DE GOUDEN BRUG.
Boomplantdag te Staphorst.
FEUILLETON
ROMAN VAN HANNO FLESSEN.
(Nadruk verboden)
26)
De hond wordt plotseling onrustig. Hij blaft
kort, blijft eensklaps stokstijf staan en snuf
felt met de neus in den wind om dan met een
paar sprongen in het boseh te verdwijnen.
Vandaal' dringt opnieuw herhaald geblaf
tot Renate, die het dier met stijgende belang
stelling heeft gadegeslagen, door. Terwijl zij
mog besluiteloos overlegt, komt Bella reeds
weer uit het boseh te voorschijn; zij loopt op
Renate toe en trekt haar bij den mantel mee.
Daarbij ligt in de verstandige hondenoogen
een onmiskenbaar dringend verzoek haar te
volgen
„Ja", zegt Renate, terwijl zij de dog bij den
halsband neemt en zich door het dier laat
leiden.
Eenige minuten later staat zij tegenover
Sylvester Vonberg, die met gesloten oogen
languit op den grond ligt. In het vale licht
van den maan lijkt zijn gelaat nog bleeker
dan het in werkelijkheid is
Een doode, denkt Renate. In een eerste
opwelling van schrik en afgrijzen doet zij
instinctief een stap achterwaarts. De dog
echter blaft wederom, kort en scherp. Het
klinkt als een aanmoediging. Zij duwt haar
kop tegen het gelaat van den man en begint
dit, eerst aarzelend, maar gaandeweg sneller
en systematisch met haar vochtigen. warmen
tong te streelen.
„Bella, brave hond", zegt Renate zachtjes,
bijna beschaamd, terwijl ook zij zich nu over
den verongelukte heenbuigt.
Dan ziet ze hoe uit diens half geopen-
d enmond een lichte, fijne damp in de koude
Jacht stijgt, Nóg .ademt de maal Hier in de
sneeuw in te slapen, zou zeker zijn einde heb
ben beteekend. als de hond hem niet ont
dekt had. Snel overlegt Renate. wat haar te
doen staat en even snel gaat zij tot handelen
over.
Zij tilt het hoofd van den man wat op,
knoopt zijn skipak open en masseert zijn borst
Daarna knielt zij bij hem neer en begint zijn
armen regelmatig op en neer te bewegen om
de ademhaling te bevorderen. Spoedig moet
ze echter erkennen, dat het onmogelijk is
haar Samaritaan werk hier ter plaatse te
voleindigen. Zij taxeert den afstand tot haar
woning.
Het moet gaan, denkt ze en zich daarna
tot den hond wendend, beveelt ze luid:
„Pak aan, Bellanaar huls!"
Het slimme dier begrijpt onmiddellijk, wat
zijn meesteres bedoelt. Het zet zijn tanden in
de kleeren van den man en sleept het lichaam
handig over de dikke sneeuwlaag tot voor den
ingang van de woning. Zóó snel volbrengt de
dog haar taak, dat Renate het transport
slechts in de looppas kan volgen
Spoedig heeft ze den bewustelooze in de
hall neergelegd. Hier in de Lantaarn zijn
kussens en dekens, cognac, warme thee en
verder alles, wat noodig is om den man weer
tot bewustzijn te brengen.
En Renate's pogingen worden met succes be
kroond. Eenige diepe zuchten ontspannen den
mond van den bijna verongelukte. Daarna
begint hij met de handen om zich heen te
tasten en keert hij het hoofd om
Op dit oogenblik weerklinkt het ontploffen
van donderbussen, waarmee de Tirolers het
nieuwe jaar plegen in te luiden.
In den langzaam tot het leven terug
keerenden geest wekken deze detonaties aller
eerst het gehoor. Luisterend heft de man het
hoofd op en nu bewegen zich ook reeds zijn
lippen in een vraag:
„Wat is dat
Renate, die even moet zoeken naar een
antwoord, dat den ontwakenden man aan
haar voeien niet ^rontn^t^ z^t de djgï.-
bele beteekenis van het woord wel allerminst
vermoedend op geruststellenden toon:
„Sj'lvesterDaarbij buigt zij zich vol
vrouwelijke zorg over hem heen om haar arm
onder zijn schouder te schuiven.
Het woordt en de aanraking van de vrouw
tooveren een glimlach op zijn gelaat en tot
haar verbazing ziet Renate hoe dit plotseling
verheldert en oneindig veel knapper wordt.
Langzaam openen zich nu ook zijn oogen.
Groote donkere oogen zijn het, die geleidelijk
het beeld van de vrouw in zich opnemen. Het
ontpopt zich als de tot mensch geworden
goedheid, waarop ware zielenadel het stempel
der schoonheid heeft gedrukt. En de donkere
sprekende oogen omvatten het met een blik,
waarin dankbaarheid en diepe vereering lig
gen opgesloten
„Hemelschestamelt de man. Dan
zinkt zijn hoofd terug op haar arm. Zijn oogen
sluiten zich weer en spoedig hoort men nog
slechts zijn regelmatige ademhaling. Hij
slaaptDe slaap der genezing.
Innerlijk diep ontroerd bewaakt Renate
deze sluimering. Teneinde hem niet te storen,
volhardt zij in haar half knielende, half ge
bukte en op den duur zeer ongemakkelijke
houding. Zij verroert haar arm niet, niet
tegenstaande deze onder het zware gewicht
van den man spoedig inslaapt
Er hangt een hoopvolle stilte in de hall,
welke slechts even verbroken wordt door een
slag van de oude pendule, die het eerste uur
van het nieuwe jaar aankondigt.
Renate heft het hoofd op. Door de half ge
opende deur blijven haar oogen gericht op
den trouwen metgezel van haar leven.
Er ligt een vraag in opgesloten, een drin
gende vraag aan de toekomst. Nog slechts
een uur geleden vervulde haar geen enkele
wensch, was zij vrij van alle nieuwsgierigheid
omdat zij de toekomst voor zich afgebakend
achtte en in de stellige overtuiging verkeerde,
dat geen enkele belevenis daarin ook maar
eenige verandering zou kunnen brengen. En nu
§taat zij plotseling met al haar ervaring voor
de poort van die toekomst als een klein kind
voor de deur van een kamer vol geschenken.
In zestig minuten, een belachelijk korte span
ne tijds, kon een dergelijke omwenteling zich
in haar voltrekken. Wat moet dat alles be-
teekenen
Haar vragende blik verkeert in een drin
gende bede om raad en hulp.
„Tik-tak, tik-tak", antwoordt de oude
klok. „Tracht er toch zelf een verklaring voor
te vinden. Jij, alwetende vrouw met zooveel
rijpe ervaring
De le Januari 1936 heeft in den vroegen
ochtend wat sneeuw gebracht. Tegen 10 uur
scheuren de wolken uiteen. De zon breekt
door, stralender dan ooit en een half uur later
koepelt een diepblauwe hemel over het Inns-
brucker bergland.
Dat is het weer, zooals de all round winter
sportbeoefenaar in Iglerhof zich dat wenscht.
De levendige drukte in de hall van het hotel
legt van deze stemming voldoende getuige
nis af. Onder gelach en gescherts. onder Ski-
heilen Gelukkig Nieuwjaar-roep worden toch
ten samengesteld, wandelingen besproken,
ski's ingewreven en rugzakken gepakt
Besluiteloos staat Szartossy bij den in
gang van het hotel. Deze stralende Nieuw
jaarsdag dreigt voor hem in grenzelooze een
tonigheid te zullen verloopen. Renate heeft
hem immers uitdrukkelijk voor een der eerste
dagen van het nieuwe jaar geïnviteerd en
door nu maar linea recta naar de Lantaarn
te loopen, waar hij met hart en ziel heen
wordt gedreven, zou hij toonen haar wen-
schen niet te respecteeren. Hij zal er zich
dus goedschiks of kwaadschiks bij moeten
neerleggen. Onwillekeurig ontsnapt hem een
zucht .terwijl hij met de punt van zijn ski-
stok teekent.
Reeds eenigen tijd slaat de directeur van
het hotel den Hongaar garis. Zijn iunctte
brengt mee, dat hij zich voortdurend van het
doen en laten van zijn gasten op de hoogte
houdt, al was het alleen maar om aan even-
tueele wenschen onmiddellijk gehoor te kun
nen geven, klachten te voorkomen en in alle
opzichten de atmosfeer van tevredenheid en
de goede toon in zijn hotel te kunnen hand
haven. Bovendien behoort meneer Szartosssy
door zijn naam, afkomst enportefeuille
tot dien elitegroep van hotelgasten, die men
met zekere voorrechten pleegt te behandelen.
Het is zoowaar een eerezaak bij zoo'n hoog
geachte persoonlijkheid zelfs maar het ge
ringste gevoel van onbehagen, ontevreden
heid of voorbijgaande verveling onmiddellijk
in den kiem te smoren.
De directeur begint zijn diplomatieke missie
daarmee meneer Szartossy zijn hartelijke ge-
lukwenschen voor 1936 aan te bieden. Daar
uit spruit dan als vanzelf een schier devote
informatie voort naar het welzijn, de
tevredenheid en de plannen van den hoog-
geachten gast en deze geeft weer op haar
beurt aanleiding tot een lichte conversatie,
welke Szartossy als afleiding en verstrooiing
op dit oogenblik niet onwelkom is. Als scherp
opmerker ontgaat dit den directeur uiteraard
niet en in zijn voldoening daarover laat hij
zich nu eerst recht van zijn beste zijde
zien. Hij ontpopt zich als spoedig als een
veelzijdig man. die goed onderlegd en van alle
markten thuis is, een man van de soort, zoo
als zijn metier die eischt.
Voortdurend den lichten conversatietoon
handhavend, noodïgt hij meneer Szartossy
in zijn privé kantoor, waar een privé glas
likeur wordt geserveerd en des directeurs
kleine, maar uitgelezen miniaturenverzame-
ling wor^ bezichtigd.
„Zoo heeft elk mensch nu eenmaal zijn
stokpaardje, z'n hobby, z-'n zwakheden, of hoe
u het noemen wilt", zegt hij bescheiden en
in zijn glimlach ligt zoowel een excuus als de
trots van den bezitter.
De Engelsche gezant, sir Hubert Montgomery, bracht Woensdagmiddag een
bezoek aan de tentoonstelling van Zuid Afrikaansche producten in het
Carlton hotel te Amsterdam. Een foto tijdens de bezichtiging
„De Bataaf" organiseerde Woensdag ter gelegenheid van haar
127j-jarig bestaan een jubileum-wegwedstrijd rond de Haarlemmer
meer voor onafhankelijken en amateurs. Een foto even na den start
Belangstelling van jong Staphorst voor
den boomplantdag in de Staphorster
Maten bij Meppel
Tholen en Van Lier lieten zich bij hun
terugkeer uit Indië op het station te
Amsterdam niet onbetuigd
De ,l. z. 129" en de .Graf £)e bestuurdersgondel van het
Zeppelin hebben deze week i i i l
gezamenlijk een tocht gemaakt. nieUV/e ÜUltSche luchtschip de
De luchtreuzen boven Frie- *r\r\
drichshafen L. JL. \2.y
Jong Staphorst aan den arbeid op den boomplantdag in de Staphorster Maten
bij Meppel welke Woensdag door de ontginningsmaatschappij „Overijsel"
werd georganiseerd en waarbij ook minister mr. M. Slingenberg aanwezig was
In den bouw van de „Prinsendam bij de
Rotterdamsche Droogdok Maatschappij begint
reeds eenige teekenïng te komen. Een over
zicht van het werk
Het 300-jarig bestaan der Ned. Herv. Gemeente
en kerk te Bloemendaal. DevoorziUervan het feest
comité, de heer Van Kempen (links) overhandigt
den voorzitter der kerkvoogden een geschenk
