Circus Van Bever opent.
fceu l/touw scUtiifi.
ZATERDAG 19 SEPTEMBER J936
HAARLE M'S DAGBEAD
5
De Wereld Jamboree 1937.
Een loterij.
Men schrijft ons:
Het is nu wel algemeen bekend, dat in 1937
de Wereld Jamboree der Padvinders in ons
land zal gehouden worden.
Uit alle landen der wereld komen dan in de
maand Augustus tienduizenden padvinders
naar ons mooie Hollandsche landschap bij
Vogelenzang, te midden van bosch, wei en
duin.
Als gij hierover even nadenkt zal het U dui
delijk zijn, van hoeveel belang deze "gebeurte
nis kan zijn, internationaal en nationaal.
Internationaal. Immers daar komen overal
vandaan al die jongens bijeen, allen verschil
lend naar landaard, uiterlijk en levenswijze:
allen één in hun streven: eerlijke, goedwillen
de jongens te zijn. hulpvaardig voor den me-
demensch, eerlijke goedwillende mannen
te worden. Al deze jongelui, vereenigd op hun
Wereld Jamboree, dragen hun steentje bij to'
het één worden der menschheid, tot een beter
begrijpen en waardeeren der volken onderling
Nu als jongens! Maar, aan de jeugd is de toe
komst later als verantwoordelijke mannen,
geslacht na geslacht.
Nationaal ook, want een goed geslaagde We
reld Jamboree zal den naam van ons land
over de heele weerld verbreiden en de talrijke
Nederlandsche padvinders zullen daar aan hel
pen door hun broeders het beste van hun kun
nen te laten zien.
Verdient deze Wereld Jamboree dan niet uw
steun? Gij zult ons dien niet onthouden. Er
Is immers zoo heel veel noodig om alles to'
een goed einde te brengen.
Als vorm voor dien steun is een loterij op
gezet met vele aantrekkelijke prijzen, welke
loterij begin Januari trekt.
Zendt of gireer op no. 286074, onder den
naam Stichting Wereld Jamboree 1937 Bloe-
mendaal-Vogelenzang, Afd. Loterij, Alexan-
derstraat 20, den Haag, of koopt loten bij de
kantoren van de Incasso Bank. Aller hulp
brengt êen groot bedrag bijeen en helpt het
mogelijk maken de Jamboree te doen slagen
en zoo den goeden naam van ons land door de
wereld te dragen!
DE POSITIE VAN HET PENSIOENFONDS
DER NEDERLANDSCHE SPOORWEGEN.
Het hoofdbestuur van den Bond van ge-
pensionneerden bij de Nederlandsche spoor-
en tramwegen, heeft een adres gezonden aan
de ministers van Waterstaat, en Financiën
naar aanleiding van den toestand, waarin het
pensioenfonds der Nederlandsche Spoorwegen
zich bevindt.
Het geeft den ministers in overweging om
maatregelen te treffen, waarbij het pensioen
fonds der S.S. en H.S. met al zijn rechten en
verplichtingen wordt ingebracht in het pen
sioenfonds voor burgerlijke ambtenaren, Hier
door zouden de thans voor de toekomst drei
gende kasmoeilijkheden zich niet voordoen,
wijl het burgerlijke pensioenfonds volkomen
in staat is daaraan het hoofd te bieden.
Collecte voor de stichting
„Hoenderloo".
Wanneer men op 26 en 28 September a.s. in
Haarlem's straten ijverige collectanten ziet
met een bus in driekleurpaars, geel en groen,
dan zal misschien op veler lippen zijn de ver
zuchting; „Waar is dit nu weer voor". Inder
daad er worden thans veel collectes gehouden,
maar nog nimmer verkeerde menig nuttige
instelling in zulke moeilijkheden, als in deze
tijden, vooral wanneer zoo'n instelling voor
een groot gedeelte haar liefdadig werk moet
doen met uit liefdadigheid ontvangen midde
len.
Zoo'n instelling is de stichting „Hoenderloo",
die haar naam ontleent aan het gelijknamige
dorp, waarvan zij een belangrijk onderdeel
vormt.
In de Stichting Hoenderloo zijn ongeveer
260 jongens opgenomen.
Dit zijn jongens, die om verschillende rede
nen niet meer thuis konden blijven, hetzij
omdat de ouders niet meer tegen het karakter
van hun zoon waren opgewassen, of omdat de
ouders zich niet behoorlijk van hun opvoe
dende taak kweten, ook wel omdat het duide
lijk zichtbaar was, dat de jongens niet tot
een behoorlijk mensch in de maatschappij zou
opgroeien.
In Hoenderloo gaan zij nu op school en wan
neer zij volleerd zijn, heeft de Stichting ver
schillende bedrijven, waar zij een vak leeren
en meteen productief werkzaam zijn. Er is een
boerderij, een kweektuin, een drukkerij, een
timmerwinkel, een smederij, enz.
De jongens leeren er werken onder deskun
dige leiding. Ook staan zij onder een geeste
lijke leiding, die tracht hen moreel op een
hooger peil te brengen, zoodat zij, wanneer
zij den volwassen leeftijd bereikt hebben, als
rustige burgers aan het maatschappelijke
leven kunnen worden teruggegeven.
In de vrije uren wordt er voor de noodige
en onmiskenbare ontspanning, zooals voetbal,
korfbal etc. gezorgd.
Dit gebeurt allemaal in Protestantsch-
Christelijken geest.
Zijn de jongens zoover, dat ze wat kunnen
pres teer en, dan worden ze geplaatst in daar
voor geschikte gezinnen, die den overgang
kunnen vormen naar de volle vrijheid.
Op deze wijze probeert de Stichting „Hoen
derloo" reeds gedurende 80 jaar van jongens,
die een slechte kans hadden in het leven,
kerels te maken, die wat kunnen en wat zijn
in de maatschappij.
Voor deze stichting zal op 26 en 28 Septem
ber a.s. een collecte gehouden worden, waar
voor Burgemeester en Wethouders van Haar
lem toestemming verleenden.
Er heeft zich een Comité van aanbeveling
gevormd, bestaande uit de volgende personen:
W. Roodenburg. Weth. van Onderwijs, Mr.
P. E. Barbas, Secr. Armenraad, Ds. H. E.
Beker, Herv. Pred.. Ds. M. G Blauw, Herv.
Pred., Ds. A. M. Boeyinga, Ger. Pred., Ds. C.
H. Brandt, Evang. Luthersch Pred., Mr. C.
Briët, Voorz. ..Pro Juventute". Ds. W. Bijle-
veld, Chr. Ger. Pred., H. Bijkerk. Ver. Jong
Hervormden, Ds. G. J. Duyvendak, Evang.
Luth. Pred., Ds. W. J. van Delden. Herv. Pred.,
H. Franken, Pres. Kerkv. Ned. Herv. Gem.,
Ds. D. Henstra. Chr. Ger. Pred.. Ds. L. Hoor
weg Jr.. Ger. Pred.. Dr. C. B. Hylkema, Doops
gezind Pred., Ds. F. Ch. F. Krafft, Pred. Waal-
sche Gem., Ds. J. M. Leendertz, Doopsg. Pred.,
Mr. T. A. M. A. van Löben Seis, Voorz. Voog
dijraad, Mr. K. A. F. J. Pliester, Ds. J. W.
Siertsema, Ger. Pred., Ds. P. A. E. Sillevis
Smitt, Pred, Herst. Verb.. Jhr. F. Teding van
Berkhout, G. van Tienhoven, Voorzitter Kin-
derzorg, Bestuurslid Stichting Hoenderloo, Ds.
C. Veenhof, Ger. Pred., Dr. M. van der Voet,
Herv. Pred., Ds. en Mevr. G. J. Waardenburg.
Herv. Pred., Ds. J. Weener. Herv. Pred.
Collectanten, die mee willen helpen de gel
den te verzamelen kunnen zich opgeven bij
een der onderstaande leden van het Collecte-
Comité: J. de Smalen, voorz., Denijs van Hulle-
laan 7, L. de Jong, secr., Ternatestraat 68, W.
F. G. Dankbaar, Bosch en Duinplein, Bloe-
mendaal, P. Hoogendonk, Judith Leysterstraat
28. Mevr H A. van Leyden, Verspronckweg 95
Mej. E. van Markenstein, van Egmonstraat 2,
Him. Nd., C. H. Selman, Koningstraat 38,
J. Wezelman. Karei van Manderstraat 28.
Jubileum Waalsche Kerk.
Een interessante tentoonstelling.
Ter voorbereiding van de viering van het
350-jarig jubileum der Hervormde Waalsche
Gemeente alhier, heeft de predikant der
Waalsche Kerk, Ds. F. Ch. Krafft, Vrijdag
avond voor een klein aantal belangstellen
den in de Waalsche Kerk een causerie ge
houden over het onderwerp: „Chrétiens
d'abord. puis réformés, enfin Wallons".
Ds. Krafft drong in zijn causerie aan op
het innemen van een breed standpunt: men
kan niet spreken van een bepaalden „Waal-
schen godsdienst". Deze uitdrukking is niets
zeggend. Verschil van taal. van raspan na
tie, dat alles is van geen belang. De Waal
sche gemeente is eenvoudig een deel van de
algemeene Christelijke Kerk, waartoe ook
de Nederlandsch Hervormde Kerk behoort.
De naam Waalsch dient slechts ter onder
scheiding van „Nederduitsch". En de ..arme,
kleine Waalsche Kerk" neemt haar beschei
den plaats in naast de andere gróóte kerken,
maar stelt er ook prijs op, die plaats te be
houden.
Na afloop van ziin causerie toonde Ds.
Krafft den aanwezigen een tentoonstelling,
die in de consistoriekamer, maar ook op ver
schillende andere plaatsen in het oude ge
bouw gehouden wordt
Niet alleen aan vrienden van de Waalsche
Kerk. maar in 't algemeen aan hen, die eer
bied en liefde gevoelen voor het oude. in
welken vorm ook. zij een bezoek aan deze
kleine tentoonstelling warm aanbevolen.
Ds. Krafft heeft er voor gecrat uii, de ar
chieven der Kerk. die een rijken voorraad
bevatten van origineele akten en officieele
stukken waarbij er zijn. die op een eerbied-
waardigen ouderdom kunnen bogen. Men
kan o.a. uit deze stukken leeren dat de eerste
Waalsche vluchtelingen in 1581 te Haarlem
kwamen en men kan andere oude folianten
opslaand, kennis maken met het handschrift
en de handteekening van Coenraad Busken
Huet, die zooals bekend, een tiental jaren
oredikant van de Waalsche Kerk te Haarlem
is geweest.
Vooral in deze dagen is belangwekkend een
„circulaire" aan de Waalsche Gemeenten
van Albert. Wolffeang, „Comte de Schaum-
borg-Lippe". waarin hij financieelen steun
vraagt voor het stichten van een kerk in
Stadthagen.
Uit een ander document ziet men, dat in
1799 de ..municipaliteit" der stad Haarlem de
Begijnekerk aan de Waalsche Gemeente af
stond.
Op een andere plaats in het kerkgebouw
zijn mooie oude en ook modernere gravures
en boekwerken te bewonderen en wij mogen
dit overzichtje niet besluiten zonder de aan
dacht te hebben gevestigd op een aantal
fraaie kunstvoorwerpen, tentoongesteld in de
consistoriekamer, alle betrekking hebbend
op het H. Avondmaal.
WERKLOOSHEIDSSUBSIDIEFONDS.
In de millioenennota zijn beschouwingen
gewijd aan de financiën van het Werkloos-
heidssubsidiefonds en aan de maatregelen
welke de regeering te dien aanzien noodig
acht.
De begrooting van dit fonds geeft de vol
gende totalen:
Gewone dienst: uitgaven f 112.070.000: in
komsten f 104.525.000; nadeelig slot f 7.545.000.
Kapitaaldienst: uitgaven en inkomsten
f 22.800.000.
VEREENTGING VAN VRIJZINNIGE
HERVORMDEN.
Bevestiging van den nieuwen voorganger.
Naar wij vernemen zal de bevestiging en
intrede van den nieuwen voorganger, ds. G.
H. Moll van Charante, piaats hebben in den
ochtenddienst van Zondag 18 October a.s.
om half elf, in het gebouw van den Ned.
Protestantenbond. De plechtigheid zal ge
schieden door ds. A. Trouw, den vroegeren
voorganger van de Ver. van Vrijz. Herv.
gemeente, thans predikant te 's Gravenhage.
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiii
Overcompleet.
Nee, praatte de oude man tegen zichzelf,
langzaam buigend zijn geel vogel-gezichtje
over de geraniums op het veranda'tje, zoo
ging het niet langer.
Als Martha het dan niet begreep welnu,
dan zou hij flink zijn en zelf over het Besjes
huis beginnen.
Voorzichtig-sloffend droeg hij het rieten-
fauteuiltje, waarin hij iederen morgen zijn
krantje las, de tuintrap af, zette het vlak bij
het duivenhok neer. trok het vervelooze
stoofje van den grasrand af onder zijn voe
ten.
Hè, hè, zuchtte hij voldaan, vermoeid ach
terover leunend, als je oud wordt, heb je
niet veel meer in te brengen, wordt alles je
te veel. Hij was blij, dat hij zat.
Tevreden keek hij om zich heen. O, hij
hield van het tuintje, het ruischend popu
liertje daarginds in dien schemerhoek, de
glimmende klimop-blaadjes langs de groene
schutting, den bloembak voor het keuken
raam. 't Was alles lief en vertrouwd na zoo
veel jaren van genegen samenzijn, 's Zomers
was het hier zijn domein in huis kon
Martha hem niet gebruiken, hij liep maar in
den weg, zei ze, en werk zou ze hem na zijn
zware ziekte van drie jaar terug niet meer
geven. Dat was ook billijk, dacht Groot
vadertje, zoetjes de duiven, die af en aan
vlogen, met de oogen volgend, meer dan een
halve eeuw had hij in de bouwvakken ge
arbeid, geen wonder, dat hij oud en ver
sleten was. Met eere had hij op Paaschzon-
dag zijn tachtigsten verjaardag gevierd. Dat
was een gebeurtenis geweest.
De oude man haalde diep adem. streek met
zijn bevende rimpel-vingers langs zijn oogen.
O, wat hadden ze 'n feest gevierd. De buurt
had gevlagd en alle kleinkinderen waren op
bezoek geweest.
Hoe het 'er alles precies had uitgezien,
wist hij niet meer. Het huis Martha's huis
had ineens vreemd en onwennig geleken,
dat was hem goed bijgebleven en hij had
een vage herinnering aan glinsterende guir
landes, papieren rozen en een eindeloos aan
tal toespraken.
Hijzelf had zich niet erg op z'n gemak
gevoeld temidden van al die drukte, nog
dagen daarna had hij een bonzend hoofd en
pijnlijke oogen van den sigarenrook, maar
het was toch alles heel vleiend en goed
bedoeld geweest en een mensch wil op z'n
o, Aanvang Seizoen 1936- 37 15 October
Spreekuur dagelijks
van 11-12, 2-5 en 7-9
uur. Schagclielstr. 29,
Telef. 10806.
mba N.V. DANSACADEMIE
G. MARTIN 8. ZONEN
HAARLEM AMSTERDAM BUSSUM HILVERSUM
(Adv. Ingez. Med.)
Nel Oosthout draagt voor.
Huisvrouwenvereeniging opent het winter
seizoen.
Met een voordrachtmiddag door Nel
Oosthout, heeft de afd. Haarlem en
omstreken van de Ned. Vereeniging
voor Huisvrouwen het seizoen 1936
'37 ingezet. Ook het koor der afdee-
ling onder leiding van Mevr. Sybran-
diHalberstadt liet zich hooren.
In haar openingswoord gewaagde de pre
sidente, Mevr. C. J. Cohen TervaertKoch,
van de blijdschap van het Nederlandsche volk
over de verloving van prinses Juliana, een
blijdschap, die zoo groot is, omdat hier een
ideaal huwelijk zal ontstaan, slechts geba
seerd op wederzijdsche liefde. „Wij moeders",
zoo zeide spr., kunnen ook zoo goed begrij
pen, wat er moet omgaan in het hart van de
Koningin, nu zij ziet dat haar dochter het
geluk tegemoet gaat." Mevr. Cohen Tervaert
sprak de hoop uit. dat dit geluk rijk en duur
zaam mag zijn tot zegen van land en volk.
Naast dit blijde licht zijn er echter ook
donkere wolken. Zoo zal de Vereeniging een
verlies lijden door het heengaan van Mevr.
M. LioniJung blut als bestuurslid. Zij heeft
om persoonlijke redenen bedankt, maar is
aangebleven tot een geschikte opvolgster in
de functie van penningmeesteresse gevonden
was in Mevr. F. D. WillemseGiesen. Mevr.
Lioni wil geen huldiging, maar de presidente
kon niet nalaten in dezen intiemen kring de
dankbaarheid uiten voor het werk. dat Mevr.
Lioni gedurende 16 jaren ais bestuurslid heeft
verricht. Haar werd een souvenir aangebo
den.
.Veel nood zal er in den komenden winter
heerschen", zoo vervolgde Mevr. Cohen Ter
vaert haar rede, laten wij allen meehelpen
dien nood te lenigen. Laten wij gelukkig zijn
dit te kunnen doen."
Het woord was thans aan de declamatrice
Nel Oosthout, die eerst een gedeelte uit Von-
del's Maria Stuart voordroeg. Ademloos be
luisterde de volle zaal de dramatische span
ning van Vondel's schepping, gevoelvol door
Nel Oosthout voorgedragen. De fijne taal van
Selma Lagerlöf deed zij vervolgens goed tot
haar recht komen in één der Christus-legen-
den: „De kinderen van Bethlehem".
Na de pauze zong het koor onder leidm?
van Mevr. SybrandiHalberstadt eenige lie
deren. n.l. „Lente" van S. de Lange, „Van
zachte waat'ren" van L. van Tetterode en
Als 't bruine veld van Henry Zagwijn, die
met luid applaus beloond werden. Mej. Cor
Teves zorgde voor de vleugelbegeleiding.
Tenslotte droeg Nel Oosthout een sprookje
van Hans Andersen voor over den mestkever,
die evenals het paard van den keizer gouden
hoeven wilde hebben en toen hij ze niet kreeg
de wijde wereld in trok. De geestige wijze,
waarop Andersen, in een enkel zinnetje soms,
den menschen de waarheid zegt. vermaakte
de aanwezigen zeer. Bijzonder levendig was
de voordracht door Nel Oosthout van dit
sprookje van den onvolprezen Deenschen
kunstenaar.
Mevr. N. Dyserinck—van Gilse v. d. Pais
dankte de declamatrice en het zangkoor voor
het gebodene op dezen middag.
MACHINISTEN-EXAMEN.
Geslaagd voor diploma B de heer D. Monsma,
te Haarlem.
ouwen dag toch nog wel eens voelen, dat de
wereld hem niet heelemaal vergeet
Martha was ook heel hartelijk voor hem
geweest: ze had den feestmaaltijd toma
tensoep, princessenboontjes-met-gehakt en
rozijnen-pudding toe in de mooie kamer
opgediend en 's avonds was er bessenwijn
met-roomsoezen erbij gepresenteerd. Trou
wens, hij mocht niet klagen over z'n oudste
dochter en haar man. 't Waren brave men
schen, die het hart op de rechte plaats droe
gen ze verdienden eigenlijk den hemel
aan hun ouden vader.
Maar de crisis vernielde alles. Hein liep
nu al zestien weken zonder werk. Martha
scharrelde met het steungeld van den eenen
dag in den anderen: geen wonder, dat de
gal haar soms overliep. Tenslotte was het de
vrouw, die altijd voor alles opdraaide, pieker
de Grootvadertje, grimmig-wrikkend z'n bleek
hoofdje, er waren zeven monden te vullen;
dat was geen kleinigheid.
Hijzelf, och, hij at niet veel. Z'n kopje
koffiee-met-suiker om elf uur, was het eenige'
waar hij nog aan hing rt mocht wel eigen
lijk niet van den dokter, maar hij. op zijn
leeftijd, stoorde zich niet meer aan gezond
heidsvoorschriften. Als je met je eenen voet
in het graf stond
Met de gedachte aan den dood was Groot
vadertje al lang vertrouwd. Twintig jaar
geleden had hij z'n goeie Leen in het graf
gelegd er waren oogenblikken, waarop hij
verlangde bij haar te zijn.
Vooral in den laatsten tijd, nu Martha
alles tegenliep en Nelly, Egbertje en de twee
ling óók om hem alles moesten ont
beren. Vaker dan vroeger voelde hij, dat je
op je tachtigste jaar overcompleet op dee
wereld bent.
„Vader, kom je een kommetje troost drin
ken?". noodde een vrouwenstem vanachter de
geraniums.
„Goed, kind, graag", schrikte Grootvader
tje op, „was het al weer zóó laat".
In de keuken bij het wankele tafeltje,
roerend in het gebarsten bekertje in een
huisgezin-met-kinderen heb je altijd scher
ven, dat wist hij van ouds piekerde hij er
over, hoe hij het Martha zeggen zou, En
omdat hij niet wist, hoe te beginnen, viele hij
maar ineens met de deur in huis.
„Ik heb zoo 's gedacht, kind, zou het niet
beter zijn, als ik naar het Besjeshuis ging?"
,'t Besjeshuis?", vroeg de dochter, ver
baasd opkijkend van de dampende wasch-
tobbe, waaraan ze maar weer begonnen was
Een huisgezin met vier schoolgaande kin
deren liet je geen tijd voor een praatje-bij-de
koffie.
„Ja, 't is hier tegenswoordig ook geen ro
ngeur en maneschijnde oude man
haperde. Hij voelde, dat het bijna als een
verwijt klonk.
„Hoor 's vader", begon Martha ruw-goed-
hartig, maar toch met een zweem van onge-
Een eerste voorstelling,
die een groot succes werd.
Een Hollandsch circus heeft gisteravond
in onze stad Haarlem zijn poorten geopend.
Circus Van Bever gaf zijn eerste voorstelling
en het was zoowel voor hen als voor ons een
vreugde, dat een vol huis het begin van de
voorstelling af zat te wachten, toen voor de
eerste maal het fluitje ging.
Er zijn circussen en circussen. Men kent
ze. zij het dan hier in Holland vrijwel
alleen van hooren zeggen. met drie pistes,
doorloopende voorstellingen en tal van super
attracties zooals dat in de gebruikelijke bom-
barietermen heet. Men kent ze ook heel
anders. Men kent ze, dat het als het ware
één talrijk gezin is. dat samenwerkt in het
felle licht van schijnwerpers, in het opgewor
pen stof en de ijle nevel van wat sigaretten
rook. Waar voor- en tegenspoed drukken als
op één familie, waar een applaus voor allen
en een echec van allen is.
Dit is de sfeer van een circus als Van
Bever. Van het eerste oogenblik af, als men
in kringen om de niet zeer groote piste heen
zit, voelt men er zich meer ..thuis" meer op
zijn gemak en minder op visite.
Dan, als het programma begint, de eerste
voetstappen in de feestelijk „opgemaakte"
zaagselfiguren worden gezet knalt de zweep
door de lucht, stuift een drietal ruiter-vir-
tuozen rond, gillend, joelend, doch onder al
dat misbaar met groote bekwaamheid. Dan
de „vrijheidsdressuur", waarin Gustaaf Van
Bever zelf met zijn paarden optreedt. Een
warm applaus, de verdiende cijns voor deze
prestatie.
Voor onze oogen rolt het programma door
Acrobaten zweven door de lucht, bouwen
menschenstapels, spieren spannen zich, torens
worden gebouwd van gespannen menschen-
fig-uren. Dan vaardig en vluchtig, lost de
kluwen zich weer op. De muziek schettert
het fluitje gaat: het volgende.
Miss Indiana, ster der trapeze, zooals het
programma haar noemt, klautert vlug naar
boven. Wat is het toch, deze spanning, die
stijgt, naarmate de acrobaten klimmen? Hoog
in de lucht, houdt zij onzen aandacht ge
spannen, ademloos en met een bonzend hart.
Zeker, het is altijd goed gegaanMaar het
applaus is luid en nadrukkelijk als wij haar
weer terughebben op de begane grond.
Dan is er Alberto, de menschelijke alligator,
of beter gezegd een soort menschelijke inkt-
visch. Een mensch van ongekende lenigheid,
die in een glinsterend pak van zwart en
groene glanzigheid zich in bochten en knoopen
legt, achterover op handen en voeten loopt
als een inktvisch uit een griezelverhaal of uit
een booze kinderdroom.
Dan een pauze, waarin men zich verdringt
in de stallen om een glimp te zien van de
kleine ponies, die prachtige paarden en den
kleinen olifant. En dan opnieuw muziek en
naar binnen.
Umsti Bumsti. een allerdwaast nummer, te
gek om het u te vertellen, te aardig om het
missen. Een prachtig luchtnummer, met de
gebruikelijke sensatie op het einde, Rosa, de
olifant, met Gustaaf Van Bever's dochter
als dompteuse, en zeker niet te vergeten me
vrouw Van Bever met haar lievelingspaar
den. Een nummer, stil en gracieus, waarbij
de zweep niet klapt en knalt en waarbij toch
niets verkeerd gaat, waarbij geen fout ge
maakt wordt. Een nummer van verfijning en
mooie circus-artisticiteit.
Er is nog meer. „Wij zijn in deze opsom
ming niet volledig geweest, maar wij ver
trouwen. dat deze weergave in zooverre aan
haar doel beantwoordt, dat men eruit kan
lezen datgene, wat het circus Van Bever ken
merkt: Circuskunst, eerlijke, waarachtige
circuskunst. „Intiem" is het woord dat ons
op de lippen komt. Intiem in den goeden zin.
Een voorstelling, een bezoek overwaard en te
meer verheugend, waar het hier een Neder
landsch circus betreft, dat het praatje weer
legt, dat het goede circus uit het buitenland
moet komen.
WH
duld wat konden ouwe menschen toch
zeuren! „u hebt u bij ons niks te bekla
gen. 't Gaat ons niet voor den wind, dat is
zoo, en :k ben me heel goed bewust, dat ik
niet het humeur van een engel heb. Maar
Hein weet, dat ik u nooit weg zou laten
gaan u bent altijd goed voor ons ge
weest op de andere familie valt immers
heelemaal niet te rekenen.
En dan de kinderen. Wat zou kleine Nel
- wel zeggen, als ze u om twaalf uur niet bij de
duiven vond
De wat bitse stem was langzamerhand
week geworden. Gunst, 't was toch haar grijze
vader, die heel z'n leven gewerkt en ge
sloofd had, ook voor haar. Zag hij er na z'n
laatsten verjaardag niet vervallen uit? Hij
was zonder overdrijving vel over been.
„Kom. ouwe baas", deed ze kort-vriendelijk
ze moest voort, 't was al tien over elf.
over een uurtje moest de stamppot en het
gebakken spek op tafel staan „ga maar
weer rustig op je eigen plekje zitten. Over
het Huis denken we nog in jaren niet
Hap-ademend leunde Grootvader acheruit
in het rieten stoeltje, met vage voldoening
Martha's geruststellende woorden napreve
lend. Dus hij hoefde niet weg, hij' mocht
blijven, waar hij was. Gelukkig!
De zon overplaste de grindpaadjes, zette
de roode geraniums voor het keukenraam
en op de veranda in gloed. Een kleine bru
tale musch kwam over'den rand van het
duivenslag buigen.
O, 't was goed hier te zitten zonder zor
gen. 't Was goed te weten dat je, al wier je
oud, toch niet overcompleet was.
De zon 't was lekker in het tuintje
wat een weldaad, als je rheumatische
beecnen en een stijven rug had. Leen had
ook zooveel van de zomerwarmtegehouden.
Toch was het benauwd hier buiten. De
Hondsdagen, nietwaar?
Het was, of er iets knapte in z'n hoofd.
Gek. dat had hij in den laatsten tijd wel
meer. In een nevel zag hij de lichtvlekjes
dansen op het gras, .het bloesemend rozen
struikje in het perk, de vlinders wiekend tus-
schen de glimmende klimopbladen.
„Het verboden kopje koffie dacht hij
stil voor zich heen. Als Leen eer nog ge
weest wasDan verloor alles zich als in
een mistig verschiet.
Grootvadertje zat roerloos in het Augustus
zonnetje.
Toen Martha hem oom half een voor net
eten roepen kwam. bleef ze vreemd-onti*an
tegenover hem staan. Ze begreep meteen.
En voor ze Hein en de kinderen riep. ier-
haalde ze ongewoonverteeaerd en met. oijna-
kinderlijke dankbaarheid haar laatste woor
den in de keuken: Over het Huis denken
■.ve in jarpn niet.
M. BekkersZüRCHER
Onder vier oogen.
Berusting is mooi en goed, hoewel niet ge
makkelijk te verkrijgen, berusting siert den
mensch. berusting is schier onontbeerlijk,
gezien de vele groote en kleine rampen, de
bittere teleurstellingen en ontgoochelingen,
die ons deel zijn
Maarhoe doe je zooiets?
Hoe gaat men te werk om berusting deelach
tig te worden? Redeneerend volgens zuivere
deductie komt men alras tot de slotsom, dat
berusten is: het blijmoedig aanvaarden van
teleurstellingen en rampen. Wil men dus de
eigen capaciteit te dezen opzichte beproe
ven, dan dienen er eerst eenige grootere of
kleinere rampen voorhanden te zijn waarop
wij onze krachten kunnen beproeven.
En zoek nu maar eens naar een keurig klein
rampje als je er opslag eentje noodig hebt....?
Dan valt er in geen velden of wegen iets te
bespeuren, dat ons de gelegenheid verschaft
onze krachten te meten! Dan zijn de leveran
ciers prompt op tijd. dan is de biefstuk
malsch en het weer zonnig, dan komen de
kinderen met schoone handen aan tafel en
biedt de gedienstige aan om een avond thuis
te blijven om kousen te stoppen.
Spoediger dan wij gedacht hadden kwamen
wij echter in aanraking met Berusting.
De morgenpost bracht een brief van een
vriendin, die kort geleden wegens dringende
financieele redenen zich zeer had moeten
bekrimpen en nu een huisje bleek te hebben
betrokken in het doi-p naast het onze.
Kom me eens opzoeken, ik zit hier zoo al
leen, luidde het- slot van den brief.
Nu daarmede werd niet gedraald. Nog dien
zelfden middag togen we. voorzien van een
fleurigen bos bloemen uit onzen tuin, O.-
waarts.
Mary opende zelf de deur.
Ik doe maar alsof ik de dienstbode ben....
want hulp kunnen wij niet bekostigen
kondigde zij aan toen de begroeting voorbij
was.
Wij vonden het nogal vanzelfsprekend en
onnoodig om hierop nog eens extra den na
druk te leggen, maar voor we er een kwartier
waren, bemerkten wij, dat zij als het ware
ieder woord met een zucht onderstreepte....
en het gekke was dat zij heelemaal niet
zuchtte het leek maar zoo zij klaagde
ook niet en het was ook niet dat zij zichzelf
beklaagde en toch ging er een geweldige de
pressie van haar uit. die niet naliet aanste
kelijk op de bezoeksters te werken. Wij pro
beerden van allerlei ter afleiding, maar de
gastvrouw bleek er buitengewoon slag van te
bezitten om ieder onderwerp onmiddellijk
in verband te brengen met haar persoonlijke
veranderde levensomstandigheden. Het duur
de niet lang of wij kwamen tot de ontdek
king dat hier iemand zat, diezwolg in
haar ongeluk.
Wij probeerden het met de meegebrachte
bloemen
Dank je weldank je hartelijkals
je zelf geen tuin meer hebt en geen bloe
men kunt koopendan ben je er dubbel
blij mee. Toen probeerden wij het met een
nieuw tooneelstuk waar iedereen over
sprak
Tjaklonk het, ik moet het nu maar
van hooren zeggen genieten en van hetgeen
anderen, die er geweest zijn. me ervan kun
nen vertellen.
(Wij waren eróók niet geweest n.b.!)
Het relaas van een boodschappen-expedi-
tie vol grappige incidenten onderging een
zelfde lotals je toch niets kunt koo
pen dan hoef je ook geen boodschappen te
gaan doen, niet waar? Wij gevoelden ons
kriebelig worden van nauwbedwongen onge
duld.
Boekenonze laatste toevlucht! (en
voor 10 cent per deel in de stadsbibliotheek
te leen
Maar, och armezelfs het onschuldige
boekje door ons voor een welgemeende lof
tuiting uitgekozen, bleek een directe aanlei
ding voor onze gastvrouw om er haar ver
anderde omstandigheden bij te pas te bren
gen.
Zoo. is dat zoo mooi? klonk het lus
teloos en dan: tjaals je geen personeel
meer hebt dan vergaat je de lust tot lezen
wel
Toen wij weer op straat stonden, slaakten
wij een hartgrondige zucht van verlichting.
Oef voorloopig zou men ons daar niet
meer zien!
Naar huis trammende kwamen wij tot de
slótsom, dat een opstandige vroolijke ziel
het toch gemakkelijker heeft en voor ande
ren genietbaarder is dan iemand met deze
soort Berusting
Deze soorthalt! daar zit 'm de
kneep! Er zijn verschillende soorten van Be
rusting. net precies zooals er verschillende
tinten van een en dezelfde kleur zijn en
dit.... dit was de verkéérde soort!
Berusting isja juist....! natuurlijk!
zoo was het immers ook: berusting is het
blijmoedig aanvaarden van het onvermij
delijke, En dat blijmoedig ziet udat
mag er vóóral niet aan ontbreken, want an
dersis uw zoogenaamde berusting niet
anders danverkapte opstandigheid!
AMY GROSKAMP—TEN HAVE.
„HET COSTUUM ONZER VOOROUDERS".
Amsterdam. 18 September Reeds elders
in ons land. en wel in Den Haag en Arnhem,
is de tentoonstelling ..Het costuum onzer
voorouders" gehouden. Thans heeft de hoofd
stedelijke vereeniging voor vreemdelingenver
keer ..'t Koggeschïp" deze onder haar" auspi
ciën genomen, en haar ondergebracht in ge
bouw Trianon. De organisatoren der tentoon
stelling. de Amsterdamsche vereeniging ..Am
sterdam 1" en de „Boddaert-tehuizen" heb
ben de opening van de tentoonstelling een
bijzonder cachet verleend, door Vrijdagavond
de geëxposeerde costumes „aan levenden
lijve" te demonstreeren, waartoe ten huize
van Hirsch en Cie een feestelijke bijeenkomst
was belegd. Daar heeft wethouder G. Krop
man te midden van een groot aantal genoo-
digden onder wie wij o.a. den commissaris
van de Koningin in Noord-Holland en mevr.
Röell opmerkten met een toespraak na
mens het gemeentebestuur, dat het middel dat
tot het doel moet leiden in dezen vorm zeer
waardeert en den organisatoren met het on
dernomen werk dan ook veel succes toe-
wenscht de expositie geopend. Een veertig
tal dames vertoonden den aanwezigen daar
na op gracieuse wijze de costumes onzer voor-
orders. welke tot 4 October in de zalen van
Trianon" smaakvol gerangschikt in de hun
passende entourage te bewonderen zullen zijn.
