Is
Bulten haar kringen
Een overzicht tijdens den start van de 100 meter borstcrawl voor dames, gewonnen door mej. Rie
Mastenbroek, tijdens de internationale zwem- en waterpolowedstrijden welke Zondag in het
Noorderbad te Zandvoort werden gehouden
De zeeverkenners hebben Zaterdagmiddag op de Kagerplassen hun demonstraties gehouden,
door fraai weer werden begunstigd. Een aardig overzicht
welke
vl 1
8
'.A Ui1
'v.W;V f
-V -
In het Noorderbad
ie Zandvoort wer
den Zondag inter
nationale zwem
en waterpolowed
strijden gehouden.
Een spelmoment
uit de ontmoeting
Nederland W est*
Duitschland
De bekende impressario Ernst Krauss,
die voor talrijke beroemde buitenland-
sche kunstenaars de tournées door ons
land verzorgde, vierde zijn vijttigsten
verjaardag
Osendarp behaalde zoowel in de 100 M.- als in de 200 M.
hardloopen tijdens de internationale athletiekwedstrijden in
het Olympisch stadion te Amsterdam de overwinning. Een
aardig moment van actie
Te Tilburg werden Zondag ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de
vereeniging .Kapel Doelen" groote handboog schietwedstrijden gehouden,
waaraan door jong en oud werd deelgenomen
De Poolsche luchlverkenners gaven Zondag op het vliegveld Ypenburg demonstraties met
zweef- en motorvliegtuigen, waarvan hierboven een moment
De Fransche ballonvaarder Crombes maakte Zaterdag
onder auspiciën van de Haagsche Ballonclub een tocht
boven Noordwijk en omgeving. Het moment van de
opstijging
FEUILLETON
door HERMAN ANTONSEN.
16)
Voor de deur van haar huis nam ze onder
voorwendsel, dat ze barstende hoofdpijn had,
afscheid van Curt in tegenwoordigheid van
den chauffeur, zoodat hij wel vormelijk
moest blijven.
Redding had gewacht, tot Terry met haar
begeleider uit de zaal verdwenen waren. Dan
vroeg hij zoo gewoontjes mogelijk aan Carol:
..Wie was dat meisje, dat zooeven voorbij
ging?"
„Terry Tarpeton? Wil je beweren, dat je
vragen moet, wie zij is?"
Meteen kreeg het jonge meisje een kleur.
Er was geen enkele reden, waarom deze jon
ge man, die door een neef van Parker Car
son, Tad Woodwring, in hun kringen ge-
introduceerd was, die goed danste, zich keu
rig gedroeg en prettig converseerde, niet over
al goed ontvangen zou worden, maar ze
voelde opeens, hoe onaangenaam het voor
hem zijn moest, te moeten bekennen, dat hij
een békend persoontje als Terry Tarpeton,
niet kende. Ze haastte zich dus om goed te
maken, wat ze als een gebrek aan tact van
zichzelf beschouwde, namelijk, dat ze Red
ding had laten voelen, dat hij niet tot hun
kringen behoorde.
„U moet haar beslist vergeten zijn", zei ze
vriendelijk.
Redding slaagde er in te glimlachen.
„Dat kan bijna niet. Ze is immers onver
getelijk, niet waar?"
Carol Terhune trok een pruillipje.
„Ik zou wel eens willen weten", zei ze. ,.of
een man dat ooit van mij gedacht heeft".
Redding hoopte inwendig, dat zijn gelaats
uitdrukking niet zou verraden, hoe vervelend
hij haar vond. Op slot van zaken was het
toch heel aardig van haar zuster en schoon
broer geweest, hem te dineeren te vragen.
En het was werkelijk een heel gezellige avond
geweest, tot dat zijn oog viel op het meisje,
dat hem als Terry Tarpeton werd aange
wezen.
Woodwring, al was hij dan ook een drif
tige, oude heer, had hem toch maar aardig
in de hoogere .kringen weten te brengen. En
zijn protectie zou hem, als jong advocaat,
goed van pas komen. Woodwring was iemand
die er van hield bijzondere talenten te ont
dekken. Redding had een bijna vergeten
wetsartikel opgescharreld, waardoor het for
tuin van Woodwring met de helft vermeer
derd was. Woodwring was er tuk op aan de
wereld te doen weten, dat er In heel New-
York geen beter advocaat bestond dan de
jonge Redding. En Parker Carson, die de
waarde erkende van een suikeroompje, en
diens protégé iemand vond, om mee voor den
dag tê komen, had hem dan ook mee uit
dineeren gevraagd. Het was alles heel een
voudig geweest, maar voor Jack. die de Mi
nistry Club slechts bij naam kende, was het
een ding van belang, nu eens in de kringen
te komen, waarin Therese Tarpeton gewend
was te verkeeren.
En toen had hij daar Terry Converse ge
zien. Eerst kon hij zijn oogen niet gelooven.
Daarna meende hij het te begrijpen. Ze had
tegen hem gezegd, dat ze van een ander
hield. Die man had ongetwijfeld geld. Waar
om zou ze hier dan niet in zijn gezelschap
zijn? Maar ze had zijn blik met volkomen
onverschilligheid beantwoord. Ze scheen hem
niet te kennen. En hij had gehoord, dat de
menschen haar Terry noemden. En de jonge
man, die met haar weggegaan was, moest
haar verloofde Curt Suthers zijn. Alleen
hoe ze haar ook noemden, Terry Tarpeton
was ze niet! Ze was Terry Converse. Dit stra
lende jonge meisje, dat ieders blikken trok,
dat een bekende van allen scheen, dat allen
groetten, was dezelfde, die met hem in een
bus naar Coney Island was gereden en met
hem uit geweest was
Hij luisterde werktuigelijk naar het gebab
bel van Carol Terhune. Hij danste met Gladys
Carson. Hij bedankte hen by het heengaan
voor den gezelligen avond en nam afscheid.
En dan liep hij naar Madison Avenue, zocht
een telefooncel op, vond in den gids den
naam en het nummer van Terry Tarpeton
en belde haar op.
Terry, die al in bed lag, keek bij het
flauwe licht van het nachtlampje naar het
rinkelende toestel. Instinctief wist ze, .wie
haar opbelde en ze liet eenige malen bellen,
voordat ze den hoorn opnam.
„Met miss Tarpeton?" Het was de stem
van Jack.
„Ja".
„Terry, je spreekt met Jack Redding".
Ze nam een plotseling besluit.
Redding?" vroeg ze op verwonderden toon.
„Ik spreek immers met miss Tarpeton?"
vroeg de stem driftig.
„Zeker, u spreekt met miss Tarpeton",
zei ze.
„Niet miss Converse?" vroeg hij verder.
„TT spreekt met miss Tarpeton", herhaal
de ze.
„En u spreekt met Jack Redding, miss
Tarpeton. Ik veronderstel, dat u dien naam
niet kent".
„Het spijt me, maar ik ken hem niet", ant
woordde ze.
„Terry, in vredesnaam, schei daar toch mee
uit!" riep hij. ,Jk heb je vanavond in de Mi
nistry Club gezien. Jij hebt mij ook gezien.
Je hebt me herkend ook. Net als ik jou her
kend heb".
„Ik vrees, dat dit een vergissing is", zei ze.
„Ik ben daar wel geweest, maar
„Maar u bent dus niet Terry Converse, het
arme schilderesje van kamerschermen?"
vroeg hij scherp en vinnig.
„Ik ben niemand anders, dan ik ben", zei
ze stroef.
„U hebt toch zeker maar één persoonlijk
heid, is het zoo niet?"
„Ik doe denkelijk beter, met maar af te
bellen", zei ze stroef.
Ja, doe dat", zei hij, „doe dat, als je denkt,
dat het daarmee uit is. Maar als je het doet,
dan kom ik naar je toe
Vol ontzetting hing ze den .hoorn op. En
had er bijna onmiddellijk spijt van. Waar
had ze bang voor te zijn? De telefoon belde
weer. Aarzelend nam ze den hoorn op.
„Met Jack, Terry. Het spijt me, dat ik zoo
bruusk was. IkTerry, ik ben m'n bezin
ning totaal kwijt. Waarom heb je zoo ge
daan, Terry?"
„U spreekt met Therese Tarpeton". zei ze
nogmaals.
„Terry, houd die malle maskerade nou
toch niet langer vol. Ik verzeker je, dat ik me
niet heb kunnen vergissen. Een man, die van
een meisje houdt, kan zich niet op die ma
nier vergissen!"
„Ik begrijp de vreemde vergissing niet. die
u maakt", hield ze vol. „U spreekt met The
rese Tarpeton en al doet u nu, of u me kent,
ik weet zeker, dat ik u niet ken".
Ze hoorde een zwak kuchje aan het an
dere toestel.
„Wil je nu heusch beweren, Terry, dat je
Terry Converse niet bent? Waar is dat goed
voor? Ik wéét, dat het wèl zoo is. En ik zal
naar je toekomen, Terry. Neen, hang nu den
hoorn niet op. Dan bel ik weer. Ik zal des
noods voor je deur blijven staan. Ik moet
je zien. Ik moet je spreken!"
Ze gaf den strijd op. Ze kon het niet vol
houden.
„Nu, goed dan, jack. Ik ben Terry Con
verse".
„Dat wist ik wel", riep hij triomfantelijk
uit. „Ik had het van het begin af moeten
weten! Ik had moeten begrijpen, dat ik nie
mand anders kon liefhebben, dan Therese
Tarpeton, zooals mijn hart me ingaf en
daarom moest jij het wel zijn. O, Terry
Terrywaarom heb je zoo gedaan? En
wanneer mag ik je weer zien?"
„Ik wil je liever heelemaal niet meer zien",
zei ze.
„Niet? Maar ik laat me niet afschepen. De
heb recht om
„Wat voor recht?" vroeg ze koel.
,Het recht, dat ik verkregen heb, door mijn
liefde voor jou", zei hij. „En of je het n*
graag hebt, of niet, je zult me gauw zien".
Ze haalde haar schouders op.
„Nu, goed, dan maar zoo spoedig mogelijk...
Morgenochtend op het atelier".
„Morgenochtend!" herhaalde hij.
vm,
De portier van het flatgebouw was iets aan
het herstellen op de trap en stond bromme
rig op, om haar voorbij te laten. Hij keek
haar verwonderd aan. ,Jk dacht, dat u giste
ren voorgoed weggegaan was?" bromde hij.
„U schildert ook niet al te veel, wel?"
Doch zijn vriendelijk gezicht verzachtte de
brutaliteit van zijn opmerking. Ze gaf hem
een nietszeggend antwoord en ging haar ate
lier binnen. Het was nu beslist de laatste
maal, dat ze er komen zou. Ze zou oom Peter
vragen, de huur op te zeggen. Mocht dat niet
gaan, dan waren die paar maanden huur nog
zoo erg niet. Ze zou zich gelukkig achten, als
ze voor haar afwijking van de conventies
niet meer boete kreeg dan een paar honderd
dollars. Maar het zou beslist haar laatste af
dwaling van het pad der vormelijkheid zijn.
Het was even over tienen, toen ze op haar
atelier kwam en ze had geen tijd afgespro
ken. maar ze hoefde nog geen kwartier op
Redding te wachten. Ze had verwacht, dat
hij woedend zou zijn, maar hij kwam met
een glimlachend gezicht binnen.
Hallo, Terry Converse!" zei hij.
De gemoedelijkheid van zijn toon verraste
haar, maar ze schikte zich onmiddellijk in
zijn stemming.
„Het is Therese Tarpeton", zei ze lachend
en opgewekt.
Hij ging zitten, bood haar een sigaret aan
en stak er zelf een op.
(•Wordt vewoïedfc.
