AMSTERDAMSCHE
ASPECTEN.
VERRASSINGEN.
P 0 N D E R D A G Ï6 'SEPTEMBER '1937
HÏÏREEM'S DSGBCÏD'
3
Auto zwenkte plots
naar links.
Fietser gedoodbestuurder
en zijn vriend zwaar
gewond.
Woensdagavond reed een groote
bestelauto van de firma Van Doorn te
Groningen, geladen met stukgoederen,
van Groningen naar Leeuwarden.
Plotseling zwenkte de wagen op den
Frieschen straatweg bij Slaperstil,
gem. Hoogkerk, met onverminderde
vaart sterk naar links, raakte eerst
een juist passeerenden wielrijder,
botste vervolgens tegen een boom
en vloog daarna in brand. De fiet
ser, de 24-jarige smidsgezel J. Wes
terhof uit Leegkerk, die van zijn
werk te Aduard op weg naar huis
was, werd verscheidene meters
weggeslingerd. Door omwonenden,
die kwamen toesnellen, werd hij na
eenig zoeken in een sloot gevonden,
doch bleek reeds overleden te zijn.
De 24-jarige bestuurder van de be
stelauto, Is. de Vreeze uit Groningen
en een naast hem zittende vriend,
H. Postema uit Zuidhorn, die voor
plezier meereed, wisten zich, hoewel
zwaar gewond, uit de geheel ver
nielde cabine te werken.
De Vreeze kon nog mededeelen dat er iets
)an de stuurinrichting had gehaperd, doch
Jaarna verloor hij het bewustzijn. Verschei
dene doktoren uit de omgeving verleenden
hulp, waarna de beide zwaar gewonden naar
het Academisch Ziekenhuis te Groningen
werden vervoerd. Het parket onder leiding
van mr. Meindersma stelde ter plaatse een
onderzoek in.
Cees Laseur had het in Engeland
naar den zin.
Veel succes geluid.
Nu weer in ons land terug.
Met den boottrein uit Vlissingen is Woens
dagavond te 10 uur de Nederlandsche acteur
en tooneelleider Cees Lasseur teruggekeerd
uit Engeland, waar hij met succes in het
Globetheater als lid van een Engelsch ge
zelschap gedurende bijna 10 weken is opge
treden.
Cees Laseur heeft ons verteld van zijn
Engelsche ervaringen, die vrijwel zonder uit
zondering prettig zijn en waar hij met zóó
veel genoegen aan terugdenkt, dat hij hoopt,
ook in de eerstvolgende jaren weer gelegen
heid te krijgen om in Londen te spelen,
In het begin van dit jaar kreeg hij de uit-
noodiging, een rol te komen vervullen in
„Festival Time". Het stuk liep veertien da
gen in het Ambassy Theatre, geen West End-
theater, maar een z.g. Trial Theatre, waar
sommige producers hun stukken laten loo-
pen om te zien hoe publiek en pers er op
reageeren alvorens het groot opgezet en ten
koste van veel geld in het West End te
brengen.
Laseur had zeer goede critieken en vestig
de de aandacht op zijn spel, met het gevolg,
dat hij een uitnoodiging kreeg om in het
West End een rol te komen spelen in een
stuk van B'arré Lyndon „They came by night"
Lyndon is ook de schrijver van „The ama
zing dr. Ciitterhouse", het stuk, dat in Ne
derland door de Amsterdamsche tooneelver-
eeniging is opgevoerd.
Er werden acht voorstellingen per week ge
geven, alle avonden behalve Zondagavond,
en Woensdag- en Donderdagmiddag matinee.
Het stuk liep zeer goed, doch evenals alle an
dere Londensche Theaters had men te lijden
van de bank holidays en van de overmatige
hitte, die eenige weken te Londen heerschte.
De totale vertooningskosten van een een
voudig stuk als dit, waarin slechts vijftien
menschen meespelen, bedragen in een thea
ter als Globe Theatre circa 1000 pond per
week. Daartegenover staat echter, dat een
recette van 250 pond per avond in een der
gelijk theater niet ongewoon is.
De nieuwe plannen? vroegen wij. Het ant
woord was: in de eerste plaats hier weer
hard aan het werk gaan en zoo mogelijk aan
het einde van het seizoen weer naar Elnge-
land, want als men altijd te doen heeft met
de zorgelijke omstandigheden, waarmee het
tooneel in Nederland heeft te maken, is het
spelen in Engeland een genot. Maar mijn
gezelschap, grootendeels menschen met wie
ik nu reeds vijf jaar samenwerk, laat ik in
geen geval in den stuek
Ir. De Kok op weg naar Zuid-
Af rika.
De directeur-generaal van de Koninklijke,
ir. de Kok, die Woensdagochtend met den
heer Schmidt Crans van Ypenburg is vertrok
ken op weg naar Zuid-Afrika is in Parijs
geland.
Door tegenwind en ongunstige weersom
standigheden is over het traject Ypenburg
Parijs drie uur gevlogen, Daar ook de weer
berichten uit Midden- en Zuid-Frankrijk on
gunstig luidden en lage bewolking werd ge
meld, werd- besloten de reis Woensdag niet
voort te zetten, doch in Parijs te overnachten.
Heden zouden de vliegers bij gunstige weers
gesteldheid hun tocht vervolgen.
De winterdienst van de K. L. M.
Drie binnenlandsche lijnen worden gehand
haafd.
De IK. L. M. zal in haar binnenlandsch lucht
net in den komenden winter 3 lijnen in ex
ploitatie houden, te weten de Zeeland!ijn
(AmsterdamRotterdamHaemstedeVlis
singen), AmsterdamTexel en Amsterdam
Eindhoven, welke laatste verbinding over
Rotterdam gelegd wordt, daar op het vlieg
veld Waalhaven vele internationale doorver
bindingen tot stand kunnen worden gebracht.
Alle diensten worden tweemaal daags uitge
voerd, terwijl naar Eindhoven en naar Vlis
singen, Douglas-materiaal van het type D.C.2
wordt ingezet.
De Texellijn zal niet langer met Fokker
F Vila worden gevlogen, doch met Fokkers
Van het type f Vin.
De volkstuintjes.
Iemand, die geboren en getogen is in Haar
lem's lommerrijke dreven, zal gemakkelijk
kunnen beseffen, wat het zeggen wil het te
moeten stellen zonder de muziek van het rui-
schend geboomte, zonder het decor van het
weldadige groen, zonder de troostende en
immer-opbeurende vrienden, die boomen,
planten en bloemen toch zijn. Het Amsterdam
van weleer, hoewel niet zoo weidsch getooid
met gebladerte als vele andere steden, heeft
de aanwezigheid van boom en plant toch wel
naar waarde weten te schatten, getuige de
woudreuzen langs de grachten en in de tuinen
I der koopmanspaleizen en ook op andere plek
ken in en langs de stad. Tot de mechanisatie
haar intrede deed en de stem van de natuur
werd overdonderd door het gedreun der fa
brieken. toen de grauwheid van het leven
binnentrad, welke haar afspiegeling vond in
het stadsbeeld, dat er een dreigde te worden
van reeksen aaneengerijde nauwe en dorre
straten met afgrijselijk eentonige, woonkazer
nes, zooals het tijdperk van den z.g. revolutie
bouw die aan het nageslacht heeft achterge
laten, stomme getuigen van een neergang der
cultuur, welke zijn weerga nauwelijks kent.
Gelukkig is de reactie hierop niet uitgebleven,
ja, leven we nu, althans op het stuk van den
modernen woningbouw, in een tijd van ver
lichting, hetgeen echter niet wegneemt, dat
we tot op den huidigen dag opgescheept zitten
met een aantal stijllooze buurten zonder eenig
karakter, die een schande zijn voor het zoo
welbewuste Amsterdam. Het is een alleszins
verheugend verschijnsel, dat pleit voor den
menschelijken geest, dat er uit de kringen
van hen, die hun leven nu eenmaal in deze
gore, trieste wijken moeten slijten, de behoefte
is ontstaan om deze troosteloosheid in den
vrijen tijd, waarover men geleidelijk aan te
beschikken kreeg, te ontvluchten. Het betreft
hier grootendeels menschen, wien elke moge
lijkheid ontbrak in contact te komen met de
vrije natuur van bosch en heide, duinen en
strand. En toen is het wonder geschied, dat
als een variant op het verhaal van Mohammed
en de berg, de natuur tot den mensch is ge
komen. In den loop der jaren ontstonden op
de kale zandvlakten en woeste gronden aan
den rand der stad groene plekjes, die allengs
aangroeiden tot tuintjes en zoo is op den duur
het instituut ontstaan, dat nu alom bekend
staat als de volkstuinen, dat zich thans reeds
een blijvende plaats in het grootestadsleven
heeft veroverd, ja, er een onmisbaar element
is geworden, dat officieel wordt erkend en ge
steund, dat over een groote landelijke organi
satie beschikt en dat zelfs tot over de grenzen
toe zijn verbindingen heeft, welke hun bekro
ning vinden in den grooten Bond van de
„groene" internationale, zonder twijfel de
vreedzaamste onder zijn anders getinte broe
ders
De eerste prikkel tot het ontstaan van de
volkstuinen was er een van economischen
aard, namelijk de voedselnood in de oorlogs
jaren, die voor velen de noodzakelijkheid mee
bracht zelf den verbouw van groenten en fruit
ter hand te nemen, doch deze economische
prikkel was ials zoo vaak in de geschiede
nis een richtingaanwijzer voor het cultu-
reele werk, dat de volkstuin-arbeid ongetwij
feld geworden is.
Dezer dagen hebben de lieden, die op dit
gebied hun activiteit ontplooien en voor bui
tenstaanders meestal stil en onopgemerkt hun
gang gaan, eens letterlijk en figuurlijk de
bloemetjes buiten gezet door het organiseeren
van een grootsch-opgezette tentoonstelling,
die het volle licht der publieke belangstelling
op het volkstuinwerk heeft doen schijnen.
De expositie heeft het groote sociale nut
van de volkstuinen zeer duidelijk doen uit
komen en met trots mag geconstateerd wor
den, dat de gemeente Amsterdam vooraan
staat op dit terrein.
Op het oogenlblik beslaan de volkstuin
complexen veertien in getal, meerendeels
gelegen aan de Zuid-, Noord- en Oostgren
zen der stad reeds 1200 Hectaren grond,
terwijl het aantal volkstuinders reeds de
drie duizend gepasseerd is, ongeacht dan de
gezinsleden.
De volkstuinen bieden den stadsbewoners
een schitterende compensatie voor hun ge
dwongen verblijf in de zonlooze, van eenige
liefelijkheid verstoken omgeving. Zij vormen
een rustpunt in het jachtende leven van
bedrijf en verkeer en zoo het werkloozen be
treft, beteekenen de tuinen een opheffing
van hun lediggang, een mogelijkheid om hun
drang tot activiteit in positieven arbeid om
te zetten. Wat dit werk voor de deelnemers
beteekent, valt af te lezen uit de namen der
complexen: „Rust en Vreugd", „Vrijheid,
Blijheid", „Nieuwe Levenskracht" enz.
Wie de tuinen bezoekt, zal getroffen wor
den door de zorg en de liefde, waarmede de
natuur wordt verzorgd. Ja, men vertroetelt
bloemen en planten, zooals de moeder haar
kind.
Zoo zijn de volkstuinen tot een grooten
zegen geworden voor de bewoners van het
dichtbevolkte en nog vaak nauwbehuisde
Amsterdam. Zij zijn voor velen een middel
tot gezondheid en lichaamsarbeid. Hun cul-
tureele beteekenis schuilt vooral hierin, dat
zij den gemeenschapszin bevorderen, omdat
gezin met gezin arbeidt en groep met groep.
De tuinen zijn een prachtig middel om ge
zond te worden en gezond te blijven. Tuin
werk heeft een kalmeerenden invloed, om
dat het alle gejaagde gedachten uitschakelt.
Het gebruik van alle spierenbeteekent ver
ademing en verruiming en het werken in de
open lucht bevordert een gezonden slaap. De
zenuwen komen tot rust in de stilte van het
buiten-zijn. Ook voor de kinderen, die anders,
op de stoffige straat zijn aangewezen, zijn
de volkstuinen, die meestal een ruim speel
veld in de nabijheid hebben, een uitkomst.
Zwakken en herstellenden vinden er een
oord, waar zij spoedig weer op krachten kun
nen komen.
De saamhoorigheid vindt ook haar uit
drukking in de vorming van tooneelclubs en
zangkoren, in het opgewekte verenigings
leven, dat de bewoners van de tuinsteden
hebben opgezet.
Meestal werden de volkstuintn stiefmoeder
lijk bedeeld, moesten zij zich behelpen op
toevallig braak liggende stukken grond, moes
ten zij het het veld ruimen bij ieder uit
breidingsplan. Maar er komt nu verandering
ten deze. Te Amsterdam zijn de volkstuinen
officieel opgenomen in de nieuwe vergroo-
tingsplannen, waarin zelfs een aantal volks
tuinparken waarvan dus ook de omwo
nenden kunnen profiteeren is geprojec
teerd en wel zoo, dat zij op harmonische wijze
worden opgenomen in de voor ontspanning
bestemde gebieden, die alle om en tusschen
de woonwijken zijn gedacht. Dit beteekent
niet alleen, dat deze op een definitieve plaats
komen te liggen, doch ook, dat de oppervlak
te groot genoeg is voor de in de toekomst
te verwachten toeneming. Amsterdam geeft
hiermede een grootscheepsch voorbeeld, dat
zeker elders navolging verdient.
Met de stichting en bevordering van volks
tuinen op groote schaal is tevens een oplossing
gevonden voor het nijpende probleem van de
GAMDH l
GANDHI
De politiek heeft beslag op hem gelegd, maar anders zou hij geknipt
zijn voor directeur van een vegetarisch restaurant, of gérant van een
melksalon. Maar dan in een jacquet en niet zoo griezelig bloot.
Wanneer u 's avonds thuis kwam en u zoudt hem op uw mooie Per
zische tapijtje zien zitten, tien tegen één dat u niet zoudt zeggen
„Kijk 's, daar hejje Gandhi", maar dat u een gil van schrik zoudt
slaken en de straat op rennen om hulp bij de buren te halen. Hij is
voordeelig in den kost, maar juffrouw Brïttannia zou hem liever van
daag dan morgen kwijt willen zijn. Ze vindt hem maar een engerd en
aan een man wiens ribben je tellen kunt, is zoo gezegd geen eer te
beleven. „Dat zit maar altijd in mijn mooie kamer met de fijne Indische
spullen van m'n man zaliger, dat zit maar in z'n nakende hemmetje op
den vloer, dat eet niet en dat spreekt niet en wil je wel gelooven, dat
ik 'm geen minuut alléén zou durven laten, buurvrouw?"
besteding van den vrijen tijd van groote
groepen der bevolking, welke op dit punt nog
opvoeding behoeven. De volkstuinen betee
kenen inderdaad een middel tot regeneratie,
tot het richten van de belangstelling op wer
kelijk positieve levenswaarden, die in een tijd
als deze maar al te zeer verloren dreigen te
gaan. Besluiten wij met een woord, dat Dr.
Jac. P. Thijsse in dit verband liet hooren:
„Ons levensgeluk wordt voor een groot deel
bepaald door de gedachtensfeer, waarin wij
verkeeren. De gedachte aan den tuin is wel
een van, onze heerlijkste belevenissen. Het le
ven der planten vervult ons met bewondering
en blijdschap, van het oogenblik af, dat wij
het zaad toevertrouwen aan den met zorg
voorbereiden grond, totdat wij genieten van
blad en bloem en vrucht. Zelfs de tegenspoe
den, die wij ondervinden, zijn leerzaam en
brengen onze belangstelling op een hooger
peil. Wij leven met meer bewustheid mee
met de wisselingen van weer en wind en den
loop der jaargetijden en der jaren. Wij leeren
al meer en meer genieten van kleuren en vor
men en maken kennis met allerlei levende
wezens, waarvan wij vroeger het bestaan
niet vermoedden. Wij benaderen langs den
weg der practijk eenigszins de groote en on
doorgrondelijke geheimenissen van het leven.
Zoo leidt het pad van den volkstuin naar
nog veel hooger dingen dan malsche sla of de
mooie chrysanten."
A. D. L.
Verstoorde huwelijksvreugde.
Stoelen, gummistok en revolver kwamen er
aan te pas.
Een zeventienjarig meisje, dat aan de zor
gen van den Voogdijraad was toevertrouwd
en dat in een inrichting werd verpleegd, was
korten tijd geleden daaruit ontvlucht. Zij
hield zich verborgen voor de politie en voor
men haar op kon sporen, vernam men, dat
zij Woensdag te Amsterdam in het huwelijk
zou treden. Dit zou ten gevolge hebben, dat
zij meerderjarig werd, waardoor zij aan het
toezicht van den Voogdijraad onttrokken zou
worden. Om dit te voorkomen, heeft de Voog
dijraad ingegrepen. Twee rechercheurs ver
schenen voor de huwelijksvoltrekking in de
trouwkamer en arresteerden de jonge bruid
om haar weer naar het gesticht terug te
brengen.
De bruidegom, die pas achttien jaar is, nam
het geval kalm op, doch de familie dacht er
anders over. De politie moest, daar er met
stoelen gesmeten werd, van den gummistok
gebruik maken en zelfs met een revolver
dreigen.
De rust was betrekkelijk spoedig weer her
steld en het meisje kon op transport worden
gesteld.
Motor botst tegen
vrachtauto.
Bestuurder gedood, duorijder
levensgevaarlijk gewond.
Woensdagmorgen omstreeks elf uur
is op den Heerenweg te Heerier-
heide, ter hoogte van de Anjelier
straat, een motorfiets tegen een
vrachtauto gebotst. De auto kwam
van den rechterkant van den weg uit
een oprit en was op weg naar een
stortplaats. Op de motor zaten de 25-
jarige ongehuwde mijnwerker J.
Reesing en de 16-jarige G. Koort uit
Heerlerheïde.
R. werd zóó ernstig gewond, dat hij
enkele uren later is overleden. De toe
stand van Koort is zorgwekkend.
ONDER RANGEERENDEN TREIN GEDOOD
Woensdagmiddag is de 16-jarige H. Heb
ben uit Heythuizen, (L.) waarschijnlijk door
onoplettendheid bij het oversteken van de
sporen, op het emplacement van het station
KeipenGrathem door een rangeerenden
trein gegrepen en op slag gedood.
,Mies" is onder water verdwenen.
Opvarenden ternauwernood gered.
Het sleepschip ,Mies", metende 447 ton en
toebehoorende aan schipper S. Verboom te
Rotterdam, dat Woensdagmorgen, geladen
met kunstmest en gesleept door de sleep
boot „Aliwi", kapitein H. J. Klaeren, thuisbe-
hoorende te Amsterdam, de haven van Am
sterdam had verlaten met bestemming Zwolle
is Woensdagmiddag omstreeks half vier op
ongeveer 8 K.M. ten N. W. van Elburg op het
IJselmeer door slecht weer* overvallen. Het
schip verloor de zeilen en maakte spoedig
water, zoodat de schipper en zijn vrouw ter
nauwernood in staat waren op de sleepboot
over te stappen. Al hun hebben en houden
moesten zij achterlaten. Kort daarop ver
dween de „Mies" in de diepte.
Schip en lading waren verzekerd, doch de
inboedel niet. De schipper en zijn vrouw wer
den door de ,Alwi" naar Elburg gebracht,
waar zij in een café aan de haven zijn op
genomen.
Het schip is gezonken in de vaargeul, waar
ongeveer 10 voet water staat, en ligt gevaar
lijk voor de scheepvaart.
Wanneer ge veel boeken hebt, zoo'n paar
duizend, die uw werkkamer sfeer van eigen
heid en behaaglijkheid geven dan kunt ge
daaraan op een regenachtigen middag wan
neer ge niets onpleizierigers te doen hebt, aan
gename uren en pleizierige verrassingen be
leven. Tenminste: wanneer ge zóóveel van het
boek-om-zichzelfswille houdt, dat ge het koopt
om te lezen wanneer ge daartoe eens den tijd
vinden kunt. Dat zal zijn, wanneer gij der
dagen doch nog niet des levens zat zijt. Want
in het geroezemoes van iederen werkdag
droomt ge van een tijd, waarin dit geroezemoes
af zal glijden langs uw witte haren en oude
handen, maar uw hart wijd geopend zal zijn
voor al dat in de boeken staat.
De ware liefhebber van het boek, de teedere
minnaar van al het gedrukte en ingebondene,
spaart boeken, zooals zijn buurman guldens
spaart. Oók voor den ouden dag. Ook om op te
teren. Oók als voorraad. Maar dan: voor den
geest en voor het hart.
En de ware minnaar van het boek is een
hater van catalogiseeren: hij weet niet wat
zijn bibliotheek allemaal voor heerlijks bezit.
Alles staat zoo'n beetje door elkaar, maar de
boeken die hem zoo lief zijn dat hij ze noodig
kan hebben op een regenachtigen herfst
middag, een weemoedigen zoelen zomeravond,
een laten donkeren winternacht of een bloem-
zoeten dauw-geurigen lentemorgen die weet
hij met dichte oogen op den tast te vinden te
midden van alle schijnbare wanorde zijner
boekenkasten.
Doch op zoo'n willekeurigen, naar het boek
geneigden middag komen ook uit de diepten
der onbekendheid de verrassingen. Dan vindt
ge her en der tusschen bekende banden, rug
gen, kleuren en rijen in plotseling iets dat ge
niet wist te bezitten: een oude gedichtenbun
del van een lang-vergeten jongen dichter, die
na dit ééne nooit meer iets geschreven heeft
en nu misschien directeur van een bijpost
kantoor of agent van een levensverzekering
is; een essay van een geleerde van wien ge u
den naam zelfs niet herinnert; een roman,
dien ge ge herinnert u dat nog vaag op
uw zestienden verjaardag van een lieve tante
ten geschenke kreegt; de dissertatie van een
juridischen vriend met hooge sociale ambities
(hij is nog steeds hoofdcommies en hij zal wel
nooit meer referendaris worden) en uit al die
vergeelde, muffe en stoffige bladzijden met
schoonheid en wijsheid, waarvan ge zonder
het te vermoeden, gedurende tientallen jaren
de bezitter zijt geweest, komt u de betrekke
lijkheid van alle menschelijks tegemoet.
Ge bladert wat in die verrassende vondsten
en vindt altijd wel wat dat even uw aan
dacht geboeid houdt, al is het maar één
strofe van een klein vers; één origineele we
tenschappelijke gedachte; of één fijne blad
zijde van een dikken, vergeten roman.
En dan krijgt die verrassing de geur van
den weemoed: dat er toch in al die dingen,
die alleen maar verrassingen zijn, omdat ze
volkomen vergeten waren, omdat ge van hun
bestaan niet meer afwist, omdat ze geheel-
toevallig en geheel-willekeurig uit den doode
van de boekenplanken herrezen kwamen
omdat in die dichtbundels en romans en
essays, die niemand zelfs nog bij name meer
kent, vele dagen en jaren en levens van
idealisme en illusies saamgebundeld zijn.
Omdat mannen en vrouwen er hun teeder-
ste en liefste en wijste gevoelens en denk
beelden in hebben neergelegd; omdat het
zulk een heerlijk-grootsch oogenblik voor
hen en voor wie hen liefhadden was, toen
die vrucht van zooveel liefde en genegenheid
den vorm vond van een heusch boek
En nu staan zij ergens achter in een boe
kenkast, komen toevallig voor den dag en
wekken alleen maar verwondering om hun
onbekendheid.
Een willekeurig heer heeft ze in zijn han
den en bladert er in en vindt hier en daar
wel iets dat hem treft.
Dat is het treurspel van de illusie der
menschelijke scheppingen. En de eenige
troost voor de treurenden kan zijn dat zij
hun lot vroeg of laat met bijna alle Schep
pers deelen. Alleen een Homeros, een Dante,
een Goethe ontloopen die tragedie. En alle
anderen, millioenen in duizenden jaren, gaan
verloren. Vroeg of laat dat is hetzelfde.
En met de boeken van den boeken-min-
naar gaat het als met de guldens van zijn
buurman den guldenminnaar: panta rei....
Alles stroomt
Naar de vergetelheid.
Mr. E. ELTAS.
Radio-uitzeiiding Troonrede.
Zooals reeds eerder werd bekend gemaakt,
zal de troonrede, door H.M. de Koningin op
Dinsdag 21 September uit te spreken bij ge
legenheid van de opening van de Staten-Ge-
neraal, door middel van den radio-omroep
worden uitgezonden.
Voor wat Nederland betreft, zal dit ge
schieden door de A.V.R.O. en de K.R.O., die
verder aan de uitzending ieder een eigen re
portage verbinden, aanvangende ten 12.30 u.
Door de Rijkszenders PCK op 16,3 M. en
PCV op 16.6 M. golflengte zal de troonrede
naar Indië worden uitgezonden, aangevuld
met de A. V. R. O.-reportage. PCV zal op en
kele zijband werken met onderdrukte draag-
golf.
Eveneens zal die uitzending en wel met
eigen reportage van 12.2013.30 uur plaats
hebben door de Phohi op golflengte 16.88 M.
TWEE BOVENHUIZEN UITGEBRAND.
In een der uitgebreide nieuwe woningblok
ken van de gemeente Brunssum is Woensdag
middag om vier uur brand uitgebroken. Het
vuur ontstond in de woning van den heer S.
en het zag er naar uit, dat verschillende
huizen door den brand zouden worden aan
getast. Er stond een hevige wind, die de vlam
men in één richting joeg, hetgeen in zooverre
gunstig was, dat de brandweer haar krach
ten op één punt concentreeren kon. het bo
vengedeelte van het huis van den heer S.
brandde geheel uit. Dit was eveneens het ge
val met de daaraan grenzende woning, be
woond door den heer H. De brand is ontstaan
door het vlam vatten van roet in den schoor
steen.
Bestelauto door trein gegrepen.
Bestuurder slechts Uclit gewond.
Woensdagmorgen is een bestelauto op den
onbewaakten overweg in den Provincialen
weg nabij Mijdrecht door den trein, komen
de van Uithoorn, gegrepen en totaal verbrij
zeld in den berm geslingerd. De bestuurder,
de heer Witte uit Amsterdam, kwam er won
der boven wonder goed af. Hij kreeg enkele
wonden doordat hij door de voorruit van zijn
auto schoot.
