Vlammende Schoonheid
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILY.
(Nadruk Verboden.)
24)
Toen, met snelle verandering van stem,
voegde hij eraan toe:
Trouw morgen met me.
Ik ben heelemaal niet van plan met je
te trouwen, morgen niet en nooit.
Hij lachte:
Dat denk je maar, maar je vergist je.
Herinner je je nog wat ik je gezegd heb. „Je
zult de meesteres van Derekdale worden?"
Virginia had plotseling een gevoel, alsof
haar een onheil boven het hoofd hing. Zou
zij heusch met Tony trouwen? Maar neen,
dat was immers onmogelijk! Michael had
haar lief. Dat was het eenige. wat er voor
haar op aan kwam.
Na het diner schaarden de logés zich om
het vuur in de hall, in afwachting van de
gasten voor het bal. De oude Anthony had
Virginia naast zich in een hoekje, van waar
uit zij Michael, die op den rug van een stoel
leunde, goed kon zien. Marty van Duyne zat
op een laag haardstoeltje, met Rickey aan
haar voeten. Hij zat op een groot rood kussen,
en zijn krullen raakten bijna haar knie.
Marty daagde Michael uit:
We hebben het er juist over gehad dat
er tegenwoordig absoluut geen kans is voor
jonge schrijvers. Wat vind jij daarvan?
Voor het genie is altijd een kans.
Rickey vatte vlam.
Welke uitgever kan het genie erkennen
als het zich aan hem voordoet?
Marty tikte met haar vinger op zijn wang.
Niet onbeleefd zijn, kleine jongen. Je
praat tegen Michael McMillan! Ga door,
Michael. Ik vraag je excuus-voor je tegen
stander.
Waarom excuus?
Michael begreep, dat Rickey in een stem
ming was, om ruzie te maken, maar niets,
wat de jongen zei, zou hem tot heftige weder
woorden kunnen drijven. Het speet hem, dat
Marty dit onderwerp op het tapijt had ge
bracht, maar dat was echt iets voor Marty,
twee mannen tegen elkaar in 't harnas jagen
om er zelf de opwinding van te genieten.
Wij uitgevers vragen om spontaniteit en
fantasie, zei hij kalm. De meesten van onze
jonge schrijvers schrijven maar een recept.
Is dat niet een beetje erg algemeen ge
zegd? onderbrak Rickey hem.
De stemming werd gespannen. De andere
gasten om het vuur keken geïnteresseerd naar
den opgewonden jongen aan Marty's voeten,
die het waagde, den beroemdsten uitgever van
New-York tegen te spreken.
Virginia hield haar adem in. O, als Rickey
nu maar zijn mond hield. Zij kon aan zijn
stem hooren, hoe geprikkeld hij was. Zij
wendde zich in haar angst tot den gastheer:
O, kunt u hem niet laten ophouden, mr.
Bleecker?
Uw broer?
Ja. Hij zegt verschrikkelijke dingen tegen
mr. McMillan,
Het is Marty's schuld. Zij heeft hem op
gehitst.
De oude Anthony stond op en leunde met
zijn arm op den schoorsteenmantel.
Van jonge genieën gesproken, begon hij
er is een jonge Zuid-Amerikaan
Daarna leidde hij de conversatie. Rickey
mokte op zijn roodzijden kussen.
Met een zucht van verlichting ging Michael
naar Virginia toe.
Het spijt mij zoo, fluisterde zij, maar
Michael antwoordde:
Waarom zouden wij ons vanavond met
onaangename dingen bezighouden?
Even later begaf het gezelschap zich naar
de balzaal. Virginia had nooit iets dergelijks
gezien. De zaal was zóó hoog en breed, dat
de menschen er dwergen in leken. De versie
ring had niets van het gewone Kerstmis-idee.
Alles was modern, dieprood en paars, oranje
en blauw. Rondom de zaal stonden oranje
boompjes, behangen met oranje glazen ballon
nen. Ei- waren paarse ballons en parasols en
kleine bouquetten van roode rozen in kant
papier.
Virginia kon het niet mooi vinden.
Het is allemaal net als in een nacht
merrie, zei ze tegen Michael, toen ze met hem
danste.
Het werd erger naarmate het later werd.
Het was Virginia of de menschen iets van het
groteske van de versiering hadden overge
nomen.
Zij rilde in Michael's armen toen ze weer
met hem danste.
Ik wou, dat ik den heelen avond met jou
kon dansen, Michael, de andere mannen zijn
verschrikkelijk.
Hij keek haar dankbaar aan, en even later
zei ze.
In Annapolis gingen wij in den Kerst
nacht naar de kerk. onder de sterren, en dan
luidden alle klokken
Als ter bespotting van haar woorden begon
nen ook hier de klokken te luiden. De muziek
gaf een gesyncopeerde parodie van een oud
Kerstlied.
Het is middernacht, zei Michael. Een ge
lukkig Kerstfeest, liefste.
Rondom hem klonk uit alle monden:
Een gelukkig Kerstfeest een gelukkig
Kerstfeest!
De een gaf den ander een hand, zoodat er
een groote kring ontstond.
Tony kwam naar hem toe en rukte Virginia
letterlijk van Michael los.
Het is nu mijn beurt, zei hij en danste
met haar weg.
Opeens stond hij stil, trok een krans van
mistletoe van een wagentje, dat door twee
pages werd voortgereden, zette die op Virginia's
hoofd en kuste haar. Plotseling zag Virginia
dat allen dit deden: al de meisjes iroegen
mistletoe en al de mannen kusten hun partner.
Zü rukte zich van Tony los en vluchtte weg.
Hij rende haar lachend achterna, maar de
kring van dansers wierp zich tusschen hen in
om Virginia te laten ontsnappen. Zij rende
de hall door en de trap op en zocht haar toe
vlucht in de schilderijen-galerij, waar zij dien
middag met Tony had zitten praten. Toen zij
hijgend in de deur stond, zag zij iemand zit
ten op den divan, die voor een familiegroep
geschoven was. Het was de oude Anthony
Bleecker. Hij stond op en kwam naar haar
toe.
Maar lieve kind, wat is er gebeurd? vroeg
hij, toen hij haar opwinding zag.
Zij zei het hem eerlijk.
Ik ben weggeloopen.
Weggeloopen? Waarvan?
Van Tony en de anderen.
Haar wangen gloeiden. Hij trok haar naast
zich op de bank
Ik ben niet preutsch, zei ze, maar ze
hielden een mistletoe-cotillon en ik had geen
zin om me te laten kussen.
Hij lachte, maar zijn oogen gaven te kennen,
dat hij haar begreep.
Neen. een vrouw als jü bent. houdt daar
niet van. Maar de jonge menschen van tegen
woordig zijn over alles heen. Jij behoort tot
een geslacht, van vrouwen, die een gevoel van
eigenwaarde bezitten.
Misschien is dat wel zoo, stemde zij toe.
ik weet het niet. Ik heb nooit met menschen
omgegaan, ziet u. Ik ben heelemaal niet mo
dern.
Dank den hemel, dat je het niet. bent.
kind. antwoordde hij glimlachend. Vertel mij
maar eens een beetje over jezelf.
Zij deed dat met graagte. Zij vertelde hem
over de Kerstdagen in het oude huis in Anna
polis, en over de veiling, waarop zij zijn
vrouw en Tony had leeren kennen. Zij vertel
de hem ook over haar leven in New York, en
hij luisterde met de grootste belangstelling
naar alles. Hij vond het prettig om naar haar
te kijken, zooals zij daar zat, in haar goud
kanten jurk tegen het donkere fluweel van de
bank en te luisteren naar haar stem met het
zachte Zuidelijke accent, dat hij zoo goed ken
de uit zijn kinderjaren. .Want de oude Antho
ny hield van de dingen van het hart en den
geest, maar in de zakenwereld en in de wereld,
waarin zijn vrouw hem noodzaakte te leven,
telden die dingen absoluut niet. Het eenige,
wat daarin telde, waren aandeelen en effecten,
sport en pleizier.
Vertel mij eens, onderbrak hij Virginia
plotseling. Ben je van plan met Tony te trou
wen?
Waarom vraagt u dat?
Omdat hij je liefheeft, en omdat ik het
erg prettig zou vinden.
Maar ik houd niet van hem, zei ze een
voudig.
Zou je het ook niet kunnen op den duur?
Ik geloof van niet.
Is er een ander?
Zij hield haar adem in
J a.
O, dat spijt mij.
Zij zaten een oogenblikje zwijgend, toen be
gon hij weer:
Het spijt mij meer, dan ik je kan zeggen.
Tony moet een vrouw hebben zooals jij bent.
Hij is niet kwaad, maar hij is op het verkeer
de pad, en jij kan hem op het goede brengen.
Ik wil zijn moeder er niet de schuld van geven,
dit is nu eenmaal haar wereld en zij zou er
niet buiten kunnen. De schuld ligt bij mij,
ik had mijn idealen moeten opgeven, maar
ze aan Tony moeten voorhouden. O. je hoeft
mij niet te vertellen, lieve Virginia, dat jij in
het leven gelooft en in dè liefde en in alle
andere mooie goede dingen, waar zoovelen van
ons mee spotten.
Hij zweeg en staarde naar het schilderij vóór
hem.
Dat is mijn huisgezin, tien jaar na mijn
huwelijk geschilderd.
(Wordt vervolgd.)
De Lilliputters, die deel uitmaken van de 5óste Beurs van de Dameskroniek
In het R.A.I.-gebouw te Amsterdam, worden in den restauratie-wagen door
den kok op soep vergast
De senaat van het Leidsche Studenten Coi ps in gesprek met luitenant-generaal jhr. W. Röell,
die Vrijdag op de Maaldrift afscheid nam van de garnizoenen Leiden en den Haag
De .Kertosono", die bij de Portugeesche kust in aanvaring
kwam met het Engelsche slagschip -Malaya", wordt bij
Wilton Feyenoord van een nieuwen neus voorzien
De heer Maskens,
Belgisch gezant,
minister Colijn en
de heer Raeder
(boven) tijdens het
diner, dat aan de
deelnemers der
Oslo-conferentie
werd aangeboden.
Onder: de heer
Raeder en mini
ster Deckers
H. M. de Koningin woonde Vrijdag in Metropole Palace te den Haag een vertooning bij der huwelijksfilm van H. K. H. Prinses
Juliana en Z. K. H. Prins Bernhard De aankomst der vorstin
De kampioen der veetentoonstelling te
Haywards Heath (Eng.) welke deze
week werd gehouden
In het Vondelpark te Amsterdam staan de crocussen in
vollen bloei. In een der perken prijken de bekende
initialen J. B.
