Aan den vooravond der groote feesten.
De Landverrader
Met man en macht wordt te den Haag gewerkt aan de tribunes langs
den weg dien de Koninklijke bruidsstoet zal volgen. De tribune voor
de Alexander-kazerne is bijna voltooid
De verlichting welke aan het Koninklijk Paleis Noordeinde te den Haag is
aangebracht heeft Donderdagavond ptoefgebrand, waarvan hierboven een
snapshot
In het Rijksmuseum is het geschenk
tentoongesteld, dat door de vereeni-
ging .Het Kantsalet" aan H. K. H. Prinses
Juliana en Z. D. H. Prins Bernhard als
bruidsgeschenk zal worden aangeboden
De commandant van het veldleger, luit.-generaal jhr. W. Röell, heeft
Donderdagmiddag aan Z. D. H. Prins Bernhard ten paleize Noordeinde
te den Haag de door het veldleger aangeboden eeresabel overhandigd.
Jhr. Röell was bij de aanbieding vergezeld door eenige ranggenooten
van den Prins. De aankomst aan het paleis
De Residentie in feesttooi. Een overzicht van de
aardige versiering van hef Noordeinde
De hevige regenval veroorzaakte in het Engelsche graafschap Kent
deze week op verschillende plaatsen overstroomingen. De jeugd
bezag het geval van de optimistische zijde
De Witte 5ocieteit te den Haag wordt van het J. B.-embleem voor
zien als onderdeel der versiering bij de komende feesten
FEUILLETON
Naar het Engelsck bewerkt door
THEA BLOEMERS.
(Nadruk verboden).
29)
Markiezin Hamilton was sprakeloos Ze
zat naast haar kleinen echtgenoot en voor
het eerst van zijn leven beleefde deze, dat
zijn wederhelft geen aanmerkingen had.
Maar dat ze ze graag zou hebben gemaakt,
daarvan was hij in zijn hart overtuigd. Ba
ronesse Randall zat bij eenige andere oudere
dames en prees openlijk den uitstekenden
smaak der gastvrouwe en haar blijkbare
kunstlievendheid en gevoel voor het schoone,
waarin de overige haar eerst min of meer
aarzelend, maar dan later geestdriftig bij
vielen.
De jongeren onder de aanwezigen stonden
in het middengedeelte van de zaal, velen
verlangend naar het oogenblik, waarop het
bal zou worden geopend. Onder hen bevond
zich ook Richard Randall, die aanstonds op
Mary was toegegaan en haar nog bekoorlij
ker en aardiger vond dan bij de eerste ont
moeting.
De zaal leverde een schitterend gezicht op.
De kostbare avondtoiletten der dames en de
mengeling van het zwart en goud der hee-
rencostuums en officiersuniformen, het flon
keren der vele kostbare juweelen, gaven aan
het geheel dien toon van voornaamheid en
pracht, welke de avondfeesten der Engelsche
aristocratie steeds hebben gemaakt tot mid
delpunten van de geheele publieke belang
stelling.
De krantenredacteuren vormden in hun
geest al zinnen, waarmede zij hun verslag
Van dezen avond voor hun lezers zouden op
smukken. Onder hen was er één, die vermeed
onder de oogen van de gastvrouw te komen,
dat was Blashmere door de „London News"
of liever op zijn eigen verzoek naar dit feest
afgevaardigd. Hij had van de groote drukte
gebruik weten te maken om ongezien bin
nen te komen, en zorgde er steeds voor op
een behoorlijken afstand van de voormalige
typiste, die hij had leeren haten, te blijven.
Een der heeren, die het meest genoot was
notaris Br an ton. Hij zeide niet veel, maar
zijn uiterlijk teekende zooveel voldoening,
dat Gladys alleen om hem al blij was, dat
haar eerste partij zoo schitterend was in
gezet.
Tegen tien uur werden de eerste voorbe
reidingen voor het eigenlijke bal getroffen.
De deuren, die toegang gaven tot de twee
aangrenzende zalen, werden open geworpen
en een heerlijker dansgelegenheid had nie
mand zich kunnen denken, of wenschen.
Majoor Peacock opendb met gravin Bo-
roughbridge het bal, dat door den achter een
haag van groen verborgen muziekkapel van
Hongaarsche artisten in nationale kleeder
dracht werd ingezet.
Een algemeene dansvreugde maakte zich
van alle jongeren aanwezigen, maar ook van
vele ouderen meester en binnen een oogen
blik tijds zweefden de paren op de verruk
kelijke tonen der Strauss-muziek over de
spiegelende parketvloeren.
Richard Randall en Mary waren aanstonds
besloten zooveel mogelijk met elkander te
dansen, tot ergernis van vele jonge freules
en markiezinnetjes, die er allen even op ge
steld waren, met den gezelligen en uitsteken
den danser, die de jonge Randall heette te
zijn, een dansje te maken.
Gladys sloeg vriendelijk de meeste der tal
rijke verzoeken om een dans af. Alleen met
notaris Branton, die ondanks zijn hoogen
leeftijd een voortreffelijk begeleider bleek te
zijn, en met eenige officieren, die ze onmo
gelijk weigeren kon. danste ze, Het meest
bewoog ze zich tusschen haar gasten, overal
met groote sympathie ontvangen en overal
vragend of men zich naar genoegen ver
maakte.
Montleven was in een warm gesprek ge
wikkeld met een der burgemeesters der aan
grenzende gemeenten. Zoo vurig pleitte de
ingenieur voor den bouw van een spoorweg
station, dat hij den dans scheen te verge
ten.
Bij het clubje dames, dat onder de vrien
delijke leiding van barones Randall het dan
sen van het jongere geslacht beoordeelde,
ging Gladys een oogenblik zitten om uit te
rusten. Niet zonder voldoening nam Gladys
de loftuitingen der dames in ontvangst,
want ze wist heel goed, dat het slagen van
een dergelijk feest vrijwel geheel afhangt van
de goed- of afkeuring van de oudere dames.
Het spijt mij bepaald, dat ik ine niet
jong genoeg meer voel, om het ook nog eens
te wagen, meende een uit het groepje in
volle oprechtheid, terwijl een ander tegen
over de gastvrouw van haar spijt getuigde,
dat ze niet aan de jachtpartij deel kon ne
men.
Barones Randall legde haar arm op dien
van Gladys en vroeg: Hebt u gezien, lieve
vriendin, hoe mijn zoon en uw secretaresse
met elkander omgaan?
Er was eenige bezorgdheid in de stem der
oude dame.
Gladys had deze vraag verwacht en ant
woordde: Inderdaad, het is mij ook opge
vallen, dat ze zeer vriendschappelijk met
elkander zijn en dat, als ik mij zoo mag
uitdrukken, uw zoon niet van Mary is weg
te slaan, maar ik beoordeel dat waarschijn
lijk anders dan u.
U vermoedt mijn afkeer van een ver
loving en daarop volgend huwelijk tusschen
een edelman en een jonge vrouw, die niet
uit een adellijk geslacht is?
Afkeer lijkt mij een te sterk woord, ba
rones. Ik veronderstel alleen dat u bezwa
ren hebt. Ik sta daar natuurlijk geheel an
ders tegenover dan u. Ik heb tot nu toe in
mijn leven het meest omgegaan met men
schep die niet het voorrecht hadden een ti
tel te voeren, ja, met de meest gewone men-
schen, die er in ons Engeland te vinden zijn.
Doch ik kan u verzekeren, dat er onder hen,
velen, zeer velen zijn met een karakter, dat
menig edelman of vrouw sieren kon, met
eigenschappen,, die velen van hen nooit zul
len verwerven. Neemt u een meisje als Mary.
Ze staat sinds haar zestiende jaar geheel al
leen op de wereld. Familie heeft ze niet, haar
eenige vriendin ben ik en daar ben ik trotsch
op. Ze heeft zich moedig door het leven heen
geslagen, hard gewerkt, wat zeker geen
schande is, zich een flinke ontwikkeling ver
worven en daarbij haar rein gemoed be
waard, in vaak heel moeilijke omstandighe
den.
Gladys had met vuur gesproken en hield
op, toen ze bemerkte, dat de barones haar
onafgebroken aanstaarde. Mevrouw Randall
haastte zich te zeggen:
Ik luister met belangstelling en ook met
Instemming naar hetgeen u zegt. U kunt
over dergelijke zaken misschien meer onbe
vooroordeeld spreken dan ik, die niets anders
ken en niet anders heb gehoord dan de
vooroordeelen uit onze kringen. Ik geloof,
dat mijn zoon ook uw meening is toegedaan
en eerlijk gezegd, ben ik in mijn hart ge
neigd om u gelijk te geven. Maar daarom
kan het een moeder nog wel eens zwaar val
len haar toestemming te geven. Maar u be
grijpt, dat het geluk van mijn kind mij alles
waard is.
Toen, alsof ze zich schaamde zich tegenover
een jongere vriendin zoo te hebben laten
gaan, brak ze het gesprek af en zeide:
Ziet u daar aan de andere zijde van
de zaal dien jongen man staan? Neen, iets
meer naar rechts, juist,daar dien met dat
donkere haar en dat hooge voorhoofd. Dat
is nu Ingenieur Ronald Montleven.
Door een toevallige omstandigheid heb
ik al kennis met hem gemaakt, antwoordde
Gladys en tegen haar wil moest ze blozen.
Ze nam afscheid van de damesgroep en
wandelde de richting van Montleven uit.
ma het einde van zijn
pleidooi gekomen, want hij zag op en juist
den kant uit, waar Gladys aankwam.
Hij ging op haar toe en vroeg haar voor
den nieuwen dans, die werd ingezet.
Gladys stemde gaarne toe. Zij spraken niet
veel onder het dansen. Montleven voerde
haar voorzichtig, maar zeker, over den par
ketvloer en menigeen sloeg met welgevallen
het tweetal, dat uiterlijk zoo goed bij elkaar
paste, gade.
Dit zal de eerste maal zijn, dat ik niet
onvoldaan van een partij terug keer, be
kende de ingenieur.
U is geen vriend van feesten?
Tenzij ik ze in uw tegenwoordigheid
en in deze omgeving kan vieren.
Ik vind u nog veeleischender geworden,
sinds uw auto-ongeluk.
Natuurlijk, gaf hij lachend, maar ook
met overtuiging terug, want toen mocht ik u
voor het eerst ontmoeten. Is het wonder, dat
sindsdien mijn eischen nog gestegen zijn?
U zou als advocaat geen kwaad figuur
hebben gemaakt, plaagde de lieftallige gra
vin.
Al mijn pleiten bij majoor Peacock over
de nieuwe spoorlijn heeft anders niet ge
holpen.
De dans was geëindigd en samen liepen zij
de zalen verder door.
Ik vrees, dat u bij mij even weinig suc
ces zult hebben, hervatte Gladys het ge
sprek.
En waarom dat?
Montleven vroeg het ernstig en boog zich
vat voorover om haar antwoord beter te
•unnen hooren.
(Wordt vervolgd)'.
