w dëTiugTli1de™z^mredeabii cte De begrafenis van wijlen jhr. mr. Ch. J. M. Ruys de Beerenbrouck te Yierakker.
Anite: Een overzicht van de plechtigheid op het kerkhof
DE GOUDEN BRUG.
Da RTfofctfu? volgen hft ftoHolijk overschot van wijlen jhr. mr. Gh. J, M. Ruys de Beeren)jroucJ<. V.r.n.l.t te beginnen
met öéit vferdèti persooitt de nflntsters Colijn, Oud, Slotemaker de Bruine, Van Schalk, De Wlfëe, Slhgenberg, Van Llcfth
de Jeude, Deckers en Gefissen
De onlusten in Spanje. Te Madrid werden de gebouwen van de dagbladen der rechtscbe pertijen be
stormd, de kranten versoheurd en in duizenden stukken op straat geworpen
President Lebrun bracht deze week een bezoek aan de
„Salon Nautique" te Parijs en nam er de verrichtingen van
het vliegtuigmoederschip-miniatuur „Béarn" in oogenschouw
De „goede oude tijd" op de bres voor den .crisis-tijd" bij de
collecte, welke Dinsdag te Rotterdam voor het Crisis-comité
werd gehouden
De ijzeren damwanden welke dienst deden bij den
bouw van de Mariniersbrug te Amsterdam, worden
thans door een duiker bij den bodem afgebrand.
Het moment waarop de duiker, met een steekvlam
gewapend, onder water afdaalt
De stoet met het stoffelijk overschot
van wijlen jhr. mr. Ch. J. M. Ruys de
Beerenbroucck verlaat huize .Suideras"
op weg naar de kerk te Vierakker
FEUILLETON
ROMAN VAN HANNO PLESSEN.
(Nadruk verboden)
jJ8)
Twee dagen later ontvangt Szartossy een
tweetal brieven met het poststempel „Mün-
chen".
De mededeeling van Renate is slechts kort
en luidt als volgt:
Beste vriend I
Ik ben hier goed aangekomen en heb mijn
intrek genomen in Hotel ,Vier Jahreszeiten"
waarheen je voorloopig je post kunt adres-
se eren.
Ik maak het uitstekend.
Hartelijke groeten van
RENATE LIEN.
En dit is de brief van Gabriel Schwarzer:
Waarde Szartossy!
Ik heb, overeenkomstig je opdracht de be
wuste dame in ontvangst genomen en haar
sindsdien op de door jou gewenschte wijze
„geschaduwd" om in dit geval de techni
sche term te gebruiken. Zij heeft haar in
trek genomen in Hotel „Vier Jahreszeiten"
en tot dusver twee visites gemaakt. De eer
ste was bij de actrice Margot Sellert, Cisel-
lastraat 3, de tweede bij de naaister, Emma
Koch, Kirchplatzstraat 16.
tet eerste bezoek duurde twee en een half
uur: Mej. Sellert vergezelde mevrouw Lien
tot voor de huisdeur. Het afscheid scheen
ran weerszijden zeer hartelijk.
Bij Emma Koch hield mevrouw Lien zich
ongeveer een uur op. Daarna liet ze zich
per taxi naar het hotel terugbrengen, waar
ze het diner op haar kamer bestelde om
deze hierna niet meer te verlaten.
En nu nog een privé woordje, beste Szar
tossy.
Je hebt je ouden kameraad de behartiging
opgedragen van een zaak, die je zeer na
aan het hart ligt en je zou dat zeker niet
hebben gedaan, wanneer ik niet een klein
beetje je vertrouwen had genoten. Welnu,
in dat licht bezien, zul je het me niet kwa
lijk nemen, dat ik m'n eigen conclusies uit
het geval heb getrokken. Om kort te gaan:
ik heb bemerkt, dat er eenig verband be
staat tusschen de gedragingen van me
vrouw Lien in München en de onlangs door
jou verlangde informatie naar een zekeren
Sylvester Vonberg. Bedriegen mijn voor
gevoelens mij niet, dan is de rol, welke je
mij in deze kwestie hebt toebedeeld, met
deze mededeelingen nog geenszins beëin
digd en ik zou je daarom willen adviseeren:
schenk mij je volle vertrouwen! Bedenk,
beste Szartossy, van hoeveel meer beteeke-
nis in dat geval mijn bijstand zal kunnen
zijn! Teneinde je in staat te stellen even-
tueele bedenkingen gemakkelijker te over
winnen, wil ik je van mijn kant een be
wijs van vertrouwen geven door jou als
vriend te verraden, wat de cliënt Szartossy
van den particulier detective Schwarzer
natuurlijk nooit te weten zou zijn gekomen.
De zaak is deze: ik heb reeds op 29 Decem
ber 1935 de, over Sylvester Vonberg inge-
wonnen informaties in een rapport ver-
eenigd, dat een zekere Barones Johanna
von Geitier-Hattorf bij mij bestelde. Je zult i
zelf het beste kunnen beoordeelen in hoe- j
verre deze vertrouwelijke mededeeling voor
je persoonlijke doeleinden van belang kan
zijn.
Tot zoover voor heden.
Met hartelijke groeten,
t.a.t.
A GABRIEL SCHWARZER.
Zeldzaam koel ondanks de bx-andende zon
blaast de Noorderwind van de verre Delta.
Hij doet de hooge palmen langs het strand
buigen en vult de zeilen van de dahabye, die
scheef liggend, de groene, met schuim be
dekte golven doorklieft....
Het. voor Egypte karakteristieke vaartuig,
dat door Sir Herbert Hawkins voor een tocht
langs de Nijl is gecharterd en waarbij de beide
dames Geitier zijn gasten zijn, is voorzien
van alle comfort van een modern zeiljacht.
De Brit heeft deze trip georganiseerd in de
stille hoop, dat Fritz Mollander en Johanna
zich deze, bij uitstek gunstige gelegenheid ten
nutte zullen maken.
Het jongemeisje ligt in een dekstoel en
staart omhoog naar de jagende wolken
Raadselachtig en onverklaarbaar is de droo-
merige uitdrukking van haar gelaat
Het was den jongen Fritz Mollander een
lief ding waard den sleutel tot haar ziel te
vinden.
Barones Sophie von Geitier vindt dezen
tocht langs de Nijl „au fond een beetje een
tonig". De oude dame met haar onverwoest
bare blijmoedigheid en levensvreugde is de
eenige in het gezelschap, die de weldoende
stilte na de wat vermoeiende drukte van het
Egyptische winterseizoen bij Shepheard niet
als een welkome ontspanning begroet.
Lichtelijk verveeld bladert ze in de radio-
gids, waarin de programma's der Europeesche
stations vermeld staan. Als geëlectriseerd
springt ze plotseling van haar stoel op.
„Gunst kinderen", roept ze opgewonden,
kom toch eens kijkendat is werkelijk
Interessant
Gehoorzaam treden de geroepenen, tot wie
ook sir Herbert Hawkins zich rekent, nader
bij.
„Wel heb je ooit...." vervolgt, de oude
dame levendig, „hierde Münchensche
zender brengt in het litteraire half uurtje
een nog ongedrukte novelle van Renate Lien,
de gouden brug, voorgedragen door.... nou
hoe heet ze nu zoo gauw..f.2 ....aha....
Margot Sellert van het Münchener Klein-
tooneel."
Welsprekend en uitvoerig zet zij voor Sir
Herbert en diens neef uiteen, wie die Renate
Lien is en hoe zij zich op deze uitzending ver
heugt.
Johanna toont eveneens warme belangstel
ling voor de vrouw en kunstenares, over wie
zij destijds van de deelnemers aan den avon
tuurlijken sledetocht zooveel heeft gehoord.
Zij steekt daardoor Fritz Mollander aan, die
het radio-ontvangtoestel onmiddellijk op
München instelt en als dan eenigen tijd latei-
de omroeper het litteraire halfuurtje aan
kondigt, is het kleine auditorium op de Egyp
tische dahabye een en al oor.
De weergave is uitstekend. Helder en duide
lijk klinkt Margot Sellert's volle, klankrijke
stem. De toehoorders bemerken onmiddellijk
dat niemand Renate Lien's werk beter tot zijn
recht zou kunnen laten komen. Men voelt hoe
hoe de spreekster haar onderwerp volkomen
beheerscht en zoo verkondigt zij dan ook in
werkelijkheid, wat Renate Lien haar aandeel
noemde in het prediken van het evangelie der
naastenliefdeZij roert daarmee iets aan,
wat meer of minder verborgen in de
ziel van eiken mensch sluimert.
- Innerlijk diep ontroerd luistert Johanna.
Verborgen en reeds gedeeltelijk vergeten gevoe
lens worden opgewekt en doorstroomen haar
met pijnlijken en toch verblijdenden gloed.
Het is, alsof er iets in haar hart smelt, dat
als een zwaar stuk ijs haar hart heeft be-
zwaard. Zij voelt den'kunstmatig opgewekten
en gesteunden tegenstand in haar binnenste
wankelenEn nu breken de lang weer
houden tranen zich baan om in stroomen
langs haar wangen te vloeien.
„Wat is dat toch voor een vrouw wier
schoonheid zelfs door tranen niet beïnvloed
wordt", denkt Sir Herbert bewonderend.
Dan zwijgt Margot Sellert.
Een korte gongslag volgt
Met een diepe zucht zet de oude barones
zlcb wat gemakke^iier ir- haar stoel...,
„Dat zou een mensch totaal van streek
maken", meent ze na een korte pauze ietwat
schuchter te moeten opmerken.
Daarmee verbreekt ze het wat pijnlijke zwij
gen. Onmiddellijk vindt Sir Herbert een paar
passende woorden en ook Fritz Mollander
neemt deel aan het zich ontwikkelende ge
sprek.
Alleen Johanna verwijdert zich zwijgend..
Den volgenden dag doet de dehabye Assoean
aan. Als het gezelschap het schip verlaat om
het oude Sysne te bezichtigen, werpt Johanna
een brief in de bus van het postkantoor. Hij
is geadresseerd aan Renate Lien en bevat den
impulsieven dank van een, tot in het diepst
van haar ziel getroffen jonge vrouw voor de
artistieke schepping van de schrijfster
Dienzelfden dag wendt de dahabye den
steven om weer koers te zetten naar Cairo.
Ais de stad der Kalifs, met haar zee van
vlakke daken en Europeesche paleizen, haar
moskeekoepels en fabrieksschoorsteenen, in
zicht komt, wendt Johanna zich tot Fritz
Mollander:
„Ik heb genoeg van Cairoik ben beu
van net vegeteeren en den heeten woestijn
wind. Ik verlang naar den frisschen winter
van het NoordenIk zal tante voorstellen
morgen reeds te vertrekken.... naar Wee-
nen".
De jonge Engelschman is volkomen uit het
veld geslagen. „Johanna zegt hij bijna
smeekend.
„Ik weet wat je zeggen wilt, Fritz Mollan
der en geloof me, ik mag je graag.... Meer
noghet afscheid zal me niet gemakke
lijk vallenmaar het kan niet anders....
Je moet me nog eenigen tijd geven voor nader
overlegeen periode, waarin ik volkomen
aan mezelf ben overgelatenIk hoop, dat
je me begrijpt".
„Hoe zou ik anders kunnen, barones.
iWordt ssrvolgdX
