Het Roode Kenteeken
I
FEUILLETON
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden)
Het vrachtschip liep harder dan hij gedacht
had. 't Was 'n eindje verder dan de „Kastrel",
maar de sloep lag stil en hij zag de flesch
in Seabright's hand schitteren toen hij haar
ophief en met een smak op de roeibank te
recht deed komen. Hij zag zijn vriend zich
neerbukken, iets oprapen het briefje, waar
schijnlijk, en er een oogenblik overheen ge
bogen staan. Toen hield hij een zijden zakdoek
erin, die in het ochtendbriesje heen en weer
fladderde. Terry zwaaide als antwoord op
het teeken met zijn arm en lachte in zichzelf.
„Dat is O.K. Etappendienst tot stand ge
bracht".
Een fluitje weerklonk van de brug en drie
Ohineesche matrozen kwamen over het dek
aangehold en hielden bij de trap stil, terwijl
de officier hun op woedenden toon iets toe
schreeuwde.
Een minuut later draaiden zij zich om en
verdwenen, maar twee minuten daarna zag
hij ze van drie kanten op zich af komen.
Ieder van hen was voorzien van een ijzeren
marlpriem en op alle drie de gezichten lag
een kwaadaardige uitdrukking. Terry, die
wel begreep dat zij bevel gekregen hadden
hem aan te vallen en zoo mogelijk of te ma
ken, keek om zich heen of hij ook een wapen
kon vinden. Hij zag niets bij de hand. dat van
nut kno zijn. als hij aangevallen werd En
toen sprak de meest dichtbijzijnde van de drie
tegen hem:
„Jij vort, vlug".
iDe kerel zwaaide dreigend met zijn marl
priem en Terry, die wel inzag dat hij de eer
aan hen moest laten, begon zich langzaam
over het dek terug te trekken. De Chineezen
volgden hem op den voet, maar juist toen zij
op de hoogte waren van de brug, kwam er
een onderbreking van het kleine drama. Het
meisje, dat het voorwerp was van Terry's be
langstelling, verscheen plotseling, schijnbaar
uit het niets. In haar jurk van crème-kleurig
tussor, haar gezichtje overschuwd door een
grooten hoed, was ze een plaatje van schoon
heid en koelte en Terry's hart zwol van
vreugde, toen hij haar zag. Norma Charlton,
echter, herkende hem eerst niet en terwijl ze
een beetje verbaasd van hem naar de Chinee
zen keek, was het duidelijk, dat ze situatie niet
begreep. Terry lachte opgewekt en begroette
haar.
„Een mooie ochtend om te reizen, Miss
Charlton".
Toen herkende het meisje hem en op het
zelfde oogenblik kreeg ze blijkbaar eenig idee
van den werkelijken toestand.
„O," riep ze uit. „Bent u het, Mr. Domville?"
„Niemand anders hoewel ik niet gewas-
schen of geschoren ben. Ik hoop dat u heele-
maal in orde bent".
„Ja. dank u wel Maar.O! Wat heeft dit
allemaal te beteekenen?"
„Slechts een uitbeelding van force majeure.
Deze drie heeren uit China hebben hun be
velen ontvangen en leiden mij naar het voor
onder".
„Maar waarom ik bedoel, hoe bent u hier
gekomen?"
„Dat weet ik zelf niet precies. Dat komt er
van als je in een zeemanskroeg op zoek gaat
naar inlichtingen. Ik ben bewusteloos aan
boord gebracht en als u nog meer wilt weten,
doet u het beste u* tot den man op de brug te
wenden Hebt u... eh. hem al eens
nauwkeurig bekeken?"
Het meisje keek snel ln de richting van
den man, die haar aangewezen werd en een
verschrikte blik verscheen in haar oogen.
„Een van de mannen, die
„Juist! Dit is een vreemde samenloop van
omstandigheden voor u, miss Charlton".
Voor hij iets meer kon zeggen, schreeuwde
de man opnieuw, en de drie Chineezen kwa
men gezamenlijk op Terry af, die een paar
stappen achteruit deinsde.
„Ik ben wel bang, dat ik u voor het oogen
blik moet verlaten", riep hij tegen het meisje.
„Maar maakt u zich maar niet bezorgd. Als
er iets niet in orde is met dit schip dan ben
ik in aanraking met de buitenwereld. Ik kom
met u praten zoo gauw als
„Vort jij, vlug wat!" kwam de Chinees tus-
schenbeide. die daarnet ook het bevel gegeven
had
Hij was vlak bij Terry, rende op hem toe
en sloeg tegelijkertijd met zijn marlpriem naar
hem. Terry ontweek hem handig en riep
weer tegen Norma Charlton: „Ik moet werke
lijk gaan. Ik wil op het oogenblik liever geen
tik op mijn hoofd hebbenKijk goed om
u heenAls u een van de rivier kanonneer-
booten ziet, moet u hem aanroepen en als u
kunt zwemmen
„Dan kan ik niet", riep het meisje.
„Dat is dus uitgesloten!.... Maar roept
u ze in ieder geval aan, scheeuw zoo hard u
kunt, maak herrie
Hij ontweek een volgenden aanval en liep
achteruit in de richting van het vooronder.
Terwijl hij dat deed schreeuwde de man op
de brug iets in het Chineesch en een van
de drie "Chineezen wierpen zich op het meisje,
greep haar vast en begon haar naar een gang
te trekken. Toen hij dat zag, ontstak Terry
in groote woede. Zijn eigen gevaar niet ach
tend, begon hy naar haar toe te rennen. Een
van de andere Chineezen zag de kans vrij en
sloeg naar hem met het splijt-werktuig, dat
hij bij zich droeg. De slag miste Terry's hoofd
maar kwam in zijn nek terecht vlak bij zijn
schouder Wee van de pijn zakte hij op het
dek ineen In een oogwenk hadden de twee
mannen zich op hem geworpen, grepen hem,
terwijl hij nog half bewusteloos was, vast,
zetten hem op zijn voeten ;i sleepten heis
vooruit. Het was nutteloos om tegen te strib
belen en op dat oogenblik was hij ook niet in
staat dat te doen. 't Dolmakende gebons in
zijn hoofd was met hernieuwde kracht be
gonnen, de pijn van den slag, dien hij zoo juist
ontvangen had was bijna niet om uit te
houden en hij kon nauwelijks zien. Volkomen
hulpeloos werd hij het vooronder ingeduwd
en weer op de kooi gegooid, waar hij uit zijn
verdooving ontwaakt was. Het patrijspoortje
werd gesloten, de deur dichtgedaan en een
grendel knarste aan den buitenkant ervoor.
Half bewusteloos bleef hij doodstil liggen, alles
vergetend behalve het gebons in zijn hoofd
en de pijn in zijn nek, die door den slag met
den ijzeren priem veroorzaakt was.
Het duurde eenigen tijd voor hij weer in
staat was zich te bewegen en rustig te over
denken. Uit de manier, waarop het schip zich
verhief en het geluid van opspattend water
tegen den boeg, maakt hij op, dat het schip
de haven verlaten had en het hoofd bood aan
een tegenwind, die de golven tegen den boeg
opstapelde. De pluim van fijne waterdeeltjes,
die bijna voortdurend tegen de patrijspoort
opspatte versterkte hem in deze overtuiging
en dat hij wist, dat al zijn pogingen tevergeefs
zouden zijn. bleef hij rustig in zijn kooi, be
nieuwd welk geheim achter de gebeur
tenissen van de laatste twintig uren kon lig
gen en naar welke ontknooping dit havelooze
schip hem voerde, dat zich een weg baande
door de opstekende golven.
Hij lag nog steeds over dit alles te pein
zen, toen hij, door het geraas van het water
heen den scherpen klink van den grendel
vernam. De deur gleed open en werd haastig
weer gesloten, toen het water van de trap naar
beneden stroomde Hij draaide zich in het half
duister om en ontwaarde de gestalte van den
jikken zeeman, die in het theehuis geweest
was en de bevelen var de brug gebulderd had
De man stond hem op te nemen en Terry gaf
zijn blikken met interest terug. De oogen van
den kerel waren hard, zijn verweerd gezicht
met den korten baard en opgedraaiden snor
had een woeste uitdrukking en in zijn geheele
houding lag zoo iets gemeens, dat Terry bij
zichzelf uitmaakte met een meedoogenloos
iemand te doen te hebben.
Nadat hij de man een heele tijd aangestaard
had, zonder dat deze de oogen ook maar een
seconde neersloeg, verbak hij de stilte met
een koel onderzoekende vraag.
„Ik verlang te weten, wie jij bent?"
,T>at verlangen is wederkeerlg", antwoordde
Terry even koel. .Maar ruil is geen diefstal.
Als
„Loop naar dè maan met je ruil!" viel de
ander hem in de rede.
„O", antwoordde Terry, „ik schaam me
niet voor me naam, zooals u schijnt te doen.
Ik ben Terence Ashley Domville, gewezen zee
officier van de Royal Navy en nog een paar
andere dingen, die u niet zullen interesseeren".
„En wat heb je met dit spelletje te ma
ken?"
„Dat lag ik me ook net af te vragen, toen
u binnenkwam", antwoordde Terry opgewekt.
„En ook was ik benieuwd wat het spelletje
wel kon zijn. Wanneer u zoo vriendelijk zoudt
willen zijn, om me te vertellen, waarom ik
hier aan boord gebracht ben, zou Ik zeer ver
plicht zijn".
„Wil je daarmee zeggen, dat je dat niet
weet?"
„Ik heb er niet het flauwste idee van", was
het antwoord, op luchtigen toon gegeven.
Een oogenblik twijfelde de man."maar hij
was er even daarna klaarblijkelijk van over
tuigt. dat Terry blufte.
„Met dien onzin zou ik maar ophouden",
zei hij met e endreiglng van geweld in zijn
stem. ..Dat kun je toch niet volhouden!
Zeg op wat. je van plan bent. dat is het'beste
wat je doen kunt".
„Ik heb niets te zeggen", zei Terry. „Ik kan
ie dus geen genoegen doen, hoe het me ook
spijt".
(Wordt v<
ervolgdj'
Nabij de Hembrug is men bezig met den bouw van een nieuwen walkant, In verband met de verbreeding
van het Noordzeekanaal. Men ziet het vlechtwerk en de steenen glooiing. Op den achtergrond de
Hembrug
De werkzaamheden der overspanning van de Hedelsche brug over de Maas zijn Dinsdag aangevangen.
van de montage-brug
Het stoffelijk overschot van den heer Ch. Maskens, buiten
gewoon gezant en gevolmachtigd minister van België bij het
Nederlandsche Hot, die Maandagavond te den Haag is overleden
Prins Bernhard tijdens een wandeling door Parijs gedurende
het verblijf van het vorstelijk echtpaar in de Fransche hoofd
stad
De O. 16, die op terugreis van den
Oceaantocht te Lissabon order kreeg
zich voor patrouille-dienst naar de
Spaansche wateren te begeven, is
Dinsdag te Nieuwediep teruggekeerd.
De aankomst
Het verblijf van het vorstelijk echtpaar
te Parijs, daags voor zijn terugkeer
naar Nederland. H. K. H. Prinses
Juliana en Z. K. H. Prins Bernhard bij
het verlaten van een restaurant in de
Fransche hoofdstad
Bij de pont Dordrecht-Zwijndi echt hadden zich Dinsdag velen opgesteld, teneinde het prinselijk echtpaar bij zijn terugkeer in
Nederland te kunnen begroeten
De Nederlandsche Handelsmissie in Argentinië. Jhr.
Van Karnebeek .begeeft zich naar het regeerings-
paleis, om zijn geloofsbrieven als buitengewoon
ambassadeur aan den president der republiek aan
te bieden
