HET MYSTERIE
VAN MOAT HOUSE.
In volle vaart over de horden tijdens de atletiek
wedstrijden welke te Londen zijn gehouden
Aan het D. P.-station te Rotterdam arriveerde J
Maandag de Internationale tentoonstellingstrein, 8ij het déraillement van den sneltrein Parijs Rome bij het station Laroche Migennes werden
die uit achttien wagons bestaat en thans aan personen gedood. - Een kijkje op de vernielde wagens
Nederland een bezoek brengt K
Mr. dr. Buriks, die be
noemd is tot chef der af-
deeling Onderwijs te den
Haag
In de Nenyto-hallen te Rotterdam is
men druk bezig met den opbouw der
wereldtentoonstelling „Hocapolis", die
op 27 Mei a.s. officieel door minister
Gelissen zal worden geopend
In de hoofdstad ïs Maandag onder groote deelname de .Vrouwen-Vredesgang
1936" gehouden. Groote doeken met de vredesleuze werden in den stoet
medegedragen
De onlusten te Athene. Politiebeambten
ondernemen een aanval op de be-
toogers teneinde deze uiteen te jagen
Duizenden brachten een bezoek aan het luchtschip .Hindenburg" in de hal van de vlieghaven te
Frankfurt vóór de tweede reis van den luchtreus naar Noord Amerika
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ADELINE SERGEANT.
(Nadruk verboden).
18)
„Soms denk ik wel eens", zei Claire, „dat
we Jacob wat meer in vertrouwen moesten
nemen. Hij lijkt me oprecht en eerlijk en hij
hoort niet tot de nieuwe bedienden, die
niets van ons afweten. Jacob was al bij de
Lancasters in Amerika, hij kende mijn vader
en mij heel goed.
„Daar heb ik nog niet aan gedacht", sprak
Nell, „maar ik ben altijd huiverig om iemand
die door Lancaster betaald wordt, te ver
trouwen. Ik denk, dat ik het eens met dien
ouden Hardy, den tuinman, probeer. Die komt
vanmiddag hier".
Die wordt ook door Lancaster betaald",
merkte Claire -met een zwak glimlachje op.
„Ja, maar hij komt van buiten", weerlegde
Nell. „Dat is niet precies hetzelfde, als wan
neer hij hier in huis was. De menschen die
hier in huis zijn, lijken me veel meer bij Lan
caster onder den duim te zitten, ik zal Hardy
vanavond als hij weggaat een shilling geven
en hem vragen den brief in Aldersfield te
posten".
Zij voerde dien avond haar besluit uit
toen zij Hardy bezig vond de binnenplaats
schoon te vegen Het was bijna donker toen
Nell bij hem kwam en het leek haar on
waarschijnlijk, dat zij door iemand in huis
zou worden gezien, want zelfs de blinden voor
de kamer van Lancaster waren gesloten en de
keukendeuren waren dicht.
„Hardy", begon zij, „zou je een shilling wil
len verdienen?"
„Nou juffrouw", antwoordde de oude man
langzaam. „Daar hoef ik niet lang over te
denken".
Ze stak hem het geldstuk toe. ,Ik zal je dit
geven", beloofde ze, „als je een brief voor me
wilt posten in Aldersfield, zonder er met
iemand over te spreken".
„Geef maar hier, juffie. Ik zal hem wel
meenemen", zei de oude, zijn hand uitste
kend.
„Neem je hem vanavond nog mee?", drong
Nell, een beetje angstig aan".
„Ja, ja". En Hardy stak zoowel den brief
als de shilling in z'n zak en begon met een
knik en een knipoog, weer aan zijn werk.
Nell was opgetogen over het succes van
haar poging. Ze ging naar Claire terug en
gaf haar een verslag van het onderhoud, en
voelde zich nauwelijks terneergeslagen toen
Claire haar vroeg of zij wel gelet had op het
raam van Crayling's kamer, dat bijna on
middellijk boven de studeerkamer lag.
„Ik weet. dat zij daar om dien tijd was",
zei Claire. „Ik heb haar wat werk gegeven en
zij nam dat mee naar haar eigen slaap
kamer. Als het raam open geweest is zou zij
je met Hardy hebben 'kunnen hooren spre
ken".
„Och kind, je kunt niet overal aan den
ken". gaf Nell een beetje geprikkeld ten ant
woord. „Ik veronderstel niet, dat het raam
met dit weer openstond. Het is erg kil, en
Grayling ziet er niet naar uit of ze veel van
frissche lucht houdt".
Het diner verliep als gewoonlijk, behalve
Cdat Claire nog stiller was dan gewoonlijk;
maar Lancaster was spraakzamer dan ooit.
Nell voelde zich niet op haar gemak. Ze
had geleerd op haar hoede te zijn, als hij zoo
vriendelijk was. Zijn zoon daarentegen was
gemelijk en stil. Er scheen hem iets geërgerd
te hebben en hij gaf ternauwernood ant
woord op de opmerkingen, die Nell zoo nu en
dan tot hem richtte. Het scheen, dat Claire
elke poging om meer dan beleefd te zijn had
opgegeven; zij sprak slechts als haar iets
gevraagd werd en zag er uit alsof het gezel
schap haar gruwelijk verveelde. Na het eten
deelde zij mede, dat ze vreeselijk moe was
en het beter vond zoo spoedig mogelijk naar
haar eigen kamer te gaan. Nell ging met
haar mee en hielp haar bij het uitkleeden
en toen Claire zich eindelijk ter ruste begaf
vroeg Nell, of zij haar wat zou voorleezen.
„Als je wilt, heel graag", antwoordde Claire
„maar ik geloof dat ik het boek, waar we
mee bezig waren, beneden heb laten liggen".
„Zeg me maar waar het is, dan zal ik het
halen", zei Nell.
Claire dacht een oogenblik na. „Ik geloof
dat ik het in de bibliotheek heb laten
liggen", zei Claire beslist, „op de bank, voor
het raam".
Nell liep vlug de trappen af, en ontmoette
niemand op haar weg. In de hall scheen een
zwak licht.
De deur van de bibliotheek stond op een
kier, maar ze was verwonderd toen ze zag,
dat er heelemaal geen licht brandde. Niet
voordat zij binnen was, merkte zij, dat in de
uitgebouwde nis eeen schemerlamp brandde
en het geluid van een welbekende stem kwam
haar uit die richting tegemoet. Waarschijn
lijk was Lancaster daar en hij sprak tot
iemand vermoedelijk Cyril maar eerst
kon Nell de stemmen, die zij hoorde, niet
goed onderscheiden. Zij aarzelde, niet wetend
of zij terug of verder zou gaan. Ze hield er
niet van de Lancasters te ontmoeten als zij
alleen was. In gezelschap van" Claire kon het
haar niet zooveel schelen. Maai' terwijl ze
wachtte, herkende zij de tweede stem, die
zij gehoord had; het was Hardy, de tuinman,
die sprak
„Ze gaf me een shilling om hem te pos
ten", zei hij op ruwen toon, ,en ik zou niet
weten, waarom ik dat niet zou mogen doen".
„Het past je niet om brieven voor iemand
hier in huis te posten", gaf Lancaster ten
antwoord", dus raad ik je aan het niet weer
te doen, anders kan ik je niet meer gebruiken
Is dit de brief? Weet je zeker, dat je geen
andere meer hebt?"
Nell moest zich bedwingen om het niet uit
te schreeuwen. Zij wilde roepen: „Het iis mijn
brief! Geef hem mij terug!", en toch was
ze bang. Na een oogenblik van weifeling
sloop zij naar den ingang van den uitbouw,
waarvoor een portière hing, hurkte neer en
gluurde door de spleet tusschen het gordijn
en het deurkozijn.
Vermoedelijk was Hardy, in gezelschap van
Lancaster, door de glazen deur binnenge
komen. Misschien had deze hem op den weg
of in den tuin ontmoet. De oude man keek
stug voor zich en het viel Nell op, dat hij,
evenals vele anderen, bang scheen voor Lan
caster. Cyril stond met de handen in zijn
zakken voor een der boekenkasten. Lancaster
zat aan de schrijftafel, met z'n rug naar den
ingang, maar Nell merkte op, dat hij bezig
was de enveloppe, die zij dien middag aan
Hardy's zorg had toevertrouwd, te onder
zoeken.
„Hij. is goed gezegeld", verklaarde hij met
een rustig lachje. En toen, terwijl hij zich tot
Hardy wendde, zei hij streng: „Dit keer zal
ik je voor ongehoorzaamheid aan m'n bevelen
niet ontslaan, maar het moet niet weer ge
beuren. Als ik je vanavond niet tegenge
komen was en je ondervraagd had. dan ver
moed ik dat je dien brief zou hebben ee-
post?"
„Ik bedoelde er geen kwaad mee", mompel
de Hardy.
„Dat weet ik wel, maar jij en ik hebben
verschillende meeningen over wat goed en
kwaad kan. Alles wat je te doen hebt, is me
te gehoorzamen en niet domme meisjes te
helpen om aan hun liefjes te schrijven", zei
Lancaster droog. „Je kunt gaan".
Hardy schuifelde zoo vlug zijn voeten hem
konden dragen, weg, en Nell zag dat hij maar
al te blij was, dat hij er zoo genadig was
afgekomen. Zij wachtte gespannen om te
zien, wat Lancaster met haar brief doen
zou, en zij was niet verwonderd, toen hij
een mes nam en de enveloppe openwipte, op
zoo'n manier zooals Nell snel opmerkte.
dat hij deze weer kon sluiten, als hij het
noodig vond om den brief naderhand nog ta
verzenden.
„Precies wat ik dacht", hoorde zij hem,
met een harden klank in zijn stem, zeggen,
„Ze schrijft naar Hume, en heeft juffrouw
Davenant overgehaald, den brief naar haar
zuster te zenden, zoodat hij in Londen kan
worden gepost. We moeten een eind aah die
dingen maken, Cyril. Bereid je er op voor zoo
spoedig mogelijk met Claire te trouwen. We
zijn niet veilig voor ze met jou getrouwd
is". Terwijl hij sprak, keek hij naar de brie
ven in zijn hand. Toen scheurde hij ze vast
besloten in tweeën! „Ik zal ze verbranden",
zei hij van zijn stoel opstaand. „Je kunt
beter geen snippers in de papiermand achter
laten".
Nell had nauwelijks tijd om uit haar schuil
plaats te ontsnappen toen Lancaster de por
tière terzijde schoof en in de ooening ver
scheen. Zij wist zelfs niet zeker, "of hij haar
nog gezien had; maar als dat zoo was, maak
te hij geen opmerkingen en deed geen poging
om haar te volgen.
(Wordt vervolgd).
