DE GROOT N.V.
DEGROOTNV.
Toen er nog veel grachten
in Haarlem waren....
H
DINSDAG 13 APRIL 1937
HAARLEM'S DAGBLAD
6
Liberale Staatspartij
„De Vrijheidsbond".
Over defensie en liberale koloniale politiek.
Maandagavond vergaderde in „De Nijver
heid" de afd. Haarlem, van de Liberale Staats
partij „De Vrijheidsbond", onder leiding van
mr. C. Blankevoort.
Eerste spreker was de heer F. W. Coster,
oud-kolonel, candidaat voor de Tweede Kamer,
uit Den Haag, die het onderwerp behandelde-
„De defensie van Nederlandsoh Indië".
Spr. zette uiteen, dat de liberale partij een
vredelievende partij is. maar toch de waarde
erkent van een goede defensie.
De taak van het leger hier te lande is de ver
dediging tegen een buitenlandsehen vijand.
Het leger bestaat eigenlijk alleen in tijden van
mobilisatie.
De taak van het leger in Indië is de hand
having van rust en orde; dit leger bestaat
alleen uit vrijwilligers; het is een 30.000 man
sterk, die ook in vredestijd onder de wapenen
zijn en is hoofdzakelijk geconcentreerd op
Java.
De taak van de marine is universeel, de vloot
is bewegelijk en moet gebruikt kunnen worden
waar zij noodig is. Te betreuren is, dat de be-
zuniging op de marine veel te ver is gegaan.
De positie van de marine in Indië is geheel
anders dan die van de marine hier te lande.
In Indië hebben wij, behalve met een buiten
landschen vijand, ook eventueel met een bin-
nenlandschen vijand te doen. Met onze mid
delen zullen wij Indië niet volkomen veilig
kunnen stellen. Dit is nog geen reden om in 't
geheel niets te doen, zooals sommigen wel
zouden willen. De internationale onveiligheid
is de laatste jaren zeer toegenomen en daar
om behoort ten opzichte van de defensie te
worden gedaan wat mogelijk is. Wij moeten zoo
sterk zijn, dat een aanval op Indië voor den
aanvaller toch altijd groot risico zal meebren
gen. De vloot in Indië moet ook voor een
eventueelen bondgenoot een welkome aanvul
ling zijn en zij moet zich op een veilige vloot-
basis (Soerabaja) kunnen terugtrekken. Een
vlootplan, ioopend over vele jaren in de toe
komst, moet altijd gereed zijn. Zulk een plan
heeft minister Deckers ontworpen; het is door
de Staten-Generaal aangenomen, maar slechts
zeer gedeeltelijk uitgevoerd. De achterstand is
niet ingehaald. En dat terwijl de toestand in
den Pacific meer en meer gaat spannen.
Dreigt Indië gevaar? Ja. Wordt er niet aan
gedrongen op een nieuwe verdeeling van het
koloniaal bezit? En zij, die tot nu toe geen ko
loniën hadden, willen die nu hebben. Het ge
vaar van een onverwachten aanval op Indië is
niet denkbeeldig'. Bij een aanval op Indië zul
len wij niet dadelijk op de hulp van Engeland
kunnen rekenen; dat land zal zich eerst zelf
in den rug willen dekken en wellicht meer ge
voelen voor een schikking met Japan.
Spr. kwam tot de conclusie dat het nood
zakelijk blijft, onze vloot te versterken. Twee
nieuwe kruisers zijn noodig, vier jagers, acht
duikbooten (de minister wil géén kruisers, 2
jagers en 4 duikbooten). Het bezit van onze
koloniën is offers waard.
De tweede spreker, ir. H. W. van der Voort,
voorzitter der af deeling Den Haag van „De
Vrijheidsbond", vroeger te Haarlem, behandel
de het onderwerp „Liberale Koloniale Poli
tiek".
Spr. begon met uiteen te zetten, wat Indië
aan Nederland brengt. Wij regeeren in Indië
over een werelddeel en dat op een voortreffe
lijke wijze. De rubberproductie van Indië be
draagt 40 4pct. van de wereldproductie; de
devaluatie van onze valuta bracht een verla
ging van den suikerprijs op de wereldmarkt.
Men denke verder aan de productie van copra,
van kina, van petroleum. Het buitenland is
vol bewondering voor ons werk in Indië.
Zonder onze koloniën zou de ellende in ons
land niet te overzien zijn.
Het liberale koloniale programma komt
overeen met dat der overgroote meerderheid
der Europeanen die aan de ontwikkeling van
Indië hun bekwaamheid en energie hebben
gegeven, die in ons Indië gewerkt hebben.
Spr. schetste hoe het de taak is der regeering
den Inlander te steunen, soms tegen zichzelf
te beschermen, vooral op economisch gebied.
Krachtige handhaving van het gezag is voorts
noodig; eerst dan zal de persoonlijkheid van
den Inlander zich kunnen ontwikkelen.
De politieke ontwikkeling in Indië heeft
plaats gehad volgens de rassen-tegenstellin
gen. Daarom moet er boven die groepen staan
een instantie, die het algemeen belang stelt
boven het groepsbelang.
De groep der Indo-Europeanen wordt voor
het eerst thans genoemd in het programma
dea* Liberale Staatspartij. Die groep toch heeft
het thans zeer moeilijk. De Indo-Europeanen
mogen geen land bezitten om den landbouw
uit te oefenen, omdat de Inlander beschermd
moet worden. De Indo-Europeaan ondervindt
nu de concurrentie van Inlanders en Chïnee-
zen, die hen gaan verdringen uit de functies
van ambtenaren, officier, leider van particu
liere ondernemingen enz. Daarom is het zoo
noodig dat de groep van hen, die van gemengd
bloed zijn, wordt beschermd door de regeering,
want Indië heeft aan de Indo-Europeanen
veel te danken. Op een gematigde protectie
mogen zij aanspraak maken.
Mogen de liberale beginselen de welvaart
van Indië bevorderen tot in lengte van dagen!
Nadat eenige vragen waren gesteld, sloot de
voorzitter de bijeenkomst met een woord van
dank aan de inleiders.
BROODPRIJSVERLAGING NIET TE
HAARLEM.
In ons nummer van Maandag is bij het be
richt over de broodprijsverlaging van de
Coöperatieve Broodbakkerij en Verbruiksver-
eeniging „Algemeen Belang U. A." abusieve
lijk weggevallen dat deze verlaging Beverwijk
betreft, dus niet Haarlem.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO-CENTRALE OP WOENSDAG
14 APRIL 1937.
Programma I: Hilversum I.
Programma II: Hilversum II.
Programma III: 8.00 Keulen. 9.50 Deutsch-
landsender. 10.20 Pauze. 11.05 London Regio
nal. 11.20 Keulen. 12.20 Vlaamsch Brussel.
12.35 London Regional. 2.20 Parijs Radio. 4.20
London Regional. 5.05 Pauze. 5.10 Fransch
Brussel. 6.20 Keulen. 7.05 Diversen. 7,25 Pa
rijs Radio.
Programma IV: 8.00 Vlaamsch Brussel. 8.20
Pauze. 8.50 Parijs Radio. 9.35 Pauze. 10.35
Droitwich. 31,35 London Regional. 12.20
Droitwich.
Programma V: 8.00—7.00 Diversen. 7.00
Eigen gramofoonplatenconcert: Jazzmuziek.
1. Waltz Medley. 2 vleugels; 2. If Harlem came
to Mayfair. Krakajax; 3. Slow Foxtrot medley,
Fred Stein. 4. Robins and Roses, Casani Club.
5. Beale street blues, Joe Venuti. 6. Tusschen-
spel van Mills Brothers: I heard. 7. Tiger Rag.
8. How I'm doing. 9. Some of these days. Ver
volg Jazzmuziek: 10 Tango medley, 11. It don't
mean a thing. Washb. Rhythm Kings. 12. Af
ter you've gone. Joe Venuti. 13. P'ano Medley
Nok 12. Charlev Kim7, 14. Sentimental Gentle
man, Washb. Rhythm Kings; 15. A. Melody
from the Sky. Casani Club; 16. Limehouse
jjloies, Krakajax. 8.00—12.00 Diversen.
De Vrouwen-Vredesgang.
Toenemende belangstelling.
Wij ontvingen een brochure van het Cen
traal Comité Vrouwen Vredesgang. In deze
brochure wordt het doel en karakter van
den Vrouwen Vredesgang als volgt beschre
ven:
De Vrouwen Vredesgang is een algemeene
uiting van den Vredeswil der Nederlandsche
Vrouw. Alle vrouwen, zonder onderscheid
van godsdienstige overtuiging of politieke
gezindheid, kunnen daaraan deelnemen.
Hij wordt gehouden éénmaal per jaar, t.w.
op 18 Mei (Volkenbondsdag) en wordt, om
hem niets van zijn groote beteekenis te doen
inboeten, nooit dienstbaar gemaakt aan een
bepaalde actie; de Vrouwenvredesgang gaat
boven details of bepaalde acties uit en ver-
eenigt op één dag in het jaar alle gezindten
tot één groote demonstratie: een stille, ern
stige en waardige betooging. die geopend of
gesloten wordt met enkele korte toespraken.
Met den grootsten nadruk willen wij er op
wijzen, dat de Vrouwen Vredesgang volko
men vrij staat van elk politiek streven.
De bedoeling is, den Vredeswil bij de deel
neemsters te versterken en daarvan voor de
geheele wereld te getuigen.
De Vrouwen Vredesgang stelt zich naar den
geest wel degelijk in op datgene, wat op het
pogenblik der demonstratie de vredesbewe
ging, of beter gezegd de vredelievende
menschheid in het algemeen, bezig houdt en
brengt dit tot uitdrukking in de „adressen",
die telken jare aan Regeering en Volken
bond worden aangeboden.
De eventueel mee te voeren opschriften
zijn geheel in overeenstemming met het doel
der betooging.
De Vrouwen Vredesgang is een optocht
van enkeltvrouwen.
De Vrouwen Vredesgang is ontstaan op
een conferentie die der Nederlandsche af-
deeling van den Internationalen Vrouwen
bond voor Vrede en Vrijheid van 11.13 Mei
1934 te Den Haag hield.
De eerste Vrouwen Vredesgang werd ge
houden op 18 Mei 1934 te Den Haag en telde
3500 deelneemsters, reeds in 1935 was het
aantal deelneemsters zeer toegenomen om
in 1936 te stijgen tot ongeveer 12000.
Was het in 1934 en 1935 bijna uitsluitend
de H.IJR.O. die zijn microfoon voor den
Vrouwen Vredesgang ter beschikking stelde,
in 1935 en 1936 maakte ook de grootere om-
roepvereenigingen zooals de AVRO en de
N.C.R.V. van den Vrouwen Vredesgang ge
wag, ja zelfs de P.H.O.H.I. maakte gramo-
foonplaten voor uitzending naar Indië!
Deputaties werden afgevaardigd naar de
regeering. naar den Volkenbond en naar het
gemeentebestuur van Amsterdam
Ook in het buitenland viel een toenemen
de belangstelling waar te nemen.
Uit Vlaanderen kwam een afvaardiging, en
ook de pers in Zwitserland wijdde aandacht
aan het werk voor den vrede. In Londen
werd op 17 Mei een demonstratie gehouden
evenals te Aberdeen.
Zweden. Noorwegen, Denemarken en Fin
land hielden op 18 Mei samen een Noor-
schen Vredesgang.
In Frankrijk werden op vele plaatsen op 11
November Stille Rondgangen voor den Vrede
gehouden.
Ook in 1937 zal weer een Vrouwen Vredes
gang georganiseerd worden en wel op Dins
dag 18 Mei te Utrecht.
Tot slot nog iets over de organisatie. De
Vrouwen Vredesgang wordt georganiseerd
door de Hoofdbesturen van den Algemeen
Nederlandschen Vrouwen Vredebond en den
Internationalen Vrouwenbond voor Vrede
en Vrijheid die daartoe een Centraal Comité
benoemd hebben. In dit comité hebben om.
zitting mevr, C. E. M. van 't Lam-Teefe, uit
Overveen, mevr. E. J. Miolée-Riem Vis uit
Haarlem en mej. Dr. M. A. Thiel eveneens
uit Haarlem en mej. M. H. Peten uit Utrecht.
Een opwekking onzerzijds om den Vrouwen
Vredesgang 1937 te doen slagen lijkt ons vrij
wel overbodig. In dezen tijd van internatio
nale verbittering en verschaffing is een ma
gistrale vredesuiting van meer dan gewone
beteekenis.
Dat de Vrouwen Vredesgang 1937 in alle
opzichten moge
Veertigjarig jubileum.
Hartelijke huldiging.
Maandag herdacht de heer B. Grijmans
den dag, waarop hij voor 40 jaar in dienst
kwam bij de Stoomwasscherij N. V. Peeper-
korn en Zn.
De heer Grijmans heeft de geheele reorga
nisatie in dit bedrijf meegemaakt en steeds
het hart van het bedrijf, de machine, bediend.
Toen de jubilaris met zijn echtgenoote het
ruime schaftlokaal binnenkwam, werd hij
door het daar aanwezige personeel met een
driewerf hoera ontvangen. Allereerst voerde
de oudste firmant, de heer P. Peeperkorn, het
woord. Gij hebt, aldus spr., den zegen van den
arbeid gekend, en het is voor ons prettig te
mogen zeggen, dat ge u steeds bewust bent
geweest van de verantwoordelijkheid van uw
werk.
Ge hebt steeds het bedrijfsbelang gediend,
wat tenslotte aller belang was.
Het is mij daarom, aldus spr. een groot
voorrecht u te mogen mededeelen, dat het
H. M. de Koningin behaagd heeft u de eere
medaille van de Orde van Oranje-Nassau in
brons aan te bieden.
Van de firma ontving de jubilaris een ge
schenk onder couvert.
De jongere firmant, de heer Jac. Peeper
korn, schetste den jubilaris als een voorbeeld
van stiptheid en eerlijkheid. Mevr. Grijmans
ontving een fraaie bloemenmand.
Namens het personeel voerde de heer Th.
Bos het woord, die naast de gelukwenschen
als stoffelijke blijken van erkentelijkheid een
divankleed en divankussens overhandigde.
De jubilaris dankte voor de hartelijke
woorden en de cadeaux.
Hierna kreeg de jubilaris de gelegenheid
in huiselijken kring het feest te vieren.
CONCERT
DOOR JOH. STEENMAN'S ORKEST.
Vrijdag 16 April vindt in de Gemeentelijke
Concertzaal het jaarlijksche concert plaats
van Steenman's Orkest, dirigent Felix de No
bel, ten bate van de afdeeling Haarlem der
Centrale Vacantiekolonies.
Het programma, dat werken van oude en
moderne meesters bevat, heeft een bijzondere
aantrekkelijkhheid door de medewerking van
onze stadgenoote Annie Woud.
Als de voorteekenen niet bedriegen zal de
opkomst van het Haarlemsche muzikale pu
bliek en dat der omliggende gemeenten niet
te wenschen overlaten, doch een opwekking
om dit traditioneele concert bij te wonen, is
zoowel om het gebodene als om het goede doel,
zeker niet misplaatst.
PERSONALIA
Bij K, B. van 19 Maart 1937 is toegekend de
aan de Orde van Oranje Nassau verbonden
eeremedaille, in brons, aan B. Grijmans, ma
chinist-stoker bij de N.V. Stoomwasscherij en
Strijkinrichting v.h. J. Peeperkorn en Zoon te
Heemstede.
FOURNITUREN AFD.
Trots aiie prijsverhooging
handhaven wij onderstaande
prijzen.
Tailleband p. M. lOct.
Elastiek Tailleband 30 et.
Boorlint 4-8-12 ct.
Coats Bias Band 15 ct.
1000 jards Silko 21 ct.
3 paar prima So usbrasses 25 ct.
3 paar gevoerde 39 ct.
Japansch zijden
per paar39 ct.
1 dozijn Machinezijde 65 ct.
1 Hand 35 ct.
Wollen Kameelh., p. M. 40 ct-1.10
Linnen 60 c.M. breed, per M. 39 ct.
Perskussens 1.95-2.95
Prima Kleerm. Borstel 1.25
Pasbuste 8.Ö5
GROOTE HOUTSTRAAT 98.
Alles voor Naaisters en
Kleermakers.
(Adv. Ingez. Med.)
De Kinderhuisvest in 1750. Deze vaart zelf is blijven bestaan, maar bet stadsbeeld
is op dit punt in den loop der eeuwen toch wel veel veranderd.
VOORDEN-
-POLITIERECHTER
Vrouwendag.
Het beklaagdenbankje scheen Maandag
voor de vrouwen gereserveerd te zijn. Was
het misschien een toevallige omstandigheid of
school er een attentie achter van den officier
om de vrouwen op Maandag te dagvaarden,
wetende, dat ze allemaal op dien dag gaan
markten of inkoopen doen, zoodat ze dan
het minst verlet hebben. Hierover doorden
kende wint die veronderstelling aan waar
schijnlijkheid, als we weten, dat de feiten,
waarvoor de dames terecht stonden, voor een
goed deel althans, niet vreemd waren aan het
winkelen, zoodat er een zekere prudentie in
school de vrouwen nu naar de rechtbank te
lokken, het voorkwam, dat ze nu van de wdn-
keldrukte misbruik zouden maken can zonder
betaling in het bezit van verlokkende artike
len te komen. Want de verlokking had het 'm
gedaan.
Lippenstift en nagellak, poederdoosjes, sier-
kannetjes, een miniatuur olifantje, hand
schoenen caramels en chocolade om een
deel van de buit te noemen dat was alles
door de grijpgrage vingeren van de uitstallin
gen heimelijk in de handtasschen gemoffeld.
Men zal moeten toegeven, dat geen der ge
noemde artikelen tot de eerste levensbehoef
ten behoort, van onzijdig standpunt bezien,
want 't is best mogelijk, dat de verdachten
heilig geloofden, dat het leven zonder lippen
stift en nagellak eigenlijk niet waard was
geleefd te worden en wie weet of een vrouwe
lijke officier van justitie niet een minder fel
requisitoir gehouden zou hebben dan we nu
hoorden. Het verstand van den officier stond
er gewoon bij stil, hoe het mogelijk was, dat
de vrouwen zooveel van dde prullen hadden
kunnen wegnemen en hij dacht aan een gees
telijk defect, te meer waar hier geen armoede
als drijfveer aanwezig was en volgens den of
ficier dan, geen nooddruft.
't Was daarom, dat de officier voor een der
juffrouwen, die er eigenlijk geen goed begrip
van scheen te hebben, wat ze gedaan had en
erbij stond of het heele geval haar niet aan
ging, een psychiatrisch rapport wenschelijk
achtte, waarmee de politierechter accoord
ging, zoodat een dokter ter hulp geroepen zal
worden.
Wat haar vriendin betreft was dit niet noo
dig die was meer onder den indruk en
stortte heete tranen, maar de officier zei, dat
hij daar ongevoelig voor was en hij het heel
slecht vond wat de juffrouw gedaan had,
waarvoor hij 'haar Vier weken in de gevan
genis wenschte.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 ct. en 257 zwaarder dan de meeste andere.
(Adv. Ingez. Med.)
DE ARRESTATIE.
door J. P. Baljé.
Met een schreeuw liet hij het hondenspan
stilhouden. Hij wierp de honden wat eten
toe: „Hier, jullie hebben het wel verdiend!"
dan klonken zijn zware laarzen op de$i hard-
bevroren grond, en zijn vuist stiet de deur
van de bar open.
Warmte en rook kwamen hem tegemoet,
en om zijn mond verscheen een breeden grijns.
Langzaam trok hij zijn dikke handschoenen
uit en hij keek het mistige lokaal rond. Er
was een druk gekakel, hier zaten mannen
te dobbelen, daar fluisterden er enkelen in
een verscholen hoekje, aan de bar zong
iemand met schorre stem een schunniglied.
Len Peters knikte eens, alsof hij wilc'e zeg
gen, dat hij zich alles precies zoo had
voorgesteld. Dan baande hij zich een weg
naar de bar en in één teug dronk hij een
glas whisky leeg, dat men hem toeschoof.
Met den rug van zijn hand veegde hij zich
den mond af en bestelde een tweede glas.
En zijn blikken dwaalden door het vertrek,
om te zien, of hij hier zou kunnen hande
len. Ongetwijfeld, hij zou wel iemand vin
den, die hem zijn vellen en zijn hondenspan
wilde afkoopen.
Zijn vellen, zijn hondenspan! Zijn groene
oogen glinsterden en terwijl hij stil voor zich
heen lachte, kwam zijn roofdierengebit te
zien. Len Peters had zijn doel bereikt, nog
een uurtje, twee uur misschien en hij zou
hier vandaan kunnen, weg uit deze koude
hel, weg uit dit hooge Noorden, die hel
van verschrikking. Hij vervloekte het uur
dat hem hierheen gedreven had. noodge
dwongen weliswaar, om enkele jaren te ont
snappen aan het oog van de politie in Chicago
die een beetje lastig werd, maar hij had toch
-ven goed ergens anders heen kunnen gaan
lan juist naar deze streek, waar tempera
turen van 40 en 50 graden onder nul het laat
ste beetje energie uit je persten. Dat wil
zeggen; bij een gewoon mensch, niet bij Len
Peters. Len Peters had nog genoeg energie
overgehouden, om er nu maar eens een eind
aan te maken, hij had dien ellendigen buur
man van hem, die twintig mijl verder zijn
hut had, een kogel gegeven en hem zijn vel
len afgenomen en zijn hondenspan.
Even dreigde zijn plan toch nog te mis
lukken toen Ben Evans van de Royal Moun
ted Police hem ontmoette en het hondenspan
van Bowers herkende. Maar Len Peters had
even vroeger gevuurd dan Evans, en die lag
nu met z'n neus in de bevroren sneeuw!
Na zijn derde whisky kwam Peters in een
steeds betere stemming. De opbrengst van al
zijn vellen en van het hondenspan zou ruim
schoots voldoende zijn voor zijn reis naar
New York.
New York! Eindelijk weer eens de „be
schaafde" wereld, waar hij al zoolang naar
terughunkerde. Twee had hij er voor moeten
dooden, maar wat hinderde dat? Geen haan,
die er naar kraaien zou. ze lagen op drie
honderd mijl afstand van deze plaats en voor
iemand wist, dat Bowers en Evans door hem
gedood waren, zat hij in New York. Van deze
nederzetting was een behoorlijke verbinding
met de bewoonde wereld en Len Peters zou
er wel voor zorgen, geen minuut later weg
te gaan, dan hoogstnoodzakelijk was. Eerst
echter moest hij de spullen verkoopen.
Hij beende door de zaal heen, bleef hier
eens staan kijken bij een spelletje poker,
volgde daar het rollen van de dobbelsteenen
maar intusschen gaf hij zijn oogen goed de
kost, om den waren man te vinden, die hem
voor een redelijken prijs van zijn vellen af
zou helpen.
Over de honden maakte hij zich geen zor
gen, goede honden waren in dit ellendige
land goud waard.
Plots zag hij bij de bar Jef Dickins, den
grootsten %'ellenhandelaar van Canada. Dat
hij hem juist hier moest treffen! Alles liep
gesmeerd voor Len Peters, dat ging op rol
letjes.
„Hallo Jef!", riep hij hard door het lokaal,1
en samen namen ze nog een whisky.
Toen klonk buiten het geluid van paarden
boeven die opeens stil/'ijlden. De deur werd
opengeworpen en in den ingang verschenen
drie mannen.
Even was het heel stil in het rookerige
lokaal. Een golf koude lucht drong naar
binnen, maar het was niet alleen daarom,
dat Len Peters huiverde.
„De Royal Mounted Police!", hoorde hij den
man achter de toonbank zeggen en hij her
kende het ontzag in diens stem.
Als de Royal Mounted Police hier kwam.
beteekende dat wat bijzonders. Het was dan
ook geen wonder, dat velen zich onrustig
op hun stoel heen en weer bewogen, en dat
een enkeling zich heel klein trachtte te
maken in een hoekje.
Len Peters' spieren hardden zich. Hij zag
den blik van de drie mannen strak op zich
gericht en zonder hem uit het oog te ver
liezen, kwamen ze toen recht op hem af.
Het blij gevoel viel van hem af, bittere wan
hoop kwam er voor in de plaats. Op het laat
ste oogenblik toch nog mislukt?
Zijn schot drong den voorsten man in de
arm. Direct daarop werd het zwart voor zijn
oogen, en als een zoutzak viel Len Peters
op den grond.
„Kranig werk, jongens", prees de chef hun,
nadat zij den bewusteloozen Len Peters in
veilige bewaring hadden gezet, „kranig
werk".
Drie dagen later stonden ze opnieuw voor
hun chef en aan zijn gezicht zagen ze, dat er
iets bijzonders was.
„Ik heb hier een gunstig bericht voor jullie,
jongens", zei hij vriendelijk lachend, „jullie
worden bevorderd. De arestatie van Len
natuurlijk niet, dat Len Peters vijf jaar ge
leden één van de gevaarlijkste boeven van
Peters heeft indruk gemaakt. Jullie wisten
Chicago was, handlanger van Jack Diamond?
En jullie wisten ook niet, dat hij een week
geleden Bowers van Buffalo Creek vermoord
heeft en jullie collega Ben Evans heeft neer
geschoten? Natuurlijk niet, ik, was er even
min van op de hoog Ie, want ik hoorde dat
pas gisteren!"
Met gefronste wenkbrauwen keek hij even
naar buiten. „Toeval", ging hij toen verder.
..puur geluk., dat jullie juist den barkeeper
een proces-verbaal wilden maken en dal
Len Peters dacht, aal jullie op hem afkwa
men, inplaats van op den barkeper, die vlak
achter hem stond.
Bij het hooren van dezen eisch had de juf
frouw rouge en lippenstift kunnen gebruiken,
want de kleur week van haar gezicht en met
angst wachtte' zij, wat de politierechter zou
zeggen.
Deze wilde nog eens zien, of de juffrouw
werkelijk door de ondervinding had. geleerd
en daarom bepaalde hij, dat zij niet naar de
gevangenis moet als ze drie jaar lang zich
voorbeeldig gedraagt, maar doet ze dit niet,
dan zal ze niet één, maar twee maanden
moeten zitten.
Toen kwam er een juffrouw, die naar den
kapper was gegaan, om van dezen een haar-
golf te krijgen, welke de natuur haar ont
houden had. Toen ze daar in het wachtlokaal
zat, tot het haar beurt zou zijn in een dei-
cellen te worden behandeld, liet een der kap
sters een bankbiljet van f 10 vallen, toen zij
een kam uit den zak van haar witte jas haal
de, waaraan het biljet blijkbaar even vast
gehaakt was. Meteen bekroop de bezoekster
het boosaardig verlangen zich het biljet toe
te eigenen en menschelijke hersenen kunnen
snel werken, wat hieruit bleek dat zij oogen-
blikkelijk een heele gedachtengang open
baarde, alsof ze te voren geweten had, dat er
een biljet verloren zou worden.
Ze raapte namelijk niet zonder meer het
biljet op, neen, ze deed haar tasch open, of ze
iets zocht en liet toen een knopje of iets an
ders bij het biljet vallen om zoodoende een
motief te hebben om zich te bukken en het
biljet op te rapen. Het kon zoo ook den schijn
hebben alsof met het knopje het bankbiljet
gevallen was. Dadelijk daarop ging de juffrouw
zich onder behandeling stellen. Een zekere
geraffineerdheid kan deze verdachte dus niet
ontzegd worden.
Later miste de kapster het biljet en toen zij
er over sprak waren er personen die gezien
hadden, dat bedoelde bezoekster iets had op
geraapt en zoo kwam het uit.
De juffrouw beriep zich nu op haar armoe
de, maar het ingestelde onderzoek had uit
gewezen, dat zij daaraan zelf niet geheel on
schuldig was, want dat ze pronkziek was en
haar kleeding zou ook niet doen vermoeden
dat ze het arm had.
Evenwel werd tegen haar, omdat het rap
port overigens gunstig was, een voorwaarde
lijke straf van 1 maand geëischt met 3 jaar
proeftijd.
Onder familie.
Zekere Oome Jan niet te verwarren met
den bekenden Oome Jan reed op zijn fiets
in LJmuiden, toen hij daar een oomzegger
zag staan, dien hij niet welgezind was en de
antipathie was wederkeerig. Hoe dat zoo
zoo kwam, doet eigenlijk niet ter zake en de
oorzaak is trouwens, zooals bij familietwisten
doorgaans, onbenullig in 't oog van een bui
tenstaander. Wat is er geen moord- en dood
slag geweest om de erfenis van een paar gou
den ringetjes of een paar vermolmde stoe-
len! Hebben we 't goed verstaan 't werd
slechts vluchtig aangeroerd dan was het
nu ook zoo iets. Genoeg de veete was er en
oome Jan had er in het bijzonder op tegen,
dat zijn neef ten huize van grootvader ver
toefde. Hij beschouwde dit blijkbaar als een
soort vroegtijdigen aanval op grootvaders na
latenschap. 't Was daarom, dat hij aan groot
vader een brief had geschreven, waarin hij
den goeden raad gaf den jongen op straat te
zetten.
Neef had den brief in den zak toen oome
Jan passeerde en liet dit door een uitroep
blijken. Oome Jan reed door, maar kwam
even later terug, nu in gezelschap van zijn
beide zoons, 17 en 18 jaar oud, Neef stond op
den hoek van een straat zijn fietsband op te
pompen naar hij thans beweerde en wat door
oom ontkend werd; deze meende, dat neef
hem stond op te wachten. Waarom oom met
gevolg niet doorreed, zooals den eersten keer,
is familiegeheim gebleven, maar hij stapte
af en zijn twee zoons ook. waarna zij een hal
ven kring om neef vormden.
Neef dacht: „Ik zal maai- niet wachten tot
ik door mijn familie word afgeranseld, waar
om hij het gevecht opende en het gauw tot
een beslissing bracht, want hij deelde eenige
boksstooten uit, waardoor oome Jan een oog
kreeg, dat volgens de voorstelling, die hij er
aan gaf, een vuist dik was opgezwollen, ter
wijl de beide neven op soortgelijke wijze bui
ten gevecht werden gesteld.
Neef noemde het noodweer en zei, dat de
jongens begonnen waren naar hem te slaan
en dat oom toen de jas had uitgetrokken,
zeggende: ik zal het wel overnemen. Nu, hij
nam het dan ook over, want hij had het
dikste oog.
De officier nam geen noodweer aan en
meende, dat neef beter had gedaan weg te
rijden toen zijn familie aankwam; f 15 boete
was de eisch en de politierechter wees den
eisch toe, waarmee neef niet tevreden was,
want hij zei in hooger beroep te zullen gaan.
KATHOLIEK DEMOCRATISCHE PARTIJ
In ons nummer van 8 April namen wij een
ingezonden stukje op. onderteekend W. H.
van der Zon, secretaris K. P. D„ waarin een
scheuring in de Katholiek-Democratische
Partij werd ontkend.
Uit dit stukje bleek niet wat wij hierbij
mededeelen, n.l. dat het betrekking had op
Beverwijk.
