De betooverde Villa.
De zwemwedstrijden Duitschland-Hongarije werden door eerstgenoemde ploeg Qp golflinks van de Hilversumsche Golfclub zijn de Wedstrijden Om het internatio- Carl Schuricht zal een aantal concerten
gewonnen. Arendt, de winnaar van het nummer 1500 meter, in actie naa| dameskampioenschap van Nederland gespeeld. Een der deelneemsters aan slag van het Utrechtach^Stedelijk Ork®s*
Op de Algemeene Begraafplaats te
had Maandag de teraardebestelling plaats van
den overleden rechter in het Permanent Hof
van Internationale Justitie, den heer A. Ham-
marskjöld. Een overzicht
De flottieljeleider .Tromp", die onlangs bij de Ned. Scheepsbouw Mij. door H. M. de Koningin
tewater werd gelaten, wordt thans te Amsterdam afgebouwd en nadert zijn voltooiing, ten
overzicht van het schip
De nieuwste foto van den
jeugdigen Prins Boudewijn
van België in het park van
het kasteel te Laeken
De brugbouw bij Stadtroda in Thüringen voor den b*£fn*
autoweg, is in vollen gang. - Een overzicht der constructs van een der bog
over het .Teufelstal
De landen-athletiekwedstrijd
Zweden Nederland te Stock
holm. Een moment uit de 110
meter horden. Tweede van
rechts Brasserderde van
rechts Kaan
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt door
J. R. VAN RIJN.
(Nadruk verboden).
30)
„Jawel, toch wel", was het antwoord, „ik
heb van de telefoonkwestie direct werk ge
maakt, toen ik je brief kreeg en nèt voordat
je binnenkwam, heb ik rapport gekregen
Even kijken o, hier!" Rij nam een vel pa
pier in de linkerhand, terwijl de rechter
voortging aan de katten. „Mevrouw Thompson
telefoonnummer M-M-M, Dinsdag M-M-M.
ha, daar hebben we 't. Opgebeld door Led-
lington 202 om half één. Ledlington is ergens
•in de buurt van Forsham, hé?"
„Zeven mijl van Forsham", lichtte Julian
in. „Wat is Ledlington 202? Staat dat er
bij?"
„Eens kijken, ja, daar staat het, 't is een
hotel Queen's Hotel. Ledlington".
Julian floot zacht. Het Queen's Hotel in
Ledlington, Dinsdag, Ellen's verhaal over
Ferdinand Miller Miller op de stoep van
het Queen's Hotel in Ledlington; toen hij
Bronson zag. slipte hij hals over kop naar
binnen. „De vloek van een schuldig geweten'
had Amabel lachend gezegd. Ferdinand Mil
ler in Queen's Hotel omstreeks den tijd. dat
het medium vandaar uit werd opgebeld en
toen Bronson toevallig langs kwam. wilde hij
niet gezien worden!
De schrandere oogen van Sir. Oharles
merkte den frons op het voorhoofd, de
peinzende gelaatsuitdrukking bij zijn be
zoeker op. Hij legde zijn pen neer en vroeg:
„Wat is er, kerel? Vind je met, dat je me
nauwkeuriger op de hoogte moest brengen?"
Julian knikte.
„Een halve minuut", verzocht hij.
Nita King was ook in Ledlington geweest,
overdacht hij. Ja, hij moest Charley op de
hoogte brengen. Hij zat er alleen mee, of
hij niet verschillende details verzwijgen moest
voor het geval Annie Brown in de zaak ge
moeid was en Anita King mocht blijken
Annie Brown te zijn. Annie in moeilijkheden
brengen dat kon hij die arme oude
Brownie niet aandoen
„Charley", verbrak hij de stilte, „kunt je
me vijf minuten tijd geven? Het is eigenlijk
een beetje verwarde boel in mijn hersens en
ik wou graag de dingen eerst een beetje sor-
teeren. Kun je me nog even laten denken?
Je hebt het zeker, zooals gewoonlijk, weer
afgrijselijk druk?"
„Druk?", gromde Sir Charles. „We houden
ons op het moment onledig met de aange
name tijdpasseering een naald in een hooi
berg te zoeken. Ben jij bij geval op een van
je vele omzwervingen op deze planeet een
lieftallig vrouwspersoon tegengekomen, die
om de beurt mademoiselle Annaïs en Rooie
Annie heet? Voorzien van rood haar en
waarschijnlijk grondig bij die valsche bank-
biljettenkwestie betrokken? Aangezien zij op
het oogenblik onze houvast is, ben ik nogal
op een ontmoeting met die dame gesteld.
Maar hou dat vóór je, alsjeblieft! Neem je
vijf minuten maar, als je ze noodig hebt. Je
weet, ik moet een paar brieven schrijven."
Julian Forsham was naar het andere einde
van de kamer geloopen. Hij scheen verdiept
in de beschouwing van een schilderij, het
duurde een poosje, vóór hfj over zijn schou
der zei;
„Ik ben bang, dat ik er met vijf minuten
niet kom, Charley. Het zou alleen maar tijd
verknoeien zijn, om je er nu verder mee
lastig te vallen. Het zaakje duurt nog wel
even dank je alvast voor de informatie
over dat telefoonegsprek. Ik zal je een an
deren keer wel vertellen, waarom ik dat
weten wou".
Sir Charles keek verbaasd op.
„Maar beste Julian", begon hij.
Eer hij evenwel verder kon praten, draaide
zijn neef zich om, kwam naar hem toe en
klopte hem op den schouder.
„Ik houd je maar op", zei Julian, „het
wordt bovendien mijn tijd. Over een paar
dagen kun je me met verdere ontboezemingen
verwachten. Doe de groeten aan Isobel en
zeg haar maar vast, dat ze op mijn bruiloft
komt. Tot ziens".
De deur ging dicht. Sir Charles keek er
naar en trok de wenkbrauwen op.
„Ju-Ju is een beetje gek vandaag", mom
pelde hij. „Zeker een gevolg van de liefde
op zijn ouden dag!"
HOOFDSTUK XXX.
Met den trein van 6.20 ging Julian naar
Forsham terug. Hij had een coupé alleen en
veel om over te denken. Die schertsende
vraag van Charley: „Ben jij soms een
vrouwenpersoon tegengekomenmade
moiselle Annaïs en Rooie Anniebij de
valsche bankbiljettenkwestie betrokken
was een gruwelijke openbaring voor hem ge
weest. Hij had op het punt gestaan Charley
alles maar te vertellen ondanks zijn vrees
dat Annie Brown op een of andere manier
aan de geheimzinnige voorvallen in de villa
deel zou hebben. Hij moest dan maar zien
hoe hij de arme Brownie voor nieuwe
schande en nieuw verdriet zou kunnen behoe
den. Maar toen had Charley zelf hem ervan
teruggehouden met twee woorden: den naam
Rooie Annie. Dien naam kende hij in ver
band met Annie Brown, toen hij haar tien
jaar geleden in Parijs zocht en bijna ge
vonden had. Dat zij nu gevonden was, of
elk oogenblik gevonden kon worden, leed
geen twijfel „Grondie betrokken bij die
bankbiljettenkwestie!" Neen, dat zou te bar
voor Brownie zijn!
De feiten begonnen zich in zijn geest
aaneen te schakelen tot 'n begrijpelijk beeld.
Als Annie Brown inderdaad in die bank
biljetten-fraude gemengd was, welke plaats
zou dan geschikter zijn voor de vervaardiging
van het valsche papier dan de zoogenaamde
spookvilla? Nogal duidelijk, dat de schurken
telkens weer getracht hadden om in 't een
zaam gelegen huis het rijk alleen te krijgen
door de bewoners door het verspreiden van
schrik en angst er uit te verjagen. Als hij
Brownie wilde sparen, zou Annie onopge
merkt uit de buurt gebracht moeten worden
vóór de rest van de bende geknipt werd,
maar dan zou hij, ook al stond het vast,
dat Annie Brown en Rooie Annie identiek
waren, haar eerst moeten vinden. Het eene
oogenblik had hij gedacht, haar te herken
nen in Marie Anastasie Lemoine, het andere
had hij Jenny's trekken teruggevonden bij
Anita King. Hij moest vandaag beide vrouwen
zien en aan dien twijfel een einde ma
ken.
Het was Anita King, die Agaath Moreland
er toegebracht had naar het medium te
doen gaan. Op dien Dinsdag was Anita King
in Ledlington geweest en zij had gisteren
bij Ferdinand Miller een bezoek gebracht
bij Miller, die dien dag eveneens in Ledlington
gezien was en wiens gedragingen door en
rondom de villa op zijn minst genomen
raadselachtig waren
De trein arriveerde op tijd te Forsham.
Julian wandelde naar zijn huisje. Miller, die
met denzelfden trein was meegekomen, had
een fiets aan het station. Toen Julian door
den tuin naar de villa liep, verliet Miller
dien, langs de laan aan den andere kant,
in een zeer slecht humeur.
Julian was in een stemming van blij voor
uitzicht. Voor het eerst sinds zijn schooljaren
had hij het gevoel, dat hij thuis kwam. Hfj
had overal gewoond, onder alle hemelstre
ken het hoofd te ruste gelegd, maar geen
plek in de wijde wereld wm een tehuis g§-
weest. Een tehuis had hij nu gevonden;
Amabel wachtte hem!
Hij ging binnen en liep, blij als een jon
gen, de trap op. De deur van de zitkamer
stond open, maar de kamer was leeg. HIJ
ging de gang in en riep. Alle deuren waren
dicht. Er krwam geen antwoord. Met een
gewaarwording van verkilling ging hij weer
naar de voordeur en trok aan de bel. Toen
Jenny de hall inkwam, riep hij haar toe;
„Waar is mevrouw Grey, Jenny?"
„Ik weet het niet, mijnheer Julian, is ze
niet boven?"
,JNeen", antwoordde Julian. „Ga even mee
naar boven en kijk of ze in de kamer van
miss Miller is. Waar is miss Miller?"
„Naar Ledlington", deelde Jenny mede.
„Den heelen dag".
Ze zochten samen in alle kamers, maar het
eenige resultaat was Jenny's conclusie: „Me
vrouw schijnt uit te zijn".
„Was ze met de thee thuis?"
„O ja, mijnheer Julian. Mijnheer Bron
son is er tegen vieren even geweest, maar
hij wou niet op thee wachten. Toen heeft
mevrouw thee gedronken en ik heb om vijl
uur den theeboel opgeruimd, zooals altijd".
„Was ze toen in de zitkamer".
„Ze stond voor het vuur haar handen te
warmen, met haar rug naar mij toe".
„En heb Je haar niet nooren uitgaan?"
„Neen, mijnheer Julian. Ik heb nlete meer
gehoord, vóór mijnheer MUler belde".
„Mllier? Wanneer to die er geweest?"
„Vlak voor u, mijnheer Julian. HIJ wou
mevrouw Grej dringend spreken. Ik kon
haar niet vinden en toen leek hij mij erg
zenuwachtig en van streek Toen ik hem
daarop verteld* dat miss fcOher al den
heelen dag vat- bulr wan ttep hij weg....
Ik geloof, dat hij vloekte"
Er volgde een stilte.
„Het. is goed Jenny" i,*1 Julian toen. „Ga
maar, mevrouw a* ui»
w reora.
