Zandvoort hoopt nog op een
mooi na-seizoen.
Dat kan nog veel goed maken.
'n Barstende Hoofdpijn
Droogbloeiers.
WOENSDAG 18 AUGUSTUS 1937
HAARUEM'S DAG BEAD
5
Als het op Zondag regent, dan wordt dit in
Zandvoort als een verloren dag beschouwd,
vooral wanneer zoo'n regendag midden in het
seizoen valt.
Ook in dezen zomer zijn er zulke onge-
wenschte Zondagen geweest, waardoor de
handel veel schade lijdt. Het is trouwens
niet alleen de regen, die de menschen ver
hindert, naar Zandvoort te gaan. In de
Augustusmaand, waarvan de eerste helft nu
achter den rug is, waren twee Zondagen, die
voor onze badplaats teleurstellend zijn ge
weest. Er was een regendag, waarop wel bijna
alle menschen thuis zijn gebleven. Maar op
den anderen Zondag kwam er zulk een zware
damp uit zee, dat men heelemaal geen be
hoefte gevoeld, naar Zandvoort t-e gaan. Op
dien dag was het echter in andere plaatsen
van ons land, o.a. in 't Gooi, schitterend weer.
Het blijft dan ook waar, dat indertijd Bur
gemeester Van Alphen gezegd heeft: „Geef
ons zon, dan gaat het in Zandvoort goed!"
Het zal dus voor velen duidelijk zijn, hoe
nadeelig daar een regen-Zondag in het hoog
seizoen, zooals j.l. Zondag, zal wezen. Een in
gewijde deelde ons mede, dat op een mooien
Zondag in Juli en Augustus zeker ruim hon
derdduizend menschen naar Zandvoort trek
ken. Onze zegsman was van meening dat op 'n
regenachtigen Zondag de Zandvoortsche inge
zetenen dus ongeveer f 100.000 aan ontvang
sten derven.
Dat zal misschien in den goeden tijd zoo
geweest zijn, maar tegenwoordig is dat niet
het geval. Een der zakenmenschen, die nu al
vijftig jaar in Zandvoort zijn bedrijf uit
oefent en die ook met de andere zaken uitste
kend op de 'hoogte is, liet tenminste een heel
ander geluid hooren. „Ik heb nog nooit zulk
een slecht seizoen meegemaakt, als ditmaal.
Alleen op heel mooie dagen komen hier veel
menschen, maar dat wil daarom niet zeggen,
dat er veel geld verdiend wordt. Het tegendeel
is waar. Er wordt tegenwoordig veel minder
geld uitgegeven, dan vroeger. Nog altijd een
gevolg blijkbaar van de slechte tijdsomstan
digheden. Wat schieten we er bijvoorbeeld
mee op, dat hier veel Duitschers rondzwerven,
maar die geen geld uitgeven! Neen, het mag
waar zijn, dat hier en daar een gelukkige op
leving te constateeren valt, maar in Zand
voort merken we er nog niet veel van!"
Dit wat het zakenleven betreft..
We hebben ook eens bij de hotel- en pen
sionhouders geïnformeerd.
„Tijdens de dagen van de Wereldjamboree
is het in onze pensions overvol geweest", zei
ons een pensionhoudster. „Toen was er bijna
geen kamer meer te krijgen. En toch heeft
ons dat niet tot tevredenheid kunnen ©tem
men, want de prijzen waren van dien aard,
dat ze de exploitatiekosten niet gedekt heb
ben. Dat vele bezoek heeft ons wel heel veel
drukte en werk gegeven, maar het financieele
resultaat was toch zóó bedroevend, dat we er
de belastingen niet eens van kunnen beta-
le?,Had u geen hoogere prijzen kunnen bedin
gen?"
„Neen. Als we meer vroegen, dan liepen ze
Federatie van Haarlemsclie
J eugd werkbesturen.
Organiseert o.a. cursussen voor de school
vrije jeugd.
Dezer dagen is ten overstaan van notaris
G. Wolzak de stichtingsacte verleden van de
Stichting „Federatie van Haarlemsclie Jeugd-
werkbesturen". De stichting beoogt een fede
ratieven band te leggen tusschen de organi
saties die zich te Haarlem bewegen op het
terrein der vrije jeugdvorming en jeugdzorg.
Zij stelt zich daarbij ten doel, den arbeid
der onderscheidene vereenigingen te steunen,
met behoud van volkomen zelfstandigheid
dier organisaties De Stichting stelt zich voorts
ten doel het organiseeren of doen organi-
seeren van cursussen voor de schoolvrije
Jeugd, welke deze cursussen in den afge-
loopen winter georganiseerd heeft.
Het bestuur der Stichting zal bestaan uit
een door B. en W. van Haarlem te benoemen
voorzitter, benevens uit ten minste 12 en ten
hoogste 40 leden, die door B. en W. worden
benoemd uit voordracht van die organisaties,
welke zich te Haarlem bezig houden met
jeugdvorming en jeugdzorg, met dien ver
stande, dat één vierder dezer leden wordt be
noemd uit elk der volgende groepen: Roomsch
Katholieke, Protestantsch Christelijke, So-
siaal-Democratisehe en Vrijzinnige. Daar
naast kunnen B. en W. adviseerende leden
van het bestuur benoemen.
Als oprichters der-stichting zijn opgetreden
de heeren A. G. Boes, wethouder van Onder
wijs; P. Voogd; Mi'. L. G. van Dam zoo voor
zich' en als gemachtigde van mevr. ir. M.
Waarden-burg—(LindeijerW. J. Speller en
J. L. Munnik.
FAILLISEMENTEN.
Door de Arrondissements-Rechtbank te
Haarlem zijn de volgende faillissementen uit
gesproken op 17 Augustus:
1. De Naamlooze Vennootschap Manufac-
turenhandel voorheen G. A. Meijer, gevestigd
te IJmuiden-Oost, Willemsbeekweg 22.
Curator mi-. F. J. D, Theyse, alhier.
2. Mevr. C. P. Meeuwis-se gescheiden echt-
genoote van W. M. Veugelers, zonder beroep,
wonende te Santpoort gem. Velsen (.Station)
„Huize Najade".
Curator mr. J. A. P. C. ten Bokkel, alhier.
3. Dirk Kryger, electricien, wonende te
Wormerveer, Warmoesstraat 86;.
Curator mr. F. J. D. Theyse, alhier.
Rechter-Commissaris in deze faillissementen
mr. A. L. M. van Berckel. alhier.
Wegens gebrek aan actief werden opgeheven
de faillissementen van: 1. P. Brakenhof f,
melkslijter, wonende te IJmuiden-Oost, Vel-
serduinweg 231;
Curator mr. J. H. J. Simons, alhier.
2. H. Haveiikotte, electricien, wonende te
Krommenie, Vlietseind 5.
Curator mr. F. M. Hagemeyer alhier.
EXCURSIE- EN SINT NICOLA AS-VEREENI-
GING „HAARLEM".
De statuten van de Excursie- en Sint Nico-
laas Vereeniging „Haarlem" zijn Koninklijk
goedgekeurd met ingang van 6 Augustus.
weg en kwamen niet meer terug. En zoo kla
gen alle pensionhouders. Op het oogenblik zijn
bijna alle pensions weer leeg, een gevolg van
het ongestadige weer der laatste dagen. Het is
tenminste te hopen, dat we nog een paar we
ken mooi weer krijgen, dan bestaat tenminste
de kans, dat de natijd nog een en ander goed
maakt, want de voortijd was ook niet al te
best."
Een hotelhouder toonde zich daarentegen
heel tevreden, zoowel over het bezoek als over
de financieele resultaten. „De Zandvoorters
hadden meer ruggegraat moeten toonen en
hoogere prijzen moeten blijven vragen, dan
zouden ze die wel gekregen hebben. Zoo is het
tenminste bij mij gegaan. Trouwens de zo
mer is nog niet om. Wie weet wat 'n hoop
goeds we nog krijgen!"
Met dit laatste zijn we het eens. Het is pas
18 Augustus. We zijn dus nog eenige weken
van 15 September af ende barometer
toont neiging tot vooruitgang! Als vooral de
resteerende Zondagen maar zonnig willen we
zen
Frans Halslentoonstelling.
Toegang tegen gereduceerden prijs op
enkele dagen.
Burgemeester en Wethouders hebben be
sloten dat men in de maand Augustus op Vrij
dag den 20sten en Vrijdag den 27sten toegang
tegen gereduceerden prijs zal kunnen krijgen
tot de Frans Halstentoonstelling.
PERSONALIA.
Mr. M. Slingenberg. notaris te Haarlem werd
Dinsdag weder als advocaat bij de Haarlem-
sche Rechtbank beëedigd.
Mr. B. J. de Vries alhier, werd op zijn ver
zoek geroyeerd als advocaat en procureur bij
deze Rechtbank.
LUCHTVERDEDIGINGSDAG.
In v.erband met den Luchtverdedigingsdag
te Sctieveningen op 21 Augustus, georgani
seerd door het Nationaal Jongeren Verbond,
zijn door de Ned. Spoorwegen en door de
N.Z.H.T.M. goedkoope reisgelegenheden ge
organiseerd. Kaarten voor deze omgeving
moeten voor 20 Augustus aangevraagd wor
den aan het secretariaat van de afdeeling
Haarlem van dit verbond
(Adv. Ingez. Med.)
ORGELBESPELING
in de Groote- of St. Bavokerk te Haarlem,
op Donderdag 19 Augustus 1937 des namid
dags van 34 uur, door den heer George
Robert.
Programma.
1 Fantaisie, S. Rousseau.
2 Pièce sur des Airs populaires flamands
Nadia Boulanger.
3 a. Cantilène G. Pierné.
b. Serenade
4 2de Suite L. Boëllmann.
Prélude
Allegretto con moto
Andantino
Final-Marche.
LEGER DES HEILS.
Daar het a.s. Vrijdag 20 Aug. 25 jaar gele
den is dat de stichter van het Leger des Heils
William Booth is overleden, zal op genoemden
datum 's avonds om 8 uur Schagchelstraat
no. 25 een groote herdenkingssamenkomst wor
den gehouden, waar het leven en werken van
den Stichter zal worden herdacht. Leider van
deze samenkomst is Adj. Harinch
Achtste Zomerconcert H. O. V.
Solist Adries de Swarte.
Donderdag a.s. wordt door de H.O.V. het
8e zomerconcert gegeven, waaraan als so
list zal medewerken Adries de Swarte, solo
cellist der Arnhemsche orkestvereeniging.
Adries de Swarte heeft zich als solist reeds
een goeden naam verworven; niet alleen in
Arnhem doch ook in andere plaatsen is hij
meermalen met groot succes opgetreden.
Voor Haarlem heeft hij uit zijn repertoire
gekozen, de Variaties over een Rococo-Thema
van P. Tschaikowsky.
Het orkest dat gedirigeerd wordt door Ma-
rinus Adam, opent het concert door het
spelen van de Ouverture „Die Verkaufte
Braut" v. Smetana en sluit vóór de pauze
met Capriccio van Rimsky Korssakof.
Na de pauze zal op veelvuldig verzoek ten
gehoore worden gebracht, de Unvollendete
Symphonie van Fr. Schubert.
HAARLEMSCHE REDDINGSBRIGADE.
Dank zij de welwillende medewerking van
het bestuur der Reddingsbrigade ..Oude We
tering en Omstreken" wordt de Haarlemsche
Reddingsbrigade a.s. Zaterdag 21 Augustus
in de gelegenheid gesteld, in Oude Wetering
te oefenen met de auto-cabine. Een demon
stratie onder leiding van den voorzitter, Dr.
v. d. Beil. zal aan deze oefening voorafgaan.
Het bestuur der Haarl. Reddingsbrigade ver
wacht dat vele leden aan deze oefening zul
len deelnemen. Vertrokken wordt per fiets
te half drie van het Sportfondsenbad.
DE WAALSCHE KERK.
De Waalsch Herv. Gemeente te dezer sttde
ontving een subsidie van f 1000 uit het fonds
voor Noodlijdende Kei-ken en personen van
de Ned. Herv. Synode voor restauratie van
haar kerkgebouw.
die U kwelt en belet te werken? Neem
een "AKKERTJE" en binnen een kwartier
voelt Ge de hoofdpijn wegtrekken als mist
voor de zon. Heb steeds AKKER-CACHETS
in huis, vannacht kunnen zij te pas komen
bij Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijn, Spier
pijn. Slecnts 52 cent per 12 stuks. Overall
(Adv. ingez. Med.)
Kan ik U misschien van
dienst zijn?
Een Amerikaansche „Short Story"
door HENRY O'HARA.
Johnnie Burke kan men gerust een honderd
procent gangster noemen. Zijn bijzondere spe
cialiteit is argelooze sullen die uit de andere
staten komen om New York te bezoeken, in
verleiding te lokken en ze dan tot den laatsten
cent uit te plunderen. Daarvoor is natuurlijk
groote menschenkennis en veel slimheid noo-
dig en ook is het risico niet gering, want het
zou toch wel eens kunnen gebeuren dat
Johnny zijn vertrek in de Bowery met een
donkere cel in de Tombs-gevangenis zou moe
ten verwisselen. Dat zulks tot nog toe nog niet
was gebeurd, was uitsluitend aan zijn geraf
fineerdheid en voorbeeldige techniek in zulke
zaken toe te schrijven.
Onlangs flaneerde Johnny weer voor den
Grand Central Terminus, het grootste spoor
wegstation van New York. Juist liep de trein
van Toronto binnen, kooplui, toeristen, werk
lieden en farmers stroomden de straat op.
Johnny stond een beetje terzijde en neuriede
de „Swanee River" voor zich heen en fixeer
de daarbij eenige reizigers, die het stations
gebouw verlieten.
Een oude, vertrouwenwekkende heer, het
prototype van een waardig provinciaal, wien
het lawaai en getier van het verkeer der groo
te wereldstad als een slag op het hoofd moest
treffen, keek hulpeloos rond of er niet iemand
was, die hem veilig door den verkeerschaos
zou leiden.
Johnnie kreeg de lucht van den grooten
ag, die hier te maken was. Zijn instinct zei
hem: dit is de man met wien ik het moet
aanleggen. En Johnnie was er volstrekt niet
de man naar om zijn innerlijke stem, als zij
eenmaal gesproken had, ook maar in het
minst tegen te spreken. Dus ging Johnnie op
den hulpzoekenden vreemdeling af, schoof
zijn hoed in den nek en vroeg hem met een
gezicht van een welwillend medemensch, die
gewoon is, elkeen naar krachten bij te staan:
„Kan ik u misschien van dienst zijn? Ik zie,
dat u hier zonder hulp niet vandaan komt.
Geen wonder ook, als men hier vreemd is!"
„U zegt het", antwoordde de waardig uit
ziende heer. Hij zette zijn handkoffer voor zich
neer, om zich het zweet van het voorhoofd te
wisschen.
.Ik ben 18 uur onderweg geweest. Kom van
Toronto. Wat een hitte! En nu heb ik geen
flauw idee waar ik heen moet. Mijn neef zou
mij afhalen, maar ik zie-het alweer: van je
familie moet je het maar hebben".
Een verdacht lachje speelde om zijn lippen.
„Maar ze zullen me leeren kennen, die ne
ven en nichten! Geen cent krijgen ze, geen
halve cent! Dat zweer ik, zoo waar als ik
Mac Race de brouwer van Toronto ben.
De oude heer was gift en gal.
„Wees maar gerust meneer MacRace. Ik wil
u graag van dienst zijn. Waar wou u eigenlijk
heen gaan?"
„Naar de Morningside Drive, Butler Hall
Hotel!"
„Ik zal u er heen brengen".
„Zeer vriendelijk van u. U helpt mij uit een
groote moeilijkheid. Ik ben vreemd in New-
York, ken geen mensch hier en weet geen weg
of steg. En mijn neef wil ik zooveel mogelijk
van het lijf houden, dien nietsnutter, dien dag
dief, die er alleen maar op loert om van mij
te erven. Geen cent krijgt hij".
Johnnie, die in den geest reeds eenige aan-
teekeningen had gemaakt, wat betreft de ver
mogensverhoudingen van den ouden heer en
daaruit de conclusies trok, dat hij de juiste
man was om een goeden buit van binnen te
halen, stopte den woordenvloed van Mr. Mac
Race en wenkte een,, automobiel.
Onderweg spraken zij over de politiek, bios
coop en andere theaters, wedrennen en an
dere vragen van den dag. Toen zij geluidloos
door het Centrale Park gleden, waren ze al de
beste vrienden. De oude had Johnnie in een
niet te stuiten praatbui toevertrouwd, dat hij
naar New York was gekomen om een gedeelte
van zijn spaarpenningen rentegevend te be
leggen. Oorspronkelijk was zijn plan geweest,
zijn neef in een zeep- of jamfabriek of iets
dergelijks te zetten, maar een mensch, die zich
zoo on-netjes gedroeg verdiende geen steun.
Johnnie was van dezelfde meenihg en ver
sterkte den oude in zijn voornemen zijn
altruïsme jegens zijn taklooze familieleden tot
een minimum te beperken.
Toen de wagen over Amsterdam-avenue rol
de verzekerde MacRace zijn vriendelijken be
geleider, dat hij van zijn leven nog niet zoo'n
sympathieken, welopgevoeden man had aan
getroffen als hij, Mr. John Burke. Johnnie
deed net alsof hij erg gevleid was en verzeker
de van zijn kant, dat hij zich terstond tot Mr.
MacRace aangetrokken gevoeld had, want an
ders had hij hem wel aan zijn lot overgelaten.
Middelerwijl zat Johnnie te calculeeren of hij
zich met 10.000 dollar zou tevreden stellen, of
dat hij zou trachten hem van een grootere som
te ontlasten.
Eindelijk hield de wagen voor het Butler
Hall Hotel stil. MacRace haalde uit zijn porte
feuille een bankbiljet van 1000 dollar te voor
schijn. De rit kostte iets over vijf dollar. De
chauffeur zei, dat het hem speet, maar van
duizend „boontjes" had-ie niet terug! Johnnie
was er als de haaien bij het briefje van
1000 dollar had hem sterk geïmponeerd. „Laat
u maar, ik zal 't wel even voorschieten!" En
betaalde. Vijf en een halve dollar, die hij voor-
loopig op onkostenrekening boekte, dat kwam
later wel terecht: kapitaal, rente en winst.
Johnnie kende zijn pappenheimers? MacRace
dankte geroerd voor den vriendendienst en
noodigde den heer Burke uit met hem te di-
neeren. Na lang wederstreven gaf Johnnie toe
en toen zij aan tafel zaten ontwikkelde de
oude heer zijn plannen. Hij wou het Mr. Burke
wel toevertrouwen, hij dacht er niet aan naar
Canada terug te keeren, naar dat gat van
Toronto; hij had genoeg van zijn brouwerij,
hij wou nu eindelijk eens rusten, leven. Hij
had dag in dag uit gezwoegd om een vermo-
gentje bij elkaar te krijgen en nu hij het had
wilde hij er ook zorgeloos van genieten. Zich
een aardige vrouw uitzoeken en een mooie
auto houden en een mooie villa erbij, dat
vooral niet te vergeten. Johnnie vond al die
plannen prachtig, welke in zijn obscure oog
merken uitstekend pasten, en beloofde hem
naar een geschikt vrouwtje, auto en villa om
te zullen zien.
Dien middag ging MacRace inkoopen doen.
Schoenen, ondergoed, kleeren en eenige ande
re nuttige dingen werden ingeslagen. Johnnie
die MacRace's volle vertrouwen gewonnen had,
bood aan de verschillende rekeningen, groote
en kleine, te betalen, want de inwisseling van
het bankbiljet van duizend dollar stuitte over
al op moeilijkheden! MacRace wilde later toch
naar den bank; die had kleingeld genoeg om
een tTozijn bankjes van duizend te wisselen,
zei hij lachend en wees daarbij op een pakje
fonkelnieuwe duizendjes, op het gezicht waar
van Johnnie bijna zijn bezinning verloor.
Maar de inkoopen hadden nog al wat tijd
gekost, en toen zij voor de Guaranty Trust
Bank stil hielden, moest MacRace tot zijn spijt
constateeren, dat de loketten al lang gesloten
waren.
„Dan zullen we morgen wel afrekenen, niet
waar?" zei MacRace joviaal. Johnnie knikte, en
daarmee was de zaak in orde.
„Dus die villa kost vijftigduizend dollar, I
zegt u?"
„Een gelegenheidskoopje, mister MacRace!"!
„Ja, ja! Ik herinner mij, dat zij onlangs op
honderdvijftig duizend geschat is".
„Zeer juist, mister MacRace. Vanderbilt is
een oud vriend van me, daarom kan ik haar
voor vijftig duizend krijgen. Maar ik alleen!r
verklaarde Johnnie, op weg naar de Metro'
politan Opera, waar men den avond zou door
brengen. Dat was nog eens een goed idee van
Johnnie geweest om dien ouden heer aan te
klampen en hem van dienst te willen zijn. Hij
had voor een loge gezorgd en uit zijn eigen
zak betaald, want de duizenddollarbankjes
konden pas morgen gewisseld worden.
„Goed, m'n vriend!" recapituleerde MacRace,
„u gaat morgen naar Vanderbilt, treedt als
kooper op en sluit de transactie af. Hoeveel
moet u ook weer voor een a conto hebben? Zei
u niet twintig mille?"
„Precies".
„Die haalt u dan morgenvroeg even bij mij
af, nietwaar? Afgesproken?"
„Afgesproken".
Na afloop van de opera soupeerde men in
het Astor Hotel, vergenoegde zich later in een
variété, bracht een kort bezoek aan een dan
cing en belandde tenslotte in een nachtcafé,
waar men van drie flesschen mousseerenden
wijn en tien glazen whiskey-soda onder prettig
gekout genoot.
Om 4 uur waren ze op weg naar huis. „Wat
ben ik je schuldig, oude jongen?" lalde Mac
Race.
Johnnie had allang de rekening opgemaakt:
autoritten 45 dollar, diverse inkoopen 300 dol
lar, opera 25 dollar, souper, variété, dancing
en café 125 dollar, dus samen 495 dollar.
„Vier honderd vijf en negentig dollar?" her
haalde de oude Mac met dubbelgeslagen tong.
„Maar daar hebben we ons uitstekend voor
geamuseerd, nietwaar?"
Voor het Butler Hall Hotel zei MacRace:
„Johnnie, je slaapt vannacht bij mij, je moet
morgen al bijtijds op om de villa te koopen.
Doe mij nu een plezier en slaap in mijn ka
mer".
Na eenige aarzeling willigde Johnnie het
verzoek in; de invitatie kwam hem zeer ge
legen, want het was niet kwaad den oude al
tijd bij de hand te hebben.
Den volgenden morgen het was al half elf
geworden werd Johnnie onzacht gewekt.
„Sta op!" brulde een van woede snuivende
stem.
Johnnie deed zijn oogen open. Een recher
cheur van de politie en de directeur van het
hotel wat wilden die eigenlijk hier! Johnnie
wreef zich den slaap uit de oogen.
„Waar is je vriend?" snauwde de agent.
Johnnie keek naast zich; het bed was leeg.
„Waar is mister MacRace dan?" vroeg
Johnnie en een licht vermoeden kwam in hem
op.
„Kleed je aan en kom met me mee! Ik
zocht je al lang. Maar eindelijk heb ik je toch
te pakken, dank zij de hulp van je vriend
MacRace, van wien we je plaats van opont
houd vernamen".
„Dan heeft-ie me een koopje geleverd", zei
Johnnie berustend. t
Maar daar, op het nachtkasje lag nog de
portefeuille van MacRace. Johnnie sprong er
op af en nam er bezit van. „Pardon, dat is
mijn eigendom1" De politieman liet hem zijn
gang gaan. Goddank, de duizenddollarbiljetten
lagen nog netjes in hetzelfde vakje. Johnnie
had wel kunnen juichen. Een goede vangst:
190.000 dollar in één greep! Dat loonde wel de
paar weken arrest, welke hem wachtten.
Om de zaak kort te maken: de dollarbiljet
ten waren waardeloos, eenvoudig reclamepa
piertjes van een schoenenwinkel, op den voor
kant als een banknoot bedrukt. In de porte
feuille zat nog een briefje van MacRace; het
luidde korf en bondig:
Waarde collega.
Als je nog iets voor mij wilt doen,
betaal dan nog even de hotelrekening I
voor me.
MacRace.
Colchicum. de droogbloeier of herfsttijloos,
is een van de oudst-bekende planten ter we
reld. Mythen en legenden hebben zich met
deze zonderlinge plant bezig gehouden, die
bloeit zonder loof en even snel weer verwelkt
als ze is opgekomen; die 's winters en in
het voorjaar loof maakt en haar zaaddoozen
vormt in de lente. De oude Grieken kenden
Colchicum al en beweerden dat ze ontstaan
was uit een druppel van Medea's toover-
drank. En tot in onzen tijd wijzen de ver
schillende hamen, waaronder de volkeren
van Europa den droogbloeier kennen, er op
hoezeer de volksverbeelding zich met dit
wonderlijk gewas heeft bezig gehouden.
Om dezen tijd kleuren zich de bergweiden
van Zwitserland, Tirol, Elzas en Zwarte Woud
met de bleek rose-paarse bloemen van Col
chicum antumnale minor, de wilde herfst
tijloos met haar ijle wonderlijke bloemen.
Het vee graast op deze weiden nooit of het
vermijdt die bloemen, want knollen en bloe
men zijn vergiftig'.
Intusschen zouden we deze Colchicum.
eigenlijk alleen maar als 'n curiositeit be
schouwen zonder practische waarde voor
eigen huis en tuin, als daar niet de kweekers
waren die nieuwe soorten hebben geïmpor
teerd en op alle mogelijke manieren de be
staande hebben verbeterd. Naast de vrij on
beduidende wilde Colchicum, die eigenlijk
alleen buiten in de bergen bij zoo'n tiendui
zend tegelijk effect maakt is er de grootere,
eveneens paars-rose C. autumnale major; en
er is de witte enkelbloemige vorm van de
minor, de dubbele witte en de dubbele licht
paarse. Die dubbele witte is bijzonder mooi.
De bloemen zijn wel 10 c.M. in doorsnee en
lijken op kleine waterlelies. Een prachtig
mooie witte, enkelbloemige droogbloeier is
C. speciosum album, een vorm van de lila C.
speciosum, die in den Kaukasus in het wild
groeit. De bloemen zijn zoo groot, dat ze aan
witte tulpen doen denken. Aan Klein-Azië
danken we C. Bornmülleri, een plant met
prachtige groote, lichtpaarse bloemen met
een wit hart, die soms bij zes of zeven tege
lijk uit één bol komen.
Door zaaiing zijn er hier in Holland mooie
nieuwigheden gewonnen. Er is er een die
Waterlily heet en enorme dubbele zacht lila-
rose bloemen heeft; Autumn Queen draagt
op een violetten ondergrond paarsrose blok-
motiefjes, The Giant heeft zeer groote, don
kerlila bloemen.
Deze opsomming kan u er misschien van
overtuigen, dat er nog heel wat méér in de
droogbloeiers omgaat dan men zoo denken
zou: Colchicum is een plant waar wat mee
te bereiken is en waar ook al veel in bereikt
is geworden.
De bladeren ontwikkelen zich in het laatst
van den winter en sterven in Juni-Juli af;
zoodra zich zaad heeft gevormd, komen de
zaaddoosjes in het voorjaar boven den grond
staan. De bol heeft in den loop van den
zomer alle voedsel in zich verzameld en na
het afsterven van het loof hebben de wortels
geen functie meer te vervullen. Graven we
nu den bol op, dan zal hij, al staat hij ook
droog in de vensterbank, op tijd de bloemen
te voorschijn brengen en na den bloei kun
nen we hem dan weer buiten planten. Intus
schen is er met de mooie Colchicums wel
wat meer effect te bereiken dan door ze zoo
maar los neer te zetten, waardoor ze meestal
topzwaar worden. Een bakje met droog grint
is b.v. heel geschikt om de bollen elkaar wat
steun te laten geven.
Colchicums houden van koelen en vochti-
gen grond en moeten 78 c.M. diep geplant
worden.
L. S.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIOCENTRALE OP
DONDERDAG 19 AUGUSTUS.
Progr. 1: Hilversum II.
Progr. 2: Hilversum I.
Progr. 3: 8.00 Keulen. 10.20 Pauze. 11.20 Pa
rijs Radio. 12.35 Ned. Brussel. 2.20 Keulen. 3.20
Droitwich. 3.35 Diversen. 3.45 London Regio
nal. 4,20 Keulen. 5.20 Ned. Brussel. 6.35 Fr.
Brussel. 7.20 Ned. Brussel. 8.30 Keulen. 9-20
Fransch Brussel. 10.50 Weenen.
Progr. 4: 8.00 Ned. Brussel. 9.20 Pauze. 10.35
London Ragional. 3.35 Droitwich. 6.40 London
Regional. 7.00 Droitwich. 7.50 Diversen. 8.20
Londen Regional. 10.20 Boedapest. 10.40 Lon
don Regional.
fPü-ogr. 5: 8.007.00 Diversen. 7.Eigen
Gramofoonplatenconcert. Vroolijke avond. 1.
Heil Europa, Harmonie Orkest; 2. Moeder
heeft een rijbewijs, Louis Davids; 3. Dideldon-
dee, Willy Derby; 4. Een vroolijke boel, 2 dee-
len, Groot orkest; 4. At the Codfisch Ball,
Miss Joy met orkest; 6. Geen dag en geen
uur. Bob Scholte met orkest; 7. Stop eens,
even, Lou Bandy; 8. Soldatenblut. Harmonie
orkest; 9. Restanten, Louis Davids; 10. The
right somebody to love. Miss Joy met orkest;
11. Dixon Hits, 3, le deel, Reg. Dixon; 12. Geen
geld en ook geen zorgen. Bob Scholte en or
kest; 13. Vader Nep, Willy Derby; 14 Immer
lustig, Marie, Adalbert Lutter; 15 Als je ver
liefd bent, Lou Bandy; 16. Die Schóne Nach-
barin, Adalbert Lutter; 17. Dixon Hits, 3, 2e
deel, Reg. Dixon.
FILIAAL STADSBIBLIOTHEEK EN LEESZAAL
„HUIS TE ZAANEN".
Nieuwe aanwinsten:
SOCIALE WETENSCHAPPEN
Bartstra. Twaalf jaren „vrije-hands-
politiek; de internationale verhoudingen van
1890—1902.
Emil Ludwig. Gesprekken met Mussolini.
Valkhof f. Twee nieuwe staatsvormen;
fascistische en sovjetstaat.
PADVINDERIJ
Koot. B. P. de chief!
TOEGEPASTE WETENSCHAPPEN
Braunberger en Heybroek. Gymnastiek
voor kleuters en jonge kinderen.
Eekhof Op trektocht; leidraad voor mo
derne wandelsport en natuurgenieten,
Warburg en Beskow, Voor altijd bezige
kinderhanden.
LAND- EN VOLKENKUNDE:
Mulder. Australië.
Rossem, Van. In vijf werelddeelen.
Schuiling. Engeland.
GESCHIEDENIS
Berkeïbach van der Sprenkel e.a, De pel
grimstocht der menschheid; geïll. wereld
geschiedenis van de oudste tijden tot op
heden.
Boekei. Qeschiedenis van het Haarlem
mermeer.
Tappan. De geschiedenis van het Romein-
sche volk.
NEDERLANDSCHE EN IN HET NED. VERT.
ROMANS
Kellermann, Olie. K 285 o.
Ott. De haven.
Remarque. Drie kameraden
Smeding. Liefde,
Zielens. De gele roos.
ENGELSCHE ROMANS:
Buck. The mother.
Sons.
Mannin. Green willow.
