yargZfr die JMfote
TO
Sprookje--
MAANDAG 17 JANUARI 1933
HAARDEM:S DAGBEAC
De Heemkunde-Tentoonstelling.
Wat er te zien is.
In ons vorig nummer vestigden wij reeds de
aandacht op de Heemkunde-tentoonstelling,
die tot en met 30 Januari a.s. in de tentoon
stellingszaal van het Frans Halsmuseum
wordt gehouden door de Commissie voor Heem
kunde, in samenwerking met de Vereeniging
„Haerlem". Wij willen nu nog wat uitvoeriger
op deze interessante expositie terugkomen,
die een druk bezoek verdient, vooral druk be
zoek van de rijpere jeugd, bij wie belangstel
ling moet worden gewekt voor alles wat schoon
is, op elk gebied. Maar ook ouderen kunnen
hier zeer veel genieten.
Een viertal kaarten, aangevende de uitbrei
ding van de stad Haarlem sinds 1877 vormt
een onderdeel van de mooie inzending van
den Topografischen Dienst in Den Haag, die
kostbaar archiefmateriaal bevat. Voorts zagen
wij veel propagandamateriaal van het Ge
nootschap Amstelodamum te Amsterdam (o.a.
overzichten van het werk van dit genootschap
onder de jeugd) en van de Ned. Jeugdherberg
Centrale.
De N.V. Verkade's Fabrieken te Zaandam
geeft met het pakkend opschrift: „Geen beter
gids door Holland's natuurschoon dan dr. Jac.
P. Thijsse" en de Verkade's albums „Waar wij
wonen'' en „Onze groote rivieren" haar al
bums en plaatwerk. Vooral de jongste album
mag een kunstwerk genoemd worden. Ook
Hille's en Bussink's Koekfabrïeken. onder
scheidenlijk te Zaandam en te Deventer, heb
ben mooie plaatjesalbums ingezonden.
De Vereeniging ..De Hollandsche Molen" te
Amsterdam heeft enkele modellen van molens
geëxposeerd, en ce Vereen, tot bescherming
van vogels een model van den vuurtoren Bran-
daris, dat duidelijk laat zien hoe door lichten
de vogels gewaarschuwd worden voor het ge
vaarte, dat hun anders noodlottig zou kunnen
worden.
De Volkskunde-Commissie te Amsterdam,
als onderdeel van de Academie van Weten
schappen, geeft door enkele kaarten, foto's en
ander materiaal voor hen, die belangstelling
hebben voor de kennis van taal, zeden en ge
woonten in ons eigen land, tal van weten
schappelijke gegevens. „Zaens Skoon" te Zaan
dam heeft het mooie werk van den heer
Ouwejan ter inzage gelegd.
De Vereen. Dc Zaansche Molen te Koog aan
de Zaan is vertegenwoordigd door twee mooie
schilderijen van den kunstschilder F. Mars, te
Wormerveer, die ook nog eenige penteeke-
ningen van Zaansche molens afstond.
Nu wij het toch over molens hebben mogen
wij meteen wel de aandacht vragen voor de
knappe teekening van den heer Dingemans.
voorstellende de molen ,JDe Adriaan" (wan
neer zal die herbouwd worden?', en behoo-
rendc tot de inzending der Vereeniging „Haer-
lem", die voorts verschillende uitgaven bevat
en enkele voorwerpen uit het Vereenigïngsge-
bouw van ..Haerlem": de Hoofdwacht.
Zeer belangwekkend is cok de „Stand" van
den steeds groeienden Ned. Jeugdbond voor
natuurstudie te Leiden: de rijpere jeugd zal
hier veel van haar gading vinden.
Nog jong is de Heemkunde-Commissie in'
Limburg, maar zij heeft hier al heel wat in
teressant materiaal bijeen weten te brengen.
De Bond Heemschut stelt tal van foto's ten
toon. vooral betrekking hebbende op gevel
restauratie.
Hoe heemkunde wordt beoefend in alle
rangen der Padvinderij blijkt duidelijk uit de
inzending van het Ned. Padvindstersgilde in
Den Haag.
Het Instituut voor Arbeidex-sontwikkeling te
Amsterdam toont eenige goed afgewerkte mo
dellen van tehuizen
Last not least is er nog de zeer mooie ver
zameling hoerenkunst van de Landbouw Hoo-
geschool te Wageningen. Jammer, dat men
voor deze inzending niet over wat meer ruim
te kon beschikken, dan was elk onderdeel nog
meer tot zijn recht gekomen. Deze collectie
bestaat uit verschillende voorwerpen van wer
kelijk bewonderenswaardige hoerenkunst
(sierklompen, mutsen, sieraden enz.) uit eeni
ge deelen van ons land. Een groot aantal pas-
telteekeningen van Nederlandsche boerenwo
ningen en landschappen is van de hand van
den heer H. Ramaer, lector aan de Landbouw
Hoogeschool te Wageningen.
Er is nog veel meer op deze tentoonstelling:
wij hebben slechts hier en daar een greep kun
nen doen en het een en ander vaag aanduiden.
Maar wij hopen voldoende belangstelling te
hebben gewekt bij velen, om in bijzonderhe
den te gaan zien wat ons eigen land biedt aan
schoonheid op het terrein der natuur en dei-
cultuur. En zooals gezegd: vooral de jeugd
moet in de komende dagen naar het Frans
Halsmuseum!
Zaterdagmiddag is de tentoonstelling door
prof. dr. G. A. van Poelje in zijn kwaliteit als
voorzitter van de Commissie van Heemkunde
geopend. Bij deze opening waren o.m. tegen
woordig de wethouders de heeren A. G. Boes
en M. A. Reinalda. J. L. Tadema, voorzitter
der Ver. Haerlem, dr. S. Eizinga, inspecteur
van het M. O., mr. P. G. van Tienhoven, voor
zitter van de „Hollandsche Molen", de burge
meester van Lisse, baron van Wijnbergen, de
heer G, D. Gratama, dir. van het Frans Hals
Museum en nog vele genoodigden en belang
stellenden,
Prol', van Poelje deelde allereerst mede dat
er bericht van verhindering binnengekomen
was van de Commissaris der Koningin in
Noord-Holland, van den burgemeester van
Haarlem en van Dr. van Gilse. De naam van
de Commissie van Heemschut zou misverstand
onder de jeugd kunnen wekken en daarom is
deze op initiatief van dr. van Gilse, die dit
werk in Limburg zeer sterk propageert, ver
anderd in de Commissie voor Heemkunde.
In deze commissie zijn de talrijke vereenigin-
gen vertegenwoordigd die in den Bond van
Heemschut samenwerken om het behoud van
de schoonheid in stad en land te verzekeren.
Wanneer de jeugd eenmaal voor dit werk
enthousiast is geworden zal er later een
enthousiast geslacht van volwassenen zijn dat
zal zorgen voor het zooveel mogelijk onge
schonden behoud van al het schoone dat ons
land biedt. Het voornemen bestaat nog meer
dere tentoonstellingen in deze geest te hou
den en daardoor de liefde voor het karakte
ristieke en mooie in eigen land aan te wak
keren.
Er is echter nog een element van bijzondere
beteekenis dat hierbij naar voren komt. De ar
beid van de Commissie wordt mede gesteund
en gedragen door het nieuwe onderwijskundig
beginsel dat met verschillende benamingen
wordt aangeduid en dat zich voornamelijk
hierdoor kenmerkt dat de oude methode van
„ingieten en overhevelen" plaats heeft moeten
maken voor een methode waarbij de jeugd
geanimeerd wordt tot zelfontdekking en zeli-
doen. Hot nieuwe onderwijs gaat principieel
cle richting uit van een vrijheid van beweging
waarbij men b.v. bij het organiseeren van
schoolreisjes niet meer angstvallig waakt of
hierdoor misschien één leeslesje minder wordt
gelezen of 10 rekensommen minder worden
gemaakt.
Deze tentoonstelling is zeker ook voor het
groote publiek maar in de eerste plaats toch
voor de jeugd. Het onderwijs in Limburg
wordt dank zij dr. van Gilse langzamerhand
gedrenkt in deze sfeer van Heemkunde. Spr.
zcide zich ook te verheugen dat deze ten
12 cochets 50 c*.
P roef doosxe
2 cachets 10 ct.
BijApoth.enDrog-
toonstelling in Haarlem wordt gehouden, in
het bekende Frans Hals Museum. Wil men de
beteekenis van Heemkunde leeren kennen, dan
moet men in deze stand gaan wandelen!
Pr. dr. van Poelje besloot zijn rede met
eenige zeer hartelijke woorden tot den Haar-
lemschen wethouder van Onderwijs, den heer
A. G. Boes, die ondanks het klimmen der ja
ren en niettegenstaande hij zelf met de oude
methode is opgevoed, toch alle waardeering
en alle begrip heeft voor de nieuwe gedachte
en de nieuwe stroomingen in het onderwijs.
KORPS MOTORDIEN ST.
Op 17 Januari a.s. zal door den commandant
van het Korps Motordienst de zilveren me
daille, onderscheidingsteeken voor 24-jarigen
dienst, worden uitgereikt aan den sergeant
kok P. Schipper.
PROGRAMMA VAN DE ILAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP DINSDAG
18 JANUARI 1938.
Progr. I. Hilversum H.
Progr. n. Hilversum I.
Progr. 3H 8.Keulen. 9.20 Parijs Radio.
9.50 Keulen. 10.20 Diversen. 10.35 Parijs Radio
12.05 Diversen. 12.20 Parijs Radio. 12.40 Ned.
Brussel. 12.20 Diversen. 3.Ö5 Parijs Radio. 3.20
Keulen. 4.20 Droitwich. 4.40 Keulen. 5.20 Ned.
Brussel. 6.50 Keulen. 8.20 Fransch Brussel.
9.20 Beröihünster. 9.45 Fransch Brussel. 10.30
Boedapest. 11.25 Diversen.
Progr. IV. 8.Ned. Brussel. 9.20 Diversen.
zlO.35 London Regional. 1.20 Droitwich. 2.40
London Regional. 5.20 Droitwich. 7.50 London
Regional. 8.10 Droitwich. 11.05 London Regio
nal. 11.20 Droitwich.
Progr. V. 8.007.00 Garmo'foonplatencon-
cert: Billy Cotton speelt met zijn orkest, af
gewisseld door het orkest van Adalbert Lut
ter.
1. This town's too quiet Billy Cotton.
2. Why am I blue. idem.
3. Poor Robinson Crusoë, idem
4. Ticke tacke still und leise, Adalbert
Lutter.
5. Tain't, Billy Cotton.
6. Imtangoschritt, Adalbert Lutter.
7. The tattooed Lady. Billy Cotton.
8. The man from Harlem, idem.
9. Ja bei Nacht, Adalbart Lutter.
10. Listen tot the German Band, Billy-
Cotton.
11. Eine Nacht auf Java, Adalbert Cotton.'
13. Keep calling we sweatheart, Billy Cot
ton.
14. Die Sonne-uhr, Adalbert Lutter.
15. We just could ft say goodbye, Billy Cot
ton.
16. A bedtime story, idem.
8.0012.00 Diversen.
Cabaretavond van Handelsavond-
schoolreunisten.
Optreden van dc „Harmony Sisters".
De oud-leerlingen van de handelsavond
school besteden hun avond anders dan de
scholieren. Want terwijl deze laatsten des
avonds uiteraard in de klas bijeenkomen om
te leeren, houden de oud-leerlingen een reünie
in „La Gaité" om te dansen en feest te vieren.
Wie heeft er gelijk? Alles op zijn tijd.
Zooals het goede oud-handelscholieren be
taamt, werd er door hen op dezen avond naar
harmonie gestreefd. De bekende Harmonie-
sisters die we reeds menigmaal voor
de A.V.R.O.-microfoon hoorden, vormden na
melijk de hoofdschotel van het cabaretpro
gramma. En met eere! Hoewel de spontane
reacties der toehoorders in de zaal allesbehal
ve harmonisch waren! Maar wel van harte
gemeend.
De Harmonie-sisters bezitten voor him gen
re en "nun optreden een allure, welke soms
grooter neigingen heeft dan die welke op een
avond als deze passen. Een hunner bezit een
bijna Fransche bravoure, wanneer zij haar
kunstzuster aan de piano verlaat en in haar
eentje de zaal instapt en zij onderscheidt
zich daarin van velen harer Hollandsche col
lega's die zich angstvallig bij de microfoon
houden. En zij verviel geen oogenblik in aan
stellerij, waarvoor in zulke gevallen altijd
zoo'n groot gevaar bestaat. Integendeel, En
het pleit voor het publiek, dat het zoo'n op
treden zoo zeer wist te waardeeren. De „sis
ter" aan de piano houdt er een prachtig ryth-
me in en bezit evenals haar partner een ge
mak van voordracht, dat de ware kunstena
ressen ook op dit bescheiden gebied ken
merkt. Bravo voor de Reünisten om zoo'n at
tractie te engageeren. Het getuigt van goeden
smaak. Daar waren dezen avond meer bewijs
zen van. De bands van Bob van Venetie
„Rythm Maniacs" en Jackie Holker „Five
swingers" mochten er zijn. Hun dansmuziek
was zeer verzorgd en afwisselend. Het pro
gramma vermeldde voorts nog het optreden
van Annie Hensen. die liedjes ten gehoore
bracht en Hans de Rood.
Er heerschte een uitbundige stemming on
der de talrijke feestvierenden. Er waren ver
scheidene dansattracties, die hier insloegen.
Het bestuur van deze reunistenvereeniging
onder leiding van hun voorzitter A. C. Luiï
heeft eer van zijn werk gehad.
(Adv. Ingez. Med.)
Feestavond van de Nederlandsche
Reisvereeniging.
Tholen en Van Lier met de revue
„Extra Tijding".
De feestavond, dien het bestuur van de ai'-
deeling Haai'lem van de Nederlandsche Reis
vereeniging voor Zaterdagavond had georga
niseerd, heeft heel wat leden van de N. R. V.
familie met hun introducés naar de groote
zaal van het Concertgebouw getrokken. Het
verschijnsel van een volle concertzaal in onze
stad zal op dezen avond echter wel geen ver
wondering hebben gebaard, want wie met de
N.R.V. aangelegenheden op de hoogte is, weet
welk een goeden klank haar feestavonden heb
ben en hoezeer men zich daar in den waren
zin des woords „en familie" voelt.
Het cabaretprogramma, dat na het wel
komstwoord van den voorzitter, den heer J.
G. Kraan, ten uitvoer werd gebracht, werd
verzorgd door een paar goede bekenden van
de N. R. V.ers, n.l. Tholen en Van Lier. thans
met twee vrouwelijke krachten versterkt tot
de „Vier van Tholen en Van Lier". Hun revue
..Extra Tijding" heeft de aanwezigen eenige
kostelijke uurtjes bezorgd en de lach was dan
ook haast geen oogenblik van de lucht.
De „schakel" tusschen de verschillende
scènes vormt de redactie van het nieuws
bureau „Extra Tijding", waar een veeleischend
hoofdredacteur zijn reporters tot wanhoop
brengt door alleen het allernieuwste nieuws te
willen accepteeren en overigens de berichten
over China per kilo worden ingekochtNiet
alle tafereelen leken ons echter even geslaagd.
Soms bleven de „Vier" met hun grappenma
kerij wel wat al te veel aan de oppervlakte,
maar er viel ook heel veel goeds te noteeren.
Zoo gaf Van Lier eenige geslaagde imitaties
te zien en te hooren van Nederlandsche radio-
en cabaretberoemdheden, waarbij in het bij
zonder de kostelijke nabootsing van Willy
Derby genoemd moet worden. Trouwens, de
scène, waar deze imitaties een onderdeel van
uitmaakten, bleek in haar geheel uitermate in
den smaak te vallen. Er is naar hartelust ge
lachen om de dwaze typeeringen, die Tholen
als radioluisteraar gaf en de gesprekken, die
hij met omroeper-Van Lier voerde. Natuurlijk
liet het tweetal zich ook in hun beproefd
genre van den samenzang hooren en evenzeer
ligt voor de hand, dat ook voor community-
singing een plaats was ingeruimd.
Na de pauze verrastten de „Vier" de zaal
met een in passend décor uitgevoerd Parijsch
tafereel getiteld „De Parijsche straatzangers".
Hier steeg hun kleinkunst boven het middel
matige peil uit. Er zat waarlijk sfeer in dit
aantrekkelijk stukje cabaret.
Te middernacht werd de leuze van den
feestavond „de beentjes van den vloer". Onder
leiding van den heer W. Schroder begon een
bal, dat een geslaagde apotheose van het feest
vormde. De balleider zorgde voor verscheidene
attracties, zoodat er ruimschoots afwisseling
was. Een woord van lof komt behalve hem en
het bestuur toe aan de band „The Harlem
Kings", die voor uitstekende dansmuziek
zorgde.
EERSTE HULP-VEREENIGING
„SNEL VERBAND".
Dr. J. E. baron de Vos van Steenwijk
beschermheer.
Op een daartoe strekkend verzoek van het
bestuur van bovengenoemde vereeniging, heeft
de dr. J. E. baron de Vos van Steenwijk, burge
meester van Haarlem het beschermheerschap
van de Eerste Hulp-Vereeniging „Snelverband'"
aanvaard.
Jochem's Wraak,
door J. H. GODSCHALK.
VER zijn bx-illeglazen heen keek me
neer Grindmans zijn bediende, die
in afwachtende houding bij het
schrijf bureau van zijn patroon stond,
aan. Dan schudde hij beslist het kleine, dikke
hoofd en sprak:
„Neen. meneer Hagen, daar kan ik U geen
verlof voor geven. Als U verhuizen wilt, is dat
mij goed, maar ik vind 't niet noodig, dat U
daarvoor verzuimt. De menschen van de ver-
huisonderaeming zullen den boel toch wel op
zijn plaats zetten, nietwaar? 't Lijkt mij toe,
dat U daar dan bepaald overbodig bent."
Jochem Hagen waagde nog een poging.
„Maar, meneer, er valt nog wel wat anders
te doen, dan den boel op zijn plaats te zetten.
Bovendien doen die lui van de verhuizing lang
.niet alles. Ik kan mijn vrouw toch niet alleen
laten ploeteren?"
Meneer Grindmans staarde een oogenblik
voor zich uit en zei dan: „Nu goed, TJ kunt
dien dag verlof krijgen, maar ik moet hem van
Uw vacantie aftrekken."
Jochem zag zijn patroon een oogenblik ver
bluft aan en antwoordde toen: „Goed. me
neer!", waarna hij zich naar zijn plaats be
gaf en zijn werk hervatte.
De dag van verhuizing kwam en ging, als
alle dagen, en weldra was ook de vacantie van
Jochem aangebroken. Meneer Grindmans
wenschte hem goed weer en een genoegelijken
tijd toe en herinnerde hem er aan, dat hij
Jochem niet Donderdag, maar Woensdag over
een week terug verwachtte. „Eén dag hebt U
al bij Uw verhuizing opgemaakt, weet U nog
wel. meneer Hagen?", merkte de consequente
oude heer op, en Jochem bevestigde dit
schoorvoetend.
Gedurende de eerste dagen van zijn verblijf
in de rustige badplaats aan het strand van
de Noordzee wierp Jochem zich in al die ge
neugten. die voor een jong huisvader aan zee
openstaan; baden, kuilen graven, vestingen
bouwen van zand. duinwandelingen maken en
ook nu en dan lui en gemakkelijk in den lig
stoel naast dien van zijn vrouw een beetje
soezen of rustig praten.
Maar aan die eenvoudige vreugde kwam
spoedig een wreed einde: de zon, die weken
lang dag in. dag uit, haar warme stralen naar
het aardrijk had gezonden, werd door zware
wolken verduisterd, totdat tenslotte uit een
grijzen hemel de regen gestadig neerviel, Het
was geen weer om buiten te zijn. en nu kwa
men de gezelschapsspelen, die het ruime pen
sion in voorraad had, goed van pas. De eerste
dag werd dan ook genoegelijk doorgebracht,
maar hoe langer de regenperiode duurde, des
te meer daalde de stemming. Landerig hingen
de pensiongasten rond. De spelen trokken niet
meer, alle boeken waren reeds uitgelezen, alle
stof voor conversatie was uitgeput, en wie,
half wanhopig, het kloeke besluit nam. maar
eens een luchtje te gaan scheppen, keerde
weldra druipend van het water met drijfnatte
schoenen terug.
Dat duurde ruim een week en spoedig
kwam de dag in het zicht, waarop Jochem
naar zijn kantoor zou moeten terugkeeren.
Het gevoel, dat zijn kostbare en korte vacan
tie in regen verliep, had hem. zooals te be
grijpen was. wrevelig gemaakt, maar de ge
dachte, dat hier voor de achterblijvenden
ook niets meer te genieten viel, verzoende
Jochem aan den avond van zijn laatsten va-
cantiedag met. zijn aanstaanden terugkeer
naar zijn arbeid.
Edoch toen hij den volgenden morgen
door vrouwlief uitgeleide werd gedaan, kwam
het stralende zonnelicht hem tegemoet, en
de praatgage melkboer, die juist aan de
deur was, verzekerde hem, dat 't nu wel een
tijdlang „mooi weertje" zou blijven. Dit was
voor Jochem voldoende om grommend als
een beer naar de tram te loopen, die hem
stadwaarts zou voeren. Als de baas hem dien
dag van de verhuizing nu had geschonken,
zou hij, Jochem, tenminste nog één mooien
en prettigen dag hebben gehad. In plaats
daarvan moest hij naar kantoor! In
Jochem's anders zoo vreedzame hart sloop
de gedachte aan wraak binnen, en toen hij,
in de tram gezeten, die plannen uitwerkte,
verdween allengs de wrevelige trek op zijn
Vijf minuten vóór negenen stapte Jochem
het kantoor binnen en ongewoon luidruchtig
begroette hij zijn patroon en collega's. Op
meneer Grindmans' na eenige aarzeling uit
gesproken vraag, of hij een goede vacantie
had gehad, antwoordde Jochem: „Zeker me
neer. geweldig goed; veel regen en nu de zon
weer schijnt, naar huis terug!"
Meneer Grindmans zweeg verder en Jochem
installeerde zich aan zijn schrijftafel, zooals
iemand dat doet. die van zijn vacantie te
rugkeert. Hij haalde wat oud werk te voor
schijn en gedurende ongeveer een kwartier
hoorde men niet veel meer dan het geklep
per van de schrijfmachine, waarover de ty
piste haar vaardige vingeren liet gaan.
Plots daverde door de geopende vensters
de schelle en luide klank van een draaiorgel,
vlak vóór de deur staande, naar binnen. Deze
stortvloed van tonen bleek de inleiding te
vormen tot een even luidnichtige potpourri
van „Hollandsche feestliederen", waarin de
luisteraars o.m. werden opgewekt ,.de klok
maar te laten luiden" en „er den moed maar
in te houden". Meneer Grindmans keek ver
stoord van zijn zooeven binnengekomen post
op, wenkte den jongsten bediende en droeg
hem op. den orgeldraaier te verzoeken, wat
verderop te gaan. Maar Jochem voorkwam
dit, door te zeggen, dat hij den orgelman ge-
engageerd had, om de feestvreugde ter eere
van het weerzien te verhoogen.
Met groote verbazing had meneer Grind
mans toegeluisterd, en, zich tot Jochem rich
tend. sprak hij: „Maar, meneer Hagen, dat
gaat toch wel wat ver. vindt u ook niet? U
begrijpt toch wel. dat deze luide muziek zeer
hinderlijk voor het werk is?"
„Dat kan wel zijn, meneer, maar féést
moet er vandaag zijn. Ik ben veel te blij, dat
ik weer terug ben", riposteerde Jochem. die
onmiddellijk daarop in het inzetten van een
foxtrot door het „pierement" aanleiding
vond. juffrouw Bijzei, de ruim vijftigjarige,
zéér corpulente boekhoudster, tot een „dans
je" uit te noodigen. Deze dame. die zich bin
nen deze muren voor het eerst bij haar
voornaam hoorde noemen, keek verontwaar
digd en blijkbaar tot in de fijnste vezelen van
heur ziel beleedigd op, doch zweeg waardig.
De typiste trachtte haar vroolijkheid achter
een zakdoekje te verbergen, sommige colle
ga's keken steeds verbaasder, enkele andere
hadden de grootste moeite, niet in lachen
uit te barsten.
Jochem trok zich van juffrouw Bezel's on
uitgesproken maar duidelijke weigering niets
aan en zong lustig met het straatinstrument
mee, totdat dit laatste na een breed en plech
tig „Wie Neerland's Bloed" verdween.
Terstond verliet Jochem haastig het kan
toor. om weldra met een aantal haringen
in vetvrij papier terug te komen. Luidkeels
riep hij over het kantoor: „Nou jongens en
meisjes, wie lust een hapje zeebanket? Uit
zoeken maar, zure en zoute haringen!"
Niemand wilde, met het oog op den steeds
verwonderder en strenger kijkenden patroon,
van het gulle aanbod gebruik maken, zoodat
Jochem, na zelf een paar haringen te hebben
verorberd, de rest aan de twee kantoorpoesen
gaf, die een oogenblik haar waardigheid ver
gaten en zich met groote vreugde op het rijke
maal wierpen.
Meneer Grindmans, begrijpende, dat alleen
nuchtere arbeid den rebel tot kalmte zou
kunnen brengen, droeg Jochem op, een ach-
terstalligen debiteur op voorzichtige wijze aan
zijn schuld te herinneren. Jochem zette zich
achter een schrijfmachine en begon na eenige
oogenblikken aan den maanbrief. Toen deze
klaar was, bracht hij den brief naar meneer
Grindmans, die den gèkalmeerden bediende
bijna vriendelijk toeknikte. Maar hoe ver
anderde de uitdrukking van zijn gelaat, toen
hij het volgende las:
„Mijnheer,
Weet u niet meer, dat u van mij een
partij boonen hebt gekocht, waarvoor
ik u op 15 Maart een factuur ten be
drage van:
127.50
zond? Zitten uw hersenen als u die
tenminste bezit dan zóó vol stopverf.
dat ueelemaal vergeten hebt, die
kleinigheid even te betalen?
Was het nu beslist noodig. dat mijn
arme bediende, die toch al zoo weinig
geniet, voor u van zijn vacantieoord
moet terugkomen, juist nu het mooi
weer geworden is, en dat alleen maar,
omdat u niet even de moeite hebt wil
len nemen, mij het zooeven genoemde
bedrag te sturen?
In uw eigen belang raad ik u ten
sterkste aan, maar gauw te betalen!
Met verschuldigde gevoelens,
UEds. dw. dnr.
J. Grindmans".
Na lezing van dit epistel zat de heer Grind
mans even na te denken. Toen riep hij Jochem
bij zich en sprak rustig tot hem: „Meneer
Hagen, ik geloof, dat u nog een paar dagen
rust noodig hebt. Gaat u maar naar huis, a.s.
Maandag verwacht ik u weer op kantoor.
Beterschap, meneer Hagen!"
Een uurtje later vertelde Jochem. In een
ligstoel aan het zonnige strand, lachend de
geheele geschiedenis aan zijn verbaasde vrouw.
Alliance Fran^aise.
Lezing van den heer Bernard Frank.
„Ik houd eigenlijk geen conférence", zei
Zaterdagavond de heer Bernard Frank, oud-
officier bij de Fransche marine, die voor de
leden der afd. Haarlem van de Alliance
Frangaise sprak over het onderwerp: „Sous
la grand' voile". „Ik geef maar wat losse her
inneringen
Wij gelooven, dat de heer Frank hier wat
te bescheiden was ofwij weten niet meer
wat een conférence is. Inderdaad was deze
lezing van den begaafden spreker een der
schitterendste conférences (zooals de voorzit
ter, de heer J. H. Sauveur, in zijn slot- en
dankwoord terecht zeide) die wij in de Alliance
hebben gehoord: niettegenstaande het voor
deze vereeniging late uur bleef zij boeien tot
het eind.
Deze oud-marine-officier !s ook literator;
hij schreef verschillende boeken en voor de
hoofdpersonen uit die boeken vroeg hij dezen
avond de aandacht op een onnavolgbaar-
pakkende wijze.
Hij begon met een geestige vergelijking te
trekken tusschen het tijdperk vóór 19141918
en dat daarna: beide zijn gescheiden door een
muur. Die muur is de oorlog. De jongens van
vóór de oorlog hadden den drang naar het
avontuur in zich, die van het na-oorlogsche
tijdperk aanbidden van snelheid en het „re
cord".
Ook de kleine Bernard Frank voelde zich
sterk tot „het avontuur" aangetrokken. Hij
verslond Jules Verne en vooral dat groote
groene geïllustreerde boek, met op den omslag
de afbeelding van een groot schip met volle
zeilen en met het portret van een kapitein met
een blonde baard en staalblauwe oogen. Dat
boek was in zijns vaders huis in Normandië en
het heette: „De kinderen van kapitein
Grant!".
Hij wilde naar zee, maar hij moest naar
een „college" in Bretagne. Hij vluchtte, maar
werd teruggebracht. Een tweeden keer ging 't
eveneens zoo. Tot op een dag hij 'n schip zag,
dat hem sterk deed denken aan het schip van
kapitein Grant. Hij hoorde van een matroos
dat het een vrijwel onbekende bestemming
tegemoet ging en was niet meer te houden.
Voor den oorlog waren de menschen te ver-
deelen in twee groote groepen: die der dich
ters en die der niet-dichters. Thans behoort
men tot rechts of tot links. (Geef mij maar de
dichters, merkte spr. op.) Bernards vader be
hoorde tot de dichters. Hij zei tenslotte: „Goed.
Je mag naar zee. Dat zal jc wel genezen". De
toekomst heeft geleerd, dat ook dichters zich
kunnen vergissen.
Bernard Frank werd leerling-loods aan
boord van zijn eerste schip, maakte kennis
met de vogels van diverse pluimage, die de
bemanning vormden en later zou de literator
Bernard Frank deze vele typen in zijn boe
ken teekenen. Gevoelig en geestig en verma
kelijk vertelde de conferencier nu van die
menschen, tot wie hij gedurende een deel van
zijn leven in zoo nauwe betrekking heeft ge
staan.
Daar was in de eerste plaats de kapitein:
„Seul maiti'e après Dieu", hard. streng, maar
begaafd met een prachtig gevoel voor recht en
rechtvaardigheid, man van weinig woorden en
veel schoppen. Wie een flinken ribbenstoot
van hem kreeg kon er op aan, dat de kapi
tein op dat oogenblik in een uitstekend hu
meur was. -Zijn mannen droegen hem op de
handen. Dan was er monsieur Prudence, ge
leerd en tegelijkertijdgek; omdat hij
Latijn kende had de kapitein hem benoemd
tot scheepsdokter. En dan Merlin de zanger
met de prachtige stem, die ook des nachts
zong, als het niet mocht en dan stond de
kapitein stiekum te luisteren. Allen waren het
„typen" aan boord; de man, die „koning" ge
weest was ergens bij een wilden volksstam; „le
marin pieux", de kok en de timmerman en
zij werden allen geteekend door den confe
rencier met veel inzicht in hun karakter en
veel humor. Hoe levendig beschreef hij den
tornado, die het schip teisterde en havende
en hoe roerend was de geschiedenis van den
kleinen Creoolschen wees; die als scheepsjon
gen aan boord kwam. met zijn papegaai Ernile.
altijd droomde van „l'ile heuseuse" en dat
eiland steeds maar weer teekende, met kleur
krijt in een schoolschrift. De kleine Sammo
viel overboord en verdronk en werd begraven
op juist zoo'n eiland, als hij zich dit altijd had
gedroomd
De heer Sauveur sprak warme woorden van
dank tot den conferencier, die zijn gehoor
de poëzie van de zee) op zoo treffende wijze
had doen beleven.
dal werkelijkheid gaai
worden. Als abonné van de.
Radio-Centrale kunf U alle
gebeurtenissen ongestoord
mee-beleven.
(Adv. Ingez. Medj
HAARLEM EN HEEMSTEDEFILM.
A.s. Dinsdagavond zal in de Marnixschool,
Dutrystraat 1, Haarlem-Noord de Haarlem en
Heemstedefilm van de Stichtingen voor Toe
vallijders worden vertoond.
Behalve de genoodigden, zullen alle belang
stellende in den arbeid van de bekende Ver
eeniging voor de verpleging van Lijders aan
Vallende Ziekte, hierbij hartelijk welkom zijn.
De heer Kortenhoeven hoopt de film toe te
lichten.
DE GESTOLEN AUTO.
De vorige week werd ons aoor de politie me
degedeeld, dat een in Den Haag gestolen nieu
we Ford van 1937 in een garage aan de Pa-
pentorenvest was ingeruild voor een oude
Renault en Citroen ter gezamenlijke waarde
van slechts f 135.
Deze garagehouder verzocht ons mede te
deelen, dat deze twee auto's niet f 135, maar
minstens f 625 waard zijn. En de gestolen
nieuwe Ford was blijkbaar in aanrijding ge
weest. De radiateur was daardoor defect ge
raakt en de wagen was aan den rechterkant
beschadigd, zoodat genoemde garagehouder
de waarde van deze Ford op hoogstens f 700
a f 750 schat.
