De Beersche overlaat in werking. De ontploffing te Brasschaet.
Vlammende Schoonheid
De explosie in het militaire kamp van Brasschaet bij Antwerpen. De
autoriteiten op de plaats van de ramp ter bestudeering van de oorzaak
van het ongeluk
De Maas is om, en de Beersche overlaat tusschen Gassel en Beers is Donder
dag in werking gelreden. Een kijkje in de omgeving van Gassel, waar het
land door het Maaswater langzaam wordt overstroomd
De Hertog van Kent op bezoek bij zijn broer, den Hertog van Windsor.
De beide vorstelijke personen voor Hotel Bristol te Weenen
FEUILLETON
Naar het Engelsch va*
TEMPLE BAILY.
(Nadruk Verboden.)
17)
Je moet niet zoo praten.
Waarom niet? En als je eenmaal met
Tony Bleecker getrouwd bent kun je alle
mooie jurken van de heele wereld koopen.
Maar ik trouw niet met Tony Bleecker!
Rickey's oogen vlamden op.
Moet je haar hooren, Mary Lee. Ieder an
der meisje zou dol zijn, als Tony Bleecker op
haar verliefd was. Maai- Jinny geeft er geen
zier om. Ze zet hem aan den kant of ze nog
een dozijn andere minnaars in voorraad heeft.
Misschien is er iemand anders.
Mary Lee's schrandere oogen rustten op
Virginia's vurrood gezichtje.
Rickey lachte.
Er is niemand anders!
Hij stond op.
Ik ga mezelf netjes maken voor vanavond.
Mary Lee
Hij glimlachte tegen haar en zij lachte terug.
Maar de lach was van haar gezicht verdwenen
toen zij tegen Virginia zei:
Dus jullie gaan nu toch?
Rickey wilde het zoo dolgraag. Maar ver
standig is het niet.
O, waarom zou je altijd verstandig zijn
er zullen no° jaren genoeg komen, om verstan
dig en braaf te zijn. Zij zweeg, zei toen lang
zaam:
Ik zal je missen en Rickey.
Maar we blijven niet lang. troostte Vir
ginia.
Lang genoeg voor hem om verliefd te
worden op Marty van Duyne.
Virginia keek haar verbaasd aan.
Marty van Duyne?
Ja.
Maar hij heeft haar toch pas één keer ge
zien?
Eén keer is genoeg voor een man als je
broer. Hij zegt dat zij de eenige vrouw is, die
hij kent. die haar type vrouw is. Haar kleeren
hebben het 'm natuurlijk gedaan. De mijne be
er itiseert hij altijd en eeuwig.
O, dat is zoo Rickey's gewoonte. Als ik
jou was, zou ik dragen wat ik zelf wilde en
me niet aan hem storen.
Maar ik moet me aan Rickey storen, zei
Mary Lee langzaam. Omdat ik van hem houd.
Virginia kon daarop geen antwoord vinden,
en Mary Lee vervolgde heftig.
Een meisje zooals jij zou nooit willen be
kennen, dat zij hield van een man, die haar
liefde niet beantwoordde. Maar ik ben er
trotsch op dat ik van Rickey houd en ik zou
het aan de heele wereld willen vertellen. En
ik weet dat ik het soort van vrouw ben, dat
hij hebben moet. Ik begrijp hem en dat is
meer dan Marty van Duyne ooit zal kunnen.
Jij hebt het hem altijd te gemakkelijk ge
maakt. Virginia. Rickey heeft goedkeuring
noodig. maar ook een prikkel, die hem aan
zet, Jij bent veel te zelfopofferend. Ik houd
van hem, maar ik zou mij nooit door hem laten
tyranniseeren. Zij onderbrak zichzelf. Wat een
onzin praat ik. Vergeet het alsjeblieft.
Zij stond op en liep naar het raam.
Het sneeuwt wij zullen een taxi moeten
nemen.
Zij telefoneerde en liep daarna weer ruste
loos door de kamer.
O, die gedachte aan Kerstmis vind ik
vreeselijk.
Waarom ga je dan niet naar huis?
Omdat ik hier wil zijn als Rickey thuis
komt. Zij lachte. Zie je wel hoe smoor ik ben?
Virginia glimlachte terug.
Ik geloof de helft niet van wat je zegt.
Toch is het zoo Enfin vanavond zal ik
nog eten, drinken en n-oolijk zijn
Zij veranderde van onderwerp toen Rickey
binnenkwam.
Heb je je straatterrier al een naam gege
ven? vroeg ze. toen het hondje tegen zijn
nieuwen baas opsprong.
Nee.
Dan zal ik het doen. Hij moet Weenie-
Wurst heeten, ter gedachtenis aan het worst
en brood-kraampje.
Mary Lee deed vreeselijk gek en onder een
daverenden schaterlach gingen Rickey en zij
de trap af.
Virginia bleef alleen achter en voelde zich
eenzaam. Zij ruimde den boel af en ging voor.
het vuur zitten, met den hond en de kat als
gezelschap.
Zij voelde zich terneergeslagen en bezorgd.
Zij was met zooveel verwachting naar New
York gekomen en nu was Rickey als steeds
rusteloos en liep hij weg van zijn werk. Want
dat was het hij was het harde werken moe.
In Annapolis praatte hij van vrijheid, en hier
weer. Maar welke artiest vond rust en vrijheid
voor zijn werk was volbracht?
Als zij maar wist, wat hij geschreven had,
dan kon zij hem helpen. Maar Rickey had haar
ditmaal heelemaal buitengesloten. Hij wilde
alles alleen doen, om niemand dankbaar te
hoeven zijn voor zijn succes.
Maaral het nu eens geen succes werd?
Zij durfde er niet. aan denken, wat een misluk
king voor hem zou beteeken en. Het zou hem
verpletteren, hem verbitteren. Zij kende hem
in zulke buien.
Neen, hij moest slagen! Een impuls dreef
haai- naar Rickey's kamertje. Zijn manuscript-
lag netjes opgestapeld op zijn werktafel. De
titel, „Vlammende Schoonheid", staarde haar
aan.
Toen zij haar hand ernaar uitstak, voelde zij
zich als Fatima in Blauwbaard's kamer. Zij
had geen recht om het te lezen, maar toch deed
zij het. Zij tilde het titelblad op en las de eer
ste regels. Zoo stond zij een poosje te lezen,
toen pakte zij plotseling het heele bundeltje op
en nam het mee naar de voorkamer. Een uur
lang zat zij in het manuscript verdiept en
trachtte tevergeefs sporen te vinden van wat
zij verwacht had van Rickey's talent. Maar
neen, niets.
Was dit Rickey's groote werk? Het gegeven
was goed. dat kende zij reeds, maar de uitwer
king was slecht, alledaagsch. de stijl absoluut
niet origineel. Niet één zin die gloeide of spran
kelde. Zij had een te goed inzicht en een te
zuiver gevoel om zich te laten misleiden.
Rickey's manuscript was waardeloos. Geen
enkele uitgever zou er naar omkijken.
De witte vellen lagen stil in haar schoot. Het
vuur smeulde nog slechts, de hond en het
poesje lagen in diepe rust. Het was heel stil.
Buiten viel de sneeuw in dikke vlokken.
Wat moest zij doen. Want er moest iets
gedaan worden. Rickey moest zoo niet door
gaan. Maa.r hoe hem dat aan het verstand te
brengen? Van haar zou hij het zeker niet aan
nemen, hij zou woedend worden en zeggen dat
zij niet in hem geloofde. Mary Lee? Het was
beter haar er niet in te mengen
Michael McMillan!
De gedachte aan hem was haar als een red
dende lichtstraal in de duisternis. Hij kon
raadgeven en helpen, beter dan wie ook. Zij
keek op de klok. Het was nog niet laat voor
een New Yorker. Zou zij hem vanavond vragen
om te komen? Het duurde nog een heelen tijd
vóór Rickey thuiskwam. Zoo'n gunstige gele
genheid om Michael alleen te spreken zou zich
niet zoo gauw weer voordoen!
Zij ging naar de telefoon en trachtte zichzelf
zoo goed mogelijk in bedwang te houden.
Toen Michael's stem haar antwoordde, stelde
zij heel rustig haar vraag. Kon hij komen?
Het was heel dringend.
Hij zou met plezier komen. Over een half
uur kon zij hem verwachten. Zij deed haar
huisjurkje uit en trok een diepblauw toiletje
aan met wat goud aan hals en polsen, waarin
zij een engel van Fra Angelico leek. Zij legde
nieuw hout op het vuur en trok de twee diepe
stoelen dichter bij den haard.
Toen Michael kwam bracht hij bloemen mee
maar geen rozen. Hij had een ivoorkleurig
potje van aardewerk laten vullen met viool
tjes. Het potje kwam uit Italië.
Ik had het u al lang willen geven, zei hij.
Virginia was nerveus geweest toen hij bin
nenkwam, maar zijn manier van doen deed
haar de noodige kalmte terugvinden.
Ik vond het prettig, dat u mij opbelde.
Ik verveelde mij dood en had geen zin om iets
uit te voeren.
De viooltjes schenen plotseling zonneschijn
en lente in de kamer te brengen.
Ik durfde het bijna niet doen. U hebt het
altijd zoo druk!
Nooit te druk als u mij noodig hebt!
Hij vertelde haar toen van de plaats waar
het ivoorkleurige maasje vandaan kwam, een
villa boven Napels.
Ik reed er met mijn auto langs, net op den
dag, dat het huis publiek verkocht werd, met
alles wat erin was. Ik kocht het voor een appel
en een eien ik heb het personeel gehou
den. Dit vaasje is het eenige voorwerp, dat ik
eruit heb meegebracht. Maar ik vind het een
prettige gedachte, dat daarginds als die mooie
dingen wachten.
Wachten, waarop?
Dat weet ik niet. Misschien ga ik er wel
nooit naar terug. Maar het geeft mij het gevoel
een thuis te hebben, wat ik van een aparte-
ment, nooit kan voelen.
Hij beschreef de villa: de klimrozen op het
terras, het gezicht op de Middellandsche zee,
de wijngaarden met den warmen, bedwelmen
den geur van rijpe druiven. Het huis zelf, de
ruime, lage kamers, de pergola, de vijver met
het fonteintje in de hal. de marmeren beelden.
Toen onderbrak hij zichzelf.
Ik praat maar aldoor en u had mij iets te
vragen, is het niet?
Het is over Rickey, begon Virginia. Ik heb
zoo juist zijn boek gelezen.
Hij weet niet, dat ik het heb gelezen en ik
zou het hem ook niet durven vertellen. Maar
mr. McMillan, hij moet er niet mee doorgaan.
Waarom niet?
Het ls banaal en verward. En hij heeft er
zelf zulk een hooge verwachting van. Ik vrees,
dat het een groote teleurstelling voor hem zal
worden, want zooals het nu ls, zal geen uit
gever het willen hebben.
Hij trachtte haar op te monteren.
.(Wordt vervolgd.)!
Op Waalsdorp zijn Donderdag interacademiale hockeywedstrijden ge
houden tusschen Amsterdamsche, Delftsche, Leidsche en Utrechtsche
Studenten, georganiseerd door de Delftsche Studenten Hockey Club.
Een spelmoment
Steiner, de winnaar van de ski-
kampioenwedstrijden voor soldaten
van het Duitsche leger te Garmisch
Partf»nkirchen
De Vereeniging van Nederlandsche Gemeenten recipieerde Donderdag
te den Haag ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan Minister mr.
J. A de Wilde feliciteert den voorzitter der Vereeniging, mr. P. Droog-
leever Fortuyn. Rechts naast den minister de directeur der Vereeniging,
mr. A. Jonker
Een begrafenis over het verdronken land langs de Maas. Het stoffelijk
overschot van een in de Roermondsche Weerd overleden persoon
moest per boot naar Horn worden overgebracht
