gratis
E
H"
WINKELS
ADR. KAT
Gezellige Winteravonden
of Diners
Ho Mm Hdel Hm
Bloemen van Marian.
Ju
f 4.50
J
DE LEEUW VAN REES
KNIPPATRONEN
STOFFENHUIS
U vergt 's Winters
meer van Uw oogen
„Verwarm" Uzelf
van binnen uit!
HERFST en WINTER
BENOODIGDHEDENÜ
„VISCH VAN BALM
i lige
ZATERDAG 24 OCTOBER 1936
HAAREE M'S DAGBEAD
17
en zeer verstandig jong vrouwtje zei
in de eerste dagen van September
tegen eenige vriendinnen
Ik koop mijn wintergarderobe altijd pas in
November dan kun je pas goed zien wat ei
blijvend aan is en wat alleen maar een mode
snufje van enkele maanden!"
De vriendinnen werden er stil van; één van
haar had al eenige stukken van haar winter
garderobe gekocht en verder een massa illu
sies in petto; een andere liet juist wat leuke
allerlaatste snufjes door haar naaister ma
ken; een derde vloog in gedachten even door
haar leege kast en huiverde bij de gedachte
om tot in November in zomerkleeren te moe
ten bibberen en de laatste die zich met moeite
had laten overhalen om een hypermodern
hoog hoedje te koopen zag zichzelf juist ge
wend aan het exorbitante geval, wanneer in
November de bollen als zoutzakken weer in
elkaar ploften.
H.et werd October en de vriendinnen ont
moetten elkaar weer. En het elegantje dat zoo
En het elegantje dat zoo boud gesproken had
over koopen in November zag er het meest
modern uit van alle vijf, het slanke figuurtje
op en top een levend geworden silhouet van
vandaag met de zeer smalle taille, het uit
staande heupstuk, de breede schouders en
kopmouwen en de hooge halsafsluiting.
Onmogelijk dat dit japonnetje van een vo
rig seizoen was overgebleven, daarvoor ver
toonde het al te duidelijk de nieuwe lijn van
de wintermode 1936.
HLet toiletje was gemaakt van dofzwarte
wol, de stof, waarvan vele namiddagjurkjes
dezen winter zijn gemaakt, en daarbij be
at hoedje, links op bovenstaande teeke-
ning, was gemaakt van zwart vilt, waarbij dan
het kittige, rechtopstaande veertje den hoo-
gen bol nog hooger doet schijnen.
Tenslotte vertelde het jonge en elegante
vrouwtje nog onder schaterlachen om haar
inconsequentie, van een anderen hoed. dien
zij ook „zoo mooi" had gevonden en daarom
maar gekocht had. „Mal, vindt je niet, en in
September dacht ik heusch dat ik tot Novem
ber zou kunnen wachten" het andere hoedje
op de teekening, een ehasseurtje, geïnspi
reerd op den ouden postillon-hoed en daar
door met een bol zóó hoog als geen enkele
jager hem ooit zou dragen.
Nu zij eenmaal was losgekomen, kwamen
de verhalen over een leuke ceintuur van
dubbele lengte, breed in het midden en die,
beginnend van voren, tweemaal om het mid
del werden gelegd, over een mooie lange cor
sage voor een avondjapon, over een paar
heerlijke wildleeren wandelschoenen, over
een nieuw taschje in dof zwart kalfsleer, be
werkt als cloqué, over lange en zeer korte
handschoenen.
En toen de vriendinnen eens gingen verge
lijken hoe ver haar wintergarderobe van ieder
afzonderlijk gevorderd was, bleek die van de
vrouw, die „pas in November kocht", de eenige
te zijn, die al volkomen klaar en op alle ge
legenheden en weerstoestanden voorbereid
was.
E. E. J—p.
et straatje van Marian was treurig,
stil en verlaten, als Marian zelf.
Eentonig en verveloos waren de
rijen deuren, twee aan twee voor
boven- en benedenhuis, de dakgooten toon
den nog verflenst de verschillende kleuren,
waarin zij eens geschilderd waren, doch nu
was alles overtogen door een vuile stoflaag,
grauw als de hemel en als het leven vaai
Marian.
Ze heette eigenlijk Marie Anna, maar dat
was al gauw veranderd in Marian, heel lang
geleden, toen ze nog jong was, fleurig en
jong. Maar nu, na zooveel jaren, was deze
naam de eenige herinnering aan haar jeugd,
aan de kleine, vroolijke Marian van het
groote huis.
Er was wat met Marian gebeurd, wat met
zoovelen gebeurt. Vader was gestorven, het
kapitaal was belegd in Russen en Oosten
rijkers en het groote huis met den tuin vol
rozen en seringen was verlaten, verkocht.
Nu was Marian bijna veertig, een armelijke,
zwakke vrouw, ongetrouwd en niet opgewas
sen tegen het leven. En het leven had haar
verdreven, steeds verder, tot de armelijke
kamer op de tweede verdieping van de trieste
Daar leefde zij, te midden van de weinige
meubels, die zij had meegebracht, van het.
kleine beetje geld, dat haar iedere maand
gestuurd werd. te weinig om behoorlijk te le
ven. Ze verdiende er wat bij met het eenige,
wat zij kon, papieren bloemen maken. Ma
rian was opgegroeid te midden van rozen en
seringen. Die tijd lag heel ver achter haar,
maar de herinnering aan haar jeugd was
die van bloemen, van zonnige paden en zoe
mende bijen. Wanneer zij in haar kille ka
mertje zat te werken, terwijl de petroleum
kachel zacht bromde, riep zij de herinnering
van haar kinderjaren op. Dan vlochten haar
vingers het kleurige papier, plooiden en
schikten de kleuren terwijl haar oogen nau
welijks meer letten op het resultaat.
..Juffrouw Marian", noemde kleine Jans
haar. Kleine Jans was het boodschappen
meisjes van den winkel, die de papieren
bloemen van Marian kocht. Een havelooze
galanteriewinkel niet ver van Marian's tries
te straat verwijderd, nam de ritselende bloe
men af en verkocht ze in horribele vaasjes.
9 Ju
uffrouw Marian" vertegenwoordigde
voor kleine Jans de groote wereld Het een
zelvige volkskind voelde altijd nog het waas
van een andere beschaving, als zij het ver
vallen kamertje van juffrouw Marian bin
nen kwam en vaak luisterde zij met open
mond naar wat Marian zei.
Kleine Jans was ziekelijk. De dokter vrees
de, dat kleine Jans nooit groote Jans zou
worden, maar hij verzweeg het maar, kende
den nood van Jansjes ouders. Veel viel er
trouwens tegen Jans niet te redeneeren. Het
nakomertje, op den rand van achterlijkheid
was ontvankelijker voor vriendelijkheid dan
voor verstandige taal en de oude, wat brom
merige dokter was haar grootste vriend niet.
Bij juffrouw Marian was ze liever. Die
gromde niet, had altijd een vriendelijk woord
en vroeg niet veel. Jansje hield niet van
vragen. Daar moest je maar antwoord op
geven en nadenken en ze vond nadenken
akelig. Bij juffrouw Marian kreeg ze een bo
terbal. als ze de bloemen kwam halen. Een
boterbal was lekker en gezellig, juffrouw
Marian was ook gezellig en er brandde des
winters een petroleumkachel. Thuis bij Jans
je brandde geen kachel.
De bezoeken bij Marian, twee keer in de
week, werden voor Jansje de lichtpunten
van haar bestaan. De winter kwam en vaak
was het kleine magere kind doornat, als zij
bij Marian aanbelde. Dan droogde ze zich
wat bij het kacheltje met het blauwe glaas
je er in, terwijl juffrouw Marian tegen haar
praatte. Meestal over de bloemen, die Jansje
zoo mooi vond.
Toen December kwam, werd Marian ziek.
Ieder jaar werd zij ziek. maar zij ging door
met het plooien der papieren bloemen en
Jansje bleef komen.
„Hè, wat een mooie!" riep ze verrukt uit,
toen juffrouw Marian haar eens een paar
van haar papieren bloemen cadeau gaf. Zorg
vuldig bergde ze het kostbaar geschenk on
der het dunne manteltje en thuis gekomen
hechtte ze ze met een speld boven het ijze
ren bedje op den zolder. Weken lang zaten
ze daar Soms nam Jansje ze in haar han
den, speelde er wat mee en zette ze in een
vaasje zonder water. Maar ze was bang dat
iemand ze weg zou gooien en hing ze weer
op, hoog en veilig.
uffrouw Marian werd maar niet beter en
op een ochtend, dat Jansje weer kwam,
mocht ze niet naar boven. Den volgenden
dag hoorde ze, dat juffrouw Marian voor
goed was weggegaan.
..Dood", zei Jansje gewoon. Dood was voor
haar een gewoon iets. Honden gingen dood
en menschen ook. Maar dat Marian weg was.
voor goed weg. had met dood zijn niets te
maken. Dat was weg!
De begrafenis kwam in allen eenvoud.
Jansje was er niet bij. Maar dien avond sloop
kleine Jans uit haar huis. Onder het dunne
manteltje hield zij iets geklemd en vlug
stapte zij door de koude.
Jansje kwam bij het kerkhof. Het hek
stond open, al was het te laat voor bezoek.
Jans sloop langs de paadjes. Om haar heen
viel de sneeuw. Daar was het. De sneeuw had
de versche aarde al toegedekt en slechts en
kele bloemen van het eenige bouquet staken
er boven uit.
Toen haalde Jans voorzichtig het pakje
onder haar manteltje vandaan. Ze opende
het papier en in haar hand lagen de papie
ren bloemen, die juffrouw Marian haar ge
geven had.
Voorzichtig legde zij ze in de sneeuw, een
helder roode en blauwe vlek in het wit.
paJthO-O'*1
Cs n04
g.o.exL pcJMXjK'
hoorden een bleekblauw shawltje van satijn
en een dito ceintuur, welke laatste was door
gestikt.
De vriendinnen staken haar bewondering
niet onder stoelen of banken, maar de eerlijk
heid gebood haar toch wel om de draagster
wat in het nauw te drijven door een herinne
ring aan het gesprek van vroeger, toen zij op
haar beurt een verlegen oogenblik beleefden.
„Och", mevrouwtje haalde haar schouders
op, „dat meende ik toen heusch wel, maar ik
zag dit nu eenmaal op een modeshow, en toen
was ik er zóó van bekoord, dat ik het kocht.
Dat doen jullie toch zeker ook".
Nu, dat was inderdaad waar, en zij schikten
zich er maar in, dat zij zich een oogenblik
door haar uit het veld hadden laten slaan.
Waarna zij nog het hoedje, dat erbij gedra
gen werd. als volkomen passend bespraken.
Uw knippatronen van
IDA DE LEEUW VAN REES
de beste Hollandsche
patronen
bij aankoop van
Q Bij elk patroon ontvangt U een vol
ledige handleiding voor het KNIPPEN
en NAAIEN.
Elk patroon bezit een gegarandeerd
GOEDE PASVORM.
Q De handleiding geeft tevens aan,
hoe het patroon het voordeeligst kan
worden gelegd, hetgeen besparing van
stof beteekent.
zijn te Haarlem alleen verkrijgbaar bij
Gr. Houtstr. 11-13 Tel. 14044
HAARLEM
AMSTERDAM
APELDOORN
Groote
Bilderdijkstr.
Hoofdstraat
Houtstr. 11-13
134
134
Zorgt bijtijds voor
een goeden BRIL.
Onze collectie is
met de NIEUWSTE
modellen uitgebreid.
Matige prijzen J
Gen. Cronjéstraat No. 63
„DeOpticien vanHaarlem-Noord"
Telef. 15677 Telef. 15677
Winter en zomer dóór is Droste
Verpleegster-cacao een heerlijke,
gezonde drank. Maar nu, nu de
koude dagen komen... nü moet
U zeer zeker Droste „Verpleegster-
cacao" drinkenHet is voed
zaam, lekker en voordeelig!
ALTIJD WELKOM!
Spaart bons voor kop. ketel, beker of blad.
Onze condities luiden:
Voor 1 kop en schotel40 bons
Voor 1 beker40 bons
Voor 1 ketel200 bons of 100 bons 75 ct.
Voor 1 presenteerblad 150 bons of 75 bons 60 ct.
Wij kunnen U thans ZEER VOORDEELIG onderstaande
artikelen aanbieden.
Zware, gelakte VULEMMERS 0.50
Geëmailleerde VULEMMERS 0.70
Zware, gegalvaniseerde VULEMMERS 1.35
BEDKRUIKEN ƒ0.16, ƒ0.18, 0.20
Zware BEDKRUIKEN. uit één stuk 0.75
KOPEREN WATERSTOVEN 3.00
Zwarte of gegalv. KACHELPIJPEN vanaf0.28
Zwarte of gegalv. ELLEBOGEN, vanaf 0.14
GASPOKEN „Ons Succes artikel" 0.75
PRIMA KEUKENBIJLEN vanaf 0.50
Sterke ASCH- of KOLENZEVEN 0.60
KOLENSCHOPPEN - POKEN - TANGEN - MICA enz.
HOESBERCEN KOCKMANN
KRUISSTRAAT 34—36 - CENTRAAL IJZERMAGAZIJN -
TELEFOON 12485.
zijn niet mogeiijk zonder
ff
B.v. wat gesneden zalm of paling met
een stukje toast op uw bridge-avonden
Oesters, Kreeft, Caviaar of Visch
Mag niet ontbreken op Uw disch
Onze sorteering is altijd zoo buitengewoon
dat wij steeds variatie voor U hebben
Wij staan bekend voor 1ste kwaliteit
ONZE PRIJZEN ZIJN LAGER
TEL, 23280 (3 lijnen)
E-iL..L:iaiJiitiLia'ui(uiii[iiiiiiii;Kii:iiiiiiiiiiiiUiiiiiui!]iiiaiuiiuiuui:i> i^aiiiiaiji'! iwiiiiiiniuiiiiiiiriLo:; I iiiiiinniiniiii in mi m
DAMES leert voor het a.s. seizoen zelf
Uw japonnetjes knippen en naaien. Het aangewezen
adres is daarvoor
Gr. Houtstraat 100 rd.,
MODEVAKSCHOOL Haarlem
(lng. Nieuwstraati
Afd. van de Ver. v. Modevakscholen in Nederland.
Onze vereeniging viert dit jaar haar 25-jarig bestaan.
Mej. A. MUNTJEWERF, Directrice.
Spreekuur van 67 uur, behalve Woensdag en Zaterdag.
|llll!!li:i!III!IIIIIB[lllll l:IIIIIII!IIIIIDIIIIIIIIIIII!ll!ll!!IIIIUIIIIIflll|[lllll|[llllllll!!ll!l!lllli:iU:lll!IIIIIIII!lfinnillllll!llflli::il«lllllllllllllllllllllllllll!lllllllllll|ll|II|gH
86
86
GROOTE HOUTSTRAAT
HAARLEM
MET GONG- EN BIM-BAM-SLAG
REEDS VANAF ƒ12.50
ALLEEN DE GOEDE KWALITEITEN
GARANTIE BEKEND GEVESTIGD 1883
