UNOX
MET STAF EN ROE ER OP UIT!
De bevindingen van
Pieterbaas.
ONS WEKELIJKSCH
KNIPPATROON.
leverpastei
SATERDAG 4 DECEMBER 1937
HAAEEEM'S DAGBEAD
Stralende oogenlachende gezichten.
Tol dankbaarheid nemen de kinderen afscheid van den goeden Sint.
,JZie de maan schijnt door de hoornen,
Makkers staakt uw wild geraas,
't Heerlijk avondje is gekomen,
't Avondje van Sinterklaas!"
Zoo is het jaar 1937 alweer bijna
verstreken en staan de jaarlijksche
feestdagen weer voor de deur. De
feestdagen als Kerstmis, Oud- en
Nieuwjaar.
Maar het specifiek Hollandsche
feest is toch'altijd nog de verjaardag
van den goeden Heiligman, Sint
Nicolaas.
5 December is een dag, waar alle kinde
ren met verlangen naar uitzien. Schoentjes
worden voor de kachel gezet en den volgenden
morgen zijn de kinderen al vroeg uit de vee-
ren om te zien, wat de goede Sint wel voor
hen meegebracht zal hebben.
Er bereikten ons vragen van ouders, wat zij
moesten doen, want zij hadden centrale ver
warming en de kinderen hadden al gevraagd
hoe het nu mogelijk was,, dat het paard van
Sinterklaas bij het schoentje kon komen.
Dat zijn echter zulke ingewikkelde problemen,
dat wij ons daar niet mee zullen inlaten.
Wat doet men, om eenige kinderen een
aardigen avond te bezorgen? Men geeft ze
een cadeautje, een' stuk speelgoed en een
suikerbeest. En men zegt'dan heel vriendelijk:
„Dat heeft Sint-Nicolaas voor je meegebracht
lief van hem; hè?"
En dan denkt het kind na over die'wonder
lijke verschijning met' zijn zwarten knecht
Piet, die het alleen kent van de plaatjes in
zijn kleurboek.
Maar de werkelijke sensatie voor het kind,
om Sint Nicolaas een hand te geven, neen,
daartoe zijn slechts enkelen in staat. Men
kan naar verschillende lunchrooms gaan en
hem daar opzoeken, maar dan is het slechts
een vluchtige blik, die het kind gegund
wordt.
Neen! De werkelijke sensatie voor het kind
is, Sinterklaas persoonlijk aan huis te ontvan
gen!
En, waarom niet? Men gaar eenvoudig naar
een winkel, waar men Sinterklaaspakken kan
huren en dan gaat men bepakt en beladen
naar huis. Maar zoo héél eenvoudig is dat
nog niet! Met den zwaren koffer onder den
arm gaat het in een autp, de stof zorgvuldig
in een papier gewikkeld.
Thuis gekomen wordt de „burgerman" om-
getooverd in den „heiligman". Na verschillende
angstwekkende kreten van den kalf-zwarten
Piet en verschillende verdachte scheur-geluid-
jes van de kleedij van Sinterklaas, is men ein
delijk startklaar.
Na eenige heme, vooral de rokken van den
Sint leveren nogal wat moeilijkheden op, is
men dan eindelijk bij de reeds lang wachtende
auto aangekomen, nageoogd door nieuwsgie
rige buren, die half lachend, half verbaasd
kijkend, het gebeurde gadeslaan. Inderdaad,
een gebeuren, want de oude Sint heeft zicht
bare moeite om in de auto te komen. Na ver
schillende vruchtelooze pogingen echter, zit
hij, doch de mijter, die zijn eerwaardig grijze
hoofd-tooide, ligt in een plas. z
Piet, de altijd hulpvaardige, raapt gedienstig
de nu eenigszins vochtig geworden mijter op
en onderwerpt haar aan een minitieus onder
zoek. Het resultaat is bevredigend en hij zet
zich naast zijn heer en meester neer.
Even een knikjede auto rijdt weg.
De nieuwsgierige menigte.
In de stad moeten we langzaam rijden. Zelfs
moeten we even stoppen. Een dichte massa
menschen verdringt zich om onze auto, ze
weet niet, dat de goede Sint op geen meter af
stand is. Dan:
„Kijk es, Sinjanklaas!"
„Ja, 'tis em, hoor!"
„En kaik es, daar hê je zwarte Piet ook!"
„Dag Sinterklaas!"
Een handje wordt door het raampje gesto
ken en Piet grabbelt een paar pepernoten te
voorschijn.
„Dankie, Piet. Dag Piet!"
En weg rijden we weer, nagestaard en na-
gejubeld door de kinderen die nu den
heuschen Sinjanklaas gezien hebben!
Dan stopt onze chauffeur, terwijl hij maar
net een flinke klap van mijn staf kan ont
wijken. Een staf in een gesloten auto kan tot
rare dingen leiden!
Dat bemerken wij tenminste, toen we bij het
eerste huis aankwamen, waar wij een kort be
zoek zullen afleggen. De kinderen, die ons al
verwachtten, staan buiten en zingen ons toe.
Ik stapte met een plechtig gezicht uit, doch
heb buiten den waard, in dit geval beter bui
ten de staf gerekend, want helaas blijft het
ding „klem" zitten en Piet krijgt een harde
klap op zijn hoofd, zoodat zijn zwierige muts
mijn mijter na wil doen en eveneens „ten
gronde" gaat. Nu echter niet in een plas, maar
toch is het effect van een waardige aankomst
eenigszins verstoord.
Als we weer buiten komen, merken we, dat
het gerucht van onze komst zich als dat be
kende vuurtje verspreid heeft en zoo moet
Piet weer met kwistige hand pepernoten rond
strooien. De kinderen geven ons een paar
muzieknoten terug en daar gaan we weer,
naar het volgende huis.
Zwarte Piet valt.
Tja, dat zou nog zoo erg niet zijn geweest,
maar Piet viel zoo erg! We kwamen bij een
huis aan, en voor dat huis was een klein
stoepje. Ik ging, overeenkomstig mijn waar
digheid, voorop. Door dat feit had Piet
echter niet het volle zicht op het stoepje,
daarbij kwam, dat hij weer in den zak moest
tasten naar noten en zoodoende stapte hij
precies naast dat enkele treedje. Hij viel
voorover, helaas, want ten tweeden male ging
mijn mijter grondwaarts, tot groote hilariteit
van de kinderen. Zoo goed en zoo kwaad het
ging, herstelden wij ons en zwarte Piet, die
toch zoo rood als een kool geweest zal zijn,
ging nu veiligheidshalve voorop.
Aardig, die kinderen, die zulke leuke lied
jes zonder de minste angst weten voor te
dragen! Want „voordragen" is het inderdaad!
En als we dan weer buiten staan en ik
allerlei gymnastische toereii gemaakt heb en
weer in de auto zit, gaan we naar huis.
We hebben een paar kinderen de Sint Ni
colaas laten zien, zooals hij was. Sint Nico
laas en Piet in levenden lijveen niet in
een prentenboek.
En ik ben tevreden, als ik denk aan de
jongens, die morgen op school vertellen:
„Ja en Sint Nicolaas
„Ja, en Zwarte Piet".
De lachende gezichten, de vroolijk twin
kelende oogenwe waren Sint Nicolaas én
Piet! l
Het is de avond voor de ge
nerale repetitie. Het is wel is waar geen echte
winteravond, geen avond met sneeuw en een
stralenden sterrenhemel, maar het is om zoo
te zeggen een echte avond van een Holland -
schen winter.
En we kunnen tenminste blij zijn, zeer zeker
geldt dit voor Sint, die zoo zoetjes aan ook al
een dagje ouder wordt, we kunnen blij zijn,
dat het niet zoo koud is: dit zal ons vanavond
op het dak te pas kunnen komen.
De voorbereidingen voor dezen avond ne
men altijd een geruimen tijd in beslag, er valt
in te pakken, er valt na te zoeken voor wie
deze pop is en voor wie dat stuk speelgoed.
We hebben zoo langzamerhand om zoo te
zeggen een breeden kijk gekregen op wat kin
deren aardig vinden in hun schoentje te krij
gen.
Wat dat betreft zijn kinderen gemakkelij
ker te voldoen dan de Sint persoonlijk. Wan
neer ik mijn uiterste best gedaan heb en alle
speelgoedwinkels overhoop heb laten halen,
dan denk ik tenslotte geslaagd te zijn, wan
neer ik mijn zakken volgeladen heb met een
uitgelezen sorteering van de leukste verras
singen. Zoo echter niet de Sint. Hij weet altijd
zoo precies te vinden wat een bepaald kind
het liefste zou willen hebben.
Zoo ook-dezen avond. We beginnen tegen
woordig namelijk den avond met een rondrit
per auto, voordat het paard te voorschijn
wordt gehaald om den daktoer te beginnen.
Met een auto doe je nu eenmaal tegenwoor
dig meer af dan met een paard, hoewel een
paard gemakkelijker is om daken mee te be
stijgen. Voor mij is het laatste minder leuk,
want mijn taak bestaat hierbij hoofdzakelijk
uit het gluren door schoorsteenen en het om
hooghouden der antennedraden. Catastrofes
dreigen hierbij ieder oogenblik plaats te vin
den, maar de Sint schijnt voor dergelijke aar
digheden wel een gelukkige hand te hebben.
Er is ons tenminste nog nooit iets ernstigs
overkomen.
Genoeg echter hierover. De auto staat bijna
voor en ik moet me reppen de verschillende
pakjes en pakken naar buiten te sleepen, dan
kunnen we er direct vandoor gaan. De Sint is
wat dat betreft zeer stipt en al verdraagt hij
van mij veel grappen, van te laat komen
houdt hij niet.
Daar is de auto al. En daar komt ook de
Sint al naar buiten.
Ik kom! Ik kom! Loopen wat ik loopen
kan om de deur open te maken, daar gaan
we
Het eerste huis. Kinderstemmen klinken
door de deur ons tegemoet. Ze zingen: Zie
ginds komt de stoomboot!" Lijkt me nu juist
niet zoo erg toepasselijk gekozen en ik kijk
Sint daarom maar eens aan. Dien goeden
man schijnt het echter niet op te vallen dat
er beter gezongen had kunnen worden „zie
ginds komt de auto". Enfin, ik rammel eens
met mijn bel en ja hoor, daar is de lieve jeugd.
Wat zijn ze zoet, je hebt er gewoon geen kin
deren aan! En ze zingen dat het een lust is.
Alle volksliederen achter elkaar. Die kleinste
daar schijnt de grap nog niet te kunnen waar
deer en, tenminste er glijden kleine traantjes
omlaag. Daar kan ik me wel eens even mee
gaan bezig houden: de Sint is toch cadeautjes
aan het uitdeelen en heeft het druk genoeg.
Gelukkig, de traantjes houden al op, ja kindje,
al ben ik zwart, mijn ziel is blank, dat begrijp
je nog niet, hè? Later hoor!
Zoo, we schijnen al weer verder te moeten,
ik zie den Sint tenminste opstaanbewegingen
maken. Overal blijde gezichten, blijde moeders,
blijde vaders, blijde kinders, zoo mag ik het
zien. We gaan, nee we gaan nu beslist. Jam
mer eigenlijk, want het werd net gezellig. De
Sint zegt echter: we gaan, dus allons. Adieu
kinders tot het volgend jaar bij leven en wel
zijn.
Het volgend huis. Voor het raam verdringen
zich allerlei gezichten. Ik kan nog niet on
derscheiden m de duisternis die buiten
heerscht, aan wie of ze toebehooren. Zoo aan
de open monden te zien zingen ze er echter
dapper op los. Oh, we worden dit keer door
meneer persoonlijk ontvangen. Of we wel we
ten dat Jantje dit, en dat Pietje datOud
nieuws, vader, dacht je, dat we voor ons ple
zier geveltouristje speelden? We weten alles.
De meneer schijnt het ook te begrijpen en
doet dan ook verder geen moeite meer. We
kunnen dus eindelijk binnen gaan, wat dan
ook werkelijk tijd wordt. Het wordt koud
's avonds.
Ha, eindelijk iets nieuws, een kring van kin
deren en die zingen: „Kom binnen met je
knecht". Tegenover mij is dat laatste niet be
leefd, want ik ben een adept en geen knecht.
Er bestaat echter een spreekwoord: Zoo heer
zoo knecht, en daarom glimlach ik ook maar
vriendelijk. Het succes is enorm, er wordt ge
gild, zoowel door oud en jong. Gek, in de
bands zien ze altijd glimlachende negers, maar
dan gillen die en niet de toeschouwers. „Pe
pernoten Piet", zegt Sint. Jawel. Pepernoten,
hier dan, grabbelen jullie maar!
We gaan verder.
De straten worden voller, de avond schiet
aardig op.
„Hoeveel bezoeken nog Piet?" vraagt Sint.
Ik kijk op mijn lijstje, één, twee, drie
„Nog zes, Sint".
Zes bezoeken nog en we hebben er twee ge
had, dat maakt acht, Acht in twee uur, effi
ciency! Voorwaarts dus! We zijn er!
Hiér is slechts één kindje. Het is een mager,
arm schepseltje. En hét zingt. Het zingt met
een schor stemmetje den Sint een welkom toe.
De Sint kijkt mij even aan. Ja Sint, dat be
grijp ik. nu geen flauwe grappen.
Het kindje zit op een divan, lekker ingepakt
tusschen dekens, haar oogjes schitteren, als de
Sint haar vriendelijk toespreekt.
Wat is dit kindje dankbaar voor het oogen-
blikje van geluk dat wij haar brengen kunnen.
Hier is iets te doen, hiervoor zijn wij op stap
gegaan om zoo'n klein hunkerend kinderhartje
elukkig te maken.
Stralend zit het kindje temidden van haar
nieuw verworven schatten, stralend zitten ook
de ouders bij het bedje van hun lieveling en
zien toe hoe het gretig de handjes uitstrekt
bij elk nieuw geschenkje
En als we dan weer vertrokken zijn zegt
Sint:
„Dat was mooi Piet"en even zwijgen
wij
Een zekere Juffrouw Van Dale
Is verzot op het ccht-muzikale;
Mozart, Schubert, ook wel
Debussy en Ravel.
Maar dan. via de Radio-Centrale.
(Adv. Ingez. Med.)
Protestvergadering van den
Centralen Nederlandschen
Ambtenaarsbond.
Tegen de verlaging der loonen van de
leerling-verplegenden.
De Centrale Nederlandsche Amb
tenaarsbond had gisteravond in het
Gem. Concertgebouw een vergade
ring georganiseerd waarin geprotes
teerd werd tegen de verlaging van de
loonen der leerling-verplegenden in
de provinciale ziekenhuizen.
Deze verlaging wordt namelijk door het
Rijk van de provincie Noord-Holland ge-
eischt terwijl ook een eventueele verlaging
van de loonen van andere groepen behoo-
rende tot het personeel der Provinciale Zie
kenhuizen wordt overwogen.
Van heinde en verre was het ziekenhuis
personeel gekomen om deze bijeenkomst bij
te wonen. Voornamelijk het personeel van
de provinciale ziekenhuizen te Castricum,
Medemblik en Santpoort was per bus ter
vergadering gearriveerd.
De heer W. Luberti, vooratter van den
C.N.A.B. opende de vergadering met een
korte rede waarin hij er op wees dat gedu
rende de crisisjaren de positie van het over
heidspersoneel aanmerkelijk slechter is ge
worden. Door de devaluatie is eenige ople
ving gekomen en het overheidspersoneel had
gemeend dat nu aan deze verslechteringen
een einde zou komen.
Verschillende provinciën en gemeenten
worden nu echter door het Rijk gedwongen
om tot loonsverlagingen over te gaan.
Het betreft hier voornamelijk het verple
gend personeel dat getroffen wordt. Hierte
gen wil de C.N.A.B. een krachtig protest la
ten hooren.
De C.N.A.B. is overtuigd hiermede niet
alleen te handelen in het belang van het per
soneel, maar ook in dat van de geheele ver
pleging.
De heer H. Schipper die vervolgens sprak
begon met er op te wijzen dat de arbeids
voorwaarden van het overheidspersoneel in
Noord-Holland verre van rooskleurig zijn.
Er zijn in het tijdperk 19331936 niet min
der dan zeven loonsverlagingen geweest.
Nu komt de Regeering weer met een loons
verlaging en wel voor de leerlingverpleegsters
in de provinciale ziekenhuizen. Deze loonen
moeten gelijk worden aan die, welke het
verplegend personeel in dienst van het Rijk
ontvangt.
Het streven van de commissie-Frederikse
is er op gericht zooveel mogelijk de kosten
van de verpleging te verlagen. De loonen zijn
thans echter van dien aard dat een verdere
verlaging absoluut ongewenscht zou zijn.
Ook u kunt slank lijken, mevrouw!
r
Zwarte Piet had het op onzen tocht „ook zwaar" en verlichtte het werk van den
Sint in niet geringe mata-
Is het u ook wel eens opgevallen, mevrouw,
dat de eene keer een dame uit uw kennissen
kring veel slanker lijkt, dan een andermaal"?
En hebt u er wel eens over nagedacht, hoe dat
komen zou?
Nee? Wel, de oplossing van dit schijnbare
raadsel ligt in de japonnen, die de bewuste
dame op die verschillende tijdstippen ge
dragen heeft. De coupe van een japon im
mers is van wezenlijk belang voor uw ver
schijning.
Wij brengen hier een jurkje, dat ook u slank
zal maken.
De gedrapeerde hals en de ruimte aan beide
zijden in het voorstuk camoufleeren uw
breedte, terwijl- de aangesloten rok. die naar
onderen toe een weinig klokkend uitloopt, de
heupen smal doet lijken. De mouw vertoont
slechts een weinig ruimte aan den schou
der, maar is verder geheel aangesloten. De
japon wordt op den rug dichtgemaakt met
een paar kleine met stof overtrokken knoop
jes.
Van zijde, zoowel als van wollen stof, zal dit
model goed voldoen.
Men heeft 3 meter wollen stof van 130
centimeter of 4meter zijde van 90 cen
timeter breedte noodig.
Het patroon is te verkrijgen in maat 46: bo
venwijdte: 107 centimeter: taillewijdte: 90
centimeter en heupwijdte: 120 centimeter.
Door het al of niet aanknippen van naden kan
men het patroon passend maken voor het
eigen figuur.
Prijs van het patroon 25 ets. Het is van
Maandag af gedurende een week te verkrijgen
bij de bureaux van dit blad, Gr. Houtstraat
93 en Soendaplein 37.
'N VEELZIJDIGE
DELICATESSE!
Natuurlijk is UNOX Leverpastei
een delicatesse op de boterham,
maar daarnaast biedt de voor
treffelijke UNOX Leverpastei U
tal van andere mogelijkheden;
verrassende nieuwigheden voor
Uw toastjes, hors d'oeuvre of
apéritief. Het receptenboekje,
dat U daaromtrent nader inlicht,
wordt U op aanvraag gaarne
franco en gratis toegezonden.
Voor allerlei lekkere hapjes.1"
(Adv. Ingez. Med.)
De verplegenden die eigenlijk zoo hoog mo
gelijk betaald moesten worden, worden zoo
laag mogelijk bezoldigd. Zij, die van dag tot
dag het zoo moeilijk verplegingswerk doen
hebben toch zeker recht op een behoorlijk
loon, riep spreker uit.
Men zou kunnen zeggen, aldus spreker, het
geldt hier slechts leerling-verplegenden. Zij
die dit zeggen, vergeten echter dat de leer
ling-verplegenden een groot deel van de
werkzaamheden te doen krijgen, die in zie
kenhuizen nu eenmaal verricht, moeten wor
den.
Het zijn dan ook niet in de eerste plaats
leerlingen doch werkkrachten.
„Op hoog peil".
De minister van Binnenlandsche Zaken
roemde onlangs in de Tweede Kamer het
hooge peil waarop de verpleging van arm
lastige geesteszieken in ons land staat. Er
heerscht echter in deze inrichtingen geen
luxe. er zijn zelfs dikwijls nog tekorten aan
te wijzen.
Op het oogenblik hebben de besturen van
de verschillende inrichtingen veel moeite om
goede leerling-verplegenden te krijgen.
Dat de verpleging op dit hooge peil staat is
te danken aan den vooruitzienden blik van
den medischen staf van de diverse inrichtin
gen en aan de vooruitstrevendheid van de
besturen.
Regeeringsbemoeiing met de exploitatie
van deze inrichtingen kan slechts remmend
werken. In 1936, dus vóór de devaluatie, heeft
de commissie-Frederikse geadviseerd om tot
loonsverlaging van de leerling-vernlegenden
in provincialen dienst over te gaan.
Dat deze verplegenden f 25 a f 50 per jaar
méér verdienen dan de leerling-verpleegsters
bij het Rijk kan volgens deze commissie niet
door den beugel.
De regeering stelt in dezen tijd echter
eischen, aldus spreker, die niet toelaatbaar
zijn.
Wij willen echter niet terug naar den toe
stand waarbij het verplegend personeel voort
durend in kommer en zorg zijn werk moet
verrichten.
Spreker eindigde zijn rede met de aanspo
ring om de moderne vakbeweging en in het
bijzonder den C.N.A.B. te steunen en daar
door een krachtig protest tegen deze verla
ging mogelijk te maken.
De heer Luberti las vervolgens een motie
voor waarin de vergadering ten sterkste pro
testeerde tegen de voorgestelde verlaging van
de loonen der leerling-verplegenden.
Deze motie werd met algemeene stemmen
aangenomen en zal aan de betrokken autori
teiten ter kennis worden gebracht.
Als een bewijs hoe deze vergadering de be
langstelling van het ziekenhuispersoneel
had mag wel vermeld worden dat tegen het
einde van de bijeenkomst nog een f^oot aan
tal verplegers en verpleegsters autobus
arriveerden, die niet eerder vrij 'en kun
nen krijgen.
OVERIJSELSCHE ONTSPAN NINGS-
VEREENIGING O. O. V.
De traditioneele kienavond van bovenge
noemde vereeniging zal worden gehouden
op Dinsdag 14 December in café-restaurant
Dreefzicht. Het kienen wordt afgewisseld met
het uitvoeren van folklorische en internatio
nale volksdansen door een school onder lei
ding van den heer v. d. Water.
Ih de vergadering deelde de voorzitter, de
heer J. Westervoorde, onder applaus mede,
dat de burgemeester dr, J. E. Baron de Vos
van Steenwijk op 30 November het bescherm
heerschap der O.O.V. heeft aanvaard.
NED. TREKKERSBOND.
Het maandblad van de afdeeling Haarlem
van den Ned. Trekkersbond, vermeldt o.m, de
volgende excursies:
11 en 12 December: Propaganda-avond in
Alkmaar, voor oprichting van een afdeeling
daar ter plaatse.
18 en 19 December wordt een midwinter
weekend gehouden in de jeugdherberg „De
Zevensprong" te Petten,
25 en 26 December wordt een Kerstmis
weekend gehouden.
1 en 2 Januari is er een oliebollen-week-end
op Assumburg, te Heemskerk.
VOOR VIJFDUIZEND GULDEN BIJOU-
TERIEëN ONTVREEMD.
Donderdagavond is'tijdens afwezigheid van
de bewoners ingebroken in een huis in de
Haringvlietstraat te Amsterdam
Een kast, waarin bijouterieën tot een ge
zamenlijke waarde van ongeveer f 5000 en
honderd gulden aan klein geld waren, is open
gebroken en de geheele kostbare inhoud is
medegenomen. Van de daders ontbreekt elk
1 spoor.
