De Moerdijkbrug
GELD EN LIEFDE
Frins Bernhard bracht Donderdagmiddag een bezoek aan de
Effectenbeurs te Amsterdam, waarbij de hooge gast door het
bestuur werd rondgeleid
Een aardig doorzicht op de enorme Moerdijkbrug, die bin
nen enkele weken officieel geopend zal worden en waarvan
men thans bezig is met het toetsen der overspanningen
Een artillerie-afdeeling der
Spaansche nationalisten be
schiet Madrid tijdens de be
legering der Spaansche hoofd
stad door de troepen van
generaal Varela
.Die blonde Marie". Trudi Schoop in haar
nieuwe creatie met Edith Carola en Otto
Ulbricht
Prins Paul van Yugoslavië werd bij zijn
aankomst te Londen door den Hertog
van Kent (rechts) begroet
De herdenking van den wapenstilstanddag. Een overzicht tijdens
de plechtigheid bij de Are de Triomphe te Parijs
De heer J. de Boer, die met ingang
Yan 15 November benoemd is tot
burgemeester van Assendelft
Het 9000 ton metende motor-tankschip .Ensis", gebouwd voor rekening van
de Koninklijke Shell, is Donderdag bij de Rotterdamsche Droogdok Mij. van
stapel geloopen.
FEUILLETON
Roman van HUGO BETTAUER.
.(Nadruk verboden.)
26)
„Je bent heelemaal mis, man! Frances is
er niet de vrouw naar om zich door haar
vroegeren echtgenoot te laten onderhouden.
Het is alles razende onzin; ik ken je vrouw,
zij is het flinkste wezen onder de zon. Zij zou
het al lang gezegd hebben als zij dien Ween-
schen windbuil werkelijk lief had en zij zal
zich van jou nooit laten scheiden".
Voelend dat van dit oogenblik alles ook voor
haar afhing, nam Lilian Garrick's hand in
de hare, drukte die stevig en zei:
„Arme vriend, wat is dat alles verschrik
kelijk! Mister Holme bekijkt de zaak ver
keerd. Zonder twijfel heeft Frances den schil -
dr lief en op den duur zal een catastrophe
dan ook zeker niet kunnen uitblijven. Slechts
op een punt heeft Holme gelijk; zij zal zich
niet laten scheiden, omdat géén vrouw
ook de beste ter wereld niet alle rijkdom
en pracht en macht, tegen een klein burger
bestaan zal willen verwisselen".
Fred slikte een geweldige verwensching in
Hij had de gehate vrouw kunnen worgen zon
der zijn geweten te bezwaren. Garrick dacht
slechts een oogenblik na en zei toen:
„Ik zal met jullie wederzijdsche opmerkin
gen rekening houden. Ik zal reeds bij haar
vertrek een voldoend bedrag op een Ween-
sche bank ter beschikking van Frances stellen,
zoodat zij naar de toestanden in die stad
gerekend, welgesteld is; verder zal ik haar
doen gelooven, dat ik niet meer de rijkste
man ben. Ik zal haar schrijven, dat mislukte
speculaties het grootste deel van mijn xer-'
mogen verslonden hebben en dat ik verder
slechts een bescheiden staat kan voeren. Na
tuurlijk mogen jullie mij niet verraden".
En hij liet zoowel Fred als Lilian op eere
woord beloven, het stilzwijgen over het afge-
sprokene te bewaren.
Reeds den volgenden dag volvoerde Gar
rick zijn plan. Hij verzocht Franzi telefonisch
hem in zijn kantoor te komen opzoeken en
zei haar toen, als gold het een onbeteekenende
zaak:
„Ik ben van plan een groote, belangrijke
onderneming te beginnen, waardoor je voor
eerst mijn gezelschap nog meer zal moeten
missen, dan tot nu toe reeds het geval was.
Ik zou je daarom willen voorstellen, thans de
reis naar Weenen te maken die ik je reeds
zoo lang geleden beloofd heb. Wanneer alles
gelukt, volg ik je over enkele weken. Neem je
vriendin Dora mee en laat het jezelf aan
niets ontbreken. Je krijgt van mij bankcrediet
tot een half millioen dollar, dat is naar Oos-
tenrijksche opvattingen een belangrijk ver
mogen. Van de rente daarvan kan je in
Weenen onbezorgd leven. Bovendien krijg je
nog het noodige geld voor de reis andere
uitgaven".
Franzi bloosde van vreugde,
„Je bent goed en lief voor mij, Henry! Maar
als je mij werkelijk gelukkig wilt maken, geef
mij dan de hand er op, dat je ook werkelijk
naar Weenen zult komen!"
Garrick glimlachte flauwtjes. Alle vrouwen
speelden comedie; Frances niet minder dan de
anderen. Hij voelde physieke pijn, toen hij
antwoordde:
„Neen, Frances beloven kan ik dat niet. Het
hangt geheel en al van den loop der onder
handelingen af. Begrijp dat ik groote dingen
op touw ga zetten. Maar weet je wat? Neem
Rolf Hörmann mee. Hij moet zich daarginds
nog flink oefenen en zich in Parijs en Rome
verder bekwamen".
Franzi beet zich op de lippen. Jaloerse!-,
was haar man niet meer, dat was duidelijk.
Koeltjes zei ae:
„Dat is geen slecht idee! En wanneer kan
ik vertrekken?"
„Aanstaanden Donderdag, over drie dagen
dus, vertrekt de „Imperator" naar Hamburg.
Ik heb al geïnformeerd, voor jou en Dora
is nog een appartement vrij en Rolf zal ook
nog wel een hut kunnen krijgen".
Dora ontving de mededeeling van de reis
naar Weenen met zeer gemengde gevoelens.
Rolf trok een onthutst gezicht en werd ver
legen, toen Franzi hem uitnoodigde mee te
gaan naar Weenen.
„Ik zou heel graag, natuurlijk, ik zou
gelukkig zijn, maar weet je. juist nu het
portret van Miss Cissy O'Grady is nog niet
af
Franzi lachte vroolijk.
„Maak geen praatjes! Waarom zeg je niet
ronduit, dat je op Cissy verliefd bent? Nou,
heb ik het goed geraden? De domme jongen
bloost als een bakvisch. Blijf hier, mannetje.
Zie dat je Cissy tot vrouw krijgt, daar zou
ik me van ganscher harte over verheugen".
Rolf weersprak haar slechts zwakjes.
Fred nam aangedaan afscheid van Franzi
en nog droeviger werd het hem te moede,
toen hij Dora vaarwel zegde.
Garrick kuste zijn vrouw met verbeten ernst,
het reuzenschip kwam in beweging en stoom
de de haven uit. De scheepskapel speelde een
vroolijk wijsje; zakdoeken werden gezwaaid,
er werd voor het laatst gewuifd en Franzi
viel haar vriendin in de armen, schreide
zachtjes en zuchtte:
„Heer in den hemel, maak dat mijn man
mij spoedig nareist".
De afscheidsbrief.
In Weenen verliepen de eerste dagen voor
Franzi als in een droom. Zij had met Dora
haar intrek genomen in Hotel Bristol waar
vroeger ook Fred kamers gehad had en voort
durend vroeg ze zichzelf af, of dit alles wer
kelijkheid was; of zij, het poppennaaistertje
nu inderdaad de rijke en voorname Ameri-
kaansche was en of dit Weenen, dat zij nu
van haar luxe Hotel uit zag, hetzelfde Weenen
was, waarin zij gewerkt en honger geleden
had.
Haar eerste bezoek gold de huurkazerne in
Ottakring, aan de ouders van Rolf Hörmann,
die regelmatig aanzienlijke bedragen naar
Weenen zond, bracht zij diens groeten en ge
schenken.
Met kloppend hart betrad zij de woning,
waarin zij haar kinder- en meisjesjaren had
doorgebracht. Thans woonde er een arbeiders
gezin met vier kinderen; de man was zonder
werk, de vrouw afgesloofd en zwak en geen
van de kinderen kon nog iets verdienen.
Honger, wanhoop en nood waarden door alle
hoeken van keuken en kamer.
Als reddende engel verscheen Franzi toen
zij de arme vrouw geld gaf en spoedig kwa
men alle bewoners bij elkaar, die Franzi vroe
ger als klein blond meisje en later als de
vlijtige en brave poppennaaister hadden ge
kend.
Franzi was zeer eenvoudig gekleed en ver
meed het zorgvuldig, over haar rijkdom iets
uit te laten. Zij vertelde slechts van de
groote huizen en van het gejaagde leven in
New York en toen zij meedeelde dat daar ieder
die werkt ook volop te eten heeft en de werk-
looze den moed niet behoeft te verliezen, om
dat het groote land duizenden werkgelegen
heden biedt, toen werd het stil in de volle
kamer en men hoorde slechts de zuchten van
moeders en vaders, die geen uitweg meer wis
ten uit de ellende.
Weldra zag Franzi in. dat alles wat zij deed
om het leed te verzachten, niet meer was dan
een druppel op een gloeienden steen. Zij gaf
met volle handen hielp hier en hielp daar.
kleedde kinderen, redde hopelooze menschen
maar als ze honderd menschen over de moei
lijkheden van het oogenblik had heen ge
holpen. meldden zich duizend anderen aan. die
het even hard te verantwoorden hadden. Na
verloop van twee weken had Franzi reeds de
helft van het reusachtige tot haar be
schikking staande bedrag weggeschonken,
zonder dat de ellende in Weenen een zier
minder was geworden.
Franzi had haar echtgenoot telegrafisch
haar behouden aankomst in Weenen gemeld
en als antwoord daarop een telegram ontvan
gen, waarin hij mededeelde, dat hij het goed
maakte. Daarna verliepen dagen zonder dat
zij een brief van hem ontving. Na een week
werd zij ongerust en telegrafeerde hem op
nieuw, waarop het lakonieke antwoord kwam:
..Brief onderweg".
Eindelijk, na veertien dagen, hield zij
dezen brief in de hand, draaide de enveloppe
om en om en durfde haar niet te openen; een
bang voorgevoel verlamde haar bijna. Einde
lijk opende zij de enveloppe, vouwde den brief
open en las:
„Lieve Frances. Als je dezen brief in han
den krijgt, is hier veel veranderd. Ik ben niet
meer de rijkste man ter wereld, zooals men
mij genoemd heeft en zelfs geen rijk man
meer, maar een verarmd man. De speculatie
waarvan ik je indertijd vertelde ls mislukt,
ik heb nijn vermogen verloren en ben bezig
al mijn bezittingen te gelde te maken om
buiten zaken, op bescheiden voet te kunnen
leven.
Ik geef je je vrijheid terug en verzoek je
niet meer naar Amerika terug te keeren.
Amerika en jij, dat zijn trouwens begrippen,
die zich slecht laten vereenigen. Gelukkig heb
ik je een behoorlijk vermogen meegegeven,
zoodat je zorgeloos in je geboortestad zult
kunnen leven. Zoodra de scheiding van ons
huwelijk is uitgesproken, zul je natuurlijk
den vriend uit je jeugd trouwen en ik hoop
dat je aan zijn zijde het volle geluk zult vin
den dat ik je ondanks mijn rijkdom niet
schenken kon. Ik weet dat ik je liefde reeds
lang verspeeld heb. vermoedelijk alleen door
mijn eigen schuld, doordat Ik jouw bezit n!et
hooger te waardeeren wist dan de Jacht naar
roem en geld. Behoud een goede herinnering
aan mij, gelijk ik het wederkeerig doe.
BlOt volgt,
