Dader kon niet
zwijgen.
Hooger beroep
Mussert-zegels.
H.D.-Vertellin;
S.L.MOK
BRONCHETiS
De woningmarkt
te Overveen.
TEMPELIERSSTR. 32
VRIJDAG 12 MAART 1937
H A A R T: E M'S D A G R T: A D
6
ARR. RECHTBANK.
Was trotsch
op zijn werk.
Een veertigjarige, vertegenwoordiger
uit Haarlem had zich te verantwoorden
wegens twee brutale inbraken in Vel-
sen en Santpoort. Hoewel de politie
langen tijd in het duister had getast,
en geen spoor van den dader had kun
nen vinden, had deze, waarschijnlijk
omdat hij trotsch was op zijn „werk",
tenslotte zijn mond niet kunnen hou
den, waardoor de politie hem op het
spoor was gekomen.
In October 1934 werd in een manufacturen
zaak aan den Grooten Hout- of Koningsweg
te Velsen een brutale diefstal gepleegd, waar
bij een aantal overhemden, twee rieten kof
fers, enkele paren dameskousen, een paar hee
rendassen, tafellakens en pull-overs ontvreemd
werden.
Eenigen tijd later werd in een woning aan de
Beekvlietstraat te Santpoort eveneens inge
broken. Daar maakte de dader een bedrag van
f 1200 aan bankbiljetten, waaronder twee
bankjes van f 500 en een ijzeren kistje, waarin
zich een gouden broche, tien rijksdaalders, een
gouden heerenhorloge, een aantal bankjes van
f 10 en eenig kleingeld bevonden, buit.
Als getuige werd gehoord een winkelier en
grossier uit Velsen, destijds eigenaar van de
betrokken manufacturenzaak, waarin een fi
liaal van hem gevestigd was geweest. Get. had
bericht van den diefstal ontvangen en had
zich onmiddellijk naar de zaak begeven, waar
alles overhoop gehaald bleek te zijn. De onge-
wenschte nachtelijke bezoeker had uit de wan
orde die hij had aangericht het beste uitge
zocht en meegenomen in een paar rieten kof
fers. welke voorwerpen eveneens in den win
kel ten verkoop aanwezig waren geweest.
Getuige vertelde, dat het reeds de vierde
maal was. dat er in dit perceel was ingebro
ken Daarom was het huis aan de achterzijde
geheel met extra zware luiken afgesloten.
Get. meende dan ook, dat de dader niet bin
nen had kunnen komen, zonder hulp van
binnen af te hebben gehad, vooral daar de
luiken geen sporen van geweld vertoonden.
Een Beverwijksche jongedame, die als fi-
ïlaalhoudster in den winkel werkzaam was
geweest, had den diefstal het eerst gecon
stateerd. Zij kon zich niet herinneren, of de
luiken inderdaad gesloten waren geweest.
Een jonge dame uit Velsen, die eveneens
in de zaak werkzaam was, verklaarde in te
genstelling tot den eigenaar van de zaak,
dat de luiken overdag wel eens open gingen.
De mogelijkheid was dus niet uitgesloten
geweest, dat een der luiken minder goed ge
sloten was.
Bezwarende verklaringen.
Als volgende getuige verscheen een Haar-
lemsche juffrouw, die eenigen tijd met verd.
had samen gewond, en voor hem zeer bezwa
rende verklaringen aflegde. Verd. was in
October '34 met twee rieten koffers thuis ge
komen, waarin zich verschillende kleeding-
stukken bevonden, Hij vertelde, dn hij die
goederen in commissie had. doch zij mocht
er van houden, wat zij gebruiken kon. Ook
voor zichzelf had verd. een en ander uitge
zocht.
Toen get. later eens met verd. in Velsen
fietste, had deze haar den winkel aan den
Grooten Hout- of Koningsweg gewezen, en
gezegd, dat daar de goederen vandaan
kwamen Hij vertelde er bij. dat hij langs de
achterzijde den winkel was binnengedron
gen.
Ook had verd. eens een bankje van f 500
getoond en verteld, dat hij dat voor een ken
nis moest wisselen. Later had hij aan een
broer van get. gevraagd of die het wilde wis
selen. Deze zou dan f 25 krijgen,
Verder had verd, haar ook het huis in de
Beekvlietstraat te Santpoort gewezen en ge
zegd, dat hij daar de bankjes van f 500 had
gestolen.
Verd. zelf voerde hier tegen in, dat de kof
fers door een vriend uit Hillegom bij hem
waren gebracht. De vrouw had volgens hem
zelf een gedeelte van dit goed verkocht in
Amsterdam.
Get. „Dat is niet waar, daar weet ik niets
van!"
Verd. vraagt den president, deze bewering
te laten onderzoeken, er. noemt het adres,
waar de bedoelde goederen zouden zijn af
geleverd.
De grijze zomermantel.
Ook het bankbiljet zou door de vrouw in
Amsterdam zijn gewisseld, in een groot mode
magazijn, waar zij toen tevens een grijzen
zomermantel had gekocht. Dit bankbiljet was
eveneens afkomstig van den Hillegomschen
vriend.
Get.: „Dat is ook niei waar1"
Verd.: „Hoe komt zij dan aan dien man
tel?"
Get.: „Ik heb heelemaal geen grijzen zomer
mantel!"
Verd. vraagt, of ook dit onderzocht kan
worden.
De broer van de vorige getuige, verklaarde,
dat verd. hem inderdaad het bankbiljet had
laten zien, en gevraagd had. of hij het voor
hem wilde wisselen. Hij had de zaak evenwel
niet vertrouwd, en was er niet op ingegaan.
Tenslotte werd als getuige a décharge een
reiziger uit Haarlem gehoord, die verklaarde,
dat hij de juffrouw had geholpen bij een
verhuizing. Er was toen sprake geweest van
het inwisselen van rentezegels, en toen get.
dit niet had willen doen, zou de vrouw gezegd
hebben: ,.Je kunt het gerust doen, want ik
heb zelf in Amsterdam een bankbiljet van
f 500 gewisseld".
Get.: „Dat is niet waar. Dat heb ik nooit
gezegd. Dat hebben ze samen afgesproken.
Get. is een vriend van verd
Requisitoir.
De officier wees er in zijn requisitoir op.
dat het niet de eerste maal is. dat verd. met
de Justitie in aanraking komt. Hij is reed*
dertien maal veroordeeld.
Verd. kan echter nooit zijn mond houden,
en moet steeds over zijn „heldendaden" spre
ken, waardoor hij dan ook telkens weer tegen
de lamp loopt. Spr. meent., dat door de per
tinente verklaringen van de vrouwelijke ge
tuigen, die zeer nauw bij deze geschiedenis
betrokken was, verdachfe's schuld zonne
klaar is bewezen.
Verd. heeft reeds een aantal zware straf
fen achter den rug, en ook ditmaal is een
strenge straf zeker op zijn plaats. Spr.
vraagt veroordeeling tot een gevangenisstraf
van twee jaar.
Pleidooi.
De verdediger meende in zijn pleidooi, dat
de bewijsvoering staat of valt met de ver
klaringen van de vrouwelijke getuige, die
hij echter zeer twijfelachtig noemde.
De verklaringen van deze vrouw zijn zeer
vaag en twijfelachtig. Bovendien zijn ze
in strijd met de zeer pertinente verklaringen
van verd. en van den getuige a décharge.
Ook de herkomst van de in beslag genomen
goederen staat niet onomstootelijk vast. ter
wijl evenmin bewezen kan worden dat het
geld inderdaad van de diefstal uit Santpoort
afkomstig is.
Tenslotte wees pl. er nog op, dat bij de in
braak in Velsen vingerafdrukken zijn gevon
den, die niet van verd. afkomstig waren, even
min als van het personeeil. Het is dus heel wel
mogelijk, dat hier andere daders in het spel
zijn geweest.
Pl. meende dan ook. dat de volledige be
wijsvoering niet. geleverd was. Daartegen
over is verd. zeer positief in zijn verklarin
gen en beschuldigingen, en pl. drong er bij
de i-echtbank dan ook op aan, dat daarnaar
eventueel een anderzoek zal worden inge
steld, wanneer de rechtbank niet tot vrij
spraak mocht kunnen besluiten.
De rechtbank zal over veertien dagen von
nis velleD
De ambtenaar van het Openbaar Mi
nisterie was in beroep gekomen van
het vonnis van den kantonrechter,
van 1 Februari j.l.. waarin deze een
Haarlemschen sigarenwinkelier, die er
van beschuldigd was een voorraad
zgn. Mussert-zegels in voorraad te
hebben gehad, welke wegens hun ge
lijkenis met postzegels verboden
zouden zijn, had vrijgesproken.
Verd. was zelf niet verschenen, doch had
mr. W. de Rijke volmacht verleend, voor hem
op te treden. Deze bekende, dat verd. de in
beslag genomen zegels in voorraad heeft ge
had, doch ontkende ten stelligste, dat deze op
postzegels zouden gelijken.
De eerste get., agent van politie te Haar
lem, verklaarde 9 November van het vorig jaar
een aantal van de betrokken zegels bij verd.
te hebben gekocht, waarna hij later op den
dag met een rechercheur een voorraad van
ruim 10.000 zegels in beslag had genomen.
De volgende get., een 50-jarige referendaris
der P.T.T. te 's-Gravenhage verklaarde, dat
de zegels bij vluchtige beschouwing inderdaad
eenige overeenkomst met postzegels vertoo-
nen. Het komt dan ook wel voor, dat zij aan
de controle ontsnappen, en als gewone post
zegel afgestempeld worden.
Off Vindt u, dat dis zegels op frankeer
zegels lijken?"
Get.: „Zooals ik zei: bij vluchtige beschou
wing. Bovendien spreekt de Postwet van
„overeenkomst vertoonen met", en dat is zeker
het geval".
Requisitoir.
De officier meende in zijn requisitoir dat,
hoewel op de zegels geen nationaliteit en ook
geen waarde vermeld staat, deze bij een vluch
tige beschouwing wel degelijk op gewone fran
keerzegels lijken.
Men heeft door deze wetsbepaling trach
ten te voorkomen, dat voor allerlei recla
medoeleinden de werkelijke frankeerzegels
nagebootst worden, wat het vertrouwen
daarin zou ondermijnen. Spr. achtte het ten
laste gelegde bewezen en vroeg vernietig'"
van het vonnis van den kantonrechter. Er
rekening mee houdend, dat "net hier een prin-
cipieele kwestie betreft, eischte spr. een boete
van f3.
Pleidooi.
De gevolmachtigde voerde aan. dat de .ge
lijkenis met postzegels niet een zoodanige is,
als bedoeld in art. 440. Ook de opzet tot het
Nachtelijk Avontuur
door NANCY BARNES
Mijnheer Martin stapelde met zorg zijn drie
kussens op. trok de dekens over zijn schouders
en sloot zijn ooeen. De vrouw in de flat boven
hem rende door de kamer, met een scherp
getik van haar hakken op den kalen vloer. De
zware tred van een man volgde. Een oogen-
blik later rende ze terug. Zou je dit geen ga-
loppeeren kunnen noemen? dacht mijnheer
Martin, en nestelde zich diep in zijn behage-
lijke bed. Gek dat ze altijd draafde, dacht hij
soezerig. Sinds die menschen er drie jaar ge
leden waren komen wonen hadden ze altijd
o-ehold, Een zonderling huishouden moest het
daarboven zijn misschien menschen zonder
eenige conversatie.
Hun vloerkleeden waren veertien dagen ge
leden opgenomen. Eerst had mijnheer Martin
dat prettig gevonden, omdat hij dacht dat ze
gingen verhuizen. Maar toen bedacht hij, dat
je nooit wist wat je dan boven je hoofd kreeg,
en hij herinnerde zich de dagen, dat hij on
der de Vereeniging voor Volksdansen woonde.
Tenslotte kon je beter één vrouwspersoon bo
ven je hoofd hebben, die rende, dan twintig,
die sprongen
De laatste dagen was mijnheer Martm gaan
piekeren over die weggehaalde vloerkleeden
Toen hij eenmaal het idee had gekregen dat
ze uit armoede verkocht waren, liet dat hem
niet meer los. Visioenen van zijn mede-huur
ders, die hun meubilair verkochten, verstoor
den zijn rust.
De vrouw holde weer terug. Een h o n g e-
r i g e vrouw draafde niet zoo, dacht hij ge
rustgesteld. Misschien had ze ontdekt, dat
ze beter kon draven op kale vloeren. Hij soes
de in,
Toen hij met moeite een oog opende wezen
de radium-wijzers van zijn klokje op drie. Hij
bleef stil liggen, zich afvragend wat hem
wakker gemaakt had Toen deden een harde
plof en drie kleinere tikjes er na hem op
schrikken. Hij ging overeind zitten. Dit was
iets nieuws. Hij luisterde aandachtig, maar
kon er niet uit wijs worden. Een tijd lang wa
ren de korte scherpe tikken zóó regelmatig dat
ze Morse-teekens hadden kunnen zijn. Zijn
maag kneep samen van angst. Zouden er
inbrekers gekomen zijn die de vrouw gebon
den hadden, en waren die tikjes een nood
sein voor hém? Zijn brein werkte koortsach
tig. Dat oude pistool, dat zijn vader hem ver
maakt had. O nee, dat was bij de vorige ver-
MAKELAAR EH TAXATEUR
Onroerend^ goederen
Hypotheken-Assurantiën
Administratie en Beheer
van Vermogens
.Lid.)
plegen van bedrog was niet aanwezig, terwijl
evenmin het vertrouwen in de frankeerzegels
door de gewraakte reclame-zegels zal worden
ondermijnd.
Spr beriep zich op andere vonnissen, en
toonde vervolgens aan, dat verschillende ver-
eenigingen reeds jaren lang dergelijke zegels
uitgeven, waarvan sommigen zelfs de ver
melding van nationaliteit en waarde ver
toonen. Dit is met de bedoelde zegels niet
eens het geval.
Bovendien meende spr dat de huidige re
geering den leider van een politieke bewe
ging, gekleed in een verboden uniform
zwart hemd toch niet op een harer uitga
ven zal afbeelden, zoodat verwarring uit
gesloten is.
Spr. meende dan ook, dat vrijspraak of
anders ontslag van rechtsvervolging zou moe
ten volgen, en bepleitte bevestiging van het
vonnis van den kantonrechter.
DE WORDING VAN DE GRIEKSCHE KUNST
Dr. C. W. Lunsingh Scheurleer
heeft zijn ambt aanvaard.
Dr. C. W. Lunsingh Scheurleer die benoemd
is tot bijzonder hoogleeraar aan de rijksuni
versiteit te Leiden, heeft vandaag zijn ambt
aanvaard met het uitspreken van een rede:
„Den en ander over de wording van de
Grieksche kunst".
en Kou op de borst
Als een.kou vastzit, is een krachtige behande
ling noodig, om ernstig gevaar te voorkomen.
Neem een laxeermiddel en een heet voetbad.
Ga naar bed. Maak dan de huid van keel en
borst door opleggen van heets, natte handdoe
ken goed rood. Masseer dan flink met Vicks
VapoRub. Daarna nog een dikke laag op keel
en borst smeren en met warm flanel bedekken.
Deze uitwendige behandeling is vooral bij kin
derverkoudheden aan te bevelen, omdat ze de
maag der kinderén niet van streek brengt,
zooals bij overmatig gebruik van inwendige
m e d i c ij n e n vaak het geval is.
De echte Vicks is uitsluitend bij Apothekers
en Drogisten verkrijgbaar. Groote pot (dubbele
hoeveelheid) tijdelijk 90 ct.
(Adv. Ingez. ivied.)
huizing weggeraakt. Hij wischte zijn voor
hoofd af.
Voordat hij gekozen had tusschen de pook
en de kolenschop als wapen, hoorde hij het
bekende galopje alweer boven zijn hoofd. De
zwaardere tred volgde, en dat stelde hem ge
rust. De wonderlijke tikjes gingen nu over in
een snel, onregelmatig geluid. Uitgesproken
géén Morse-seinen. Mijnheer Martin schudde
zijn hoofd, zich schamend voor zijn melodra
matische veronderstellingen. Hij moest maar
eens wat minder detectiveromans lezen, be
sloot hij.
Een kwartier lang bleef hij over die gelui
den nadenken: toen gaf hij het op. Maar af
gedaan was de zaak allerminst: zoolang hij
niet wist wat er gebeurde, zou hij niet meer
kunnen inslapen. Hij was er zeker van dat
niemand dat zou kunnen. Niemand, en hier
mee nam hij resoluut het telefoonboek en
zocht het nummer van zijn bovenburen. Hei
duo draafde naar de plek juist boven zijn
eigen telefoon en dat gaf hem een moment
van schrik. „Ben je een man of een muis?"
vroeg hij zichzelf hardop, en toen hoorde hij
een mannenstem: „Hallo". Hij stelde zijn
vraag heel zakelijk, maar toen zijn boven
buurman een heele stroom van verklaringen
gaf, ging hij direct weer over tot zijn gewone
manier van doen. „Nee-nee, werkelijk niet"
zei hij haastig. „Het hindert me volstrekt niet
Absoluut niet. 't Is alleen maar ziet u, als ik
wist wat dat geluid was. zou ik er niet over
piekeren".
Het was, legde de buurman ernstig uit, een
hond. Of liever, een bot. „Een kunstbot, dat
we hem hebben gegeven omdat hij een beetje
ongelukkig is. We hadden geen idee, dat het u
hinderen zou We zullen het hem direct af
nemen".
Mijnheer Martin legde den hoorn neer met
een schuldig gevoel in zijn hart. Daar moest je
een ouwe vrijgezel voor zijn om je met de
zaken van je buren te gaan bemoeien, en zelfs
een ongelukkigen hond van zijn eerste speel
goed te berooven.
Het was goed te hooren. dat het moeite
kostte om den hond te vangen; hij was blijk
baar ook een goede draver. Toen de voetstap
pen samensmolten in één lang geschuifel
maakte een uitbarsting van hondenwoedé hef
maar al te hoorbaar, dat zijn bovenburen suc
ces gehad hadden. Er was geen twijfel moge
lijk. ze hadden het bot afgepakt. „Ongeluk
kig" was nog een te zwak woord voor dezen
hond. dacht mijnheer Martin. Slechts een
permanente melancholie, misschien zelfs
waanzin, kon zulke geluiden voortbrengen.
Terwijl mijnheer Martin zijn hoofd onder de
iekens verstopte, gaf de hond aan heel de
buurt een demonstratie van zijn virtuositeit
Diep en dreigend gegrom., hartverscheurend
gegil en dan een lang-aanhoudend gejank,
dat echode tegen de wanden van de binnen
plaats.
En 't ,,plan-Gehrels".
.De laatste jaren zijn er in Overveen en
nu bedoelen wij in de eerste plaats het Ju-
liana-kwartier heel weinig huizen te huur
of te koop geweest en eigenlijk is dit nog zoo.
De Gemeentelijke Bouwverordening laat
geen aaneengesloten bouw van groote com
plexen toe, blokken, die vaak een beleggings
object vormen voor groote maatschappijen en
dus verhuurd worden, met het normale ver
loop van huurders, dat hiermee gepaard ging.
De meeste huizen werden gekocht, vaak nog
in de dure jaren en dergelijke huizen blijven
in den regel bewoond.
Want de laatste jaren was het zoo, dat bij
een verkoop geen redelijke prijs meer was te
bedingen en nolens volens bleef men soms in
een te duur huis wonen.
Gebouwd werd er ook niet meer, omdat er
geen terreinen waren en zoo was er tot voor
korten tijd op de woningmarkt vrijwel niets
te doen
Zoo verzekerde ons de directeur van het
Woningbureau Kweekduin.
Villa's, die in Overeen te koop waren, in
Kweekduin en elders, gingen ook al niet ge
makkelijk weg.
Het publiek vond deze huizen te groot of
te duur; vaak te ouderwetsch en veelal waren
de groote tuinen niet langer een aanbeveling
maar een bezwaar.
Waar behoefte aan was. dat waren fleurige,
moderne huizen tegen niet al te dure prijzen,
met tuinen niet grooter dan 1200—1500 M2.
Overveen kon dan ook niet langer concur-
reeren met b.v. de gemeente Heemstede, waar
dergelijke vrijstaande landhuisjes wel werden
gebouwd en verzekerde men ons het was
„een dooie boel".
Ook het Gemeentebestuur moet dit gevoeld
hebben, want in September 1935 werd door
onzen zegsman op verzoek van het gemeente
bestuur een rapport uitgebracht, waarin op
de wenschelijkheid werd aangedrongen, den
bouw van dit nieuwere type woningen moge
lijk te maken.
Deze mogelijkheid is nu geschapen door het
uitbreidingsplan Gehrels en nu. is alles als In
een tooverslag veranderd.
Het gemeentebestuur heeft gezorgd voor een
aantrekkelijk plan met plantsoen en een twee
tal vijvers.
Aan de straat komt een voortuin van 10
meter en deze 10 meter voortuin aan beide
zijden geeft met de straatbreedte een ruimen,
landelijken Indruk.
Er mogen hoogstens blokken van 4 wonin
gen worden gebouwd, die onderling 12 meter
tusschenruimte moeten hebben, zoodat een
aantrekkelijke open bouw tot stand komt.
Bovendien berekent de gemeente een billij
ken prijs van 8 per M2. en het gevolg is,
dat er veel aanvragen komen en men de helft
der aanvragers niet tevreden kan stellen.
Alles, wat op het oogenblik gebouwd wordt,
is al verkocht, hetgeen te danken is aan de
prijzen, die varieeren van 900012000.
Naar het oordeel van onzen zegsman speelt
hier ook de devaluatie een rol. Maar ook an-,
dere factoren werken mede, dat Overveen in
trek Is.
Deze woonbuurt, ligt buitengewoon gunstig
voor het onderwijs.
Pas is een modern toegeruste O.L.S., de
Julianaschool. in dit kwartier geopend, de
M.T.S., 2e H.B.S. B, Kennemer Lyceum, R.K.
Lyceum liggen alle in de buurt.
Ook wordt met groote waardeering ge
sproken over dé nieuwe wandelgelegenheid
aan den Zeeweg en bij de Kolk. Zoo kan Over
veen weer concurreeren en komen liefhebbers
van het buiten wonen zich in dit fraaie kwar
tier vestigen.
Waar nu reeds van de bouwgronden plan-
Gehrels een groot gedeelte verkocht is, zal
het niet lang duren, of Overveen is weer een
bevolkte wijk rijker geworden.
Dit succes is tevens een aanwijzing voor
het gemeentebestuur, om het beschikbaar
st- "sin bouwterreinen met kracht te be
vorderen.
In een volgend artikel zullen wij zien, hoe
de toestand in de wijk Bloemendaal is.
Er kwam een pauze, waarin gesmoorde ge
luiden klonken en voetstappen schuifelden
boven zijn hoofd, en het angstzweet brak
mijnheer Martin uit. Gesteld dat ze probeer
den zijn bek dicht te houden, dat hij beet en
dat ze hondsdolheid kregen....
In het hotel, dat aan de binnenplaats grens
de, gingen lichten aan. De advertenties zei
den, dat het een hotel was voor rustige en
gedistingeerde menschen. Een van de gedis-
tingeerden gooide nu een flesch melk, die stuk
vloog naast het raam van mijnheer Martin
een ander, misschien een graad minder deftig,
riep iets heel leelijks. Hij brulde het zóó hard.
dat de hond zweeg. Verstomd uit beroeps-
naijver, dacht mijnheer Martin, zenuwachtig
Toen, tot zijn opluchting, werd die plotse
linge, onheilspellende stilte verbroken. De on
regelmatige tikjes klonken weer, en ze leken
zacht en prettig na alles wat er gebeurd was.
Mijnheer Martin luisterde er tevreden naar
Hn' bleef zelfs glimlachen, toen hij de hooge
hakken van de vrouw hoorde tikken boven
zijn hoofd, in de richting van de telefoon, ge
volgd door wat hij sinds drie jaar liet door
gaan voor gespijkerde bergschoenen. Toen
zijn eigen toestel rinkelde, nam hij den hoorn
vroolijk van den haak. Hij zou nooit hebben
kunnen inslapen zónder hen gerust te stellen
en hij had ze niet weer durven opbellen. Aar
dig van ze om daaraan te denken.
De jonge man zei: „Het spijt me zoo. We
hébben het hem eerst afgepakt, maar weet
u....". Mijnheer Martin onderbrak hem
„Denk daar maar niet meer over. Ik snap
het best. En nu ik eenmaal weet wat het is.
ben ik volkomen tevreden"
En toen zei de jongeman het eenige, dat
mijnheer Martin een ongestoorde nachtrust
kon bezorgen. „Ziet u, we hebben de vloerklee
den naar de stoomerij gestuurd
Natuurlijk. En hij dacht nog wel dat ze hun
meubilair gingen beleenen! „Heerlijk. Dat is
fijn voor u. nietwaar?" zei hij enthousiast. Het
..pardon?" van den bovenbuur deed hem in
het donker blozen. „Ik bedoel dat het zoo
prettig is om schoone kleeden te hebben". Hij
vond het nogal raar gezegd, maar de jonge
man beaamde het van harte, zij het ook iet of
was verbaasd. „Ze komen morgen thuis, en lk
denk dat u dan wel niets meer van den hond
zult hooren
Mijnheer Martin zei. dat hij daar zéker van
was en legde den hoorn neer met een warm
gevoel jegens zijn bovenburen Aardige lui
moesten dat zijn. Ze hadden hem zijn be-
moeierigheid niets kwalijk genomen.
Hij trok zijn dekens op en kneep zijn oogen
dicht Hij zou heusch gauw genoeg aan het
•'.estómmel met. dat bot gewend zijn. Eigen
lijk jammer dat de kleeden morgen terugkwa
menHij zou eens een visite gaan maken.
Toen slien lib in
Vergadering N. S. B.
De N. S. B. hield Donderdagavond in de Ge
meentelijke Concertzaal een bijeenkomst, die
geleid werd door den heer A. P. Uni. Deze
heette de aanwezigen welkom, waarna hij het
woord verleende aan den eersten spreker van
den avond, den heer M, M. Rost vanTon-
n i n g e n.
„Wij nationaal-socialisten zijn niet gekomen
om onze huidige staatsorde te verbeteren", zei
spreker; „ook niet om het onrechtvaardige
van onze economische structuur te verzach
ten. Onze strijd gaat weliswaar vaak tegen po
litieke partijen en hun staatskundige en
maatschappelijke stelsels, maar het wezen
van het waarachtig nationaal-socialisme gaat
toch uit van een geheel andere beweegreden.
Ons doel is een volk, dat leeft naar eigen aard
en eigen levenswet. Of -anders gezegd: naar
de ordeningen, die verankerd liggen in een
volk van eerlijk bedoelen en klaar en duidelijk
rasbewustzijn. Alleen deze aardeigen orde
ningen kunnen ons volk weer gelukkig en wel
varend maken. Wij zijn niet uit ons zelf opge
staan om ons volk wat nieuws te gaan leeren,
doch om onzen tijdgenooten een waarachtiger
staatsbeste] voor te houden. Wij zijn opge
staan, omdat er in ons diepste zijn iets was,
dat ons riep. Iets, dat leven en niet sterven
wil. Het was de stem van ons bloed, dat sprak".
Spreker critiseerde de democratie, die vol
gens hem den werkman werkloos, den boer
bodemloos, den intellectueel hopeloos, den nij-
veren handwerkman moedeloos "heeft gemaakt.
„De democratische staat', zei spreker, „hoop
te op terugkeer van vrijhandel. Zij verwaar
loosde echter den landbouw en drong naar
verdere industrialisatie, op den dorren grond
slag van een verarmden boerenstand. Men
leende er op los en men maakte ons land in
één woord bankroet'.
Spreker noemde vervolgens cijfers van im
port en export. „Onze buitenlandsche handel,
dus invoer en uitvoer, bedroeg in 1929 onge
veer 4750 millioen gulden; in 1935 nog slechts
16c0 millioen, dat is ongeveer een derde".
Een gevolg van het wanbeleid van deze re-
geering is de toeneming van het aantal werk-
loozen tot 610.000. Men kan veilig aannemen,
dat 1V2 a 2 millioen landgenooten van steun
moeten leven. Deze ontreddering spiegelt zich
ook af in de Staathuishoudkunde. Elk jaar,
dat de heer Colijn aan het bewind is, kost het
land tweehonderd millioen gulden. De Staats
schuld bedraagt op het oogenblik 3V2 milliard.
De heer Rost van Tonningen besprak ook
uitvoerig den toestand in het buitenland, spe
ciaal in Duitschland. Toen dat land zes mil
lioen werkloozen telde, begreep Hitier. dat het
zoo niet langer verder kon gaan; hij greep
toen naar de macht om die niet meer af te
staan.
Spreker eindigde zijn rede met de aanwe
zigen op te wekken, vooral in de komende
maanden ijverig propaganda voor de N. S. B.
te maken.
Hierna was het woord aan den heer C. v a n
Geelkerken, die sprak over het onder
werp: „Onze strijd". Als men ons wil zien al
leen als een protestbeweging, dan ziet men al
leen maar één bepaalden kant van de bewe
ging, en niet het nationaal-socialisme, zei hij.
Het is vier jaar geleden dat hij ook te Haarlem
sprak, Sindsdien is er veel veranderd. De S. D.
A. P. had toen een verkiezingsplaat het licht
doen zien, waarop een arbeider aan een offi
cier een schop gaf. Dat zal de S. D. A. P. nu
niet meer doen. (Geroep: „Neen!"). De heer
Schmidt noemde de N. S. B. toen „Oranje-ge
spuis!" Dat zal hij nu óók niet meer durven
doen. (Geroep: „Neen!").
Nu het duidelijk is geworden, wat het na
tionaal-socialisme in ons land wil en betee-
kent, richt men overal comités van waak
zaamheid op. „Hebt u ooit gehoord", vroeg
spreker, „dat men vier jaar geleden comités
van waakzaamheid tegen de communisten
heeft opgericht? Neen immers! Maar dat doet
men nu wel tegen de nationaal-socialisten.
Toch heeft een natioaal-socialist vertrouwen
in zichzelf en in de toekomst, want hij weet
wat hij wil; hij weet dat hij overwinnen zal.
Dat heeft hij in Duitschland getoond. En wat
men in Duitschland kan, moet ook in ons land
kunnen".
Spreker- critiseerde de autoriteiten, die aan
de arbeidersorganisaties gevraagd hebben, of
zij er geen bezwaar tegen hadden, dat de
bouw van een museum op de Veluwe in werk
verschaffing zou worden uitgevoerd. „Voor
den duivel', riep spreker, „moet men aan ar
beidersorganisaties vragen of er gewerkt mag
worden!" f Geroep. „Schande!").
Wij zien ons volk als één geheel, zei spreker.
Dat is ons vast geloof en dat geloof hebben
de andere partijen niet. Als het ernst is om
een nieuw volk en een nieuwen staat te krij
gen dan moet men de deur van het verleden
dichtsmijten. Wie niet vóór ons is, is tegen
ons. Een tusschenweg bestaat niet. „Als wij
eerstdaags twaalf zetels in de Kamer krijgen,
zullen wij tevreden zijn. Maar eens komt de
dag, dat de Kamer vol nationaal-socialisten
zal zitten, niettegenstaande de tegenwerking
van vele kanten, waarvoor men zelfs zijn hei
ligste beginsels op zij zet. In 1925 waren de
partijen tegen elkaar; in 1933 waren ze tegen
Colijn en in 1937 zijn ze allemaal vóór Colijn
en tegen de N. S. B. De nationaal-socialisten
willen gaarne vergeven, maar alles vergeten
zullen ze niet. vooral niet de terreur, die men
tegen de N S B gevoerd heeft".
De heer Van Geelkerken eindigde zijn rede
met een geestdriftige peroratie.
Beide sprekers ontvingen een dankbaar ap
plaus.
Na afloop werd gelegenheid tot het stellen
van vragen gegeven. Hiervan werd door eenige
aanwezigen gebruik gemaakt. Zij werden door
de sprekers beantwoord.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP ZATERDAG
13 MAART 1937.
Prog-r. I Hilversum II.
Progr. II. Hilversum I.
Progr. III. 8.00 Keulen. 10.30 Pauze. 11.05
Londen Regional. 12.35 Vlaamsch Brussel. 1.35
Keulen. 2.35 Londen Regional. 3.20 Keulen. 6.20
Parijs Radio. 7.20 Weenen. 9.05 Pauze. 9.10
Boedapest. 10.20 Berlijn.
Progr. IV. 8.00 Brussel Vlaamsch. 9.20 Pauze.
10.35 Droitwich. 6.50 Londen Regional. 7.05
Droitwich. 9.40 Weenen. 10.10 Droitwich.
Progr. V. 8.00—7.00 Diversen. 7.00 Eigen gra-
mofoonplatenconcert: Verzoek programma.
8.0012.00 Diversen.
HANDELSBLAD GRATIS
Zij, die zich thans abonneeren ont
vangen het Handelsblad deze maand
GRATIS.
Abonnementen 1,90 per maand en
5,50 per kwartaai. Buiten Amsterdam
verhoogd met 20 cent per maand voor
•erzending.
Abonnementen op te geven bij het
Bijkantoor Handelsblad
(WENSING'S Alg. Adv.-Bureau)
Telefoon hvjii:.
(Adv. Ingez. Med.j
