DINSDAG 16 NOVEMBER
1937
HAARLEM'S DAGBLAD
8
VOOR DEN-
-POLITIERECHTER
D
Voorwaardelijke veroordeeling.
Vele menschen vragen, als zij voor den po
litierechter moeten verschijnen, een voorwaar
delijke straf, maar schijnen die niet zoozeer
als een straf te beschouwen, veeleer als een
vrijspraak of als een soort recht, dat men bij
het eerste delict heeft. Dat het een hoogst
ernstige waarschuwing inhoud en gegeven
wordt met de bedoeling de menschen van het
kwaad terug te houden, hun een moreelen
steun te geven, dat dringt tot velen niet goed
door. Het gevolg is, dat veel voorwaardelijke
straffen ten uitvoer gelegd moeten worden en
ook nu moesten twee personen dit ondervin
den.
Het is te begrijpen dat, als iemand voor den
politierechter verschijnt, die al eens voor
waardelijk veroordeeld is en wiens proeftijd
nog loopt, of al zou deze geëindigd zijn, dit
nog maar kort geleden is, de justitie zeer
sceptisch tegenover de smeekbede om een
tweede voorwaardelijke straf staat. Wat heeft
die eerste dan eigenlijk gebaat?
We zagen een vrouw, moeder van zes kinde
ren. in het bankje zitten, die in een warenhuis
een broche, een kleedje en een dozijn zakdoe
ken gestolen had en een paar jaar geleden
voor een dergelijk feit een voorwaardelijke
straf had gekregen. Nu vroeg zij er weer een
en een heer van de reclasseering kwam dit
nu wel niet rechtstreeks steunen, maar toch
kwam hij een clemente straf vragen, zonder
bepaald met argumenten aan te komen, waar
uit kon blijken, dat de vrouw het goede had
gewild, 't Was hoofdzakelijk een beroep op
haar groot gezin, waaruit zij noode gemist
kon worden.
Maar, vroeg de officier welk nut heeft dan
een voorwaardelijke straf? en hij verklaarde,
dat het kwaad door zoo'n straf in de hand
wordt gewerkt. Winkeldiefstallen zijn ernstige
delicten, waartegen streng moet worden op
getreden en wanneer dan toch de vrouw al
eens de groote gunst is ten deel gevallen een
voorwaardelijke straf te krijgen, zou het, vol
gens den officier, niet toelaatbaar zijn weer
zoo'n straf op te leggen, vooral niet in dit ge
val. waar de vrouw nog trachtte met leugens
zich er uit te redden. Zij beweerde namelijk,
dat ze de goederen in haar tasch had gesto
ken met de bedoeling een verkoopster op te
zoeken om te betalen. Het onwaarschijnlijke
van dat verweer springt terstond in het oog,
als men bedenkt, dat een broche op een heel
andere afdeeling ligt dan zakdoeken en dat
iemand, die een verkoopster zoekt, de goede
ren niet in een tasch stopt.
De politierechter nam het verweer dan ook
niet aan en voelde ook niet veel voor een
voorwaardelijke straf. Evenwel wees hij den
eisch van den officier, een maand gevange
nisstraf. nog niet toe. maar bepaalde, dat er
een reclasseeringsrapport zou worden aange
vraagd.
Nog een recidivist.
Weer verscheen er een. die al eens een voor
waardelijke straf had gehad en niettemin zich
opnieuw aan hetzelfde strafbare feit had
schuldig gemaakt, 't Was een steuntrekker,
die inkomsten had verzwegen en zoodoende
meer steun had gekregen dan waarop hij
recht had. De man gaf toe, dat hij verkeerd
had gedaan, maar de werkloosheid had, zei
hij, zoo'n noodtoestand geschapen, dat hij
voor de verleiding bezweken was en zijn 6 of
7 gulden, die hij een paar weken lang had ver
diend, niet had opgegeven.
De politierechter wees er op, dat de steun
begrijpelijk zoo laag is gesteld, dat de steun
trekkers er niet ruimschoots van kunnen ko
men, want dan zou er geen prikkel meer zijn,
bij velen althans, om werk te zoeken. Alle ver
diensten bovenop de steunuitkeering leggen
zou beteekenen met weinig arbeid een goed
bestaan hebben en den bonafide arbeider het
werk ontnemen.
De verdachte, meende de officier, is er nog
niet voldoende van overtuigd, dat hetgeen hij
heeft gedaan, misdadig is en voor een tweede
voorwaardelijke veroordeeling kon de officier
geen termen vinden, waarom hij een onvoor
waardelijke straf van 2 maanden eisclite.
De politierechter vond die straf te hoog,
aangezien hij begreep, dat verdachte meer uit
nood dan uit misdadigheid had gehandeld,
doch een voorwaardelijke straf kon hij :n dit
geval niet opleggen; hij gaf 8 dagen gevange
nisstraf.
Een ruwe knaap.
Een stevige knaap van omstreeks 20 jaar
in het beklaagdenbankje, een heel klein,
tenger vrouwtje voor het getuigenhekje; neen
dat was geen tegenpartij. In 't algemeen doet
het weinig sympathiek aan, als een man een
vrouw slaat, maar het was al heel weerzin
wekkendste hooren. dat die groote jongen het
kleine vfouwtje in 't gezicht had geslagen en
met zijn voeten tegen het lichaam had ge
schopt. wat haar bloeduitstortingen had ver
oorzaakt en haar zoo had aangegrepen, dat
zij buiten kennis was geraakt.
En hij kon eigenlijk niets opgeven, wat zijn
woede en gewelddadigheid eenigszins kon
rechtvaardigen.
Het zoontje van de juffrouw had een kaats
bal in het voortuintje van buurman laten rol
len en deze wou den bal niet teruggeven. De
juffrouw wilde nu het kind over het hekje
tillen om zelf den bal te halen en dat was nu
het heele motief om te gaan schoppen en
slaan; misschien had de juffrouw zich nog
een of ander min vriendelijk woord laten ont
vallen. De officier van justitie kon geen ver-
schoonende omstandigheden vinden cn een
geldboete vond hij niet op haar plaats
8 dagen gevangenisstraf luidde de eisch en
de rechter ging er mee accoord.
LEZING OVER ADA NEGRI.
Dinsdag 23 November zal in het zaaltje van
de Kerkuil prof. Tabio Rosanelli uit Florence
een lezing houden over de grootste, levende
Italiaansche dichteres Ada Negri.
VOORDRACHT DOOR LEO STRAUS.
De voordrachtkunstenaar Leo Straus zal op
Zaterdagavond 27 November in de Aula van
het Kennemer Lyceum een voordrachtavond
houden.
Het programma vermeldt o.a.: Goethe's
Faust, Hexenlied. Jaakobs Traum en Merijntje
Gij zen.
OUD-LEERLINGEN VAN TUINBOUW-
CURSUSSEN.
De afdeeling Haarlem van den Ned. bond
van oud-leerlingen der Tuinbouwcursussen
houdt op Woensdagavond 17 November in
café „Spoorzicht" een ledenvergadering, waar
de heer G. Post een lezing zal houden over
„Besdragende heesters".
Bij voldoende belangstelling zal. samen met
de Mij. voor tuinbouw en plantkunde een cur
sus worden gegeven in „Bloemschikken en
binden".
UITVOERING AERDENHOUT'S TOONEEL-
ENSEMBLE.
Het bekende Aerdenhoutsche Tooneel-En-
semble geeft in samenwerking met de Haar-
lemsche Postfanfare op 30 November een uit
voering in den Stadsschouwburg te Haarlem.
Opgevoerd wordt „De Privé-Secretaresse"
van A. den Hertog.
LICHTBEELDEN.
Woensdagavond zal in gebouw Lange Hee
renstraat 6 een samenkomst plaats vinden, met
lichtbeelden over het boek van Ida Keller ..Een
vaste Woning'" Dezelfde vertooning zal ook
voor Ouden van dagen Dinsdagavond in Huize
Hou trust, Westerpark, plaats vinden, waar het
Chr. Zangkoor Eben Haëzer zijn medewerking
geeft.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIOCENTRALE OP WOENSDAG
17 NOVEMBER 1937.
Programma I: Hilversum I.
Programma II: Hilversum II.
Programma III: 8.C0 Keulen. 10.35 Parijs
Radio. 10.50 Keulen. 1.20 Ned. Brussel. 2.20 Di
versen. 3.05 Parijs Radio. 3.20 Keulen. 5.20 Pa
rijs Radio. 6.20 Londen Regional. 7.20 Diver
sen 8.20 Fransch Brussel. 8.40 Boedapest. 9.20
Londen Regional. 10.20 Fransch Brussel. 10.30
Berlijn. 11.20 Diversen.
Prfogramam IV: 8.00 Ned. Brussel. 9.20 Di
versen. 10.35 Droitwich. 11.35 London Regio
nal. 1.20 Droitwich. 2.20 London Regional. 3.20
Droitwich. 10.55 London Regional. 11.15 Droit
wich.
Programma IV: 8.00 Ned. Brussel. 9.20 Di-
7.00 Eigen gramofooplatenconcert: Tiroler-
muziek van Jodelzang afgewisseld met Accor-
deonmuziek. 1. Kirchweich Schottisch, Tiroler
Kapel; 2. Kuckuck, Minna Reverelli; 3. Ver-
schiedene Schweizer Jod'ler, Minna Reve
relli; 4. Auf zum Tanz, Tiroler Kapel; 5. Six
Hits of the Day. Primo Scala Acc. Band; 6.
Mountain Melodien, George van Dusen; 7.
Bayerische Volkstanze le deel, Tiroler Kapel;
8. Annamirl, Minna Reverelli; 9. Six Hits of
the Day, Primo Scala Acc. Band; 10. Bei uns
Dachauer, Minna Reverelli; 11. The Jodeling
Mouthorgan player, George van Dusen; 12.
Bayerische Volkstanze 2e deel Tiroler Kapel.
8.00—12.00 Diversen.
op de pijnlijke
plek.bestrijdt
HOEST. KEELPUH
GRIEP, RHEUMATIËK
STEKEN IN DEZUekz
PIJNSTILLENDE WATTEN
(Adv. ingez Med.)
Het 20-jarig bestaan der Sovjet-
Unie.
Herdenkingsbijeenkomst in het Concert
gebouw.
In het Gemeentelijk Concertgebouw had het
Gulden Boek Comité gisteravond een Her
denkingsbijeenkomst georganiseerd ter gele
genheid van het 20-jarig bestaan der Sovjet-
Unie.
De voorzitster Drs. Fenny de Graaf hield
op dezen avond een rede waarin zij o.m. wees
op den vooruitgang van de Sovjet-Unie in de
afgeloopen twintig jaar. In de Sovjet-Unie
wordt, aldus spreekster, iedere arbeider die
zijn werk goed verricht, geëerd en wordt hem
de kans geboden zich verder te ontwikkelen.
Ook de ontwikkeling op het platteland heeft
gestadig voortgang gevonden.
Hierna werd het woord gevoerd door Ds.
Snethlage, predikant te Oyen.
Er bestaat een oud Russisch spreekwoord:
..Rusland is geen land, het is een wereld", al
dus ving Ds. Snethlage zijn rede aan. Spreker
zou hier nog aan toe willen voegen: Rusland
is niet alleen een wereld, doch ook een nieuwe
wereld.
Een nieuwe cultuur is doorgedrongen tot
300.000 dorpen; vele ongeletterden hebben
leeren lezen en leven thans mede met het
wereldgebeuren.
In Rusland behooren economische crises,
conjunctuurschommelingen en werkloosheid
tot het verleden omdat de loonsverhooging
gelijken tred houdt met de productie.
In de Sovjet-Unie is de vrouw de gelijke
geworden van den man met de zelfde econo
mische rechten en plichten.
Al deze dingen zijn in Rusland slechts mo
gelijk geworden omdat de arbeidersklasse in
de Sovjet-Unie het heft in handen heeft.
Het nieuwe Rusland gaat fier en zelfbewust
de toekomst tegemoet.
De Sovjet-Unie voert nu al twintig jaar een
consequente vredespolitiek die gericht is op
een algemeene ontwapening. Worosjilof heeft
nog onlangs bij de groote parade van het
Roode Leger verklaard: „Ons leger is een vre-
desleger, dat zich slechts als het aangevallen
wordt zal verdedigen. Dan zal het echter ook
den strijd verplaatsen naar het terrein van
den aanvaller."
Wanneer de arbeidersmassa's niet langer
verdeeld zijn doch tezamen met de Sovjet-
Unie optrekken, aldus besloot spreker, zal
hun opmarsch door niets kunnen worden ge
stuit.
Louis de Visser, lid der Tweede Kamer, sprak
na de pauze een herdenkingsrede uit. Op 7
November 1917 brak de sociale Russische
revolutie uit. Niettegenstaande de vele moei
lijkheden waarmede Lenin in het begin te
kampen had, wist hij toch belangrijk werk tot
stand te brengen. Na verwoeden strijd tegen
binnen- en buitenlandsche tegenstanders
wilde Lenin vrede. Ook tijdens zijn verdere
regeering heeft hij, aldus spreker, steeds
consequent deze vredespolitiek gevoerd. Trou
wens ook in deze dagen voert de Sovjet-
Unie nog steeds dezelfde vredespolitiek.
Ook economisch heeft Rusland na de revo
lutie groote moeilijkheden moeten overwin
nen om tot een behoorlijke productie te
komen.
Spreker besprak ook nog uitvoerig de 5
jaren plannen die tot gevolg hebben gehad
dat de industrialisatie, de machinebouw enz.
met groote sprongen zijn vooruitgegaan.
De loonnorm bedroeg in 1928 8.2 milliard
roebel en in 1937 78.3 milliard.
Spreker wekte tenslotte op om de vereeni-
ging van vrienden van de Sovjet-Unie te steu
nen en lid te worden van de Communistische
Partij Nederland.
Aan den avond werdmedegewerkt door het
ballet „Dynamo" en het muziekgezelschap
„Avanti".
ESPERANTO.
De Afdeeling Haarlem van de Neutrale Es
peranto Vereeniging „La estonto estas nia",
houdt a.s. Woensdagavond haar clubavond in
het gebouw van de „H.J.M.V.", Lange Marga-
rethastraat 13.
Teo Jung, de bekende hoofdredacteur van
„Heraldo de Esperanto" zal door zijn aanwe
zigheid dezen avond opluisteren.
Proeft alles, wat U maar wilt. Proeft
óók KING pepermunt. En op het
zelfde moment weet U het. KING
blinkt uit in zuiverheid, in smaak, iri
verkwikking, in geneeskracht.
Waar U staat of waar U gaat, draagt
steeds KING bij U, om te genieten,
om U te verkwikken, om fit te blijven.
De natuurzuivere KING pepermunt
(Adv. Ingez. Med.)
„WELDADIGHEID NAAR VERMOGEN"
Pandpoort - Koningstraat.
Leert kinderen vroeg mededeelzaamheid
Niet als een brave deugd,
Doch wijl hij, die van harte geven kan
Vindt ware levensvreugd.
Postgiro 212793. Telefoon 11855.
ARBEID ADELT.
Men schrijft ons:
In de bovenzalen van de Kroon, Groote
Markt, houdt op Woensdag 17 November van
25 uur en op Donderdag 18 November a.s.
van 11—-12.30 en van 25 uur de Algemeene
Nederlandsche Vrouwenvereenlging „Arbeid
Adelt haar jaarlijksche bazar. Een groote
verscheidenheid van kleine, doch zeer smaak
volle artikelen is daar aanwezig. Het bestuur
zal het buitengewoon op prijs stellen, indien
men daar een kleinigheid komt koopen. Veel
moet er verkocht worden, teneinde veel te
kunnen helpen. Dragen vele inwoonsters van
Haarlem en Omstreken een steentje bij dan
zal een goed resultaat niet uitblijven en dan
kan de Vereeniging wederom aan vele dames
werk verschaffen, die ook u zoo heel dankbaar
daarvoor zullen zijn.
H JX-V ertellim
K'
Kapitein Donch heeft
zorgen.
d o o r J. P. BALJé.
APITEIN DONCK stond bij zijn ree-
ders bekend als een prima naviga
tor, ééntje van den ouden stempel,
die het klappen van de zweep kent,
en met alle wereldzeeën vertrouwd is. Maar
den laatsten tijd vond de „ouwe Donck", zoo
als zijn stuurlui hem altijd noemden, er geen
aardigheid meer in. Sinds die herrie in Span
je was het varen voor hem geen pretje meer.
Als je zoo langzamerhand je pensioentje ver
diend hebt, ga je met je leven een beetje
zuiniger omspringen, en nu hij alleen nog
maar de Indië-route bevoer, moest hij iedere
reis tweemaal zijn hachje in de waagschaal
stellen. Ze paften er maar op los. daar in
de buurt van Gibraltar en kapitein Donck
was altijd blij. als hij zijn schuit weer in
veiliger vaarwater had. Het was heusch geen
pretje, ieder oogenblik een bom op je pet of
een torpedo in je buik te kunnen krijgen
De „ouwe Donck" was nu weer in zijn on
rustige periode. Hij had tenslotte de verant-
wordelijkheid, hij had de zorg voor de pas
sagiers. die aan zijn zeevaartkennis en be
leid waren toevertrouwd, en nu ze eenmaal
Marseille weer gepasseerd waren op weg naar
Southampton, had hij geen rust meer. Het
was of er kwik in ziin lichaam zat, geen se
conde lag hij nog kalm in zijn kooi.
..Wat is er?" vroeg hij knorrig aan den
„derden", die op hem toestapte.
.Een dame heeft naar u gevraagd, kap'-
tein. Ze vil u spreken".
De kapitein kauwde wild op z'n pruim.
Hoewel hij nu al jaren gezagvoerder van een
passagiersschip was. had hij nog altijd die
gewoonte uit den ouden tijd, toen hii nog bij
de wilde vaart was, niet af kunnen leeren.
.Een dame?" bromde hij. Kapitein Donck
was geen salonheld. Robuste, stoere zeerob
als hii was. had hij altijd met. een tikie ge
ringschatting op vrouwen neergezien. Weeke.
zachte poppeties waar je mee op moest pas
sen. Chineesch porcelein noemde hij dat
goedje ook wel eens. daar hield hij ook niet
van. hij had liever zoo'n vuurvaste, zee
waardig ..mok", waar je een halve liter kof
fie tegelijk in schenken kon. Dametjes
dat was goed voor die fatterige zeebabies die
zich stuurlui noemden, maar het liefst in hun
mooie pakjes aan den wal uarndeerden.
,Een dame?" herhaalde hu eens. ..Wat
;s dat nou weer voor moois? Wat, voor een
is het^"
Wantrouwig keek hii den derde aan. Die
haalde de schouders op. „Weet lk niet, kap'-
tein. Ze is in Marseille pas aan boord ge
komen".
„Oh!" zei de oude Donck.
„Ik heb haar maar in uw hut gelaten, ka
pitein".
Kapitein Donck mompelde iets, dat even
goed een goedkeuring als een verwensching
kon zijn. Zuchtend liep hij naar zijn hut.
Daar zat een erg mondain typetje.
,Ik ben Denise Gambette, van de Parijsche
Süreté", nam ze direct het woord. „En ik
kom uw medewerking inroepen, kapitein. Ik
wil namelijk een slecht sujet, dat hier vrij
wel zeker aan boord is, onschadelijk maken.
Mijn plan ls, deze gentleman-dief te laten
afkomen op de Gouden Tulp".
„Oh!" zei kapitein Donck en hij keek niet
al te snugger.
„Nooit iets over gehoord?" verwonderde
Denise Gambette zich. „Maar kapitein, leest
u dan geen kranten? Het is het meest be
roemde Society-sieraad, dat er bestaat, en
ik heb het in bruikleen, uitsluitend om Louis
Fontan te pakken te krijgen. De kranten heb
ben er vol van gestaan, dat ik natuurlijk
onder een schuilnaam dat kostbare sie
raad heb gekocht en dat ik voor het eerst
zou dragen op mijn zeereisje Marseille-
Southampton. Zoo zeker als een huis komt
Louis Fontan daarop af. Nu heb ik één ver
zoek aan u! Wilt u er voor zorgen, dat nie
mand te Southampton van boord gaat, voor
ik dat goed vind?"
Kapitein Donck keek bedenkelijk. Hij had
al genoeg aan zijn hoofd met dat Spaansche
gedoe en nu dit nog. Vrouwelijke detectives,
die op zijn schuit misdadigers kwamen zoe
ken, en hem voor politie-agent wilden laten
spelen.
..U helpt de politie er mee, kapitein, en
daarmee de menschheid in het algemeen",
drong Denise Gambette aan.
.Allright, allright", zuchtte de oude Donck
„het moet dan maar".
En toen de deur van zijn hut zich achter
haar sloot, wischte hij zich het zweet van het
voorhoofd, en zuchtte nog eens. Die vrou
wen ook
Mademoiselle Gabrielle Lamot in wer
kelijkheid Denise Gambette van de Süreté
poseerde voor de rijke huwelijkscandidate,
en ze pronkte, dagelijks omgeven door een
schaar van aanbidders, met het fraaiste ju
weel van dezen tijd: de Gouden Tulp.
De hardnekkigste van die aanbidders was
Reggie Polan. die trouwens een wit voetje
bij haar scheen te hebben, en met wien ze
dan ook enkele avonden zoetjes mijmerde op
het sloependek. In hem vermoedde ze den
internationalen misdadiger Louis Fontan.
maar hoewel Southampton al naderde, een
noging tot ontvreemding van den Gouden
Tuin had hii no<r niet aedaan. Gabrielle La-
mot. of beter gezegd: de handige Denise
Gambette van de Süreté werd een beetje
nerveus. Nog één nacht, nog één kans dus.
Morgen vroeg zou men te Southampton aan
leggen. Nog eens bezocht ze den ouden kapi
tein, en ze drukte hem op het hart, toch
vooral niemand van boord te laten gaan.
Ondanks haar voornemen, den nacht wa
kend door te brengen was Morpheus haar
toch te slim af, en ze sliep ongelukkigerwijze
juist bijzonder vast. 't Was al zeven uur, toen
ze pas wakker werd. Ze haastte zich, op te
staan, en een blik in haar hutkoffer te wer
pen. Het was gelukt: de Gouden Tulp was
gestolen! Als nu kapitein Donck goed had
Tien minuten later zat ze voor hem in zijn
hut. „De Gouden Tulp is gestolen,
kapitein. Ik ga nu van boord en
kom terug met de Engelsche recherche. Laat
u geen enkelen passagier aan wal! We moe
ten iedereen fouilleeren, iedere koffer, ieder
valies moet worden nagezien, maar we moe
ten het handig doen. De dief mag geen ver
moeden hebben. Eindelijkeindelijk zal
Louis Fontan in de val loopen!"
Kapitein Donck glimlachte goedig. „Maak
je niet druk, juffertje!" raadde hij op va
derlijken toon, „dat gouden dingetje is al
terecht. En de politie kan ieder oogenblik
aan boord zijn. Daar is al voor gezorgd!"
Denise Gambette keek hem met groote
oogen aan.
„Ja!" ging kapitein Donck zachtjes verdel
en hij klopte haar bedarend op den schou
der, „het is wel wat sneu voor jou. meisje,
maar in Parijs hebben ze toch blijkbaar niet
zooveel fiducie gehad in een vrouw alleen,
enneik kan ze geen ongelijk geven.
Vrouwen blijven toch altijd maar vrouwen,
niet? Ze hebben monsieur Alluvier gestuurd,
om een oogje in het zeil te houden. Die heeft
vannacht voor alle zekerheid dat dingetje uit
je koffer gehaald, want hij was bang, dat die
dief het anders zou doen. Hij gaf het mij in
bewaring, dat was wél zoo zeker, vond hij, en
hij had gelijk! Hij kent den knaap, waar je
op loert, en hij is nu met de boot naar den
wal. Over een kwartiertje zal hij terug zijn
met de Engelsche politie, om dat mannetje
te arresteeren. Wees nu maar blij. dat het zoo
goed geloopen is hij zou je in de eer laten
deelen, heeft hij me nog verzekerd, en jij
bent van de zware verantwoordelijkheid af.
Vrouwen zijn te zenuwachtig voor zulke
jobs".
Hij lachte eens vriendelijk, maar Denise's
gezicht bleef erg strak staan. „Mag ik dat
sieraad eens zien?" vroeg ze ijzig.
Kapitein Donck haalde bet uit de brand
kast. Even bekeek Denise Gambette het, dan
lachte ze schril. Al haar teleurstelling sprak
uit dat wrange lachje.
,.U wordt vriendelijk bedankt, kapitein,
voor uw onbetaalbare huln", zei ze vol ironie,
„dit vod is een lorrize nabootsing van de mij
ontstolen Gouden TuId. En dank zij u kun
nen we naar den dief monsieur Alluvier. in
werkelijkheid natuurlijk Louis Fontan, flui
ten
(Nadruk verboden. Auteursrecht voorbe
houden).
Huldiging Louis van Tulder.
Op het concert der C. O. V. van 18 November.
Louis van Tulder 25 jaar concertzanger! Er
zullen niet vele concertbezoekers zijn, die zich
dit feit kunnen realiseeren, wanneer zij dezen
tenor met jeugdig vuur en groot élan zijn
moeilijke partij in Beethoven's 9de hooren zin
gen of dezen kunstenaar de veeleischende
Evangelisten-partij uit Bach's Matthaeus-Pas-
sion hooren vertolken, waarbij hij somtijds de
tenor-aria's „en passant" voor zijn rekening
neemt, zonder van eenige inzinking te doen
blijken.
En toch zingt Van Tulder eigenlijk veel
langer dan een kwart eeuw. Reeds als jon
gen van 8 a 9 jaar zong hij mede in het kerk
koor van een der R.K. kerken in de hoofd
stad, om op 16-jarigen leeftijd, toen zijn stem
„gewisseld" had, over te gaan naar het man
nenkoor. In het koor der Vereenigde R.K.
Kerkzangers werd hij door den toenmaligen
dirigent Anton Tersteege ontdekt en deze
wist gedaan te krijgen, dat Van Tulder zijn.
eerste eigenlijke zanglessen kreeg. Intusschen
was de jonge Louis als bankbediende werk
zaam op het kantoor der Amsterdamsche
Bank, terwijl hij in zijn vrijen tijd er lustig
op los zong, meestentijds als amateur, een
enkele maal tegen gering honorarium.
Totdat in het concertseizoen 1912-1913 zijn
groote kans kwam. Tijdens de uitvoering
van Haydn's „Die Jahreszeiten" door de Ko
ninklijke Oratorium Vereeniging te Amster
dam onder leiding van Anton Tierie werd de
tenor schor, in zoo hevige mate, dat de toe
stand kritiek werd en Tierie zich tijdens de
pauze genoodzaakt zag, om raad te schaf
fen. Hij vroeg van Tulder, die in het koor
meezong, of deze moed had om voor den tenor
in te vallen. En van Tulder had moed en zong
de tenor-solo partij in het vierde deel w.o. de
moeilijke aria „Hier steht der Wandrer nun!"
tot volle tevredenheid van dirigent en pu
bliek. Het feit, dat de tenor ongesteld bleef,
was voor verschillende koorvereenigingen,
waar deze tenor engagementen had, aan
leiding, Van Tulder te vragen, ook daar als
invaller op te treden, zij het dan ook niet zoo
geheel onvoorbereid als bij Tierie.
Zoo werd het seizoen 1912-1913 het begin
van Van Tulder's loopbaan als concertzanger.
Het spreekt haast vanzelf, dat het met zijn
kantoor-loopbaan spoedig daarop gedaan was;
bij zijn steeds drukkere zangerswerkzaamhe
den, kon het één niet lang met het ander sa
mengaan en in 1915 verwisselde hij de kan
toorkruk voorgoed met het concertpodium. Hij
wist zich daarna steeds beter in zijn nieuwe
werkkring in te leven en bekwaamde zich o.a.
verder door les te nemen bij mevr. Noorde
wier.
En thans, in het concertseizoen 1937-1938
maakt men zich allerwege in ons land op, om
den zilveren jubilaris Louis van Tulder te
huldigen. Want Van Tulder 25 jaar concert
zanger, dit beteekent, dat deze bij uitstek va-
derlandsche tenor zich niet alleen een kwart
eeuw heeft gesteld in dienst van het Neder
landsche muziekleven, doch ook Nederland's
naam als muziekcentrum tal van malen op
voortreffelijke wijze in het buitenland heeft
hoog gehouden.
Dat er daarom bij deze gelegenheid alom
behoefte bestaat, Van Tulder te doen blijken
hoezeer men hem als vertolker van de tenor
partij in vrijwel het geheele groote koorre
pertoire waardeert, is alleszins te begrijpen.
Reeds vond een huldiging plaats in Amster
dam en nog vele steden zullen het voorbeeld
volgen. Voor het eerst in dit muziekseizoen
krijgen onze stadgenooten de gelegenheid.
Van Tulder in de Haarlemsche concertzaal te
hooren en wel in de partij van ..Jephta" in
Handel's gelijknamig oratorium op Donderdag
a.s. in het Gem. Concertgebouw.
Wetend hoezeer ook de muziekliefhebbers
in Noord-Holland's hoofdstad den jubilaris op
prijs stellen, heeit het bestuur der Ohr. Ora
torium Vereeniging gemeend, hieraan een be
scheiden huldiging na het eerste gedeelte
van dit concert te moeten verbinden, opdat
velen Van Tulder niet alleen kunnen hooren,
doch ook door hun aanwezigheid en hartelijk
applaus blijk kunnen geven van hun waar
deering voor den kunstenaar en mensch
Louis van Tulder.
