GAVEN VOOR HET KERSTFEEST
Rechter zonder genade
FEUILLETON
door
GEORG FROESCHEL.
30)
In het begin had zij gemeend, dat de taak
ie licht zou zijn, maar het bleek dat zij er
len dag mee vulde. Marianne de flinke, ener-
{ieke zakenvrouw, is als huisvrouw in het be-
;in in het geheel niet flink of energiek. Zij
noet het kookboek bestudeeren in plaats van
iet spoorboekje en maakt daarbij ook al de
fouten, die andere beginnelingen in de huis
houding maken.
Vroeger dirigeerde zij zonder eenige moeite
een groot reisgezelschap van Berlijn naar
Messina, nu is zij den ganschen morgen bezig
een 'bescheiden middagmaal voor twee perso
nen op tijd op tafel te kunnen zetten en slaakt
zij een zucht van verlichting al het maar half
in orde is. Er behoort ervaring en energie toe
om bij den groenteboer onder een stapel kool
de mooiste er uit te zoeken, en wanneer men
voor het eerst gasten ontvangt (Advokaat Ra-
venner en Ethel, rechter Schreiner en zijn
vrouw) dan zijn er duizenden moeilijke pro
blemen op te lossen, en zenuwsloopende cri
sissen te overwinnen. Maar ook na heele ge
wone dagen en avonden is zij vaak veel meer
uitgeput dan indertijd gedurende het Kerst
seizoen en Paschen of vlak voor de groote zo-
mervacantie, wanneer het reisseizoen zijn
hoogtepunt bereikt. Langzamerhand leert
Marianne het stille, bescheiden beroep van
huisvrouw, langzamerhand leert Questenberg
het om echtgenoot te zijn Hij went eraan om
reeds bij het ontbijt een vis a vis te hebben,
hij past zich aan aan het feit dat men in een
huwelijk zelden alleen kan zijn wanneer men
alleen wil zijn, dat men spreken moet als men
liever had willen zwijgen. Met dit alles raakt
hij bekend, en hoe meer hij daarmede ver
trouwd raakt, hoe beter zich zijn talenten
van echtgenoot ontwikkelen. Attent, vol liefde
rijke zorg en beheerschte teederheid is hij van
den eersten dag af, maar zijn zenuwen wordt
hij eerst veel later de baas. In het begin heeft
hij nog al eens melancholieke buien, doch die
worden langzamerhand zeldzamer, en Marian
ne, die hem in den aanvang met een geheime
angst heeft gadegeslagen, denkt er nu zeker
van te kunnen zijn, dat hij zich naast haar op
zijn gemak voelt, dat hij geen geheimen meer
heeft.
Zoo vervaagt ook langzamerhand haar ge
heim, de ontmoeting voor de deur van zijn
vrijgezellenflat. De bittere vraag, waarmede zij
in de eerste nachten van hun huwelijk hem
wilde doen opschrikken, als hij slapend naast
haar lag, terwijl zij door een pijnigende
verdenking gekweld werd, blijft onuitgespro
ken. Nieuwe gevoelsbanden tusschen man en
vrouw ontstaan en omstrikken haar. Wat
vroeger geweest is schijnt Marianne een wil
dernis toe, een chaotisch landschap zonder
weg noch voetpad.
Marianne vertrouwt haar man met recht.
Hij is weer de normale ambtenaar geworden,
die punctueel naar zijn werk gaat en zijn
plicht nauwgezet vervult. Het geval Karl Rit-
tenwald, de strijd en de misdaad terwille van
het recht, liggen ver terug, en het is of de
problematische daad van den rechter in het
niets vervaagd is. Questenberg heeft zich na
zijn overwinning zeer menschelijk, zeer mee
voelend getoond. Dank zij zijn voorspraak boet
Rittenwald zijn straf in een der nieuwste ge-
gevangenissen, die volgens moderne opvat
tingen geleid wordt, hij is den directeur warm
aanbevolen geworden en geniet alle toege
stane gunsten. Zooals de rechter hoort geeft
zijn gedrag geen enkele reden tot klagen, de
autobankwerker en voormalig voetbalspeler
verricht vlijtig en gewillig al het hem toege
wezen werk, gehoorzaamt de opzichters en
past zich geduldig aan de gevangenisdiscipline
aan. De gevangenis-geestelijke gelooft vast
en zeker, dat de gevangene tot inkeer gekomen
is en dat hij na zijn terugkeer in het burger
lijke leven niet weer struikelen zal.
Zoo lijkt het dan, alsof Questenberg's daad
in het belang van iedereen gerechtvaardigd is.
Steeds minder denkt hij eraan, begrijpt haar
niet meer goed en herinnert zich haar met
die nietgeloovende verbazing, die men on
dervindt als men terugdenkt aan zijn jeugd-
streken. Ergens boet een gevangene zijn straf,
hij boet haar geduldig, heeft misschien berouw
van zijn misdaad en zal aan de maatschappij
teruggegeven worden. Dat is alles wat er na
dat wilde oproer gebeurde, dat zijn de eenige
gevolgen van Questenberg's misdaad.
Oh ja, eenige weken voordat Questenberg
in het huwelijk trad, nam de hospita van den
rechter zijn winterjas, eens geducht onder
handen met de mattenklopper, en hoorde zij
een gerinkel. Toen ze verschrikt haar hand in
de jaszak stak vond zij een handvol scherven,
de onherkenbare overblijfsels van een porce-
leinen beeldje. Haastig verborg de vrouw de
splinters diep in de vuilnisemmer en wapende
zich met energieke antwoorden tegen een
streng verhoor.
Maar Questenberg vroeg nooit naar de por-
celeinen bedelaar. Geen spoor bleef $r van
dien middag, geen tastbaar bewijs bestaat
meer, de rechter vergeet zijn misdaad en Irma
Stiewekind, die zijn werktuig geweest was.
Hij gaat tegenwoordig zoo vroeg mogelijk
van zijn bureau naar huis en laat nooit na,
op weg naar huis een kleine attentie voor
Marianne te koopen. Zij is vol goede hoop en
Questenberg wil haar op allerlei manieren
zijn teedere zorgen en zijn dankbaarheid too-
nen. Een liefhebbend, plichtgetrouw echtge
noot, die zijn werk goed doet, een vrouw, die
haar man vertrouwt en met hem door sterke
gevoelsbanden verbonden is het moet wel
een gelukkig huwelijk worden.
XX.
DE SLEUTEL.
Waldemar Stiewekind leidde al sedert weken
een dubbel leven daar hij overdag vele uren
bij zijn geliefde doorbracht en hij toch zijn
best deed om zich tegenover zijn vrouw een
liefhebbend echtgenoot te toonen. Correct,
zooals hij ook in zijn zaken was, wilde hij zich,
tenminste uiterlijk tegenover zijn vrouw ge
dragen, zij moest niet beleedigd worden, geen
gebrek aan teederheid hebben, niet merken,
dat hij haar bedroog.
Daar dit voor het eerst met hem het geval
was, leed zijn goeden wil schipbreuk door zijn
slechte techniek. Geroutineerde echtbrekers
hebben steeds geloofwaardige uitvluchten en
slagvaardige leugens bij de hand en het per
soneel weet altijd wat zij hun meester ver
schuldigd zijn en dekken hem in den rug.
Maar Waldemar's personeel was niet zoo goed
geschoold. Als hij voorgaf om een zakenreis
te moeten ondernemen om met de ander een
klein uitstapje te kunnen maken, dan was
zijn secretaresse wel op de hoogte, maar de
procurist belde dan Irma op om bezorgd te
informeeren hoe zijn chef het maakte, daar
hij gehoord had, dat hij met griep te bed lag.
Op het gebied van dit soort organisatie had
Stiewekind geen ervaring en het mechanisme
dat zijn ontrouw verbergen moest, greep nooit
perfect in elkaar. Dan weer verraadde de
chauffeur hem, dan het kamermeisje, dan een
zakenvriend, maar meestal verried hij zich
zelf. Discretie moet men geleerd hebben, ook
in zijn eigen zaken. Zoo begreep Irma dan ook
eindelijk dat zij bedrogen werd. Door een op
eenvolging van toevallen en misverstanden
vernam zij niet alleen het feit, maar ook den
raam van haar mededingster. Als Waldemar
na het avondeten zich excuseerde door te zeg
gen, dat hij naar de Industrieeele Club moest
dan wist zij, dat hij naar Martina Plöhn in
de Rankestrasse ging. Desondanks hief zij ge
duldig en zacht haar wang voor een afscheids
kus omhoog.
Zij was te zwak en te zachtmoedig om zich
te verweren, zelfs zonder voldoende wilskracht
om hem te laten merken dat ze wist waar hij
naar toe ging. Zij had gem jaloersche buien,
daarvoor was ze te laks, zij vermoeide haar
hoofd en hart niet in slapelooze nachten, zij
rieed als een plant, die het aan licht en water
ontbreekt. In haar vegetatieve bestaan on
dervond zij het bedrog waaraan zij blootgesteld
was als een storing van de orde en stilte,
waarin ze gewoon was te leven, als een zwoele
onweersatmosfeer, die haar zenuwen van
streek bracht. Hoe zij het in zich verwerkte,
hoe zij het dulde, toonde zij op geenerlei ma
nier. Slechts de kleine Michael voelde de ver
andering die bij zijn moeder plaats gehad had,
door de lusteloosheid, waarmede zij zijn lief-
koozingen beantwoordde, en het kamermeisje
Bertha merkte op, hoe haar morgen gebabbel
zonder een spoor van interesse door Irma aan
gehoord werd.
Zoo liet Irma zich kennen als een gemakke
lijke echtgenoote voor Waldemai Stiewekind,
en het zou zeker niet tot een open breuk, tot
een hartstochtelijk huwelijksconflict gekomen
zijn, als Stiewekind den sleutel niet vergeten
had.
De sleutel, dit koude, grauwe stukje ij zei
was van alles de schuld. Hij straalde boozc
tooverkracht uit, die Stiewekind's liefdeleven
verstoorde, die Irma in een vertwijfelden strijd
om het bestaan stortte en die het noodlot
werd voor den rechter Questenberg. Op een
middag kwam Stiewekind om vijf uur van kan
toor thuis, sprak een paar woorden tot Irma,
die met open oogen op een divan lag, ging
daarop naar zijn slaapkamer en verscheen na
een poosje geschoren, naar Eau de Colongne
ruikend en gekleed in zijn nieuwe pak, dat de
kleermaker den vorigen dag afgeleverd had.
„Ik heb een bespreking in het Bristol Hotel
met een paar heeren uit Dusseldorf, maar kom
in elk geval thuis eten. Het kan wat laat
worden, blijf dus gerust nog wat liggen."
(Wordt vervolgd.)
Het huwelijksgeschenk der Koninklijke Landmacht aan het Prinselijk Paar bestaat uit een kamerscherm, vervaardigd in de Ge zangeres Jarmila Novotna begaf zich Dinsdag terstond na haar aankomst in Amsterdam naar den
afdeeling houtbewerking van het luchtvaartbedrijf te Soesterberg met een schilderstuk van D. Nijland en beeldhouwwerk Stadsschouwburg voor de repetities van Strauss' «Der Rosenkavalier», waarin zij de hoofdrol zal ver
van Tjipke Visser tolken
Onder voorzitterschap van Sarraut heeft het comité ter regeling Het museum voor Onderwijs te Den Haag is met eenige be
ven de relaties tusschen Noord Afrika en Frankrijk te Parijs langrijke aanwinsten verrijkt Een fraaie collectie aardewerk
vergaderd uit Ceram, het zgn. «Boeli Boeli»
Wie kookt het best? Een overzicht
tijdens den kookwedstrijd, welke ter
gelegenheid van het jubileum van den
Oostenrijkschen huisvrouwenbond in
de Sofiezaal te Weenen werd gehouden
Prof. mr. P. J. M. Aalberse, die benoemd is tot lid van den Raad van State, nam Dinsdag afscheid als voorzitter der Tweede Kamer.
Prof. Aalberse (rechts) tijdens zijn afscheidsrede. Links aan de ministerstafel onderscheidt men van voor naar achter: mr. M. P. L
Steenberghe, Ch. J. I. M. Welter, H. van Boeyen, mr. C. M. J. F. Goseling, mr. J. A. N. Patijn, dr. H. Colijn, mr. J. A. de Wilde,
J. van Dijk, prof. dr. J. R. Slotemaker de Bruïne, mr. dr. ir. J. A. M. van Buuren en prof. mr. C. P. M. Romme
Op het kantoor van den Waterschout te Amsterdam
is men bezig met het verzenden der pakketten voor
de zeelieden, die het Kerstfeest op zee zullen door
brengen
De nieuwe Lord Mayor van Londen is
Dinsdag als zoodanig geïnstalleerd. De
Lord Mayor's koets in den optocht,
welke bij deze gelegenheid door
Londen's straten trok
