Vlammende Schoonheid
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILY.
(Nadruk Verboden.)
2)
Dit was dus Virginia Farquhar, Anthony
had van haar gehoord. Wie in Annapolis had
dat niet? Zij ging niet om met de jongelieden
van haar stand. Adelborst, officier of burger,
allen waren zij uitgesloten. Zij was daardoor
als het ware de legende van de stad gewor
den, een soort van slapende prinses uit het
sprookje, een mysterie, waarover iedereen
sprak, maar dat niemand van nabij kende.
Toch was het mysterie niet moeilijk te ont
sluieren. Het vond zijn oorsprong in een
overmatig gevoeligen vader, die niet wilde
hebben, dat zijn dochter iets van een ander
aannam, dat zij niet terug kon geven. Er had
den geslachten en geslachten van Farquhars
in Annapolis gewoond. Zij hadden groote rijk
dommen bezeten, die langzamerhand ver
minderden. Toen kwam de ramp van den
Amerikaanschen Vrijheidsoorlog. De vader
van Kent Farquhar was bit Appomatax ge
sneuveld en zijn moeder, arm maar trotsch,
had zich uit de wereld teruggetrokken.
Haar zoon had op zijn beurt haar voor
beeld gevolgd. Virginia en haar broer waren
thuis opgevoed en hadden nooit met andere
kinderen uit de stad mogen omgaan.
De menschen beklaagden Virginia. Toch
zag zij er op het oogenblik verre van bekla
genswaardig uit. Fier en levenslustig, bran
dend als een vlam.
Tony had nog nooit zoo'n meisje gezien.
Hij vroeg zich af wat Marty, naast haar,
dacht. Maar Marty liet zich niet in 't minst
verontrusten door zooiets onbelangrijks als
«M-fc meisje in haar armoedige kleerem
Zij kwam een beetje dichter bij Tony staan
en fluisterde:
Zij zou een schoonheid zijn, als ze goed
gekleed was
Denk je heusch, dat een meisje als zij
mooie kleeren noodig heeft?
Marty rimpelde haar neusje op de haar
eigen, onweerstaanbare wijze.
Iedere vrouw heeft kleeren noodig, zei ze.
Tony wendde zich van haar af om te hoo-
ren wat Virginia tegen zijn moeder zei:
Het spijt mij wel, de candelabres zijn van
den verkoop teruggetrokken.
Mrs. Bleecker protesteerde.
Maar ik heb er juist het meest mijn zin
nen op gezet.
Virginia zei weer:
Het spijt mij.
Meer niet. zij liet zich niet vermurwen.
Zij zullen een flinken prijs opbrengen,
hield Jane Bleecker vol. En u kunt het geld
toch goed gebruiken, nietwaar?
Tony vloekte bmnenmonds. Er waren oogen-
blikken, dat zijn moeder onmogelijk was!
Er was een diepe blos op Virginia's gezicht
gekomen.
Ja. noodig heb ik het zeker. Maar aan
de kandelaars zijn oude herinneringen ver
bonden.
Dus u bent niet te vermurwen?
Neen.
Zij verliet de kamer en nam de kandelaars
met zich mee.
Toen zij de gang inkwam ontmoette zij
Michael MacMillan. Tony zag dat hij haar
aansprak en hoorde hoe zijn moeder met leed
vermaak zei:
Ik durf wedden, dat die kandelaars één
ven de drie dingen waren, die hij hebben
wilde.
Het was inderdaad zoo. Toen Michael zag,
dat ze werden weggebracht, vroeg hij onge
rust:
Ze zijn toch niet verkocht?
Neen, maar ze zijn niet meer te koop.
Waarom? O. ik vraag u wel excuus. Dat
zijn mijn zaken natuurlijk niet. Maar ziet u,
ik bezit een zilveren schaal van hetzelfde
merk als deze kandelaars en antiek zilver is
mijn stokpaardje.
Zij vond zijn stem even prettig als die van
mrs. Bleecker onaangenaam. Het was om mrs.
Bleecker, dat zij den kandelaars had terugge
nomen. Ze kon de gedachte niet verdragen,
dat die lieve, oude dingen het eigendom zou
den worden van die onsympathieke vrouw!
En nu zij ze eenmaal aan haar geweigerd
had, wist zij ook, dat zij ze aan niemand
meer kon afstaan. Zelfs niet aan dezen man
met zijn prettige, diepe stem. Daarom zei zij
nog eens:
Het spijt mij wel.
Het spijt mij ook, verklaarde hij.
Zij aarzelde een oogenblik en legde toen uit:
Ik had er alleen maar in toegestemd om
ze op den verkoop te brengen, omdat mijn
broer erop stond. Ik had niet moeten toegeven.
Ziet u, zij hebben al onze intieme feestjes ver
licht.
Zij zweeg plotseling, niet in staat om door
te spreken.
Valt het u hard? vroeg hij, met een sym
pathieken klank in zijn stem.
O, het is verschrikkelijk. Al die herinne
ringen
Hij kon niet dadelijk een antwoord vinden.
Haar kinderlijke smart ontroerde hem diep.
Geeft u het huis ook op? vroeg hij ten
slotte.
Ja. Het is zwaar belast, wij kunnen het
niet behouden. Ik zou het niet zoo erg vinden,
als ik maar zeker wist dat er iemand in kwam,
die er van zou houden en het zou waar-
deeren.
Zij deed haar best om haar zelfbeheersching
te herwinnen. Hij hielp haar door van onder
werp te veranderen.
Er zijn drie dingen, die ik graag zou heb
ben, de kandelaars, de Oud-Hollandsche lepels
en het Chippendale stoeltje.
U bedoelt dat met den ladderrug? Dat
was moeder's stoel. Zij zat er altijd in.
Is zij dood?
Neen, zij is weggegaan met vader. Hij is
erg ziek. Dit was zijn eenige kans op herstel.
Daarom zijn wij tot den verkoop overgegaan.
Zij zweeg, daar er een jongeman de deur
inkwam. Michael zag dadelijk, dat het haar
broer was. De jonge Farquhar was langer 'dian
zijn zuster, maar hij had denzelfden slanken
en sierlijken lichaamsbouw, en hetzelfde ko
perkleurige haar. Alleen was er dit verschil,
dat Virginia een veel krachtiger indruk maak
te. Richard liep met lichtelijk gebogen schou
ders en ook zijn gelaatstrekken drukten niet
die wilssterkte uit, die men op Virginia's ge
zicht kon lezen.
De veiling begint over 'n paar minuten,
zei hij. Ik dacht dat je er wel liever niet bij
zoudt- willen zijn.
Wij gaan uit het zolderkamertje den boel
bekijken, verklaarde zij aan Michael.
Op dat oogenblik zag Richard de kandelaars
in haar arm.
Waar breng je ze naar toe, Jinny?
Er klonk iets smeekends in haar stem:
Rickey, ik verkoop ze niet.
Waarom niet? vroeg hij scherp.
Omdatwe moeten toch iets van alles
redden
Maar ze zijn één van de meest kostbare
nummers van de heele lijst. Grogan zegt het
zelf. Hij zal ze pas het allerlaatst aan den man
brengen.
Hij zal ze heelemaal niet aan den man
brengen.
Och jij. sen timen teele onzin!
Het meisje werd wit, maar hij liep geprik
keld door.
Mijn broer is niet altijd zoo. verontschul
digde zij hem tegenover McMillan.
Daar ben ik van overtuigd, zei hij harte
lijk.
Haar gezichtje klaarde op.
Ik hoop, dat u de andere dingen krijgt,
die u hebben wilt. Ik denk wel, dat u moeder's
stoeltje met eerbied zult behandelen.
Vóór hij kon antwoorden draaide zij zich
om en ging de trap op. Michael McMillan volg
de haar met zijn oogen, en, uit de kamer,
keek ook Anthony Bleecker haar na.
n.
Be man op het tafeltje.
Virginia vond het onaangenaam om boven'.
Rickey te ontmoeten. Hij zou natuurlijk blij-,
ven praten over die kandelaars. En zij was,
niet van plan om toe te geven. Gewoonlijk,
wist Rickey zijn zin wel door te drijven, maar.
ditmaal zou het hem niet gelukken! Maai' zij!
had zich vergist. Toen zij de zolderkamer in'
kwam, stond Rickey bij het raam.
Kom hier. Jinny, zei hij opgewonden
Heb je ooit zooiets gezien? Die laatste auto
heeft een paar groothandelaren uit New York
gebracht. Eén van de vendumeesters vertelde
mij, dat zij al jaren een oogje op ons huis
hebben gehad, in de hoop, dat we zouden ver-
koopen.
Zij kwam naast hem staan. Beneden haar
lag de tuin in felle tinten, als een modern
schilderij: vlammende kleuren van bloelen
de chrysanten tegen het bijna zwarte groen
van de palmstruiken, een bonte kleurenmen
geling van groepjes kijkers, daarboven het
harde blauw van de lucht en op den achter
grond het blauw van de rivier die den hemel
in zich gevangen scheen te houden.
Virginia had een gevoel, alsof het niet
echt was wat er gebeurde. Haar heele leven
was dit hdar huis geweest, haar tuin. Een
kale. oude gevangenis had het haar soms ge
leken. maar nu. nu het niet langer van haar
zou zi,jn, kreeg het groote waarde. Haar thuis.
Zij was hier geboren. De meubels, die de ven
duhouder aankondigde, waren haar meubels
geweest, het bed waar zij in had geslapen, de
tafel waarvan zij had gegeten, wai-en ook
haar eigendom geweest. Zij wendde zich plot
seling om en snikte.
Rickey sloeg zijn arm stevig om haar heen.
Kom, Jin, suste hij, we gaan toch niet
huilen, wel?
Die lieve Rickey! Dat was echt Iets voor
hem, om zoo iets te doen. Zij had ruzie ver
wacht, én nu troostte hij haarl
.(Wordt ve^yolgd/|
lijkschen motorrit nabij de
Cotswold Hills (Eng.)
Een aardig fragment uit
den grooten Carnavals
optocht welke Maandag
door de straten van
's Hertogenbosch trok
H. M. de Koningin tijdens een wan
deling te Zeil am See, waar de vorstin
sinds eenige dagen verblijft
Een koud bad voor de
deelnemers aan den jaar-
Met steun van Rijk en Provincie zal binnenkort een aanvang worden gemaakt
met de restauratiewerkzaamheden aan den fraaien Abdijtoren te Middelburg, meer
bekend onder den naam «Lange Jan". Het bouwwerk in de typische omgeving
Passagiers begeven zich aan boord van de .Castor*, die den Engelschen lucht- De Carnavalsviering te Maastricht stond Maandag in het teeken van het kind. Een aardig straat
dienst naar Australië opende, doch vijf minuten na den start weer naar Southampton i.. L
moest terugkeer en talreeltje op het Vrijthof
Te Bergen op Zoom had Maandag de beëediging
plaats van de nieuw benoemde reserve tweede
luitenants bij het 7e Regiment Veldartillerie.
Luitenant-kolonel overste Th. Boeree (links)
neemt den eed af
Ter gelegenheid van de herdenking van den 362sten verjaardag der Leidsche Hoogeschool
werd Maandag een vaarjool door de grachten der Sleutelstad gehouden, waarvan hierboven,
een snapshot
