DRUKTE BIJ PALEIS SOESTDIJK.
Het groote Avontuur
In verband met het te verwachten drukke bezoek op het paleis Soestdijk na de geboorte van Als na een bombardement tn den Spaanschen burgeroorlog lijkt de aibraak van
een Oranjetelg werden Dinsdag bij de opritten van het paleis verschillende opmetingen verricht "fln "He' ,e Ver,l°- D"° "°nin9e"' welke onbewoonb"r l"n'
ruim 100 woningen in het
worden door nieuwbouw
Als curiositeit is op de aanstaande auto-tentoonstelling in
het R.A.I.-gebouw ie Amsterdam een glazen automobiel te
bewonderen
Op de werf Wilton-Feyenoerd te Schiedam is een aanvang
gemaakt met den bouw van het motorvrachtschip met passa-
giers-accomodatie «Zaandam», bestemd voor de Holland
Amerika Lijn
In den Stadsschouwburg te Amsterdam
werd Dinsdagavond de 500ste opvoe
ring van .De wijze kater" gegeven,
ter gelegenheid waarvan Jan Musch,
die de titelrol vervult, gehuldigd werd
De karnen zijn na het intrekken der
desbetreffende wettelijke verbods
bepalingen weer van zolder gehaald.
In regelmatigen cadans gaat de «pols»
weer op en neer door de melk voor
de boterbereiding
Tegenover het paleis Soestdijk heerscht de laatste dagen een groote drukte, daar talrijke belangstellenden
vanaf deze plaats een glimp van de leden der Koninklijke Familie hopen op te vangen
De fraaie kerk der Nederlandsch Hervormde Ge
meente te Wassenaar, die met overheidshulp zal
worden gerestaureerd
FEUILLETON
Roman uit de Tropen door
9)
FRANS DEMERS.
Zoo gingen de uren voorbij. Het vliegtuig
scheerde over den op dit oogenblik verlaten
post van Bison V, waar niets anders viel waar
te nemen dan een loods, het geraamte van
een paar ijzeren masten en de kappen van
twee groote transportauto's, die tot schuil
plaats dienden voor reizigers.
Dan ging de tocht weer uren en uren voort
boven hetzelfde vlakke woestijngebied en een
paar uur na den middag, bereikten zij den
Franschen staatspost Gao, waar opnieuw
schaarsch struikgewas en boomen groeiden.
Na een korte tusschenlanding werd de reis
voortgezet, met ditmaal als leidraad den in-
drukwekkenden Nigerstroom, en tegen den
avond waren zij op het vliegveld van Niamey,
waar de nacht' zou worden doorgebracht. De
piloten bleven talmen bij het vliegtuig en de
duisternis was ingetreden toen zij per outo
naar het eenige primitieve hotel uit de streek
reden. Er gebeurde niets vermeldenswaardigs
dien avond. Na het eten bleef Riefenberg in
de gelagzaal zitten schrijven, terwijl de be
manning van het vliegtuig, een paar tafels
van hem verwijderd, zat te praten met den
pianter. die zeer gul trakteerde.
Het viel Riefenberg op hoe Lebon hem
thans met vrede liet. Die weet nu genoeg,
dacht hij. en is vermoedelijk de meenïng toe
gedaan, zooals ikzelf, dat het roekeloos zou
zijn thans de een of andere streek uit te
halen. Vroeg ging de journalist naar bed, gren
delde met veel zorg de primitieve deur van
zijn kamer en bracht een verkwikkenden
nacht door.
Den volgenden dag was iedereen weer vroeg
uit de veeren en even na den middag, landde
het toestel te Fort Lamy, bij het Tsaadmeer.
Riefenberg gebruikte snel eenig voedsel en
maakte aanstalten om, gewapend met zijn
fototoestel, een bezoek te brengen aan het in-
landsche dorp. Lebon vroeg of zijn gezelschap
niet hinderde.
Volstrekt niet, antwoordde de journalist.
Integendeel, u met uw koloniale ervaring
zult mij misschien een en ander aangaande
het leven van de negers nader kunnen ver
klaren.
Samen trokken zij er op uit. Onder de zen
gende zon liepen zij langs heerlijke palm
boomlanen, vertoefden op de kleurige inland-
sche markt, waar talrijke kameelen lagen en
slenterden langs de bijeenkorfvormiee neger
hutten.
In Lebon's houding was niet verdachts. Hij
lachte en gekscheerde zooals steeds. Alleen
op het oogenblik dat Riefenberg aanstalten
maakte om terug naar het hotel te gaan,
drong hij er opvallend op aan, om een wan
deling te doenlangs den stroom, die in de
verte eenzaam lag te schitteren.
De journalist wendde vermoeidheid voor en
wees het voorstel beslist van de hand.
En zoo kwam dan de laatste dag van den
grooten vliegtocht. Om vijf uur opgestegen te
Fort Lamy, stevende het toestel in de rich
ting van Fort Archambault om over Bangoei
de grens van Kongo te bereiken, waar het
's avonds te Evenaarsstad zou landen.
Riefenberg verkeerde in een vreemde stem
ming toen hij dien laatsten morgen de oogen-
opende. Het was alsof het besef, dat na dezen
dag voor hem een ander leven, een leven met
talrijke gevaren, zou beginnen, zijn bloed
prikkelde en zijn verbeelding koortsachtiger
deed werken. Ook meende hij op te merken,
dat Lebon zijn masker had afgelegd, in het
vooruitzicht dat hij spoedig nu zijn echte rol
zou hebben te spelen.
Het vliegtuig zweefde thans boven Fransch
Evenaars Afrika. Het woestijnland had piaats
gemaakt voor het zwoele tropenland met
machtige wouden en uitgestrekte, weelderig-
groene vlakte.
Niet lang na het vertrek uit Fort Lamy
werd Riefenberg op buitengewone wijze ge
boeid door wat hij te zien kreeg op den aard
bodem: over de vlakte rende een groote kudde
olifanten met opgeheven slurven; opgeschrok
ken door het daverende geronk van de moto
ren. Ih de stroomen, óp de goudgele zandban
ken, ontdekte hij krokodillen, die naar het
water kropen. Daarna zag hij honderden anti
lopen langs den oever huppelen.
Lebon had even samen met hem naar buiten
gekeken, maar gaf toen een teeken met de
hand alsof hij wou zeggen: „dat ken ik al
lang". Hij verwijderde zich van het raampje.
De journalist had niet meer aan den planter
gedacht, geboeid als hij was door het
schouwspel buiten. Op een gegeven oogen
blik evenwel lieerde hij toevallig het hoofd
in zijn richting en zag dat Lebon zijn zit
plaats had verlaten. Hij keek naar achter.
Daar stond de planter met zijn rug naar hem
gekeerd en leunde met den schouder tegen de
deur van de kajuit; neen, hij duwde tegen die
deur waartegen de lucht een geweldigen druk
uitoefende, en poogde haar klaarblijkelijk te
openen.
Riefenberg's hart stond een oogenblik stil.
Waar een gewoon passagier dergelijke proef
neming kon doen zonder argwaan te wekken,
stond het bij hem vast. dat Lebon iets in het
schild voerde. Hij drukte het bonzende hoofd
tegen de ruit, maar zoo, dat hij, schuin
kijkend, Lebon nog' kon zien. Deze kwam een
paar oogenblikken later zijn plaats innemen.
En dan, dacht de journalist? Zijn verbeel
ding begon koortsachtig te werken. Wat hij
een paar dagen geleden voor een dwaasheid
aanzag, leek hem thans mogelijk. Gesteld dat
de planter hem neerschoot? Zou hij daarom
in de handen van het gerecht vallen? Hij kon
bijvoorbeeld zijn lijk uitl het vliegtuig sleuren
en er dan met een valscherm uitspringen.
Hier niet, ma ra misschien boven een bepaalde
plaats in Kongo? Of wie weet wat voor stre
ken de vent nog in petto had. Wat er ook van
zij, van nu af zou Riefenberg dubbel voor
zichtig zijn.
Hij liep even heen en weer tusschen de zetels
en tuimelde bijna, toen plotseling de motoren
in vertraagd tempo werkten, het vliegtuig
naar links helde en een kring beschreef om te
dalen op het vliegveld van Fort Archam
bault.
Even later stapten de piloten uit om de
poststukken te overhandigen aan een inland-
schen klerk die kwam aanloopen. Lebon ging
even een luchtje scheppen. De deur van het
toestel viel achter hem dicht. De journa
list kwam ook overeind en onderzocht, alvo
rens op zijn beurt uit te stappen even het
deurtje. Nu het toestel stilstond op den grond,
moest men maar even de klink aanraken op
dat het vanzelf zou openvallen bij de minste
aanraking. Riefenberg stak een sigaret op en
sprong eveneens naar buiten. Hij stond even
te babbelen met den eersten piloot.
Nog vier uur, zei deze, en we zijn te
Bangoei. Dan zal het wel ongeveer middag
zijn.
En om hoe laat zijn we te Evenaars-
stad, vroeg Lebon.
Tegen den avond. Ziezoo heeren, alles is
in orde; wij kunnen verder.
De Fransche negerklerk verwijderde zich
van het vliegtuig, waarvan de motoren on
verpoosd waren blijven draaien, tijdens deze
korte landing. De piloten stapten in, gevolgd
door Riefenberg en Lebon. Het luikje van de
cock klapte dicht. Nog een oogenblik en de
motoren zouden zwaar ronken.
De journalist was bij den ingang blijven
staan en bekeek het kleine landkaartje, dat
tegen het W.C.-deurtje was bevestigd. Hij
voelde dat Lebon achter hem stond en met
belangstelling meekeek. Toen ging de rechter
motor aan het ratelenen dan die aan
de linkerzijde.
En plotseling bliksemde iets door Riefen
berg's brein, Hij wees naar de kaart, naar den
nog af te leggen weg. De niets vermoedende
planter keek toe, onder Riefenberg's arm door.
De zenuwen van den journalist waren opeens
zoo gespannen, dat zijn hand beefde. Dan ging
ook de middenmotor aan het daveren. Nog
een oogenblik nu en het vliegtuig zou in volle
vaart over het veld taxiënDaar was de
eerste schok. Op datzelfde oogenblik keerde
Riefenberg zich om en met ganseh de samen
gebalde kracht van zijn sterke lijf, greep bij
Lebon vast en smakte hem tegen het deurtje
dat openvloog.
Voor de planter goed besefte wat er ge
beurde, buitelde hij hals over kop int het
toestel en rolde over den grond. Het vliegtuig-
schoot in dolle vaart schuin over het plein en
ging sierlijk den hemel in. Riefenberg was
naar het raampje gesprongen. Het zweet
stond hem op het voorhoofd. Ver achter zich
reeds ontdekte hij iets als een klein, donker
poppetje, dat op het eenzame veld scheen te
dansen.
Oef, zuchtte hij, die heeft het er nog
heelhuids afgebracht en liet zich in een zetel
vallen.
Het duurde wel een half uur alvorens hij
van zijn aandoening was bekomen.
Die zal het mij niet meer lastig maken,
herhaalde hij al maar door in zich zelf.
Toen dacht hij aan de naaste toekomst, aan
zijn houding tegenover de piloten. Hij besloet
tenslotte te doen, alsof hij met gansch het
geval niets te maken had. Men zou zich na
tuurlijk in betrekking stellen met den ver
misten passagier en in laatste instantie, zou
de journalist zijn houding bepalen.
Ondertusschen ging hij zijn oude plaats
opzoeken vlak bij de cockpit, zoodat hij gerust
kon beweren niet te weten wat achter hem
was gehemd.
(Wordt vervolgd).
