Vlammende Schoonheid
3S Onder enorme belangstelling heeft de begrafenis
der slachtoffers van de onlusten te Clichy plaats
gehad. De rouwstoet op weg door de straten
Op de Eerste Algemeene Begraafplaats te Utrecht is Maandag het stollelijk overschot van
gep. luitenant-generaal der artillerie W. C. baron Röell van Hazerswoude ter aarde besteld
y
Sen, de Japansche winnaar
van den Marathonloop bij
de Olympische Spelen, is v
professor in de 'iteratuur
geworden
Lentepracht van oe groote bloemententoonstelling op kasteel .Maiquette" te
Heemskerk
De minister van Sociale Zaken, mr.
M Slingenberg, heeft Maandag de
werkzaamheden voor het nieuwe
Boschplan bij Amsterdam in oogen-
schouw genomen
.Marisa", bij de Ned. Scheepsbouw Mij. te Amsterdam voor de Kon.
Shell gebouwd, maakt heden op de Noordzee zijn proeftocht
H K. H. Prinses Juliana zet de ski's gereed bij de auto voor het vertrek uil Zeil am See. waar het
vorstelijk echtpaar gedurende eenigen tijd volop van de wintersport heeft genoten
De Korenmarktpoort te Kampen be
staat 600 jaar. Vroeger bezat Kampen
elf poorten, thans nog drie
FEUILLETON
«aar het Engelsch van
TEMPLE BAILS.
(Nadruk Verboden.)
Weenie kwispelde met zijn staart en volgde
Virginia naar het aangrenzende vertrek. Het
leek wel of hij zich haar beschermer voelde.
Hij was wel niet groot, maar hij bezat een moe
dig hartje.
't Lijkt zoo vreemd, zei Virginia, terwijl
ze thee inschonk, dat Rickey juist nu trouwen
W Ik hoop. dat het hagelsteenen regent in
Florida was Mary Lee's wraakzuchtig ant
woord. Haar opmerking zou grappig hebben ge
klonken, als ze niet met zooveel ernst was
gemaakt.
Ik ben bang om alleen te zijn zei ze
bijna ademloos. Ik wil niet denken. Ik ga na
de lunch dadelijk naar de stad, maar mag ik
terugkomen? Dan gaan we samen ergens eten
en daarna naar het theater.
Virginia stemde toe en zij kusten elkaar,
toen zij afscheid namen. Virginia keerde naar
de tafel terug, zich van niets anders bewust
dan van de stilte om haar heen. Zii ging door
met werken, aan een stuk door schrijvend,
uur na uur, terwijl de gedachten aan Rickey
over de bladzijden dansten. Waarom zou zij
werken als Rickey speelde? En waarom zou zy
zich nog om zijn schuld bezorgd maken als
hij het geld van Mary zou hebben om die
schuld aan Michael te betalen?
Michael Michael, die haar had verge
ten! O. als hij van haar had gehouden dai
zou hij gekomen zijn. Iedere man. die lief
heeft, vindt den weg naar de vrouw, die hij
bemint. Zon hii haar niet gezocht hebben?
Tony had haar toch ook gevonden! En als op
dit oogenblik Tony bij haar zoo binnenkomen
en met zijn charme de duisternis van haar
verlatenheid verlichten, wat zou ze hem dan
wel niet kunnen zeggen?
Neen, néén! Zij zou Tony nooit zeggen,
dat zij van hem hield. Zij hield van Michael,
alleen van Michael.
Het schemerde reeds, toen mrs. Barlow en
Roger thuis kwamen. Zij waren een film we
zen zien en Roger was in extase. Hij kwam
binnen om er Virginia van te vertellen en zijn
moeder kwam mee en met z'n drieën zaten
zij rond de kleine kachel. Roger demonstreer
de hoe de held van het stuk had gedaan.
Zie je. verklaarde hij, hij hield van het
meisje en droeg haar weg en zij was blij.
Natuurlijk was zij dat. Roger.
En toen zette hij haar op een paard en
zij deed net of ze niet wilde, maar ze ging
toch.
Dat doen de meesten.
Het kind vertelde verder van de film en
mrs. Barlow, die een scherp waarneemster
was. bemerkte dat Virginia iets hinderde. Er
was bezorgdheid in haar stem, toen zij vroeg:
Is er iets gebeurd?
Mijn broer gaat trouwen
Is dat slecht nieuws?
Misschien. Maar misschien is het alleen
maar zelfzucht van me. Ik heb hem noodig
om zelf gelukkig te zijn.
U kunt niet egoïstisch zijn.
Daar ben ik niet zoo zeker van .Zijn hu
welijk zal hem van mij afnemen en ik houd
van hem.
Haar stem trilde en mrs Barlow legde, haar
rustige hand op Virginia's hand.
U bent tot nu toe zoo dapper geweest, u
moet. dit aanvaarden, zooals u al het andere
hebt aanvaard.
Toen mrs. Barlow en Roger waren wegge
gaan. hoorde zij nog aldoor:
U moe: dit aanvaarden 'ooals u aJ het
andere hebt aanvaard
O, het was wel heel mooi om moedig te zijn.
maar zij wilde gelukkig zijn! Zij viel neer in
den stoel voor haar bureau en bedekte het ge
zicht met de handen.
Het hondje werd weer angstig. Het drong
zich tegen haar beenen en schoof zijn kop
onder haar hand. Hij voelde de beweging van
haar vingers, die hem streelden en achter in
zijn kleine hondenhersens was hij er zich
van bewust, dat zijn tegenwoordigheid haar
troostte. Hij hield er niet van haar te hooren
huilen en nu huilde zij. Hij huilde zacht mee.
Toen hoorde hy plotseling heelemaal beneden
aan de trap de bons, die de komst van het
avondblad meldde. Dit ging hij altyd halen
om het dan. als hij terugkeerde, zóólang in zijn
bek te houden tot zyn meesteresje het had
aangenomen en hem met een waardeerend
gestreel achter zyn ooren had bedankt.
Drie lange trappen had hij af te leggen en
zijn pootjes waren maar kort. Zijn nagels tik-
kelden op het harde hout terwijl hy omlaag
liep. Op de trappen kwam hy geen mensch
tegen, totdat hij het laatste portaal had be
reikt.; toen keek hy naar beneden en zag hy
een man by den stijl van de trap staan.
Die man was Michael. Hy had het getikkel
van de pootjes op de trap gehoord en keek
op: zijn hart sprong op van vreugde, want
Virginia's hond stond hem met zijn schitte
rende oogjes aan te staren.
Weenie? zei hy onzeker en Weenie kwis
pelde voorzichtig onderzoekend met z'n staart.
Toen het hondje de hall had bereikt, nam het
de krant in zyn bek, keek Michael schuin van
terzijde aan, maakte een kleinen omweg om
de hand te ontwyken die hem wilde tegen
houden en schoot de trappen op.
Michael volgde. De kamer was duister toen
hy binnentrad. Hij stond op den drempel van
de open deur en riep zacht:
- Virginia!
Zij antwoordde fluisterend
Michael!
Zy stond op en onmoètte hem in het mid
den van de donkere kamer Hii sloeg zijn ar
men om haar heen. Toen wist zy da^ hij he
werkelijk was en niet een hersenschim welke
.haar verlangen naar hem had opgeroepen
Zy klemde zich aan hem vast:
Michael, Michael!
Het hondje, dat met de krant in zyn bek
naast hen stond werd niet opgemerkt. Toen
legde het de krant aan Virginia's voeten en
ging er zelf met een tevreden zuchtje naast
liggen.
Michael en Virginia zaten by het venster
en praatten. Buiten was het donker en de
regen stroomde. Maar Michael zeide:
Wist je dan niet, dat het mij niets kon
schelen, wat Rickey deed of doen zou? Jij al
leen bent voor mij van beteekenis. Wist je dat
niet. lieveling?
O, zii wist het. Telkens herhaalde zy het.
Hoe had zij zoo dom kunnen zijn! Maar zy
hield van hem en nu was alles goed.
Toen Mary Lee om zes uur kwam was de
lamp aangestoken en trof zy Michael aan die
wachtte om met haar beiden ergens te gaan
dineeren.
We gaan er een feestje van maken. Ik
weet een goed restaurant Mary Lee, jou mag
ik het we] vertellen ik ga met Virginia
trouwen.
Ik geloof, dat iedereen gaat trouwen, zei
Mary Lee. Sprak ze nog van Rickey?
Ja.
Heeft ze nog iets naders gehoord?
Neen.
Ik dacht, dat er nog nieuws over de
trouwparty zou zyn.
Maar daarover kon geen nieuws zyn, om
dat er van geen trouwen sprake was geweest
en ook nooit zou zyn. Want terwijl Virginia
en Michael en Mary Lee ergens feestelijk di
neerden. besteeg Rickey Farquhar de trappen
van het oude huis in Washington Square.
Toen hij de zolderkamei bad bereikt, zag hy
de deur openstaan, den kleinen Schotschen
herder op wacht zitten en vond hy de kleine
kat vlak voor de kachel slapend.
Rickey zag er verwilderd en verwaarloosd
uit Hii wierp zichzelf op den divan en sloeg
ziji armen voor de oogen. Twee nachten had
hy niet seslapen en ook nu kon hij niei sla
pen.
Weenie kwam naast hem zitten en likte zyn
hand. Na Virginia aanbad het hondje Rickey
het meest. Eindelijk nam Rickey het op de
canapé en samen lagen zy, hond en man,
zwijgend in het donker.
Marty aanschouwt een nieuwen dag.
Het was natuurlijk Jane Bleecker, die het
had gedaan. Ter elfder ure nog. Instinctief
had zij geweten, dat er dien avond, toen Mar
ty met een prachtige japon aan tafel was ver
schenen en met een zilveren band om het
haar iets gewichtigs zou gebeuren. Marty had
voor haar gasten een partytje georganiseerd
op een naburig jacht. En op het laatste oogen
blik had zij de anderen laten gaan en was zelf
thuis gebleven. En Jane was gebleven.
Liefste, had ze tegen haar jonge gast
vrouw gezegd, ik geloof dat het voor jou en
Rickey niet goed is, om hier alleen met de
bemanning achter te blijven.
Marty haalde haar schouders op.
Denk, wat je wilt. zy stond bij de ree
ling, zoo etherisch mooi in het licht van de
maan, dat zelfs Jane, toen zy haar aanzag,
huiverde.
Jane kwam naast haar staan.
Ben je van plan vanavond te trouwen,
Marty?
Marty sloeg haar oogen neer.
Waarom denk je dat?
Ik denk het niet-, ik wéét het. Marty,
ben je dwaas?
Ja. Rickey noemt het een schoone dwaas
heid.
O, die jongen! Weet je wat je hém gaat
aandoen?
Het kan me niet schelen, wat ik hem
aandoe ik houd van hem.
Als je van hem hield, zou je hem met
rust laten.
Hoe bedoel je dat?
Je maakt hem niet gelukkig. En hij kan
jou niet gelukkig maken Het za! een ellendige
vergissing blyken. En ik kan me jouw leven
niet voorstellen als een vergissing, Marty.
Marty luisterde.
(Wordt vervolgd.)
