HET MYSTERIE
VAN MOAT HOUSE.
Lord Eden reikt den winnaar van het internationaal Concours Hippique in
Olympia-Hall te Londen de King's Gold Challenge Cup uit
Het Engelsche ».s. „Santa Maria", dat beladen met wapens op weg naar Abessynië, onverrichterzaka
weer terug moest keeren, is thans na verscheidene omzwervingen weer in Engeland aangekomen.
De „Santa Maria" na haar aankomst op de Thames
Het keuren der spannen tijdens het internatio
naal concours hippique in Olympia Hall te
Londen, waar kostbare exemplaren in den ring
kwamen
r
Overzichtsfoto van het groote défilé der landelijke rijvereenigingen te Hilvarenbeek (N.-Br.),
tijdens het aldaar gehouden Concours Hippique
De Keizer van Abessynië .met eenige zïjnëir familieleden te Gibraltar even voor
het vertrek naar Engeland. Rechts Ras Kassa
Salles, oudste lid van den Franschen
Senaat tijdens zijn rede bij de opening
der eerste zitting van de nieuwe Fran-
sche Kamer
sche athletiekkampioenschappen in White-stadion te Londen
De Queen Mary" te New York. Een
langs draadloozen weg overgebrachte
foto van de aankomst van het Engel
sche zeekasteel in de haven van New
York. Op den achtergrond onder
scheidt men de wolkenkrabbers
Sarraut tijdens zijn rede
op het banket van het
Parijsche stadsbestuur ia
het Palais d'Orsay
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ADELINE SERGEANT.
(Nadruk verboden).
29)
Maar hij merkte dat deze veel makkelijker
te overreden was, dan hij verwacht had. Hij
schreef een paar regels, hij vond het 't beste
zoo min mogelijk te vertellen. Hij kondigde
het bezoek van Lady Langdale op verzoek
van den hertog van Cheselden aan, en ver
zocht Nell om de mededeeling, die de hertog
had gedaan nl. dat hij met haar en juf
frouw Valery bevriend was niet tegen te
spreken.
„Want het is toevallig volkomen waar",
schreef Geoffrey, „ofschoon ik je in vertrou
wen vertel, dat jullie hem beiden onder een
anderen naam kennen. Daarom moet je een
beetje voorbereid zijn. wanneer hij op het
tooneel verschijnt. Ik hoop dat je geen ver
rassing toont, en het goed met mijn moeder
kunt vinden".
Nell vond den brief denzelfden avond dat
hij geschreven was, in haar eigenkamer. Ze
was erg verbaasd en vroeg zich af wat Geof
frey er mee bedoelde.
Een paar dagen later kwam Lady Lang
dale op bezoek: en nadat zij naar juffrouw
Valery gevraagd had, en te hooren had ge
kregen dat deze niet in staat was iemand
te ontvangen, had zij kaartjes aohtergelaten.
Lancaster begreep niet heelemaal wat de
schakel tusschen Claire en de Langdale's
was, maar hij wenschte niets liever dan op
goeden voet met hen te staan, en daarom
speet het hem niet, dat' zij den eersten stap
gedaan hadden.
En kort daarop werd Lady Langdale's be
zoek gevolgd door een invitatie voor een
diner.
Geoffrey had zoozeer op de gevoelens van
zijn moeder gewerkt, dat zij besloten had om
den hertog op alle mogelijke manieren aan
genaam te zijn. En daarom noodigde zij niet
slechts Olaire en haar voogd uit, maar ook
Nell Da ven ant en Cyril Lancaster. En daar
Claire op dat oogenblik nog niet hersteld was
nam Lancaster de uitnoodiging voor zichzelf
en Cyril aan, en verzocht Nell hetzelfde te
doen.
XXIV.
De Bakens verzet.
Nell was verbaasd toen zij hoorde dat
Lancaster de uitnoodiging van Lady Lang
dale zou aannemen en nog meer toen hij
haar zei. dat zij en Claire ook moesten gaan
„Maar", opperde Nell, zou Claire dan al
beter zijn?"
„Waarschijnlijk wel", gaf Lancaster ten
antwoord. „U weet hoe vlug zij van die aan
vallen kan herstellen".
Nell nan dus de uitnoodiging aan, maar
zij kon niet gelooven, dat Lancaster werke
lijk van plan was om haar en Claire te la
ten gaan.
Claire herstelde langzaam en op zekeren
dag zei Lancaster:
„Onze lieve Claire zal, vrees ik, niet in
staat zijn op Langdale Towers te dineeren".
.Dat had ik wel gedacht", antwoordde Nell
scherp, „ik was ook erg verbaasd toen u
me zei dat ik de uitnoodiging voor haar
moest aannemen".
,Dat heb ik gemerkt", was Lancaster's be
scheid. „U maakt blijkbaar dezelfde vergis
sing als Hume en zijn vriend, toen zij mij
beschuldigden dat ik Claire opgesloten en
van haar vrienden verwijderd wil houden. U
ziet nu zelf dat dit niet zoo is. Ze is volko
men vrij".
„Haar vrijheid om uitnoodigingen aan te
nemen schijnt toch niet veel waard te zijn".
„Helaas niet", glimlachte Lancaster. „Maar
ik ben toch niet verantwoordelijk voor haar
ziekte?"
En toen Nell aarzelde herhaalde hij zijn
woorden
„Ik ben toch niet verantwoordelijk voor
haar ziekte, juffrouw Davenant".
Nell voelde dat haar stem trilde, toen zij
antwoordde.
„Ik zou dat niet graag beweren, maar
soms denk ik wel eens dat het wenschelijk
zou zijn als een andere dokter zou worden
geraadpleegd".
.Denkt u dat werkelijk?" vroeg hij. „Nu, ik
zal er eens over denken. Maar misschien zou
het Olaire goed doen als ze een beetje meer
uit ging en zoo af en toe een paar kennissen
bezocht. Als zij weer geheel in orde is. zullen
we het eens over een anderen boeg gooien".
Hij glimlachte en wilde de kamer uitgaan
toen hij omkeek en zei:
.Di ieder geval zullen wij naar Langdale
Towers gaan".
.Bedoelt u dat ik toch moet gaan. ook al
gaat Claire niet?" vroeg Nell verwonded
„Natuurlijk".
„Ik zou veel liever niet gaan", deelde Nell
mede.
„U moet zeker gaan", vond Lancaster, en
voor Nell verder kon protesteeren, had hij
de kamer verlaten.
Vol onrust peinsde Nell over deze veran
dering in Lancaster's optreden. Zij begreep
dat hij om de een of andere reden van tac
tiek veranderd was, en zij kon zich niet voor
stellen waar hij heen wilde. Het zou haar
echter heel wat duidelijker geworden zijn,
als zij een kort gesprek had kunnen hooren,
dat tusschen Lancaster en Cyril plaats vond,
den dag nadat de jongeman de bezoekers van
Moat House had weggejaagd.
„Je bent een beetje te ver gegaan Cyril",
had Lancaster gezegd. „Het was toch niet
noodig om vijanden te maken".
„Maar u zei me, dat ik hen buiten de deur
moest houden", sprak Cyril tamelijk geme
lijk.
„Ja maar zonder verdenking op te wekken.
Als zij in de meening verkeeren dat zij met
geweld worden buiten gehouden, en Claire
een gevangene is, dan begrijp je toch dat zij
argwaan krijgen. In ieder geval moet Hume
in de gelegenheid gesteld worden haar te
zien. maar niet te spreken. Dat kan ik, denk
ik, zonder moeilijkheden klaar spelen. En
dan moeten wij een keer of wat met haar
uitgaan tenminste doen alsof. Anders zou
den er. ingeval haar ziekte erger wordt en
er zou werkelijk iets gebeuren heel wat
moeilijkheden kunnen komen".
„Maar er gebeurt toch niets, nietwaar?"
vroeg Cyril, met een verschrikten blik.
,3en je mal?" stelde Lancaster hem ge
rust. ,Jk denk enkel aan de mogelijkheden.
Claire is volkomen uitgeput. Haar hart is zoo
zwak. dat niemand ooit kan zeseen. wat er
zou kunnen gebeuren. Daarom moeten de
menschen niet denken, dat zij slecht behan
deld wordt".
„Knapt u dat zelf maar op", viel Cyril uit.
„Ik begrijp nooit precies wat u wilt. U weet
heel goed dat ik niet met Claire zal trou
wen, en wij op die manier haar geld niet
kunnen krijgen. Het lijkt me werkelijk toe
ter, dat wij beter de plaat kunnen poetsen
nu wij nog tijd hebben".
Lancaster keek hem nadenkend aan. „Het
is geen slecht idee", zei hij langzaam. Het is
altijd goed om een achterdeurtje te hebben,
vooral als je huwlijk met Claire niet tot
stand komt. Maar ik zal nog een poging wa
gen om de zaken voor ons in het reine te
brengen; en als wij een paar gevaren, die
ons op het oogenblik schijnen te bedreigen,
kunnen vermijden, geloof ik, dat wij ons van
het grootste deel van Claire's vermogen
meester zullen maken".
„Ik weet niet, hoe u dat wilt klaar spelen",
hernam Cyril. „Ik wil liever niet in moeilijk
heden komen".
„M'n lieve jongen, daar hoef je niet bang
voor te zijn", verzekerde zijn vader hem. .Als
er iets verkeerd mocht gaan. dan neem ik
de last op mijn schouders. Het was om
jouwentwil dat Ik op deze ietwat glibberige
paden raakte. We kunnen alleen slagen, al*
we samenwerken", besloot hij, toen Cyrü ta
een prikkelbare stemming wegliep.
(Wordt vervolgd*»
