Vlammende Schoonheid
Een fiksche sneeuwbui was spelbreker bij de tradilioneele Mixed-hockey- Op Ypenburg is Vrijdag een zweefvliegtuig van de Haagsche Zweefvliegclub in gebruik
wedstrijden, welke Vrijdag te Waalsdorp plaats hadden gesteld. Het kreeg den naam van .Windekind*
De Lord Mayor van Londen arriveert in zijn koets aan
Buckingham Palace voor de overhandiging van het huide
adres van het gemeentebestuur der Engelsche hoofdstad
aan den Koning
De strijd om Madrid. De overblijfselen van een door de
nationalisten neergeschoten vliegtuig van de Spaansche
regeeringstroepen
De schedels, wervels, ribben etc. van de vermaarde potvisschen zijn op de binnenplaats van het Rijksmuseum van Natuurlijke
Historie te Leiden voor het publiek tentoongesteld
Het vertegen
woordigend con
tingent van het
Australische leger
bij de kronings
feesten in Enge
land na aankomst
te Londen
Kapitein ter zee F. J. Heeris, die belast
is met de aanwerving van 30 Neder-
landsche gezagvoerders en officieren ter
koopvaardij als observing- en assistent-
observing officer bij den non- interventie-
dienst in de Spaansche wateren
FEUILLETON
Naar het lingelsch van
TEMPLE BAILS.
(Nadruk Verboden.)
42)
Haar stralende oogen beloonden hem voor
die daad. Het was dus gemakkelijk genoeg,
zei hij. Zij zouden een heerlijken tijd hebben
met het inrichten van het huls, als Rickey
beter was.
Toen Michael om tien uur wegging ging
Virginia de slaapkamer binnen en keek naar
Rickey, die nog steeds bewusteloos lag Hij
kon wel dood zijn. zóó stil lag hij. Een keer
mompelde bij „Marty", maai- het was slechts
een zuchtje en alleen Virginia hoorde het. De
verpleegster, die medicijnen ln een maatglaasje
stond te gieten zei geruststellend:
Hij ls veel rustiger vanavond ik geloof
zeker, dat het beter gaat.
Virginia zat op haar knieën naast het bed
«n legde haar wang tegen Rickey's hand. Niet
tegenstaande al het gezond verstand, dat zij
bezat, voelde zij haar liefde voor Michael als
gntrouw aan Rickey Hoe dikwijls zij zich zelve
ook verzekerde, dat het nonsens was. zij kon
dat gevoel niet kwljtraken.
Een week later opende Rickey de oogen.
keek naar den purperen hemel en vroeg:
Waar ben ik?
üw zuster heeft u hier gebracht, zei de
verpleegster zacht.
Zü dacht, dat u het hier prettiger zou
vinden, dan in het hospitaal.
Ik vind deze kamer heel prettig, zei Rickey
en sliep weer in.
Toen hij wakker werd. brandden de lampen-
en zijn oogen namen de kleurenharmonie van
het oude gouden scherm en het donkere hout
van het Jacobean ameublement gretig in
zich op.
In wiens bed lig ik? vroeg hij. toen zijn
zuster naast hem kwam zitten.
Haar hart stond bijna stil, maar zij ant
woordde met een glimlach:
We hebben een gemeubileerd apparte
ment gevonden.
Maar wie betaalt er voor?
Ook daarop had zij een antwoord.
Rickey, wij hebben het huis in Annapolis
verkocht.
Mary Lee kwam nu iederen dag bij Rickey.
Hij scheen het prettig te vinden als zij bij hem
zat. Zij was ook de eenige met wie hij over
Marty sprak. Mary Lee scheen alles beter te
begrijpen dan de anderen.
Zij had mij lief, verzekerde hij haar. Als
ik het geld van Tony Bleecker had gehad zou
zij zeker met mij getrouwd zijn.
Als ik een man was, zou ik niet willen
trouwen niet een vrouw, die over geld dacht.
Daar denken ze allemaal over.
Ik niet. Als de man, dien ik liefheb, mij
liefhad, zou ik hem in lompen tot het andere
»inde van de wereld willen volgen:
Rickey richtte zich een beetje op zijn elle
boog op en keek haar aan.
De man, dien jij liefhebt? Dus ben jij ook
verliefd Mary Lee?
Ja. maar hij geeft niet om me.
Waarom niet?
Omdat hij gek is, barstte Mary Lee uit.
O, ik ben niet van plan tegen jou over hem
te gaan praten, Rickey. Ik kan het niet. Maar
ik wou je alleen maar zeggen, dat jij niet de
eenige bent, die verdriet heeft.
Rickey viel weer in zijn kussens terug en
bleef Mary Lee aandachtig bekijken.
Ik snap niet, waarom hij niet van je
houdt. Je ziet er wat lief uit.
Zoo, vind je dat? riep Mary Lee met bran
dende wangen. Je hebt zeker nooit verder ge
dacht, dan dat ik er wel lief uitzie, hè?
O. je hebt nog veel meer aantrekkelijks
glimlachte Rickey tegen haar.
Mary Lee boog zich dichter naar hem toe.
Ik heb tenminste hersens genoeg om te
weten, wat ik wil en wat ik kan en daar wou
ik nu over praten. Ik wil dat je een tooneel-
stuk voor me schrijft. Rickey.
Hij ging weer overeind zitten.
Een tooneelstuk?
Ja, Rickey, herinner je je mijn liedje van
het Chineesche meisje en de tempelklokken?
Nou heb ik dit dit bedacht: je zoudt dat kun
nen uitwerken tot een aangrijpend exotisch
dingetje met een massa kleur. Ik zal je laten
zien, wat ik bedoel.
Zij greep zijn ochtendjas, die over den rand
van het bed hing de zwarte zijden jas met
de vlinders en sloeg die om zich heen. Toen
met af en toe een klein accompagnement op
zijn drinkglas en de medicijnfleschjes. droeg
zij het gedicht voor. Maar het was meer dan
voordragen, zij speelde het. Zij voelde onmid
dellijk dat zij zijn aandacht had. Haar stem
bleef den zachten tragischen mineurtoon
handhaven; als achtergrond gebruikte zij het
dofgouden scherm, en zij had haar gezicht
spierwit gepoederd en haai zwartzijden sjaal
om haar hoofd gebonden.
Toen zij den laatsten regel gezegd had en
op het kleed voor den haard ineen was gezakt
riep Rickey uit:
Dat is prachtig! Waai heb je het idee
vandaan gehaald, Mary Lee'
Uit mijn eigen hoofd. Maar jij moet het
schrijven. De menschen snakken naar iets
nieuws op tooneelgebied en jij en ik kunnen
hun dat geven. Ik heb geld genoeg om het op
touw te zetten.
Waarom zou ik jouw geld gebruiken?
En toen zei Mary Lee iets wonderlijks.
Ik wil dat je mijn geld gebruikt, om Mar
ty later te kunnen doen inzien, wat zij verwor
pen heeft.
Marty van Duyne?
Ja, want ik haat haar.
Hij staarde haar aan.
Haat je haar? Waarom?
Omdat ze jou verdriet heeft aangedaan,
Rickey.
Mary Lee keek hem niet aan. Zij stond heel
stil naast zijn bed. Plotseling legde Rickey
zijn hand op de hare. De liefde in Mary Lee's
oogen was balsum voor zijn gewond hart.
XXVII.
Rickey hoort de waarheid.
Rickey herstelde heel langzaam, maar zijn
ziekte had toch een groot voordeel voor hem
gehad; zij had de scherpe kanten van zijn af
scheid van Marty als het ware doen afslijten.
Er waren nog wel dagen, dat hij zich door
zijn moedeloosheid liet overmeesteren en wil
loos en geslagen in zijn bed lag, dagen dat
zelfs de dokter ontmoedigd was, maar lang
zamerhand kwam dat minder voor, en ten
slotte zat hij in een grooten stoel op zijn kamer
en Mary Lee vond hem, toen zü binnenkwam
met een potlood in de hand.
Ik ben bezig met het stuk Mary Lee. zei
hü- Luister.
Hij las haar voor. wat hij geschreven had en
nam het met haar door. Zij leerde de regels
snel. en daarna repeteerden zij de scène. Mary
Lee weer in de vlinderjas, en met de zwarte
sjaal om haar hoofd.
Toen zij het tenslotte heelemaal zoo hadden
als zij het wilden hebben, riepen zij Virginia
binnen. Zij zat ademloos en verrukt toe te
kijken.
Kinderen, hoe hebben jullie het verzon
nen? vroeg ze, na de stilte, die er op de finale
was gevolgd. Het is een kunststukje!
Mary Lee legde haar hand over die van
Rickey.
Wü hebben het samen gemaakt, zei ze
zacht, en Rickey greep haar vingers in de zijne.
Maar niet altijd kreeg Mary Lee zulke aan
moedigingen. Rickey was nog dikwijls norsch
en prikkelbaar tegen haar. Soms stuurde hij
haar midden in een scène weg.
Ik ben moe, zei hij dan, maar dan wist
zij, dat de gedachte aan Marty hem te hevig
werd.
Toen hü den eersten dag in Michael's biblio
theek zat, dacht hü ook aan Marty. Hü was
alleen in het vertrek. Virginia bevond zich op
één van zijn mysterieuse tochten die tot doel
hadden Michael te ontmoeten; de verpleegster
was in de keuken met iets bezig en Nogl de
Japansche bediende, was in de bü keuken het
zilver aan het poetsen.
Rickey keek met belangstelling het vertrek
rond. Alles in deze kamer was mooi en smaak
vol: de zware boekenkast met de oude. in leer
en perkament gebonden deelen. de antieke
meubels, de enkele stukken beeldhouwwerk
hier en daar, het Spaansche schildery boven
den haard.
(Slot-volgt,)
