Het Geluk ligt in de Sneeuw
Het Finsche motorschip .Johanna Thorden", dat van zijn
eerste reis naar Amerika terugkeerde naar Helsingtors,
werd bij de Schotsche kust door storm overvallen en op
de rotsen te pletter geslagen. Het schip brak in tweeën.
Beide deelen werden niet minder dan een mijl uit elkander
gerukt
De delegatie van Djokjakarta bij het vorstelijk huwelijk heeft Vrijdag kransen gelegd bij
het mausoleum der Oranje's in de Nieuwe Kerk te Delft
Spaansche nationalistische soldaten bezig met het verzamelen van het oorlogsmateriaal, dat buitgemaakt werd op de regeerings-
troepen bij de verovering van Pozuelo
Ook Koning Gustaaf nam te Stockholm deel aan het ten-
nistournooi Zweden-Frankrijk. De Koning in gesprek met
Borotra, Destremau en Brugnon
De heer A. H. Colijn, zoon van den minister-president, is Vrijdag met do
.Kwak" op Waalhaven teruggekeerd na zijn expeditie in Nieuw Guinea.
De minister-president kwam zijn zoon verwelkomen
De opening van het Zweedsche parle
ment. Ernst Wigforse, de minister van
Financiën, teekent de regeeringsver-
klaring op den eersten dag der parle-
mentszitting in 1937
Nieuws van het
vorstelijk bezoek.
De krantenjongens
in Krynica maken
nu dagelijks goede
zaken
FEUILLETON
Een Wintersportroman.
van
PETER KRAYENBÜHL.
(Nadruk verboden.)
24)
Waarom zoo opstandig, Dieter? Heb je
vanmorgen op me gewacht?
Natuurlijk, twee uur lang
Dat spijt me, Die ter, maar je kon toch
wel nagaan, dat ik
Hoor eens. Grace, van nu af denk ik
heelemaal niets meer na te gaan. Ik geloof
niet dat het de moeite woord is; je bent als
alle anderen, Grace.
Jij bent gelukkig niet als alle anderen.
Dieter. jij bent een mispunt
Grace maakt zich nu eveneens ernstig boos.
Ik wist niet. dat je zoo gruwelijk jaloersch
bent. Dieter. Verdwijn alsjeblieft
Ze keert zich met een ruk om en gaat weer
terug in de hut. De tranen staan haar in de
oogen en Walter Dillman die de korte woor
denwisseling weliswaar niet geheel gevolgd,
maai- toch wel gedeeltelijk begrepen heeft, be
merkt dat en maakt zich natuurlijk ook
kwaad.
Nu is het ook nog mijn schuld, dat jullie
elkaar in de haren vliegen. Gaat u nu maar
weg. Laat u me alstublieft alleen en kom u
maar niet meer terug. Ik heb u niet meer noo-
dig, dank u wel
Daarop heb ik alleen nog maar gewacht
jullie mannen zijn toch werkelijk aan el
kaar gewaagd! Zeg u dat nog eens, dan kom
ff beslist niet meerIk wacht.Nou?
Grace heeft zich in haar volle lengte opge
richt en wipt dreigend op haar teenen heen
een weer, de handen in de zij.
Iidioot is het om je druk te maken voor
zulk ondankbaar tuig, bromt ze en Walter
durft geen kik meer te geven.
Grace pakt haar goederen bij elkaar. Als
ze haar rugzak omdoet, is haar boosheid al
weer gezakt. Dieter zal wel weer terugko
men
Ik zal iemand zien te vinden, die naar
München kan gaan. Tot zoolang blijft u hier,
ook al zou u voordien voldoende hersteld zijn
om zelf te reizen. .Ik reken er op, dat u zich
behoorlijk zult gedragenTot ziens!
De deur is reeds in het slot gevallen vóór
Water er zelfs maar aan denkt om tegen te
spreken. Hij mist daartoe trouwens ten eenen-
male den moed. Innerlijk weet hij zich volko
men in de macht van deze bij de hande jonge
dame en hij voelt zich als een schooljongen,
die van zijn moeder een geducht standje heeft
gekregen.
Er blijft hem niet veel anders over dan er
om te lachen, zij het dan als een boer, die kies
pijn heeft
Girsholm gaat naar München.
Mag ik nu laten opdienen, mr. Arlen?
vraagt reeds voor de tweede maal meneer
Perleberg, de ober in de eetzaal van het Grand
Hotel te Antonswil.
Vraagt u eens, of miss Arlen nog niet
terug is
Neen, Grace is er nog steeds niet en mr.
Arlen is reeds aan het dessert, als zij eindelijk
de zaal binnenkomt.
Waar is mama?
Migraine, antwoordt mr. Arlen kort om
2ijn dochter te laten voelen, dat het geen ge
noegen is alleen te moeten tafelen.
Het schijnt, dat Mars vandaag regeert
ook bij jou, Pap Enfin, 't kan me niet zoo
heel veel schelenIk heb je hulp noodig,
Pap. Ik loop er al twee uur lang over te pie
keren, waar ik den naam Prestini toch ergens
gehoord heb, Enrico Prestinihet moet een
schilder in München zijn
Dat is nogal gemakkelijk, GraceIk
las juist een bericht in de „Times"hier....
Grace grijpt haastig naar het nieuwsblad.
Het zijn slechts vijf simpele regels onder
„Laatste Berichten":
De bekende Münchener schilder, Enrico
Prestini, oorspronkelijk afkomstig uit
Tessino, is gisterochtend in zijn woning
vermoord gevonden. Men vermoedt dat ja-
louzie de drijfveer is geweest..,.
Jalouzie? Niet onmogelijkIk weet er
al van, Pap. Maar help me toch eens op weg
waar vandaan ken ik dien naam Prestini?
De baron heeft blijkbaar niet veel indruk
op je gemaakt, Grace, anders zou je je stellig
herinneren, dat hij het was, die den naam
noemdeIn den trein tusschen Augsburg
en München
Op jou blijkt een mensch toch aan te
kunnen, Pap, dank je wel hoor! Die man
moet hier aantreden. Neem me niet kwalijk.
Pap. een oogenblikje, ik moet even telefonee-
ren
Grace gaat naar de telefooncel en ze heeft
geluk: Baron Girsholm is op zijn kamer. Hij
belooft haar binnen een uur in Antonswil te
zullen zijn.
Zie zoo, Pap, nu trekken we ons in jouw
appartementen terug om Kroonraad te hou
den
Wil je niet eerst eten?
Dat kan ik intusschen ook wel doen.
maar bovenWe hebben niet veel tijd
Mr. Arlen gehoorzaamt, zij het dan eenigs-
zins verwonderd. Die verwondering zal ech
ter spoedig nog grooter worden
Beste, brave Pap, bij voorbaat positief
alsjeblieft, ja, anders kan ik je niet gebrui
ken. Je weet nu we] langzamerhand hoe ge
weldig dwaas je dochter gewoonlijk doet. maar
het, is nu eenmaal besloten
En Grace vertelt kort weliswaar, maar
duidelijk omlijnd de fatale geschiedenis
van Walter Dillmann en den schilder Prestini.
Mr. Arlen hoort het verhaal, zonder haar ook
maar eenmaal in de rede te vallen, geïnteres
seerd aan.
M'n lieve kind, zegt hij tenslotte, als
Grace aan het eind is van haar relaas en de
korte pauze voor het gebruikelijke overleg
voorbij is, je weet zelf wel, dat ik het zeer
onaangenaam vind je in een dergelijke zaak
gewikkeld te zien. Ik zou zeker nooit hierheen
zijn gegaan, als ik dat zelfs maar in de ver
ste verte had kunnen vermoeden
Ja Pap, dat is een negatieve terugblik en te
gen de afspraak. Ik kan die zaak nu niet meer
uit den weg gaan en ik wil het niet ook. We
zullen nog wel zien, waar het goed voor is
Ik zal me er wel bij moeten neerleggen.
En wil je nu den baron nog in de zaak be
trekken?
Geen sprake van Pap, daar zal ik wel voor
oppassenMaar hij zal naar München
moeten gaan om naar alles te informeeren,
wat van belang is te weten
Probeer het maar. Grace, het zou me ver
wonderen, als de man daarop ingaat zonder
dat hij volkomen op de hoogte is. En daartoe i
kan ik ook nu niet weer adviseeren
Ik zal trachten het zóó klaar te spelen.
Lukt dat niet, dan zal ik zelf moeten gaan
Ik vind net bovendien ontactisch. Grace.
Je schijnt vergeten te zijn hoe je den man in
München, maar vooral óók hoe je hem hier
behandeld hebt
Beste Pap, tact is een twijfelachtig iets
in een tijd, die op zichzelf zoo door en door
ontactisch isM'n instinct verzet zich te
gen een al te vertrouwelijken omgang met den
baron, maar ik zal m'n best doen om aardig
tegen hem te zijn
En daarmee acht Grace den tijd gekomen
om haar besten Pap zachtkens maar gedeci
deerd de kamer uit te werken.
Dat gaat toch vrij ver, Grace, zelfs voor
deze omgeving, waar men aan afstanden ge
wend isWaarom ontvang je dien man
niet op Jouw kamer? opponeert mr. Arlen-
Je hebt het toch zooeven over tact gehad
Pap, niet? Ik mag toch fatsoenshalve des
baron niet in mijn kamer ontvangen
Pap schudt bedenkelijk het hoofd.
Aan den eenen kant hard en hoekig alf
die ski's van jullie, anderzijds zoo gevoelig ali
versch gevallen sneeuw...
En beide tezamen vormen een voortref'
felijk geheel, beste Pap. Overigens heb je j<
werkelijk keurig uitgedrukt. Pap, ik feliciteei
je
Als eenigen tijd later baron Girsholm ar
riveert, acht mr. Arlen het toch gewenscht d<
zaak eerst eens in te leiden:
Mijn ondeugende dochter heeft een bij-
zonder verzoek tot u te richten, baron. Mis
schien wil u haar, zoo eenigszins mogelijli
van dienst zijn, hoewel zij het beslist niet ver
dient
Ga uit mijn oogen, lasteraar, zegt Grace,
kwasi boos. Kom baron, ik zou u graag een
paar minuten alleen willen spreken
Girsholm is nu in zooverre ingelicht, dat
hij een bijzonder verzoek kan verwachten.
Een uitvoerig prelidium is dus overbodig en
Grace wil den baron ook niet te lang in het
onzekere laten, al amuseert het haar dan ook
te zien hoe Girsholm zijn best doet om onver
schillig te lijken, terwijl hij toch zichtbaar
nieuwsgierig is ae weten, wat Grace van hem
verlangt.
U kent den schilder Enrico Prestini
Girsholm aarzelt en dat verwondert Grace.
Den beroemden schilder in München.
baron
o, aie, janatuurlijk.... waarom
vraagt u dat?
Hij is zichtbaar verlegen en toont dat d^r
min of meer omstandig met een zijden doekje
zijn monocle te polijsten. Grace verwondert
zich wederom.
(Wordt vervolgd.)
