Staking
onder de visschers te IJmuiden.
HET MYSTERIE
VAN MO AT HOUSE.
Prof. dr. A. Klarenbeek geeft een demonstratie van het electrisch opereeren
van een hond (onder narcose) bij gelegenheid van de „Veterinaire Week"
welke Donderdag te Utrecht officieel geopend is
De nieuwe kruiser De Ruyter" Tijdens
bij een vaart van 30 mijl per stratie
uur tijdens zijn onlangs ge
houden grooten proeftocht
rede van dr. Schuschnigg bij de demoo-
het „Vaderlandsche Front" voor het
stadhuis te Weenen
Te Winschoten wordt de groote Handel-, Industrie- en Landbouwtentoon- De fnstortingsramp bij de feesten te Bukarest. De vernielde
stelling „Winthil" gehouden. Een kijkje op het tentoonstellingsterrein tribune, waar vele toeschouwers den dood vonden
Charlotte Kohier neemt afscheid bij
haar vertrek uit Amsterdam naar West-
Indiê voor het houden van een voor
dracht-tournee
De ruim 90 meter diepe put in het
oude fort .St. Pieter" te Maastricht,
dat gerestaureerd wordt en als ont
spanningsoord zal worden ingericht
Tengevolge van een staking welke onder de IJmuider visschers uitbrak zijn
Donderdag een achttal trawlers niet uitgevaren. De achterblijvers in de
haven
Twee groote pakhuizen der fabriek .De Toe
komst" te Wormerveer, gevuld met lijnzaad en
veekoeken zijn Donderdag door feilen brand in
de asch gelegd
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ADELINE SERGEANT.
(Nadruk verboden).
37)
„Ja juffrouw", antwoordde Nell zonder
aarzelen. Zij kon heel goed stemmen naboot
sen, en ze wist, dat zij Grayling's scherp ge
luid goed imiteerde. Toen voegde zij er met
haar natuurlijke stem aan toe: „Mag ik bin
nenkomen, Claire?"
.Een jij het werkelijk, Nell? O, wat heer
lijk!" en Claire ging rechtop zitten en stak
verheugd haar handen uit. Een oogenblik
later stond Nell naast haar, zij streelde tee-
der Claire's handen en vroeg haar om toch
vooral niet luid te spreken.
„Ik ben tegen Lancaster s order in, gekomen
weet je", zei ze, „en daarom mag niemand
weten, dat ik hier ben".
„En hij vertelde me, dat je weggegaan
was"
.Dat was een leugen", hernam Nell, terwijl
zij op den rand van het bed ging zitten.
Maar vertel mij eerst eens, of ze jou ook ge
zegd hebben, waarom jij uit je eigen kamers
hierheen werd gebracht?"
„Neen, ze hebben geen reden opgegeven".
„Ik kan mij maar niet begrijpen, waarom
zij dat gedaan hebben", ging Nell voort.
„Maar je weet toch wie er morgen op bezoek
komt?"
„Neen, ik weet niets! Bedoel je, dat er een
gast komt?"
.Hebben ze je dat dan niets verteld? Me
neer Hume komt een paar dagen logeeren.
zoodat hij met Lancaster Je zaken kan re
gelen".
„Ik heb er geen woord over gehoord", ver
klaarde Claire.
„Misschien waren ze bang, dat je je te veel
zou opwinden", meende Nell. „Maar blijf
kalm en rustig, Claire, en laat niet merken,
dat je mij gesproken hebt. dan zal ik je ver
tellen, wat er met mij gebeurd ls".
Op fluisterenden toon vertelde zij haar de
geschiedenis, en toen ze er mee klaar was,
slaakte Clair een diepe zucht.
„Al die dingen worden niet zonder reden
gedaan", zei ze. „Lanca ier heeft een of an
der plan, een zeker doel, dat hij wil berei
ken".
„Claire", sprak Nell op ernstigen toon, „zou
het niet goed zijn vannacht de gelegenheid
waar te nemen? Lancaster en Cyril zijn bei
den van huis, en met mijn looper kunnen we
de zijdeur en de twee tuinpoorten openen.
Wij behoeven niet ver door het plantsoen te
gaan. en wij kunnen den hoofdweg volgen
en zoo in het dorp komen. Geloof je, dat je
sterk genoeg bent om het te probeeren? Stel
je eens voor hoe heerlijk het zou zijn, als
we weg konden komen".
Maar zij voelde Claire's hand in de hare
trillen
.Eet gaat niet; ik ben bang dat ik hel
niet kan. Ik voel me te zwak en te ziea, en
bovendien zouden wij vast iemand ontmoe
ten. En nog dat eenzame bosch en die don
kere weg! Ik ben laf. Nell! Ik durf niet!"
„Als je sterk genoeg was. zou je het wel
doen", meende Nell, „want ik weet dat je
geen lafaard bent. Maar ik wou, dat we uit
dit huis weg waren".
„Jij kunt gemakkelijk genoeg wegkomen.
Ik vind, dat je moet gaan. Het doet er niet
toe. wat er met mij gebeurt. Ik zou me veel
rustiger voelen. Nell als jij veilig weg was".
..Je denkt toch niet. dat ik zonder jou ga?"
riep Nell. „Als het vanavond niet kan, zullen
we het een anderen keer, als je sterker bent.
klaarspelen. Mijn sleutel geeft me een ze
kere vrijheid zie je. Meneer Hume en zijn
vriend zuller, bij de tuinpoort op ons wach
ten"
„Dat hoop ik, Claire, hoorde ie tegen
juffrouw Plowden zeggen, dat je Lancaster's
medicijnen niet meer wilde innemen. Ik ge
loof, als je dat vol kunt houden, het veel
beter voor je zou zijn. Ik heb het idee dat
hij je met bedwelmende middelen probeert
te vergiftigen".
„Ik heb hetzelfde gedacht", verklaarde
Claire. „Maar het is heel moeilijk om hem
teweerstaan, als hij je dwingt iets te doen.
Soms, als ik heelemaal versuft ben, schijnt
hij vreemde dingen van mij te willen. Laatst
dwong hij me iets te onderteekenen. Wat
het was, weet ik niet, maar ik herinner me
vaag dat Grayling en juffrouw Plowden er
bij waren. Toen ik weer helderder kon den
ken, heb ik me dikwijls afgevraagd, wat het
toch voor een document was, dat ik teekenen
moest".
Nell zweeg. Zij nam zich voor om Hume,
zoodra zij hem onder vier oogen te spreken
kreeg, in te lichten over deze handteekening
van Claire.
„Waarom heb je het dan gedaan?" vroeg
ze, bijna verwijtend.
„Ik weet het niet", antwoordde Claire hul
peloos. „Ik geloof dat lk half sliep, en hij
duwde me de pen in de hand. Pas later, toen
ik klaar wakker was en mijn gedachten kon
ordenen, vroeg ik mij af wat ik geteekend
kon hebben. Misschien", sprak ze,~ met een
poging om te glimlachen. .Misschien heb ik
door die handteekening mijn bezittingen
wel aan hem gegeven, of zoo iets".
.Als je dat gedaan had. zou het toch geen
waarde hebben", stelde Nell haar gerust.
„Omdat je niet meerderjarig bent. Maar ik
geloof, dat ik naar mijn kamer moet gaan.
Claire Ik durf niet zoo lang te blijven, want
het zou afschuwelijk zijn als er iemand op
mijn kamer kwam. en ik er dan niet was".
„Vanavond komen ze waarschijnlijk niet
meer beneden", zei Claire. „Ik heb de deur
boven aan de trap hooren sluiten, en dat
beteekent altijd dat zij boven blijven".
„Welke deur ls dat?" wilde Nell weten.
.Die aan het einde van de gang. juist
voorbij deze kamers. Die deur wordt alleen
door de bedienden gebruikt, omdai het er zoo
nauw en donker is. Je kunt zoo naar de
eerste verdieping komen en naar beneden,
naar de keuken".
,Jk ben blij, dat je me daaraan herinnert",
merkte Nell vlug op. „Het is nuttig zooiets
te weten. Ik wist niet, dat er nog een an
dere trap bestond, dan die wij gewoonlijk
gebruiken".
Zij wenschte Claire wel te rusten, en ging
naar haar kamer terug. Maar dezen keer
wandelde zij kalm de gang door, inplaats van
zich buitenom te wagen. Het huis was in
donker gehuld en Nell bereikte veilig haar
kamer.
XXXIH.
IN Claire's kamers.
Den geheelen dag waagde Nell het niet
haar kamers te verlaten. Zij luisterde aan
dachtig naar ieder geluid om te weten te
komen wat er in huis gebeurde. Op de ver
dieping beneden haar werd voortdurend ge
timmerd en zij waagde het juffrouw Plowden
te vragen wat er toch aan de hand was.
„Een kleine reparatie". verklaarde de
huishoudster kort. „En stuk van de lambri
seering is los geraakt".
Dit was alles wat Nell te hooren kreeg Het
gehamer duurde echter zoo lang. dat het
tenslotte op haar zenuwen ging werken.
Tegen den middag hield het op. en ongeveer
om vier uur zag Nell uit haar raam Everard
Hume in een dogcart naar Moat House rij
den, mei een valies naast zich. wat er op
wees dat hij van plan was te blijven logee-
ren. Het scheen dat de Lancasters Hume op
buitengewoon hartelijke wijze ontvingen,
want zij hoorden de drie mannen op de
trap en in de gang opgewekt praten.
Zij overwoog hoe zij contact met Hume
kon krijgen, want zij had zich voorgenomen
hem te spreken terwijl hij in huis was. zelfs
al zou zij hem 's nachts moeten bezoeken.
Maar na een poosje besloot rij hem te
schrijven. Ze moest den brief dan in zijn
kamer achterlaten, ais Lancaster uit de
buurt was.
Toen de avond gevallen was, bracht zij
Claire weer een bezoek. De maan werd door
wolken verduisterd, en de wind was opge
stoken, maar toch bereikte rij zonder onge
lukken het raam van de kleedkamer. Toen
zij even had geluisterd, om er zeker van te
zijn dat er buiten Claire niemand in de ka
mer was, ging zij de slaapkamer binnen»
waar haar vriendin in spanning zat te wach
ten.
„Nell, ik heb hem gesproken!" fluisterde
Claire. „Hij heeft hier bij me gezeten! Nie
mand heeft hom ook maar eenigszins tegen
gewerkt. Lancaster bracht hem zelf tot de
deur. Juffrouw Plowden zat in de kleedka
mer, maar Everard was hier en ik had hem
heelemaal alleen".
„Heb je hem verteld hoe de zaken staan?"
informeerde Nell.
„Zoo'n beetje. Veel kon lk niet zeggen",
deelde Claire mede. „Ik was bang dat juf
frouw Plowden het zou hooren En we had
den elkaar nog zooveel andere dingen te ver
tellen. Maar morgen spreek ik hem weer. en
dan mag lk zelfs beneden komen, als ik me
goed genoeg voel. Lancaster vindt dat ik al
veel beter ben. Werkelijk Nell, ik zou haast
gaan gelooven, dat wij ons in hem vergist
hebben".
Nell zweeg. Zij geloofde geen moment aan
Lancasters vriendelijkheid. Toch had het
geen zin dit aan Claire te zeggen. Nell bleef
niet lang want zij had nog iets te doen. Het
deed haar genoegen, den wind om het huis
te hooren bulderen, haar voetstappen In de
gang of op de trap zouden nu niet gehoord
worden. Het was haar plan de trap voor het
personeel af te gaan, de gang door te loopen
naar Everard's kamer en dan den brief, dien
zij geschreven had, onder z'n deur te schui
ven. Hij zou dien 's morgens zeker zien, dacht
zü, als hy hem dienzelfden avond nog niet
ontdekte.
(Wordt vervolgd).
