HET HOOGSTE RECHT
De oefeningen der Lichte Brigade
De directeur-generaal van de .Konink
lijke", ir. J. E. F. de Kok, vertrok
Woensdag met den heer H, M. Schmidt
Crans per eigen vliegtuig van Ypenburg
voor een zakenreis naar Zuid-Afrika
De bekende romanschrijver H. J. Rob
bers is op 69-jarigen leeftijd te Amster
dam overleden
De jeugd zong Woensdag bij de onthulling van een monument
ter nagedachtenis aan wijlen H. M. Koningin Moeder op het plein
der Regentesseschool te Utrecht door den burgemeester mr. dr.
G. A. W. ter Pelkwijk
Z. Exc. minister mr. J. A, de Wilde heeft Woensdag te Bergen op Zoom
het nieuwe bacteriologisch laboratorium van het bestuur der visscherij op
de Zfeeuwsche stroomen officieel geopend. De minister bekijkt vol belang
stelling een der te onderzoeken objecten
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
MILDRED DANNING.
(Nadruk verboden.)
IN DIEPSTE DUISTERNIS.
Jackson had de laatste sterke schakel, die
hem met zijn geboortestad verbond, vrijwillig
verbroken. De Monroels, die een vader, moeder
en zuster voor hem geweest waren, zijn eigen
vader, en Virginia, die hem het liefst op
aarde was, had hij met bloedend hart en ver
doofd van smart, uit zijn leven gerukt.
Hij keek de slanke meisjesgestalte na, tot ze
uit het gezicht was. Toen keerde hij zich om.
zocht naar het handvat van zijn suitcase,
streek zich met de hand over de oogen en liep
naar het station, zijn nieuwe leven tege
moet
Sedert zijn eerste besluit genomen was, had
hij niet getwijfeld, of hij deed het beste, wat
hij voor Virginia doen kon. Als de schande
aan het licht gekomen zou zijn, dan zou dit
ondraaglijk zijn, voor den persoon, wien de
schande treffen zou en het was veel beter dat
hij wegging en een nieuw leven begon, dan
dat Lloyd het moest doen. De jongen was
een schip zonder roer, niet in staat op zich
zelf te passen Als hij weg had moeten gaan
zou Virginia nem gevolgd zijn. En die twee.
bij wie de sympathie maar van éen kant kwam
zouden dezelfde sombere toekomst voor zich
hebben gezien waaraan hij nu het hoofd
moest bieden.
Zoo redeneerde hij. Maar nu hij in den
trein zat, begon hij te twijfelen. Hij had nog
een paar honderd kilometer op zijn kilometer
boekje, dat hij gekocht had, voor zijn heen
en weer reizen van en naar de universiteit.
Hij stapte in den eersten den besten trein,
die het station binnenreed, absoluut onver
schillig waar die hem brengen zou. Doch toen
hij verder en verder kwam van alles, wat hij
liefhad, vroeg hij zich af, of hij wel verstan
dig' geweest was en wat er gebeurd zou zijn,
als hij de waarheid gezegd en Lloyd ontmas
kerd had.
Na een poos gaf hij het op. Zijn hersens
hadden teveel doorgemaakt en inplaats van
alles rustig te overwegen, werd hij geplaagd
door levendige herinneringen aan den rechter
en Virginia, zooals ze er de laatste keer, toen
hij hen ontmoette, hadden uitgezien. In ieder
geval was het nu voorbij, hij had de eerste
stap gedaan en moest nu maar zien, hoe hij
zijn weg zelf verder moest afstrompelen.
Terwijl de trein hem puffend door het zon
nige, schilderachtige landschap voerde, zat
hij met niets ziende oogen naar de voorbij
vliegende velden, huizen en boomen te staren.
In zijn hart voelde hij een doffe pijn.
„Uw kaartje, alstublieft, meneer?"
Jackson keek op en liet zwijgend zijn kilo
meterboekje zien. „Maar waar gaat u heen,
meneer?" vroeg de conducteur, die zijn stil
len, bleeken jongen passagier aankeek.
,jk weet het niet".
De conducteur deed niet verbaasd. „Weet u
't niet meer, of bent u het nog niet met uzelf
eens?"
Ik ben het nog niet met mezelf eens", ant
woordde Jackson, met een flauw lachje, naar
den man opziend „Weet je ook een plaats
hier dicht bij, waar ik gapw werk kan krij
gen? Ik ben heel slecht bij kas op het oogen -
blik."
De conducteur dacht na. „Nu meneer, ik
kom van Evansville, hier dichtbij, dat is een
welvarend plaatsje, meneer en ik kan het u
werkelijk aanbevelen, 't Is ook maar dertig-
mijl van hier en als het u niet bevalt, kunt u
altijd verder gaan met de kilometers, die u
nog op uw boekje hebt."
Jackson lachte. „In orde", besloot hij. „Ik
ga naar Evansville". De conducteur scheur
de het benoodigde aantal kilometers uit het
boekje en gaf het terug. Toen wachtte hij en
sloeg zijn jonge passagier aandachtig gade.
Een oogenblik aarzelde hij voor hij begon te
spreken.
„U hebt zeker geen vrienden in Evansville,
meneer?"
„Zoo ver ik weet niet".
„Nu, meneer, mijn naam is White, Jeb Whi
te. Als ik u behulpzaam kan zijn
Jackson bedankte den man voor zijn vrien
delijkheid en schreef zijn adres op. Hij glim
lachte om den emstigen beleefdheid van
den man, maar niettemin voelde hij zich wat
beter, wat minder eenzaam. Jeb White's be
langstelling en vriendelijkheid, was op het
juiste oogenblik gekomen, om Jackson weer
wat op de been te helpen.
De dagen, die nu volgden, behoorden tot de
moeilijkste in zijn leven. Hij had ongeveer
vijftien dollar bij zich, de rest van zijn reis
naar het Noorden en van zijn kleine toelage.
Hij wist, dat de rechter hem meer gegeven zou
hebben, als hij geweten had, hoe weinig hij
had, of als Jackson er om gevraagd had,
maar van dit laatste was natuurlijk geen
sprake geweest. Verder had hij genoeg klee-
ren bij zich, om het zoo noodig, eenige maan
den uit te houden, en een paar gouden voor
werpen, die beleend konden worden, een hor
loge, manchetknoopen, een ring en een paar
dasspelden. Hij bleef den eersten nacht in
een klein hotel, liet er den volgenden dag zijn
tasch achter en ging op pad, om een goed-
koope kamer te zoeken. Hij liep de heele stad
door maar kon niets vinden, want de kamers
waren te duur, of te somber en vuil.
Op het laatst dacht bij aan Jeb Whites en
besloot den man aan zijn woord te houden en
hem op te zoeken.
Het opgegeven adres bracht hem naar de
buitenwijken der stad en Jackson slenterde
door verschillende vuile en morsige straatjes,
tot hij na eenige minuten verder te hebben
geloopen een klein wit huisje in het oog kreeg,
dat een eindje van den stoffigen landweg
lag. De stad was niet groot en hij had niet
ver behoeven te loopen. Bovendien was het
gezicht van het keurig onderhouden tuintje
voor 't huis en de wilde kamperfoelie, die
triomfantelijk over de portiek kroop en haar
jonge loten tot op het dak uitstrekte, een be
looning voor zijn tocht.
Jeb White was dien dag thuis en toen
Jackson klopte er was geen bel, opende
deze in hemdsmouwen de deur. Hij herkende
Jackson dadelijk en scheen blij hem te zien.
De laatste was nog te moedeloos en ver
vuld van zijn verdriet om gewoon te doen en
Jeb's vriendelijkheid en hulpvaardigheid trof
hem diep, waarop Jeb, die scheen te voelen,
wat er in zijn bezoeker omging, zijn belang
stelling verdubbelde.
„Doet u mij het genoegen, meneer en gaat u
even in de schommelstoel zitter, terwijl ik
met mijn vrouw spreek. Als Toby hier, of een
van de anderen, brutaal of lastig is, zegt u 't
me!"
Jackson werd in de kleine huiskamer ge
laten en dadelijk door drie kleine peuters, die
hem met den duim in den mond nieuwsgie
rig aanstaarden, omringd, terwijl Jeb aan de
achterdeur: „Emerald" riep. Emerald kwam
direct, haar handen aan de schort afvegend
en de golvende bruine haren uit het knappe
gezicht strijkend. Ze werd aan Jackson voor
gesteld en keerde zich, na hem ietwat verle
gen toegelachen te hebben, tx' haar man.
„Ja, Jeb, als meneer Morgan," Jackson
had besloten, zijn eersten en middelsten
naam Jackson Morgan te gebruiken,
„met eenvoudige kost te vreden is, nu. dan
geloof ik wel, dat we hem een geschikte ka
mer kunnen bezorgen."
Jackson was overrompeld, maar na een
oogenblik realiseerde hij, dat zulk een tehuis
hem wel zou bevallen. Zij waren buitenge
woon aardig en het huis was proper en zij le
ken er niet de menschen naar, om te trach
ten achter zijn verleden te komen en uit te
visschen, waar hij vandaan kwam en waarom
hij gekomen was.
Na eenig heen en weer gepraat, kon hij al
bij hen blijven eten, en toen ze het eens wa
ren over den pensionprijs, bracht hij zijn
tasch naar een klein, maar comfortabel en
zindelijk kamertje onder de dakpannen en
richtte zich daar in.
Daarna ging hij er op uit om werk te zoe
ken.
Eerst probeerde hij het als kantoorbedien
de, bij advocaten, verzekeringsagenten en
alle andere agentschappen, maar ze vroegen
allemaal getuigschriften of om referenties.
Bij de groote magazijnen en de banken,
overal kreeg hij dezelfde ontvangst. Er waren
genoeg jongelui met getuigschriften.
En zoo ging het maar door, van winkels
naar kantoren en banken, door de heete,
stoffige straten. Hij liep van den een naar
den ander, doch overal werd hij, soms op
kalme, soms op ruwe manier van de deur ge
wezen, terwijl zijn geld begon te slinken en
hij hoe langer hoe meer den moe<L begon te
verliezen.
Jeb White verklaarde, dat, als 't hem niet
mocht gelukken iets te krijgen, hij hem mis
schien wel een baantje als conducteur, of sta
tionsbeambte, zou kunnen bezorgen, omdat
hij zelf al tien jaar dienst had en goed aan
geschreven stond.
Jackson voelde natuurlijk niet veel voor een
werkkring, die zoo weinig promotiekansen in
het vooruitzicht stelde, tenzij hij elke an
dere mogelijkheid zou moeten opgeven.
Ge lukkig was de voeding bij de White's al
hoewel erg eenvoudig, heel goed en als Jack
son op den duur fut mocht verliezen, dan zou
hij lichamelijk tenminste weerstand kunnen
bieden. .(Wordt vervolgd,).
Op weg naar de oefeningen der Lichte Brigade, welke in
den Achterhoek zijn aangevangen en tot 20 September
duren. Een colonne passeert Nijmegen
draverijen ^eo'raanisee^^n^dp10^6'^^611'^!?We-rde" Woensd?t °P den Eemnesserweg te Laren kortebaan-prijzen-
ara georganiseerd om de .Gouden Zweep waarvoor de «beste en snelste paarden uit het land waren inge
schreven. Een moment tijdens de race
Een frissche dronk tijdens de groote schapen-
markt, welke deze week te Findon (Eng.) werd
gehouden
Van de 26 300 vaten haring,
bestemd voor Rusland, liggen
in Rotterdam 13150 vaten ge
reed om verscheept te worden
Tsjecho Slowakije rouwt over het verscheiden van oud-president Masaryk.
In de straten van Praag hangen huis aan huis de vlaggen halfstok
