CACAO
Nadya door „Helmers"
FEESTCONCERT
W 0 E y S D A G 19 JANUARI 1933
HAARLEM'S DAGBLAD
6
Hoc ontwikkelde zich Haarlem''
stadsbeeld.
Een lezing van mevrouw
J. Sterck—Proot.
Veel van het oude, schoone is nog bewaard.
In de R.K. Leeszaal heeft mevrouw J.
SterckProot gisteravond een lezing gehou
den over „De asthetische ontwikkeling van
Haarlem's stadsbeeld in den loop der eeuwen"'.
Na een korte inleiding van den voorzitter
der R.K. Leeszaal mr. J. F. de Vilder, nam
mevrouw Sterck haar toehoorders mede op
een tocht door Haarlem in den loop der
eeuwen en menig interessant en tot dusver
onbekend plekje, heeft zij door middel van
talrijke lichtbeelden de bekendheid gegeven
die het meestal ten volle verdiende.
Het Grafelijk Hof was vroeger gevestigd
bij de Bakenessergracht, de oude kapel, te
genwoordig Bakenesserkerk, herinnert hier
nog aan.
Reeds spoedig kwam men in Haarlem er toe
om bij den bouw afwisselend bak- en berg
steen te gebruiken wat zulk een aardig ef
fect opleverde.
Graaf Willem II liet op 't Zand, thans de
Groote Markt, een gravelijk slot bouwen; bij
zijn vertrek naar Den Haag schonk hij dit
aan de regeering der stad en zoo werd het in
pl.m. 1300 Raadhuis van Haarlem.
Een van de volgelingen van den Graaf een
zekere Gerard van Tetterode bezat zoowat de
halve tegenwoordige Jansstraat, deze schonk
hij weg aan de St. Jansridders, waaruit de
naam Jansstraat gemakkelijk valt af te leiden.
Een der eerste kerken die in Haarlem ge
bouwd werden was de St. Bavo. Oorspronke
lijk in een oude en 'n nieuwe kerk verdeeld
is, in 1421,, ook het middenschip gebouwd.
In de 15de eeuw heeft men ook een toren ge
bouwd en wel geheel van hout en lood.
Spr. releveerde hier even dat de huidige
electrische verlichting van den toren, dus
groote gevaren met zich meebrengt. Deze kerk
behoort tot de vroegste Renaissance bouw.
Vanwege den hooge toren wordt hij door de
Zandvoorters „Jan met de hooge schouders"
genoemd.
De Begijnen hebben in 1348 de nieuwe Be-
gijnenkerk laten bouwen, nadat de oude was
afgebrand.
Groot aantal kloosters.
In de 15de Eeuw werden in Haarlem niet
minder dan 18 kloosters gebouwd, meest voor
vrouwen.
Het klooster van de Lazaristen is thans
Bank van Leening. Karei V, die als 16-jarige
jongeman naar deze gewesten kwam heeft in
dit klooster gelogeerd.
Bekende kloosters waren verder nog 't
klooster van St. Ursula en het Minder broe
derklooster.
Het achterste gedeelte van het grafelijk
Paleis is door Willem n aan de Dominicanen
gegeven, die hier o.a. een beroemde kruiden
tuin hebben gehad. Later hebben zij dit ech
ter weer moeten afstaan aan de gemeente.
Hier dat is dus nu het Prinsenhof zijn
ook 3 Italiaansche Renaissance bogen ver
rezen. Renaissance bogen in Italiaanschen
stijd zijn in Haarlem verder haast niet ge
bouwd.
Van de Haarlemsehe poorten is alleen nog
de Amsterdamsche Poort overgebleven.
Bekend waren o.a. de Kleine Houtpoort,
die in 1866 gesloopt is en de Groote Hout
poort, die nog door Maarten van Heemskerck
is gebouwd.
Door den stadsbouwmeester Lieven de Key
is hier de Hollandsche Renaissance stijl inge
voerd. Lieven de Key's bouw kenmerkte zich
vooral door den trapgevels en de kruisbogen
boven de raftien. Verschillende prachtige ge
bouwen zijn onder zijn leiding, tot stand ge
komen. Zijn mooiste werk is wel de „Vleesch-
hal", ook een zijvleugel van het Stadhuis is
door hem gebouwd.
In de 17de Eeuw. de eeuw van welstand,
zien we dan de typische zucht tot verfraaiing
die het stadsbeeld beheerscht. Men is niet
meer tevreden met het vroegere eenvoudige,
alles moet sierlijker worden. Lr de meeste ge
vallen kwam het echter precies anders uit. Lr
dezen tijd begint ook de bloeiperiode van de
hofjes,-waarvan er nog zoo vele in Haarlem
bewaard zijn gebleven.
Een van de mooiste is wel het Teylerhof
dat geheel in Empire stijl is gehouden.
De architectuur van den laatsten tijd komt
mooi tot uiting in den bouw van den mach
tigen St. Bavo kathedraal.
Tot slot van haar interessante causerie las
mevrouw SterckProot nog de inleiding voor
van een pas van haar hand verschenen wex-k
over dit onderwerp.
WONINGBOUWVEREENIGING „HUIS TER
CLEEFF".
B. en W. stellen den Raad voor, de balans
per 31 December 1936 met verlies-en winst-
rekening over het jaar 1936 betreffende het
complex van 70 middenstandswoningea van
de Woningbouwvereeniging „Huis ter Cleeff"
goed te keuren, zooals die stukfcen den 20sten
December 1937 bij B. en w. zijn ingekomen.
OVERPLAATSING ONDERWIJZER.
B. en W. stellen den Raad voor over te
plaatsen als onderwijzer van school no. 32
(Karolingenstraat) naar de Jan Pïetersz.
Coenschool (School no. 44) aan het Weltevre
denplein) den heer G. A. Paardehaar.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP
DONDERDAG 20 JANUARI.
Progr. 1: Hilversum II.
Progr. 2: Hilversum I.
Progr. 3: 8.00 Keulen. 9.50 Diversen. 10.35
Parijs Radio. 11.20 Keulen. 1.20 Ned. Brussel.
1.35 Keulen. 2.20 Diversen. 3.05 London Regio
nal. 4.50 Keulen. 5.20 Ned. Brussel. 6.45 Wee-
nen. 8.20 Fransch Brussel. 8.50 Parijs Radio.
10.50 Boedapest. 11.25 Diversen.
Progr. 4: 8.00 Ned. Brussel. 9.20 Diversen.
10.35 London Regional. 12.20 Parijs Radio. 1.20
Droitwich. 2.00 Fransch Brussel. 2.20 Droit-
wieh.
Progr. 5: 8.00—7.00 Diversen.
7.00 Eigen gramofoonplatenconcert: Jazz
muziek, afgewisseld door Jazz-zang.
1. Misty Morning, Duke Ellington; 2. After
you've gone, Joe Venuti; 3. Dinah, Red Pepper
Sam. 4. I've got a feeling, Connie Boswell. 5.
What good am I without you, Layton and
Johnstone. 6. Roll along pxairie moon, Henry
Allen. 7. Beale street blues, Joe Venuti. 8.
Drummer goes to town, Joe Daniels. 9. No
body's sweetheart, Red Pepper Sam. 10. You
are my lucky star, Connie Boswell. 11. 1'im
wearing out my heart for you, Layton en
Johnstone. 12 Chinese laundry blues, Nat Go-
nella. 13. Someday sweetheax-t, Joe Venuti. 14.
I wished on the moon, Henry Allen. 15. The
Japanese sandman, Joe Daniels; 16 Shoe-
shine boy, Nat. Gonella. 17. The blues with a
■feeling, Duke Ellington.
8.00—12.00 Diversen.
Toen Lijsbetli
een jeugdige
schoone was
beschouwde ze een kopje
chocolademelk als een bij
zondere tractatie, waard om
in haar dagboek vermeld
te worden. AlsJJ tegenwoor
dig een kop chocolade
drinkt, en U proeft.dat
is cacao van Ringers, dan
schrijft U het misschien niet
in Uw dagboek, maar een
bijzondere Lactatie vindt U
het toch zeker ook! -
Groen etiket 1I1K.G. 1.56
Oranje etiket */i K.G. 1.82
Gedecor. bus 1h K.G. 2.0
Kleinere bussen
naar verhouding.
van RINGERS
ievenS voacliaam en licht verteerbaar
(Adv. tngez. Med.)
Ned. Bond tot het redden van
Drenkelingen.
In Nederland vex*dronken 30 jaar geleden
gemiddeld per jaar 939 mannen, vrouwen,
joxigens en meisjes. Door de nitbreiding der
zwemkunst, door het volgen van cursussen in
het zwemmend reddexi, door bevordering van
de kennis van het opwekken der levensgees
ten bij schijnbaar verdronkenen en ook door
het beschikbaar stellen van modern red-
dingsmaterieel, trad. een groote daling ixi. In
19201936 bedroeg het aantal verdronkenen
gemiddeld per jaar 648, dus een gemiddeld
kleiner verliescijfer aan menschenlevens van
291 per jaar.
Jaaroverzicht 1937.
Verdronken: Jong. Meisj. Man Vrouw.
Ie kwartaal 19 8 48 15
2e kwartaal 63 23 81 21
3e kwartaal 59 25 85 14
4e kwartaal 16 5 58 8
157 61 262 58
Jong. Meisj. Man. Vrouw.
24 15 52 19
50 28 54 11
66 40 94 17
19 5 65 11
Gered:
le kwartaal
2e kwax'taal
3e kwartaal
4e kwartaal
159 88 265 58
Overzicht van het aantal te water gereden
auto's, bussen en vrachtwagens, (alleen ern
stige gevallen woi'den ingeschreven).
1937. Wagens: Doodel. afloop: Gered werden
le kw. 45 11 74 personexi.
2e kw. 24 6 43 personen
3e kw. 25 4 86 personen
4e kw. 38 3 82 personen
132 24 285 personexi
In 1934 verdronken 504, gered 474; in 1935
resp. 521 en 625; in 1936 resp. 538 en 748; in
137 resp. 562 en 885.
De bevolking van Nederlaxid xieemt per jaar
toe met ongeveer 100.000 zielen.
Wagens te water: Doodel. afl.: Gered werden;
1934 85 43 200
1935 108 36 226
1936 143 35 304
1937 132 24 285
Gemeentebesturen of vereenigingen, die
een voorlichtingsavond over het redden van
drenkelingen, ook uit auto's, met lichtbeelden
wenschen, kunnen inlichtingen bekomen bij
het secretariaat van den Bond, mej. A. Claus,
van Woustraat 2, Amsterdam (Z.), of bij A. J.
Meijerink, hoofdconsul voor de Propaganda te
Haarlem.
EXAMENS.
Aan de Leidsche Universiteit is bevorderd
tot doctor in de geneeskunde op proefschrift
getiteld: „De veranderingen in het Rorschach
protocol in het verloop van de „moderne
schizophreniebehandeling", een casuistisch
onderzoek", de heer G. W. Hylkema, geboren
te Haarlem.
Geslaagd aan de Gem. Universiteit van Am
sterdam voor de gezamenlijke tentamina in de
natuurkundige vakken van het candidaats-
exarnen in de gexieeskunde de heeren: H. Al-
berga, J. H. N. de Bruyn, P. Hoekstra. W. J.
Honig, K. Jochems, J. L. Mastboom, N. G. Nie-
boer, L. G. Portier, H. Salomons, J. Serphos,
D. Smit, J. Cweys, mr. J. J. G. Verstraelen, P.
G. Wuyte, K. Witsenburg, J. Gerbrandy en de
dames xnej. H. C. ten Bruggencate, A. R. van
Dam, A. M. Vermeulen en J. H. van Walbeek.
VERBOUWINGSVERGUNNING.
Naar aanleiding van een verzoekschrift van
F. C. Janus, alhier van 24 November j.l., om
medewerkixig te verleenen tot het verkrijgen
van een vergunning tot het verbouwen van
het perceel aan den Rijksstraatweg no. 432;
stellen B. en W, dexi Raad voor, bedoeld ver
zoekschrift in hun handen te stellen ter af
doening.
KENNEMER FOTOKRING.
Op 26 Januari a.s. houdt de Kennemer Foto
kring in de sociëteit „Vereeniging" een verga
dering.
Ter gelegenheid hiervan houdt de heer J.
Panman een lezing met lichtbeelden over het
onderwerp „Dwars door Italië".
NED. CHRISTEN-VROUWEN BOND.
In ons nummer vaxi 14 Januari werd een
verslag opgexiomen vaxi eexi lezing door Dr.
J. C. Koningsberger over „Man en Vrouw,
schiep Hij ze". Door een vergissing is alleexi
daarixi vermeld dat die bijeenkomst plaats
had in een gebouw van de Ned. Hervormde
Gemeente, terwijl weggelaten is de mededee-
lixig dat zij georganiseerd was door de afd.
Haarlem van den Ned. Christen-Vrouwen
Bond.
In het verslag is voorts gezegd, dat Dr.
Koxiingsberger „het zoeken xiaar het huwelijk
vóór het huwelijk mogelijk acht". Zooals dit
geredigeerd is, zou het dexi indruk kunnen
wekken, dat de spreker geslachtelijke ge
meenschap buiten het huwelijk niet wilde
verwerpen. Dit is evenwel juist het omge
keerde vaxi zijn standpuxit. De strekking' vaxi
het betoog van Dr. Koningsberger was dat
voor men tot een huwelijk komt men dit kan
voorbereiden in geestelijken zin.
CABARET CLUB „BE HAPPY".
Op Donderdag 20 Januari houdt bovenge
noemde vereexiiging haar maandelijksche club
avond in de Harmonie, Kleine Houtstraat 106.
Eenige tooneelsfcukjes zullen opgevoerd
worden
(UN/T EN IITIEREKL
HET TOONEEL
CREMER
Helmers, de oudste Rederijkerskamer van
Amsterdam, was gisteravond de gast van
Cremer en speelde in onzen Stadsschouwburg
N a dy a, van Noël Coward ixi een bewerking
van den heer Cor Pieters, welk stuk wij in het
vorige seizoen voor het eerst bij Haarlem's
Tooneel hebben gezien.
De opvoering door Helmers bevestigde den
indruk, dien wij bij de eerste voorstelling v.an
dit romantische spel hebben gekregen. Het is
louter maakwerk en enkel geschreven oxn de
nog al grove theatereffecten in het laat
ste bedrijf. Een zeer slappe navolging van
Sardou is dit stuk, maar zonder de spanning
en 'de knappe techniek van den Franschen
schrijver. De eerste bedrijven geven weinig
meer dan gepraat en het slot met dien
dwazen en wel zeer ongelegen zelfmoord van
op de pijnlijke
plek. best rijdt
HOEST. KEELPUN
GRIEP, RHEUMATIEK
STEKEN IN DEZUehl
De president van den Iersclien Vrijstaat, die thans te Londen besprekingen
voert, werd bij zijn aankomst op het Eyston station door vele in de Britsche
hoofdstad wonende Ieren begroet.
Sabien Pastel is zoo geforceerd, dat het
moeilijk eexxigen indruk kan maken.
Men kan onmogelijk in de personen van dit
stuk gelooven hoe ongemotiveerd bijvoor
beeld is dat plotselinge, zonder eenigen over
gang, toegevexx van Nadya om naar haar land
terug te gaaxx in het tweede tafereel en dit
gegeven met zijn theatrale, uiterlijke effecten
is veel meer geschikt voor de film waarvoor
het door Noël Coward later bewex-kt werd
dan voor het tooneel.
De voorstelling van Helmers deed dat thea
trale in Nadya nog veel sterker uitkomen dan
de opvoering van Haarlem's Tooneel. Mevrouw
Pieters-Staal is oxxgetwijfeld een dilettante
met „houding". Zij bracht voor deze rol van
de Koningin dan ook veel mee, in de eerste
plaats haar impoxieerende, knappe verschij
ning. Maar haar spel is louter uiterlijk. Me
vrouw Pieters mist de innigheid van mevrouw
Tijsseling. Zij speelt met haar bi'eede gebaren
aldoor komedie en zij bleef daardoor heel den
avond een tooneelkoxiingin en werd geexi
oogenblik werkelijk mensch. Zij heeft een
mooie, warme spreekstem en articuleert voor
treffelijk, maar een fout van haar is, dat zij
al gauw te nadrukkelijk in haar zeggerx wordt.
Hierdoor maakte bijvoorbeeld het eerste tafe
reel lang niet den indrxxk als bij H. T.,
ook door Wim Bischot niet, die hierin te uiter
lijk spel gaf. Ook de toespraak tot het volk
in het laatste tafereel werd te nadrukkelijk en
met te veel pathos gezegd. Het was al te too-
neelmatig en wij hoorden hierin niet de harte-
klop van een vrouw, die haar verdriet en ver
ontwaardiging „aus einem Gusz" als het ware
uitschreeuwt. Zij bleef in deze rol dan ook in
alle opzichten de mindere vaxx mevrouw Tijs
seling, die Nadya veel inniger speelde, al kon
ook zij maar dat was de schuld van Noël
Coward deze rol niet tot leven brengen.
Wim Bischot, die hier in den wedstrijd
van Cremer een zoo voortreffelijken indruk
maakte als de „duivel" in het stuk vaxi Mol
nar, is ongetwijfeld een speler met tempera-
mexit, maar ook hij bleef in het eerste tafereel
beneden den heer Van der Horst bij H.T.,
doordat hij geen sfeer wist te scheppen. Het
bleef louter tooxieel. In de volgende tafereelen
won hij het van Van der Horst door zijxi tem--
perament en de vaart van zijn spel, al zou
de indruk bij mixider stemuitzetting hij
is toch in de vertrekken van een konixigin
grooter zijn geweest. Ook nu weer trof de
heer Bischot door zijn mooie klankrijke stem
en zijn levendig spel, dat van groote routine
blijk geeft. Toch was hij niet volkomen
l'hoxnme a femmes, die hij moest zijn.
Een allerliefst, fijxi kameniertje zagen wij
van mevrouw BischotVan de Vronde, al ging
ook zij ixi deze rol niet boven mevroixw Siebol
bij H.T. uit. En de minister Krish van Wim
Rijke bleef ver bij dien van dexi heer Siebol
ten achter. Voor een xninister miste hij te veel
aristocratische houding en was hij te houte
rig.
Prins Keri echter kreeg vaxi Guus Boersma
meer het hem toekomend deel dan bij de op
voering van onze Haaidemsche Vereeniging.
Uiterlijk niet, want zijn fantasie-uniform, die
voor een deel blijkbaar geleend was van het
Indische leger was lang niet zoo decoratief
en 't deed zelfs 'n beetje dwaas aan, dat deze
prins-gemaal als decoraties enkel de bronzen
medaille van 12-jaiïgen trouwen dienst van
het Nederlandsche leger en het kruis van
belangrijke krijgsveiTichtingen van het In
dische leger droeg. Zoo'n prins zal toch zeker
wel een of ander grootkruis hebben bezeten.
Maar in zijn spel was Guus Boersma veel
overtuigender. Hij wist warmte en ook humor
aan dezen prixis te geven en was daardoor
voor Nadya een goed tegenspeler. De dames
BartDuin en Doet Keuning vervulden naar
wiexisoh de kleine rollen van de groothertogin
en de Engelsche secretaresse.
De regie had van de aankleeding van het
tooneel veel werk gemaakt. Het vertrek in het
Koninklijk Paleis was zelfs zeer decoratief.
En mevrouw Pieters verdient lof voor de zeer
smaakvolle toiletten, welke zij droeg.
Dat de werkende leden van Helmers gerou-
tineei'de speelkrachten zijn, bleek ook weer uit
deze opvoering. De voorstellixig van Nadya
had bij het Cre-mer-publiek een flink succes,
zooals wel dxxidelijk bleek uit de aandacht,
waarmee het spel werd gevolgd en het harte
lijk applaus aan het slot, toen aan de dames
bloemen werden aangeboden.
Voor den aanvang der voorstellixig heeft de
voorzitter van Cremer, de heer Kruyshoop,
xnet warme,gevoelige woorden mevrouw Van
Riemsdijk, die ook na den dood van jhr. Van
Riemsdijk zoo veel belangstellixig steeds voor
het werk van de vereeniging had getoond,
herdacht. Het publiek hoorde staande deze
woorden aaxi exi in de oogerxbli'kken van ge
wijde stilte, die daarop volgden, hebben zeer
velen gedacht aan Haar, die in de laatste
jaren bijxia nooit op de vöorstellixigen van
Cremer ontbrak.
J. B. SCHUIL.
MUZIEK
CONCERT DER H. O. V.
Drie factoren maakten het H. O. V.-concert
van Dixisdag 18 Januari buitengewoon: het
gastdirigentschap vaxi Jan van Epenhuysen,
de solistische medewerking van den cellist
Roelof Krol en de eerste Haarlemsehe uitvoe
ring van een belangrijk Russisch werk, n.l.
Borodine's Tweede Symphonie.
Frits Schuurman's tijdelijk verblijf in het
buitenland, waar hij, naar ik meen, een uit
wisselingsbeurt als gastdirigent vervult, was
aanleiding tot het eerste optreden alhier van
Jan van Epenhuysen als leider van ons orkest.
Wat deze nog betrekkelijk jonge toonkunste
naar met het H. O. V.-orkest tot stand bracht
heeft in vele opzichten aangename indrukken
nagelaten. Zijn bewegingen mogen somtijds
iets uitbundiger zijn, dan strikt noodzakelijk
schijnt: hij heeft zich met de partituren die
hij vertolkt, terdege vertrouwd gemaakt; hij
beheerscht den inhoud; hij gaf 'blijk van eigen
opvattingen en van een levendig, warxn tem
perament; hij wist zijn wil door gedetailleer
de aanwijzingen op de uitvoerendexi over te
brexigen. Een frissche geest in de interpretatie
maakte, dat we ook de vaxi vroeger bekende
werken, „De Moldau" van Smetana en Weber's
Euryanthe-Ouverture met onverdeelde be
langstelling aanhoorexi. Zoo zijn afwijkingen
vaxi de tradities in de ouverture wellicht niet
onverdeelde instemming mochten verwerven,
levendig en romantisch was zijn vertolking
zeker en deze beide eigenschappen hebben ook
aan Smetana's werk een ongewone kleur en
glans gegeven, zonder dat er van romantische
of dynamische overdrijvingen sprake was.
De eerste kennismaking met Borodine's
Tweede Symphonie heeft mijn belangstelling
in hooge mate gewekt en het verlangen naar
een spoedige herhaling doen ontstaan. Ge
woonlijk hooren we vaxi dezen oer-Russischen
componist alleen zijn „Steppenschets uit Mid-
den-Azië" en gedeelten uit zijn ópera „Prins
Igor", en die zijn voldoende om te bewijzen
dat deze professor in de chemie nog wat an
ders kon dan chemische verbindingen en ont
ledingen tot stand brengen en daarover col
lege geven. Maar de Symphonie toont toch
nog veelzijdiger talent dan de zooeven ge
noemde werken. De kunst der motivische en
thematische omzettingen is daar ruimschoots
toegepast; het werk heeft rijke verscheiden
heid van kleur en tal van suggestieve momen
ten, waarvan ik speciaal het humoristische
Scherzo en 't als een natuurschildering klin
kende Andante wil memoreeren. Een leidende
gedachte schijnt niet in de geheele Symphonie
aanwezig en daardoor wordt ze niet tot een
hoogere eenheid verbonden. Kretschmar zegt
er van: „Een held treedt op en verdwijnt
spoorloos in de wouden. De Symphonie begint
met wereldbeelden en zielschilderingen van
geweldig karakter en verloopt dan geheel en
al in dorpshistories". Maar toch is_ ze zeer
interessant. Gemakkelijk om te dirigeeren
schijnt ze met wegens de veelvuldig wisselen
de maatsoorten en tempo's allerminst, doch
Van Epenhuysen toonde zich meester van zijn
taak en het orkest volgde hem behoorlijk.
Enkele storende onzuiverheden trokken de
aandacht, zooals het te laag intoneeren der
clarinet in 'tbegin van 't Andante en het
ensemble der blazers even. later. Ook in De
Moldau was een erg onzuiver 'moment te con-
stateeren.
Roelof Krol trad voor 't eerst op een leden
concert op. Van zijn groote kwaliteiten als
cellist had hij vroeger op Zondagnamiddag
concerten reeds blijk gegeven. Bij zijn debuut
alhier speelde hij het Cellocoxxcert vaxi d'Albert
en trad hij tevens als vaardig klaviersolist op
met Mozart's Concert ixi "A gr. t„ K. V. 488.
Het jaar daarop speelde hij xnet ons orkest
Dvorak's Celloconcert. Ditmaal had hij het
Concex-t in Bes van Boccherini en de Rocoeo-
Variaties van Tschaikowsky gekozen. Voor
waar een zeer zware taak! Boecherixii's Con
cert schijnt me aanmerkelijk moeilijker dan
dat van Haydn, maar ik vind het ook afwisse
lender en minder permanent zoet. Krol speel
de solopartij met nagenoeg vlekkelooze vir
tu oziteit, met een schijnbare gemakkelijkheid,
eexi rijkdom van kleur exi voordracht en een
pracht van toonontwikkeling, die herinnerin
gen van het spel van Einanuel Feuermann op
wekten. Exi op even hoog peil stond zijn ver
tolking der insgelijks zeer moeilijke Rococo-
Variaties. Uit beide voordrachten bleek weer
dat Roelof Krol een der allereerste cellokun
stenaars van ons land is. En het is te hopen
dat aan dezen bescheiden virtuoos binnen niet
te langen tijd de waardeerixig moge ten deel
vallen, die hij ruimschoots verdient.
Van Epenhuysexi liet het orkest zeer beschei
den begeleiden en de aansluiting niet de solo
partij was meestentijds voldoende.
Een vrij talrijk publiek, waaronder meer
dere ixi het Haarlemsehe muziekleven voor
aanstaande persooxilijkheden, woonde dit bui
tengewoon belangrijke concert bij.
K. DE JONG.
Jubileum van den heer A. Bak.
Het mannenkoor „St. Caecilia", onderafd.
van den R.K, Volksbond, had het initiatief ge
nomen tot een huldiging vaxi zijn leider den
heer A. Bak, nu het 2-5 jaren was geleden, dat
hij begon met het leiden van zangkoren en
kwartetten. Genoemd koor vond daarbij stemi
bij andere ensembles die onder leiding ston
den van dexi heer Bak, terwijl ook nog een
syinphoxiie-ensemble en een tooneelclub aaxi
't welslagen van dezen avond meeweikten. En
omdat het een feestconcert zou zijn, werd be
gonnen met het muziekgezelschap, dat met de
vroolijke klanken vaxi,een marsch den direc
teur, die nog zoo lang in een andere zaal ver
toefde, als het ware een welkom toeriep. Het
eigenlijke welkoxnstlied echter was voorbehou-
den aan het mannenkoor St. Caecilia, dat xxiet
zachten drang het orkest het podium deed
ruimen en zich daarop in welkomsthouding
zette, d.w.z. het koor richtte als één maxi zijn
oog op de deur, waarlangs de directeur door
de zaal naar het podium zou schrijden Zoo
als dan ook gebeurde.
Wie nu mocht verwachten, dat de heer Bak
dadelijk met ellenlange toespraken zou wor
den lastig gevallen, kent St. Caecilia niet. Een
hartelijk woord is altijd kort, zoodat de voor
zitter van het koor de stemming er wist in te
houden en al dadelijk het koor en zijn leider
de gelegenheid gaf, hun blijheid muzikaal te
uiten. Als voertaal dezer gedachtexi mocht gel
den een „Jubilate Deo", exi aan die blijheid
was 't misschien te wijten, dat de welluidend
heid vaxi den saxnenzang nog xiiet was, zooals
we die later bij het werk „O Heil'gen" van
Hoogerwerf hoorden. Hier was het zingen mooi
beheerscht, voor eexi groot deel ook doordat
het klaxikvolume nergens boven dat van ma-
tig-sterk werd opgedreven. Wij hadden dezexi
avond gelegenheid genoeg, op te merken, hoe
St. Caecilia zich van den besten kant doet
zien, wanneer zij het fortissimo vermijdt. Het
luistere eens goed naar het kwartet „Euterpe",
dat den ensemble-zang danig onder de knie
•heeft, en wel voornamelijk, omdat het zich
nooit aan klank-explosies waagt. Hoe prach
tig kloxik Schubert's „Der Lindenbaum" en
hoeveel weldadigs in dexi klank had ook het
stuk van Genée „Italienischer Salat". De
zangers van St. Caecilia moeten xiiet vergeten,
dat sterkteverschillexi meer berusten op juiste
verhouding der contrasten daxi wel op groote
geluidsmassa's tegenover een kleurloos pia
nissimo.
Zeer fijn waren ook de voordrachten door
het Dubbel gemengd kwartet „Haarlem",
waarmee de heer Bak terecht zijn kennis vaxi
het begrip „koorzang" demonstreerde. In deze
zaal (die van 't gebouw „Sint Bavo") wilde
echter het timbre der alten zich niet zoo ge
makkelijk aansluiten bij dat der overige stem
men, zoodat eexi oppervlakkig luisteraar zou
meenen, dat zij door te sterk zingen domineer-
dexi. Hoe fijn en artistiek zoxigen zij de mooie
compositie van Marg. Egberts „Meilied".
Maar laat ons ondertusschexi niet vergeten,
dat er ook kinderzang was. Een kindei^koor,
nog pas uit de windselen, en eveneens „St.
Caecilia" gedoopt, zong onder Bak's leiding
(die buitengewoon de kopstemmetjes had ver
zorgd) een aantal liedjes, waarvan allen te
recht veel genoegen beleefden. Nu xiog véél
meer jongensstemmen erbij, en we zijn (ge
lukkig!) weer een kinderkoor rijker, exi rijker
ook weer door een kinderkoor
Er was inmiddels ook gelegenheid gegevexi,
den jubilaris geluk te komen wenschen op het
podium, exi daarvan maakten o.m. gebruik het
maxinexikoor St. Caecilia zelf, het bestuur van
dexi R.K. Volksbond, het mannenkoor „Kuxist
na Ax'beid", het dubbelmannenkwartet „Eu
terpe", het d. gem. kw. „Haarlem", de Bond
van kwartetten ^oor Haarlem en omstreken,
het muziekensemble „The jolly boys", 't man
nenkoor „Electrisch Materiaal", het kexiïkoor
„Elisabeth en Barbara", deze alle onder het
aanbieden van fraaie bloemenmanden en
bloemstukken. Daarbij waren tal van brieven
en telegrammen binnengekomen. En voor deze
huldiging bracht de jubilaris dank in een kort
woord, maar meer nog in eexi kooruitvoering
vaxi grooteren omvang, waarin verschillende
ensembles medewerkten. Om de feestvreugde
binnen de perken te houdexi, verzocht de voor
zitter van St. Caecilia aan de aanwezigexi, bij
de uitvoering van Strauss' Donauwals niet mee
te neuriën of te zingen; een harde opgaaf
voor een publiek dat in feeststemming vex-keert
en mede wil huldigen. Maar de heer Bak, die
naast zijn muziek ook zijn publiek kent, liet
de wals herhalen. Dat was handig en verstan
dig. Want nu ging ieder naar huis in het be
wustzijn, een -feestconcert" te hebben bij
gewoond.
G. J. KALT
