Vervalsching van reglementen.
AKKERTJES
^C5D
fir-
bij MEUWSEN 1
'n lreiterende Kiespijn...
VRIJDAG 23 APRIL 1937
HAARLEM'S DAGBLAD
ARR. RECHTBANK.
Onhoudbare toestand op de Groote Markt.
Doodelijlce aanrijding en
kleine diefstallen.
Doodelijke aanrijding.
In den vroegen morgen van 24 December
had op den nieuwen betonweg van Velsen
naar Amsterdam, nabij den Machineweg een
aanrijding plaats, waarbij 'n bejaarde motor
rijder -zoo ernstig aan het hoofd werd ge
wond, dat hij den volgenden dag in een zie
kenhuis te Amsterdam overleed
Een 30-jarige Haarlemsche chauffeur had
zich naar aanleiding van dit ongeval te ver
antwoorden wegens het veroorzaken van
dood door schuld.
Zijn collega, een 27-jarige Amsterdamsche
chauffeur, die naast verd. in de cabine had
gezeten, vertelde dat de auto een snelheid
had van 30 a 35 K.M. Het was nog donker,
doch toen de auto op ongeveer 5 M. van den
Machineweg was verwijderd, zag iget. plot
seling van rechts een donkere schim nade
ren. Hij gaf toen een luide schreeuw en verd.
had onmiddellijk het stuur naar links om
gegooid.
Een aanrijding was evenwel niet meer te
voorkomen en het slachtoffer was met zijn
motorrijwiel tegen het rechterspatbord van
de auto opgereden.
Pres.: Reden jullie met gedempte lichten?
Get.: Dat kan ik mij niet herinneren.
Pres: Had de motorrijder licht op?
Get.: Dat heb ik niet gezien.
Pres.: Waar reden jullie?
Get. Geheel recht van den weg.
Verd. verklaarde vervolgens, met gedemp
te lichten te hebben gereden. Hij was juist
een tegenligger gepasseerd, terwijl in de
verte opnieuw een tegenligger naderde. Hij
had daarom de groote lichten niet inge
schakeld. Ook hij had het slachtoffer pas
on het laatste oogenblik gezien. Een aanrij
ding was toen niet meer te voorkomen.
Luitenant W. van Hulst van het K.M.D.,
had als deskundige auto en motorrijwiel on
derzocht, De auto had verschillende gebre
ken. De remmen werkten onvoldoende, het
stuur had te veel speling en het uitzicht uit
de cabine naar rechts was slecht.
Verder was gebleken, dat in de lamp van
de motorfiets geen lampje zat, terwijl het
glas heel was. Het slachtoffer moet dus zon
der licht gereden hebben.
Verdediger: Als de remmen wel gewerkt
hadden ,had verd. dan bij de snelheid waar
mee hij reed op dien korten afstand nog een
aanrijding kunnen voorkomen?
Get.: Dat was uitgesloten. Daarvoor was
de afstand te klein.
De Officier meende, dat de slechte toe
stand waarin de auto verkeerde het hoogst
roekeloos maakte, er mee te rijden. Daar
door heeft verd. schuld aan dit ongeval en
spr. eischte een boete van f 50 subs. 25 da
gen.
De verdediger, mr. Tonino wees er op, dat
de toestand van de auto niet de oorzaak van
dit ongeval is geweest. De grootste schuld
ligt trouwens bij het slachtoffer zelf. Dit
heeft zonder licht gereden en bovendien niet
gelet- op het verkeer van den weg, dien het
moest kruisen. Ook wanneer de remmen
goed geweest waren, had verd. het ongeval
niet kunnen voorkomen. Verd. was weliswaar
in overtreding, doch dit doet aan de oorzaak
van het ongeval niets toe. PI. meende dan
ook. dat de rechtbank verd. zou moeten vrij
spreken.
Valschheid in geschrifte.
Een waterschapsbestuur in onze omgeving
had in 1931 een secretaris aangesteld, die de
belangen van dit waterschap moest behar
tigen. Deze was mondeling benoemd, en had
nimmer een schriftelijke aanstelling gekre
gen. Het Provinciaal bestuur had er bij het
waterschap evenwel op aangedrongen, een
ambtenarenreglement vast te stellen, waar
in o.a. ook de positie van dezen secretaris
geregeld zou worden. Men had daar niet veel
voor gevoeld en dit reglement was dan ook
nimmer ingezonden.
25 Maart 1936 was de secretaris evenwel
met ingang 'van 1 Mei d.a.v. ontslagen, en
toen deze zich naar aanleiding daarvan tot
het Ambtenarengerecht had gewend, had
de voorzitter hem verzocht het ambtenaren
reglement en zijn officieele aanstelling te
zenden.
Deze waren evenwel nimmer aanwezig ge
weest en de secretaris had toen zelf een aan
stelling en een reglement vervaardigd, die
hij met de namen van den inmiddels over
leden voorzitter en tweeden secretaris had
onderteekend.
Als gevolg daarvan had verd. zich wegens
valschheid in geschrifte te verantwoorden.
Verd. gaf toe, de aanstelling zelf vervaar
digd te hebben. Hij had er bij het
waterschapsbestuur herhaaldelijk aange
drongen, hem een schriftelijke aanstel
ling te geven, doch dit had dat niet noodig
geoordeeld. Het. reglement had verd. ook
wel zelf vervaardigd, doch verd. zeide. dat er
inderdaad een echt reglement had bestaan.
Dit was evenwel nooit ingezonden, en bij
•het overlijden van den voorzitter van het
waterschap was het zoek geraakt.
Dit zou ook uit de notulen van de ver
gaderingen moeten blijken, doch deze waren
later door verd. aangevuld. Verd. vertelde,
dat dit was geschied, omdat hij deze notulen
niet zelf had geschreven, doch de inmiddels
overleden tweede-secretaris. Deze had verd.
er in '33 op gewezen, dat de notulen niet vol
ledig waren, en verd. had daarop deze notu
len aangevuld.
Pres.: Is dat nu wel waar? U staat voort
durend te draaien in deze zaak. Aan den
vechter-commissaris hebt u een geheel an
deren uitleg van deze vervalschlngen ge
geven.
Verd.: Ik kon me dat alles toen niet zoo
goed herinneren. Het is al zoolang geleden.
Verd. betoogt nogmaals, dat er wel een
echt reglement geweest is.
Pres.: Waarom hebt u dan die vervalsching
naar het Ambtenarengerecht gestuurd?
Get.: Ik wist dat het echte reglement er
moest zijn en dacht dat het dus niet zoo
erg was.
De getuige-deskundige, dr. C. Klem had
een psychiatrisch onderzoek naar verdach-
te's geestvermogens ingesteld, en was tot de
conclusie gekomen, dat verd. buitengewoon
leugenachtig en onbetrouwbaar is. "Verd.
heeft een moreel defect, doch is lang niet
dom in zijn redeneeringen. Hij is eerder sluw
te noemen. Verd. is in 1927 in Rijngeest ver
pleegd geworden, doch get. is van meening,
dat verd. thans volkomen toerekeningsvat
baar is.
Requisitoir.
De Officier noemde verd. een lastig en lis
tig persoon. Wanneer men hem tien keer
iets vraagt, geeft hij tien keer een verschil
lend antwoord. Verd. heeft op sluwe wijze
een heele serie knoeierijen begaan, om met
succes over zijn ontslag te kunnen proce-
deeren. Spr. achtte dit een zeer ernstig feit
en eischte een gevangenisstraf van zes
maanden.
Pleidooi.
De verdediger, mr. H. O. Drilsma schetste
verd. als iemand, die op de grens staat van
toerekeningsvatbaarheid en psychopaat. PI.
heeft ernstige bezwaren tegen het psychia
trisch rapport, dat te subjectief gesteld is, en
het karakter heeft van een requisitoir. Dit
ligt niet op het terrein van den psychiator.
Dit rapport heeft de rechtbank tegen
verd. ingenomen. Verd. is noch sluw, noch
listig, doch heeft in tegendeel de eene dom
heid op de andere gestapeld. Spr. meent dan
ook, dat verd. niet toerekeningsvatbaar ge
noemd kan worden. Bovendien acht pl. op
juridische gronden het tweede feit niet
strafbaar, zoodat verd. hiervoor zal moeten
worden vrijgesproken. Pl. zou den man op
dezen leeftijd een gevangenisstraf willen
besparen en dringt aan op een voorwaarde
lijke straf.
De rechtbank zal in al deze zaken op 5
Mei vonnis vellen.
Gevaarlijke parkeerplaats.
Zaterdagavond 17 October wilde een
Heemsteedsche automobïelvertegenwoordiger
zijn auto op het parkeerterrein aan de Gr.
Markt plaatsen, waartoe hij op aanwijzing
van den autobewaker achteruit, den vlucht
heuvel opreed, om een opengekomen plaats
tusschen twee auto's in te nemen. Op dat
oogenblik naderde uit de Groote Houtstraat
een tram. die de auto aanreed en aan de
linkerzijde ernstig beschadigde.
De conducteur, wien te snel rijden ten
laste was gelegd, was door den kantonrech
ter veroordeeld tot f 6 boete subs, drie da
gen hechtenis, tegen welk vonnis hij appèl
had aangeteekend.
Verschillende getuigen verklaarden, dat
de tram zeer snel had gereden en schatten
de snelheid op pl.m. 20 K.M., in tegenstel
ling tot een get. a décharge, die zich in de
tram had bevonden en de snelheid op 7
K.M. schatte.
De Officier achtte het ten laste gelegde
wettig en overtuigend bewezen. De toestand
is op dit punt hoogst gevaarlijk en vrijwel
onhoudbaar. Doch dit had voor verd. een
reden te meer moeten zijn, om de meeste
voorzichtigheid te betrachten. Spr. vroeg be
vestiging van het vonnis van den kanton
rechter.
De verdediger, mr. C. M. J. Witlox wees er
op, dat het bij verd. niet om de boete gaat.
Hij is er zich evenwel van bewust, dat hij
onschuldig is en dat is de reden, dat hij zijn
verdediger verzocht heeft, appèl te willen
aanteekenen.
Pl. was van meening, dat het wel zeer on
waarschijnlijk is dat verd. op een Zaterdag
avond. als er in de Groote Houtstraat steeds
veel voetgangersverkeer is, zoo snel zou heb
ben gereden. De groote fout ligt bij den
autobewaker, die het slachtoffer de gevaar
lijke manoeuvre liet uitvoeren. Pl. conclu
deerde vrijspraak.
Snipperdiefstallen.
In de maanden December en Januari ver
misten verschillende winkeliers in de Bree-
straat en omgeving voorwerpen als pakjes
boter, sinaasappelen e.d. uit hun winkel. Dit
geschiedde steeds, nadat een juffrouw hun
winkel had bezocht, tegen wie tenslotte het
vermoeden rees,dat zij wel meer van deze
verdwijningen af zou weten. Dit had tot ge-
REALLY - om Uw hoed voor 1|
af te nemen! Zóó mooi! fel
HAARLEM: GROOTE HOUTSTRAAT 32
TELEFOON 13440
(Adv. Ingez. Med.)
volg, dat deze juffrouw zich gisteren voor
de rechtbank had te verantwoorden, be
schuldigd van deze winkeldiefstallen.
De bestolen winkeliers verklaarden, na het
bezoek van de juffrouw aan hun winkel, ver
schillende voorwerpen te hebben vermist,
die kort daarvoor nog op de toonbank lagen.
Bovendien had een limonadefabrikant ge
zien, hoe de juffrouw in een groentewinkel,
terwijl de winkelierster zich had omge
draaid, om zuurkool uit een vat te halen,
een aantal sinaasappelen in haar tasch had
gestoken.
De verdachte vertelde evenwel, onder veel
tranen, dat de schijn weliswaar tegen haar
was, doch dat zij aan die diefstallen onschul
dig was. Men had evenwel allerlei praatjes
over haar rondgestrooid, en daar was zij nu
de dupe van geworden.
De Officier vond de houding van de juf
frouw heel onsympathiek en had het beter
gevonden, als zij maar eerlijk bekend had.
De bewijzen tegen haar zijn te overstelpend,
dat men aan haar schuld zou kunnen twij
felen. Het betreft hier een soort kruimeldief-
stad of kleptomanie, en spr. meent tegen
verd. een gevangenisstraf van zes maanden
te moeten eischen.
Verdachte breekt in een luid gejammer uit
en houdt vol, dat zij onschuldig is.
De verdediger, mr. H. O. Drilsma zeide.
verd. er op te hebben gewezen, dat zij, wan
neer zij bekende, nog kans had op een voor
waardelijke veroordeeling. Zij had evenwel
volgehouden, onschuldig te zijn en dus niet
te kunnen bekennen. Pl meende, dat dit
hardnekkige ontkennen op kleptomanie wees
en dus een ziekelijke afwijking is. Verd. is
zich misschien niet eens haar daden bewust
en pl. verzocht een psychiatrisch onderzoek
in te stellen.
zoo'n tergende pijn, die U bijna razend,
maar ten slotte murw maakt
die U doet grijpen naar alles, waarvan Ge
maar hoopt, dat het U van die kwelling
zal afhelpen. Zoo'n razende kiespijn... die
bedaart onmiddellijk met 'n "AKKERTJE".
Het lijkt een wonder, maar zooals olie ge
stort op de golven, de ziedende zee doet
bedaren, evenzoo verwonderlijk is de uit
werking van één of twee "AKKERTJES".
Zorg ze altijd in huis te hebben. Ze ko
men elk oogenblik van pas, misschien
vannacht nog, als Ge geplaagd wordt door:
Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijnen, Rheu-
matische pijnen, Vrouwenpijn, nerveuse
Slapeloosheid. Bovendien helpen ze U
af van 'n gevatte kou. Griep, influenza.
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent.
Volgens recept van Apotheker Dumont
(Adv. ingez. Med.)
Prettige Dansavond.
Uitreiking certificaten van geoefendheid.
In de groote zaal van den Haar-
lemschen Kegelbond had gister
avond de feestelijke uitreiking plaats
van het certificaat van geoefend
heid aan de leerlingen van de Haar
lemsche dansleeraren Micgielse, van
Ake en A. Kwekkeboom en de Am
sterdamsche dansleeraren W. Boen-
demaker, H. Eykholt en G. Kroese.
Nadat de heer A. Kwekkeboom een kort
welkomstwoord had gesproken, waarin hij den
wensch uitte, dat deze avond een vroolijke en
gezellige avond mocht worden, hield de prae-
ses van den Eersten Algemeenen Nederland-
schen Danssportbond, de heer W. Boende-
maker uit Amsterdam een korte rede, waarin
hij zeide dat de bond de mogelijkheid tot
verkrijging van een certificaat van geoefend
heid heeft opengesteld, teneinde de excessen
op het gebied van den modernen dans tegen
te gaan. De dans moet als sport beoefend
worden en spr. hoopte dat de mogelijkheid
tot het verkrijgen van een certificaat daar
toe een aansporing mocht zijn geweest.
Tijdens het dansen der leerlingen op de
muziek van de „Harlem Swingers", waren
wij in de gelegenheid de prestaties eenigen
tijd gade te slaan, en wij moeten erkennen,
dat de leeraren ongetwijfeld in htm opzet
geslaagd zijn. De verschillende dansen werden
over het algemeen onberispelijk uitgevoerd,
waarbij de tango met tango-variaties, en niet
zooals gebruikelijk met foxtrot-variaties werd
uitgevoerd, die dan bovendien ook nog voor
Engelsche wals een slow-fox gebruikt plegen
te worden.
In den loop van den avond werden aan een
honderdvijftig-tal Haarlemsche en een vrij
wel evengroot aantal Amsterdamsche leer
lingen de behaalde diploma's uitgereikt,
waarna men nog geruimen tijd in een gezel
lige, vroolijke stemming bijeen bleef.
Waarom geen Spaansche kinderen
naar Nederland?
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP ZATERDAG
24 APRIL 1937.
Progr. I. Hilversum I.
Progr. n. Hilversum n.
Progr. m. 8.00 Keulen. 9.20 Pauze. 10.20
Droitwieh. 12.20 Vlaamsch Brussel. 1.20 Keu
len. 2.35 Fransch Brussel. 3.20 Keulen. 4.20
Parijs Radio. 6.30 Vlaamsch Brussel. 6.50 Lon
don Regional. 7.20 Keulen. 9.20 Vlaamsch
Brussel. 9.30 Fransch Brussel. 10.35 Berlijn.
Pogr. IV. 8.00 Vlaamsch Brussel. 8.20 Pauze.
9.35 London Regional. 12,20 Droitwieh. 2.20
London Regional. 3.20 Droitwieh. 5.50 London
Regional. 6.05 Droitwieh. 11.20 Parijs Radio.
Progr. V. 8.007.00 Diversen. 7.00 Eigen gra-
mofoonplatenconcert: Verzoekprogramma. 8.00
12.00 Diversen.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
Inlichtingen over gevonden voorwerpen aan
het bureau van politie Smedestraat uitsluitend
tusschen 11 en 13 uur. Terug te krijgen bij:
Handschoenen en ceinturen: Politiebureau
Smedestraat. Postduif: Sabelis, Rozenhaee-
straat 61 en Prins, Emostraat 3. Handbescher
mer: v. d. Pol, Assendelverstr. 34. Mokerhamer:
v. Koot, Potgieterstraat 8. Colbertjasje:
v. Mierlo, Genestetstraat, 18. Jas: Punts, Teij-
lerplein 15. Kinderjurkje: Grimberg, Santpoor
terstraat 24. Zilv. medaille: v. d.' Wiel, Gen.
Bothastraat 81. Rijwielplaatje: Ekel, Lijster
straat 28 en Keizer, Korte Zijlstraat 7. Heeren-
ring: Tak, Dr. Schaepmanstraat 117. Heeren
schoen: Hoogenboom, Oranjestraat 92. Dames-
t.asch met inhoud; Kion, Scheeperstraat 10.
Hond (boxer)J. C. Sloothaak, Vogelenzang
straat 28 II Amsterdam (W.) na 18 uur.
De Diamanten Armband
Van een kleinood, dat verloren werd en
een teruggevonden liefde.
Kees glimlachte, maar het leek meer op een
grijns.
„Ik had vanavond niet veel zin in werken",
zei hij zacht. „Ik kreeg er een beetje genoeg
van. Bovendien had ik zoo'n idee, dat je hier
eenzaam zoudt zitten, bij een kopje thee."
Janny luisterde staande naar hem. Zij zag
er verrassend jong uit. Haar hoedje een tikje
scheef op de blonde krullen, haar vriende
lijke blauwe oogen, haar even opgemaakt ge
zicht. haar slanke gestalteneen, nie
mand zou haar reeds 6 jaar getrouwd geven.
„Ik ga toch iedere week een avond bridgen
bij de Breunings. Maar als je liever wilt, dat
ik hier blijf
„Geen sprake van. Ga genist naar de Breu
nings en amuseer je, lieveling. Maar voor je
weggaat, wil je misschen wel even vertellen
waar je dien prachtigen armband vandaan
hebt."
Kees' hand had haar pols gegrepen. Hij
draaide spelenderwijze de diamanten arm
band rond. die onder het zachte lamplicht
scherpe lichtpijlen afschoot.
Janny sloot de oogen. maar het was niet
alleen van de schittering. Zij dacht sneller,
dan zij ooit te voren gedaan had. En het was
noodig ook.
„Ik ben erg blij. dat je mij er naar vraagt.
Kees", antwoordde zij tenslotte met een ge-
forceerden glimlach. „Ik stond nog in be
raad wat ik er mee zou doen. Wat denk jij er
van? Ik hc-b hem gevonden".
Kees wreef over zijn kin. „Gevonden?" her
haalde hij.
„Ja. gisteren ging ik winkelen op de Galerij
en toen zag ik hem schitteren vlak bij de
parkeerplaats. Ik geloof, dat wij het beste een
advertentie kunnen plaatsen. Denk je ook
niet? Misschien krijgen we nog een beloo
ning."
Janny lachte nu voluit, maar Kees voelde
dat het niet van harte ging
Het kleine intieme café was vol rook en
bezoekers. Het leek echter alsof het strijkje
alleen voor de mollige looper speelde, die van
den ingang naar het podium liep. De gasten
zaten in boxen en slechts hun stemmenge-
mompel verraadde hun aanwezigheid.
Janny's knieën beefden. Haar hand rustte
in die van Jan Tempel, die haar fluisterend
probeerde te overtuigen, dat alles in orde was,
„Luister nu toch, schat", zei hij voor den
zesden keer, „je man kan onmogelijk iets
weten. Hij weet niets van ons samenzijn. Hij
weet niet dat ik je den armband gaf. Hij
weet niet, dat we elkaar al zoo'n tijd hier
ontmoeten. Je zenuwen spelen je parten en
daarom denk je, dat je man wantrouwend
was".
Janny zweeg.
„Bovendien", ging Jan Tempel verder, „je
vroeg hem een advertentie te plaatsen. Dat
moet je toch vertrouwen geven. Wat kan er
dus gebeuren? Niemand komt den armband
natuurlijk halen en jij kan hem houden.
Nogal eenvoudig, niet?"
Janny knikte nadenkend. Zij had niet veel
anders kunnen doen, want inderdaad was de
zaak zoo klaar als frisch geschept bronwater.
Toen zij vroeger dan gewoonlijk afscheid na
men spraken zij af elkaar twee dagen later
weer te ontmoeten. Dan wist Janny meer en
konden zij hun houding bepalen.
Janny ging naar huis. Zij was verdietig ge
stemd, omdat de zaken niet goed gingen. Zij
wilde Kees voor geen geld prij s geven en
Jan niet laten schieten. Bovendien was zij
reeds gehecht geraakt aan het diamanten
kleinood. Soms is het leven wel ingewikkeld,
vond zij.
„Heb je veel gewonnen bij de Breunings?"
vroeg Kees den volgenden morgen ironisch
aan de lunch.
„Neen, mompelde Janny, „ik bleef niet zoo
lang. Ik had wat hoofdpijn".
„Tja", sympathiseerde Kees, ..waarschijn
lijk kreeg je die hoofdpijn van het tobben
over de armband. Nu. je hoeft niet langer te
piekeren. Vanmorgen heb ik een advertentie
laten zetten. Het is nog al een kostbaar sieraad
en degeen, die hem verloren heeft zal zeer ze
ker de advertenties nakijken.. Dan weten we
het morgenavond al".
Janny slikte. „Ja", antwoordde zij zacht,
..dat denk ik ook".
Kees ging den volgenden avond niet over
werken op de zaak. Hij zei er liever bij te
willen zijn. in het geval iemand om den verlo
ren armband kwam. Hij legde sterk den
klemtoon op de woorden „in het geval" en dat
gaf Janny een schok.
Om half acht werden de zenuwen haar de
baas en zei ze, dat ze een vriendin nog even
moest bezoeken. Het was de avond van de
afspraak van Jan Tempel.
Direct ging ze naar het kleine cafétje. Daar
wachtte zij. Het strijkje speelde onverstoor
baar door het geroezemoes van de gedempte
stemmen heen. Janny wachtte en de minuten
hadden de geladenheid van uren. Zij wachtte
en bestelde de eene cocktail na de andere. Jan
verscheen niet. Toen hij tenslotte een uur
over tijd was belde zij zijn hotel op. Met
vriendelijke stem deelde de telefoniste haar
mede. dat mijnheer Tempel omstreeks 7 uur
weg was gegaan en naar het buitenland ver
trokken.
„Geen nadere boodschap?"
.Heen" zoemde de telefoon, „geen nadere
boodschap".
De eigenaar-directeur van deze kleine in
tieme inrichting herkende direct de reeds zoo
veelvuldig voorgekomen scène van een krijt
witte vrouw, die dringend een taxi bestelde.
Hoffelijk en voorkomend als altijd zorgde hij,
dat alles glad van stapel liep.
Janny spoorde den chauffeur tot spoed
aan. Alles was haar nu duidelijk. Wat een
schurk was die Jan om haar nu in den steek
te laten. „Wat een schurk" mompelde zij nog
in zichzelf, toen de taxi remmend voor haar
flat stopte
„Ik ben een schurk' fluisterde Kees aan
baar oor, terwijl hij haar vast omarmde en
haar gezicht bedekte met kussen. „Janny,
vergeef mij. Ik dacht, dat jij dien armband
had gekregen van een vriend. Zelfs bleef ik
wantrouwend, toen jij over een advertentie
in de courant sprak".
Kees zweeg even en Janny was sprakeloos.
Dat was gelukkig voor Kees, want zij had hem
alles willen vertellen.
„Wat een idioot ben ik geweest", ging Kees
verder. „Want vlak achter je kwam de eige
naar van den armband."
Janny zweeg nog steeds, hoewel zij een ge
baar van verrassing maakte, dat Kees als een
vergevende liefkozing aanvaardde.
„Ja", ging Kees verder. „Hij zei, dat hij den
armband aan zijn vrouw cadeau had gege
ven. die hem verloren had. Hij gaf me een
nauwkeurige beschrijving en dus kreeg hij den
armband direct mee."
.Aardige kerel was hij. Heette zoo iets van
Tempel
Nieuwe actie van het Huisvestings-comité.
Het Centraal Huisvestingscomité Spaan
sche kinderen, hield gisteravond in het ge
bouw van den Protestantenbond in de Jacob-
straat een openbare vergadering ter be
spreking van de nieuwe actie die het huis
vestingscomité zal voeren nu geen Spaan
sche kinderen in Holland worden toegelaten.
Sprekers op dezen avond waren de heer J.
Leene en mej. Selma Meijer uit Amsterdam.
Na een korte inleiding van de voorzitster
der afdeeling Haarlem mevr. H. Bigot nam
mej. Meijer het woord. Volgens spreekster
scheen het allereerst alsof de Spaansche kin
deren wel in Nederland zouden worden toe
gelaten. Eerst later is door den minister van
Justitie deze komst verboden. De actie
wordt nu omgeschakeld onder het motto: De
Spaansche kinderen komen niet naar Holland
welnu dan moeten wij naar de Spaansche
kinderen.
Om dit doel te bereiken zal in Spanje een
kindertehuis worden gesticht dat onder Hol-
landsche leiding zal staan.
In Zuid-Frankrijk bestaat reeds een derge
lijk tehuis. Ei- zullen gelden ingezameld wor
den die uitsluitend voor het instandhouden
van deze kindertehuizen gebruikt zullen wor
den.
Laten wij allen helpen, aldus besloot spr. om
het leed van deze kinderen te verzachten.
Vervolgens sprak de heer J. Leene over:
„Waarom geen Spaansche kinderen naar Ne
derland?" Uitvoerig besprak de heer Leene
de bezwaren die de minister van Justitie te
gen de huisvesting van Spaansche kinderen
heeft gemaakt.
Spr. was van meening dat' de regeering
met dit verbod een anti-christelijk gebaar ge
maakt heeft. Vooral de mededeeling van den
minister dat het lang niet zeker is dat alle
Spaansche ouders hun toestemming zouden
verleenen, heeft volgens spr. alom verbazing
gewekt. Concludeerend kon spr. zieh dan ook
niet aan den indruk onttrekken dat dit ver
bod niet zoozeer aan de regeering dan wel aan
den „R. K. Clerus" te danken is.
Kinderen naar hier laten komen, kunnen
wij niet, laten wij echter naar de kinderen
gaan en helpen zooveel als in ons vermogen
ligt. Aldus besloot de heer Leene.
Door de vergadering werd besloten een
protest-telegram te zenden aan den minister
van Justitie.
Na de pauze zong mej. Menagé Challa
liederen.
Centrale Tandheelk. Klinielc
KENAUPARK 26 A TELEF. 12644.
KUNSTTANDEN EN GEBITTEN
ZIEKENFONDSTARIEF
Spreekuren9—11 en 1—2, Dinsdagsavonds
6.30—8.30 uur.
(Adv. Ingez. Med.)
Haarlemsche Meisjesclubs.
Uitvoering in den Stadsschouwburg.
De Haarlemsche Meisjesclubs gaven Donder
dagavond onder de beproefde leiding van me
juffrouw C. ten Boom een uitvoering in den
Stadsschouwburg. De elf vorige uitvoeringen
hebben in de Gemeentelijke Concertzaal plaats
gehad. Ook nu weer was de belangstelling ïn
dit Christelijk jeugdwerk heel groot. En. we
zullen het maar dadelijk zeggen, niemand zal
onvoldaan naar huis zijn gegaan, want er werd
een alleraardigst programma met vaak heel
verrassende effecten afgewerkt.
Met mej. Ten Boom voorop marcheerden de
schier ontelbare meisjes van twee kanten uit
de zaal het podium op, begeleid door het eigen
orkest „Musica". Op het podium werd de op-
marsch, die al dadelijk een kranigen indruk
maakte, voltooid.
Mej. Ten Boom sprak een welkomstrede uit.
Zij uitte haar blijdschap over de groote belang
stelling in het werk der clubs. Zij deelde mee
wat er op dezen avond alzoo te zien en te hoo-
ren zou worden gegeven door de kinderen, die
bij de voorbereiding er van zoo bij uitstek hun
best hadden gedaan. „Het doel van onze clubs
is om aan alle leden ontspanning en ontwik
keling te geven", zei spreekster, ,.en hun ook
het evangelie van Jezus Christus te verkondi
gen." Mej. Ten Boom vroeg mild in de critiek
te zijn en te denken aan Phaeton, die toen hij
zag hoe zijn zoon vergeefs trachtte de wilde
paarden van zijn vader te temmen, sprak: „al
kon hij het waagstuk niet volbrengen, de wil
dien hij getoond, heeft, was goed en te prijzen".
Zij hoopte dat de critiek der aanwezigen even
welluidend als die van Phaeton zou zijn. Zij
ging daarop voor in gebed.
Toen werd met de afwerking van het rijk
voorziene programma begonnen, nadat de
kinderen eerst gezongen hadden: ,.De Heer is
mijn Herder".
Eerst liet de Mondorgelclub „Da Capo" zich
met een vijftal stukjes hooren. Vooral het Gon
dellied werd keurig uitgevoerd.
De Costuumnaaiclub stelde een modeshow
voor. wat gevolgd werd door een korte zang
uitvoering van de Engelsche zangclub. die veel
succes had met het bekende lied „My grand
father's clock".
Zeer in den smaak vielen de pittige en rhyth-
misch heel zuiver uitgevoerde volksdansen. De
dansen maakten een aardigen indruk.
De mandolineclub „Semper Melior". waar
van de meisjes in fleurige Tyroler costuums
gekleed waren, bracht een drietal mooie num
mers ten gehoore en wel op zulk een fraaie
wijze dat ze door de enthousiaste aanwezigen
teruggeroepen werd.
Volgde een Driehoekdemonstratie, bestaan
de uit het vormen van een grooten levenden
driehoek: het brengen van een seingroet met
vlaggen („Wij roepen u een hartelijk welkom
toe!")het spel „De kikker bij den vijver" (dank
zij de bekwame leidster alleraardigst voor het
voetlicht gebracht)het houden van onderlinge
wedstrijden in aardappel schillen, knoop aan
zetten, stoelen aan elkaar binden, een route
door Haarlem op papier brengen (een meisje
teekende in nog geen minuut den weg van het
clubhuis naar den Stadsschouwburg) en net
vertoonen van sterrebeelden.
Het publiek beloonde de meisjes na elk num
mer met een klaterend en welverdiend applaus.
Na de pauze werd onder groote belangstel
ling het kinderzangspel in drie bedrijven
„Lentebloemen" van Catharina van Rennes op
gevoerd. Ook hiermee oogstten de meisjes een
groot succes.
Aan mejuffrouw Janny Schagen, die dit
mooie stuk met. de meisjes had ingestudeerd,
komt een woord van lof toe. Er werd heel be
schaafd gespeeld.
De Haarlemsche Meisjesclubs (onderafdee-
ling van de Nederlandsche Vereeniging ter be
hartiging van de belangen der jonge meisjes)
kan met veel voldoening op dezen feestavond
terugzien. Alles was uitstekend voorbereid en
verzorgd.
