De betooverde Villa.
Chautemps doet aan de journalisten mededeeling omtrent de
zijn leiding
ling van het nieuwe Fransche Kabinet onder
Het transport der Spaansche nationalistische colonnes na de inname van Bilbao voor een verder offen
in het Baskenland
lief
Een drijvende traankokerij in aanbouw op een der werven te
Hamburg. Een overzicht van het vaartuig, dat dienst zal doen
bij de walvischvangst
Raichenbach, de wereldkampioen dammen, bracht Woensdag
een bezoek aan het Rijksmuseum te Amsterdam. Raichenbach
in bewondering voor het .Straatje" van Vermeer
Minister-president dr. H. Colijn verlaat
met den nieuwen minister van Justitie,
mr. C. M. J. F. Goseling, zijn woning
aan de Stadhouderslaan te Den Haag,
om zich naar de constitutioneele ver
gadering van het nieuwe Kabinet te
begeven
De nieuwe Japansche gezant, Z. Exc.
Koewasjima, arriveerde Woensdagmid
dag aan het station H.S. te Den Haag,
waar hij door de leden der Japansche
Legatie begroet werd
H. H. Exc. Exc. de ministers Steenberghe, Weiter, Goseling, Romme, Van Buuren en De Wilde (v.l.n.r.) bij het verlaten van het
Dr. Kuyper-huis te Den Haag, waar de leden van het nieuwe Kabinet Woensdag in vergadering bijeenkwamen
De vacantiecursus voor buitenlandsche studenten,
welke ter gelegenheid van het 61ste lustrum der
Amsterdamsche Universiteit wordt gehouden, werd
Woensdag door minister Slotemaker de Bruine ge
opend
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt door
J. R. VAN RIJN.
(Nadruk verboden)
14)
De woorden klonken voor de tweede maal,
stierven toen weg. Haar gedachten waren nu
bij DaphneEr was eigenlijk niet, dat er
op aan kwam, alles was goed, als haar kind
maar gelukkig werd.
Dien avond laat kwam Agaath in de slaap
kamer van haar zuster en ging op het voe
teneinde van het bed zitten. Amabel legde
Daphne's brief neer, ze kende hem al zoo on
geveer uit het hoofd.
„Heb ik je al verteld, dat Daphne geschre
ven heeft?", vroeg ze.
„Zeker, antwoordde Aagaath met een tikje
spot. „Eenmaal op het station, tweemaal in
het rijtuig en minstens tien keer daarna"
Amabel kreeg een kleur en lachte.
„Met Daphne komt het best in orde", ver
klaarde Agaath op een toon van iemand-die-
het-weet. „Het schijnt Jimmy Malleson ernst
te zijn. Maar ik wou eigenlijk over wat anders
praten. Ik zou wel eens wat meer willen
weten over Julian Forsham".
Amabel voelde zich niet op har gemak
„Je kunt van alles en nog wat over hem in
de kranten lezen", zei ze. zich bedwingend
tot een luchtigen toon en met innerlijk zelf
verwijt, omdat ze op haar leeftijd dat kinder
achtige blozen nog niet had afgeleerd
T)e kranten!" Agaath haalde smalend de
schouders op. „Wat kunnen mij die verhalen
over opgravingen van oude steenen kruiken
en trouwringen van Romeinsche dames uit
het jaar nul schelen! Ik bedoel, of de oude
roman weer is herleefd? Ik heb nooit den
naam geweten van den man, dien je hebt
opgegeven om met Ethan te trouwen. Was
het Julian Forsham?"
Wat kon die Agaath toch ellendig indis
creet zijn, dacht Amabel ontstemd.
„We zijn heel goede vrienden", begon ze
ontwijkend.
Agaath Moreland liet een sarcastisch lachje
hooren.
„Wat doe je hopeloos ouderwetsch! Ieder
een met oogen in zijn hoofd kan zien, dat
die man smoor verliefd op je is".
De uitdrukking van Amabel's gezicht weer
hield haar ervan méér te zeggen. Ze zucht
te.
„Ik verlang niet me met jouw zaken te
bemoeien", hernam ze na enkele oogeniblik-
ken. „In ieder geval je kunt er verzekerd
van zijn, dat het om jezelf te doen is en niet
om je geldZe keek een anderen kant
uit. „Je weet niet. wat het zeggen wilt, dat
je daar niet zeker van bent en je zult het
gelukkig nooit weten". Daarop, toen ze zag
dat haar zuster haar wilde onderbreken
..neen, zeg maar liever niets". Ze drukte even
haar zakdoek tegen haar gezicht. „Maar je
kunt me gelooven, dat ik blij zou zijn als het
werkelijk Julian Forsham was. Erg veel ple
zier heb je tot nu toe niet gehad in je
leven
Toen Agaath weg was, bleef Amabel nog
een poosje liggen peinzen.
Arme Agaath! Ze begon nu te begrijpen,
wat een heeleboel anderen al veel eerder
hadden gezien: dat Cyril Moreland haar al
leen getrouwd had om onder dak te zijn...
Toen ze bijna sliep, herinnerde ze zich
dat ze vergeten had de knip op de tusschen-
deur te doen Ze stond op en schoof haar
dicht.
HOOFDSTU KXIII.
,Goed geslapen?" vroee Julian 's morsen.'-
Jitstekend! Jij ook?"
„Als een roos. Geen vin verroerd, maai
dat doe ik nooit".
's Middags gingen ze naar Forsham Castle.
„Speciale thee op het kasteel ter eere van
jou", kondigde Julian kwasï-plechtig aan.
„Of van jou!", was het lachende weder
woord. „Heeft mijnheer Bronson veel aan
het huis veranderd?"
Nogal. Maar je zult het met je eigen oogen
zien".
Toen ze den salon binnentraden, vond
Amabel de verandering grooter dan ze bij
mogelijkheid had kunnen denken. Het was
vroeger een ouderwetsch, stijf vertrek ge
weest, met glimmende, mahoniehouten tafels
stoelen met gedraaide pooten, vergulde spie
gels en een afschuwelijk rood tapijt. Thans
was het geheel van een strakke, geraffineerde
moderniteit, het interieur had onmisken
baar iets bizonders, met zwart en wit als
domineerende kleuren. De vloer zwart, met
hier en daar een donker Perzisch kleedje, de
muren wit, geen spiegels; donkerpaarse gor
dijnen, de meubels van zwart houtwerk met
bekleeding van hetzelfde donkere paars, één
ets aan iederen wand.
Amabel vroeg zich af van wie deze keuze
afkomstig zou zijn. Zeker niet van Angela
Bronson,"dacht ze toen ze de hand van het
jonge meisje drukte; Angela met haar ruigen
tweed-rok en hei-groene jumper paste al
heel weinig in deze mausoleumachtige ruimte
waarvan, bij alle artisticiteit, iets beklem
mends uitging.
Mademoiselle Lemoine evenwel, harm-
mieerde volkomen met haar omgeving. Zij
>vas geheel in het zwart en er was iets fas-
oineerends in het contrast tussehen haar
haast doorschijnend blanke huid en haar
toilet en satijnig zwarte haar, dat als een
soort tulband om haar hoofd en ooren lag.
Vreemd toch aantrekkelijk, vond Amabe.l
naar ze moest, zichzelf beknnen. dat ze de
■ïorkeur gaf aan Angela.
Het gaf haar een prettige gewaarwording
oen de Berkeley's binnenkwamen. De Mil
lers volgden hij knap en onzeker, zij forsch
en slordig, met een vriendelijken glimlach om
de krachtige lippen. Lady Susan maakte zich
onmiddellijk meester van haar en er volgde
een gesprek over de geheimen van de rozen
teelt. Nita King kwam te laat en klampte
zich aan Edward Berkeley vast; haar japon
was overladen met linten, zij zelf met ju-
weelen, en haar haar was rood als vuur.
Amabel raakte in gesprek met den gast
heer. Hij vroeg hoe het haar in haar nieuwe
woning beviel en toen ze hem vertelde, dat ze
het er heel prettig vond, keek hij even ver
baasd als hij bij zijn vistie gedaan had
„Vindt u het niet erg vochtig?"
„Beneden is het niet erg droog, maar de
kamers daar gebruik ik niet".
„Ieder huis moet behoorlijke kelders heb
ben", meende de heer Bronson. „En u voelt
u werkelijk op uw gemak? Andere huurders
hebben het er niet zoo lang uitgehouden
als u.
„O, neen.
Zij verbrak de stilte, die volgde, door een
bewonderenden uitroep, welken de ets aan
den tegenovergestelden muur haar ont
lokte.
De gastheer werd plotseling één-en-a)
levendigheid.
„Houdt u van steen?", vroeg hij. „Ik voor
mij stel in niets zooveel belang als in goede
etskunst. Ik heb hier een portefeuille als
het u interesseert
Ze knikte en toen ze samen den inhouri
van de map zaten te bekijken, voegden
Julian en Miller zich bij hen. Miller wees
naar de ets. die Amabel op haat knie had-
Het stelde een bosch voor een eindeloos
perspectief van rechte stammen.
„Ik heb dien etser een paar dagen ge
leden in Parijs ontmoet", zei hij.
„Bent u dan pas in Parijs geweest?", vroeg
vmabel, om iets te zeggen.
„Ik ben gisteren teruggekomen", was t
aderwoord.
„En hoe was het er?"
De vraag kwam van Julian, op denzelfden
toon van beleefde onverschilligheid, als waar
op Amabel gesproken had.
„Ze zijn er een beetje in de war", vertelde
Miller. Hij bukte weer en wees opnieuw. „Kijkt
u die sGhaduw eens, op een foto krijg je die
diepte nooitJa, we zitten nogal met die
bankbiljettengeschiedenis. Er komt steeds
meer valsch papleren geld in omloop en ze
kunnen er niets tegen doen. Over etsen ge
sproken de man, die die valsche biljetten
maakt, moet een handige knaap zijn".
Bronson knikte.
„Ik begrijp alleen niet, hoe ze het water
merk er in krijgen", merkte hij op.
Opeens weerklonk het geluid van brekend
porcelein, een kreet uit een vrouwenmond,
toen excuses en beklag.
„Wat vreeselijik dom van me! Hoe kon ik
toch zoo onhandig zijn. Uw prachtige ser
vies
En Angela: „Och Itorn, het is niet erg,
heusch niet".
Drie dames stonden er bij de theetafel en
het was de middelste miss Miller, die haar
kopje had laten vallen. Aan haar eenen kant
bukte Nita King om de scherven op te rapen,
aan de andere zijde stond mademoiselle Le
moine en herhaalde Angela's woorden, dat
het heusch niet erg was.
HOOFDSTUK XIV.
Er volgde een verwisseling' van nlaatsen
na het ongelukje en Julian kwam terecht
russchen mevrouw King en miss Lemoine.
„Weet u hoe ze eigenlijk bankpapier na
maken, mijnheer Forsham?". begon Nita
King.
„Ik heb er geen flauw idee van", anbwoord-
te Julian „Vraagt u 't eens aan een handigen
alschen munter, als u er een ontmoet".
Ze keek hem met half toegeknepen oogen
(Wordt vervolgd).