Uit het Buitenland
Thijs IJs in het betooverde woud
België.
De Neutrale Staten en de Sancties.
ZATERDAG tl JUEI 1936
HAARIE M'S DAGBLAD
Besprekingen ter zee-engtenconferentie op het doode
punt. Engelsche en Fransche gedelegeerden naar hun
hoofdsteden terug voor nieuwe instructies. Italië's deel
neming nog onzeker.
Verlenging van den militairen
diensttijd?
De chef van den generalen staf van het
Belgische leger, generaal Vandenbergen, heeft
in de gemengde militaire commissie sprekende
over verschillende problemen de landsverdedi
ging betreffende, ten aanzien van een onver-
wachten vijandelijken inval verklaard, dat
men er het hoofd aan zou bieden door het
voortdurend op de been houden van vol
doende en goed geoefende effectieven, het
geen een verlenging van den militairen dienst
tijd zal medebrengen, welke voor de infante
rie, artillerie en de gemotoriseerde afdeelingen
op 18 maanden en voor de vestingartillerie op
16 maanden zal worden gebracht. (Reuter)
Frankrijk,
De Kérillis interpelleert over
het „vliegende kanon".
Reuter meldt uit Parijs 10 Juli:
In de Kamer heeft de Kérillis een scherpen
aanval gericht op de regeering, aangezien
naar zijn meening Engeland, Tsjecho-Slo-
wakije en Rusland op de hoogte zijn van wat
zich in de Fransche laboratoria afspeelt. Rus
land spionneert naar de meening van den
spreker in de Fransche fabrieken. De Kérillis
vroeg aan het einde van zijn rede ftxstelling
van een enquête door een luchtvaartcommis
sie van de Kamer, welke zou moeten uitma
ken of „kanon 23" een Fransch kanon moet
blijven.
In zijn antwoord zette minister Cot uiteen,
dat naar zijn meening de technische samen
werking tusschen de landen, die het beginsel
van de collectieve veiligheid aanhangen, moet
worden gehandhaafd. Het bewuste vliegtuig
kanon is geen geheim van enkele ingewijden,
maar een uitvinding van een in Frankrijk
werkend Zwitsersch ingenieur ten behoeve
van 'n firma, die de uitvinding morgen naar
het buitenland zou kunnen brengen. De mi
nister heeft de Kérillis niet van hoogverraad
beschuldigd, maar wil wel zeggen, dat men in
Duitschland uit zijn z.g. onthullingen argu
menten zal trekken ten bewijze van een mi
litaire alliantie tusschen Frankrijk en Rus
land. welke niet bestaat.
Tenslotte heeft de Kamer met 403 tegen 162
stemmen haar vertrouwen in de regeering
uitgesproken, waarmede ook het verzoek van
de Kérillis tot het instellen van een onder
zoek verworpen werd.
China.
Eerste Kwantoengleger sluit
zich aan bij de Centrale
Regeering.
Nog voor de besprekingen van de plenaire
vergadering der Centrale Executieve van de
Kwomintang, die gisteren geopend is, goed
en wel begonnen waren, bleek, dat door een
onverwachte gebeurtenis de positie van Nan
king belangrijk versterkt is, aldus meldt
Reuter.
Generaal Joe Han Moe. de commandant
van het eerste Kwantoengleger heeft n.l. aan
Nanking medegedeeld, dat zijn leger zou ge
hoorzamen aan de bevelen van de Centrale
regeering.
Dit leger bezet een strategische stelling, die
van belang zou kunnen blijken, wanneer
het zich tegen Kwantoeng mocht keeren.
Wanneer de Kantonneesche generaal Tsjen
Tsji Tang dus trouw mocht blijven aan zijn
met Kwangsisten aangegane overeenkom
sten zou zijn positie verzwakt blijken.
In verband hiermede doet het gerucht de
ronde, dat mevrouw Tsjen Tsji Tang 350
kisten met verschillende voorwerpen uit
Kanton naar Hongkong heeft gezonden.
Zee-engtenconferentie op het
doode punt.
Deelneming van Italië nog onzeker.
De Zee-engtenconferentie te Montreux is
thans op het doode punt aangeland, en ge
wacht dient thans te worden tot de betrok
ken mogendheden zich uitspreken over de ge
constateerde meeningsverschillen.
De Britsche gedelegeerde Randell is te Lon
den nieuwe instructies gaan halen en wordt
Maandag terugverwacht. Paul Boncour is na
een onderhoud met Lord Stanley en Litwinof
naar Parijs vertrokken om eveneens Maandag
terug te keeren.
Uit verschillende berichten blijkt, dat de
regeering te Rome nog geen beslissing heeft
genomen en ook niet zal nemen aangaande
deelneming aan de zee-engtenconferentie
aleer de kwestie van de Middellandsche Zee
overeenkomst definitief zal zijn opgelost.
Op de vraag of de verdwijning van het laat
ste spoor van het sanctie stelsel ipso facto
den terugkeer van Italië naar de interna
tionale bijeenkomst zal medebrangen. ant
woordden Italiaansche kringen slechts, dat de
handhaving van het sanctiesysteem in zijn
geheel of ten deele voor Rome de voornaam
ste reden was voor zijn algeheele onthouding.
Het is slechts aan den Duce te beoordeelen
of het prijsgeven der sancties en de uit de
stnctoies voortvloeiende overeenkomsten voor
Italië voldoende reden is zijn plaats in de
Europeesche of internationale politiek te her
nemen.
De nieuwe Dalai Lama
gevonden?
Tashi Lama meent een aanwijzing te hebben
gekregen.
Het A.N.P. meldt uit Darjeeling, 9 Juli: In
verband met het visioen van den regent van
Tibet bij het heilig meer van Kali. waarin hij
de woorden „ah ka ma" zag en een troon met
den Tashi Lama en een kind, is thans te Lhasa
gen brief ontvangen van den Tashi Lama. die
op weg is uit China, waar hij in ballingschap
leefde, naar Tibet. Hierin schrijft hij, dat hij
te Jeykundu, de geboorteplaats van Tsong-
kapa, den stichter van de gele monniken, een
godsdienstige plechtigheid leidde. Gedurende
deze plechtigheid, welke door duizenden
boeddhisten uit China en Tibet werd bijge
woond, naderde een vrouw hem met een
kind op den arm. Het kind greep dén Tashi
Lama naar den baard en pakte hem later om
het lichaam. Na de plechtigheid vernam de
Tashi Lama dat het kind twee jaar oud was
en dat de naam van de vrouw Kamatso was.
Zij is gehuwd met een man uit het gebied van
Amdo nabij Jeykundu.
Men heeft thans den indruk, dat dit kind
de reïncarnatie is van den Dalai Lama. De
worden van het visioen zijn toepasselijk:
„ah" duidt het gebied amdo aan, „kah en
ma" wijzen op den naam van den moeder,
Kamatso. Voor evenwel een definitieve be
slissing wordt genomen moet het kind nog
een aantal verdere proeven door staan.
EEN TEEKEN VAN BARBER AN EN COLLAR?
Uit Gijon: Op het strand van Albano is
een flesch aangespoeld, waarin zich een papier
bevond met de volgende daarop in potlood
geschreven mededeeling: „Wij bevinden ons
in het oosten van Mexico in een onbekend
oerwoud. De motor is geheel kapot. Barberan
heeft een gebroken been. Collar".
Men zal zich herinneren dat kapitein Bar
beran in het voorjaar 1934 met luitenant Col
lar een vliegtocht ondernam van Sevilla naar
Portorico. Zij bereikten toen Cuba, maar ver
dwenen tijdens den tocht van Cuba naar
Mexico
ITALIë BOUWT EEN GEVANGENIS-STAD.
Een bedrag van 1 millioen 420.000 lire is
uitgetrokken voor den bouw van een gevan
genis-stad, die zal oprijzen aan den weste
lijken rand van Rome op een terrein, groot
200.000 vierkante meter, meldt Stefani. De
gevangenis-stad zal bestaan uit twee gevan
genissen voor mannen en voor vrouwen, twee
tuchthuizen eveneens voor mannen en voor
vrouwen, een gevangenis voor gewoonte mis
dadigers, die daar al naar hun speciale nei
gingen zullen worden ingedeeld, een weten
schappelijke instelling ter bestudeering van
de persoonlijkheid der veroordeelden, een
ziekenhuis, een school, een werkplaats, een
bibliotheek etc.
De bezetting van fabrieken in
Frankrijk.
Linksclie fracties veroordeelen een
dergelijke actie.
De linksche fracties hebben naar Reuter
meldt eenstemmig een verklaring, door
Fi'ot ingediend, aangenomen, waarin wordt
verklaard dat men solidair is met de arbeiders
die werk en brood eischen, doch dat men ver
der overtuigd is van de noodzakelijkheid van
het handhaven van de orde, welke in gevaar
wordt gebracht door het bezet houden van de
werkplaatsen en fabrieken. Men .waarschuwt
de natie tegen tendenzieuse overdrijving en
de arbeidersklasse tegen het gevaar voor een
actie welke haar de sympathie zou doen ver
hezen.
Hittegolf in de Ver. Staten
houdt aan.
Aantal hitteslachtoffers tot 370 gestegen.
De hittegolf in de Vereenigde Staten houdt
onverminderd aan. Het aantal dooden is in-
tusschen in de staten van het middenwesten
gestegen tot 370. In de Oostelijke staten tot 75,
waarvan 20 in de stad New-York.
Verscheidene stalen bruggen zijn door de
hitte zoodanig uitgezet, dat men vreest voor
de veiligheid en het verkeer hééft verboden.
Alleen reeds tusschen New-York en Manhat
tan zijn vier bruggen buiten gebruik gesteld.
In de gebieden welke door de hitte het meest
zijn getroffen, hebben de autoriteiten en za
ken de ambtenaren en employé's zooveel mo
gelijk „hitte-vacantie" gegeven en naar huis
gezonden.
Ten einde de veestapel te helpen zullen
50.000 stuks vee uit het droge middenwesten
naar den staat New-York worden gebracht om
te weiden.
Uw beste tochtgenoot
is Purol. Deze verzacht en geneest zonnebrand,
doorzitten, schrijnen en stukloopen van huid
en voeten. Tube 45 et. Doos 60-30 ct. Bij Apoth.
en Drogisten.
(Adv. Ingez. Med.)
Storm aan de Spaansche kust,
Talrijke zeelieden vonden den dood in de
golven.
Volgens de tot dusver uit Santander ont
vangen berichten zijn bij de jongste storm
ramp aan de Spaansche kust 20 zeelieden ver
dronken.
Daar men echter van verscheidene vis-
schersvaartuigen nog steeds niets gehoord
heeft, vreest men, dat het aantal slachtoffers
nog hooger zal blijken te zijn.
De teruggekeerde schepen zijn alle zwaar
beschadigd.
Ook hebben zij een deel hunner beman
ning verloren, daar verschillende opvarenden
over boord zijn geslagen.
Te Candas zijn na het bekend worden van
het ongeluk alle winkels en kantoren gesloten
terwijl de vlag van het raadhuis halfstok
waait.
SALVADOR DE MADARIAGA TREEDT AF
ALS SPAANSCH GEDELEGEERDE BIJ
DEN VOLKENBOND.
Salvador de Madariaga is afgetreden als
gedelegeerde van Spanje bij den Volkenbond.
Tijdelijke stopzetting der
immigratie in Palestina?
Arabieren zouden reeds tot stopzetting der
terroristische agitatie besloten hebben.
LONDEN, 10 Juli (Reuter) Volgens den
correspondent van de Daily Herald te Jeru
zalem, zouden de Arabische leiders mede
deeling uit Londen hebben gekregen, dat de
Britsche regeering toestemt in een opschor
ting der Joodsche immigratie, tot de Ko
ninklijke enquêtecommissie haar conclusies
zal hebben bekend gemaakt.
Volgens het blad zouden de Arabische
leiders onmiddellijk na het bekend worden
hiervan besloten hebben, de stakingsbewe
ging en de terroritische campagne te doen
eindigen.
HOOGE RAAD VERWERPT BEROEPEN VAN
OSSENAREN.
's GRAVENHAGE, 10 Juli. De procureur-
generaal bij den Hoogen Raad heeft heden
conclusie genomen in zake de cassatieberoe
pen van P. J. de B. bijgenaamd de Peer, en
L. A. v. d. H., bijgenaamd de Brus, beiden uit
Oss, die voor de rechtbank te 's Hertogenbosch
hebben terechtgestaan voor verschillende fei
ten, namelijk inbraak met geweldpleging en
diefstal ten huize wan M. Schepers te Maria-
heide, in den nacht van 16 op 17 Maart 1934,
inbraak met diefstal in het gemeentehuis te
Gassel in den nacht van 16 op 17 Mei 1933 en
inbraak met diefstal ten huize van Gerrit van
Huiseling te Langenboom, in'den nacht van
11 op 12 Januari 1934.
De rechtbank te 's Hertogenbosch veroordeel
de ieder wegens de drie feiten tot 14 jaar ge
vangenisstraf, welk vonnis door het gerechts
hof aldaar werd bevestigd.
De procureur-generaal concludeerde tot ver
werping van de beroepen, waarna de uitspraak
van den Hoogen Raad werd bepaald op 24 Juli.
BOEKHANDELAREN BIJEEN.
In de deze week te Amsterdam gehouden
vergadering van de vereeniging ter bevorde
ring van de belangen des boekhandels is aan
het slot der vergadering een motie ingediend
door den heer A. Blitz, betreffende de zooge
naamde Neurenberger wetten. Deze motie zou
zooals is gepubliceerd niet in stemming
zijn gebracht „aangezien men met de strek
king ervan algemeen accoord zou gaan".
Deze mededeeling berust op een misver
stand. De motie is niet in stemming gebracht
omdat deze motie „niet behoorde tot compe
tentie van de vergadering" waarmede deze
door applaus instemde.
Een bruine zomerteint
staat sportief en charmant en beschut tevens
tegen de brandende ultra-violette stralen der
zon. AMILDA-zonnebruincrême bevordert een
snelle, mooie natuurlijke huidbruining.
Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct.
(Adv. Ingez. Med.)
ONZE DACELIJKSCHE KINDERVERTELLING
Vlug maakt Thijs het touw los en duwt het bootje af. De stroom
voert het schuitje snel met zich mee. Hij zou al dadelijk met hengelen
kunnen beginnen, want overal zit hier visch. Maar eensklaps merkt
Thijs, dat het water steeds sneller begint te vlieten. Wat hij gehoopt
had, gaat niet in vervulling. Hij schijnt den anderen kant niet te
kunnen bereiken. De boot blijft milden in het riviertje en wordt in
voortdurend wilder vaart meegevoerd
Thijs ziet den toestand met schrik, zonder dat hij weet, hoe hy het
gevaar kan keeren.
Herziening
van het Volkenbondspact overbodig.
Door MINISTER KOHT,
Noorsch minister van buitenlandsche zaken en vertegenwoordiger van Noorwegen in de Assembleé.
Iedereen weet, waarom de sancties opgelegd
zijn. waarom het noodig was, dat ze opge
legd werden. Van alle kanten verlangde men
en in het bijzonder waren het zij, die den
Bond zoo spoedig mogelijk als een machtig
vredesinstrument willen zien dat de Vol
kenbond zijn autoriteit zou demonstreeren
door een groote mogendheid te dwingen van
den oorlog af te zien. Wij hadden reeds kun
nen constateeren dat Genève in staat was het
uitbreken van een oorlog tusschen kleine sta
ten te verhinderen. Relatief gezien natuurlijk
een gemakkelijke zaak. Wat de Volkenbond
nog nooit aangedurfd had was een groote
mogendheid te dwingen den vrede te eerbie
digen. Hier stond men voor een heel wat moei
lijker taak, die in het belang van den univer-
seelen vrede verricht moest worden.
Doch deze proefneming slaagde niet. De
oorlog is niet verhinderd. Italië heeft zich
meester gemaakt van Ethiopië: Ik heb gezegd,
en ik hecht daar bijzondere waarde aan, dat
sancties om resultaat op te leveren een dus
danige kracht moeten bezitten, dat zij werke-
lijk doeltreffend zijn. Is dat laatste niet het
geval, dan moeten ze opgeheven worden.
Is men van plan het sanctiemiddel, sterk of
zwak, te handhaven, dan dient men zich al
lereerst af te vragen wat het eigenlijke doel
er van moet zijn. Het heeft geen nut de sanc
ties voort te zetten met het eenig oogmerk
Italië te straffen of in de hoop voor Ethiopië
gunstiger vooi'waarden onder Italiaansch be
wind te verkrijgen. Het lijkt duidelijk, dat,
wanneer wij thans de onafhankelijkheid van
Ethiopië willen herstellen, dit slechts te be
reiken zal zijn met behulp van sancties, die
zoo sterk zijn, dat zij gelijkstaan met een oor
log.
De vraag die rijst is dus deze: Zijn de groo
te mogendheden bereid, indien het moet, ten
behoeve van Ethiopië zelfs tot den oorlog over
te gaan?
Het ligt voor de hand, dat het de groote
mogendheden zijn, die een beslissing van dien
aard moeten nemen, want zij alleen hebben de
middelen om een oorlog met Italië te kunnen
voeren. Hierbij moet ik opmerken, dat, wat
betreft deze groote mogendheden, meer nog
dan bij de andere landen, rekening dient te
worden gehouden met nog andere overwe
gingen, dan die van recht en internationale
rechtvaardigheid alleen. Ik denk niet speciaal
aan de lokale belangen, die tusschen sommige
van die staten in Oost-Afrika bestaan. Ik
denk vóór alles aan hun imperiale belangen
van algemeenen aard, aan hun vriendschap
pelijke betrekkingen en hun verbintenissen of
wel aan het wederzij dsche evenwicht, dat zij
onder elkaar wenschen te vestigen of te hand
haven. Het Ls de volledige balans der politieke
krachten van Europa, welke zich hier gelden
laat.
Tot op den huidigen dag heeft nog geen
exxkele groote mogendheid haar toestemming
willen geven tot sancties, die het gebruik van
de gewapende legei-macht inhouden. De regee
ringen hebben integendeel iedere aanwending
van dergelijke maatregelen categorisch ver
worpen. Het blijkt duidelijk, dat zij het liefst
over een mogelijke schikking met Italië willen
ondei'handelen en zij kunnen er hun goede re
denen voor hebben dien weg te verkiezen.
Doch aan de kleine staten is de beslissing tot
hoever zij de anderen wenschen te volgen.
Noorwegen heeft eerst wat wantrouwend te
genover den Volkenbond gestaan, want het
vreesde, dat Genève slechts de politiek der
groote mogendheden in een nieuwen vorm
volgde. Het kreeg wat meer vertrouwen in den
Bond, toen Rusland er lid van werd. En het
dient erkend, dat de Sovjet Unie, vóór zoowel
als na haar toetreding, haar medewerking
heeft verleend aan de handhaving van den
wereldvrede. Maar ieder zal moeten toegeven,
dat de jongste gebeurtenissen voldoende bewijs
zijn om ons wantrouwen te verklaren. De ixi-
wex-kingtreding der sancties tegen Italië heeft
den Volkenbond naar een échec geleid. Echec,
dat niet zoozeer te wijten is aan het feit, dat
de sancties ondoelmatig zijn gebleken als wel
kan de oorzaken van dat gebrek aan
doelmatigheid.
Want niemand zal kunnen betwijfelen, dat
de Volkenbond de xnogelijkheid heeft ge
had sancties aan te wenden, welke een ein-
de aan den ooi-log hadden gemaakt, en wel
binnen zeer kort tijdsbestek. Doch men is
niet in staat geweest de kx-achten, die noodig
waren voor de bescherming van den aan
gevallene, in werking te brengen. Vanwaar
die machteloosheid? Omdat de groote mo
gendheden niet tot overeenstemming kon
den komen om te rechter tijd en voldoende
energiek op te treden. Die staten hadden
allen hun eigen belangen te verdedigen.
Sommigen onder hen zouden zelfs zoover zijn
gegaan, dat zij voox-af tot overeenstemming
met Italië poogden te komen ten aanzien
van Ethiopië. Daarom hebben zij er zoo lang
mee gewacht de gelegenheid, die de Vol
kenbond hun bood den vrede te beveiligen,
te benutten. En daaróm kwamen zij met
halfslachtige sancties voor den dag.
Niettemin heeft Noorwegen den wensch te
kennen gegeven mee te doen aan het in
ternationale stx-even tegen den oorlog, zelfs
ten koste van aanzienlijke opofferingen. En
het zal zeker niet zijn steun weigeren, als
alle staten het eens kunnen worden over een
gemeenschappelijke actie tegen een misda-
digen aanvaller. Maar het heeft tegelijkertijd
ex-vax-ingen opgedaan, die zijn toekomstige
gedragslijn zullen inspireeren. Een oud
Noorsch spreekwoord zegt, dat de ervaring
den mensch wijs doch zelden xijk maakt. Wij
hebben geleerd, dat de voorwaax-den voor een
vredespolitiek, zooals de Volkenbond die
poogt te verwerkelijken, nog niet bestaan.
Vcoi'dat we dat punt bereikt hebben is er
nog iets anders noodig dan een schoon pact
met krachtige voorschriften.
De verschillende staten moeten, ieder voor
zich, hun politiek op nieuwe bases grond
vesten, wanneer men althans hun samen
werking ten gunste van den vrede zoo sterk
wenscht te maken, dat niemand eenige ver
wijdering in de onderlinge verhouding kan
stichten. Het is de militaix-e politiek, die ge
broken dient te wox-den.
Hier staan we voor het groote vx-aagstuk
van de toekomst van den Volkenbond.
Het pact van den Volkenbond bevat een
artikel, dat alle leden verbindt dwangmaat
regelen te nemen tegen een aanvallenden
staat dat is artikel 16. Wij hebben bij
herhaling kunnen zien. dat de Volkenbond
dit ai-tikel negeerde, zelfs in de gevallen,
waarin er niimschoots gelegenheid was het
in px-actijk te bx-engen. Daaruit blijkt, dat
zijn toepassing willekeurig gewoi*den ls. En
wanneer men het in werking stelde, zooals in
dit laatste geval, geschiedde het maar half.
Op deze wijze ten uitvoer gelegd bieden de
sancties geen enkele waarborg. Zij kunnen
bij de kleine staten geen verti-ouwen wek
ken, daar zij, wel verre van hen te bescher
men, hen aan nieuwe gevaren blootstellen.
Het behoeft dus niet te vei'bazen, dat men
zich eigenlijk ovex-al begint af te vx-agen:
kunnen we ons niet beter uit den Volkenbond
terugtrekken?
Wat mij betreft, ik geloof, dat we ontken
nend op die vraag moeten antwoorden, ten
minste op dit oogenblik. De Volkenbond
voi-mt totnogtoe het eenige internationale
orgaan ten dienste van den wereldvx-edehet
is gevaai-lijk hem te breken. Bij onze her
vormingsplannen moet voorop staan, dat de
Volkenbond gemaakt wox-dt tot het bolwerk
van den vrede, dat het reeds had moeten
zijn.
Wij. kleine staten, wij hebben nimmer het
sanctie-artikel als de voornaamste bepaling
van het Pact beschouwd. Wij zijn er eigen
lijk gezegd wat bang voor geweest; wij
vreesden, dat zij ons in den ooi-log zouden
sleepen in plaats van er ons tegen te bevei
ligen. Daarom hebben wij altijd laten uit-- 1
komen en ik denk hier vooral aan de
Scandinavische landen dat wij, wanneer i
we ons tot sancties van economischen aard j
verbonden, ons geenszins verplicht achtten
ook de militaire sancties te aanvaarden. In
den loop van den laatsten herfst heeft j
een zeker aantal staten aan Engeland laten
weten, dat zij het als plicht gevoelden dit
land met hun legers bij te staan, ingeval de
sancties tot ooi-log mochten leiden. Wat ons
betreft, wij meenen, dat het Volkenbonds
pact ons geen enkele verplichting van dezen
aard oplegt. Volgens de bepalingen hebben
wij zelf uit te maken, welken soort steun wij
willen en kunnen bijdragen.
Doch afgezien van dit aspect van de zaak
hebben wij het recht en den plicht vast te
stellen, dat het sanctie-artikel niet een al- j
leenstaande clausule van het pact uitmaakt
en niet van den andex-en tekst af te zonderen i
is. Het vormt juist een onderdeel van een j
juridisch stelsel en het is gebaseerd op de
verwachting, dat het pact in volledige wer- I
king zal blijven. Het is met name duidelijk,
dat de verplichtink militaire sancties te 1
gebruikenvolkomen zinloos isals
de verschilelnde staten, en in het i
bijzonder de groote mogendheden, door-
gaan hun bewapeningen zoodanig op te voe-
ren, dat zij door hun militaire macht in staat I
zijn de dwangmaatregelen, die de Volken
bond tegen hen mocht nemen, uit te schake
len. Men heeft voorgesteld een internatio
naal leger in het leven te x-oepen; maar dit I
zal nutteloos zijn. wanneer het niet stex-k
genoeg is om de nationale legex-s te overwin- 1
nen. De nationale ontwapening is een on
misbare voorwaarde voor een internationaal
leger. Deze opvatting staat overigens duide
lijk neergeschreven in hetzelfde pact. Men
leest in ai-tikel 8:
„De leden van den Bond erkennen, dat de
handhaving van den vrede vermindering der
nationale bewapening vordert tot het mini
mum, dat vex-eenigbaar is met de nationale
veiligheid en de uitoefening der internatio
nale verplichtingen, noodig voor een ge
meenschappelijke actie."
Wij hebben, voordat we de vei-plichting op
ons nemen aan de sancties mede te werken,
het recht te verlangen, dat dit artikel eerlijk
zal worden nageleefd. Ik heb met genoegen
kunnen constateeren, dat de man, die op het
oogenblik aan het hoofd staat van de Fran
sche regeering, de heer Léon Blum, bij hex--
haling heeft verklaard, dat hij alles in het
werk zal stellen om te bereiken, dat de Vol
kenbond een krachtige ontwapening kan
verwerkelijken. Wanneer alle regeeringen
van Europa tot dit inzicht konden komen,
dat de ontwapening op zichzelf een waar-
box-g voor den vrede vormt, en niet langer
veiligheidsgaranties als voorwaarde voor
hun eigen ontwapening stellen, zouden wij
de gerechtvaardigde hoop naar een waarlijk
pacifistisch georiënteex-d Europa kunnen
koesteren.
Er zijn in het pact nog andere artikelen,
die geen werkelijkheid geworden zijn,
maar wier inwerkingtreding een voorwaarde
is voor de toepassing van artikel 16. In arti
kel 11. tweede paragraaf, staat te lezen: „Er
is overigens bepaald, dat elk lid van den
Volkenbond het recht heeft de aandacht
van de Assemblée of van den Volkenbonds
raad te vestigen op elke omstandigheid, die
tot beïnvloeding van de internationale be-
tx-ekkingen kan leiden, en die het voortdu-
ï-en- van den vrede of de goede verstand
houding tusschen de naties, waarvan de
vrede afhankelijk is, bedreigt".
Natuurlijk zijn en moeten de voorafgaande
besprekingen over een dex-gelijke netelige
zaak vooi'dat deze tot een conflict ont
aardt altijd een der voornaamste midde
len zijn van iedere vredespolitiek. Nauw
verbonden met deze paragraaf is de kern
van artikel 19: ,.De Assemblée kan van tijd
tot tijd de leden van den Volkenbond uitnoo-
digen een nieuw onderzoek in te stellen naar
de onuitvoerbaar geworden verdragen, even
als naar de internationale toestanden, wel
ker handhaving den wereldvrede in gevaar
zou kunnen bx-engen".
Dit zijn vi-aagstukken, die tot nu toe al te
zeer verwaarloosd zijn, maar wier oplossing
in werkelijkheid moet voorafgaan aan de
toepassing van eiken dwangmaatregel, aan de
„sancties".
Er is in den laatsten tijd dikwijls gezegd,
dat nïi het oogenblik aangebroken is, om
den Volkenbond te hei-vormen tot een werke
lijke macht van universeelen vrede. Naar
mijn meening zal het zeer moeilijk, om niet
te zeggen onmogelijk, zijn tot een herzie
ning van het geheele Pact te komen. Het lijkt
vrijwel uitgesloten de aanvaarding van de
Assemblée te verkrijgen over de noodige
voorstellen en vervolgens de ratificatie van
de nieuwe teksten door de verschillende re-
geeringen. Maar gelukkig is dat alles niet
onvermijdelijk. De artikelen van het Pact
zijn op zichzelf voldoende. Het gaat ex-
slechts om ze ten uitvoer te leggen. Dit is
het. dat wij wenschen moeten, want hierin
alleen, ligt de eenige voorwaax-de. die den
kleinen staten veroox-looft leden van den
Volkenbond te blijven.
(Nadruk verboden.)
LORD SEMPHILL GEEFT ZIJN LONDEN—
AUSTRALIë VLUCHT OP.
Reuter meldt uit Weenen: Lord Semphill,
die Vrijdagavond voor een recordvlucht Lon
denAustralië was gestart, en hier is aan
gekomen, heeft zijn poging opgegeven en be
sloten naar Londen terug te keeren. Bij een
inspectie van het vliegtuig bleek de toestand
van de vleugels zoodanig te zijn, dat een
lange afstandsvlucht gevaarlijk zou worden,
