STEGEMAN'S
H.D -Vertelling
V R TJ n A r, 20 AUGUSTUS 1937
HAARLEM'S DAGBLAD
6
ARROND. RECHTBANK
Inbraak te Hillegom.
Een 35-jarig man, die reeds herhaaldelijk
was veroordeeld en 15 Maart uit de gevange
nis was ontslagen, moest terechtstaan, omdat
hij op 25 Juli te Hillegom inbraak had ge
pleegd. Hij had een ruitje van een huis in de
Weerestijnstraat uitgenomen door de stopverf
te verwij deren, waardoor hij een spanjolet kon
overhalen en zoo een deur openen. Daarna was
hij het huis binnen gegaan en had er een rij
wiel, een actentasch, twee paar schoenen en
eenige zilveren lepeltjes weggenomen, waarop
hij zich naar Den Haag had begeven, waar hij
spoedig werd gearresteerd.
Hij bekende het feit en zei uit armoede te
hebben gehandeld, aangezien hij geen geld en
geen middel van bestaan had.
De officier van justitie eischte wegens dief
stal een jaar gevangenisstraf en wegens land-
looperij een dag hechtenis met 2 jaar opzen
ding naar Veenhuizen. Mr. Stomps, de verde
diger, drong aan op een lichte gevangenis
straf, omdat het hier geen ernstige diefstal
betrof en de verdachte in wanhoop had ge
handeld. Pleiter achtte opzending naar Veen-
huizen de beste straf.
Opmaken van een valsch contract.
Een koopman was failliet gegaan met een
passief van ongeveer 57000, waartegenover
een klein actief stond, zoodat crediteuren
slechts één procent van hun vorderingen kre
gen.
Korten tijd daarna erfde de vrouw van den
koopman 3750 en de crediteuren, die er ken
nis van kregen, wilden hun recht op de erfe
nis doen gelden. De koopman, die geen midde
len meer bezat, zag zich de erfenis niet graag
ontgaan, want hij had hiermee, naar hij dacht,
weer wat kunnen beginnen.
Hij zon op een middel om de erfenis te be
machtigen en wendde zich tot een advocaat,
nadat hij eerst bij een zaakwaarnemer was
geweest. Hij wilde de erfenis cedeeren en wel
aan iemand, die zoogenaamd een vordering tot
genoemd bedrag op hem had. Een buurman
toonde zich bereid als begunstigde op te tre
den, maar de koopman, die het geval toch niet
heelemaal recht vond, wilde weten, of hij er
kwaad mee kon en vandaar zijn bezoek bij den
advocaat. Deze gaf als zijn meening te ken
nen, dat de koopman het geld kon cedeeren,
zonder zich strafschuldig te maken en hij
maakte een acte van cessie op, waarin stond
vermeld, dat de koopman aan zijn buurman
wel en deugdelijk 3750 schuldig was. Toen
later een ander advocaat voor de crediteuren
optrad, hield de buurman zijn vordering vol
en de eerste advocaat, die nu geen praktijk
meer uitoefent, zei, dat hij niet beter had ge
weten, of de buurman had een vordering op
den koopman gehad, omdat hij dezen te vo
ren het bedrag had geleend. Toen de politie
in de zaak was gemengd hield de buurman
aanvankelijk ook vol, dat hij een vordering
op den koopman had, want zoo was overeen
gekomen. Later gaf hij toe, dat het niet waar
was.
De koopman en zijn buurman hadden zich
nu te verantwoorden voor valschheid in ge
schrifte. De eerste advocaat was getuige. Op
een vraag van den president gaf deze toe, wel
geweten te hebben, dat de buurman geen vor
dering van 3750 op den koopman had, wat
hem een ernstige berisping van den president
bezorgde, De koopman gaf toe, dat hij het
contract had laten opmaken om te voorkomen,
dat de erfenis den crediteuren ten goede zou
komen, maar hij meende, dat hij daarmee geen
strafbare handeling verrichtte, omdat de ad
vocaat liet hem had gezegd.'
De buurman verklaarde in denzelfden geest
.en .ziei geen voordeel van de cessie te hebben
gehad; wel zou de koopman hem vroeger een
leening van een paar honderd gulden in'uit
zicht hebben gesteld, toen er nog geen sprake
was van de cessie.
De officier van justitie achtte het ten laste
gelegde bewezen en noemde het een ernstig
feit. Daar de crediteuren in het faillissement
er met een onbeteekenende uitkeering waren
afgekomen, kwam de erfenis hun in de eerste
plaats toe. Het moge waar zijn, zei de officier,
dat de verdachten zich op het advies van den
advocaat hebben verlaten, de verdachten wis
ten zeer goed, dat zij een unfaire daad ver
richtten, al zou ze niet strafbaar zijn ge
weest. In aanmerking nemende, dat verdach
ten nimmer veroordeeld zijn geweest en de
koopman in behoeftige omstandigheden ver
keerde, eischte de officier een gevangenisstraf
van 3 maanden tegen den koopman en tegen
den buurman, die minder schuldig is, 6 weken
Mr. v. Dam, de verdediger, pleitte een voor
waardelijke straf.
Mislukte poging tot ontvluchting.
Twee personen, gedetineerd in het huis van
bewaring alhier, hadden het plan opgevat te
ontvluchten en ze hadden afgesproken om,
als de bewakers des avonds zouden komen,
hen in het nachtverblijf in te sluiten, dien
bewakers een bijtend vocht in de oogen te
gooien, van de consternatie gebruik te ma
ken, teneinde de sleutels te bemachtigen en
daarmee de deuren naar buiten te openen. Zij
hadden ieder in een beker wat zout water, ver
mengd met eenig creosoot gedaan en toen de
bewakers kwamen, wierpen zij hun dat in het
gezicht.
Een der twee gevangenen ontrukte toen den
eenen bewaker de sleutels, die deze met een
ketting om de pols had en beiden snelden
naar den uitgang, maar zij konden de eerste
deur niet open krijgen, zoodat ze dra waren
gevat en ze werden in het cachot gestopt.
De beide bewakers hadden het zoute water
in de oogen gekregen, wat een lichte ontste
king veroorzaakte en de eene bewaker was bo
vendien aan de pols gewond, doordat hem de
sleutels waren ontrukt.
Nu moesten de twee gedetineerden voor mis
handeling van de bewakers terecht staan en
zij bekenden: dat wil zeggen de een, maar
de ander ontkende opzettelijk het vocht te
hebben gegooid. Wel had hij, zei hij. den be
waker aangegrepen, maar het vocht was daar
bij bij ongeluk in de oogen van den bewakei-
gekomen. Zij verklaarden, volstrekt niet ge
beten te zijn op de bewakers en ze hadden de
zen niet willen mishandelen, maar ze hadden
willen ontvluchten.
De officier van justitie eischte tegen ieder
der verdachten een gevangenisstraf voor den
tijd van een jaar, aangezien beiden een zeer
zwaar strafregister hebben.
De verdedigers, Mrs. Ten Bokkel en Stomps,
wezen er op. dat de bewakers in het huis van
bewaring de gedetineerden zeer menschlievend
behandelen, zoodat hier geen sprake is van
eenige wraakneming, maar de zucht naar vrij
heid, ieder mensch eigen, had verdachten tot
de daad gebracht, die heel dom was, want ze
was tot mislukking gedoemd. Daar de mishan
deling van weinig beteekenis is. vroegen plei
ters een lichte straf.
Het gevaarlijke mes.
Twee caféhoudsters in IJmuiden konden het
niet goed met elkaar vinden; er was volgens
de eene juffrouw broodnijd, omdat een klant
van de een het beter had gevonden zijn ten
ten bij de ander op té slaan. Hoe 't zij, als de
dames elkaar zagen, begonnen ze te schelden.
In den laten avond van den 16en April zat
de eene juffrouw in gezelschap van een paar
een welgemeende
raad voor
iedereen
kiest bij
onbehagelijkheden
de witte kruis
poeders of cachets
U hebt dan iets
goeds tegen griep,
tandpijn, hoofdpijn,
rheumatiek, kiespijn
en menstruatiepijnen.
bu apotheken en
drogisten. ook in t«wet»0«*
voor nederland
dut1m oegstgeest
(Adv. Ingez. atedj
kennissen in een eethuis een biefstukje te ver
werken, toen de andere juffrouw daar binnen
kwam. gewaarschuwd door haar man, die er
zich ook bevond en even te voren door de bief
stuk etende juffrouw zou zijn uitgescholden,
naar hij beweerde.
Toen zijn eega het eethuis binnenstapte, nam
zij het voor haar man op en weldra schoten
van weex-skanten giftige pijlen door het eet
huis. Daar had het bij kunnen blijven, als de
dames ieder van af haar eigen tafeltje waren
blijven schelden, maar de juffrouw, die het
laatst was binnengekomen, meende, dat de
ander haar op een afstand van 3 of 4 M. niet
goed kon verstaan, waarom ze, in niet te kalm
tempo, naar het tafeltje met de biefstuk ging.
Volgens de andere juffrouw zou zij haar te
voren hebben uïtgenoodigd mee naar buiten te
gaan. waar zij haar dan de keel zou dichtknij
pen. Aan deze uitnoodiging was geen gevolg
gegeven, want, als gezegd, de juffrouw was bij
haar biefstuk gebleven, doch toen de tegen
partij met een vaartje naderde, bekroop haar
de vrees, dat de aangekondigde operatie bij het
tafeltje zou worden verricht en zij sprong op.
zwaaiende met de hand. waarin het biefstuk-
mes. Dadelijk daarop liep er bloed langs den
arm der andere juffrouw en dat kon slechts
het biefstukmes gedaan hebben.
De juffrouw, die biefstuk had gegeten, moest
nu voor mishandeling terecht staan en ze zei,
dat ze niet had gestoken. Nu, dat kon ook
eigenlijk niet, want het mes had geen punt.
maar een getuige verklaarde, dat hij de juf
frouw had zien hakken en dat kon wel. De
juffrouw erkende, dat ze was opgestaan met
het mes in de hand en dat ze de armen als
molenwieken had gezwaaid, vreezende voor
een aanval. Of daarbij het mes den arm der
tegenpartij had getroffen, wist ze niet, moge
lijk was het wel, maar opzettelijk gesneden
had ze niet.
De officier nam aan, dat de nadei-ing van
de getuige, die tamelijk solide gebouwd is, bij
de andere juffrouw een zeker gevoel van on
veiligheid kon verwekken, maar dat rechtvaar
digt het gebruik van het mes nog niet, want
de ander had de juffrouw met het mes nog
niet aangeraakt, toen haar bloed reeds vloei
de. Daarom eischte de officier een gevangenis
straf voor den tijd van een maand.
Oneerlijke concurrentie.
Een man, die met een karretje van een stoo-
merij en ververij langs de straten ging, zag een
collega van een concurreerende firma en ver
nam, dat deze bij een dame in de Santpoorter
straat een rokje kon halen, dat gestoomd of
geverfd moest worden.
Met die wetenschap stapte hij even latei-
naar het gegeven adres, zei daar, dat hij van
de andere firma kwam en kreeg het rokje mee,
zoodat de ander later bot ving, wat nog een
kloppartij tusschen de concurrenten ten ge
volge had.
Maar nu moest de man, die het rokje gehaald
had, voor oneerlijke concurrentie terecht staan.
De officier keurde het sterk af, dat de een zoo
onder eens anders duiven gaat schieten en
eischte een maand gevangenisstraf.
Uitspraak in alle zaken 30 Augustus.
ROZEKRUISERS GENOOTSCHAP.
De gebouwen van het Rozekruisers Genoot
schap aan de Bakenessergracht 1113 zul
len (met uitzondering van den boekhandel)
van Zondag 22 Augustus af tot en met Za
terdag 4 Sept. gesloten zijn in verband met
de voorbereidingen ten dienste van den
nieuwen tempel die een dezer dagen gereed
gekomen is. De laatste denst in den ouden
tempel wordt Zondag 22 Augustus gehouden,
de eerste dienst in den nieuwen tempel is
vastgesteld op Zondag 5 September. Alle
da ar tusschen aangekondigde bijeenkomsten
komen te vervallen.
KERKCONCERT OP KONINGINNEDAG
In het kader van de Koninginnedagvie
ring, zal 's middags een kerkconcert plaats
vinden in de Gx-oote Kerk, waarbij als so
listen optreden de Haarlemsche kunstenaars
Annie Woud en George Robert.
Een zeer toepasselijk programma is sa
mengesteld, en aangezien de toegangsprijs
laag is, verwacht men dat zeer velen dit bij
zondere kerkconcert zullen willen bijwonen.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN
Inlichtingen aan het bureau van politic,
Smedestraat, uitsluitend tusschen 11 en 13
uur. Terug te krijgen bij: Handschoenen en
ceinturen: Politiebureau Smedestraat. Kerk
boekje: Everdingen Brouwersstraat 54. Beursje
met inhoud: Bi-ouwers, Voorzorgstraat 23. De
kentje: Eibink, Gen. Bothastraat 85. Geld,
Bakker, Potgieterstraat 40. Hond (herder) tot
1 September a.s. Pension Marina, Zuid Bou
levard 2 Zandvoort, daarna Holdijnstraat 19,
Amsterdam. Heerenregenjas, v. d. Pol, Kam
perstraat 72. Kettinkje, Bakker, Schoterveen-
straat 15. Oorbel, Zijlstra, Dr. Schaepmanstr.
118 rood. Portemonnaie met inhoud: Duim.
Rembangstraat 9. Jongenspet, Kater, Oranje
straat 124. Rijwielplaatje, politiebureau Sme
destraat. 3-wielig kinderrijwiel: de Keizer,
Saracenenstraat 1. Kinderschoentje: Politie
bureau Smedestraat. Rijwieltaschje inh. ge
reedschap: Nauta, Aagje Dekenstraat 2. Vul
potlood: Heydanus, Hasebroeksti-aat 18. Rug
zak: Politiebureau Smedestraat.
SYNAGOGEDIENSTEN.
Ned. Isr. Gemeente.
Sabbath:
Vrijdagavonddienst te 7.15 uur.
Ochtenddienst te 8 uur.
Middagdienst te 1.30 uur.
Avonddienst te 8.56 uur.
Werkdagen: Ochtenddienst te 7 uur. Zon
dag te 7.30 uur.
Middag- en Avondddienst te 7.15 uur.
Talmoed Torah: Sabbath te 12.30 uur.
Werkdagen: na afloop van den middag- en
avonddienst.
De Middag- en de Avonddienst op de Werk
dagen, alsmede Talmoed Torah, worden ver
richt in het gemeentegebouw, Lange Wijn
gaardstraat 14.
De overige diensten vinden plaats ter Sy
nagoge Lange Begijnestraat 11.
GEMEENTELIJKE ZWEM- EN BAD
INRICHTINGEN.
In het tijdvak 116 Augustus 1937 zijn in de
gem. zwem- en badinrichtingen 38155 baden
genomen, verdeeld als volgt:
Houtvaart Heeren Dames
Abonnés 4667 4194
20 ets. baden 337 295
10 ets. baden 592 639
Vereenigingsbaden 44 59
Schoolbaden 16 27
Kostelooze baden. 5666 5640
Delft
Abonnés
20 ets. baden
10 ets. baden
Vereenigingsbaden
11322
Heeren
6825
491
510
110
7936
10854
Dames
7018
474
531
20
8043
Ten onrechte verdacht.
Een slachtoffer van een „misdruk"-rijwiel-
plaatje.
Meermalen blijkt dat rijwielplaatjes ver-
valscht worden. Geen wonder dus, dat belas
tingambtenaren en politiemannen als zij con
troleeren ook toezien of de plaatjes echt zijn.
Toen Bloemendaalsche agenten een jonge
man uit Langer Aar (Z.H.) aanhielden, bleek
die een plaatje op zijn rijwiel te hebben, dat
den indruk maakte valsch te zijn. Hij deelde
mede het plaatje gekocht te hebben op het
postkantoor in de plaats zijner inwoning, maar
dat konden de politiemannen niet zonder
meer gelooven. De jongeman, die met zijn
meisje op een vacantietochtje was, werd mee
genomen naar het politiebureau. Het verdachte
plaatje werd getoond aan den chef van het
postkantoor te Overveen, die ook veronder
stelde met een valsch plaatje te doen te heb
ben. Het relief der lettei's was veel zwakker
dan bij gewone plaatjes, de komma's waren
zelfs bijna niet te zien.
De jongeman werd voor nader onderzoek
Dokter eet ze
zelf ook
Hij heeft een druk leven en
dan is een goede eetlust met
geen goud te betalen. Niets
dat den eetlust zoo bevordert
als
STEGEMAN's LEVERPASTEI
Hij schrijft ze ook met groot,
succes voor aan kleine kies-
kauwers, die anders hun
boterham laten staan. Lever
is bovendien zoo gezond en
alleen de allerbeste lever
wordt gebruikt voor Stege-
man's Leverpastei, leverkaas
en Sachsische leverworst.
oCjeAt-ehjMxstei
In winkels met ons raambiljet
(Adv. ingez. MedJ
Cursus in Wilskracht
door PAUL DEVRAIS.
Een luipaard verliest nooit zijn vlekken,
zegt men wel eens.
Maar volgens Janet bestond er nog veel
minder kans, dat Henry ooit zou afleeren om
altijd maar klakkeloos toe te geven. Ze had
veel met hem op, maar als hij slechts een
beetje flinker en strijdlustiger was geweest,
zou ze hem nog meer waardeeren. Ja, mis
schien
Maar wat viel er aan te doen? Heni-y kon
nooit iets weigeren en nog minder een vast
besluit nemen. Zelfs zijn dassen werden
voor hem uitgezocht door een ongehuwde
tante, die voor hem zorgde.
Janet zat diep in deze weinig opwekkende
gedachten verzonken, terwijl ze met Henry in
een klein restaurant lunchte.Behalve 'n man
met zware wenkbrauwen, die aan het nabu
rig tafeltje zetelde, waren er geen bezoekers.
Er heerschte reeds vijf minuten lang een diep
stilzwijgen tusschen de twee jongelui.
Henry", zei Janet plotseling. „Je hebt
moeilijkheden? Een geldkwestie zeker, hè?"
Henry zuchtte. „Hoe weet je dat?" vroeg
hij.
„Ik raadde het'", antwoordde Janet. „Vertel
me wat er aan de hand is".
..'t Gaat over mevrouw Marshall", zei hij
bitter.
Janet kende deze dame. „Is er iets aan te
doen?" informeerde ze.
Henry schudde het hoofd. „Verleden jaar was
ik gek genoeg om vijftien gulden te geven
voor haar Tehuis voor daklooze katten,
't Was vijftien gulden meer dan ik kon mis
sen. En nu van dit jaar, wil ze mijn bijdrage
opvoeren tot vijf en twintig gulden."
„En heb je toegestemd?"
..Nog niet maar het zal wel moeten. Je
kunt nog beter probeeren ijsco's te verkoopen
aan een Eskimo, want mevi'ouw Marshall iets
te weigei-en. En het mooie is, dat ik vast van
plan was dit jaar niets te geven."
Janet keek hem aan. „O, Henry, 't is hope
loos met jou!"
..Maar ik kon toch niet weigeren", zuchtte
Henry.
„O nee?" zei Janet ongeduldig. Nou laat ik
je dan waarschuwen, dat ik niets te maken
wil hebben met een man, die in zulke geval
len geen „nee" durft te zeggen!"
Op dit moment stond de man met de zware
werkbrauwen op en kwam naar hem toe.
„Neemt u me niet kwalijk" zei hij tot Henry,
„maar tegen m'n wil heb ik een gedeelte van
i uw gesprek opgevangen. Mijn naam is Pi-obe;
1 ik ben vertegenwoordiger van het instituut ter
1 versterking der gedachtencontröle en wils
kracht."
Henry keek den vreemdeling achterdochtig
aan.
„U valt te beklagen, mijnheer", ging de man
onverstoorbaar voort. „U wordt beheerscht
door een minderwaardigheidsgevoel, waardoor
uw wilskracht als het ware is verlamd.Wat u
noodig hebt, is onze cursus ter bevordering
van wilskracht en energie, waardoor ook u na
verloop van korten tijd in staat zult zijn, al
les te weigeren wat niet in uw kraam te pas
komt. De prijs van een cursus in slechts twin
tig gulden en ik verzeker u, dat u over drie
maanden sterk genoeg zult zijn om op alles
„nee" te zeggen!"
„ik ben bang", mompelde Heniy aarzelend,
„dat uw cursus mij van geen nut zal zijn".
„Mijnheer, ik ben er vast van overtuigd, dat
u er onmiddellijk voordeel van zult on
dervinden. Weet u wat ik verstrek u de
eerste les gratis! Hier is ze. Neem mee". Mijn
heer Probe reikte hem een boekje toe. „Ik
kom u ovr vijf dagen opzoeken en heeft
het niet geholpen, dan praten we er niet
verder over. Maar ik weet- zeker, mijnheer,
dat u me zult smeeken om de rest van den
cursus!"
Schaapachtig nam Henry het boekje aan
en overhandigde als tegenprestatie zijn
kaartje. Mijnheer Probe boog, dankte en
vertrok.
„Dat is het nu juist, waar ik me altijd
aan erger", voer Janet uit. „Je hebt niet
eens de kracht om een vreemdeling iets te
weigeren".
„Maar kindbegon Henry.
„Nee, houd je mond maar", viel Janet
hem kort af in de rede. .Duister eens, Henry,
ik wil je nit eerder ontmoeten, dan aan het
einde van de week. En dan moet ik van je
hooren, dat je zoowel dien idioten cux-sus van
dien man als de bijdrage aan mevrouw
Marshali's ki'ankzinnige liefdadigheidsinstel
ling hebt afgezegd".
„Allebei?", vroeg Henry ontsteld.
„Jal"
„En als 't niet gaat?"
,iDan behoef je me nooit meer te bezoe
ken of te telefooneeren! Begrepen? Nooit
meer!"
Henry slikte. „Lieve hemel!" zuchtte hij
radeloos
Vier dagen lang leefde Henry als in een
roes. Hij werd slechts beheerscht door één
gedachte hoe kon hij aan de eischen van
Janet voldoen.
Op den laten avond voor den vijfden dag,
terwijl hij slapeloos zijn kamer op en neer
liep, kreeg hij opeens een ingeving.
En het wex-d over half vijf, voordat hij
naar bed ging.
Dien dag maakte hij zijn opwachting bij
Janet. Hij arriveerde met een grooten bos
bloemen, dien hij in haar armen duwde
zoodra ze de deur voor hem opendeed.
„Dank je, Henry", zei ze vrij koel. „Ik
hoop, dat je me hiermee niet pi'obeert om
te koopen".
„Wel nee, hoe kom je er bij?", antwoordde
hij.
Janet keek hem vol twijfel aan. „Is dat
de waarheid. Henry?"
.Natuurlijk ik moet toegeven, dat ik
't eerst donker inzag, maar toen kreeg ik
eensklaps een idee".
„En dat was?"
„Ik begon les nummer één van Probe's
cursus te bestudeeren. Eerst met weinig be
langstelling, totdat ik constateerde, dat er
toch wel iets inzat. Voor ik het wist, had
ik de les driemaal gelezen!"
Janet keek hem boos aan. „Dus je speelde
precies in zijn kaart!"
„Geen sprake van", antwoordde Henry
triomfantelijk. „Vanmorgen kwam Probe bij
me op kantoor om de rest van den cursus
te verkoopen. En wat denk je, dat er ge
beurde? Ik sprong op van mijn stoel en riep:
„Hallo, mijnheer Probe, die cursus van u is
werkelijk buitengewoon! Hij heeft me zóó
geholpen, dat ik pertinent weiger de rest te
koopen
Janet keek hem met groote oogen aan.
„Dat is toch niet waar!", riep ze uit. „En
mevrouw Marshall hoe staat het daar
mee?"
Henry glimlachte. „Nou, ze kwam toevallig
binnen, toen die verblufte Probe bij me zat.
Ik stelde hen aan elkaar voor en vertelde
mevrouw Marshall dat ik dit jaar zelfs geen
kwartje kan missen voor haar instelling.
Maar omdat ik medelijden met haar voelde
heb ik haar toch geholpen'.
Janet trok haar wenkbrauwen op. „Haar
tóch geholpen?"
Henry glimlachte weer. „Ja ik vertelde
mijnheer Probe, waarvoor mevrouw Marshall
geld inzamelde en wist hem zoover te krij
gen, dat hij haar vijf en twintig gulden
schonk".
Janet viel op een stoel neer en barstte in
een schaterlach uit.
Toen toen hield ze plotseling op. Ze be-
gi-eep namelijk, dat Henry, die zijn wil zóó
onweerstaanbaar aan een ander kon opdrin
gen. een geheel nieuw mensch moest zijn ge
worden.
„Heniy". zei ze aarzelend, „waarom draag
je die afschuwelijke das? Ik wil niet met je
uit, Is aje dat rare ding om je hals houdt.
Waarom draag je die gele niet, die je met
Kerstmis van je tante hebt gekregen? Ik
weet, dat jij haar leelijk vindt maar ik
zei ze tevreden, „dat ik steeds meer van je
thuis aangaan, dan kun je van das verwis
selen. Vindt je dat goed?"
Henry zette een gewichtig gezicht, maakte
een vage beweging en antwoordde: „Ja,
ik
„Doe het, Henry".
„Nou, vooruit dan maar. Omdat jij het
wil", zei hij mak.
Janet glimlachte. „Wil je wel gelooven".
zei ze tevreden, „dat ik steeds meer van i
ga houden. Heniy?"
En twee minuten later was Henry daar
grondig van overtuigd.
vastgehouden en de politie toog naar Langer
Aar. Daar herinnerde de postambtenaar zich
dat hij inderdaad een plaatje aan den be
doelden jongeman vei'kocht had. Maar of dat
hetzelfde plaatje was dat nu bij hem gevonden
was wist hij niet, daar hij het verkochte
plaatje niet bekeken had.
Toen de ambtenaar zijn voorraad plaatjes
controleerde bleek, dat er nog meer van zulke
flauwe afdrukken onder waren. Dit maakte
aan allen twijfel een einde. De Bloemendaal
sche politie toog weer naar huis om aan den
jongeman te vertellen, dat gebleken was, dat
hij geheel vrij-uit ging en het slachtoffer ge
worden was van de omstandigheid, dat er
blijkbaar bij vergissing misdrukken onder de
plaatjes gekomen waren. Voor den betrokke
ne was het gebeurde natuurlijk verre van
aangenaam. Hij had van 's moi-gens 12 uur
tot 's avonds 6.45 uur in de agenten-wachtka
mer op het bureau moeten zitten! Zijn meisje,
dat een goed-gestempeld plaatje had, had
hem in die wachtkamer uit eigen wil gezel
schap gehouden.
De Commissai'is van Politie te Bloemendaal
heeft den Minister van Financiën met het ge
beurde in kennis gesteld, omdat het ver
moeden bestaat, dat er nog meer „misdmk-
ken" verkocht zijn. De bezitters daarvan loo-
pen de kans dat zij ook, evenals de jonge man
uit Langer Aar, verdacht worden in het bezit
te zijn van een valsch rijwielplaatje. Zoo moge
lijk kunnen daartegeix maatregelen genomen
worden.
Natuurlijk is in deze zaak iets niet in orde.
De fabricage en verkoop van rijwielplaatjes
moet zoo geregeld zijn, dat geen plaatjes af
gegeven worden, die bij een latere controle den
indruk maken valsch te zijn.
Stijgende bloem hollen prijzen.
Voor de Woensdag te Bovenkarspel gehou
den bloembollenveiling, waarop ruim 3000 colli,
inhoudende ruim 10 millioen stuks, waren
aangevoerd, bestond buitengewoon groote be
langstelling. De markt bewoog zich over de
geheele linie vrijwel in stijgende lijn.
MUZIEK
CONCERT DER H. O. V.
Het H.O.V.-concert van 19 Aug. verschafte
ons niet de kennismaking met nieuwe of on
bekende werken, maar gaf meerendeels re
den tot groote tevredenheid wat de uitvoe
ring van het programma betreft.
Marinus Adam opende het concert met
een vurige vertolking van Smetana's geestige
Ouverture ,JDie verkaufte Braut", waarna de
solo-cellist der Arnhemsche Oi'kestvereeni-
ging Andries de Swarte het speciaal voor
violoncel-soli bestemde klankpodium betrad
om Tschaikowsky's Rococo-Variaties met
ons orkest te spelen. Zijn opvatting was luch
tig, overeenkomstig met den aard van het
werk en in den beginne had hij een weinig
met de zuiverheid der intonaties te kampen.
Maar spoedig verflauwde deze strijd en werd
de vrede gesloten, zoodat we met onverdeeld
genoegen konden luisteren, niet alleen naar
de vele speelsche momentexi, maar ook naar
de mooie cantilenes in de langzame varia
ties in C gr. t. en d ld. t. Hier onderscheidde
zich ook het orkest; vooral de voortreffelijke
uitvoering der blazerstriolen in eerstgenoem
de variatie trok de aandacht. Trouwens de
geheele orkestrale partij werd onder Adam's
leiding uitstekend vertolkt, en het warme
applaus aan het slot gold zoowel den solist
als de overige executanten.
Het „Capriccio espagnol" van Rimsky-
Korssakoff volgde. Deze luidruchtige muziek
met haar bonte en harde instrixmentale
kleuren, haar pyrotechnische en militaire
effecten geeft aan alle groepen van een or
kest gelegenheid tot schittering, maar zij is
vrij arm aan vinding en grof in haar allu
res. Doch als vergoeding hoorden we na de
pauze Schubert's „Unvollendete Symphonie"
in een prachtige, doorvoelde en schier vlek-
kelooze vertolking. Den verrukkelijken twee
zang van hobo en clarinet in het Andante
hebben we zelden zoo mooi gehoord als
gisteravond en in het geheel zat een span
ning, die geen oogenblik verslapte.
Marinus Adam en het orkest verdienen
voor deze auditie een woord van bijzondere
hulde. Het zij hun hierbij gebracht.
K. DE JONG.
Voor den inhoud dezer rubriek stélt de
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, ge-plaatst of niet
geplaatst, wordt de kopij den inzender niet
teruggegeven.
De Vuilnisemmers.
Geachte redactie,
Aan de klacht die reeds eerder in Uw blad
behandeld is over de nieuwe vuilnisemmers,
betreffende de bijbetaling van een tweeden
emmer, voornamelijk wat betreft de winke
liers, zou ondergeteekende nog het onder
staande willen toevoegen.
Hij is in de gelukkige omstandigheid in
Haarlem een winkel met dagverblijf te mogen
drijven en betaalt zijn diverse lasten aan de
gemeenschap. Hij woont te Amsterdam en be
taalt als boven.
Omdat hij nu niet hier woont, maar wel
zijn lasten betaalt en vuilnis vergaart, moet
hij hiervoor nog eens extra betalen. Dus in
dit geval niet eens den tweeden emmer, neen
de eerste emmer wordt al direct op rekening
geplaatst: f2 plus f7,50 ophaalkosten per
jaar.
Is dit geen pracht reclame voor de vereeni-
ging Haarlem's Bloei?
Vestig U te Haarlem.... maar neem een
flinke buidel met geld mee, want alles is hier
extra voordeelig.
MATRA,
Julianapark 22
Wij brachten deze klacht over aan den di
recteur der Gemeentereiniging alhier, die er
op wees dat xxoodzakelijk verschil moet wor
den gemaakt tusschen huisvuil en zakenvuil.
Bij gemeenteverordening is geregeld, dat het
eerste gratis wordt opgehaald, doch dat voor
het laatste moet worden betaald. De directeur
vond dit ook logisch, omdat de bedrijfsonkos-
ten door een zaak op het product worden ge
legd, en wanneer ook het zakenvuil gratis zou
worden opgehaald, dit hierop neer zou komen
dat de mensehen, die geen zaken hebben, in
den vorm van belasting zouden meebetalen
aan hpt ophalen van het zakenvuil der 7.9
menschen.
