OM EEN KIND
Z Exc. K. Teler, de nieuwe gezant van Estland, is Zaterdag ter over
handiging van zijn geloofsbrieven door H. M. de Koningin ontvangen.
Rechts: jhr A. G. Sickinge, ceremoniemeester van H. M. de Koningin
Z. Exc. minister prof. dr. J. R. Slotemaker de Bruine tijdens zijn rede bij de her
denkingsplechtigheid van het 60-jarig bestaan van het Nederlandseh Schoolmuseum te
Amsterdam
Een aantal Nederlandsche schaatsenrijders, die aan de
wereldkampioenschappen te Oslo op 22 en 23 Januari as.
zullen deelnemen, zijn Zaterdag van het Centraal Station
te Amsterdam derwaarts vertrokken
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GAR AI.
Nadruk verboden.
23)
Stom verbaasd staart Nicolle hem aan. Wat
was dat? Heeft zij goed verstaan? Gordon?
Wat heeft hij met Gordon te maken?
„Ach, dat is waar ook", zegt hij glimlachend
en het ontgaat Nicolle niet, dat zijn lichte
oogen nu plotseling een goedige uitdrukking
hebben. „U weet immers nog niet.... Tja,
maar als rechtgeleerde had u toch eigenlijk
direct moeten combineeren, dat mr. Mitchell
niemand anders is dan de gezochte Conrad
Cover ley
Nicolle vermag geen woord over de lippen te
brengen. Deze verrassing is zoo onverwacht
gekomen, dat zij nog niet in staat is behoorlijk
te denken. Instinctief maakt zij een beweging,
alsof zij wil opstaan.
„Maar miss Osborn", hoort zij hem zeggen,
rustig, zonder eenige opwinding. „Loopt u nog
niet weg! Waarom wilt u zich uit de voeten
maken? Als u beslist de uitgeloofde belooning
wil verdienen, maakt u dan hier gebruik van
de telefoon. Alstublieft belt u de politie
maar gerust op!"
Hij staat op, legt beide handen op haar
schouders en zegt op vaderlijken toon:
„Kom, kom, meisje, niet zoo gauw van streek
raken. U bent zoo bleek geworden ineens
U zult u toch wel kunnen beheerschen als het
noodig, wat?"
De blik van zijn grijze oogen is zoo dwingend
en boort zich zoo diep in de hare, dat zij zich
geheel aan hem voelt overgeleverd.
„U u bent Cover ley?" stamelde zij. „Om
's hemels wil, weet u dan niet, dat u door de
politie wordt gezocht?"
„O, ik wordt al een paar jaren achtervolgd",
antwoordt hij met een sarcastisch lachje, ter
wijl hij zijn handen van haar sehouderr laat
glijden. „Tot dusver echter zonder resultaat,
zooals u ziet. Ik versta de kunst me onzicht
baar te maken
Eerst nu slaagt Nicolle erin zich over dit
alles een meening te vormen en als de geheele
situatie goed tot haar doordringt legt zij plot
seling verlegenheid af.
„Wat heeft dat allemaal te beteekenen?"
vraagt zij woedend. „Hoe durft u mijn vader
zoo te bedriegen? Waarom hebt u hem gezegd,
dat u een secretaresse zoekt? Waarom hebt
u mij hier heen gelokt?"
Hij staat nu vlak voor haar, de beenen ver
uiteen, zijn handen diep in de zakken van zijn
colbert.
„Mijn kind bevindt zich bij u. Die Gordon,
die het door leugens en een meineed heeft
weten te brengen, dat er een bevel tot inhech
tenisneming tegen mij is uitgevaardigd, mis
bruikt mijn kind als lokaas. Het is er hem
slechts om te ioen mij te pakken te krijgen
en in de gevangenis te brengen. Maar ditmaal
vergist hij zich, de schurk. Hij zelf zal binnen
kort veilig achter de tralies zitten. En mijn
kind
Hij spreekt nu op merkwaardig grmimigen
toon, kort aangebonden, alsof hij bevelen uit
deelt. „Mijn kind zal bij u blijven. Ik zal u
rijk maken. U zult trouwen. Uw verloofde zal
binnenkort een groot man en dan zult u ge
legenheid hebben uw erkentelijkheid te toonen
door goed voor mijn kind te zijn".
Nicolle is voorloopig niet in staat een woord
uit te brengen. Ze moet dit alles eerst even
verwerken. Wat die man haar daar vertelt, is
bijna grotesk! Een sinds eenige jaren ge
zochte misdadiger leidt de politie om den tuin
laat zich echter niet vangen maar wreekt zich
op den man, die zijn achtervolging heeft be
werkstelligd door dezen zelf in de gevangenis
te brengen Een allerzotste constellatie! Een
misdadiger. Misdadiger....? Hij zelf zegt,
dat hij onschuldig is. Misschien spreekt hij de
waarheid.
„Als u werkelijk onschuldig bent", zegt zij
haastig, „dan moet u zich met de autoritei
ten in verbinding stellen en een nieuw onder
zoek aanvragen. Als er reden is om aan de
geloofwaardigheid der getuigen te twijfelen,
kan een zaak opnieuw worden onderzocht. En
dat is toch het geval, als Gordon zich aan een
of andere onwettige handeling heeft schuldig
gemaakt
„Juffrouw Justitia. voorloopig bent u nog
geen ideale adviseuse. Een nieuw onderzoek?
Hoe wou u dat klaarspelen? Ik heb toch geen
enkel middel om dat illustre tweetal te dwin
gen hun meineed van destijds te erkennen? Ik
bezit geen enkel bewijs, niet
En als Nicolle zwijgt, vervolgt hij grimmiL
„Alles onzin! Nee, dan zijn de wetten zooals
die in het Australische oerwoud heerschen..
veel eenvoudiger en rechtvaardiger. Ik zal de
beide schurken niet direct in de gevangenis
helpen, maar hun een wenk geven, zoodat ze
tijd zullen hebben om Engeland te verlaten.
En dan hoop ik ergens in het buitenland met
hen af te rekenen. Ik zal hen opjagen, zooals
ze mij ongejaagd hebben!"
„Maar dat is immers dwaasheid", protesteer
de Nicolle. „Als u onschuldig bent, moet er
toch een mogelijkheid bestaan om dat te be
wijzen".
„Ach, breekt u zich daarover maar niet het
hoofd!" zegt hij op een zoo schoolmeester-
achtigen toon, dat zij zich even gekrenkt
voelt. „Ik hoor heusch ook niet tot de dom-
sten. Gelooft u maar gerust, dat ik ook al
eens hier en daar geïnformeerd heb Ik zou
bijvoorbeeld die beide heerschappen kunnen
opzoeken en hen, onder bedreiging een aan
klacht wegens deviezensmokkelarij tegen hen
te zullen indienen, kunnen dwingen om hun
vroeger afgelegde verklaringen
Dat zou afpersing zijn", valt Nicolle hem
in de rede. „Dat moet u in geen geval doen!"
„Afpersing? Alsof mij daar nog wat aan
gelegen zou zijn! Maar het heeft, geen nut Ze
zouden natuurlijk zoo spoedig mogelijk de
beenen nemen en mij van het buitenland uit
aanvallen. In dat geval zou ik geen dag langer
in Engeland kunnen blijven".
In een haar zelf nog onverklaarbare, dooi
de opwinding, waarin zij verkeert nog toe
nemende gevoeligheid beseft Nicolle, hoe
zwaar deze man, ondanks het masker van on
verschilligheid, waarachter hij zich verschuilt,
met zijn verleden te kampen heeft. Het wekt
haar medelijden op.
„Ik wil u helpen", zegt zij, plotseling een
besluit nemend.
„Wat? u wilt mij helpen? U verbeeldt
zich nogal zoo wat. Brengt u eerst nog maar
eens een jaartje op de schoolbanken door. Als
ik te helpen was, zou ik mezelf allang hebben
geholpen".
Nicolle springt overeind. In haar donkere
oogen, die hem onvervaard aankijken, ligt een
ijzeren wil.
„U zult toch niet zoo laf zijn den strijd om
uw goed recht op te geven? Als u inderdaad
onschuldig bent, moet u er alles op zetten om
u van den smaad, welke op u rust, te bevrij
den. Dat bent u aan uw kind verplicht!"
„Tegenover mijn kind heb ik slechts één
plicht: te verdwijnen. Zoo spoedig mogelijk te
verdwijnen".
Hij staart met leegen blik aan Nicolle voor
bij.
„Ach, weet u, daar in Australiëis het
me niet altijd even gemakkelijk gevallen over
al die dingen heen te komen. Wat moet Maud
met een vader beginnen, die zich het drinken
heeft aangewend? Ja, miss Osborn, ik ben
aan den drank geraakt. Ik heb weliswaar ge
zworen, zoolang ik in Engeland ben geen
druppel alcohol
Er speelt een pijnlijk glimlachje om zijn
lippen.
„Het spyt me, dat ik het bekennen moet,
miss OrbornHet gelukt me niet Ver
draaid nog an toe. Het gelukt me niet
De jonge medicus, die zijn eersten patient
behandeld, de jonge advocaat, die zijn eersten
cliënt vertegenwoordigt, de jonge onderwijzer,
die zijn eersten leerling onderricht, zij align
bezitten nog het ondernemende, offervaardige
optimisme van den van den naar daden hun
kerenden mensch. Blind voor elke teleurstel
ling, storten zij zich op hun eerste taak
Aanvankelijk verwonderd, daarna geïntere-
resseerd en tenslotte zijn geduld verliezend,
verweert Coverley zich tegen de argumenten,
welke Nicolle met een haar zelf verrassende
eloquentie te berde brengt.
Een mensch moet niet direct alle controle
over zichzelf verliezen, houdt zij hem voor.
Dat zcu wel een heel gemakkelijke oplossing-
zijn om te verdwijnen en zich dan niet meer
te laten zien. Maar het zou tevens zijn moree-
len ondergang beteekenen! Waarom is hij aan
den drank verslaafd geraakt? Omdat geen be
paald doel voor oogen had, geen taak
Hoe vaak heeft Nicolle vroeger al niet in
het Adviesbureau voor Vrouwen met gelijk
luidende woordeh een mensch voor den onder
gang trachten te bewaren? En op de haar
eigen openhartige manier vraagt zij ronduit,
hoe mr. Coverley zich dat eigenlijk voorstelt'
Of hij zijn plicht teger. het kind daarmee acht
afgedaan, dat hij het een, uit een financieel
oogpunt onbezorgde toekomst verzekert? Of
hij dan in 't geheel geen rekening houdt met
het moreele nadeel, die hij zijn kind berok
kent, als het vandaag of morgen verneemt,
dat haar vader een door de politie gezochte
misdadiger is? Zijn beter ik zut? eenvoudig
weg op te geven, onverschillig in zijn lot te
berusten, voor altijd als verrader van fabrieks
geheimen te worden aangez:e'n, dat ware
om geen harder woord te gebruiken een
voudig onverantwoordelijk.
Aanvankelijk heeft Coverley voor Nicolles's
dringend betoog niet meer over dan een ijzig
stilzwijgen en een spottenden blik. Maar lang'-
zamerhand onzeker wordend, merkt hij ten
slotte bruusk op, dat hij niemand het recht
geeft zich met zijn zaken te bemoeien.
(Wordt vervolgd;
De spoorwegwerkzaamheden rond Utrecht vorderen gestadig. De nieuwe verhoogde spoorbaan in de richting 's-Hertogenbosch
is thans gereed gekomen, zoodat de treinen reeds over dit verhoogde gedeelte kunnen passeeren
Te Noordwijkerhout zijn Zondag de terreinkampioenschap
pen der K.N .M.V. gehouden. De winnaar in de 350 e.c.-
klasse, de heer M. Holsheimer
De strijd in het
verre Oosten Een
Japansche afdee-
ling tanks in de
nabijheid van Tai-
yuen tijdens den
doortocht door de
provincie Sinjuan
De heer J. J. Backer Dirks
voordracht op de
zijn
ver
voor
ondheidsregeling in het
laboratorium der gem. universiteit te
Amsterdam
gadering van het
Openbare Gezi
