Buiten haar kringen
Het tweede gedeelte van de overspanning der nieuwe brug over de Oude Maas bij Dordrecht is Dinsdag op de pijlers
geplaatst. Een overzicht van het werk
De zwemwedstrijden Frankrijk Denemarken leverden voor de
Deensche zwemstertjes beduidende successen op. Mej. Sörensen
wordt gelukgewenscht na haar overwinning in de 200 meter
Verschillende interessante typen waren er onder de vliegtuig
modellen, waarmede tal van deelnemers uitkwamen in de
internationale wedstrijden, welke deze week te West Drayton
in Middlesex (Eng.) werden gehouden
Het Vrijwillig Brandweercorps van IJsselstein herdacht Dinsdag 2ijn 25-jarig bestaan,
ter gelegenheid waarvan een groote brandweerdemonstratie werd gegeven
Aartshertog Otto van Habsburg bracht
Dinsdag strikt incognito een bezoek
aan de Wereldjamboree te Vogelen
zang, waar hij door eenige hootd-
verkenners werd rondgeleid
FEUILLETON
door HERMAN ANTONSEN.
12)
Hij had het gelezen. Met een gevoel van
diepe ellende had hij gelezen over haai' voor
ouders, haar rijkdom, haar populariteit. En
met steeds groeienden naijver had hij gele
zen, wat voor man de uitverkorene was van
haar hart. Een lid van de Mallet en de
Stream Club. Een bekend polo-speler. Hij
legde het blad neer en begon aan Terry te
denken. En hij schreef haar een brief.
Maar het duurde eenigen tijd, voordat ze
die in handen kreeg, ofschoon Terry meer
dan eens zich had afgevraagd, hoe Jack het
wel vinden zou, dat hij haar nooit of nimmer
op haar atelier aantrof. Want ongetwijfeld
was hij wel naar haar atelier toegekomen
ondanks haar afwijzende houding beneden
aan de trap. Maar met verloop van tijd ver
dween het beeld van Jack Redding toch uit
haar gedachten. Als ze aan hem dacht, dan
was het alleen om over zichzelf verwonderd
te staan, dat ze zich voor hem de moeite ge
geven had. een maskeraderol te spelen.
In het begin van September, toen ze in de
stad was voor een lunchparfcij, had ze toe
vallig een uurtje over. Ze besloot dat te be
steden. om uit haar atelier haar schilder
werk en nog enkele kleinigheden weg te ha
len. Ze kon ze gemakkelijk genoeg in een
taxi meenemen.
Ze liet den chauffeur wachten en ging
naar binnen. De portier kwam op haar bei-
te11 - j t
„Zoudt u die dingen voor me m de taxi
willen 2etten?" vroeg ze.
„U hebt dit atelier niet al te veel gebruikt,
«wél?" vroeg hij. Zij schudde het hoofd.
,Jk ben bijna den heelen zomer de stad uit
geweest", gaf ze als verklaring.
„Er is hier verscheidene malen een jonge
man geweesthij deed als een gek, toen
ik hem uw adres niet wist te vertellen. Ik
heb alle dagen de kamers gestoft en zoo
meer. En uw brieven op tafel gelegd".
Ze bedankte hem en ging met hem naar
boven, waar ze hem aanwees, wat er in de
taxi mee moest. Dan nam ze de brieven op.
Het waren op één na prijscouranten van
de winkeliers in de buurt, die om klandizie
vroegen. Die eéne was bedrukt met het hoofd
van Conaway Conaway. Ze wilde hem on
gelezen verscheuren. Dat moest nu maar
voorgoed voorbij zijn.
Maar Jack was op slot van zaken een aar
dige jongen geweest. Ze scheurde de enve
loppe open,
„Liefste Terry.
Heb je me nog niet vergeven? Ik ben hier
zoo dikwijls geweest en heb je nooit thuis ge
troffen. De portier zegt, dat je hier niet
woont, maar dat je het atelier toch niet voor
goed opgezegd hebt. Hij zegt, dat je boeltje
er nog staat. Terry, ik heb de verloving van
miss Taipeton gelezen. En toen begreep ik,
Terry, hoe 'n dwaas ik geweest ben. Het
deerde me heelemaal niet, omdat ik v/as gaan
voelen, dat ik jou lief had. Terry, ik aanbid
je. Wil je me heelemaal niet meer ontmoe
ten? Toe, bel me eens op!
Jack".
Triomfantelijk krulden haar lippen. Ze
had het tenslotte dan toch maar van het
portret gewonnen! Ze begon den brief te ver
scheuren. maar hield er mee op. Ze keek naar
de telefoon op haar lessenaartje. Natuurlijk
wilde ze hem nooit meer ontmoetenze
nam den hoorn toch op.
Zijn stem klonk ongeloofelijk blij, toen hij
antwoord gaf.
„Waar ben je ergens?" vroeg hij.
„Wel, thuis", antwoordde ze onbewogen,
„waar zou ik anders zijn?"
„Je kon toch ook daar zijn, waar je de
laatste eeuw gezeten hebt?"
„Zoo lang?" vroeg ze
„Ik heb er grijze haren van gekregen", be
weerde hij.
„Loop je soms ook op krukken?"
.Daar ben ik al te oud voor geworden. Ik
rijd in een rolwagentjeTerry, wanneer
mag ik bij je komen?"
„Och, dat weet ik nog niet", antwoordde
ze luchtigjes.
„Dan kom ik nu dadelijk", zei hij beslist.
Ze schrok er van. „Neen, dat kan niet. Ik
moet dadelijk uit".
„Jij moet ook altijd uit!" zei hij bitter,
„Terry, waar ben je toch geweest?"
„Wat komt dat er op aan?"
„Heel wat. Hoor eens, Terry, als een man
van een meisje houdt, dan
„Miss Tarpeton zou wel gevleid zijn door
een zoo eeuwigdurende liefde!" spotte ze.
„Je kunt een schaduw niet eeuwig lief
hebben".
„Ik dacht, dat jij het wel kon!"
„Moet iemand nu om één enkele fout voor
altijd veroordeeld worden?"
„Veroordeeld?" Ze was werkelijk beduusd.
„Ja daar komt het toch op neer", zei hij
somber. „Veroordeeld tot eenzaamheid en
ongeluk. Terry, je hebt dien brief van me
immers gelezen?"
„Hoe dat zoo?*
„Dan weet je, dat ik je liefheb, Terry. Het
staat niet mooi met iemands liefde den spot
te drijven."
„Ik heb niet met je gespot".
„Dat heb je weldoor me te herinneren
aan miss Tarpeton. Terry, wanneer mag ik
bij ie komen?"
,js dat wel verstandig?" vroeg ze.
„Vast en zeker is dat niet zoo. Trouwen is
dwaasheid. En alles, wat tot een huwelijk
voeren kan is even groote dwaasheid. Maar
als we er iets op kunnen
..Wij?"
„Ik", verbeterde hij zichzelf .„En als het
aan mij ligt, Terry, dan ben jij het mooiste
en liefste.
„Kan niemand op kantoor je afluisteren?"
„Voor mijn part luistert de heele wereld".
„Maar ik dacht toch, dat je zei, dat het
dwaasheid was?"
„Maar is dwaasheid dan niet het eenige
ter wereld, dat nog iets waard is?"
„Daar ben ik nog zoo zeker niet van", ant
woordde zij.
„Ik zou je er wel van willen overtuigen",
zei hij.
„Je hebt veel zelfvertrouwen".
„Om mijn angst te verbergen. Toe Terry,
zeg nu eens, wanneer zie ik je? Ga je soms
mee dineeren?"
Ze dacht een oogenblik na. Dineeren ging
niet; ze zou met Curt en de Daytons dinee
ren. ze keek op haar horloge. Het was kwart
over twaalf.
„Dat gaat niet. Ik ben al om twee uur be
sproken".
„Laat me toch mütar even komen. Kunnen
we dan niet gaan lunchen?"
„Ochaarzelde ze.
„Terry, ik ben al onderweg", riep hij op
getogen uit. Ze hoorde hem den hoorn op
hangen. Een oogenblik bekroop haar diepe
schaamte. Ze keek het vertrek rond.
De portier kwam aan de deur vragen: „Nog
iets anders mee te nemen, m'dam?"
Ze keek hem even wezenloos aan. Och ja,
natuurlijk, hij had haar pakjes in de taxi
gebracht. Ze gaf hem een fooi en zei dat er
verder niets mee moest. Maar hij bleef
nieuwsgierig nog wat treuzelen.
„Komt u nog terug, m'dam?"
.Katdat weet ik nog niet zeker", zei
ze.
„Wilt u, dat ik de kamers blijf onderhou
den?"
O janatuurlijk heel graag
Hij knikte en liep met zwaren tred de trap
af. Ze liep hem twee stappen achterna en-
bleef dan staan. Waarom had ze Jack opge
beld? En waarom had ze zoo met hem ge
sproken? Er was niet aan te ontkomen....
ze had met hem geflirt. En dat terwijl ze
verloofd was met Curt, dien ze gewoonweg
aanbad. En met iemand, die haar niets kon
schelen. Alleen uit minderwaardige ij delheid
had ze Jack Redding aan het lijntje gehou
den.
Wat was ze toch voor een meisje? Voordat
ze verloofd was, kon ze er nog eenige ver
ontschuldiging voor aanvoeren. Maar nu ze
verloofd was met een ander, wat voor recht
had ze dan, zoo tegenover Redding te han
delen? Het kwam zelfs niet te pas, nog aan
hem te denken. Ze moest nu meteen maar
heengaan en hem nooit meer terugzien. Maar
dat was laf.... erg min. Ze hield er heele
maal niet van, een afspraak te maken en
zich er dan niet aan te houden. Ze had een
maal zijn brief gelezen en hem opgebeld.
Het ging niet aan, nu weg te loopen. Jack
had haar juist er van beschuldigd, dat ze
hem voor den gek hield. Dat was niet aardig.
Niet zooals het hoorde. Als een man je zijn
hart aanbood, dan gaf hij het beste wat hij
bezat. Daar viel toch geen grapje mee te
maken.
En toch wilde ze hem liever niet ontmoe
ten. Ze hield van Curt en daarmee was alles
gezegd. Maar toch was ze iets aan Jack ver
plicht. Het feit, dat ze hem had opgeb,eld,
was voor hem immers een doorslaand bewijs,
dat hij haar niet geheel onverschillig was?
Het was haar eigen schuld, dat hij nu iets
van haar verwachtte. Hij verwachtte, dat ze
in het atelier zou blijven.
Ze ging naar beneden en zei tegen den
chauffeur, dat hij haar boeltje naar Living
stone Place moest brengen. Daarna ging ze
weer naar boven.
Ze behoefde niet lang te wachten. Maar
toen ze de deur voor hem opende, nam hij
haar niet, zooals ze gevreesd had. in zijn ar
men. Hij hield slechts heel even langer dan
noodig was, haar hand vast en zijn grijze
oogen keken haar doordringend aan.
(Wordt vervolgd).
Een bloemenhulde bij de installatie van mr. W. A.
J. Visser als burgemeester van Soest, die Dinsdag
met zijn echtgenoote feestelijk in zijn nieuwe ge
meente werd ingehaald
Z. K. H. Prins Chichibu van Japan ver
laat met zijn echtgenoote het Vredes
paleis te Den Haag, waar Hij Dinsdag
een bezoek bracht
Een boerenwagen vol Hongaarsche vroolijkheid. Een interessante detail-foto van de demonstraties, die
Dinsdag door de Hongaarsche padvinders in de Arena op het jamboree-terrein gegeven werden
