De Olympische dag in het Stadion
5
SPORTBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
De Olympische dag
Centraal-Europa wint van West-Europa (3-1
Bakhuijs doelpunt
voor West-Europa
De voetbalwedstrijd.
De athleten in actie.
MAANDAG 21 JUNI 1937
HAARDE M'S DAGBE'AD"
P. iDe Olympische Dag is Zondag te Am
sterdam gehouden, voor de vijfde maal, en hij
is uitstekend geslaagd. De organisatie was af,
waardoor alles zonder eenige hapering of ver
traging verliep, er waren, althans naar mijn
zeer officieuse schatting tusschen de 40 en 45
duizend toeschouwers en het weer werkte ten
slotte nog boven verwachting mede.
Een dergelijk gevarieerd sportprogramma
blijft tenslotte toch een groote attractie voor
de sportliefhebbers, ook al is natuurlijk steeds
een aantrekkelijke voetbalhoofdschotel noodig
om werkelijk groote massaas naar het Olym
pisch Stadion te trekken. Het is wel interessant
uit de reacties van de groote drommen pu
bliek, die feitelijk alleen hiervoor komen, na
te gaan, wat de andere takken van sport, die
zij vrijwel nooit of heelemaal nooit gaan zien,
op hen voor indruk maken. En na den dag van
gisteren mogen we wel constateeren, dat de
athletiek en de paardensport de belangstelling-
sterk trekken en dat hockey, hoezeer ook ge
demonstreerd door haar beste vertegenwoor
digers, het publiek weinig „doet". De oorzaak
is natuurlijk niet moeilijk te vinden. De groo
te drommen gaan niet naar hockeywedstrijden
en zij kennen eenvoudig de spelregels niet, met
het gevolg, dat zij vele overtredingen niet be
grijpen en niet weten, wat de daarop volgende
sancties beteekenen. Hetzelfde publiek dat de
winnaars en winnaressen in de hardloopnum
mers van dezen Olympischen dag op een har
telijk applaus kon onthalen en zijn bewonde
ring voor de prestaties der ruiters niet onder
de Stadionbanken stak, bleef akelig lauw bij
de vaardige snelheid en snelle vaardigheid der
hockeyers van oranje en van de kampioens
club Amsterdam. Het lachte hoogstens om het
glijden van de spelers, over de door een malsch
regentje glad geworden toplaag van het terrein
of over het trappen van den doelman van de
oranjeploeg, het waardeerde even de zeer snel
en zuiver gescoorde goal van Esser en het Am-
sterdamsche contingent maakte zich tegen het
einde nog even warm voor de aanvallen der
hoofdstedelijke club uit locaalpatriottïsme.
Verder vond de hockeywedstrijd weinig waar
deering, stellig minder dan hij verdiende.
Maar ja, hockey is voor den leek dan ook
veel moeilijker te volgen dan een hardloopen-
den Osendarp (figuurlijk gesproken natuur
lijk) dan een hoogspringenden Brasser, of een
suizende speer, 64 meter ver gegooid door v. d.
Poll. Het is ook minder schilderachtig dan het
kranige rijden van de officieren met luitenant
Greter aan het hoofd en het elegante springen
der volbloeds. Slechts zij, die geregeld hockey
wedstrijden bezoeken, hebben kunnen smullen
van deze partij, waarin de oranjeploeg zeer
verdiend van Amsterdam won.
Dit gezegd zijnde over de wedstrijden die de
voorgerechten en naspijzen van het welvoor
ziene menu vormden, komen wij aan den
hoofdschotel, de noeh-nie-dagewesene kracht
meting tusschen elftallen der beste spelers
van West Europa en Centraal Europa. Over de
samenstelling der ploegen zal ik het maar niet
meer hebben, aangezien onze medewerker
Groothoff u hierover in ons nummer van Za
terdag reeds heeft beziggehouden. De sterkst
denkbare ploegen van de beide gebieden ston
den te Amsterdam stellig niet tegenover el
kaar. Even zeker kan gezegd worden, dat Cen
traal Europa reeds bij voorbaat op papier ster
ker en beter was samengesteld. Welnu, er is
gebleken dat de papieren indruk in de practijk
op het veld volkomen gelijk kreeg. Centraal
Europa was ontegenzeggelijk een sterker ploeg,
die beter voetbal speelde en vooral veel beter
verband toonde. De West Europeesche combi
natie schoot in onderling begrip van eikaars
spel zeer tekort en was verder in zuiverheid
van plaatsen verre inferieur aan de tegenpar
tij. Ook dit is alweer geen wonder. De spelers
van Centraal Europa, die wij hier met elkaar
in dezelfde partij zagen, ontmoeten elkaar
samen spelende of als tegenstanders telken
jare meermalen in landenkampen en wedstrij
den om den Mitropa Cup. Zij kennen eikaars
methoden veel beter en spelen bovendien meer
in denzelfden stijl. Dit feit kwam wel heel sterk
tot uiting in dezen strijd.
De wedstrijd was ongetwijfeld voor den voet
balliefhebber zeer interessant en er werden
vele staaltjes van prachtig voetbal vertoond.
Maar er ontbrak iets, of eigenlijk twee dingen.
Dat waren de aansporing voor de nationale
lauweren en het enthousiasme van het publiek.
De toeschouwers gaven wel herhaaldelijk
uiting aan hun bewondering voor knappe
staaltjes van techniek en tactiek tegen het
einde klonken warme aanmoedigingen voor de
West Europeanen, maar dit was toch alleen
omdat in deze ploeg nu eenmaal drie van onze
landgenooten meespeelden en -omdat het elf
tal zoo duidelijk het zwakste bleek te zijn. Er
was niets te bespeuren van de frenetieke op
winding ter wille van de nationale sporteer.
En dat kon er uiteraard ook niet zijn. De
spelers konden zich al evenmin tot uiterste
krachtsinspanning opschroeven en het gevolg-
was, dat de strijd aan snelheid en spanning-
tekort kwam, wat overigens weer de goede
zijde had, dat er sportiever werd gespeeld, dan
men -anders van vele spelers had mogen ver
wachten.
Wanneer mij gevraagd wordt, de helderste
sterren uit dezen rijk voorzienen sterrenhemel
te pikken, dan zou ik voor Centraal Europa
willen kiezen Sesta (Oostenrijk)Piola (Italië)
en Sas (Hongarije). Eerstgenoemde toonde zich
eens te meer een achterspeler, die bijna niet
te passeeren is en een bijzonderen kijk op de
juiste opstelling paart aan een bewonderens
waardige trapvastheid. Piola is een zeer bij
zonder middenvoor. Deze Italiaan is eenigszins
van het Bakhuystype, naar mijn smaak een
nog verbeterde uitgave daarvan. Niettegen
staande de klitachtige bewaking door Gold-
brunner deed hij nog zeer vele prachtige din
gen en hoewel hij niet zelf scoorde, bereidde
hij twee goals voor Centraal Europa voor. Sas
Prins Bernhard tegenwoordig
Amsterdam stond gisteren weer in het tee-
ken van den Olympischen dag, het groote
jaarlijksche sportfestijn, dat steeds tiendui
zenden binnen de muren van het stadion
pleegt te vereenigen. Het weer liet zich Zon
dagmorgen in de hoofdstad niet van zijn beste
zij-de kennen. Een bewolkte hemel en voor de
zen tijd van het jaar vrij frisch, De zon, die
tot voor een week zich zoo krachtig heeft doen
gevoelen, ontbrak volkomen en een regenjas
bij de hand getuigde niet van overdreven pes
simisme. Toch is het weer geen spelbreker ge
worden. Wel sputterde het af en toe en een
half uur voor het begin zag het er, toen de
lucht zwaar bewolkt was, en de regen neerviel,
iets dreigender uit, maar daar bleef het bij.
Voor het eerst vertoonde het Stadion zich
in zijn nieuwe vergroote -gedaante aan het pu
bliek. Uitgegroeid tot een capaciteit van circa
60.000 toeschouwers, vormde het Olympisch
Soortoark gisteren een extra attractie. Toch
scheen het min of meer dreigende weer nog
velen van een gang daarheen te hebben afge
houden. Of waren het de hooge prijzen? Een
feit is in ieder geval, dat alle 60.000 toe
schouwers, die het Stadion kan bevatten,
niet aanwezig waren en dat vooral de hoeken
van het nieuw gebouwde -gedeelte der noorde
lijke tribune groote open plekken vertoonden.
Precies om half twee werd met het program
ma van den Olympischen dag een aanvang
gemaakt, nadat het Tweka-orkest vroolijke
-muziek had laten hooren. Juist brak de zon
even door, toen het schot weerklonk, voor de
eerste serie der 110 M horden heeren en
terwijl 't athletiek-gedeelte verder afgewerkt
werd, steeg plotseling van de officieele tri
bune gejuich op, en zag men Prins Bemhard
verschijnen, in gezelschap van zijn secretaris,
jhr. Dedel en zijn adjudant, jhr. ir. Röell.
Het was juist kwart voor twee. Even plantte
het gejuich zich voort. De Prins drukte ver
schillende personen de hand om vervolgens
plaats te nemen tusschen den heer heer Jules
Rimet president van de F.I.F.A. en den heer
Mr. A. Baron Schimmelpenninck van der
Oye, voorzitter van het Nederlandsch Olym
pisch Comité Bij Z.K.H. namen verder plaats
de Burgemeester van Rotterdam,, de heer
Mr. Droogleever-Fortuyn en de heeren dr. D.
van prooye, voorzitter van den K.N.V.B.
De spelers.
Deze wedstrijd heeft me doen" denken aan
de ontmoetingen tusschen Uruguay en Ar
gentinië in 1928, aldus vertelde ons na af
loop een bekend Nederlandsch voetbal-official.
Toen voetbal van superklasse en ook van
middag heb ik vaak genoten van prachtig
technisch hoogstaand spel, dat wij in Ne
derland slechts heel zelden krijgen te aan
schouwen.
Er schuilt toch heel veel waars in dit oor
deel. Deze ontmoeting "tusschen Centraal en
West-Europa was geen gewone landenwed-
strijd vol spanning en sfeer, zooals wij die
kennen in de Nederland-België-serie. Hier
(Hongarije) scoorde twee doelpunten en toon
de zich een uitzonderlijk opportunist.
Wat West Europa betreft, zou ik speciaal
Raymond Braine, Delfour, Kitzinger en Cal
denhove willen noemen. Braine is toch een
wonderlijk vaardig speler en het was werkelijk
zijn schuld niet, dat zijn niet aan hem gewen
de medespelers zijn bedoelingen vaak niet ble
ken te begrijpen. De Franschman Delfour is
door velen aanvankelijk beschouwd als een
speler, die alleen maar opgesteld was, omdat
Frankrijk toch ook een pleziertje gedaan moest
worden. Misschien is dit waar, maar zeker is
waar, dat geen tweede speler op het veld zoo
enorm werkte als hij. En deksels goed ook.
Delfour verdient ongetwijfeld een speciale
pluim. De Duitscher Kitzinger speelde een su
blieme partij op de rechtsmiddenplaats en ten
slotte was het een Nederlandsche voldoening,
dat Caldenhove ook in dezen strijd buitenge
woon goed op dreef was en van de eerste tot de
laatste minuut zijn mannetjes stond. Over
Bakhuys en Smit konden wij helaas niet zoo
verrukt zijn. Zij hadden het in dit ongewone
gezelschap natuurlijk zeer moeilijk, maar zij
bezondigden zich ook nogal eens aan fouten.
Smit werd na de rust veel beter dan ervoor en
tenslotte maakten de twee Nederlanders vijf
minuten voor het eind nog wat goed door
samen het West Europeesche tegenpunt te
scoren. Bakhuys trapte den bal er van vlak
bij in, maar Smit had, uit een wonderlijken
hiel-pass van Braine hem den bal voor de
voeten gespeeld.
Zoo heeft Amsterdam dan een unieken wed
strijd beleefd. Ik weet niet of zulk een ontmoe
ting nog ooit herhaald zal worden, maar ik
geloof, dat wanneer dit weer te Amsterdam
zou plaatsvinden, er bij lange na niet meer
zooveel menschen naar zouden komen kijken.
Daarvoor ontbrak er teveel aan de sfeer.
kon ook het publiek zich niet voor zijn favo
riet uitspreken, al ging de meeste sympathie
vanzelfsprekend uit naar West-Europa. Dus
niet die spanning, die geladen atmosfeer van
onze gewone landenwedstrijden. Maar wel
voetbal, zoowel waar het samenspel als indivi
dueel werk betrof, van zeer schoone kwalitei
ten. Toen de wedstrijd tien minuten duurde
hadden wij meer mooie staaltjes voetbal ge
zien, zoowel in technisch als in tactisch op
zicht, dan in alle landenwedstrijden van Ne
derland in dit seizoen bij elkaar. Wij denken
aan het schitterende defensieve werk van de
achterhoede van West-Europa, waarin Cal-
denhove vooral voor de rust schitterde. Wij
memoreeren het phenomenale spel van Kit
zinger, die voor ons een der allerbeste spelers
van het veld is geweest. Wij zien weer voor
ons het keurige samenspel tusschen Braine en
Lehner, eveneens voor de pauze. In doel
schitterde de Italiaansche keeper Olivieri,
die heel wat lastiger werk heeft gehad dan
Jakob, een bewijs, dat West-Europa in het veld
zeker niet de mindere is geweest. Ook het
aantal hoekschoppen 93 ten gunste van
West-Europa spreekt in dat opzicht duide
lijke taal. Vooral in verdedigend opzicht was
de middenlinie van Centraal Europa zeer sterk
en wie heeft niet genoten van het pittige,
vlotte, enthousiaste, technisch onovertref
bare spel van Piola, den midvoor, die zwaar
gedekt werd en niettemin kans zag het spel te
verdeelen, om beurten de vleugels aan het
werk te zetten en het vooral met Sas, den
besten vleugelspeler van den middag, goed kon
vinden.
Ziedaar enkele korte beschouwingen, welke
toch reeds den indruk geven, dat deze ont
moeting qua spel zeer hoog moet worden aan
geslagen en een unicum in de geschiedenis
van het wereldvoetbal zal blijken te zijn.
Dat Centraal Eurpa gewonnen heeft en
met 31 verdiend, heeft o.a. twee oorzaken.
In de eerste plaats Was de Centraal Europee
sche ploeg homogener dan die van West-
Europa. De oefenwedstrijd, Donderdag te
Milaan gespeeld, heeft resultaat gehad. Bo
vendien kennen de spelers van Oostenrijk,
Hongarije, Italië en Tsjechoslowakije eikaars
spel door en door, gevolg van het uitgebreide,
en veelvuldig contact tusschen die landen.
Maar in de tweede plaats vertoonden alle spe-
ders van Centraal Europa constant goed spel,
het aantal foutjes, dat gemaakt werd, was zoo
miniem, dat het niet storend werkte.
West-Europa vormde een minder goed ge
heel. Men kon duidelijk constateeren, dat de
spelers elkaar veel moeilijker begrepen, dat
ieder zoo'n beetje zijn eigen spel speelde en
vooral de werkelijke kracht van de voorhoede
is daarmede niet tot uiting gekomen. De
combinatie BraineBakhuys vlotte niet goed.
Meende Bakhuys dat Braine naar rechts zou
plaatsen, dan ging het juist naar links, Leh-
ner-Braine vlotte voor de rust wel, doch in
de tweede helft was het een stuk minder.
Stanley van den Eynde was in sommige pe
rioden bepaald zwak. Hij kreeg veel te doen,
vooral Smit speelde hem verscheidene ballen
toe, doch in het duo Serantoni-Sesta had hij
tegenstanders gevonden, die moeilijk te pas
seeren waren.
Ook de verrichtingen der spelers individueel
waren niet gelijkmatig, zooals bij de Cen-
traal-Europeesche vertegenwoordigers. Ver
scheidene spelers hadden hun ups en downs,
vooral Lehner, van den Eynde, Bakhuys en
Paverick en later Joacim waren niet con
stant goed.
Deze factoren hebben tenslotte den door
slag gegeven. In technisch opzicht was er
overigens ook nog wel wat bij West-Europa
aan te merken. Het koppen, uitmuntend ver
zorgd bij Centraal Europa liet bij West-Euro
pa zeer veel te wenschen over. Ook het weg
trappen van de Centraal-Europeesche spelers
geschiedde gewoonlijk vlotter en gemakke
lijker.
In het West-Europeesche- elftal vonden wij
Kitzinger, den rechtshalf den beste. Ook
Delfour heeft uitstekend gespeeld, evenals
GoMbrunner, die speciaal belast was met de
bewaking van Piola, een taak waarvan hij
zich als stopper spil uitstekend gekweten
heeft. Verder waren Smit en Braine goed op
dreef. De laatste soms iets te langzaam, maar
technisch niet te overtreffen. Zijn spel blijft
echter moeilijk te begrijpen, dat hebben wij
dezen middag wederom kunnen constateeren.
Jakob heeft prachtig werk in het doel laten
zien. Het tweede doelpunt had hij misschien
kunnen voorkomenomdat hij het juiste mo
ment voor zijn uitloopen verkeerd had geko
zen. Paverick voor de rust en Joacim na de
rust hebben niet onverdienstelijk gespeeld,
de eerste was echter veel beter dan zijn
plaatsvervanger. In de voorhoede wisselde
Lehner goede dingen met slechte af. Bak- i
huys kan niet in de schaduw staan van
Piola, en voorts kan van hem gezegd worden,
dat hij zijn ouden vorm zeker nog niet terug
heeft. Men verwachtte veel van hem, mis
schien wel iets te veel en aan deze hoogge-
stelde verwachtingen heeft hij niet voldaan.
In de Centraal Europeesche ploeg was geen
zwakke plek te ontdekken. Alleen Meazza en
Sarosy vielen niet zoo op, zij hebben inder
daad niet hun allerbeste spel gegeven. Ne-
jedly als linksbuiten was geen mislukking en
zijn doelpunt was zeer fraai. Maar Sas aan
den anderen kant was heel wat beter op dreef.
Nejedly is geen buitenspeler, in het binnen-
trio had hij zeker beter voldaan.
Andreolo was goed zonder meer, Serantoni
minste van de drie uit de middenlinie, waarin
K. J. J. Lotsy, die als organisator trotsch
kan zijn met het uitstékende resultaat
van dezen dag.
vooral ook Lazar magnifieke dingen heeft ver
richt. Sesta was de beste back, goed bijgestaan
door zijn landgenoot Schmaus, voor wien
later de Italiaan Rava de zesde in de ploeg
inviel. Olivieri is ean spectaculaire doel-
verdediger, die er overigens heel wat moeilijke
schoten heeft uitgehouden.
Het spelverloop.
Over het spelverloop kunnen wij kort zijn.
In de eerste helft was West-Europa veelvuldig
in den aanval, getuige ook het aantal hoek
schoppen op het doel van Olivieri, niet min
der dan 7. Olivieri heeft er gevaarlijke scho
ten van Van den Eynde, Lehner, Braine en
Kitzinger uitgehouden. Na zeventien minu
ten wist Sarosy den bal bij de doellijn vrij
te spelen, zijn voorzet werd door. Sas onhoud
baar ingekopt. Schmaus moest voor de rust
door Rava vervangen worden.
In de tweede helft wist Sas den voorsprong
van Centraal Europa na 3 minuten te ver-
grooten, toen Sas'op een through pass van
Piola doorliep, Jakob liep uit, had het mo
ment verkeerd gekozen, terwijl Sas Calden-
hove te vlug af was. Met een kalm boogschot
over het hoofd van den keeper lag numero
twee in het net.
West-Europa antwoordde met enkele vin
nige aanvallen, waarbij vooral Smit zich on
derscheidde. Na twintig minuten viel Pa-
verik uit, hij werd vervangen door Joacim,
die links ging staan en Caldenhove rechts.
Na een half uur maakte Nejedly er met een
scherp schot 3—0 van. Tegen het einde werd
West-Europa sterker. Braine tikte den bal
met zijn hak keurig naar Smit, deze plaatste
over het hoofd van Sesta op doel. Bakhuys
was doorgeloopen en voor dat Olivieri gele
genheid kreeg zich op den bal te werpen, had
Bakhuys reeds ingetrapt 13.
Met dezen stand kwam het einde.
De opstelling der elftallen was:
West-Europa:
DoelJakob (Duitschland)
Achter: Paverick (België) en Caldenhove
(■Nederland)
Midden: Kitzinger (Duitschland), Gold-
brunner (Duitschland) en Delfour (Frankrijk)
Vóór: Lehner (Duitschland), Braine (Bel
gië), Bakhuys (Nederland)Smit (Nederland)
en van den Eynde (België).
Centraal Europa:
Doel: Olivieri (Italië).
Achter: Sesta (Oostenrijk) en Schmaus
(Oostenrijk)
Midden: Serantoni (Italië), Andreolo
(Italië) en Lazar (Hongarije).
Vóór: Sas (Hongarije). Meazza (Italië),
Piola (Italië), Sarosy (Hongarije), Nejedly
(Tsj echoslowakije)
Meening van officials
en spelers.
Centraal Europa was veel gevaarlijker voor
doel, aldus was de meening van scheidsrech
ter Jewell, toen wij hem na afloop in de kleed
kamer opzochten en hem zijn indrukken over
den wedstrijd vroegen.
West Europa speelde Engelsch, terwijl Cen
traal Europa meer het Schotsche spel liet zien.
Het was overigens een zeer sportieve ontmoe
ting met hoogstaande momenten. Geen
last heb ik ondervonden van het feit, dat ik
de spelers niet kon verstaan. Ik weet werke
lijk niet wat zij allemaal tegen elkaar gezegd
hebben. Enkele malen hebben de spelers ge
vraagd hoelang het nog duurde, dat begreep
ik wel, en dan wees ik naar mijn horloge. In
het West-Europeesche elftal vond ik Smit een
van de uitblinkers. Hij demonstreerde een type
spel, dat in Engeland volkomen thuis zou hoo
ren. In elke eerste divisie club zou een speler
als Smit worden opgenomen. Niet alleen in
het veld is hij uitstekend, maar voor het doel
heeft hij getoond, dat hij kan schieten. Dat
veld was prachtig bespeelbaar, niets op aan te
merken. Bakhuys zag ik niet voor de eerste
maal spelen. Hij was niet de oude, ik heb
hem wel eens beter gezien. En ook over Del
four was deze EngeLsche scheidsrechter best
te spreken.
Een der beste spelkenners van Midden Euro
pa, de Hongaarsche official dr. Fodor vond het
een prachtigen propaganda wedstrijd voor het
voetbal. Het verschil in speltype tusschen Cen
traal Europa en West Europa was hier toch
wel duidelijk tot uiting gekomen. West Europa
dekte de tegenstanders uitstekend, daarom
was het ook zoo moeilijk voor het Centraal
Europeesche binnentrio gevaarlijke situaties
te scheppen. Het is dan ook niet te verwon
deren, dat de doelpunten van Centraal Euro
pa alle drie door buitenspelers zijn gemaakt.
Sas en Piola vond dr. Fodor de besten van
het team, bij West-Europa blonken Braine,
Lehner en alle drie spelers der middenlinie uit.
Bakhuys heb ik wel eens beter gezien.
Ik ben zeer tevreden, niet alleen over den.
voetbalwedstrijd, maar over den geheelen dag,
'was het antwoord van den heer Lotsy, toen
wij hem een dergelijke vraag voorlegden. On
danks critiek van andere zijde, vooral uit het
buitenland, is dit experiment uitstekend ge
slaagd, In dezen wedstrijd kon men toch
staaltjes spel genieten, die men dit seizoen
nog niet had aanschouwd, De uitslag 30 zou
niet juist zijn geweest, 31 geeft de verhou
ding beter weer. En dan moet men niet ver
geten, dat West-Europa niet van te voren een
oefenwedstrijd heeft kunnen spelen. En niet
temin was er een aardige homogeniteit in de
ploeg, hetgeen ook met spelers van hooge
klasse niet anders te verwachten is. Centraal
Europa heeft een oefenwedstrijd van te voren
gespeeld, dat was duidelijk merkbaar. Bij
professionals is dat nu eenmaal mogelijk,
maar amateurs, die in de week hun werkzaam
heden hebben, kunnen moeilijk dagen van te
voren bijelkaar worden gebracht. Piola in het
Centraal Europeeschr elftal was voor mij de
beste speler en ook Ras, de rechtsbuiten blonk
uit in dit millieu.
Sesta, de pittige aanvoerder kreeg er in de
tweede helft zin in. In het West-Europeesche
team hebben Braine, Kitzinger, Goldbrunner
en Smit uitstekend voldaan. Bakhuys heeft
nog steeds zijn ouden vorm niet terug. Men zal
zeggen, dat West-Europa meer kansen heeft
gehad, doch in het veld was Centraal Europa
toch beter. En daarom is de uitslag 31 vol
komen aanvaardbaar.
En de heer Lotsy eindigde met de woor
den: het experiment is uitstekend geslaagd,
misschien dat wij over enkele jaren opnieuw
een dergelijke ontmoeting zullen organiseeren.
De aanvoerder van de West-Europeesche
ploeg, doelman Jacob verklaarde ronduit, dat
West-Europa ongelukkig gespeeld had. Een
gelijk spel had beter de verhouding weerge
geven, b.v. 22. West-Europa vond ik in de
tweede helft beslist beter. Ook Jacob had niets
dan woorden van lof over Piola, een speler,
naar zij zeide, dien men slechts zelden op de
velden aantreft. In het West-Europeesche
elftal was Braine prachtig op dreef, en verder
vond hij Smit en Kitzinger uitblinkers.
Smit had het een fijnen wedstrijd gevonden.
Je speelt veel rustiger in een dergelijke ont
moeting, er hangt niet zoo veel van af als een
landenwedstrijd, was zijn meening.
Caldenhove noemde het resultaat niet juist.
Vooral voor de rust heeft West-Europa uit
stekend gespeeld en een verhouding l—l was
toen beter geweest. En wat een kansen heeft
West-Europa gehad.
Bakhuys deelde mede, dat het doel van Cen
traal-Europa te klein was geweest en dat er
daarom niet meer dan één doelpunt gemaakt
was.
Allen spraken van een fairen wedstrijd. De
ongelukjes met Schmaus en Paverick waren
van toevalligen aard.
Osendarp wint de 100 M
Osendarp.
Van de athletieknummers was de 100 meter
voor heeren het belangwekkendste. In de eer
ste serie won Osendarp vóór Boersma en K.
Baumgarten, terwijl Van Beveren in de tweede
serie de eerste plaats bezette vóór „de Haas"
en Berger.
De eindstrijd gaf een uitstekende race tus
schen de beide seriewinnaars te zien. Osendarp
kreeg een kleinen voorsprong, maar Van Beve
ren gaf geen kamp en bedreigde zijn tegen
stander zelfs een oogenblik. .Met gering ver
schil ging Osendarp als eerste over de eind
streep. Zijn tijd, 10.7 sec., kan voor deze zware
baan zeer goed genoemd worden, terwijl ook
de prestatie van Van Beveren (10.8 sec.) er
mag zijn. Boersma eindigde vóór „De Haas"
op de derde plaats.
Op hetzelfde nummer voor dames stak mej.
Koen met hoofd en schouders boven de andere
deelneemsters uit, zoowel in haar serie als in
den eindstrijd bleef zij gemakkelijk voor mej.
Ter Braake. Mej. De Vries die haar serie
won, faalde in den eindstrijd. Mej. Koen
maakte een tijd van 12.4 sec.
De 110 meter horden bracht een goede over
winning voor Brasser, die in de finale W. Kaan
versloeg. Hij had deze zege te danken aan zijn
goed vertrekken, want den kleinen voorsprong
dien hij daarbij behaalde, wist hij tot het
einde te behouden. De Hagenaar Jansz bezette
de derde plaats.
Mej. Ter Braake won het nummer 80 meter
horden met miniem verschil vóór mej. Door
geest, voor wie dezelfde tijd (12.2 sec.) ge-
