Het Geluk ligt in de Sneeuw
Vorstelijk bezoek aan Krakau.
Een interessant instrument op de tentoonstelling betreffende
de optiek, welke in Horticultural Hall te Londen geopend is
De vleeschhal te Haarlem wordt gerestaureerd.
Het gebouw in de steigers
Mej. M. Pluygers passeerde Woensdag
als 6000ste de controle op de Bosch
plan-tentoonstelling in de Militiezaal te
Amsterdam. De wethouder voor Publieke
Werken, de heer S. R. de Miranda
bood haar het boek .Amsterdam' aan
H. K. H. Prinses Juliana bewondert de historische bezienswaardigheden van
Krakau tijdens het verblijf van het jeugdig vorstelijk echtpaar In die stad
FEUILLETON
Een Wintersportroman.
PETER KRAYENBÜHL.
50)
(Nadruk verboden.)
Dieter komt tot inkeer.
Tegen den middag heeft Dieter het Ferwall-
dal achter zich en besluit hij de rest van den
dag en den nacht in deKonstantzerhut door te
brengen. Heel lang vertoeft hij daar, diep in
gedachten starend naar den veelbezochten py-
ramidalen drietandigen top van den Patteriol
die zich lang en slank in het middaglicht ver
heft.
Het is een vermoeiende tocht geweest, nu
eens door papperige sneeuw, dan weer over
een harde ijskorst, maar Dieter was met zich
zelf alleen en hij bleef dat ook in de hut. Het
eenige waarnaar hij verlangde en waaraan hij
oprecht behoefte had
Reeds vroeg breekt hij den volgenden och
tend op; een roode gloed in het oosten ver
drijft de laatste sterren en voorspelt een hel
deren dag. Volkomen uitgerust als hij is, heeft.
Dieter thans een genotvollen tocht door het
Fasuldal naar het Schafbüchjoch; 's mid
dags maakt hij een oogenblik halt bij den
overweildigenden aanblik van den majestueus
omhoog rijzenden Fluchthorn om eindelijk,
opgewekt en innerlijk tevreden, in Galtür den
dag te besluiten.
De volgende dagen brengen hem over den
Fermuntpas voorbij Piz Buin naar Guarda in
het Engadin. Uren van zuiver wintergeluk, de
vrijheid van een schier onbegrensde wereld
en een louterende zelfinkeer in de eenzame
verlatenheid van het bergland schenkt hem
de verre tocht. Dieter voelt zich als opnieuw
geboren; hij is in die paar dagen een ander
mensch geworden, zijn blik is weer ruim en
vrij van vooroordeel, hij heeft weer oog voor
de realiteit van het leven
In Guarda beseft Dieter, dat het tijd wordt
zijn schreden weer naar laagland te 'richten
In een kleine herberg vindt hij toevallig een
krant uit zijn geboorteplaats; hij leest haar
van den eersten tot den laatsten regel, zelfs
de advertenties boezemen hem plotseling
levendig belang is. Hij verlangt naar de be
woonde wereld en naar den omgang met
menschen. Onweerstaanbaar voelt hij zich te
ruggedrongen naar het volle leven, werken wil
hij, zijn hernieuwde krachten eischen produc
tiviteit en tegenstand, die overwonnen moet
worden. De dagelij ksche plicht, een levenstaak
waar hij zich geheel aan kan geven, dat is
het waar alles in hem om roept
Maar dan rijst onmiddellijk weer de vraag,
die hij zich ook vroeger reeds zoo vaak heeft
gesteld: zal er een deur zijn in dat leven,
waarnaar hij zoo verlangt,
Maar neen, in Dieter is veel veranderd en
o.m. ook dit: hij wil niet meer wachten' tot
men daar binnen genadiglijk de poort voor
hem zal openen met nieuwen moed bezield,
herinnert hij zich wat Grace eens tegen hem
zei: Wij leven in het niets en moeten uit het
niets iets nieuws leeren scheppen. Hij over
weegt Seilenz' voorbeeld te volgen en een
school te stichten voor werkloozen, welke hun
nutteloos leven althans weer eenige reden van
bestaan, him wankele ziel een nieuwen
steun zal geven
Ja, Grace! Een halve dag brengt Dieter in
Guarda door tot hij zichzelf moet erkennen,
dat hij zich onweerstaanbaar tot Grace voelt
teruggedreven. Hij heeft ook figuurlijk
een moeilijk traject achter zich en daarbij zich
zelf terugggevonden. zichzelf, maar dat is
nog slechts één helft. Te vinden of te ver
overen? blijft nog de andere helft: de
wereld en de menschen, of juister gezegd:
Grace en de rest van de wereld
Met kracht onderdrukt hij zijn op dit
oogenblik nutteloos verlangen naar Grace. In
het hem zoo goed bekende nieuwsblad leest
hij van het groote internationale ski-spring
concours te Pontesina, dat den volgenden dag
zal worden gehouden. Ook bekende ski'ers
van zijn land zullen daaraan deelnemen en
Dieter hoopt van hen uit hun eigen beleve
nissen en ervaringen te vernemen, wat hem
voor zijn ontluikende hoop van nut kan zijn.
Aan hetgeen de kranten berichten heeft hij
niet genoeg, want dat blijft aan den buiten
kant van het leven
Ook in het onschuldige, min of meer afzij
dige winterleven te St. Valenton en Antons-
wil laat de nieuwe tijd met al zijn ap- en de
pendenties zich gelden, doch wat daar dooi
de bewogen gemoederen als de grootste
wijsheid wordt gedebiteerd, is niet bepaald
opwekkend. Er wordt veel gepraat en over het
algemeen praat men langs elkaar heen; eenige
gasten verliezen zelfs den goeden toon, hefti
ge discussies zijn er het gevolg van en deze
en gene kan niet nalaten te agiteeren.
Grace en haar Pap verwonderen er zich
over hoe ver de gedachten en ideeën van deze
menschen bij de werkelijkheid ten achter
blijven, bijna even ver als in den inflatie
tijd.
Grace is er niet het persoontje naar om
zich bij den grooten kring rond den luidspre
ker te scharen. Zij heeft, om niet altijd aan
Dieter te moeten denken, eens in het dorp
Antonswil rondgekeken en daarbij geconsta
teerd hoe het leven daar zich toch eigenlijk
heel anders openbaart dan wanneer men het
van de veranda van het Grand Hotel beziet.
Ze heeft zich op de hoogte gesteld van den
nood, waarin de boeren en veehouders in de
streek verkeeren en ze heeft zich cijfers laten
noemen over de heerschende werkloosheid in
het district: de groote ijzergieterij op een uur
sporen van Antonswil, ligt reeds vier jaar vol
komen stil
Meermalen brengt Grace een bezoek aan
den gemeente-secretaris-onderwijzer, in
wiens gezellig-eenvoudige huiskamer zij zich
gelukkig en tevreden voelt. Van tijd tot tijd
zit ze dan ook aan de zelfgebouwde radio en
haalt ze de wereld naar zich toe, de wereld,
waarop misschien ook Dieter nu. met nieuwen
moed bezield, losstevent
Als Grace op een middag wat later dan ge
woonlijk aan tafel verschijnt blijkt ze met
ongeduld door haar vader te worden ver
wacht. William Lersner heeft een nieuwtje,
dat hij niet eerder wil prijsgeven, voor dat
ook Grace aanwezig is.
-r't Is niets van beteekenis, miss Arlen, in
den grond van de zaak zelfs hoogst onbelang
rijk. Girsholme onze vriend de baron, heeft
zijn portie beet, Een troep Zwitsersche berg-
soldaten, die voor een oefening op pad waren,
vond hem aan den anderen kant van de grens
hulpeloos in de sneeuwU hebt het dus
aan het rechte eind gehad, miss Arlen. hij is
niet ver gekomen!
Grace neemt het nieuwtje nogal kalm op;
de man is haar totaal onverschillig en ze weet,
dat ook Dieter zich niet in het minst voor
hem interesseert. Nochtans verzoekt ze Lers
ner vriendelijk er voor te willen zorgen, dat
Brigitte Clamor niets van deze arrestatie en
het daaraan vooraf gegane ongeluk te weten
komt.
De gérant verklaart zich daartoe onmiddel
lijk bereid. Neen het is niet de bedoeling
de overige gasten van een en ander in kennis
te stellen. Hoewel men de diefstal natuurlijk
niet geheim heeft kunnen houden, Ls er toch
geen enkele reden om deze reeds half verge
ten, onaangename geschielenls weer op te
rakelen.
De conversatie bepaalt zich dan ook weer
spoedig tot de algemeene gebeurtenissen van
den dag. Allen aan. tafel hebben op de een
of andere wijze persoonlijk belang bij hetgeen
zich in het Duitsche rijk afspeelt. Mr. Arlen
heeft een belangrijk kapitaal in Duitsche
industrieën belegd. Walter Dillmann ver
wacht, dat de omstandigheden wat gunstiger
zullen worden voor zijn cabine-valscherm en
Ernst Seilenz, die gebleven is om over Brigit-
tes' heilzame ligkuur te waken, hoopt, dat hij
nu een vrijer en grooter arbeidsveld zal vin
den voor zijn, met zooveel moeite opgebouw
de werkloozencursus
Onbevangen brengt Grace het gesprek op
Dieter. Ze heeft een prentbriefkaart van hem
ontvangen uit Guarda en deze doet thans de
ronde. Allen, die haar lezen, koesteren oprech
te sympathie voor den niet direct genialen,
maar flinken en openhartigen jongeman en
van al hun loftuigingen neemt Grace dank
baar, zij het ook in stilte, kennis
Walter en zijn zuster blijken nog steeds
eenszins verwonderd over zijn onverwacht
vertrek, dat veel op een vlucht geleek. Dat on
gelukkige misverstand met den Amicus" was
daartoch geen reden voor? Daar Grace niet op
deze informatie ingaat, voelt ook geen der an
deren zich daartoe geroepen en Seilenz brengt
het gesprek handig op deze, van meer belang
zijnde vraag: Wat is in een tijd als deze de
toekomst van een jonge man als Dieter en is
het misschien mogelijk hem op een of andere
wijze te helpen
Dat onderwerp heeft de volle sympathie van
mr. Arlen en ook Lersner, die zich na de ge
bruikelijke avondronde weer bij den kring
voegt, dient van advies. Diens levendige be
langstelling voor alles wat op Dieter betrek
king heeft, wordt voor Grace langzamerhand
een raadsel.
(Wordt vervolgd.)
