GEBEURTENISSEN ROND SOESTDIJK. NA DE AARDBEVING TE QUETTA.
OM EEN KIND
Nog steeds duurt
de opruiming der
door de groote
aardbeving van
1935 getroffen ge
bouwen te Quetta
in Britsch Belut-
schistan voort
Wachtend op de blijde gebeurtenis. In het Zuiderpark
te Amsterdam is een kleine barak gebouwd, waarin een
telex-apparaat is geplaatst in aansluiting op de telex-centrale
te Baarn, zoodat onmiddellijk na het doorkomen van het
betreffende bericht door de batterij in het Zuiderpark de
voorgeschreven saluutschoten gelost kunpryi worden
Een jeugdig bewonderaarster kwam Vrijdag ten paleize Soestdijk een door haar zelf ge
breid truitje aan H. K. H. Prinses Juliana aanbieden
Den Haag maakt zich gereed voor de feestviering bij het bekend worden
der blijde gebeurtenis aan het Hof. De illuminatie van de Gevangenpoort
wordt in gereedheid gebracht
De directeur-generaal der P.T.T., ir.
M. H. Damme, bezocht Vrijdagmid
dag de telefoon- en telex-installatie,
welke voor de «pers» in het Badhotel
te Baarn is opgesteld
Winston Churchill, de Engelsche staats
man, vertoett thans aan de Rivièra.
n»ii. c
De bekende Nederlandsche zangeres Jo Vincent heeft, begeleid door Anton
van der Horst, voor camera en microfoon van het journaal haar filmdebuut ge
maakt met het lied «Nu juicht een volk», dat ter gelegenheid van de te
verwachten blijde gebeuilenis in het Prinselijk Gezin gi
door Hans Krieg op woorden van Annie de Ho<
X4-Ê
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GARAI
Nadruk vero-xi-
48)
Naar het land van belofte.
Drie weken later aan boord van de „Queen
Victoria".
Kitty heeft Maud naar bed gebracht, ver
laat de hut en begeeft zich aan dek, waar zij
zich behaaglijk op een ligstoel uitstrekt.
Het lijkt, alsof de „Queen Victoria" recht op
de maan afstevent, die laag aan den hemel
hangt en de vorm zoowel als de kleur heeft
van een reuzen .inaasappel.
Kitty kruist de armen onder het hoofd en
maakt het zich ook overigens zoo gemakkelijk
mogelijk. Dat is nog eens wat, eerste klas te
reizen. Heerlijk is het; haast te mooi om waar
te zijn. Maar belangrijker dan dit alles is toch
wel de heimelijke voldoening, welke zij heeft
over het feit, dat Coverley inderdaad op weg
is geheelonthouder te worden. Nu, hij staat
dan ook onder strenge controle. Maar om
zijn eigen woorden te gebruiken hij blijft
zoo droog als de Sahara
Ja, ze zijn goede vrienden geworden, niet
tegenstaande hun karakters zoo ver uiteen-
ioopen. Coverley pleegt zich weliswaar nog
steeds eenigszins van uit de hoogte met haar
te onderhouden, maar zij is intusschen toch
zoover in zijn achting gestegen, dat hij meer
malen zakelijke aangelegenheden met haar
bespreekt. Dat streelt haar eergevoel. De
wensch zichzelf in zijn oogen onmisbaar te
maken, doet zich op bedenkelijke wijze meer
en meer bij haar gelden.
Natuurlijk heeft dat niets te maken met
een snel opkomende „heimelijke liefde". De
eenige reden, die zij er voor kan aanvoeren is
deze, dat zij geen lust heeft daarginds ten
eeuwigen dage kindermeisje te spelen, maar
zich een beteren werkkring met ruimere
perspectieven wil verschaffen.
Jammer, dat zij dat alles niet eens met
Nicolle kan bepraten. Zij moet in haar brieven
zoo voorzichtig zijn. Ja, NicolleVermake
lijk. dat zij plotseling weer tot de ontdekking
was gekomen toch van Danny te houden Als
ze wisten, Danny en zij, dat het geluk van
hun huwelijk slechts gebaseerd was op een
comedie, die de kleine Fred Bigs in seène had
gezet1
Kitty ziet Coverley uit de rooksalon komen.
Hij is in gezelschap van de „Mummie", met
welk minder vleiend epitheton Senora Gonzales
de echtgenoote van een Mexicaanschen consul
wordt aangeduid. Zij rookt dikke zwarte siga
ren en snatert als een heel leger opgejaagde
ganzen. Gelukkig, dat haar echtgenoot zich
over haar ontfermt; anders was het uit ge
weest met de rust aan dek.
Coverley schijnt in geen al te beste stem
ming te zijn. Met een verveeld gezicht trekt
hij een ligstoel naar zich toe.
„Ik heb wat met je te bepraten", zegt hij
terwijl hij zich landerig in de stoel laat val
len. „Dat gaat zoo niet langer. Als je gehoord
had, wat die mummie weer liep te bazelen.
Maar per saldo heeft ze gelijk. Ik compromit
teer je. En mezelf erbij. Ik kan me voorstellen
dat de menschen het een zeer mysterieus ge
val vinden, als zij hooren, dat Maud mij „va
der" noemt en jou „mamma"
Kitty glimlacht. Ook zij voelt zich niet op
gewassen tegen deze kletspraatjes. Wat hel
pen alle uiteenzettingen, als geen mensch er
een woord van gelooft. Haar mede-passa
giers hebben nu eenmaal hun eigen meening
over dit „hoogst zonderlinge geval".
„Wat moet dat in 's hemelsnaam in Mel
bourne worden?" pieket Coverley. „Daar zal
dat onzinnige geviaag eerst recht beginnen!"
Hij werpt Kitty een verstolen blik toe en
zegt dan plotseling op zakelijken toon: „Ik zou
je een voorstel willen doen. Dat wil zeggen
tja, 't is een beetje lastig gevalik be
doelhm, tenslotte ben ik al aardig
grijs...." t
Tevergeefs wacht hij op Kitty's antwoord,
een protest. Zij zwijgt in alle talen.
„Nou, je kan toch ook wel wat zeggen",
meent hij, liclitelijk geërgerd. „Je bent anders
je er van denken, als wij samen eens gingen
ook niet zoo op je mondje gevallen! Wat zou
trouwenJa, begrijp me goed louter uit
egoïstische overwegingen. Alleen om die el
lendige kletspraatjes uit de wereld te helpen".
Een behaaglijk gevoel, zooals slechts de
vrouw dat kent, die zich door een verovering
veilig geborgen weet, besluipt Kitty, 't Voort
durend samenzijn gedurende de laatste weken
en hun gemeenschappelijk zorgen voor Maud
hebben hen zoo dicht bij elkaar gebracht, dat
zij niet zoo heel veel woorden noodig hebben
om elkaar te begrijpen. Dit, op eenigszins ont
stemden toon tot uiting gebrachte huwelijks
aanzoek is een verkapte liefdesverklaring. En
heimelijk stelt ze bij zichzelf vast, dat haar
gevoel van vriendschap voor Coverley toch
niet heelemaal van zoo onpersoonlijken aard
is. als zij zich zelf steeds heeft wijsgemaakt.
„Trouwen?" vraagt ze met een bedenke
lijk gezicht. „Aleen om een eind aan de praat
jes te maken? Wat zou dat voor een huwelijk
worden?"
„Vertel toch geen onzin!" stuift hij op. „Je
weet best, dat ik je .graag mag. Ik ben nu
eenmaal aan je gewend geraakt. En Maud zou
je heelemaal niet meer kunnen missen, 't Is
toch lang niet altijd gezegd, dat voor een ge
lukkig huwelijk bepaald een groote, romanti
sche liefde noodig is. 'k Geloof, dat wij beiden
maar ja, zooals ik al zei.m'n grijze
haren'k Vrees, dat ik te oud voor je
ben.
„En ik vrees" geeft Kitty vergenoegd lachend
ten antwoord, „dat ik te klein voor je ben. Ik
blijf tien centimeter beneden de middelmaat.
En die ontbrekende tien centimeter kan ik tot
m'n spijt met den besten wil niet meer in
halen
Een oogenblik zwijgen beiden. Dan zegt
Coverley: „Ik wil je een voorstel doen. Jij ziet
mijn grijze haren over het hoofd en ik be
loof jou, dat ik je nooit een verwijt zal maken
over die ontbrekende tien centimeter!"
En de maan, die, als eenige getuige, glim
lachend op dit aardsch gebeuren heeft neer
gezien, houdt discreet een wolk voor het ge
zicht, want aan boord van de „Queen Victo
ria" hebben twee menschen elkaar in een
lange kus gevonden.
EINDE
