JU
Tc=
==r
H.D.*
BIJVOEGSEL VAN HAARLEM'S DAGBLAD
Ook een Kamer van Koophandel
in Monrovia.
ZATERDAG 17 OCTOBER 1936
HAARtE M'S DAGBEAÖ
13
m
Geen verplicht lidmaatschap.
Men kan zich aanmelden.
In 1935 volgde Liberia het voorbeeld van
vele Europeesche- en andere staten en ging
over tot de oprichting van een Kamer van
Koophandel. Deze is evenwel niet bij de wet
ingesteld, doch ontleent haar beteekenis aan
een Statuut, bestaande uit een achttal artike
len en een Reglement, hetwelk in een negen
en twintigtal artikelen is samengevat. De zetel
der Kamer is de Liberiaansche hoofdstad
Monrovia. Alhoewel het de bedoeling is, dat
zij haar zorgen uitstrekt over de geheele Re
publiek. zal in de praktijk wel blijken, dat zij
ten hoogste actief kan optreden voor de 500
K.M. lange kuststrook, dus van Cape Palmas
tot Cape Mount, terwijl vermoedelijk alleen
Monrovia en naaste omgeving er daadwerke
lijk voordeelen van kunnen ondervinden.
De Kamer beoogt begrijpelijkerwijze de be
hartiging der commercieele belangen. Het
Statuut omschrijft dit doel nader en in ver
band met het verkrijgen van een juist inzicht
in deze materie meen ik den gekozen tekst
onveranderd te moeten weergeven. Bovenbe
doelde commercieele belangen dienen uitge
sproken verband te houden met: a) Legisla
tion (wetgeving), b) Administrative rules (ad
ministratieve reglementen), c) The relation
of Steamship-Companies with the general
community <de verhouding der Stoomvaart
maatschappijen en het algemeen belang), d)
Labour matters (arbeidsaangelegenheden).
Ten einde het terrein van werkzaamheden
der Kamer nader af te bakenen, zijn deze
hoofd-doeïeinden nader uitgewerkt, waarbij
evenwel een zekere vaagheid blijkbaar niet
overwonnen kon worden. Zoo vermeldt het
Statuut, dat de Kamer al die maatregelen
heeft te bevorderen en te steunen, die in het
welbegrepen belang zijn van handel, industrie
en landbouw; dat zij als intermediair heeft op
te treden tusschen den handel, het Gouver
nement en de openbare organen; dat zij sta
tistisch materiaal heeft te verzamelen en ter
beschikking heeft te stellen van het handels
leven, de industrie en den landbouw, zoomede
alle andere informaties; dat zij heeft te be
vorderen de opleiding voor commercieele en
technische doeleinden en dat zij zich ten
slotte heeft in te laten met allerhande aan
gelegenheden, die zich „van tijd tot tijd" voor
doen.
De Kamer is samengesteld uit: bankiers,
importeurs, exporteurs, landbouwers, hande
laren, scheepseigenaren, delfstofkundigen,
voor zoover deze hoofd of agent eener onder
neming zijn, zoomede andere personen, die
bij de ontwikkeling van het handelsleven en
den landbouw van Liberia belang hebben. Het
Bureau der Kamer -wordt ieder jaar in de
maand December gekozen en bestaat uit een
Voorzitter, Viee-Voorzitter en Secretaris-
Penningmeester. De geldelijke verplichtingen
der Kamer moeten beperkt blijven tot het be
drag, hetwelk ieder jaar aan contributies
door de leden wordt opgebracht.
Wijzigingen, zoomede doorhalingen en toe
voegingen mogen in dit statuut alleen aange
bracht worden, nadat deze tweemaal aan de
orde zijn gesteld in de pleno zittingen dei-
Kamer.
In het Reglement is de opbouw van het in
stituut verder omschreven. Daaruit blijkt in
de eerste plaats, dat de aanmelding voor het
lidmaatschap schriftelijk dient te geschieden
bij den secretaris der Kamer. Er is dus van
een verplichting geen sprake. Nieuwe leden
worden geballoteerd, nadat zij op de juiste
wijze zijn voorgehangen en met twee derde
gedeelte der stemmen zijn aangenomen. Wan
neer in de leiding der zaken van de leden ver
andering komt, dient men daarvan de Kamer
schriftelijk in kennis te stellen. Mocht een lid
failliet gaan of insolvent worden, dan vervalt
het lidmaatschap automatisch. De jaarlijksche
verkiezing voor de leden van het Bureau dei-
Kamer geschiedt door stemming. De Kamer
voorzitter is verplicht alle Kamerzittingen te
leiden, zoomede de Kamer officieel te verte
genwoordigen bij het Gouvernement en de
andere officieele organen. Hij is voorts aan
gewezen de genomen besluiten over te brengen
ter plaatse, waar deze behooren te komen; hij
dient alle cheques te teekenen en zorg te dra
gen, dat de Kamer zich houdt aan haar sta
tuut en reglement. De vice-voorzitter treedt
in de rechten van den voorzitter, wanneer
laatstgenoemde afwezig is. Hij draagt dan
tevens de verantwoordelijkheid. De secretaris
penningmeester houdt nauwkeurig aanteeke-
ning van de financieele transacties der Ka
mer en draagt de verantwoordelijkheid, opdat
het budget niet wordt overschreden. Hij houdt
de notulen der Kamerzittingen, voert de cor
respondentie met leden en zorgt, dat deze alle
benoodigde stukken ontvangen, voorts maakt
hij de jaarlijksche balans en begrooting, wel
ke beide in de zitting van den vierden Maan
dag in Januari in behandeling komen. Bij het
ontstaan van een vacature in het Bureau
wordt de opvolger gekozen in de eerstvolgende
zitting der Kamer, nadat de vacature is ont
staan.
In het oorspronkelijke Reglement was be
paald dat de zittingen der Kamer iederen der
den Maandag van de maand, des namiddags
om 3 uur zouden plaats hebben, terwijl voor
bijzondere aangelegenheden door den voorzit
ter, of bij diens afwezigheid door den vice-
voorzitter, een extra zitting kan worden uit
geschreven. Later zijn in deze regeling eeni-
ge wijzigingen aangebracht. In de Kamerzit
tingen van 16 December 1935 en 20 Januari
1936 werd besloten het uur van samenkomst
vast te tsellen op: een uur, nadat de kantoren
gesloten zijn, terwijl in de Kamerzittingen,
gehouden op 23 Maart en 20 April 1936, werd
besloten te vergaderen op den vierden Maan
dag van elke maand. Geen enkel onderwerp
kan in behandeling komen of het moet op de
agenda geplaatst zijn, welke van te voren aan
de leden moet worden rondgezonden, tenmin
ste drie dagen vóór de vergadering. In spoed
gevallen mag deze agenda 24 uur van te vo
ren worden rondgezonden. Besluiten kunnen
slechts worden genomen, wanneer tenminste
zeven leden aanwezig zijn, terwijl over geen
onderwerp een beslissing kan vallen, tenzij
twee derde gedeelte der aanwezige leden zich
er vóór heeft verklaard. Zoowel de voorzitter
als de vice-voorzitter hebben het recht niet-
leden der Kamer uit te noodigen de vergade
ring bij te wonen, teneinde advies uit te
brengen. Afschriften van de notulen der ver
gaderingen moeten, nadat deze gearresteerd
zijn, in een bepaald boek bewaard blijven en
ter beschikking gesteld worden van de leden.
In de jaarvergadering der Kamer, welke
plaats heeft op den vierden Maandag in Ja
nuari, worden o.m. de financieele stukken be
handeld, de begrooting goedgekeurd en twee
accountants aangewezen, terwijl het Bureau
wordt samengesteld. Ieder lid der Kamer kan
slechts één stem uitbrengen. Indien een lid
de Kamerzitting niet kan bijwonen, is hij ge
rechtigd een ander, door middel van een
schriftelijke volmacht, aan te wijzen om zijn
stem uit te brengen. In dergelijke gevallen
dient de volmacht gedeponeerd te worden bij
den secretaris, terwijl geen enkel lid meer dan
twee volmachten mag hebben, waarop hij zijn
stem kan uitbrengen. Het entreegeld voor de
leden in „Montserrado County" bedraagt
10.—, de jaarlijksche contributie 25.—, ter
wijl voor de leden in het overige Liberia deze
bedragen op resp. 25 en 12 zijn vast
gesteld. In de Kamerzitting van 20 April werd
nader vastgesteld, dat leden, die na 24 Octo
ber 1936 toetreden 10 entreegeld en 10.
jaarlijksche contributie betalen, terwijl een
groep Buitenleden is ingesteld. Deze betalen
5— entreegeld en 5.— jaarlijksche contri
butie. De jaarlijksche contributies moeten in
de eerste week van het nieuwe jaar betaald
worden. Zij, die einde Januari aan deze ver
plichting niet hebben voldaan, krijgen een
aanmaning. Blijft de betaling dan nog ach
terwege, dan wordt daarvan in de Februari
zitting der Kamer mededeeling gedaan, ter
wijl hij van zijn lidmaatschap ontslagen ver
klaard kan worden. De fondsen der Kamer
staan onder toezicht der leden. In het geval,
dat de Kamer wordt ontbonden, wordt het
geldelijke overschot verdeeld onder de leden,
of op andere wijze besteed. De door den secre
taris-penningmeester opgemaakte balans be
hoeft de onderteekening der beide accoun
tants.
De Kamer heeft het recht certificaten van
oorsprong te verstrekken, welke geteekend
moeten worden door den voorzitter en den
secretaris. De kosten bedragen 2.40 en wor
den gestort in de kas der Kamer. Het stempel
der Kamer is rond en vertoont een vijf puntige
ster, omgeven door laurierbladen, met het
randschrift „Monrovia Chamber of Commerce
Liberia". Het mag alleen gebruikt worden op
officieele Kamerstukken. De Kamer heeft het
recht commissies in te stellen, ten einde over
bepaalde onderwerpen te rapporteeren.
Bij mijn omzwervingen in Monrovia heb ik
voldoende gelegenheid gehad met leden der
Kamer van Koophandel aldaar van gedach
ten te wisselen, omtrent dit nieuwe instituut
en hun oordeel over den invloed der Kamer
gevraagd. De tot dusver opgedane ervaring
en de verwachtingen voor de toekomst zijn
niet rooskleurig. Op mijn vraag, of het vrije
lidmaatschap geen bezwaar was. antwoordde
men ontkennend. Een verplichting om lid te
worden der Kamer zou uiterst weinig veran
dering brengen in de bestaande positie, om
dat het aantal firma's, hetwelk voor het lid
maatschap in aanmerking komt, ook werke
lijk lid is. Dat geldt in de eerste plaats voor
Monrovia. Voor de andere plaatsen in Liberia
geldt in hooge mate het bezwaar, dat de
communicatiemiddelen een geregeld contact
feitelijk onmogelijk maken. Vandaar dan ook
de regeling, dat men zijn stem kan overdra
gen. Eenige macht van beteekenis heeft deze
Kamer niet, ook al, omdat vele wenschen
overgebracht behooren te worden naar de
Tweede Kamer der Volksvertegenwoordiging,
bestaande uit 21 leden, waar de al- of niet-
bekrachtiging ten slotte vandaan moet komen.
Aangezien de zitting dezer Tweede Kamer
slechts gehouden wordt van October tot einde
December behoeft het wel geen betoog, dat de
noodige snelheid ontbreekt. Intusschen geeft
de stichting der Kamer gelegenheid een gere
geld overleg te plegen, waardoor een zekere
waarde aan dit instituut niet ontkend kan
worden. Vreemd doet het aan, dat men in het
reglement ook aandacht heeft besteed aan
de industrie, terwijl deze op dit oogenblik
feitelijk in Liberia niet bestaat. De Kamer van
Koophandel in Monrovia is een gloed-nieuw
instituut. Wanneer men nagaat, hoe lang
men in ons land heeft gewacht, totdat de
..oude" in de „nieuwe" Kamer was omgezet,
dan zal in Liberia ook eens het tijdstip aan
breken, hetwelk zich eigent voor een reorga
nisatie van het thans bestaande instituut.
MOLLERUS
Dit jaar is het de 350ste keer, dat de bekende ponymarkt in Shagford (Engeland)
gehouden wordt. Binnen een omheining wachten de paardjes op hun koopers.
Prinses Juliana verloofd
Hoewel er weer van allerlei te vertellen valt
over diverse tourneetjes en andere wetens
waardigheden, wil ik beginnen met te zeggen
hoe het groote nieuws van de verloving van
Prinses Juliana tot ons kwam, waarover heel
Bali nog vol is en waarvan ik de volle portie
kreeg door mijn radio, waardoor je alles zoo
fijn van dichtbij meemaakt.
Dinsdag 8 September zat ik 's middags na
een drukke Hoofden-vergadering met diverse
vrienden, onder een koelen dronk, voor mijn
huis onder het genot van de radio, die tot on
ze verwondering steeds maar nationale liede
ren deed hooren. We snapten het niet, want
het was toch maar een gewone dag; tot er
plots een telefoontje kwam. Ik er naar toe.
Daar was de A. R. aan den anderen kant met
de vraag: „Weet je het al?" „Nee, wat? Ik
hoor wel aldoor nationale liederen door de
radio, maar wat is er?" „Nou, Prinses Juliana
is verloofd!" Nog even een verder verhaal,
met den naam van den Prins, totaal onbekend
en driemaal gespeld, maar ik wist genoeg.
Dien avond hebben we nog vele telefoontjes
gehad en oppassers uitgestuurd om mede te
deelen dat zooveel mogelijk menschen (voor
namelijk ambtenaren) om 9 uur 's morgens
bij mij thuis moesten komen om een zeer be
langrijk en heugelijk nieuws te vernemen.
Met het gevolg dat er dien morgen geen
plaatsje onbezet was op mijn toch heel ruime
voorgalerij lo bij 8 Meter) en dat daar vlak
vóór al de schoolkinderen van de stad Kloeng-
koeng, 3 scholen met over de 500 leerlingen,
stonden. Ik deelde hun het nieuws mee. Toen
zongen de kinderen het Wilhelmus en andere
liederen en daarna gingen we allemaal met de
driekleur voorop, ons dorp rond, zingend en
juichend.
Overal, bij de Chineezen, de Arabieren en
natuurlijk bij alle ambtenaren en kantoren,
werden de vlaggen uitgehangen: het was een
reuze-feest. En tot belooning sloot ik na af
loop van den ommegang, geheel eigenmachtig
alle scholen en kantoren. Wij Hollanders ter
plaatse, vijf stuks, vierden natuurlijk nog na
en toen er toevallig twee Duitschers uit den
Passar bij me langs kwamen, kende het
enthousiasme geen grenzen. Den volgenden
dag kregen we bericht, dat er 's avonds een
radio-uitzending zou zijn van de speechen ter
eere van de verloving, door de Koningin, de
Prinses en Minister Colijn. Ik had diverse
collega's met hun vrouwen uitgenoodigd om
te komen luisteren, die allen op tijd aanwezig
waren. Even over zevenen begon de Koningin,
die door een beetje luchtstoring niet zoo goed
te verstaan was. Toen Prinses Juliana, uitste
kend en zoo echt spontaan. En toen ze zoo te
gen het eind van haar speech kwam en zei:
Nu komtdachten we dat Colijn kwam
maar toen kwam er tot ieders groote verras
sing.,Nu komt Bernhard voor de micro
foon" en toen kwam tot nog grooter verras
sing en heel groote blijdschap, die frissche
en Hollandsche speech van Prins Bernhard.
Dr. John Trump, een Amerikaansch genees
heer, wil voor de genezing van diep-zittende,
gevaarlijke gezwellen een apparaat gebruiken,
dat met een energie van meerdere millioenen
Volt werkt.
Wat heeft die succes gehad én door den in
houd èn door het keurige Hollandsch; wat
deed dat ons aller vaderlandsche hart in den
vreemde goed! We waren er allen zichtbaar
van onder den indruk, veel meer dan u zou
denken, omdat we hier zoo ver weg zitten van
het dierbare vaderland en er ons toch zoo één
mee voelen. En toen de volgende dagen al die
leuke berichten door de radio: over het jonge
paar, den intocht per two-seater, het gearmd
voor de microfoon staan, het neerlaten van
de autokap bij den intocht in Den Haag, het
bezoek aan de Cineac, het stoppen voor ken
nissen midden in Den Haag enz. enz. Enfin,
dien avond waren we weer in uitstekende
stemming en hoorden toen ook pas den juis-
ten naam van den Prins. Daar we de kranten
nog niet hadden, zaten we nog steeds te
vechten of het nu Dichterberg of Bichterfeld
of Lichtenberg was, tot we nu wisten dat het
Biesterfeld was. Den volgenden morgen wist
ik het heelemaal zeker, omdat toen pas de of
ficieele mededeeling kwam van het Gouverne
ment, ambtshalve, dus goed en juist, wel per
telegram, maar dan toch twee dagen later. Ik
vernam toen tegelijk dat de 12de September
als Nationale feestdag gevierd zou worden en
schrok toen wel een beetje, omdat wij dat op
Kloenkoeng al op 9 September hadden gedaan!
Achteraf bleek gelukkig wat wij de eenigen
niet wai'en, maar dat Batavia en Soerabaja
net zoo hadden gedaan. We moesten dus
eigenlijk de verloving nog eens op 12 Septem
ber vieren, maar jammer genoeg moest ik
daar als Controleur een stokje voor steken,
want dan moet je het nuchter verstand la
ten spreken, dat in dit geval zei: We hebben
hier al voorbarig (bedoel „juist op tijd") feest
gevierd, alles spontaan en zoo feestelijk ge
daan, dat het niet beter kon. Voor weer een
viering over twee dagen ontbreekt geld en ook
voorbereiding, dus sparen we die twee facto
ren op tot straks bij de huwelijksfeesten en
die zullen we dan op een enorme wijze viei-en.
Het is net tijd geworden voor de Phohi uit
zending op de radio, n.l. kwart voor negen
hier en 1 uur 's middags in Holland; ik hoorde
dus van den kerkgang van het Koninklijk ge
zin naar de Mauritskerk in Den Haag en de
geboorte van d_e tweeling in Zevenbergen, die
Juliana en Bernhard gedoopt zijn. Gek idee, j
dat de menschen die in Holland geen i-adio
hebben, dat nu nog niet weten, tenzij ze een
Maandagochtendblad hebben gekocht waar
het in staat. Dan zijn we hier toch niet ach
terlijk!
Den 12den September werden dus alleen
vlaggen uitgehangen en kantoren gesloten en
konden we ongestoord luisteren naar de uit
zending uit Batavia. Eerst het verslag van den
reuze-optocht, die voor het paleis van den
G. G. voorbij trok Het verhaal van den ver
slaggever over dien optocht was fijn om te
hooren, maar duurde zoo lang, dat ik met pijn
in het hart me moest gaan verkleed en voor de
fuif in de Soos in den Passar, waar ik om 9
uur pas belandde. Daar begon net de fuif;
eerst aanhooren van de her-uitzending van de
toespraken van Koningin, Prinses en Prins,
toen een speech van collega B., voorzitter van
de Soos. De heele zaal was versierd met por
tretten van het Vorstelijk Huis en er heerschte
een daverende feestvreugde. Tot drie uur in
den vroegen morgen bleef ik op het warme
Den Passar, dat 1 Meter boven de zee ligt met
een temperatuur van over de 80 gi-aden; reed
toen naar het 1500 Meter lioogere Kintamani,
waar het net 60 gx-adeix was en kwam daar om
ruim vier uur aan, dus net een uur later,
maar 60 K.M. verder, 1500 M. hooger en 20 gr.
kouder.
Toen naar bed; maar niet lang, want om
half zes, dus anderhalf uur later, zat xk weer
aan de koffie, met de W.'s en de B.'s met wie
ik, nog voor de verloving bekend was, een af
spraak had gemaakt om dien dag den 2200 M.
hoogen berg Abang te beklimmen. Zij waren
niet naar de Soosfuif geweest, maar ik wel en
toch stapten we dien morgen om 6 uur op en
hadden een fijnen, zwaren, maar mooien tip
pel. We waren daar om 10 uur op den top en
toen kon ik me toch wel met een beetje
trots op den schouder kloppen, dat ik na 7 uur
afscheid nemen van de Soos. toen toch al. na
een tippel van 16 K.M. en een autorit van 70
K.M. en een slaapje van anderhalf uur, op
2200 M. hoogte, op het hoogste punt van mijn
ressort en op één na het hoogste punt van
Bali, zat en neerkeek op de rest van het gezel
schapwant ik was het eerste boven! We
werden beloond met een prachtig helder uit
zicht; heel Bali en ook de piek van Lombok,
kwam boven de wolken uit. Want bewolkt
was het wel. maar met erg veel beweging in
de lucht, zoodat je steeds de meest verrassen
de veranderingen had, wat 't nog veel mooier
maakte dan bij onbewolkten hemel.
Ziezoo, voor ditmaal genoeg!
VERTELLING
Den anderen Dag
door ELSA KAISER.
Kai-el zuchtte van vei-wachting. „Als ik aan
mox-gen denk, zeide hij, boog het hoofd achter
over en keek in de geverfde glazen lampekap.
.Morgen!"juichte Annie„Eindelijk,
mijn hemel, waarom zou het niet kunnen? Wij
probeeren ons geluk net als alle anderen. Stel
je voor dat we ditmaal eens werkelijk geluk
hadden. Wat zou je doen?"
„Ik geloof dat ik zou huilen", antwoordde
Karei, een beetje verschrikt.
„Ja, van vreugdeJaach ja.. Karei."
„Ons huis zal op zijn kop staan en wij zul-
ien geen raad met onszelf weten", zeide Karei
verwonderd.
„Geen schulden meer", fluisterde Annie. „Je
moet dadelijk acht nieuwe costuums bestellen
en ik tien japonnen."
„Wij gaan verhuizen", besliste Karei
energiek.
„Naar een villa" zeide Axxnie.
„Die liggen alle nogal ver uit de buurt",
bedacht Karei.
„Met de auto ben je er zoo".
„Ja natuurlijk met de auto
„Maar wat ik zeggen wil, we nemen geen
chauffeur".
„Neen, natuurlijk niet, als jij aan het stuur
zit is het veel veiliger. We blijven met ons bei
den, jij en ik en vliegen in onze auto naar het
einde der wereld".
,We zullen eerst in de omgeving blijven,
daarna gaan we naai- de Fjorden", zeide Ka-
x-el bedachtzaam.
„O, o!" juichte Annie, „neen laten we liever
naar Tanger gaan?"
„Ach dat is waar", zei Karei", „want we zou
den immers, altijd als we geld hadden, naar
Algiers en Tunis gaan
„Ik heb gehoord dat de autowegen in Afrika
heel goed zijn", zeide Karei opnieuw en met
het air van een wereldreiziger.
„En hoe doen we met Italië?" vroeg Annie.
„Italië? Wel daar gaan we met April naar
toe. Italië kun je het best in April bezoeken".
Kax-el deed erg bereisd en toch had hij zijn-
reizen enkel maar op de kaart gemaakt, maar
hij was de beste van zijn schoolklas geweest.
„Wacht even Karei, je kantoor. Hoe doe je
daar mee?"
„Ach wat!" riep Karei uit en veegde met een
handgebaar het kantoor weg.
„Ik neem een jaar vex-lof".
„Prachtig, dan gaan we in den winter naar
St. Moritz voor de wintersport. Van daar ver
trekken we naar Nice". Annie had het géheele
plan in haar hoofd, ook de verschillende cos
tuums die zij zouden dx-agen, waren er bij.
„Wij zullen een villa aan de Middellandsche
zee laten bouwen", overlegde Kax-el.
„Of aan den over van het Comomeer" stelde
Annie voor.
„Dat zullen we later overwegen."
„In ieder geval moeten we rozen en druiven-
kassen hebben en een wintertuin vol exotische
planten", zeide Annie.
„Natuurlijk", gaf Kax-el toe.
„Ik neem ook een paar kostbare honden,
barzoi's of zoo."
Annie klapte in haar handen. „Karei wat
zullen we gelukkig zijn. O, ik kan niet wachten
tot mox-gen, we reizen toch dadelijk weg?"
„Natuurlijk lieveling, wat zouden we hier nog
langer doen?"
„We geven een architect opdracht een huis
voor ons in te richten, laten het geld daarvoor
op de bank achter en als we dan terugkomen
staat onze villa klaar." Annie viel haar man om
den hals. „Kaïel lieveling, zooveel opeens, ik
kan het bijna niet dragen
Den volgenden morgen was de trekking be
gonnen. Om één uur was de hoofdprijs ge
vallen. Karei durfde niet meer te denken.
Annie zat sprakeloos, haar handen waren klam.
Bevend schonk ze de koffie in de goedkoope
witte kopjes.
„Annie", Karel's stem was schor van ont
roering, „Annie, welk nummer hebben wij?"
Geef mij even het lot aan. Ik heb op de bul
letin's gekeken en het nummer over ge
schreven."
„Het lot? Maar jongen, dat heb jij! Jij zoudt
er een koopen."
„Wat.... hoeik?" Karel's oogen puil
den uit zijn hoofd. „Maar kind wil je daarmee
zeggen dat je geen lot hebt? Je weet toch wel
dat ik geen tijd heb om voor zulke dingen te
zorgen. Jij zoudt het koopen."
„Heb jij er dus geen gekocht?" Annie kon
slechts fluisteren.
..Neen, kind. Jij ook niet?"
Daar zaten ze en durfden elkander niet aan
te kijken. Ze verweten elkaar niets, werden
niet boos. Ze waren enkel onzegbaar bedroefd
en teleurgesteld.
Zwijgend zaten ze. Eindelijk begon Annie
Karei te troosten. Zijn bleek, verschrikt, hul
peloos gezicht deed haar pijn. „Jongen, lieve
jongen, er is niets verlóren, we kunnen het
later nog eens probeerenZe zweeg, haar
stem stokte, als ze meer gezegd zou hebben,
zou ze in tranen zijn uitgebarsten.
Karei keek op. Annie's bleek gezichtje ont
roerde hem. Wat had hij haar graag alles ge
geven waarnaar zij verlangde. Nu bleef het
bij het oude. De schulden, de goedkoope lee-
ren stoelen en de afschuwelijke glazen lamp
Hij strekte zijn hand over de tafel naar haar
uit. Annie legde de hare er in. „Lieveling we
hebben nog wat.... Het geld van het lot, we
hebben dat toch apart gelegd?"
Annie knikte en glimlachte hem toe.
„Laten wp daarvan genieten, zullen we Zon
dag een taxi bestellen en een ritje maken?"
stelde Karei schuchter voor.
„Lieve jongen.graag", zeide Annie dap
per en siikte haar tranen in.
UIT DEN MOPPENTROMMEL.
Ze waren met zUn tweeën gaan kampee
ren, maar den eersten nacht werden ze aan
gevallen door een zwerm muggen. Ze trok
ken de dekens over hun hoofden. Eindelijk
zei Piet: ..Ik geloof, dat ze weg zijn. Jan."
Jan stak zijn hoofd voorzichtig buiten zijn
deken Daar zag hij een paar glimwormen.
Vlug kroop hij weer onder de dekens en riep:
„Blijf weg, Piet, die akelige muggen zijn nu
met lantaarntjes naar ons aan 't zoeken."
