Vlammende Schoonheid
Tijdens het verhalen van de schipbrug
bij Hedel werd Dinsdag een pont in
gelegd, waarvoor veergeld werd ge
vorderd
In verband mei den hoogen waiersiand van de Maas is de schipbrug bij Hedel
Dinsdag verlegd. Een overzicht van de verlegde schipbrug
Het bezoek van den Duitschen minister van Buiten-
landsche Zaken, Von Neurath, aan Weenen. Von
Neurath verlaat het Heldendenkmal na de kranslegging
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILY.
(Nadruk Verboden.)
Maar maak u er niet bezorgd over, moeder,
het is maar een bevlieging van hem. en hij
gaat bijna uitsluitend om met Mary Lee Logan,
die heel goed voor hem is. Zij doet net. alsof
zij hem altijd toegeeft, en toch is het niet zoo.
En u kent Rickey. Heusch, zij springt beter met
hem om. dan ik ooit zou kunnen. Zij is vree-
selijk modern, koopt plaatsen voor concerten
en tooneelstukken en neemt Rickey met zich
mee. In het begin wilde hij niet. Hij zei. dat
hij voor zichzelf zou betalen of heelemaal niet
gaan.
Dat beteekent dus dat je niet gaat. is
't niet? vroeg ze hem en toen hij dat toegaf
zei ze:
Oh, doe toch niet zoo dwaas, je doet er
mij een veel grooter plezier mee dan ik jou.
Als je wist wat het voor mij beteekent jou en
Virginia tot vrienden te hebben en hier zoo
veel te mogen komen als ik wil.
Zij meende dat. dat weet ik. Rickey behan
delt haar net als een iongen en zooals ik al
heb gezegd, ik geloof dat zij hem veel goed
doet.
Hij is ook de beste vrienden met luitenant
Bleecker, die af en toe uit Annapolis over
komt. Dan gaan we met z'n vieren uit en
amuseeren ons uitstekend. We zijn al naar
verschillende mooie concerten en tooneelstuk
ken geweest. U ziet dus moedertje, dat uw
kinderen het heel goed hebben en dat u zich
geen zorg over hen hoeft te maken."
Virginia repte niet van Michael McMillan
In haar brief. Er was ook geen reden om haar
moeder van hem te vertellen. Hij was een
oogenblik in haar leven gekomen en er weer
uitgetreden. Zij waren nu al een maand in
New York en hij was nog niet gekomen. In
haar hart voelde zij daar een diepe schrij
nende pijn over. Hoe had hij haar na die
scène in den tuin zoo geheel kunnen loslaten?
Maar hoe kon Virginia ook weten, dat
Michael zich geweld moest aandoen om niet
naar haar toe te gaan?
Sinds hij uit Annapolis weg was, dacht hij
onophoudelijk aan haar. Hij had zich dien
nacht in den tuin te ver laten drijven door
zijn emotie. Zou hij bij een nieuwe ontmoeting
zichzelf kunnen meester blijven? Alleen reeds
de gedachte aan haar ontroerde hem tot in het
diepst van zijn ziel. Hij wist nu. dat hij haar
liefhad. Maar wie was hij. dat zij zijn liefde
zou beantwoorden? En hij vreesde vooi een
tweede teleurstelling, nogmaals dat te moeten
ondervinden, wat hij in zijn huwelijk met
Helen had ondervonden. Dat kón hij geen
tweede maal doormaken.
Maar toch was de drang in hem sterker dan
zijn angst. Op een goeden dag belde hij Vir
ginia op en vroeg of hij haar een boek mocht
komen brengen. Zijn hart bonsde, toen hij
haar stem door de 'telefoon hoorde en hij wist
niet dat zij even ontroerd was toen zii, schijn
baar onverschillig ..ja" zei.
Toen Virginia den hoorn had opgehangen
keek zij in extase de kamer rond. Alles om
haar heen scheen veranderd, scheen haar toe
te roepen:
Hij komt! Hij komt!
Het gouden poesje was de eenige. die zij in
haar vreugde kon laten deelen. Toen Rickey
even later thuiskwam, was er niets aan haar
te merken. Pas toen hij zich met een boek en
een sigaret in een van de gemakkelijke stoelen
had laten neervallen, sprak zij van Michael
McMillan's bezoek.
Rickey's boek viel op zijn knieën. Zijn stem
klonk verschrikt.
McMillan?
Ja, herinner je je hem niet meer Rickey?
Rickey herinnerde zich een nacht bij «de
rivier, en de afspraak die daar gemaakt was.
Hij was van plan geweest McMillan in zijn
bureau op te zoeken, maar hij had het niet
gedurfd. Als het boek af was, dan was het nog
tijds genoeg.
In gedachten verdiept vroeg hij:
Wat wil hijvan ons?
Virginia lachte.
Ons opzoeken, wat anders?
Rickey ging door met lezen, maar tusschen
de regels door. zag hij weer, wat er dien
nacht op den pier was gebeurd. Tenslotte
gooide hij het boek neer en ging naar zijn
eigen kamer. Hij wilde wel dat Mc Millan weg
bleef, en niet zijn neus in zijn zaken kwam
steken.
Toen Michael den volgenden dag kwam, ont
ving hij hem echter op z'n meest innemende
manier. Rickey maakte zich tot het middel
punt van het gezelschap. Hij was een schilder
achtige figuur zooals hij daar in zijn blauwe
blouse op het haardkleedje zat en dat wist hij.
Hij sneed een beetje op over zijn werk.
Ik zal de wereld toonen. dat het meer ver
beelding is wat wij noodig hebben, meer schep
pend vermogen. Alle boeken zijn hetzelfde,
geen wonder, dat de menschen er genoeg van
krijgen. Enzoovoorts enzoovoorts
Michael luisterde beleefd, maar Virginia's
wangen brandden. Zij wilde da* Rickey op
hield en trachtte de conversatie in andere ba
nen te leiden.
Ik heb de cake zelf gemaakt, zei ze, toen
ze Michael zijn thee aanbood.
U hebt nog meer gemaakt dan -heen de
cake. zei hij glimlachend. Deze kamer is heer
lijk!
Zijn oogen zwierven over het interieur, ge
noten van de harmonie van de honingkleurige
meubels, de gele rozen in een matblauwe vaas.
De rozen zijn van Anthony Bleecker, ver
klaarde Rickey. Hy komt hier veel!
Weer wilde Virginia, dat hij zijn mond had
gehouden. Maar Rickey vervolgde:
Morgenavond neemt hij ons mee naar een
tooneelstuk. Jinny en mij en Mary Lee Logan
Dat is het meisje, dat ook op de veiling was.
die het bureau kocht.
Michael herinnerde zich haar;.
Zij is een aardig kind, ging Rickey door, ik
neem experimenten met haar, met haar klee-
ren. Zij vindt het leuk. Ze kent zichzelf niet
meer. zegt ze.
Daarna ontvouwde hij zijn theorieën om
trent de metamorphose van Mary Lee, maar
Michael hoorde hem nauwelijks. Zijn oogen
waren op Virginia, zijn gedachten op dien
veelbeteekenenden zin „De rozen zijn van
Tony Bleecker" gericht.
Natuurlijk had Bleecker haar rozen ge
stuurd. Hij. Michael, had een boek voor haar
meegebracht en al waren het ook gedichten,
bloemen waren veelzeggend en boeken waren
maar boeken. En Bleecker wist dat!
Enfin, hij had het óók geweten! Maar hij
had niet gedurfd. Verder dan vriendschap
durfde hij niet gaandit mooie kind kon
immers nooit voor hem bestemd zijn.
Toen hij haar verliet, zeiden Virginia's
oogen méér dan haar lippen.
Komt u nog eens terug? waren de woor
den, die zij zeide. Maar haar oogen zeiden:
Kom. o kom.
Michael liet haar hand los en wendde zich
naar Rickey.
Farquhar. je weet, dat ik graag je boek
zou willen inkijken, zei hij, 2ich forceerend
tot hartelijkheid.
Zij wisselden een blik van verstandhouding.
Als ik het af heb, zal ik het u komen
brengen, zei Rickey.
Toen hun gast vertrokken was, praatte
Rickey opgewonden over het bezoek.
Het zou een reuzen bof zijn. als mijn
eerste boek als vervolgverhaal in zijn tijd
schrift werd opgenomen.
Dat zou het zeker zijn!
Virginia's stem klonk mat. Rickey keek haar
verwonderd aan.
Ik moet je zeggen, dat je er veel belang
stelling voor toont!
Waarvoor
Voor mijn boek. natuurlijk, Hemel, wat
ben jij enthousiast. Jonge schrijvers als ik krij
gen niet iederen dag bezoek van een beroem
den uitgever!
Dus Rickey schreef Michael's bezoek aan
zichzelf toe! Waarom zou hij ook eigenlijk niet.
Michael had haar niet geantwoord op haar
invitatie.
Zij zat nog lang met verdrietige oogen in het
vuur te staren. Michael was aardig en belang
stellend geweest, maar toch niet de Michael
uit den tuin.
In de weken, die volèden, stuurde hij haar
een paar maal een boek. maar zelf kwam hij
niet.
Zij trachtte dus maar haar leventje in te
richten zonder hem. Zij voelde zich eenzaam,
maar wilde er niet aan toegeven. Waarom zou
zij aldoor aan haar eigen geluk denken? Zij
moest trachten goed te zijn en goed te doen,
ook al riep heel haar hart om Michael.
X.
Rickey neemt een invitatie aan.
Op een grijzen dag. laat in November, kwam
Tony Bleecker nog eens zijn invitatie her
halen.
Jullie moeten met Kerstmis op Derekdale
komen.
Ik heb je toch al gezegd, dat we niet
kunnen.
Maar mijn lieve meisje
Ik ben je lieve meisje niet.
Ik wou. dat je het was!
Anthony, hou alsjeblief je mond! Je zou
er niet meer over praten.
Het was nu „Virginia" en „Anthony". Daar
het nu eenmaal het gebruik scheen in de
nieuwe wereld, waarin zij leefde, had Virgi
nia er in toegestemd.
Maar zeg me dan tenminste de ware
reden.
Langzaam antwoordde zij:
Je moeder.
Maar je hebt toch een briefje, door haar
zelf geschreven, waarin ze Je uitnoodigt. Wat
wil je nog meer dan dat?
Haar briefje beteekent eigenlijk niets. Ze
is er heelemaal niet op gesteld, dat ik kom.
Dat weet je heel goed, Tony.
.(Wordt vervolgd.).
Te Volendam is Dinsdag de schoenfabriek, welke opgericht werd door Volendammers, en werk zal verschaffen aan velen
die in verband met den toestand in het visscherijbedrijf een ander beroep moeten kiezen, officieel geopend. Een kijkje
in het bedrijf
De burgeroorlog in Spanje. Regen aan het Madrileensche front. Een convooi in de nabijheid van Pinto.
De soldaten beschermen zich door dekens legen den regen
De bewaking aan de Fransch-Spaan-
sche grens. De douaneposten zijn
versterkt om het passeeren van onbe
voegden en ongewenschte elementen
te voorkomen
De spoorwegwerken in Amsterdam-Oost. Het nieuwe viaduct
tusschen Javastraat en Van Swindenstraat is Dinsdag voor het
verkeer opengesteld. Zoolang het treinverkeer nog niet naar
den opgehoogden spoordijk is verlegd, moet het verkeer bij
het passeeren yan een trein nog wachten
De villa op wielen, geëxposeerd op de internationale auto
mobielententoonstelling te Berlijn. Een moderne aanhang
wagen
