W<it is cLie rüeuuïe HONIG'S KALFSSOEP
Radiomuziek der week
Nieuwe Uitgaven
Pau! Muni en zijn grime.
ZATERDAG 15 FEBRUARI 1936
HAAREEM'S DAGBE'AD
Romantiek in Palace:
,De Graaf van Monte Christo"
,.De graaf van Monte Christo1' behoorde
met „De drie musketiers" tot de groote suc
cessen van Alexander Dumas. Velen onzer
lezers zullen met den aard van zijn werken
op de hoogte zijn, want deze Fransehe ro
manticus heeft ook in ons land steeds een
groote schare enthousiaste bewonderaars ge
had. Heel veel behoeven wij dan ook ver
moedelijk niet ter inleiding van deze film te
zeggen. Het is een lange aaneenschakeling
van avonturen en wij ontmoeten er al de
ridderlijke en onriddelijke figuren in, die
daarbij hun respectievelijke verheven en
laaghartige rollen plegen te spelen. Dumas
voert ons om een greep uit den inhoud te
doen naar zee, waar op een schip in een
onstuimigen nacht de grondslagen voor een
boos complot worden gelegd, naar de onder -
aardsche kerkers van het Chateau d'If, waar
twee onschuldige gevangenen zich heimelijk
pogen uit te graven, naar een onbewoond
eiland met verborgen schattenen na
tuurlijk zijn er ook de intriges, de duels en,
niet te vergeten de liefdeshistories, die hun
zeer belangrijk aandeel in den roman heb
ben.
De film heeft de typische sfeer, die over
deze pretentielooze romantiek hangt goed
Robert Donet, die de hoofdrol speelt in
„De graaf van Monte Cristo".
getroffen en zoo leven we dan mee met de
talrijke wederwaardigheden van kapitein
Dantes, alias graaf van Monte Christo, alsof
we er zelf ten nauwste bij betrokken zijn.
Hetgeen het beste bewijs is, dat er spanning
in de handeling zit. Het komt onsechter
voor, dat sommige tafereelen wat te zeer ge
rekt zijn, terwijl hier en daar ook de dialoog
wat gesnoeid had kunnen worden. Een dei-
beste gedeelten van de film vormt ongetwij
feld de rechtsscène aan het einde, waar de
„graaf" van verdachte tot beschuldiger wordt
en de openbare aanklager zich plotseling de
rol van beklaagde ziet toebedeeld. Dit is een
scène vol geest en fijnen humor. Hier vooral
laat de vertolker van de hoofdrol, Robert
Donat, zien wat hij waard is. Er kan ove
rigens gezegd worden, dat Donat door de ge-
heele film voor ons verschijnt als een Dumas-
figuur in optima forma. Zijn vrouwelijke
partner is de charmante actrice Elissa Landi.
Wie van ouderwetsche romantiek houdt
zal ongetwijfeld in „De graaf van Monte
Christo" een kolfje naar zijn hand vinden.
In het voorprogramma vertoont Palace
o.m. de bisschopswijding van Mgr. Huibers
en een serie „snapshots" van het ijsvermaak
in verschillende deelen des lands.
In het buitenlandsche journaal zijn inte
ressante momenten opgenomen van de
Olympische Winterspelen te Garmisch-Par-
tenkirchen.
Greta Garbo, Fre-
deric March, Freddie
ipf/i Bartholomew en Ba-
Kan[roj|, Jill sil Rathbone blijven
mS Luxor-Theater, waar
I^bF film Anna Karen!-
Pgjp pf na is geprolongeerd,
L Cl- ,y,< ,^cTy^' meer dan eens schre-
ven is de film door
natuurlijk domineert.
apvta r.ARRO Het voorprogram-
GRETA GARBO. ma yan ,het Luxor-
Theater is veranderd voor zoover het de
journaals betreft, die de laatste gebeurtenis
sen van overal laten zien.
De ontzettende vorst in Amerika doet onze
verlangens naar het dalen van het kwik ook
weer een beetje dalen, ofschoon er wel heel
wat moet gebeuren eer het hier ook zoo
erg is.
De brand in de filmstudio's te Elstree is
ook vastgelegd, waarbij een goed overzicht
wordt verkregen van den geweldigen omvang
en last not least zijn er de spannende op
namen van de Olympische winterspelen,
zooals het vliegensvlugge ijshockey in het
speciaal daarvoor aangelegde stadion.
n
,De familie van mijn vrouw
in Frans Hals.
Naar aanleiding van het groote succes, dat
„De familie van mijn vrouw" bij vorige ver
tooning heeft gehad, heeft het Frans Hals
Theater de goede gedachte gehad, weer met
deze film te komen. Er is weer geschaterd om
de allerdwaaste situaties en de zotte verwikke
lingen en misverstanden, waarvan deze film
aan elkaar hangt. Dr. Nix van Joh. Kaart is
natuurlijk ook nu weer hèt succes. De grootste
vreugde beleven de toeschouwers van de film
als Dr. Nix in actie is, hij is altijd even ko
misch. Dat Sylvain Poons een prachtige part
ner in dat genre is, behoeft eigenlijk niet eens
gezegd te worden.
Daar de film bij vorige gelegenheid reeds
uitvoerig is besproken, behoeven we niet meer
in finesses te treden. Ieder weet dat deze Ne-
derlandsche film met de bekende Nederland-
sche acteurs en filmartisten een film is. die
ieder moet gaan zien, waar de vroolijkheiö
hoogtij viert.
Een zeer uitvoerig Paramount Nieuws opent
den avond met o.a. de Olympische Winter
spelen in Garmisch Partenkirchen, den voet
balwedstrijd Frankrijk—Tsjecho-Slowakije. die
door de Franschen met 30 verloren werd,
enz.
Een filmpje: „Wie niet sterk is, moet slim
zijn" brengt ons in eenige filmstudio's en in
een cabaret, waar we eenige belangwekkende
nummers zien uitvoeren.
Johan Kaart met zijn wagentje in „De familie
vaii mijn vrouw".
De pijpers vap het corps mariniers uit Rotterdam, begeleid door het
Haarlcmsche politiemuziekcorps dat fakkels droeg, op de Groote Markt
voor het Rembrandt Theater.
Gala-Voorsfelling van de K18
in
Rembrandf Theafer.
Rembrandt-Theater heeft Vrijdagavond de
gala-voor.stelling beleefd ter gelegenheid van
de vertooning van he film „20.000 mijlen over
zee", ae film die een reisbeschrijving is van
de tocht van Hr. Ms. K XVIH.
Nadat de pijpers van het corps mariniers
uit Rotterdam een feestelijke ommegang
door de stad hadden gemaakt, begeleid door
het politiemuziekcorps, dat met fakkels aan
deze muzikale rondgang een bijzonder aan
zien gaf, werd een begin gemaakt met deze
speciale voorstelling.
Honderden menschen waren op de Groote
Markt verzameld om getuige te wezen van
de aankomst van het muziekcorps dat langs
de geheele route veel bekijks trok.
Van het station ging het door de Kruis
straat en den Kruisweg naar de Groote Markt,
om vervolgens door de Koningstraat, Gier
straat. Groote Houtstraat. Anegang en Klok
huisplein naar het Rembrandt Theater te
trekken.
Onder de genoodigden in het Rembrandt
Theater merkten wij onder meer op Mr. Slin-
genberg, minister van Sociale Zaken, den
burgemeester van Haarlem, den heer C.
Maarschalk, burgemeesters van gemeenten
uit de omstreken: Jhr. Mr.- C. J. A. den Tex
van Bloemendaal. Jhr. J. P. W. vaii Doorn van
Heemstede, Baron K. J. G. Hardenbroeck van
Bennebroek, Mr. D. F. Pont van Hilïegom, de
wethouders van Haarlem: de heeren W. J.
B. van Liemt, W. Roodenburg, A. G, Boes, den
secertaris van de Haarlemsche Kamer van
Koophandel en Fabrieken. Jhr. J .C. Mollerus,
den consulair agent van Frankrijk, den heer
J. H. Sauveur, den commissaris van politie
te Haarlem, den heer E. H. Tenckinck en vele
andere politieautoriteiten, den directeur van
de Noord Zuid Hollandsche Tramweg Maat
schappij Ir. W. J. Burgersdijk, den inspec
teur van het lager onderwijs in de inspectie
Haarlem, den heer H, v. d. Weyer, den direc
teur van het Frans Halsmuseum, den heer G.
D. Gratama, den directeur van Multifilm, den
heer J. C. Mol en vele anderen.
Nadat eerst eenige journaals waren ver
toond, waarin vooral de reportage van de win
terspelen voor de Olympische kampioen
schappen zeer de aandacht trok. kwamen
ae pijpers en het muziekcorps der Haarlem
sche politie op het tooneel, die eenige mu
zieknummers lieten hooren, hetgeen een
langdurig en luid applaus tengevolge had.
Daarna kwam Mr. J. N. J. E. Heerkens
Thijssen, lid van de Eerste Kamer der Staten-
Generaal, oud-wethouder van Haarlem en
vice-voorzitter van de Koninklijke vereeni-
ging „Onze Vloot" voor het voetlicht, die een
korte inleidende rede hield over de film K 18.
De heer Heerkens Thijssen bracht lof aan
den luitenant ter zee tweede klasse, den heer
M. S. Wytema, voor de vaardige en kunstzin-
(Adv, lngez. Med.)
EEN VOORBESPREKING
DOOR KAREL DE JONC
Beethoven's Vioolconcert, het eenige concert
dat deze meester voor een strijkinstrument
met orkestbegeleiding schreef, is nu niet be
paald een zeldzame verschijning op de pro
gramma's van concertinstituten en omroep-
vereenigingen. Maar het geldt, ondanks al het
vele wat er vóór of er na geschreven is, nog
altijd als de meest nauwkeurige peilschaal
voor de techniek en het algemeen-muzikale
inzicht van een violist. Wie geacht wordt dit
vioolconcert in de hoogste perfectie gespeeld
te hebben, kan deze meening als een soort
van violistischen adelsbrief beschouwen en
uit het bewust zijn hiervan zullen wel vele
vertolkingen hun oorsprong genomen hebben,
Of Andries Roodenburg reeds de vereischte
technische en geestelijke rijpheid bezit, zullen
we Zondag kunnen hooren. Eenigszins zekere
voorspellingen daaromtrent kan men bij een
nog jong en nog zich ontwikkelend talent
niet geven, maar toch zou ik geneigd zijn het,
althans voorloopig. maar op de vertolking
van Adolf Busch (Kalundborg, Donderdag) te
houden. Misschien zal deze of gene het inte
ressant vinden, beide voordrachten onderling
te vergelijken.
Ten aanzien van Beethoven's Hammerkla-
viersonate top. 106) zou men soortgelijke op
merkingen en restricties kunnen maken. Ik
meen dat het Hans von Biilow was, die eens
gezegd heeft dat geen pianist vóór het be
reiken van den 30-jarïgen leeftijd dit werk
in 't openbaar moest spelen; er wordt een
geestelijke bezonkenheid, een levenservaring
voor vereischt, die jongere menschen over 't
algemeen niet kunnen bezitten. Nu is George
Renesse nog een heel eind van de 30 jaar af
en toch heeft hij zich reeds verleden jaar er
in 't openbaar aan gewaagd. Over zijn ver
tolking heb ik van meerdere zijden het oor
deel hooren uitspreken, dat hij in 't Adagio
Beethoven's geest niet benaderde; dat hij het
ver-Chopiniseerde en het tempo er van on
matig rekte, en als we in het radioprogram-
van Zondag de voor de uitzending der Sonate
op. 106 toegemeten tijd zien kunnen we
vreezen dat de toen uitgeoefende critiek hem
nog niet tot andere gedachten gebracht heeft.
Immers, bij inachtneming van normale tem
po's eischt deze Sonate een speeltijd van 40
minuten, of iets daarboven; de aangegeven
47 minuten moeten dus door verlangzaming
verkregen worden en waar zijn technische be
kwaamheid hem er niet toe behoeft te ver
leiden deze verlangzaming op de Allegro's toe
te passen moeten we aannemen dat het Ada
gio, het meest verheven en meest diepzinnige
lied der smart, dat de klavierlitteratuur telt,
in casu het kind van de rekening zal worden.
Alle ech te Beethoven-bewonderaars mogen
dus op hun hoede zijn en in aanmerking ne
men dat het door Beethoven aangegeven
tempo der 6/8 maat voor elke 8ste ongeveer de
snelheid van een kalme wandelpas be teekent
en dat, hoezeer ook de speler het stuk volko
men doorvoelen en telkens weer mede beleven
moet, elk spoor van werkelijkheid en senti
mentaliteit hier misplaatst geacht dient te
worden. Betreffende den bouw van het groot-
sche werk nog enkele bijzonderheden: De
meeste motieven in de 4 hoofddeelen zijn uit
het tertsinterval ontwikkeld. De terts kan ook
decime (octaaf 4- terts) zijn. Met een stijgen
den decime-sprong vangt het eerste hoofd
deel, vangt ook het thema der slotfuga aan,
met een stijgenden tertsgang Scherzo en
Adagio. Die van 't Adagio is door Beethoven
op aanraden van zijn leerling Ries vóór het
eigenlijke hoofdthema geplaatst. De Finale
begint met een Inleiding die als een vrije im
provisatie klinkt Het is alsof de zwoele atmos
feer, waarin het Adagio eindigde, zich ont
spant, de samengepakte wolken zich verdee-
len, als werden ze door plotseling ontstane
wervelwinden verstrooid. Uit den chaos wordt
dan het energieke, met decimensprong en
triller aanvangende fuga thema geboren. De
3 stemmige fuga is zeer vrij („con alcune Ii-
cenze") behandeld. Zij wordt door twee uit
ander materiaal dan het thema gevormde
intermezzo's afgewisseld, later nog door een
fugato in langer notenwaarden, welks thema
vervolgens met het eerste thema tot dubbel-
fuga gecombineerd wordt. Vele contrapunti-
sche kunstgrepen worden in dit stuk aange
voerd, b.v. de vergrooting van het thema, de
omkeering ervan, later thema en omkeering
tegen elkaar. Een zeer zeldzaam voorkomende
kunstgreep, die bij het hooren moeilijk te her
kennen is, is het achterste-voren optreden
van het thema (in „kreeftbeweging") dat in
't midden van het stuk aangewend is. Hier
eindigt het thema dus met den triller en den
nu naar beneden gerichten decime-sprong.
Men kan trachten na te gaan wat de verdere
uitwerkingen dezer kreeftbeweging op de be-
standdeelen van het thema zijn, en hoe Beet
hoven de brokstukken tegen en over elkaar
smijt als een Titaan, die met rotsblokken
kegelt.
Nog twee Zondaguitzendingen wil ik noe
men: die van Strauss' opera „Salomé" uit
Brussel VI. en die van Schumann's „Das Pa
radies und die Peri" uit Stuttgart. Een grooter
contrast dan tusschen deze beide werken be
staat is welhaast niet denkbaar. In Schu
mann's naar het gedicht van Thomas Moore
getoonzet werk is alles liefelijkheid en edel
streven; het geheel schijnt eer een liedercy
clus dan een werk voor orkest, koor en soli.
Bij Oscar WildeRich. Strafuss is alles ver
dorvenheid: de geest en de muziek. Ik heb
deze opera een goede 25 jaar geleden gezien
en gehoord; men sprak toen van „gedruisch-
kunst". Strauss ging voor dien tijd al heel ver;
sommigen zijn er nadien in geslaagd nog veel
onaangenamer gedruischen door muziekin
strumenten en slagwerk te doen verwekken
en die onder den naam van muziek te lan-
ceeren. Er is altijd baas boven baas.
Van de uitzendingen op Maandag wijs ik in
't bijzonder op die van Hilversum I, die aan
werken van Pijper en Dresden gewijd is, en
wel omdat er vooraf door Piet Tiggers inlei
dingen voor gegeven worden en de luisteraar
dus misschien van dingen die hem vreemd
aandoen opheldering en daardoor waardee
ring er voor zal krijgen. Ik hoop dat Tiggers
in dit opzicht succes zal kunnen boeken Het
verschil tusschen beider persoonlijkheid zal
er ook duidelijker door worden.
nige wijze waarop hij deze film heeft opge
nomen.
„De vertooning", aldus Mr. Heerkens Thijs
sen", is een schitterend bewijs van een prach
tige prestatie op maritiem gebied, een presta
tie die misschien zelfs de beste ls die ooit is
geleverd. Zij toont weer waarin een klein land
groot kan wezen."
Vervolgens zei de spreker dat de reis van
de K 18 ook het bewijs heeft geleverd dat het
defaitisme van dezen tijd geen zin heeft. „Wij
hebben geen groote vloot", zoo zei hij, ..maar
wat wij hebben is goed en vooral wie wij heb
ben zijn goed."
Wel had de K 18 een kortere route kunnen
nemen om naar Soerabaja te gaan. doch er
was een tweede doel: de onderzoekingen van
professor F. A. Vening Meinesz. Naet alleen
dat de Nederlandsche regeering den geleer
den onderzoeker daartoe in staat heeft ge
steld, de K 18 heeft voor de diepzeeonderzoe
kingen zelfs 238 keer gedoken. Zonder dat er
ooit iets heeft gehaperd. Daarvoor komt den
bouwers van deze onderzeeboot allen lof toe.
Ten slotte gaf de heer Heerkens Thijssen
een overzicht van de moeilijkheden die bij
dezen tocht overwonnen moesten worden,
vooral door het gebrek aan plaatsruimte. De
ruimte op een onderzeeboot is reeds krap
toegemeten, doch met de instrumenten van
den professor bleef er nog minder over.
...Vooral toen er nog iemand van zes voet
lengte bij kwamliet de spreker erop
volgen. „De verbroedering tusschen den pro
fessor en de manschappen die zoo spoedig op
voorbeeldige wijze tot stand kwam, strekt bei
den tot eer."
„Zoo ziet' men", aldlus besloot Mr. Heer
kens Thijssen zijn rede, „dat goede wil en
een goed 'karakter in staat zijn, ook in deze
tijden, groote dingen tot stand te brengen".
Na zijn rede kwamen de pijpers, nu alleen,
weer op. het tooneel en lieten verschillende
muziekstukken hooren, die steeds weer door
andere gevolgd moesten worden, dank zij
het luide applaus waarmee zij telkenmale
werden beloond..
Over de film zelf zullen wij dit keer niet
schrijven, daar wij reeds meer dan eens me
moreerden de verschillende feiten en reiser
varingen die erin zijn vastgelegd als een do
cument voor latere jaren.
EUGEN VON HUBAY'S „ANNA KARENINA"
IN DE WEENSCHE OPERA.
Onze Weensche correspondent schrijft ons:
Het operawerk „Anna Karenina" van den
thans zeven en zeventig jaren tellenden Hon-
gaarschen componist Eugen von Hubay werd
met veel succes voor de eerste keer in Oos
tenrijk in de groote Weensche staatsopera
opgevoerd.
Een coïncidentie wil. dat juist op den dag
van de generale repetitie, die zooals gewoon
lijk door de binnen- en buitenlandsche pers
werd bijgewoond, ook voor het eerst de Greta
Garbo-film „Anna Karenina". die in Neder
land reeds vertoond werd, voor het eerst in
enkele Weensche bioscopen gespeeld werd. Ter
eere van Eugen von Hubay heeft de Oester-
reich-Ungarische Gesellschaft in hotel Im
perial een feest gegeven, waarbij o.a. de Hon-
gaarsche gezant te Weenen. Von Rudnay. en
de Nederlandsche gezant te Weenen en Boe
dapest, de heer L. van Hoorn, aanwezig wa
ren.
DE DUITSCHE SCHRIJVER LUDWIG RENN
OP VRIJE VOETEN.
Naar het Zwitsersche blad Der Bund meldt,
is de bekende Duitsche schrijver Ludwig Renn
erin geslaagd het Derde Rijk te verlaten. Renn
die, naar men weet, 9 Augustus van het vorige
jaar zijn 2V2 jaar tuchthuis wegens hoogver
raad (op grond zijner litteraire productie)
reeds had uitgezeten, was toen onmiddellijk
door de geheime staatspolitie in verzekerde be
waring genomen. Eerst vele maanden later
weid hij vrijgelaten, hetgeen hem vervolgens
heeft mogelijk gemaakt, over de grens van
Duitschland te komen. (N.R.C.)
Adresboek „De Nederlandsche
Industrie"
De dertiende uitgave, die voor het tijdperk
1935-1936 van „De Nederlandsche Industrie",
adresboek van dc Nederlandsche fabrikanten,
is verschenen bij A. W. Sijthoffs Uitgevers
maatschappij N.V. te Leiden. Het boek is uit
gegeven met medewerking van den Rijksbij-
verheidsconsulent voor het Westen des lands,
de Arbeidsinspectie te 's-Gravenhage en den
directeur van het rijksbureau voor onderzoek
van handelswaren te 's-Gravenhage. Het is
voorzien van een voorwoord van den minister
van handel, nijverheid en scheepvaart, prof.
dr. ir. H. C. J. H. Gelissen en van de redactie
en den uitgever en geeft alle mogelijke gege
vens over industrieele onderwerpen.
Jaarboekje der Ver. van Vrijz.
Hervormden.
De Vereeniging van Vrijzinnig Hervormden
heeft het jaarboekje voor het jaar 1936 laten
verschijnen. Het bevat, behalve de aankondi
ging van predikbeurten en jaarverslagen over
de principes der vereeniging, de samenstelling
van de besturen van verschillende onderor
ganen der vereeniging, een ledenlijst en een
groot aantal handige inlichtingen voor hen.
ö:e iets over de vereeniging wenschen te we
ten te komen.
Luxor prolongeert.
Als 11-jarige jongen
stelde hij een ouden man voor.
Vijfl duizend „girls"
in vijf jaar.
Een benijdenswaardig leven
Gedurende een reeks van jaren genoot de
thans overleden Lob Chaney de reputatie, de
beste karakterspeler van zijn tijd te zijn. Hij
gold in de tooneel- en filmwereld als de onbe
streden meester der grimeerkunst. Chaney's
make-up werd in de acteurswereld als het
summum beschouwd en nog lang na zijn dood
wist men geen tweede aan te wijzen, die
Chaney in deze kunst kon evenaren, laat
staan overtreffen. Thans echter, is er een ac
teur, die, in aanmerking komt. de grootste
karakterspeler te zijn, na Chaney.
Deze acteur is Paul Muni. Hij heeft van de
grimeerkunst een levenstaak gemaakt. Muni
is trouwens reeds lang een van de vooraan
staande experts op het gebied van grimeeren.
Zijn vertolkingen in verschillende films zijn
er om dit te bewijzen. Eén van de moeilijkste,
en meest geslaagde make-ups noemt Muni
die, welke de rol van Dr. Pasteur hem voor
schrijft in „The Story of Louis Pasteur". Ge
durende de verfilming hiervan zou Muni een
kleine foto van den grooten Franschen che
mist in zijn vestzakje hebben gedragen, ten
einde deze foto dikwijls en nauwkeurig te
kunnen bestudeeren. Muni besteedde vele
nren per dag aan deze bestudeering. om een
zoo getrouw mogelijke copie te zijn van den
man. dien hij uit te beelden had. Muni's haar
was 5 c.M. langer dan dat van Pasteur en hij
moest het dus evenzooveel c.M. korter laten
scheren. Ook het gelaat moest hij breeder la
ten maken, omdat Pasteur een voller gezicht
had. Smeersel, verf en penseel werden ter
hand genomen en Muni was een uur later een
man van middelbaren leeftijd. Vervolgens
kwam er een baard aan te pas, Dat was een
kwestie van eenige minuten. Daarna kwam
het opleggen van een nieuwe huid, dat nog 'n
uur in beslag nam. Vloeibare make-up in
diverse soorten werd hieraan toegevoegd en
Louis Pasteur, alias Paul Muni stapte uit de
anake-up stoel vandaan.
Paul Muni, eigen-
^7" s -.jspj lijk Paul Weisen-
freund, werd te Wee-
.'■Js nen geboren en
emigreerde met zijn
J|| ouders op jeugdigen
ISloBfci' leeftijd naar Amerika.
Ofschoon hij de
scholen te New-York
en Gleveland bezocht
leerde hij toch het
meest van zijn ouders
met wie hij het ge
heele land afreisde en
die beiden tooneel-
spelers van professie
Paul Muni, waren. Reeds vroeg
openbaarde zich
Muni's talent voor acteeren. met het gevolg,
dat hij ais elfjarige knaap een belangrijke
rol kreeg toegewezen, een rol, waarin hij een
ouden man moest voorstellen. Hij slaagde
daarin zoo, dat de kunst van grimeeren zijn
specialiteit werd. Toen Paul zestien jaren
was, stierf zijn vader en moest hij van dat
moment af zelf in zijn onderhoud voorzien.
Hij probeerde het in vaudeville en sloot zich
bij een gezelschap aan waarmede hij Bos
ton en New-York bezocht. Zijn prestaties
trokken de aandacht van Sam Harris, die hem
een contract aanbood.
Hij debuteerde bij de fiim met „The Va
liant".
Als u ooit jaloersch bent geweest op de
dansmeisjes, die in Hollywood voor de film
optreden, dan moet u weten:
Zoo'n Hollywoodsche „gixT' leidt een be
staan als van een vlinder.
Langer dan een jaar houden ze het door
gaans niet in de studio's uit. Meer dan vijf
duizend ..girls" hebben na de laatste vijf
jaar in de revue-films kunnen optreden, maar
ten hoogste tweeduizend hebben na afloop
van het arbeidscontract weer een baantje
1 i*;^en vinden.
Allemaal melden ze zich aan in de hoop,
eens een wereldberoemde ster te zullen wor
den. En hoeveel er hun ideaal bereiken? We
weten alleen, dat zeker niet meer dan tien,
twaalf meisjes, die in een koor of ballet op
traden, het tot actrice met een contract van
ee.nige beteekenis hebben kunnen bren
gen.
David Gould, een van Hollywood's voor
naamste balletmeesters. heeft eens een bere
kening gemaakt, en hij kwam na lang na
denken maar tot het getal negen. Twee daar
van slechts hebben belangrijke successen ge
boekt, nl. Virginia Bruce en Marion Marsh,
Dat een „gïlr" doorgaans maar een jaar
Jn de filmwereld verblijft wordt door
Gould's ervaringen bevestigd.
Twaalf meisjes kon hij maar krijgen van
een revue-film waarvan hij een half jaar te
voren de dansen had geleid
Anna Karenina.
