Binnen twaalf uur...
Voor de vluchtelingen uit Spanje zijn aan den voet van de rots van Gibraltar tenten opgeslagen, waar
hun een tijdelijk onderdak wordt verleend
De aankomst van Koning Edward VHI ran
Engeland voor de onthulling van het monument wvnoaar van de veteranen m de .Ronde van Beemster W. Dompeling passeert de finish
te Vimy ia Frankrijk voor de gevallen Cana- ia den wedstrijd, die Maandag in de Beemster verreden werd
deesche soldaten
De Amerikaansche deelneemsters aan de Olympiade maken in gezelschap van
een matroos van de .Emden" een vroolijke wandeling over bet Rijkssportveld
te Berlijn
De onthuHing van het monument voor de in den wereldoorlog gevallen Cana-
deezen te Vimy in Frankrijk. Een overzicht tijdens de plechtigheid
vallen van de rebellen
Crawford in zijn partij tegen Austin
tijdens den Davis Cup tenniswedstrijd
Engeland Australië te Wimbledon
Met telefoonkantoor te Barcelona
wordt door de regeeringstroepen
hardnekkig verdedigd tegen de aan-
De beroemde Engelsche
schutter Jenkins neemt aan
de wereldkampioenschap
pen kleiduivenschieten te
Wannsee deel
FEUILLETON
Naar bet Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
S3)
Chrisholme schoof, toen hij deze ontdekking
deed, zijn machtig lichaam naar voren en
omhoog, draaide zich rond en toen, met een
plotselingen duik, rolde zijn aanvaller onder
hem.
„Nou heb ik je. hè?" hijgde de man met
den paardenkop, een oogenblik ophoudend,
maar met zijn grove, plompe hand om de keel
van den ander.-
Trant keek naar hem op. De wereld om hem
heen verbleekte.
„Dus jij bent het, jij kleine rat, jij?" ging
Chrisholme smalend voort." Nu, dit zal de
laatste keer geweest zijn, dat je me dwars
hebt gezeten!"
Trant's wereld won weer iets aan duidelijk
heid.
„Chrisholme", kwam het moeilijk over de
lippen van den detective. „Ikik ver
moedde dat jij het was."
„Heusch? Welnu, nu weet je het! En weet je
ook. wat er nu het eerst gebeurt?"
Trant vocht haast tegen een onweerstaan
baar verlangen om zijn oogen te sluiten en
zich te laten gaan, zonder verder verzet.
„Ja, dat kan ik ook raden", mompelde hij.
„Ik plof naar beneden in den afgrond. En jij
wordt opgehangen".
„Hei!" brulde Chrisholme het volgende
oogenblik.
Want de man onder hem had, in die uiterste
minuut geïnspireerd door de gehechtheid aan
het leven, die in elk schepsel huist, aan Chris
holme een ruk gegeven, die hem deed sparte
len. Eén moment vond de man zijn hoofd
boven den rand van den afgrond geduwd. Nog
een moment en het einde zou naderen. Maar
zoo plotseling als ze teruggekeerd was, ver
dween de kracht van den detective en ver
slapte de greep. Trant viel slap terzijde.
Hij lag als een vormelooze hoop op den
grond en zijn oogen vielen dicht. Chrisholme
keek naar hem. Nog een klein duwtje en de
overwinning zou aan hem zijn.
Hij legde zijn hand op het lichaam. Wat een
gek, was die kerel geweest, om hem zoo op de
hielen te zitten! Nu hij er aan toe was den
dwaas te dooden, ontdekte Chrisholme de on
verklaarbare noodzakelijkheid zijn hart te
verharden voor die taak.
„Maar" sputterde hij. „Ik kan hier waarach
tig niet blijven treuzelen."
Hij omvatte Trant's machtelooze gestalte
Toen trof hem iets achter op het hoofd. En het
lichaam van Chrisholme werd nog slapper als
dat van Trant.
XXXV.
DE CIRKEL VAN DEN TIJD.
Trant opende de oogen Het eerste wat hü
zag was Freddy Reeve, met een revolver in
zijn hand, die hem stond aan te staren. De
wereld was vol wonderen.
,Jk ben bang dat het met hem gedaan is"(
klonk Freddy's stem zacht.
Trant antwoordde niet. Na wat hij door
gemaakt had, kun je niet zoo opeens spraak
zaam zijn. Maar hij probeerde zijn houding
te veranderen, zoodat hij wat verder van den
rand van den afgrond was, om toen lanzaam
overeind te komen.
„U voelt u zeker erg naar?" informeerde
Freddy.
Trant knikte. Hij voelde zich aller ellen
digst.
„Nu. ik ben ook niet wat je noemt", lichtte
Freddy in. „Dooden ligt niet in mijn lijn."
„Het was hij of ik" bracht Trant er met
moeite uit.
„Dat weet ik," hernam Freddy. „Ik geloof
niet, dat ik hem anders had kunnen neer
schieten."
„Misschien is het zoo wèl zoo goed", ver
volgde Trant. „Maar ik had graag gehad, dat
hij gesproken had voor hij stierf."
„Wat wilde u van hem weten?"
„Ik probeerde uit hem te krijgen waar
„Miss Leveridge is?" onderbrak Freddy hem.
Trant knikte nogmaals.
„Nu. daarover zou ik me maar niet bezorgd
maken".
„Wat? hijgde Trant. „Hebt u ze gevon
den?"
„Ik weet waar ze zijn en zal ze met een mi
nuut gevonden hebben Ze zijn hier."
„Hier?" Trant's geest leefde op geslingerd
tusschpji vreugd? en spijl. Vreu?dp ->mdat. bet
succes nu voor het grijpen lag, spijt, omdat
hij niet zelf de oplossing had gevonden. „Hoe
weet u het?" vroeg hij.
„Die geschiedenis is te lang om nu heele-
maal te vertellen", antwoordde Freddy, op
zijn knieën vallend naast de onbeweeglijke
gestalte van Chrisholme, „maar in het kort
komt het hierop neer, dat we een paar van dé
bende in het nauw gedreven hebben, en met
de pistool op de borst de waarheid uit hen ge
perst hebben. De gevangenen zijn hier, man!
Hier! Zijn al dien tijd hier geweest! En de
hemel zij dank, dat deze kerel teruggekomen
is. zooals u verwachtte, want hij heeft den
sleutel. Ellendig karwei, de zakken van een
doode na te zoeken, maar het zal wel moeten.
Overigens, ik heb erger dingen gedaan dan
dit om Miss Leveridge te redden en als het
noodig is, ben ik nog tot veel meer bereid."
Trant, die weer wat op adem kwam, keek
nadenkend naar hem.
„U denkt veel aan Miss Leveridge?" klonk
het toen.
„U dan niet?" vroeg Freddy.
„Aan Miss Leveridge? Och, op dit moment
misschien niet zooveel als u." Freddy's tas
tende hand hield even op bij die verwonder
lijke bekentenis." „Ziet u". ging Trant door.
„het meisje, waarvoor u zich zooveel opoffe
ringen getroost, is Miss Leveridge heelemaal
niet."
„Wat?" riep Freddy onthutst.
„Miss Leveridge is veilig en wel in Shering-
ham", hernam Trant.
Freddy ging door met zoeken. Trant ijlde
natuurlijk! Het was van veel meer belang
den sleutel *e vinden dan naar de wartaal t,e
'uisteren var 'pmand, wiens geest niet heele
maal helder was.
„Ze is er van Londen per auto heengegaan",
vervolgde Trant.
„Toe probeer u de dingen te herinneren",
drong Freddy ernstig aan. „Miss Leveridge
zat immers in den trein van 5 uur 18
„En even voordat de 5.18 vertrok, is ze er
weer uitgegaan", viel Trant hem snel in de
rede, „en er is iemand anders op haar plaats
gaan zitten. Iemand, gekleed als zij, en wier
portret met opzet als dat van Miss Leveridge
in de ochtendbladen gepubliceerd werd. Dat
is de dame, waar u en ik bij geïnteresseerd
zijn. Mr. Reeve niet Miss Leveridge!"
„Maar waarom....?" begon Freddy onnoo-
zel.
ze dat gedaan heeft? Waarom zou ze
met de 5 uur 18 gereisd hebben als Miss Le
veridge, met het vooropgezette doel ontvoerd
te worden? Ga door met het werkje waarmee
u bezig bent en ik zal het vertellen."
Freddy begon weer in de zakken van den.
doode te rommelen met wilde haast.
„De heele zaak was op touw gezet om de j
ontvoerders erin te laten loopen.De brieven van 1
Sir Henry Leveridge, die in deze zaak als
vriend van den vader van de jongedame, die
nu gevangen zit, en uit overwegingen van pu
bliek belang, een onbaatzuchtige medewer
king had getoond, vormden het lokaas. Ze
vestigden de aandacht van de bende op zijn
dochter. De geïllustreerde persberichten, die
vermeldden, met welken trein zij alléén
naar Sheringham zou gaan deden de rest.
Ik veronderstel, dat u een sleutel zoekt? Pro
beert u den heuzak eensHet was de be
doeling dat dat andere meisje in haar plaata
zou reizen."
(61ot volgt.).
