IBIS SHAG
H
H.D.-
3
Itouw scUtüêl.
DONDERDAG IS OCTOBER 1936
HAARLEM'S DAGBLAD
7
Vrijz.-Democratische Bond.
Mr. Joekes over „Langs democratischen
weg".
In een openbare vergadering van de afd.
Haarlem van den Vrijz. Bond sprak Woens
dagavond in de bovenzaal van het Gem. Con
certgebouw het lid der Tweede Kamer mr. A.
M. Joekes over het onderwerp „Langs demo
cratischen weg".
Spr. stelde zich in de eerste plaats ten doel.
na te gaan wat de wezenstrekken zijn van een
democratisch staatsbestuur.
Grondslag der democratie is erkenning van
de waarde der menschelijke persoonlijkheid
en erkenning van de waarde der gemeen
schap. Naar harmonie tusschen beide moet
worden gestreefd. De vrijheid van den
mensch moet in overeenstemming worden ge
bracht met het staatsgezag.
Geestelijke vrijheid is noodig met eerbiedi
ging van anderer vrijheden, met verdraag
zaamheid dus tegeover anderen.
Gelijkheid voor de wet is het tweede begin
sel der democratie. Er moet een onafhanke
lijke rechterlijke macht zijn.
Ten derde: de minderheden moeten be
schermd worden, ook zij moeten voor hun op
vattingen kunnen opkomen. En dan moeten
de onderdanen invloed kunnen oefenen op
het staatsbestel.
De Vrijz.-Democraten zijn van meening,
dat in de religie niet de normen zijn opgeslo
ten voor de oplossing der vraagstukken, die
in dezen tijd aan de orde zijn. Maar aller
minst miskennen zij de waarde der religie.
Wat den bestuursvorm van ons land aan
gaat: de Vrijz. Dem. zijn voorstanders van
een vertegenwoordigend stelsel. De beslissing
over groote staatskundige vraagstukken moet
niet komen zooals men wel wil. rechtstreeks
aan de kiezersbevolking, maar aan de verte
genwoordigende lichamen, blijven onder lei
ding van de landsregeering.
In tijden als deze moet de regeering vaak
op korten termijn gewichtige beslissingen
nemen, in rustige tijden is meer overleg tus
schen regeering en volksvertegenwoordiging
mogelijk en gewenscht. In moeilijke dagen
moet de regeering grooter bevoegdheden
hebben, al blijft zij verantwoording schuldig
aan de Staten-Generaal.
Over de Evenredige Vertegenwoordiging
zeide spr., dat dit systeem inderdaad wel aan
leiding geeft tot groote splitsing in partijtjes
en belangengroepen, die daarom nog geen
„staatkundige partijen" zijn. Hiertegen is het
middel: voorlichting van het volk in dier voe
ge dat het doel van elke staatkunde is: de
belangen der gemeenschap te dienen.
Maar in het algemeen gaat de critiek op het
stelsel van Evenr. Vertegenw. veel te ver naar
spr.'s meening. De Vrijz. Dem. wenschen dan
ook aan het stelsel vast te houden.
Komende tot de dictatuur zeide mr. Joekes,
dat élke dictatuur streeft naar almacht van
het staatsbestuur; dit doen zoowel communis
ten als fascisten. De eersten streven naar de
dictatuur van het proletariaat, de tweeden
naar de dictatuur van den enkeling. Een ver
schil is. dat de communisten samenwerking
zoeken met andere partijen, de fascisten en
nationaal-socialisten daarentegen zijn poli
tieke monopolisten: zij willen het alles alléén
doen. Aan het vormen van een „Volksfront"
in ons land zal zeker geen enkel vrijz. demo
craat, ook geen enkel sociaal-democraat, wil
len meedoen.
De keuze in ons land gaat tusschen een
stelsel van dictatuur en een stelsel van de
mocratie, niet tusschen fascisme en com
munisme.
Bij een dictatuur is het uit met de geeste
lijke vrijheid, de minderheden worden onder
drukt, een onafhankelijke rechterlijke macht
is bij een dictatuur ondenkbaar, gelijkheid
van rassen bestaat niet meer, de staatsmacht
wordt ondergeschikt gemaakt aan de partij-
macht. In Italië en in Duitschland heeft de
partij-organisatie haar eigen machtsmidde
len, staande naast die van het Rijk. En dan
is er de verheerlijking van den dictator en
van de natie.
Het nationaal-socialisme in Nederland zegt,
dat het niet dat in het buitenland wil navol
gen. Maar ook in ons land erkennen zij toch
het leidersbeginsel, de uitingen der N. S. B.
zijn al geheel in dictatorialen vorm: Mussert
zegt, wie de candiaten der partij bij een ver
kiezing zullen zijn. Voorts wil ook de N. S. B.
dat één partij den Staat zal beheerschen en
ook wilde zij een eigen machtsorganisatie.
Maar hiertegen heeft de regeering terecht
maatregelen genomen. Voorts blijkt uit tal
van uitingen dat ook de N. S. B. de macht
verheerlijkt. Dit is wel gebleken uit de hou
ding die de N. S. B. tegenover den oorlog Ita-
lië-Abessynië heeft aangenomen en tegen
over de uitwijzing van vier Nederlanders uit
Berlijn.
Nationaal-socialisme zou in ons land on-
vereenigbaar zijn met een eonstitutioneele
monarchie, alleen al omdat de leider het al
voor het zeggen zou hebben, terwijl de mo
narch geheel naar den achtergrond wordt
gedrukt- in Italië hoort men nauwelijks van
den koning. Ook is het stelsel van het nat.-
socialisme geheel in strijd met de geloofsvrij
heid.
Het staat dus wel vast dat de N. S. B. ook
hier te lande een stelsel van dictatuur zou
vestigen, als zij de macht in handen kreeg.
Hiertegenover bepale men tijdig zijn houding.
Tenslotte critiseerde spr. twee maatregelen,
door de regeering neergelegd in het ontwerp
Grondwetsherziening: het keeren van on
wettige revolutionnaire middelen moet blij
ven aan den rechter, moet niet komen aan
Staten-Generaal of Raad van State. Verder
zou spr. niet elke revolutionnaire beweging
willen verbieden.
Het is onbegrijpelijk dat nog zoovelen on
verschillig tegenover deze dingen staan. Men
zou hen willen wakker schudden. Dat wil en
doet de Vereeniging „Eenheid door Democra
tie"; deze vereeniging vormt een prachtig
voorportaal, maar men moet het
huis der democratie binnengaan. De
grondslagen der democratie zijn onmisbaar
voor een vrij volk; wij zullen in Nederland
een democratisch bestuur in eere weten te
houden. (Applaus).
De voorzitter, de heer P. Jongbloed, sloot,
nadat er eenige gedachtenwisseling was ge
weest, de bijeenkomst met een woord van
dank aan den inleider en van opwekking tot
de aanwezigen.
Alliance Franchise.
BONTE AVOND VAN DE V.A.R.A.
De V.A.R.A. alhier geeft Zondagavond 25
October in het Gem. Concertgebouw een bon
ten avond, met medewerking van Paul Collin.
Tine Labree, het Residentie strijkje en ..The
Fellows" iband, onder leiding van Joop Hel-
lema), het vocaal Volendammer Kwartet, de
leden van het Vara-Tooneel: Willem van
Cappellen, Jan Lemaire en Adolf Bouwmeester
en ..The Boya's". Acrobatie Warvel-wind Dan
cers.
Het geheel staat onder leiding van Willem
van Cappellen.
Als spreker treedt op de heer F. A. Hof.
M. Demaison over zijn ervaringen met
„wilde dieren".
Het seizoen van de afdeeling Haarlem der
Alliance Francaise werd gisteravond geopend
met een lezing van den heer André Demaison
die sprak over zijn ervaringen met de dieren,
„die men wild pleegt te noemen".
De voorzitter, de heer J. H. Sauveur, leidde
den spreker in en vestigde er de aandacht op
dat M. Demaison veertien jaar in Centraal
Afrika heeft vertoefd en een zeventiental wer
ken over het leven van mensch en dier in dit
gebied heeft gepubliceerd, waarvoor hem hoo-
ge onderscheidingen ten deel gevallen zijn.
De heer Demaison nam daarna het woord.
Hij schetste het dier der wildernis in de eerste
plaats als een wezen, als en schepsel met in
telligentie en gevoelsleven. Dit illustreerde hij
door te vertellen van zijn ervaringen met den
chimpansée, die in zijn doen en laten een
treffende gelijkenis met den mensch ver
toont. Het leven van den chimpansée* is vol
emotie en fantasie. Wie zooals spreker drie
jaar met een chimpansée is „omgegaan"
weet. hoe sterk de gemoedsaandoeningen van
het dier zijn. De chimpansée heeft zijn buien
van angst, woede, verdriet, vreugde en zelfs
vleierij. Hij schreit „echte" tranen en danst en
klapt in de handen, als hij om den een of an
deren reden bijzonder goed gemutst is. Zoo
sterk menschelijk is hij in zijn uitingen, dat
men iemand, die een chimpansée doodt, vol
gens spreker een moordenaar moet noemen.
Een aantal bijzonderheden vertelde M. De
maison van den aap als sociaal dier. Het leven
in troepen is voor den aap noodzakelijk, daar
hij in de natuur door veel vijanden bedreigt
wordt, o.a. door slang, panter en luipaard. Een
jong, onervaren dier. dat afdwaalt van de ge
meenschap. valt dan ook spoedig als slachtof
fer van den belager. Dit geldt overigens ook
voor andere diersoorten.
In het tweede deel van zijn causerie be
handelde spreker in het bijzonder den leeuw
en den olifant. Zoo verhaalde hij het een en
ander over de wijze, waarop de leeuw zijn
prooi bemachtigt. Opmerkelijk is wel. dat de
„koning der dieren" zooveel slachtoffers
maakt als hij voor zijn maaltijd noodig heeft,
in tegenstelling met den vos, die een heel kip
penhok uitmoordt, terwijl zijn honger ten
slotte met twee kippen al gestild is. Eenmaal
was het spreker overkomen, dat hij in Afrika
een paar leeuwen slapende aan den wegkant
aantrof. Ook andere wilde dieren houden er
die gewoonte op na en de oorzaak ligt in het
feit, dat de beesten zich daar veilig weten
voor allerlei hinderlijke insecten. Sprekende
over den olifant behandelde M. Demaison een
aantal bijzonderheden uit het kuddeleven
dezer dieren, zooals de „begroeting" tusschen
olifantenfamilies, de liefde van de moeder
voor het jong en de hulpvaardigheid der oli
fanten onderling.
Spreker constateerde tenslotte, dat het
„wilde dier", zooals de zaken thans staan,
gedoemd is van den aardbodem te verdwij
nen. Zijns inziens kan hierin verandering
worden gebracht, wanneer een nauwere con
nectie tusschen mensch en dier tot stand
komt.
De heer Sauveur heeft aan het eind van
den avond M. Demaison voor zijn interes
sante causerie hartelijk dank gezegd.
"iBiiiMiiiHiiiiiiiiniiHiiBHiHiiiHiiiiiimiiiiiiiiiniHiiiHiiiiiiiiiBiiiiiiiiniiiiiiiHiiBiiimiiiiiiniiiiiiiHiHniHiimiHiiiiiiiiniiiiiiu
VERTELLING
ANNIE E. EVERS
Ze zouden gaan trouwen. Hij verdiende een
klein, doch vast weekgeld en zij kon verschrik
kelijk zuinig zijn. Dus ging het wel, meenden
zij. Jarenlange verloving had hun kisten vol
kleingoed doen sparen en met pulletjes en
prulletjes kon het huishouden aardig opgezet
worden. Eén maar was er. Zij hadden geen
spaarpot kunnen maken om de groote meu
belstukken aan te schaffen. ..Wat geeft dat",
vonden ze, „op afbetaling hebben we ze zoo.
Wij beginnen met een keurig compleet huis
houdentje en betalen wekelijks wat af". Dat
kon van hun inkomen, hadden ze uitgerekend
en becijferd.
Hun ouders echter, als wijze menschen,
kwamen daar tegen op. Hun ouderwetsche so
liditeit zag duidelijk narigheid van het koo-
pen op afbetaling, de zorg van steeds een
schuld te hebben, je omringd te weten van
meubels, die versleten zijn voor ze je eigen
dom zijn enz. enz. 't Jonge paar was zoo
eigenwijs niet, het luisterde nog naar der
ouderen raad. Het liet zich overtuigen, dat
het veel prefttiger was om met weinig meu
bels een eigen, behaaglijke sfeer te scheppen,
dan je te omringen met zware meubels, die óp
je schenen te willen vallen en steeds maar
grijnsden: betalen, betalen, telkenkeer, wan
neer je meende, dat er een bioscoop je moest
overschieten of een koekje bij de thee.
„Hoe moet het echter met onze vrienden",
bedacht het paartje met schrik op een lange
wandeling, die zij 's avonds samen door de
velden maakten. Zij werkte op een groot ate-
liere had vele vriendinnen, die nu al gezegd
hadden: „we komen eens gauw bij je kijken,
hoor".
Vriendinnen heetten zij, doch hun nieuws
gierigheid slechts zou hun naar Rie en haar
man drijven, critiseeren zouden zij het.kers-
versche huishoudentje van plafond tot vloer
kleed onder de officieele begroeting door en
het geplooide glimlachje. En geroddeld zou
er worden den volgenden dag op het atelier.
Rie kende dat.
Hij dacht ook aan zijn kennissen op kan
toor. die op gelegenheidsbezoek zouden wil
len komen. En hij wilde ook hun huwelijk zoo
mooi mogelijk doen schijnen naar buiten uit.
Toen, een inval. „De gasten komen natuur
lijk, wanneer wij hen uitnoodigen. Nu, dien
dag vragen wij een aantal meubels van de
een of andere zaak op zicht en laten die den
volgenden dag weer terughalen". Dat was een
reuzenidee, dat zou hun eer redden, hun hu
welijk heerlijk, hun reputatie geweldig ma
ken. Aldus werd besloten en vol vreugde stap
ten zijn het huwelijksbootje in.
Een week later, het eerste bezoek. De meu
bels. op zicht verzocht, hadden zij handig we
ten te installeeren tusschen hun eigen bezit
in, zoodat een keurig geheel werd verkregen.
Ieder prees, en zeker niet ten onrechte, de
gezelligheid en den smaak der jonggetrouw- i
VOORDE PUI
F
Dobbelmarm
lekker...man!
„Rookt IBIS bij voorkeur uit een
IBIS-pijp.
Bij Uw winkelier verkrijgbaar."
(Adv. Mae? Med.)
VOOR ZIEKEN VAN GEEST.
De Ned. Vereen, voor Hulp aan Zieken van
Geest heeft een circulaire verspreid, teneinde
te bereiken, dat bij gelegenheid van St. Nico-
laas. Kerstmis en Poerim aan een 3000-tal
patiënten in de Krankzinnigengestichten een
pakje met versnaperingen wordt gezonden.
Bijdragen voor dit doel worden gevraagd,
die kunnen worden gezonden aan mevr. A.
WijnbergSmies. Brederodestraat 72, Am
sterdam (W.)
CURSUS KUNSTGESCHIEDENIS.
We herinneren aan het begin van den Volks
universiteitscursus (met lichtbeelden) van Prof.
Huib Luns van Delft over „Zes kleine steden
in Italië en haar kunst" op Vrijdag 16 October
e.k. Prof. Luns is in Haarlem een goede be
kende. Menigeen zal zijn leergangen over
Rembrandt en Spaansche kunst in dankbare
herinnering houden. Ditmaal spreekt ZHGel.
over Ravenna, Pisa, Sienna, Assisi, Rimini,
Arezzo en de ongelooflijke kunstwerken die
deze stadjes uit verscheidene eeuwen binnen
hare muren bewaren.
VRAAGT POLIS VOOR 2
JARIGE VERZEKERING VAN
LAMPEN
EN REPARATIEKOSTEN
SCHOTERWEG 1, TELEFOON 16659.
(Adv. Ingez. Med.)
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllffl
den. Eén en al lieftalligheid schonk Rie thee.
terwijl Piet zich zelfvoldaan nestelde in eén
"eeren clubfauteuil, die hem tegenveerde:
op, vlek mij niet. Daar zou Piet wel voor op
passen, en Rie ook, die liep den geheelen dag
met een schoon doekje om lederen gemorsten
druppel weg te wrijven. Wat een huisvrouw
tje, hè!
Jeanne Fidèl, een vroegere schoolvriendin
van haar, kwam ook, een levenslustig meisje
met een heeleboel babbels en die zich direct
thuis voelde»in het jonge gezin. Enthousiast
bewonderde zij de aankleeding der kamers, de
zelf gemaakte gordijntjes, het keukentje, dat
hij had gemoderniseerd. Het meest van al
bewonderde zij een klein tafeltje met een in
gelegd blaadje, werkelijk een schatje. (Het
behoorde bij de zichtzending).
„Het is mooi", bevestigde Rie. En toen
Jeanne bij het weggaan niet nalaten kon nog
even het tafeltje te bewonderen, streek me
vrouwtje met baar hand over het goud gepo
lijste randje, zooals je dat doet bij iets, dat je
erg mooi vindt en dat je blij bent te bezitten.
Kon ik het maar koopen, dacht ze.
„Was het even voor elkaar", zei Piet, toen
eindelijk alle gasten vertrokken waren.
„Nou en of", viel Rie bij, moe en blij even
uitrustend op de divan.
„En nergens gelukkig een krasje op", ver
volgde hij critisch.
Den derden keer. dat zij de meubels op
zicht vroegen, weigerde de firma. Dat was al
te mal. Immers zij wilden steeds dezelfde meu
bels hebben natuurlijk, dus moesten zij
steeds naar dezelfde zaak. Toen vroeg Piet
den patroon te spreken in zijn privékantoor
en legde hem de zaak uit. De firmant bleek
een goed zakenman te zijn, hij glimlachte en
wist een overeenkomst te treffen met Piet.
waarbij beiden geholpen werden. Piet be
hoefde voortaan slechts te telefoneeren en de
meubels kwamen: gehuurd voor een avond,
de kosten bedroegen niet veel, zouden echter
op den duur de slijtage, die tenslotte niet uit
blijven kon, vergoeden.
Eens kwam Jeanne onverwachts. „Kom ik
gelegen?" riep haar vroolijke stem de trap op.
„Natuurlijk". Immers de Petersen zouden
dien avond komen en de meubeltjes stonden
er al.
„Kind, ik vind dat tafeltje toch zoo'n schat,
hè. Waar heb je dat toch vandaan. Ik heb de
heele stad er voor afgezocht". Jeanne woon
de alleen, had haar eigen kamers. Jeanne had
een goede betrekking en verdiende veel geld.
Voor Jeanne was het koopen van zoo'n tafel
tje een kleinigheid.
„Gekregen met mijn huwelijk', en vlug wist
Rie over wat anders te praten. Misschien ge
pikeerd, omdat ik haar nog niets gegeven heb.
dacht Jeanne, maar hiei in huis is alles zoo
compleet en volop.
Het onverwachte gebeurde juist toen er
weer eens gasten zouden komen kwam er be
richt van de meubelzaak dat het kleine tafel
tje met het ingelegde blaadje was verkocht.
Iemand had het zien staan en had het on
middellijk gekocht en contant betaald.
„Nu ja" zei Piet „wie zal het missen. Onze
vrienden zijn allang uitgekeken".
„En Jeanne zal voorloopig wel niet komen,
die gaat op reis", herademde Rie.
Maar Jeanne kwam wel, zoogenaamd om
afscheid te nemen. Natuurlijk miste zij het
tafeltje en vroeg er naar.
„Ja, Jeanne, zie je. dat... stotterde Rie.
„wij hadden het tijdelijk van mijn tante ter I
leen en die wilde het nu terug hebben en het
is een oud mensch je, zie je, dus wonderlijk". I
VOOR DEN-
I
-KANTONRECHTER
Brengen inbrekers overtreding
aan het licht?
Op 23 Augustus werd ingebroken bij een
41-jarigen opperman, die thans voor den
Kantonrechter verscheen, omdat de jeugdige
daders van de inbraak in zijn woning ook
twee revolvers hadden gevonden en meegeno
men. De verdachte zegt evenwel, dat hij nooit
dergelijke moorddadige wapenen in zijn bezit
heeft- gehad en dat dus de revolvers, die bij
de „kraak" in zijn huis ontvreemd zouden
zijn, alleen in de fantasie van de inbrekers
daar aangetroffen zijn.
Mr. Bijl de Vroe achtte het noodzakelijk,
dat de jongens, die de inbraak gepleegd heb
ben. gehoord werden. Edoch, deze getuigen
vertoefden in een opvoedingsgesticht te Doe-
tinchem en waren niet ontboden om ter zit
ting te verschijnen, want een telefoontje, dat
men in allerijl met Doetinchem bestelde, wees
uit. dat de jongens niet op transport naar
Haarlem gesteld waren. Daarom werd deze
zaak uitgesteld tot over veertien dagen.
Geen geschikt eostuum om bij
colportage te dragen.
Een uitrusting, bestaande uit een zwarte
rijbroek, beenkappen met sporen en een
draagriem is geen geschikt eostuum om te
dragen, wanneer men bovendien nog colpor
teert met Volk en Vaderland, hetgeen een 21-
jarige bakker uit Haarlem op 28 Augustus in
de Groote Houtstraat gedaan had. Hij gaf
daarmee uiting aan een bepaald staatkundig
streven, waarom de Kantonrechter hem ver
oordeelde tot 5 boete of 3 dagen hechtenis
met de last. dat de inbeslaggenomen klee-
dingstukken en de exemplaren van het week
blad, waarmee verdachte colporteerde, ver
nietigd moeten worden.
Hij had een hekel aan den Raad
van Arbeid
Een stiefvader, die als gemachtigde voor
zijn dochter optrad, bleek een grondige hekel
te hebben aan den Raad van Arbeid. „Ik haal
er m'n neus voor op", zei hij zelfs. Dit was
voor hem aanleiding de stukken, die van die
gewraakte instelling voor zijn dochter bij
hem bezorgd werden, linea recta in de kachel
te deponeeren en door het vuur te laten ver
slinden. Zoo bleef de stiefdochter volkomen
onwetend van het feit, dat zij haar rentekaart
moest inleveren en van al de onaagename ge
volgen die daaraan verbonden kunnen zijn.
De stiefvader was dan ook van oordeel, dat
niet zijn dochter, maar hijzelf schuldig was
en dat hèm de straf moest worden opgelegd
De ambtenaar van het O. M. en de Kanton
rechter bleken echter van een andere meening
te zijn en het meisje werd overeenkomstig den
eisch veroordeeld tot 4 of 4 dagen. Op het
vriendelijke aanbod van den vader, dat hij
wilde gaan zitten, omdat hij toch niets te
doen had, ging de Kantonrechter niet in.
Te snel rijdende trains op het
Houtplein.
Het ernstige ongeluk, dat eenigen tijd ge
leden op het Houtplein met een autobus uit
België is gebeurd, is voor de politie aanleiding
geweest, de snelheid van de trams op dit
kruispunt Dreef-Plein te controlceren. Het
is den wagenbestuurders niet geoorloofd daar
harder dan 10 k.m. te rijden, maar in de
practijk komt hier niet veel van terecht. Om
i
„Ja. Ja", knikte Jeanne begrijpend.
Den volgenden middag, juist toen Piet thuis
was, werd er een groot pak en een brief be
zorgd.
„O Piet, het Tafeltje", riep zij uit, met be
vende handen het papier verder verwijderend.
En in den brief stond:
„Beste Rie en Piet,
Zooals jullie weet, was ik een vurig be
wonderaarster van jullie tafeltje. Ik zag het
vaak in de zaak staan, maar als ik naar jullie
toeging, was het weg, dan zag ik het bij jullie.
Op een dag echter kocht ik het. Toen stond
het bij mij en niet in de zaak en niet bij jul
lie. En toen vertelde mij Rie, dat zij het niet
meer had. Daar jullie van mij nog geen hu-
geen huwelijkscadeau kregen, ging ik weer
naar de zaak en vroeg om nog zoo'n tafeltje.
Inplaats daarvan kreeg ik een verhaal, dat.,
jullie wel zult kennen. Ik begreep, dat jullie
die menschen moesten zijn en daarom ver
zoek ik jullie dit wel te willen aanvaarden -als
mijn huwelijkscadeau".
„Zij weet alles, alles", riep Rie uit, in tra
nen losbarstend, „o wat schaam ik me nooit
durf ik haar meer aan te zien. Wat zal ze
ons bespotten. Op visite komen doet ze vast
niet meer, gelukkig".
„Ja", zei Piet langzaam, „ze weet alles,
maar ze begrijpt, anders stuurde ze ons dit
cadeau niet. Het is een fijne, fideele meid, we
zullen haar vanavond meteen op de thee vra
gen".
„Dat zal je niet, dat zal je Piet was al
de deur uit om op te bellen. Meubels waren
er dit keer niet bij noodig, heelemaal niet.
Toen Jeanne kwam, vond ze Piet alleen in
de kamer, Rie rommelde zenuwachtig met
borden en kopjes in de keuken.
„Hè", riep ze uit, „wat is het hier gezellig,
veel leuker dan eerst".
Rie luisterde. Neen, Jeanne speelde geen
comedie.
„Eerlijk, ik vond al die groote meubels erg
mooi. maar zij maken je kleine kamers zoo
vol, zoo massief. Nu voel je tenminste dat je
lucht en ruimte om je heen hebt".
Later dronken ze met z'n drieën thee. Rie
overwon haar schaamte. „Weet je wat jullie
doen moest, zei Jeanne, „nooit meer die meu
bels in je huis halen, zoo is het veel gezel
liger".
„Ik denk er hard over", zei Piet. evenals
aan Jeanne zou de meubelfabrikant wel hun
geschiedenis aan velen vertellen.
„Wat zullen de menschen daar van zeggen",
aarzelde Rie.
„Daar zullen wij ons nu eens niets meer
van aantrekken; reeds te veel zorg haalden
wij ons voor: de menschen op onzen hals. Wie
voor gezelligheid hier komt, is welkom, wie
voor onze meubels komt, kan wegblijven".
„En anders", overdacht Jeanne, „vertel je
maar als laatste smoes dat je al die meubels
teveel vond, dat je ze weer verkocht hebt en
dat je voor dat geld een leuke vacantierels
gaat maken".
„Wij op reis", smaalde Rie.
„Ik tracteer. Ik zoek toch juist eenige reis-
enooten, alleen op reis te gaan is verschrik
kelijk. Wees zoo goed mij te vergezellen. Dol
zal het wezen met z'n drieën".
Heel laat dien avond bracht Piet Jeanne
naar de tram. Terugkomend vond hij Rie ge
leund staand over het kleine tafeltje. „Ik ben
toch zoo blij" zei ze.
„Waarmee? Met de vriendschap van Jean
ne, met de reis. met het tafeltje?"
„Met jou", plaagde ze....
De tien geboden voor
de werkende vrouwen.
1. Laat niemand ooit zien, dat gij meer
belang stelt in uw uiterlijk dan in uw werk.
Het is begrijpelijk maar het leidt niet tot
succes.
2. Wees onveranderlijk vriendelijk en be
leefd. zoowel tegen bezoekers en klanten als
tegen uw minderen en uw werkgevers. Nie
mand ziet graag een stuursch gezicht.
3. Schiet nimmer tekort in tact, ook als
de chef de vergissing beging, waarvoor gij
een aanmerking kreegt.
4. Wees hulpvaardig en dienstvaardig tegen
over uw collega's. Zij zullen u niet in den
steek laten als het u tegen loopt.
5. Wees niet zoo „precies" dat gij reeds
voordat de klok geslagen heeft, alles hebt op
geruimd en gereed zijt tot vertrekken.
6. Tracht u van tyd tot tijd voor te stel
len. dat de zaak waarin gij werkzaam zijt- u
toebehoort: en tracht dan evenveel ijver en
animo aan den dag te leggen alsof dit zoo
ware.
Alleen zij, die meer presteeren dan er van
hen verwacht wordt, komen vooruit in de
wereld.
7. Doe het dadelijk. Het komt er niet op
aan wat het is. maar al wat uitgesteld wordt
loopt de kans in het vergeetboek te geraken.
8. Vertrouw niet to veel op uw geheugen:
schrijf alles op teneinde niet voor hoogst on
aangename verrassingen te komen staan.
9. Wees netjes, zoodat gij niet als „de
baas" om een papier vraagt, een heele laden-
kast behoeft uit te ruimen, terwijl hij moet
staan wachten tot gij het eindelijk gevonden
hebt.
10. Verknoei geen tijd met beuzelarijen.
Bedenk, dat het niet uw tijd is maar de tijd
van uw firma. Als de chef u éénmaal uit het
vaam ziet kijken zal hem dat langer bijblij
ven. dan wanneer hij u zes dagen achtereen
over uw werk gebogen ziet. En ten slotte: denk
niet. dat dit alles zoo gemakkelijk is. want
op den duur is het. alle goede voornemens
ten spijt, verre van gemakkelijk.
AMY GROSKAMP—TEN HAVE.
technische redenen schijnt dit dan ook zeer
moeilijk te zijn. Het gevolg hiervan was ech
ter. dat vele wagenbestuurders van de N. Z. H.
bekeurd werden wegens te snel rijden. De
eerste van deze bestuurders stond hedenmor
gen terecht voor den Kantonrechter.
De ambtenaar van het O. M„ mr. Donker,
was van meening, dat een snelheid van 10
km. voor de trams op dat punt alleen de noo-
dlge veiligheid biedt. Immers een tram heeft
een veel gebrekkiger remvermogen dan een
auto en bij een snelheid van 10 km. staat hij
over een afstand van 8 meter stil, hetgeen
kan voorkomen, dat op dit zeer ongunstige
verkeerspunt, ernstige ongelukken plaats heb
ben. Mr. Donder erkende, dat de moeilijkheid
voor den wagenbestuurder groot is. Immers
hij is gebonden aan den tijd van de dienst
regeling en aan de maximumsnelheid, zoodat
hij tusschen twee vuren zit. Volgens de mee
ning van den ambtenaar moet hij zich echter
aan de snelheidsbepalingen houden. Hij
eischte voor dezen eersten overtreder, die
terecht stond, een kleine straf en wel 6 of
3 dagen.
De "verdachte voerde nog aan. dat van een
trambestuurder veel meer gevraagd wordt dan
alleen de snelheidsbepalingen in acht te ne
men en dat herhaaldelijk door hun optreden
aanrijdingen op dat gevaarlijke punt voor
komen worden.
De Kantonrechter halveerde de boete, die
de ambtenaar eischte en veroordeelde den wa
genbestuurder tot 3 of 2 dagen.
PREMIèRE VAN DE AMSTERDAMSCHE
TOONEELVEREENIGING
Woensdag 21 October geeft de N.V. Amster-
damsche Tooneelvereeniging, dir. Albert van
Dalsum en A. Defresne. voor een aantal ge-
noodigden (waaronder de abonnementshou
ders) in den Stadsschouwburg de première
voor Nederland van „De Heer en Mevrouw
Séverin", van André Ransan, onder regie van
A. Defresne.
Het is voor Haarlem geen alledaagsche ge
beurtenis, dat de Amsterdamsche Tooneelver
eeniging hier een première voor Nederland
geeft. Het is dan ook te verwachten dat er
voor de reprise op Donderdag 22 October, wel
ke als gewone voorstelling wordt gegeven,
groote belangstelling zal bestaan. Deze repri
se zal in dit geval de eigenlijke officieele pre
mière zijn.
SYNAGOGEDIENSTEN.
Nederl. Isracl. Gemeente.
Sabbath
Vrijdagavonddienst bij den Ingang van
Sabbath, te 5 uur.
Ochtenddienst te 8 uur.
Middagdienst te 1 uur.
Avonddienst te 5.45 uur.
Werkdagen:
Ochtenddienst te 7 uur. Zondag te 7.30 u.
Avonddienst te 7.45 uur.
Talmoed Torah:
Sabbath niet.
Zondag te 7 uur.
Werkdagen te 7.15 uur.
De diensten op de werkdagen, alsmede Tal
moed Torah worden verricht in het Gemeen
tegebouw. Lange Wijngaardstraat 14
Alle overige diensten vinden plaats ter Sy
nagoge. Lange Begijnestraat 11
MERCURIUS.
Dinsdagavond 20 October a.s. zal voor de
leden der afd. Haarlem van den Nat. Bond
van Handels- en Kantoorbedienden „Mer-
curius" in één der zalen van Hotel „De
Leeuwerik" de TiRernaatsfilm 1936 worden
vertoond, die een indruk geeft van het l^ven
In het Internaat te Woudschoten, waar werk-
looze leden in de gelegenheid gesteld worden,
een vacantieweek door te brengen.
