Het Geluk ligt in de Sneeuw
Het nieuwe gebouw van den Pensioenraad te pe „finishing touche" aan de tentoonstelling omtrent het „Boschplan
den Haag is Maandag door den minister van
Bmnenlandsche Zaken. mr. J. A. de Wilde,
oliicieel In gebruik gesteld. Tijdens de openings
rede van den minister
welke Maandag in de Militiezaal te Amsterdam geopend is
Een typisch detail uit de
tentoonstelling van oude
Afrikaansche negerkunst in
de kunstzaal Van Lier te
Amsterdam
Nog een aardig snapshot van H K. H. Prinses Juliana en Z. K. H Prins Bernhard
tijdens een der ski tochten »e Krynica in Polen (Plaatsing verleend na overleg
met den regeeringspet sdienst)
De R.K. Studentenvereeniging „Sanctui
Thomas Aquinas" hield Maandag ter
gelegenheid van haar 8e lustrum een
groot slotfeest in kasteel Nijenrode,
dat besloten werd met een .snert-fuif'i
Een aardig snapshot
De viermotorige Fransche vliegboot Lioret 47, bestemd voor den postdienst naar
Zuid-Amei ika, heeft de betrouwbaarheidsproeven met succes afgelegd. Het
toestel bereikte een gemiddelde snelheid van 300 K.M. per uur
De deputaties van den Soesoehoenan van Soerakarta en van den Pakoe Alem zijn Maandag weer
naar Indië vertrokken. Majoor Phaff, adjudant van H. M. de Koningin, neemt bij het vertrek te den
Haag afscheid van de gemalin van Pangeran Ario Soerjohamidjojo
De internationale ski-wedstrijden te
Garmisch Partenkirchen. De Oosten-
rijksche deelnemer Andreas Krallinger
in actie
FEUILLETON
Een Wintersportroman,
van
PETER KRAYENBÜHL.
(Nadruk verboden.)
32)
Wederom begint hij de sneeuw weg te
scheppenDit hier is Petra's veldbed, of
beter: het is het eens geweest. De matras is
open gesneden, het linnen verbrand en de de
kens zijn verdwenen
Een oogenblik denkt Dieter aan een mis
daad, maar die gedachte is onzinnig: Boll-
mann is immers op den man gedresseerd
Neen, Petra is weg en ze heeft voor haar
vertrek haar bed vernielddat is juist
iets voor haar.
Met behulp van een paar latten en een oude
krant, iegt Dieter een klein vuur aan, waaraan
hij althans zijn handen kan warmen. Scha
duwen glijden over zijn gemoed, hij voelt
zich ernstig verongelijkt en dat stemt hem
weemoedig.
Diep in hem klinkt de nagalm van een ver
re, reeds niet meer werkelijke stem: Dieter
roept ze, Dieter en ze bedoelt hem toch niet
meer
Zijn er geen sterren welker banen elkaar
eens in de duizend jaar kruisen om dan weer
voor eeuwen uiteen te gaan
Ook Petra is voorbij, onherroepelijk, voor
goedEén avond, een droom, raadsel
achtig. maar toch mooi een korte ontmoeting
tusschen twee zielen in de ruimte der
eeuwen
Er is nog ergens iets in Dieter achtergeble
ven; hij acht zich gewogen en te licht bevon
den.
Als hij naar buiten gaat voelt hij de fluiste
rende stilte, welke de eerste schemering voor
af gaat als een ragfijne, glazen wand, die
zich om zijn denken legt. De sterren vervagen,
de kruin van de Annenfluh duikt juist on
der de horizonDan opeens herinnert
Dieter zich de droom, die hem toen zoo van
streek heeft gebracht, de droom van den rid
der in de zilveren wapenrusting, wiens mach
tige arm een klomp aarde achter zich wierp.
Waarheen? Waartoe?
Wederom weet Dieter geen antwoord op
deze vraag en Petra is weg
De honger brengt hem tot de werkelijkheid
terug en ontnuchtert hem weldadig. Hij vindt
zijn ski's onder om de Rot.hornalm te be
klimmen. Daarboven eet hij wat chocolade en
een restje gedroogde bananen.
Het eerste licht van een stralenden dag
stijgt teer en zacht als zwanendons boven de
bergen en vervaagt met milden glans het raad
selachtige duister van den nacht
Dieter weer terug naar het dal; het is
nog te vroeg om Grace te verwachten. Bij
het afdalen drijft een onzichtbare macht
hem nogmaals in de richting van de vernielde
hut. Verrast blijft hij plotseling staan om dan
echter de laatste meters, die hem nog van
het blokhuis scheiden in sneltreintempo af te
leggen
Gracejajij hier? Hoe komt dat
zoo?!
Spreek toch, Grace, waarom huil je?
Ach, Dieter, laat maar. 't gaat wel over
zij grijpt in een der zakken van haar ski-
pak en overhandigt Dieter een tamelijk ge
kreukt stuk papier, dat met Petra's groote,
karakteristieke letters beschreven is:
„Van Petra aan Grace! Ik ga weg
en de hut is nu werkelijk van jou. Groet
Dieter van me! Pas op Dieter!"
Bij het schrijven is een uitvoerige notarieele
acte gevoegd, waarbij het eigendom en het
vruchtgebruik van huis en bosch aan Grace
Arlen wordt overgedragen
Laat me nog een oogenblik alleen, Die
terJe begrijpt me toch?
Natuurlijk, Grace..,.
Tot over een uur, Dieters zooals steeds....
Zoo lang duimt het echter niet eens; bei
den zijn zij veel vroeger in het dal dan over
een is gekomen en Grace moet erom lache^.
Zij is nu weer geheel de oude, al schijnen ze
dan het opzet het onderwerp-Petra te ver
mijden.
Je hebt een verovering gemaakt, zegt
ze lachend. M'n moeder spreekt over je
Dat is tijdelijk, Grace en waarschijnlijk
slechts bij gebrek aan behoorlijk gesprekstof,
nu dr. Hembder weg isbromt Dieter, die
nog over Petra's vertrek loopt te Piekeren.
Desondanks wil ze je horoscoop laten
trekken en ik moet haar de data brengen!
Zeg maar, dat mijn privé leven te onbe
langrijk is om het aan haar uit te leveren...,
antwoord Die ter nóg onvriendelijker.
Kom tot je zelf en kom tot ons b e i d e n
Dieter maant Grace hem zachtjes, terwijl ze
haar arm om zijn schouder legt. Eén oogen
blik slechts, niet langer, beschouwt Dieter dit
als een poging tot inbraak, doch het slot van
zijn verbitterd hart vermag aan den valschen
sleutel van deze, uit liefde voortkomende
vriendschapsbetuiging geen weerstand te
bieden.
Al spoedig vertelt hij haar het geheele ver
loop van zijn eerste ontmoeting met Petra,
hoe deze vam het eerste oogenblik af een die
pen indruk op hem heeft gemaakt en hoe
hij, ook zonder dat daarover ooit een woord is
gewisseld, onmiddellijk heeft gevoeld, dat ook
voor Petra zijn gedwongen bezoek aan haar
kluizenaarswoning veel meer heeft beteekend
dan het korte verblijf van een vreemdeling,
dien zij voor het eerst zag
Een avontuur, zooals eigenlijk slechts een
uitzonderlijk mensch als jij bent kon overko
men, Dieter. Nochtans: ik geloof, dat je het
als een groot voorrecht xnag beschouwen, deze
bijzondere sympathie van Petra voor een
man, die zij voor het eerst ontmoette. En jij.
Dieter, hoe was het met jou gesteld? Hield je
van Petra?
Ik geloof. Grace, dat elkeen, die Petra
kent en haar begrijpt, van haar moet hou
den. Zij heeft, ondanks of misschien wel
dank zij haar kluizenaarsleven, iets zuiver
menschelijks over zicht waarin zij zich onder
scheid van de meeste anderen, die haar
overigens op hun beurt stellig niet in de
zelfde mate die sympathie zullen toedragen
als wij
Ik denk er precies zoo over, Dieter. Al
leenik heb van den eersten dag, waarop
ik maar ontmoette, geweten, dat het meer was
dan sympathie of vriendschap, die ze je toe
droeg. Een vrouw ziet scherp, Dieter en ge
woonlijk heeft ze. als de liefde in het spel is,
aan een half woord genoeg
Als ik maar wist wat er met Petra ge
beurd is. Haar verdwijnen is toch wel heel
zonderling.
Dieter voelt, hoe Grace hem een oogenblik
onderzoekend opneemt.
Merkwaardig, zoo blind als jullie mannen
soms kunnen zijn. Is je dan zelf niet ooge-
vallen, dat er iets in haar veranderd is, sinds
ze van onze verhouding afwist? Petra ls
teleurgesteld in iets, waarin ze sinds jaren
voor het eerst weer geloofde. Het was een
teleurstelling, zooais ze die op ander ge
bied reeds zoovele heeft gekend. Ze dacht
zich daar haar afzondering daartegen gewa
pend te hebben, maar zelfs haar kluizenaars
leven bleek geen afdoende remedie....
Ik begrijp het niet, ik heb er toch waar
lijk geen aanleiding toe gegeven, Grace
In plaats van te antwoorden, draait Gace
zich om en diep in haar knieën doorbuigend
glijdt zij in suizende vaart de helling af. Die
ter volgt verbaasd en twijfelend aan zich zelf
Pap heeft gisteravond mama van je
schoolplannen op de hoogte gebracht. Zij
hebben in geen jaar zoo genoeglijk met elkaar
zitten praten...
Die ter merkt, dat Grace het gesprek van
Petra wil afleiden.
En wat denk je, dat Walter Dillmann uit
voert?
Die zal wel op zijn zuster wachten; Dill
mann is iemand, die iets te doen moet heb
ben.
Nou dan is hij zeker bezig een nieuw
vliegtuig te bouwen
Onzin, hij zit rustig in het Grand Hotel
en componeert Schlagers voor het feest van
morgenavond. Met dien heeft Lersner het ge
troffen
Daartoe zal Walter nu wel in de stem
ming zijn, maar wie schrijft de teksten?
Die worden geleverd door een jonge da
me uit den troep van jouw skikonijnen, die
aardige studente uit GiessenEn eenige
andere gasten verleenen eveneens hun mede
werking. Het gaat er buitengewoon vroolijk
toe, de Schlagers rollen zoo maar van den
loopenden bandDat is waar ook, Lersner
heeft weer naar je gevraagd
Met mij zal hij het stellig niet zoo tref
fen als met Walter Dillmann.... Ik ben he
laas gespeend van elk talent
Ja. muziek zit er niet in je, Dieter, maar
dat'is nog geen reden om onbeleefd te zijn
tegen iemand, die je misschien van dienst
kan zijn. Lersner hoopt, dat je hem morgen
avond bij het feest wel In handen zal vallen...
Zeg, Grace, denk Je werkelijk dat ik
daaraan deelneem?
Waarom niet Dieter?
Om dat ik er nu eenmaal niet bij hoor. Ik
ben niet meer dan de hulpskileeraar. Dat feest
is voor de gasten, dat wil zeggen voor men-
schen, die hier zijn om geld uit te geven en
niet om het te verdienen. Ik moet m'n kope
ken bij elkaax houden....
(Wordt vervolgd.) J
