Morgen Zonnestraal-Collecte!
H.D.*
Vergadering van den Heemsteedschen
Gemeenteraad.
AKKERTJES CACHETS)
VERTELLING
VRIJDAG 31 J UDI 1936
HAARDE M'S DA'GBÜSD
6
HEEMSTEDE.
Behandeling van nieuwe steunregeling voor werk-
loozen aangehouden. Oude Posthuisstraat wordt
doorgetrokken. Haven- en kampeerverordeningen in
gematigden vorm aangenomen.
Vergadering van den Raad der gemeente
Heemstede, gehouden ten raadhuize op Don
derdagavond 30 Juli, bij afwezigheid van den
burgemeester jhr. J. P. W. van Doorn onder
voorzitterschap van wethouder jhr. A. v. d.
Poll.
Afwezig met kennisgeving de heeren Voors
(C.H.) en De Tello (S. D. A. P.)
Ingekomen stukken
Ingekomen is een adres houdende verzoek
om het perceel Zandvoortschelaan 70 zoodanig
te mogen verbouwen, dat het door twee fami
lies kan en mag worden bewoond.
B. en W. adviseeren op dit verzoek afwij
zend te beschikken, aangezien inwilliging in
strijd zou zijn met het uitbreidingsplan.
Verder is ingekomen een adres van het be
stuur der Eerste Heemsteedsche Speeltuin-
vereeniging houdende verzoek, het terrein
gelegen op den hoek van den Meerweg en de
Sportparklaan door en voor rekening van de
gemeente tot een speelplaats te doen inrichten
en beheer en toezicht daarvan aan deze ver-
eeniging op te dragen.
B. en W. stellen voor dit adres voor praead-
vies in hun handen te geven, waarbij de Raad
zich aansluit.
Aan de orde is een voorstel tot wijziging van
de gas-, duinwater- en electriciteitsverorde-
ning. betreffende de mogelijkheid van toe
passing van strafbepalingen bij overtreding
van installatievoorschriften.
Het voorstel wordt zonder hoofdelijke stem
ming goedgekeurd.
Steunregeling voor werldoozen
aangehouden.
Naar aanleiding van het voorstel van B. en
W. betreffende een nieuwe steunregeling voor
de gemeente Heemstede is een aantal adres
sen binnengekomen.
De Vrijheidsbond stelt voor het voorstel
niet in behandeling te nemen voor een com
missie van bijstand is benoemd, die over de
kwestie een meening kan kenbaar maken na
het voorstel te hebben behandeld.
Dit voorstel krijgt steun van de R.K. raads
fractie, terwijl ook van de heeren Disselkoen
(S. D. A. P.), Kromhout (C. D. U.) en
Audretsch (Vrijz.) soortgelijke adressen zijn
ingekomen
De voorzitter zegt. dat B. en W. het
oponthoud betreuren, doch begrijpen dat de
raad ook de commissie over de aangelegenheid
wil hooren.
De behandeling van het voorstel wordt aan
gehouden, evenals die van de ermee in ver
band staande voorstellen tot wijziging van de
jaarwedderegeling voor ambtenaren en van
het reglement op den gemeentelijken dienst
voor Maatschappelijk Hulpbetoon.
Het volgend punt van de agenda vormt het
voorstel van B. en W. tot wijziging van de
verordening, regelende de samenstelling en
den werkkring der vaste commissieën als be
doeld in art. 60 der gemeentewet, noodig ge
worden door de voorgestelde instelling van
een commissie van bijstand voor de werkloo-
zenzorg. Het voorstel wordt, met een kleine
toevoeging voorgesteld door den heer Dissel
koen. zonder hoofdelijke stemming aange
nomen.
Commissie van Bijstand
voor werkloozenzorg.
Vervolgens wordt overgegaan tot benoeming
van vier leden van bovengenoemde commissie
van bijstand. Met meerderheid van stemmen
worden aangewezen de heeren Rijkes (V. B.).
Disselkoen (S.DA.P.) Jonckbloedt (R.K.) en
v. d. Linden (R.K.), die allen hun benoeming
aanvaarden.
Ontwerp herziening van het uit
breidingsplan.
Hierna wordt aangeboden het ontwerp voor
een partiëele herziening Lib van het uit
breidingsplan, betreffende den aard der be
bouwing langs de door te trekken Oude Post
huisstraat. Volgens het bestaande plan is een
blok van tien woningen tegenover het school
gebouw aldaar geprojecteerd. Als overgang der
bestaande bebouwing in de straat naar dit
blok zijn blokken van drie woningen inge
schakeld, waardoor één geheel wordt verkre
gen.
Bij dit voorstel wordt behandeld het verzoek
van den heer H. v. Beem, aannemer, aan de
gemeente te willen overgaan tot de doortrek
king van de Oude Posthuisstraat naar de Kerk
laan. De aanvrager heeft zich bereid ver
klaard den daartoe benoodigden grond om niet
beschikbaar te stellen. Bovendien is hiervoor
nog een stuk grond van 505 M2. noodig, dat
thans particulier eigendom is. De kosten zou
den door den aanvrager worden betaald.
De bedoeling van B. en W. is dit werk. dat
normaal f 4200 aan arbeidsloon zou kosten, in
werkverschaffing te doen uitvoeren, daar er
zoo goed als geen ander object is. De aanleg-
kosten zullen daardoor met f 5000 worden ver
hoogd, terwijl het bedrag aan arbeidsloon dan
ongeveer f 8400 zal bedragen.
B. en W. stellen voor de stukken grond te
aanvaarden en te koopen, de Oude Posthuis
straat te doen doortrekken en te beschikken
over f 5000 van de gemeentebegrooting voor
het uitvoeren van dit werk in werkverschaf
fing.
De heer R ij k e s (V.B.) vraagt of het de be
doeling is er behoorlijke middenstandswonin
gen te bouwen, of deze de wonïngbouwvereeni-
ging in de Oude Posthuisstraat geen concur
rentie zullen aandoen en of rekening is ge
houden met de plannen van verkaveling en
bebouwing van „Kennemerduin" aan den over
kant van de straat.
De heer Audretsch (Vrijz.) geeft een be
vestigend antwoord op de laatste vraag.
De bebouwing op „Kennemerduin" zal niet
zoo worden als de thans geprojecteerde.
De heer Jonckbloedt (R.K.) antwoordt
den heer Rijkes dat de geprojecteerde huizen
aan de eischen zullen voldoen. De bouw ervan
en de doortrekking van de straat kunnen niet
anders dan voordeelig zijn voor den stand der
andere woningen. Daar de huizen geprojec
teerd zijn tegenover de school, die ongeveer
even breed is, zal het geen bezwaren opleve
ren voor den eventueelen bouw van villa's na
verkaveling van „Kennemerduin".
De heer Meeuwenoord (R.K.) vraagt
of het niet aanbeveling verdient het bestaan
de pad langs de terreinen te verbreeden.
Wethouder d r. Droog onderstreept de
antwoorden aan den heer Rijkes gegeven en
deelt den heer Meeuwenoord mee. dat ver
breeding van het door hem bedoelde pad niet
besproken is.
De heer Jonckbloedt (R.K.) vestigt er
de aandacht op dat het voor Heemstede gun
stig zou zijn als de aannemer bij de uitvoering
van dit werk in werkverschaffing Heemsteed
sche werkloozen zou gebruiken.
De beide voorstellen van B. en W. worden
hierna zonder hoofdelijke stemming aangeno
men. De heeren Disselkoen (S.D.A.P.) en
Kromhout (C.D.U.) zijn principieel tegen uit
voering van dit soort objecten in werkver
schaffing.
Haven- en kampeerverboden.
Door B. en W. is een tweetal verordeningen
ontworpen waarbij het beschikbaar stellen
van particuliere wateren en gronden in 't al
gemeen wordt verboden, hoewel het verleenen
van een voorwaardelijke ontheffing van dit
verbod mogelijk wordt gemaakt. Tevens wordt
daarbij verboden het aanleggen van havens
of vaarten voor publiek of particulier gebruik.
De verordeningen regelen tevens de onthef
fing en de straf (max. 2 maanden of f 300
boete).
Tegelijk met deze kwestie wordt besproken
een door B. en W. voorgestelde verordening,
waarbij het kampeeren binnen de gemeente,
tenzij met vergunning van B. en W. wordt ver
boden.
De heer Van Unen (V.B.) vindt het wel
wat bar, dat een particulier op zijn eigen, aan
het water gelegen, grond geen haven zou kun
nen maken.
De heer Disselkoen (S.D.A.P.) acht geen
behoefte aan deze verboden aanwezig. Als er
komon "AKKERTJES" goed van pas, want
hoe licht kan men door hoofdpijn, klesoijn, 'n
opkomende verkoudheid overvallen worden,
'n "AKKERTJE" zorgt, dat Uw reisgenot
niet door zulke kwaaltjes wordt bedorven.
Maar ook juist op reis kan men ge
woonlijk niet precies krijgen wat men
noodig heeft. Zorg er daarom voor, bij
Uw bagage 'n doosje "AKKERTJES"
te pakken, Let vooral op nevenstaand
handelsmerk, Uwwaarborg voor echt
heid, want aan waardelooze naboot
singen heeft men immers toch niets!
Nederlandsch Product- Recept van Apotheker Dumont
Koker met 12 stuks 52 ct, Zakdoosje, 3 stuks 20 ct,
(Adv. Ingez. Med.)
zich inderdaad excessen voordeden was het
wat anders. Heemstede zou den naam krijgen
kampeerders en opvarenden van pleziervaar
tuigen onaangenaam te bejegenen. Wat betreft
woonschepen machtigt de woonschepenwet B.
en W. voldoende. Van de mogelijk gestelde
ontheffingen en vergunningen komt in de
praktijk niets terecht. Een trekkend kampeer
der kan deze niet afwachten.
Spr. levert critiek op de redactie der artikelen,
stelt een aanvulling voor. en geeft B. en W. in
overweging ze voorloopig terug te nemen.
De heer Audretsch (Vrijz.) acht de ver
ordeningen wel noodig.
De heer v. d. Erf (R..K.) merkt op, dat het
voorkomen van excessen beter is dan genezen.
Hij is vóór de verordeningen.
De heer R ij k e s (V.B.) is geen bewonde
raar van de verordeningen. Hij stelt B. en W.
voor ze terug te nemen of erin te bepalen, dat
een verblijf van eenige dagen vrij zal zijn en
daarna een vergunning noodig is.
De voorzitter licht toe, dat, waar de
verordeningen hem eerst onsympathiek waren,
hij thans er het nut van inziet. Men moet
excessen voorkomen. Een kampement vlak bij
huizen draagt een ander karakter dan een in
een vrije omgeving. Het lijkt of er diep in het
particuliere eigendomsrecht wordt 'ngegre-
pen, doch spr. gelooft dat dit bij een soepele
toepassing niet zoo'n vaart zal loopen.
De heer Van Unen (V.B.) repliceert, dat
men een verordening moet toepassen of ge
heel niet. doch niet soepel. Spr. kan er zich
niet mee vereenigen dat iemand bijv. niet eens
op eigen grond een kanohaventje zou mogen
aanleggen.
Wethouder d r. Droog zegt voor het amen
dement van den heer Rijkes en de aanvulling
van den heer Disselkoen betreffende de vrije
verblijfdagen te voelen.
De voorzitter verklaart zich, nadat de
heer Disselkoen nog een aanvulling heeft be
pleit. bereid bepalingen in den geest van het
voorgestelde in de verordening te laten opne
men. De duur van het vrije verblijf wordt vast
gesteld op drie dagen, tijdens welke periode
B. en W. een vergunning kunnen geven.
Hierna worden de verordeningen aangeno-
me.
De behandeling van comptabiliteitsbesluiten
in verband staand met de voornoemde steun
regeling voor werkloozen, wordt aangehouden.
Tenslotte geschiedt de uitloting van een aan
tal obligaties van geldleeningen.
Rondvraag.
Op de vraag van den heer Kromhout
(C.D.U.)waarop de heer Disselkoen
(S.D.A.P.) nader ingaat, of het niet mogelijk
is dat de gemeente voor een vergaderruimte
zorgt nu er vele zijn verdwenen, raadt wethou
der Droog aan deze kwestie bij de behande
ling der begrooting ter sprake te brengen en
zet de voo rz it ter in het kort de bezwaren
van B. en W. uiteen.
B. en W. hebben gewacht op uitvoering van
particuliere plannen, die niet zijn doogregaan.
Het hoofdbezwaar is van financieelen aard.
De heer R ij k e s informeert naar de moge
lijkheid van instelling van een commissie voor
het Gezondheidshuis. Hem wordt medegedeeld,
dat de commissie voor Openbare werken ook
de zaken van het Gezondheidshuis behandelt.
Hierna sluit de voorzitter de vergadering.
BURGERLIJKE STAND.
Ondertrouwd: F. H. v. d. BergA. v. Roode;
T. H. v. ReeL. H. C. Jonkman; J. P. Coté
G. A. Ganss; H. K. KosterJ. Bloemendaal.
Getrouwd: A. G. Ziekman—J. E. M. v. Ves-
sum; J. L. SwellengrebelA. E. D. Norel.
Bevallen: C. v. BakelWesterveld d.; J. G.
Koningv. Beek, d.; H. Moo-renv. Gertruy,
z.; A. Lefebvre—de Monohy, d.
Overleden: A. Kruit, 79 j. wed. v. P. Bakker,
W. Slump 27 j. ongeh.; H. Dijkstra 26 j. ongeh'.
(Adv. Ingez. Med.)
Pseudoniem.
Ferdinand C. Alkemade ontsloot de deur
van zijn woning aan de Heerengracht en
trad binnen. Nog ruischten hem de strak-
beheerschte, glijdende en dan weer fel-op-
zweepende, machtige tonen van het Con
certgebouw-orkest tegemoet.... beleefde hij
opnieuw de fraaie, boeiende, rijk-georches-
treerde symphonic, waarbij de groepen bla
zers en strijkers de eersten gedempt en
de anderen open en luid in vloeiende
lijnen, aparte schakeeringen tooverden, welke
met haar bekoring van levendigheid en va
riatie, het geheel volmaakten
En ook, toen hij zich ontdeed van hoed en
jas en langzaam de hal doorliep, werd hij on
willekeurig herinnerd aan de liefelijke,
vloeiende melodie in dat prachtige piano
concert, met dien fijnzinnigen musicus van
hooge klasse aan den vleugel, een concert,
dat met zijn markante thema's van frisschen
en pittigen inhoud hem steeds weer opnieuw
kon boeienDat hij niet alléén was in zijn
bewondering voor dit spel van milden opzet,
had de appreciatie van een uitbundig publiek
bewezen
Nóg neuriede hij een passage uit dit piano
concert in C. Kleine Terts van W. A. Mozart,
zijn lievelingsmuziek, toen hij, in de gezellig
verlichte woonkamer gekomen, plotseling op
hield
„Natuurlijk weer niemand thuis! Marie
naar haar vrouwen-bridgeclub, Ada óók al
uiten in dien tusschentijd het licht
maar laten branden
Mopperend draaide hij den schakelaar om
en liep in het donker naar zijn bureau in de
studeerkamer, waar hij het lampje aanknipte
Vervolgens nam hij de hoes over zijn schrijf
machine weg, stak een sigaar aan en was al
spoedig geheel verdiept in zijn werk, waarbij
het monotoon geluid der dansende toetsen
hem als reeds vertrouwd in de ooren
klonk
Ferdinand C. Alkemade. recensent en kunst
criticus van een der leidende dagbladen
was een man van even in de veertig, in de
kracht van zijn leven dus. Hij had een har
den, expressieven kop, die soms van een
heftige geladenheid en sombere dreiging was,
waneer hij, in feilen strijd,, zijn subjectief
oordeel kenbaar maakte met uitsluitend
waardeering voor klassieke muziek, maar ook
als even verwoed tegenstander van gesynco
peerde muziek.... die zich echter plotseling
stil verzachten kon, wanneer hij aan zijn
dochter Ada, van wie hij zielsveel hield, dacht
of haar druk bezig zag in het heusch niet
drukke huishouden
Als man van de twintigste eeuw, met haar
vooruitstrevendheid, indrukwekkende kracht
en techniek met haar nieuwe zakelijkheid
verfoeide Ferd. C. Alkemade echter, tot in
het diepst van ziin hart, de felle rythmen
en schrille effecten en vooral ook de hooge
tempi en duizelingwekkende notenregen der
moderne dansmuziek en verkreeg zijn gezicht
oogenblikkelijk een smalende uitdrukking
van diepe minachting, wanneer hij de woor
den straight, red hot jazz las of hoorde
Fel en wild, met een heftigheid en bewo
genheid nam hij zijn toevlucht tot artikelen,
die met prachtige gespannenheid en indruk
wekkende suggestie tot een verrassende
climax stegen, waardoor zijn naam bekend
heid verwierf. De woorden Ferd. C. Alke
made of de initialen F. C. A. onder een
kunstrecensie maakten indruk....
Wij weten nu iets van Ferd. C. Alkemade
af, zoodat een en ander geen nader inter
pretatie behoeft
Zoo was de kunst-medewerker dus druk
bezig zijn recensie van dezen concertavond
1>e typen, toen hij plotseling ophield...
Een dolle vaart van pianogeluiden drong tot
hem dooreen wilde cadans van levendige
klankfantasie, waarvan het rythme zich
versnelde in hoog tempo
„Hé, Ada is dus niet uitgegaan...."
Even luisterde hij nog, maar toen de ef
fecten en harmonieën, steeds schriller, ten
slotte in een geweldig dynamiek van ver
bluffende vaart over gingen, sprong hij ge-
ergerd op en rende naar boven
Hij rukte een deur open en veroorzaakte
bij zijn binnentreden een plotselinge ver
stilling van ademlooze beklemming bijkans.
Somber en dreigend stond hij daar, een
creatie van groote, indrukwekkende kracht,
die bij haar verschijning de tragedie van een
conflict voorspelde
Ada sprong uit haar stoeltje, waarin zij
verheerlijkt had zitten luisteren, op en liep
naar hem toe
„Vader, mag ik je Eric Milo voorstellen,
componist van moderne dansmuziek....?",
zei ze eenvoudig
Eric. Milo stond van het bankje, voor den
vleugel, op. Zijn donker uiterlijk en zijn groote
gestalte in de keurig zittende smoking, zou
den hem tot een waardig tegenstander be
stempelen. indien hij niet tegenover Ferd.
G. Alkemade stond, in de verhouding van jazz
liedjesschrijver tot klassieke kunst-recensent
en het conflict was er al, toen zijn, ter ken
nismaking uitgestoken hand, door den cri
ticus niet werd geaccepteerd
Eric Milo trok onbewogen zijn hand terug;
hij begreep dat veel woorden hier niet zouden
baten
„IkAda en ikwij houden van
elkaar...." zei hij enkel
Ferd. C. Alkemade haalde diep adem; de.
harde, stugge oogen en de weerbarstige saam-
geknepen mond voltooiden den koppigen trek
in zijn gezicht; dan, met een smartelijk ge
baar, dat diepe minachting tot den componist
uitdrukte, ging hij tot redeneeren over
„Voorstellen?" riep hij dreigend; „kennis
maken met een schrijver van prulwerk; den
hemel zij dank, dat er in deze eeuw van ver
dwazing, gelukkig nog menschen zijn, die zich
naast het nerveuze tempo van het jachtende
leven, ontspannen, door het aanhooren van
klassieke muziek, doortrokken van waar
achtige inspiratie en van zeldzaam schoone,
rasechte muzikaliteit. Er zijn nog degelijke
menschen, die temidden der algeheele ontred
dering, afwisseling zoeken in de schoonheden
van een waarachtig meesterwerk en getroffen
worden door de klare, verheven prachtige
gecultiveerde techniek en superieure vertol
king tot in de fijnste nuances, het stuk vol
maakt realiseeren
Ferd. C. Alkemade slikte en snoof van
kwaadheid
„Componist of met componist, verdwijn
onmiddellijk", besloot hij zijn gloedvolle rede
„en", voegde hij er sarcastisch aan toe, „kom
dan alleen terug, wanneer je bijvoorbeeld
Mozart's pianoconcert, dat mij vanavond,
aanvankelijk in zoo'n milde en goede stem
ming had gebracht, op dezen vleugel kan
spelen inplaats van die belachelijke, moderne
dansmuziek
Wild smeet hij de deur dicht, ging dan
naar zijn werkkamer om z'n recensie te vol
tooien, hetgeen ditmaal niet derect wilde
lukken en door te late inzending, eerst
in de editie, volgende op het ochtendblad,
was opgenomen
„Meisje", zei Ferd. C. Alkemade op een
avond, toen hij alleen met zijn dochter
thuis was, „wil je de radio even aanzetten?
Er is straks het pianoconcert van Mozart met
Olim Cire als solist, een naam, die ik nog niet
eerder hoorde noemenMerkwaardig.
Waar is moeder?", liet hij er direct op vol
gen
„Moeder is naar een bridgedrive; ze zou
vanavond vroeg thuis zijn", antwoordde Ada
koel, maar toen zij de radio inschakelde, tin
telde er een sprankje humor in haar mooie
grijze oogen, die met haar frisschen rooden
mond in ondeugendheid wedijverden
Samen luisterden zij daarna, vooral naar
het pianospel, dat een magische bekoring
schiep, met een sfeer van stille intimiteit en
vertrouwelijkheid van de eerste tonen af.
Het was een spel, dat uitmuntte door een
fraai en klaar timbre, met een volmaakte
overgave en finesse van uitvoering, die
Ferd. C. Alkemade wist dit het uiteindelijk
resultaat waren van langdurige studie en
strenge opgeslotenheid in het studeerver
trek
Toen de laatste tonen van het allegretto
waren weggestorven en de omroeper alreeds
het volgende pogramma had aangekondigd,
keken vader en dochter elkaar een oogenblik
aan
„Een grooto kunstenaar, die Olim Cire!'
zei Ferd. C. Alkemade beslissend. „Een spel,
dat naar het meesterschap wijst
Ada keek peinzend het radiotoestel in
Zij hield van moderne kunst en moderne
muziekhetgeen niet wilde zeggen, dat zij
dit pianoconcert niet apprecieerde
Toen Ferd. C. Alkemade den avond, na dit
pianoconcert een zwaarwichtig artikel typte
dat de geestelijke ascese behandelde, die
noodig is om een volkomen artistieke per
fectie te bereiken, niet bestaande uit een
studie, in den zin van mechanische vinger
oefeningen en passageherhalingen alleen,
doch vooral uit die, waarbij een volkomen
begrijpen en aanvoelen der ideeën van het
kunstwerk strenge noodzaak istoen hij
daar in zijn werkkamer dus druk bezig was.
werd hij plotseling opgeschrikt door piano
muzieken wat voor muziek
„Wel verdraaid!", riep hij uit en rende
naar boven.
Evenals ongeveer drie maanden geleden,
rukte hij opnieuw een deur open en stapte
dreigend de muziekkamer binnen., stond
tenslotte vlak tegenover Eric Milo, wien hij
om opheldering vroeg
„Wat moet dat beteekenen,. jongmensch?'
zei hij dringend. „Was dat soms weer een
nieuwe hot-jazz-compositieIk meen je
toch duidelijk gezegd te hebben, hier niet
meer terug te komen! Heb je gisteren dat
pianoconcert gehoord! Méésterlijk, neit waar?
Zoo gauw als jij
Eric Milo onderbrak den woordenvloed
„Ik heb dat concert gehoordof eigen
lijk niet gehoord zei hij beleefd.
Ferd. C. Alkemade kwam wat dichter bij
hem staan: „Wat wil dat zeggen", vroeg hij
en keek den ander daarbij doordringend
aan
Eric Milo streek kalm een donkere haar-
vlok uit zijn gezicht, maar juist deze uiter
lijke kalmte verraadde de inwendige ner-
nervositeit in hem en een emotie, die ten
slotte geheel verdween met de triomf dei-
woorden: „Ik was Olim Cire
En dan alsof zijn optreden nadere ver
klaring vereischte, ging hij tot uitleggen
over„Hot-jazz die niet direct in de eerste
plaats geschreven wordt om het te verwach
ten succes, maar om der wille van de muziek
zelf, is een weergave van zekere gevoelens,
stemmingen, behandelt een volledig gebeuren
en staat als zoodanig op een gelijk plan met
andere muziek en met kunstwaarde. De dif
ferentiëering van tonen en de schrille ge
luidseffecten, kunnen niet iedereen bekoren,
maar het wil toch ook weer niet zeggen, dat
een modern kunstgevoel de klassieke muziek
niet of minder zou liggen. Integendeel..
Mag ik even mijn naam omdraaien? Eric
MiloOlim Cire
Hij plaatste zich voor den vleugel en speel
de het pianoconcert in C Kleine Terts,
prima vistaHij speelde het Allegro, Lar
ghetto en Allegretto.een spel van vloeien
de, klaterende pianoklanken in geweldL
tempo en raffinement en toen de laatste
tonen geheel waren verstild, keek Ada haar
vader met gespannen aandacht aan
Ferd. C. Alkemade had reeds een leeftijd
bereikt, waarop mannen niet meer huilen,
maar toen hij Eric Mil-o zwijgend de hand
drukte, waren er tranen in zijn oogen.
Hij sloot de deur en stapte naar zijn werk
kamer. Boven zich hoorde hij in versnellend
rhythme en hoog tempo, de 'dolle vaart van
een duizelingwekkende notenregen der me
lodieën
Zijn hard en expressief gelaat verzachtte
zichook, toen hij den volgenden daj.
vernam, dat Eric Milo deze melodieën had
vastgelegd in zijn vier nieuw schlagers.
„Little Fresh Red Mouth", .Two Grey Eyes'
„Spark of Humour" en „Ada"....
Een pianoconcert in C Kleine Terts kan
héél veel goedmaken
ELDHRT VAiN ELK.
De „ZonnestraaP'-collecte.
Men schrijft ons:
Indien morgen een collectant U een speldje
aanbiedt, loop hem of haar dan niet voorbij,
zonder iets in de groene bus te offeren, maar
bedenk, dat deze collectant zijn onbaatzuch
tige medewerking verleent in het belang van
de bestrijding der t. b. c. en in het bijzonder
voor de verpleging van t. b, c.-patiënten, on
geacht politieke richting of godsdienst in het
Sanatorium „Zonnestraal" te Hilversum,
waar de patiënten, met arbeid als medicijn,
wederom geschikt worden gemaakt, om hun
werkkring in de maatschappij te hervatten.
Aan de propaganda voor deze collecte is
zeer veel zorg besteed. Ongetwijfeld heeft
iedere Haarlemmer een der spandoeken zien
hangen met de „Zonnestraal"-leuze: „De
Sterken voor de Zwakken! Steunt de „Zonne
straal" Collecte!"
Aan de collecte is tevens een attractie ver
bonden. n.l. een loterij, die in zooverre afwijkt
van andere loterijen, dat men bij het koopen
van een lot, dat in gesloten enveloppe wordt
verkocht, na deze enveloppe opengescheurd te
hebben, onmiddellijk kan constateeren, of
men een prijs heeft gewonnen. Iedere collec
tant, dien U morgen ontmoet, is in het bezit
van eenige loten, welke a f 0.25 per stuk wor
den verkocht. De hoofdprijs bestaat uit een.
eikenhouten boekenkast, een dames- of hee-
renrijwiel of een kano naar keuze. De tweede
prijs is een lederen koffergramofoon met drie
platen. Verder zijn er nog zeer veel aantrek
kelijke prijzen.
Een fleurige aanblik zullen ongetwijfeld de
taxi's, trams en autobussen bieden, aangezien
de resp. directies zich bereid hebben verklaard,
op hun auto's en wagens twee „Zonnestraal"-
vlaggen te plaatsen, welke in de bekende
rood-wit-groen-kleuren zijn uitgevoerd.
25000 papieren vlaggetjes, welke aan de
kinderen zijn uitgereikt, blijken een prachtige
attractie te zijn, want de kinderen verdron
gen elkander, om een „Zonnestraal"-vlagge-
tje te bemachtigen.
Vele kussens, beprikt met de bekende „Zon-
nestraal"-speldjes, liggen te wachten op onze
liefdadige stadgenooten. Thans is het woord
aan het publiek: Brengt de leuze in practijk:
„De Sterken voor de Zwakken!"
MUZIEK.
CONCERT DER H. O. V.
De twee scherp onderscheiden helften van
het programma van 30 Juli, een klassieke vóór
een moderne of semi-moderne na de pauze,
boden in Haydn's „Militaire Symphonie" en
Berlioz' Ouverture „Le Carnaval romain" oude
bekenden van H. O. V.-concerten, maar ook
de „Marche écossaise" van Debussy en Ho-
negger's „Pastorale d'été konden geregelden
bezoekers dezer concerten niet vreemd in de
ooren klinken.
De Symphonie werd over 't geheel genomen
zeer fijn uitgevoerd. Reeds het inleidende
Adagio gaf verrukkelijken samenklank te
hooren; de blazers waren van stonde af en
ook gedurende het verdere verloop van den
avond in uitstekende conditie. Adam's directie
was frisch en op levendige contrasten gericht.
Zijn sterk ritenuto in het tweede deel van het
Menuetto en zijn tempo verlangzaming in de
doorwerking der Finale droegen daartoe bij,
al zullen ze wellicht niet algemeene instem
ming vinden. Het tempo van het Allegretto
leek me wat aan den snellen kant genomen.
Debussy's zoowel wat thematische bewerking
als wat instrumentaal coloriet betreft zeer
geestige „Marche écossaise" toont in sommige
wendingen eenige verwantschap met de „Cor
tege" uit zijn „Petite Suite" er\ dateert dan
ook wel ongeveer uit denzelfden tijd. De har
monische verscheidenheid is echter in de Mar
che veel grooter. Van impressionistischen stijl
is hier nog weinig of geen sprake: kunstige
verwerking en combineering der thematische
elementen spelen een groote rol.
Veel meer impressionistisch lijkt de „Pasto
rale d'été" van Honegger. De invloed van De-
bussy's „Prélude a l'Aprèsmidi d'un Faune"
schijnt hier evident in het fluitmotief. Maar
anderzijds klinken de eindelooze motief her ha
lingen als een reflex van Borodin's „Steppen-
schets uit Midden-Azië". Enfin: daar was
't vermoedelijk ook zomersch warm meer
dan in ons landje op 't oogenblik! en daar
zwierven ook wel kudden rond, zoodat de ge
lijkenis voor de hand ligt. Metdatal kan het
stuk van Honegger me op dén duur niet sterk
boeien.
De solistische voordrachten van dezen
avond konden dat wèl. De jonge Haarlemsche
pianiste Maria de Jong trad daarmee voor
het eerst in grooten kring en in volledige
openbaarheid op; in kleineren kring, nl. op
een uitvoering van leerlingen van de Muziek
school der M. t. B. d. T. in het Chr. Lyceum
speelde zij eenige jaren geleden de beide Dan
sen van Debussy, die zij ook Donderdagavond
met ons orkest vertolkte. Deze Dansen zijn
eigenlijk voor harp met orkest geschreven en
de solopartij is dan ook geheel aan het karak
ter en de techniek der harp aangepast; de
zeer fijnzinnige vertolking der pianosoliste
kon dat toch niet geheel wegcijferen. In zui
ver pianistische sfeer was zij met het Concert
in F, K. V. 459 van Mozart, dat zij vóór de
pauze met het orkest speelde. Willem Andries-
sen introduceerde enkele jaren geleden dit be
trekkelijk weinig uitgevoerde concert op een
H. O. V.-avond. De solopartij biedt relatief
geen groote moeilijkheden; de interessante
gedeelten zijn, vooral in de Finale, aan het
orkest -toevertrouwd. In thematische bekoor
lijkheid staat het werk mijns inziens bij vele
andere van Mozart's concerten ten achter. Het
eerste Allegro heeft een marschachtis: karak
ter. Het hoofdthema van het Allegretto heeft
door den typischen dubbelslag overeenkomst
met dat van het begin van het Clarinettrio
K.V. 498; de stijgende toonladderpassages
daarentegen wijzen vooruit naar het Allegret
to van het Strijkkwartet K.V. 590, dat in de
zelfde toonsoort staat maar veel geestiger en
verrassender is. Het begin der Finale doet
even denken aan dat der Finale van de
Bauernsymphonie („Dorfmusikantensextett")
K.V. 52'2. De pianiste speelde de solopartij
voortreffelijk: rythmisch scherp en duidelijk;
Adam deed het orkest goed aansluiten. In de
cadenzen van Mozart kwam mij het gebruik
van de zeer lage contra- en subcontratonen
der piano eenigszïns anachronistisch voor.
De pianiste oogstte langen en levendigen
bijval. Haar debuut heeft een zeer goeden in
druk nagelaten.
Berlioz' Ouverture werd als naar gewoonte
brillant gespeeld en vormde een opgewekt slot
van den avond. Voor de vertolking der alt
hobo-solo verdient de speler een bijzondere
vermelding; alleen heeft de ééngestreepte g
op zijn instrument steeds een andere kleur
dan de omgevende tonen. Misschien is het
mogelijk dit verschil te compenseeren.
Ook dit H. O. V.-concert was druk bezocht.
K. DE JONG,,
