fmti ik 'l
Belangrijk tournooi op Jen Semmering
Dr. M. Eawe
Directie van het Panhans-
hotel organiseert het.
ZATERDAG 31 JUEI 1937
HAAEEEM'S DAGBE'AD
S
S
De geschiedenis van de Davis Cup De geheele wereld
strijdt om deze trofee Lange reizen met een nederlaag tot
besluitHet zoeken naar de amateur-definitie in verschil
lende takken van sport; Onzinnige bepalingen en onspor
tieve behandeling van cricket-profsDe onverstoorbare
batsman.
Voor de eerste maal sinds 1926 zijn de
Amerikaansche tennisspelers er in geslaagd
de fel omstreden en zoo begeerde Daviscup
te heroveren, nadat eerst Frankrijk en daar
na Engeland het bezit van de trofee eenige
jaren met succes had verdedigd.
Het is wel eens interessant, de geschiede
nis en het ontstaan van den strijd om dezen
waardevollen prijs, waarvoor elk jaar door
bijna alle landen, waar men sport beoefent
wordt ingeschreven, na te gaan.
In 1399 loofde Dwight F. Davis, Ameri-
kaansch kampioen in het dubbelspel, een
beker uit, om verspeeld te worden tusschen
Engeland en de Vereenigde Staten. Op 8
Augustus 1900 begon de eerste wedstrijd te
Longwood bij Boston met de partij tusschen
Whitman en den bekenden Engelschman A.
W. Gore. Amerika won met 30 en het was
de eerste maal, dat de Engelschen met de
Amerikaansche service kennis maakten. Deze
nieuwe slag. door Davis en Ward in het dub
belspel gedemonstreerd, gaf den bal zooveel
effect, dat hy er in de vlucht als een ei uit-
De Duitsche Hélene Mayer, die echter niet
meer in haar eigen land woont, heeft te Parijs
opnieuw den wereldtitel in het floretschermen
gewonnen.
In die lang vervlogen dagen was de belang
stelling voor de Davis Cup uiterst gering, in
tegenstelling met thans, nu er meer dan
dertig landen voor inschrijven. Ten einde de
noodzakelijkheid van verre reizen zooveel
mogelijk te bekorten, heeft men de wereld
in zones verdeeld, terwijl in de laatste ja
ren tevens de voorronden reeds in den voor
af gaanden zomer verspeeld worden. Zoo kan
het gebeuren dat, ofschoon de uiteindelijke
winnaar van 1937 eerst nu bekend is, reeds
eenige landen voor het tournooi van 1938
zijn uitgeschakeld.
Hoewel de Davis Cup oorspronkelijk slechts
bestemd was voor matches tusschen Enge
land en Amerika, was er geen enkele bepa
ling in het reglement, die de deelname van
andere landen uitsloot. In 1904 waren België,
Oostenrijk en Frankrijk van de partij en in
het volgende jaar waagde Australië haar
kans. Norman Brooks, die in 1905 voor
Australië speelde, is thans non-playing"
aanvoerder van zijn land, terwijl Roper Bar
rett. die in I960 deel uitmaakte van het En-
gelsche team. nu dezelfde adviseerende rol
bij de Britten vervult.
In de 38 jaren, dat de trofee is verspeeld,
hebben slechts vier landen de Cup veroverd
en het recht verkregen, hun naam daarop te
doen graveeren. Amerika was 11 keer win
naar, "Engeland 9 maal en Frankrijk en
Australië ieder 6 maal. Frankrijk oogstte zijn
grootste triomfen tusschen 1927 en 1931, toen
de vier musketiers: Lacoste, Cochet, Borotra
en Brugnon op hun best waren. Amerika
dankt het record van zeven achtereenvol
gende overwinningen, van 1920 tot 1926, voor
namelijk aan het meesterlijke spel van „Big
Bill" Tilden, terwijl Peiry en Austin Enge
land van 1933 tot 1936 aan de zege hielpen.
De strijd om de Davis Cup, waaraan verbon
den is de titel van Champion Lawn Tennis
Nation of the World, ls dikwijls een kostbare
aangelegenheid. Australië's poging in 1935
kostte ongeveer 2500 pond sterling en het
resultaat was een nederlaag tegen Duitsch-
land in de Europeesche zone. Om de onkos
ten zoo laag mogelijk te houden, werd
Australië het vorig jaar op haar verzoek in
de Amerikaansche zone ingedeeld en het
slaagde er in de Challenge Round tegen En
geland te bereiken. Dit jaar werden de
Aussies reeds onmiddellijk door Amerika uit
geschakeld en de kans is verkeken om de
groote kosten te dekken.
Deze onkosten zijn meermalen de reden
geweest, waarom Zuid-Afrika en Japan zich
terug getrokken hebben, want het is niet
prettig om 8000 kilometer te moeten reizen,
om een nederlaag te incasseeren. Men be
weert. dat in den loop der jaren bijna een
millioen pond sterling aan reiskosten voor
verloren uitdagingsmatches is besteed.
De houders van de Cup behoeven niet te
reizen, want zij ontvangen in eigen land
slechts één uitdager per jaar. Dat is een van
de redenen, waarom de trofee de moeite van
het winnen waard is. en, eenmaal gewon
nen te trachten deze te behouden.
Wij hebben het altijd als een leemte in
het wedstrijdreglement voor den Davis-Cup
gevoeld dat de beslissing van een landen-
match voor een zeer groot deel van één spe
ler kan afhangen. Immers ditmaal was het
hoofdzakelijk Donald Budge, die den prijs
voor Amerika heeft veroverd, terwijl voordien
Fred Perry practlsch hetzelfde voor Engeland
deed. Naar onzen smaak zou men een reëeler
resultaat krijgen, waarin de allround-tennis-
kracht van een bepaald land duidelijker tot
uiting kwam. wanneer men het aantal te
verspelen partijen (en daarmede het aantal
winstpunten! tot acht uitbreidde, b.v. vijf
enkel- en drie dubbelspelen. Daaraan zou
dan de beperking moeten worden verbonden,
dat geen speler in meer dan twee enkel-plus
één dubbelspel mag uitkomen. Een dergelijke
bepaling zou den strijd meer open en onge
twijfeld interessanter maken en men zou
voorkomen, dat een groot land als Amerika
of Engeland alleen door de prestaties van
een enkelen speler in een wedstrijd tusschen
landsploegen de belangrijkste trofee verovert.
Om die redenen hebben wij voor de allround
overwinningen van de Franschen Cochet,
Lacoste, Borotra en Brugnon tezamen meer
respect dan voor die van Budge of Perry
alleen.
Uit het bovenstaande valt te concludeeren,
dat de overgang van één speler naar het pro
fessionalisme een land op de internationale
tennis-ranglijst enkele plaatsen kan kosten.
In dit verband constateert men met verba
zing, dat de wetgevende lichamen er nog al
tijd niet in geslaagd zijn, een practische de
finitie te geven van het begrip amateur of
professional. Er zijn twee commissies, die in
opdracht van de Lawn Tennis Association
reeds geruimen tijd bezig zijn. een formule
te vinden, waarin de toelaatbare „onkosten"
van den „amateur" worden vastgelegd.
Eenigen tijd geleden heeft een vooraan
staand Australisch speler zich het ongenoe
gen van zijn Bond op den hals gehaald, om
dat hij zich voor zijn gewonnen eersten prijs
een„scheerkwast" had aangeschaft. Het
is in Engelsch sprekende landen namelijk
dikwijls de gewoonte, om den prijswinnaars
een bon te geven, die zij bij bepaalde firma's
voor een door hen gewenscht voorwerp kun
nen inruilen. In het bovengenoemde geval
waren de Bondsbestuurderen het er niet over
eens, of een scheerkwast als een trofee dan
wel als een voorwerp met handelswaarde
moest worden beschouwd, immers tennisklee-
ding, alsmede artikelen voor huishoudelijk
gebruik mogen door de tennisspelers niet
worden aangenomen, willen zij hun amateur
schap niet verliezen:
Een amateur mag spelen met rackets, die
hem door een firma gratis worden verstrekt,
hij mag gedurende een tour weken lang on-
kosten-vergoeding aannemen, maar zoodra
hij een als prijs verkregen bon voor tennis-
kleeding inruilt, heeft hij groote kans als
professional te worden beschouwd.
Doch niet alleen in de tenniswereld be
staan dergelijke vreemde bepalingen, ook in
andere takken van sport kan men er ge
noeg voorbeelden van vinden.
De amateur Rugby-speler mag zelfs niet
denken of spreken over de mogelijkheid om
professional te worden, of hij wordt reeds
als zoodanig beschouwd. Tot enkele weken
geleden kon een mechanicien, een arbeider
of iemand, die met handarbeid zijn brood
verdiende, niet in roeiwedstrijden voor ama
teurs uitkomen en hij was automatisch van
deelname aan de Henley Regatta en derge
lijk soort races uitgesloten.
In cricket gaat men nog veel verder. Op
de score-ards, die overal bij 'belangrijke
matches in Engeland vei'krijgbaar zijn, drukt
men de namen van de amateurs, voorafge
gaan door de initialen; die van de professio
nals worden met de voorletters tusschen
haakjes achter den familienaam vermeld.
Zelfs zijn er dag- en ook sportbladen, die van
Mr. A. B. Brown in hun verslag spreken,
doch wanneer het een beroepsspeler geldt,
diens naam als Brown (A. B.) of kortweg
Brown vermelden. Bovendien (en dit doet wel
heel pijnlijk aan) hebben de profs, en de
amateurs afzonderlijke kleedkamers en niet
zelden, zooals op Lord's Cricket Ground, een
afzonderlijken ingang van hun kleedkamer
naar het veld. Als het M.C.C.-elftal, dat voor
gewone matches hoofdzakelijk uit amateurs
wordt samengesteld, het veld ingaat, ziet
men met verbazing negen of tien amateurs
van uit het paviljoen en de een of twee pro
fessionals uit een lager gelegen toegang
naast de tribune verschijnen. Sterker nog,
bij het openen van de innings door een ama
teur en een prof,, ontmoeten deze teamge-
nooten elkander pas o- weg naar de wickets.
Reeds dikwijls zijn er in Engeland stemmen
opgegaan om aan dit snobbisme een eind
te maken, want vooral in cricket is er geen
enkele reden om onderscheid te maken tus
schen den eerste klasse speler, die zich ver
oorloven kan zonder belooning zijn geheelen
tijd aan het spel te wijden en zijn even be
kwamen collega, die gedurende een compe-
tie-seizoen van vier maanden niet dag aan
dag in het veld kan komen, zonder daarvoor
een welverdiend salaris te ontvangen.
In Australië is men in dit opzicht breeder
van opvatting, doch daarover en over de ge
bruiken bij andere takken van sport een
volg<_n maal.
Tot besluit een voorbeeld van de ernst,
waarmede de Engelschman zijn cricket opvat.
Het gebeurde in een dorpsmatch, dat plot
seling een jongetje het veld op kwam rennen
en reeds van verre een der zich juist naar het
wicket begevende batsmen toeriep: „kom di
rect mee, je huis is ingestort". „In orde", ant
woordde de batsman en vroeg kalm .middle
and leg". Hij speelde een prachtige innings,
legde den grondslag voor de overwinning en
ging daarna naar zijn eeuwen-oud huis kij
ken De geheele voorgevel was ingestort en
het tuintje aan de straat lag vol met stee-
nen en kalk.
POSTDUIVEN.
H. A. K.
Bovengenoemde vereeniging hield haar
eersten wedvlucht van St. KI. Wave (België),
afstand 145 K.M. Het verloop was als volgt:
H. J. Petter 1, 47; W. Cornet 2, N. Buurman 3,
J. Breeuwen 4. 41 H. v. Alphen 5, G. H. Stou
ten 6. 15. 17. 18, 22, 26, 28, 30, 34, 35, 37, 44. 46;
F. Bottelier 7, C. Koning 8, 13, 38. C. v. Meurs
9, 31, 33, 36. S. Heitlager 10, 14, 27. D. v. d.
Molen 11, N. Peetoom 12, 29; A. Breeuwen 16;
C. v. d. Lee 19, 39, J. Koning 20; Joh. Smit
21; W. de Graaf 23, 32, 40, C. Schuurhuizen 24;
A. Terol 25; J. Terhorst 43; P. Kersten 45.
Zondag a.s. T.B.C.-vlucht van Vilvoorde.
ATHLETIEK.
DE NEDERLANDSCHE KAMPIOEN
SCHAPPEN.
Lies Koning start niet.
In ons vorig nummer werd medegedeeld,
dat mej. Lies Koning uit Zandvoort, lid van
„Gita", heden en Zondag zou starten bij de
Nederlandsche kampioenschappen te Am
sterdam. Nader vernemen we, dat mej. Ko
ning in het buitenland verblijft, zoodat zij
haar club niet helpen kan.
Paviljoen BREDERODE.
Gezellig zitje en goede consumptie
Billijke prijzen.
Groote gezelschappen genieten reductie
In d(= onmiddellijke nabijheid van
de Ruïne van Brederode
het Tinholthuis
de druivenkassen
('s Zondags geen druivenverkoop.)
(Adv. Ingez. Med.)
De Japanners zijn vastberaden om niets
Spelen in 1940 te Tokio te winnen. Zij meenen
vuldig getraind, den kogel verder zullen
eerste oefening
achterwege te laten om hun eigen Olympische
nu, dat hun zwaarste worstelaars, mits zorg-
stooten dan lichtere athleten. Ziehier de
dezer kolossen.
Amerika heeft, voor het eerst sinds 1927, den
Parker, de nonplaying captain Pate
Davis Cup weer veroverd. V.l.n.r. Budge,
met den Cup, Grant en Mako.
e directie van het Panhans-hotel op
den Semmering draagt aan het
schaakspel een warm hart toe. Deze
genegenheid uit zich van tijd tot
tijd door de organisatie van belangrijke twee-'
kampen en tournooien. Natuurlijk is dit
geen zuivere philantropie; men moet met
deze wedstrijden in de eerste plaats denken
aan een middel, om aan het hotel grootere
bekendheid te verschaffen, maar de schakers
kunnen het niet anders dan toejuichen, dat
men op deze wijze het nuttige van de reclame
met het voor de schakers aangename weet te
verbinden.
Wij herinneren ons het tournooi op den
Semmering in 1926, waar Spielmann den eer
sten prijs vóór Aljechin wegsnoepte, toen
deze na een weifelenden start wat in de ach
terhoede was geraakt.
Bijzonder interessant waren ook de twee
kampen Sultan KhanTartakower in 1931
en SpielmannBogoljubow in 1932, die door
de eerstgenoemden met resp. 6l/z5V2 en
5V24V2 werden gewonnen.
In 1936 nam de directie van het Panhans-
hotel het initiatief tot het Instellen van den
titel „Kampioen van Oostenrijk" welke te
voren nog nooit werd verspeeld door het
organiseeren van een tweekamp Eliskases
Spielmann, die door Eliskases met bVz4V2
werd gewonnen. Ook de revanchematch, in
Juni van dit jaar gehouden, eindigde in het
voordeel van Eliskases, die zijn titel met
64 wist te handhaven.
De eerste tweekamp om het dames-wereld
kampioenschap, dat vroeger uitsluitend in
tournooien op het spel stond, had eveneens
een kleine maand geleden op den Semmering
plaats. Mej. Vera Menchik behield haar titel
door Mej. Son ja Graf op overtuigende wijze
te verslaan.
Maar de directie van het Panhans-hotel
deed nog meer! Die bracht den steen aan het
rollen voor den revanche-wedstrijd om het
wereldkampioenschap tusschen Aljechin en
schrijver dezer. Dat deze steen tenslotte naar
Nederland koers zette, om daar zijn baan te
beëindigen was heusch niet de schuld van de
directie van het Panhans-hotel, dat een eer
lijke poging heeft gedaan, om den twee
kamp op eigen grond te organiseeren.
Toen dit, het grootste van de door de Pan-
hans-direc.tie ontworpen plannen mislukt
was, moest er iets anders voor in de plaats
komen, even groot, zoo mogelijk nog grooter.
Er zou een eerste-rangs-toumooi plaats heb
ben in September van dit jaar; alle groot
heden van de schaakwereld werden uitge-
noodigd, 25 in totaal, Aljechin en ik zelf wa
ren er ook bij. Deze wedstrijd zou stellig een
schaakgebeurtenis van groote beteekenis ge
worden zijn zijn, als er maar niet een kleinig
heid in den weg gekomen was. Aljechin en ik
konden er namelijk niet toe besluiten, vlak
voor een inspannende match van twee en
een halve maand zulk een zwaar tournooi
mee te maken. Pogingen om den wedstrijd te
vervroegen, leverden evenmin resultaat op.
Maar de Panhans-directie was nog niet „au
bout dé son latin". In snel tempo werd een
nieuw en origineel plan ontworpen; op den
Semmering zouden de pretendenten voor het
wereldkampioenschap strijden om den voor
rang inzake de uitdaging van den wereld
kampioen. Botwinnik, Capablanca, Fine,
Flohr, Keres en Reschevsky zouden een zes
kamp van dubbele ronden spelen en de win
naar van den tweekamp- Aljechinschrij
ver dezes uit te dagen tot een match om het
wereldkampioenschap.
Weer ging het de Panhans-direct niet voor
den wind. De A.V.R.O. had juist te voren een
soortgelijk plan ontworpen dat echter op
den Semmering niet bekend kon zijn en
dit bij den Wereld-Schaakbond ingediend.
Het valt te betwijfelen of de Wereld-Schaak
bond na vele voorbereidingen in andere rich
ting het denkbeeld zal aanvaarden, den can-
didaat-wereldkampioen op grond van een
tournooi-uitslag te bepalen. Maar ook als dit
wèl zoo is, komt toch de A.V.R.O. het eerst
aan bod. De directie van het Panhans-hotel
moet het dus in ieder geval zonder het can-
didaat-wereldkampioenschap doen en op
deze basis schijnt het tournooi ook tot stand
te komen.
Daar echter B'otw'.nr''- -'•'■hinderd was,
heeft men in zijn plaats den Rus Ragosin bij
dit tournooi betrokken. En als de laatste be
richten juist zijn, wil men den zeskamp tot
een achtkamp uitbreiden, door alsnog Pe-
trov en Eliskases uit te noodlgen. hetgeen
aan de beteekenis van dezen wedstrijd stel-
SCHERMEN.
DE WERELDKAMPIOENSCHAPPEN TE
PARIJS.
Nederlandsche sabelschermers uit
geschakeld.
Uit Parijs: De voor Nederland belang
rijkste resultaten der wereldkampioenschap
pen sabel individueel waren:
Voorwedstrijden: Poule 2: 1. Tournon
(Frankrijk); 2. Driebergen (Nederland), 3. Pil-
brown (Engeland).
Poule 3: 1. Tredgold (Engeland); 2. Tre-
tinjak Joego-Slavië)3. Van Wieringen (Ne
derland).
Kwart-eindstrijden. Poule 1: 1. Kovacs
(Hongarije); 2. Frass (Tsjecho-Slowakije); 3.
Esser (Duitschland)Uitgeschakeld Drieber
gen, Di Lorenzo (Italië), Pilbrown (Enge
land) en Raiciu (Roemenië).
Poule 3: 1. Berczelly (Hongarije); 2. Cham
pagne (België) 3. Gerevich (Hongarije).
De Internationale Arbeiders-
spelen.
Men meldt ons uit Antwerpen:
De waterpolowedstrijd tusschen Nederland
en Tsjecho-Slowakije is door onze landgenoo-
ten met 90 gewonnen. De ontmoeting tus
schen Frankrijk en Spanje won de Fransche
ploeg met 74.
Nederland is thans uitgeschakeld in het
voetbaltournooi. Het elftal verloor met 52
van de Tsjechen. België sloeg Zwitserland
met 81.
Bij het wielrennen noteerde de Rotterdam
mer Van Tilburg een fraai succes: hij werd
eerste in het nummer 10 K.M..
Vrijdagmorgen heeft de Nederlander Vorst,
die in de derde serie uitkwam, op de 200 me
ter borstcrawl, zich voor den eindstrijd kun
nen plaatsen.
Mej. Jansen werd in de finale 200 meter
hardloopen dames No. 4.
lig ten goede zou komen. Petrov sloeg in het
kort geleden te Kemeri gehouden tournooi
een uitstekend figuur door den eersten prijs
met Reschevsky en Flohr te deelen. Eliskases
is zooals reeds hierboven opgemerkt de
houder van den titel kampioen van Oosten
rijk.
Een achtkamp met de deelnemers Capa
blanca, Elikases, Fine, Flohr, Keres, Petrov,
Ragosin en Reschevsky, waarin ieder met zijn
tegenstander twee partijen te spelen heeft, is
inderdaad een schaakgebeurtenis, welke de
schaakwereld een drietal weken van Augus
tus en September met spanning zal vervullen
Ik hoop te zijner tijd meer over dezen be
langrijken wedstrijd te kunnen mededeelen.
In zooverre heeft dit Panhans-tournooi voor
mij nog bijzondere beteekenis, omdat het co
mité van voorbereiding mij heeft aangezocht,
het toumooileiderschap te willen aanvaar
den. Ik heb de uitnoodiging gaarne aange
nomen, te meer daar deze in de eerste plaats
beschouwd moet worden als een „sans ran-
cune"-geste van de directie van het Pan
hans-hotel na de mislukking van de onder
handelingen van het vorig jaar.
WANDELSPORT.
De Vierdaagsclie Afstands-
marsclien.
Slechts acht uitvallers op den
laatsten dag.
De Haarlemmer Willemsen krijgt het
gouden kruis.
Uit Nijmegen: De laatste dag van de Vier-
daagsche heeft een waardig slot gebracht van
dit sportevenement. Vrijdagmorgen zijn 4196
deelnemers aan den start verschenen; zoo
goed als allen hebben het einde op schitte
rende wijze gehaald. Hier en daar waren wat
mank loopenden, men zag enkele gesteun-
den maar het meerendeel bleef fit, tot groote
vreugde van de leiders.
De minister van Binnenlandsche Zaken, Ir.
H. van Boeyen, bracht een speciaal bezoek
aan de Prins Hendrikkazerne om zich daar
op de hoogte te stellen van de organisatie en
de accomodatie, welke bij de Vierdaagsche
altijd aanwezig is. De minister sprak zijn
groote voldoening uit over de geheele organi
satie.
De tocht ging Vrijdag over Grave en Cuy'k
naar Mook. De Dorische pontonniers hadden
over de Maasweer de brug gelegd en ook nu
weer bleek deze te voldoen aan de eischen,
welke een druk en snel verkeer stelt.
In den middag kwam de zon door, zoodat de
Vierdaagsche, welke begonnen is onder be
wolkten hemel, eindigde met een vroolijk zon
netje.
-De belangstelling was, der
traditie getrouw, in de dorpen
Grave en Cuyk zeer groot,
l^sesJI maar in Nijmegen alle ver
wachtingen overtreffend. Er
stonden van Malden tot St.-
Anna en de kazerne wel een
honderdduizend toeschouwers
langs den weg. Duizenden en
r'y.r- duizenden bloemen waren er
geplukt en verwerkt tot kran
sen en bouquetten, waarmede
de deelnemers werden ge
huldigd. Het enthousiasme
Willemse. kwam nu eigenlijk pas goed
los en dat deed den wande
laars, die de laatste dagen nogal zwijgzaam
waren geweest, zichtbaar goed.
Direct na aankomst konden de deelnemers
hun prijzen, bestaande uit kruisen, kroontjes
en cijfertjes, naar gelang het aantal jaren,
dat zij in de vierdaagsche uitkomen, in ont
vangst nemen. Jhr. mr. G. C. von Weiier, vice-
admiraal T. L. Kruys, commandant van de
marine, en kapitein adjudant J. N. Breunese
reikten de prijzen uit.
Op het Molenveld en in de Prins Hendrik
kazerne, waar verschillende groepen door mili
taire muziekkorpsen van de marine en van
de infanterie, alsmede dat van de Postharmo-
nie, werden voorafgegaan heerschte een
groote geestdrift.
De uitvallers.
Op den eersten dag vielen 16 deelnemers
uit; den tweeden dag startten er 21 niet en
vielen er 25 uit. Op den derden dag zijn er
13 thuis gebleven en kwamen er 13 in een auto
terug; op den vierden dag zijn er negen niet
gestart, zoodat er des morgens 4196 naar
Cuyk trokken. Hiervan zijn er nog 8 uitgeval
len, zoodat in totaal 4188 deelnemers en deel
neemsters den tocht hebben volbracht.
De bekroningen.
Alle deelnemende vereenigingen en corpsen
hebben den vereenigings- resp. corpsprijs be
haald.
Verder zijn de volgende individueele prijzen
uitgereikt:
Gouden kruisen, 10e maal: kapitein Kro-
nig, S. M. I. van Rijswijk, sergeant Henne-
man, wachtmeester Van Roijen; de heeren:
Bennink (Amsterdam), J. Willemse te Haar
lem, Van Diepenbeek, Schipperheijn, Ge-
link en mevrouw JansenDe Waal.
Gouden kroon, 11e maal: kapitein Epkema,
sergeant-vliegtuigmaker Braij, de heeren; De
Jong, Van der Meulen, Apeldoorn en Martin.
Gouden kroon, 12e maal: de heeren Star
man, Vis, Bouwmeester en Korte.
Gouden kroon 13e maal: kapitein Roelofsen,
sergeant Tichelaar; de heeren Van der Kleij
en de Haas en mevrouw Van der Kleij.
Gouden kroon 14e maal: de heer Mak.
Gouden kroon, 15e maal: kapitein Schwing
sergeant Van 't Zet, Theunissen, van Maa-
nen, wachtmeester Brandwijk, de heer Ver
bergt en de le luitenant Jhr. van Kinschot.
Gouden kroon, 16e maal: Opperwachtmees
ter Göbel.
Gouden kroon 19e maal: Ritmeester Jhr.
Van der Goes en de heeren Dinkhuijzen en
van der Kaay
