DE GOUDEN BRUG.
FEUILLETON
ROMAN VAN HANNO /LESSEN.
(Nadruk verboden)
38)
Zooals ik al zei, ik zal
de dingen hier op hun beloop laten, maar de
duidelijke wenk van het noodlot, welke deze
onverwachte ontmoeting heeft gekenmerkt,
mogen we toch niet negeerenJe weet,
dat we nog een klein rekeningetje te vereffe
nen hebben. En die moet nu voldaan wor
den, m'n waarde...."
Sylvester Vonberg-, die reeds eens zucht van
verlichting heeft geslaakt, schrikt opnieuw
als hij op zoo'n onbarmhartige wijze aan een
oude schuld wordt herinnerd. Hij moet er
kennen, dat hij daar niet onderuit zal kun
nen.
Terwijl Margot Sellert Sylvester Vonberg
beveelt den volgenden dag om drie uur op
een bepaalde plaats in de Lanser hoogten op
haar te wachten, denkt ze bevredigd hoe han
dig ze toch daarmee de gelegenheid waar
neemt om een onbedachtzaam oogenblik
uit haar leven ongedaan te makenEr
gaat toch niets boven het rustige zelfver
trouwen van een, van alle gevoelsballast, zoo
als liefde, medelijden en dergelijke hinder
lijke gewaarwordingen, gespeend gemoed....
Als Renate kort daarop terugkomt, zegt
Margot met een, de goede actrice ken
merkende, uitstekend gespeelde onbevangen
heid:
„Meneer von Berg heeft mij zooeven zoo
veel vleiends over mijn „Nora" gezegd, dat het
bezoek aan uw gezellige woning mi; werkelijk
de eene verrassing na de andere biedt
Maar nu wil ik u toch niet langer ophou
den
„Het is ons werkelijk een buitengewoon ge
noegen geweest kennis met u te mogen ma
ken", verzekert Renate, wie bij Margot's
woorden een steen van het hart is gevallen.
Met een snelle, teederen blik zoekt zij het ge
laat van den man, die haar glimlachend toe
knikt. Dan vergezelt zij haar gast naar bui
ten.
„Jammer, dat uw vacantie al bijna ten
einde is", zegt ze bij het afscheid nemen.
„Ja, daar is helaas niets aan te doen; over
morgen zullen de koffers gepakt moeten
worden", antwoordt Margot.
„Hopenlijk is het verblijf aan het Lanser-
meer u goed bekomen. Eigenlijk is het daar
voor rustbehoevenden nog beter dan in Igls.
In ieder geval wensch ik u een zeer voorspoe
dige reisen behouden thuiskomst.... ja
en „de gouden brug" ontvangt u dezer dagen
ik zal er den noodigen spoed mee be
trachtennee, nee, geen dank.... Ik vind
het zelf veel te leuk, dat m'n novelle nog
vóór zij gedrukt is, door de radio zal worden
voorgedragenen nog wel door u
Bij deze hartelijke woorden van de schrijf
ster bekruipt Margot Sellert een gevoel van
verlegenheid en schaamte. Maar zij weet het
als een zwakte te overwinnen.
„Nogmaals hartelijk dank, mevrouw
„Wel thuis, juffrouw Sellert..., en alles
goeds
Terwijl de actrice in flinke pas den terug
weg aanvaardt, treedt Renate op Sylvester
toe, die diep in gedachten door het raam
naar buiten staart.
Zij steekt haar arm door den zijne en ver
telt hme de reden van Margot Sellert's onver
wacht bezoek.
.Hoewel het geenszins m'n bedoeling, noch
m'n wensch is geweest een derde in de Lan
taarn te halen, heeft het misschien toch
ook z'n goede zijde, dat het ongewild zoo ge-
loopen is", tracht ze hem voorzichtig te over
reden. En daar hij slechts zwijgend knikt, ver
volgt ze: „Weet je, liefste.... eens moet je
toch weer met iemand spreken uit die groote
wereld, waarin wij pns eigen wereldje hebben
opgebouwd. Want op den duur is het toch on
mogelijk om ons geheel van de samenleving
af te zonderen. Je hebt immers ook direct zoo
gemakkelijk een onderwerp voor een geani
meerd gesprek met die actrice gevonden....
Geloof me, je zult de crisis gauw genoeg over
wonnen hebben.... die menschenschuw-
heid.
„Je hebt gelijk", valt hij haar in de rede.
„Het is zoo volkomen juist, wat je zegt, dat ik,
terwijl jij van die dame afscheid nam zelf al
overdacht heb, of het niet goed zou zijn, dat
ik zelf eens naar Innsbruck ging om verschil
lende dingen in orde te maken.... 't Beste
dunkt het me, dat ik dat direct morgen doe.
Misschien kan ik onmiddellijk na het eten
gaan, als je er geen bezwaar tegen hebt
„Natuurlijk niet!" Renate verwonderde zich
wel eenigszins, dat hij zonder haar wil gaan,
maar zij komt er niet toe aan deze gedachte
uiting te geven. Want met onstuimige teeder-
heid neemt hij haar in zijn armen en terwijl
hij haar gelaat met kussen bedekt, fluistert
hij haar in het oor:
„Maar overigens maak je toch niemand
meer deelgenoot van ons geluk, nee....? Ik
zou zoo heel graag alleen blijven.met
jou
Wat heeft hij me toch lief, jubelt het hart
van de vrouw, hoe heerlijk is het toch om zoo
bemind te worden..
Niets anders dan een bekentenis van zijn
onuitsprekelijke liefde ziet ze in dit, op het
oogenblik zijn eenige verlangen
Precies zoo argeloos is Renate's teeder-
heid, als Sylvester den volgenden dag tegen
2 uur de Lantaarn verlaat en zij hem steeds
weer een laatste kus op zijn skitocht naar
Innsbruck meegeeft.
„Wees niet te overmoedigNeem een
slee als je terug gaat.maant zij hem met
moederlijke zorg.
Hij vermag slechts zwijgend te knikken.
Overweldigd door de tegenstrijdigs^ ge
voelens, Is hij niet in staat een woord uit te
brengen.
Dan glijdt hij snel de helling af.
Zoodra de Lantaarn uit het gezicht is,
maakt hij een grooten boog in de richting
van de Lanser Hoogten, een beboschte heu
vel in de nabijheid van het Hotel Lansermeer.
Terwijl hij zijn tocht vervolgt, overdenkt hij
den wanhopigen toestand, waarin hij zich
bevindt.
Kort nadat aan zijn heerenleven in Sebas
tian Vonberg's villa in Nymphenburg een eind
was gekomen, had hij Margot Sellert leeren
kennen. Op de gebruikelijke wijze had hij zijn
verblindend vuurwerk voor haar afgestoken
en het was hem inderdaad gelukt ook deze
koel berekenende, verstandige vrouw in zijn
zorgvuldig gespannen netten te verstrikken.
Eenmaal in liefde ontvlamd, was Margot Sel
lert een willig slachtoffer gebleken, dat zich,
ook al door hun gemeenschappelijke artisti
citeit en algeheel opgaan in de kunst liet
verblinden. Dat was de laatste innerlijke
vlucht van zijn leven geweest vóór hij in de
diepten van München-Au verzonk....
Uit een overkropt gemoed haalt Sylvester
Vonberg moeizaam adem. Hij heeft de Lan
ser kerk bereikt, welke omgeven door het
kerkhof het middelpunt van het dorp
vormt. Hij staart naar de grafkruisen en leest
mechanisch de sobere opschriftenZou
men nu werkelijk onder zoo'n steen rust en
vrede kunnen vinden? Angst en ontzetting
maken zich van hem meester. Zijn hart bonst
alsof het uiteen zal springen. Het bloed stijgt
hem naar de slapen en laat roode 'kringen
voor zijn oogen dansen. Het dorpskerkhof be
gint om hem heen te draaien, hij ziet geen
grafsteenen, alleen nog grimassen, verwron
gen grimassen, die hem hoonend en onbarm
hartig aangrijnzen. Hij wordt doodsbleek en
voelt zich wankelenSlechts met moeite
weet hij zich staande tehouden door steun te
zoeken tegen den muur van het kerkhof.
„Voelt meneer zich misschien niet goed?"
hoort hij een oud hoertje, dat verlegen zijn
pijp tusschen de lippen heen en weer schuift,
vragen. Dat geeft hem zijn zelfbeheersohing.
terug. Hij werkt zich met moeite overeind,
mompelt iets en haast zich verder.
Hij moet precies op tijd op de afgesproken
plaats zijn en mag Margot In geen enkel op
zicht irriteeren, als hij niet bij voorbaat elke
mogelijkheid wil afsnijden om haar gunstig,
mild en toegeeflijk jegens hem te stemmen.
In den grond van zijn hart echter weet hij
zeer wel, dat Margot Sellert onverbiddelijk
zal zijn. Want mogen dan ook alle vrouwen
zich weerloos door hem hebben laten exploi-
teeren, mogen allen, meer of minder gemak
kelijk in haar lot berustend, onder de puin-
hoopen van zijn fantastische leugengebouwen
zijn bezweken en uit motieven, die evenzoo
verschillend waren als haar' temperament,
met al het led en onrecht, dat hij haar heeft
aangedaan, uit zijn leven zijn gescheiden,,
Margot Sellert is uit ander hout gesneden. Zij
zal hem voor haar zwakheid laten boeten. Zij
zal wraak nemen over zijn bedrog. Zij zal geen
edelmoedigheid betoonen, nu het lot hem in
haar macht heeft gebracht. Want achter het
uiterlijk concrete feit, dat de authentieke
informatie van het particulier Recherche bu
reau Schwarzer over Sylvester Vonberg's
avontuurlijk leven met deze woorden om
schrijft: „Van belang is nog slechts een korte
omgang met de actrice, Margot Sellert",
heeft zich het volgende afgespeeld:
Tijdens een periode, waarin de actrice zich
schier elk uur van den dag aan haar kunst
wijdde, werd zij door een collega in kennis
gebracht met Sylvester Vonberg en daarmee
kwam plotseling een eind aan haar gewone
zelfbewustheid en haar evenwichtige plan
matigheid. Hij veroverde haar stormender
hand en zij gaf zich aan hem over, willoos
en zonder eenigen tegenstand. De omgang
met den begaafden musicus kwam haar ar
tistiek talent ten goede, maar dat was ook het
eenige, wat op de debetzijde van deze kennis
making kon worden geboekt.
.(Wordt vervolg<5£
Drink meer melk. In de school aan de Zoutziederstraat te Rotterdam is Woensdag een aanvang
gemaakt met het dagelijks verschaffen van melk aan de kinderen, welke actie uitgaat van den
Bond van Melkhandelaren
Een ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een Paoschei Traditiegetrouw
trok de Helvoirtsche schooljeugd Woensdag langs de huizen der dorpsbewoners om
Paascheieren in hun korven in te zamelen. Een aardig snapshot
In een pand aan de Haringvliet te Rotterdam,
waarin een peulvruchtenhandel gevestigd is,
heeft een felle brand gewoed. Een foto tijdens
het blusschingswerk
Langs den Boulevard te Scheveningen is men thans druk bezig met het opslaan der
consumptietenten, in de hoop op gunstig weer voor de komende feestdagen
Voor het alarmeeren bij eventueele luchtaanvallen heeft men Woensdag te Rotterdam
proeven genomen met een sirene welke is opgesteld op het dak van het Atlanta hotel
aan den Coolsingel. Eenige employé's, wien het sirene geloei blijkbaar te machtig werd
Hans Albers en Gusli Huber in de nieuwe Ufa-film
„Savoy Hotel 217"
-
