DE GOUDEN BRUG.
In de bocht. Een spannend snapshot tijdens het hoofdnummer van de Duitsche
internationale motorwedstrijden op den weg
Het aflossen van de wacht voor Whitehall te
Londen is een evenement, dat steeds weer een
talrijke belangstellende menigte trekt
Jan Pijnenburg en Piet van Kempen hebben den .Nacht van Parijs" in het Palais des Sports
in de Fransche hoofdstad gewonnen. Het koppel na de overwinning
Paaschtijd, eierentijd. Da
eierveilingen hebben thans
heel wat te verwerken
Het telex-telegraafnet van het Alg.
Ned. Pers-bureau is Maandag in tegen
woordigheid van minister De Wilde
officieel in gebruik gesteld. Voorste rij
v.l.n.r.de heer H. H. J. v. d. Pol,
pres.-dir. van het A.N.P.minister mr.
J. A. de Wilde en ir. M. H. Damme,
directeur-generaal der P.T.T.
Het oude kasteel AA-stein bij Asten (N.-Br.), dat geheel in vervallen staat ver
keerde, wordt gerestaureerd en in den oorspronkelijken toestand opgebouwd. De
toren is thans gereed gekomen
De heer J. A. Bakhuizen, burgemeester
der gemeenten Leimuiden en Rijnsater-
woude, is benoemd tot burgemeester
van Nieuwveen
Problemen. In de hoofdstad is Maandagavond de wedstrijd aangevangen om het dames-schaaak-
kampioenschap van Amsterdam. Twee der deelneemsters bij het spelen van haar partij
FEUILLETON
ROMAN VAN HANNO PLESSEN.
(Nadruk verboden)
36)
„Bella!" hoort zij een mannenstem op een
toon van blijde verrassing en eenigen secon
den later staat zij tegenover Stefan Szartossy.
„Ach, dat is prettig, dat ik u weer eens zie",
zegt ze, zichtbaar verheugd, terwijl ze hem
met een spontaan, hartelijk gebaar beide
handen toesteekt.
Onstuimig klopt zijn hart, als hij zich daar
over heen buigt. Het plotselinge karakter van
deze toevallige, wel innig gewenschte, maar
nauwelijks meer verwachte ontmoeting, heeft
hem zijn zelfbeheersching een oogenblik doen
verliezen.
Renate causeert met levendige onbevangen
heid en als vanzelfsprekend wordt de wande
ling gezamenlijk voortgezet. Bella draaft ver
genoegd vooruit.
Bij Stefan Szartossy heeft de eerste blijde
verwarring plaats gemaakt voor een diepe,
rust schenkende vreugde, een gevoel, dat hem
steeds vervult aan de zijde van deze vrouw.
Renate is hartelijker dan ooit. Een stuk
van haarzelf ligt er in haar woorden, waar-
meer ze uit den grooten overvloed van inner-
lijken rijkdom allen en iedereen hun deel
wil geven. En bovendien verheugt zij zich op
recht over deze ontmoeting met Szartossy. Zij
vergeet op dit oogenblik geheel, dat en
waarom zij hem verloochend heeft. En hij
hij wil er in dit korte, heerlijke moment
van hun samenzijd niet aan denken, dat hij
nog slechts enkele dagen geleden als een
vreemdeling aan de deur van haar woning is
afgewezen.
Op belangstellende informaties van de zijde
▼an Renate, vertelt hij haai van de dagen,
welke hij in Münohen heeft doorgebracht, in
gezelschap van zijn ouden strijdmakker. Dat
hij daarbij diens naam niet noemt, is toe
val, louter toeval, dat zoo vaaknoodlot
is
„En hebt u nu weer voor eenigen tijd in
Iglerhof uw intrek genomen?" vraagt Renate.
„Jain ieder geval blijf ik daar voorloo-
pigIk wil van daaruit een paar tochten
makennaar den Glugezeren dan wil
ik ook nog eens naar Stubai
„Ahazoo dicht mogelijk bij den top
van den Seriesdat kan ik me voor
stellen
Zelfs de groote omweg, welken Szartossy
opzettelijk heeft ingeslagen en waarop Renate
hem zonder meer is gevolgd, komt tenslotte
uit bij een kruispunt op den Lanserstraatweg,
waarvan het eene gedeelte naar de Lantaarn,
het andere rechtuit naar Igls leidt.
Wederom bonst Szartossy's hart zoo on
stuimig als dat van een verliefden school
jongen: Wat zal ze nu zeggenZal ze me
inviteer en om mee te gaan
Daar blijft Renate ook reeds staan en
zij steekt hem de hand toe:
„Ik vind het buitengewoon prettig u weer
eens gezien te hebben, meneer Szartossy...."
Gruwelijk is de vanzelfsprekendheid, waar
mee ze, op zoo bijzonder hartelijke wijze af
scheid neemt.
Daartegen is van zijn kant niets in te
brengen;hem rest nog slechts een hoffelijke
buiging
Maar nauwelijks heeft zij hem den rug
toegekeerd, of hij kan zichzelf wel om de
ooren slaan, dat hij als de eerste de beste
domme jongen den moed miste voor de con-
ventioneel-beleefde vraag haar nog een eindje
te mogen vergezellen.
Hij gaat op een mijlpaaltje langs den weg
zitten en terwijl zij met nerveuze vingers
zijn pijp begint te stoppen, tracht hij hun ge
sprek nog eens in zijn herinnering terug te
roepen. Heeft zij dan niets gezegd waaruit
althans haar houding tegenover hem was op
te maken? Zijri voorhoofd trekt zich in diepe
rimpels, terwijl hij pijnzend voor zich uit-
staart. Was ze anders tegen hem dan de
laatste maal, dat hij haar ontmoette
Minder hartelijk dan bij zijn bezoek aan de
LantaarnWas er iets gebeurd, wat ver
anderdHet zijn alle vragen, welke zich
aan hem opdringen en waarop hij nog lang
tevergeefs een afdoend antwoord zoekt.
Reeds geruimen tijd wachten de gasten van
Hotel Lansersee op de dagelijksche verschij
ning van Margot Sellert. die hen reeds eenige
malen als schoonrijdster op de gladde ijzers
in verrukking heeft gebracht. Vandaag echter
heeft de jonge actrice van het Münchener
Kleintooneel, die hier tijdens de eerste vijf
dagen van haar vacantie een zeer regelmatig
en vooruit vastgesteld ontspannmgsprogram-
ma afwerkte, iets anders te doen dan zich op
de ijsbaan van het hotel te laten bewonderen.
Toen zij gisteren op haar middagwandeling
toevallig in de omgeving van de Lantaarn
verzeild geraakte, is haar ter oore gekomen
aan wie dit huis behoort, En dat heeft haar
op een idéé gebracht, tot welker verwezen
lijking zij zoo spoedig mogelijk de eerste stap
pen wil ondernemen.
Derhalve is zij nu over de dicht besneeuwde
Lanser Hange op weg naar Renate Lien. Een
lichtgroen sportcostuum, zoo chique als slechts
de beroemde modehuizen in de wereldsteden
die vermogen af te leveren, sluit nauw om
haar slanke gestalte. Zij heeft de witte wollen
muts afgenomen en loopt blootshoofds door
het stille bergland. Zonnereflexen liggen als
goude bergstippen op haar rood-blond, licht
golvend haar, dat een verstandig, sympathiek
en door groote oogen beheerscht gelaat om
lijst. Die oogen. van de zeldzame kleur van
goud barnsteen, hebben bepaald iets fascinee-
renas. Haar tred is beslist en doelbewust. In
regelmatige afstanden zet zij haar yoeten
vooruit Haar stappen zijn niet te groot en
niet te klein, niet te vlug en niet te lang
zaamZij hebben dezelfde gelijkmatigheid
als haar wezen.
Met open oogen loopt Margot Sellert door
dezen hoek van de Alpenwereld, welke als
geen andere, schoonheid en grootschheid in
zich vereenigt. Over het vreedzame dal met
zijn bosschen en weiden, dwaalt haar blik
naar de imposante gletscherwereld van den
Innsbrucker NordketteZij is meer dan
tevreden over de keuze van haar vacahtie-
oord. In de acht vrije dagen, weike zij haar
directeur heeft afgebedeld, zal ze voldoende
nieuwe kr hten verzamelen om aan de
eischen, wt're het seizoen bij het kleintooneel
ongetwijfeld zal stellen, op afdoende wijze het
hoofd te kunnen bieden. En als dan boven
dien het bezoek aan Renate Lien haar het
beloofde succes zal brengen, dan, ja dan kan
haar korte trip naar de Lansersee niet ge
noeg worden gewaardeerd
O, Margot Sellert weet wel, wat zij doet.
Vandaag zoo goed als anders. Slechts een
maal, een enkele maal in haar leven heeft
haar rustige bezonnenheid haar in den steek
gelaten, heeft een met alle verstand en lo
gica spottend gevoel haar weloverwogen za
kelijkheid verstikt en over haar nuchter-prac-
tische levensbeschouwing getriomfeerd. De
roes was kort kon, in overeenstemming met
haar natuur, ook niet anders zijn. Het ont
waken was bitter en pijnlijk de erkenning,
waartoe dit moest leiden. Streng en meedoo-
genloos over zichzelf oordeelend", kan ze zich
deze zwakheid niet althans nu nog niet
vergeven. Sindsdien werkt ze met verdubbelde
energie en leeft ze bewuster dan ooit in een
instinctmatig streven deze schande uit te
wisschen
Na een wandeling van een uur, precies
zooals zij het vooruit heeft berekend, bereikt
ze de Lantaarn. Het geluk is haar gunstig,
want voor de deur maakt Renate Lien, die
zooven schijnt te zijn teruggekeerd, juist aan
stalten zich van haar skies te ontdoen. Margot
Sellert herkent het fijne, intelligente profiel
van de bekende schrijfster, hoewel deze in
werkelijkheid veel jonger en knapper is dan
de foto's in de geïllustreerde bladen en haar
boeken. Met een paar flike stappen staat de
actrice naast haar.
Renate Lien", zegt ze en er ligt zooveel
hartelijke vereering in dezen naam, dien
haar weeke, welluidende stem met een bijna
teer timbre uitspreekt, dat de aangesprokene
met blijde verrassing het hoofd opheft. De
vragende blik, waarmee zij Margot opneemt,
heeft onmiddellijk een uitdrukking van sym
pathie.
„Excuseert u mijn onbescheidenheid, me
vrouw", vervolgt deze. „Ik ben Margot Sellert
van het Münchener KleintooneelDat zegt
u misschien slechts bitter weinig, want ten
slotte ben ik lang niet zoo bekend als u,
maar
„Dat zullen we voorloopig maar in het
midden laten", valt Renate haar lachend in
de rede. „In ieder geval doet deze toevallige
kennismaking mij buitengewoon genoegen,
juffrouw Sellert". Met deze woorden steekt
zij haar bezoekster de hand toe.
„Toevallig is zij niet", bekent deze. „Ik ben
hier niet zonder bedoelingen dat ik
u zoo voor de deur kon overvallen, is een bij
zonder gelukkige omstandighedi, want wie
weet, of ik anders wel zoo hartelijk zou zijn
ontvangen
De vrijmoedigheid, waarmee zij aan haar
gedachten uiting geeft, is zoo vermakelijk,
dat Renate er geheel op in gaat.
„Als de zaken zoo staan, zal ik u dus wel
moeten verzoeken om binnen te komen".
Lachend opent zij de deur voor haar gast,
zonder er bij te denken, dat zij nu zelf een
vreemd^ in haar woning laat, waartoe zij
zelfs haar besten vrienden de toegang heeft
geweigerd, om haar logé, Sylvester Vonberg,
in dezen overgangstijd tegen eiken blik van
buitenstaanders te vrijwaren.
IWordt vervolgd
