DE ZUIDERZEEWERKEN BIJ URK.
Het groote Avontuur
Namens geheel Zeeuwsch Vlaanderen heeft Woensdag een
groep kinderen uit Hulst ten paleize Soestdijk een bloemen
hulde gebracht aan het Prinselijk Paar. Op weg naar het paleis
Waschdag op Urk. De mannen, die ihuis zijn,
helpen een handje bij hei ophangen van hei
waschgoed
Mr. B. R. Royer, oud advocaat-generaal
bij het Gerechtshof te 's Gravenhage
is overleden
De schilder W. A. van Konijnenburg Gouverneur-generaal slaat voor het paleis te Batavia het défilé Indië viert de blijde gebeurtenis. Terwijl de sirene loeit, gaat op het
te 'j Gravenhege wordt deze week 9«lo, dat ter gelegenheid van de geboorte van Prinse. Beatri* Anela-geboow te Batavia de vlag in top
zeventig jaar werd gehouden 3 a k
Een veertig meter hooge schoorsteen te Parijs De Zuiderzeewerken bij Urk,
werd ten behoeve van den aanleg van een métro- die in December werden stop-
lijn, omvergehaald. - De uitgehakte schoorsteen geza, zijn thans weer herïat
werd van houten stutten voorzien, welke later Ecn 0ïerzicht van den dijk
werden doorgebrand tusschen Urk en Schokland
FEUILLETON
Roman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
28)
Toen Lebon even later afscheid nam, zei
hij nog:
Ik kan u maar één goeden raad geven:
schik u in uw lot en leer olifanten snijden uit
ebbenhout, dat zal voor u een aangenaam
tijdverdrijf zijn.
Riefenberg zat moedeloos met de kaart van
Kongo op zijn knieën. Hij had het document
aandachtig onderzocht en was tot de overtui
ging gekomen, dat het echt was en uitgegeven
door het ministerie van koloniën. Hij had
trouwens de door Lebon verstrekte inlichtin
gen tijdens de bootreis gedeeltelijk kunnen
controleeren. Onder die omstandigheden voel
de hij zich reddeloos verloren. Hij wist nu dat
Reading, de hooggeplaatste kolonist, een ge-
meene gouddief was, die aan het hoofd stond
van een uitgebreide bende; hij wist nu hoe
Ada Hjen was verdwenenmaar helaas, al
die wetenschap was hem thans volkomen nut
teloos. Hier zat hij nu, honderden kolometers
van de beschaving verwijderd en overgeleverd
aan Lebon, in de grootste afzondering.
Hij stond op en draaid de klink van de
buitendeur om. De deur was niet gesloten. Hij
kon dus niet eens spreken van een gevange
nis.
De ontvluchting.
Riefenberg mocht alvast niet klagen over
de behandeling in het geheime kamp. Niet
tegenstaande zijn zeer somberen gemoedstoe
stand bracht Hh een heerlijken, verkwikken-
den nacht door in het vriendelijke huisje,
waar eens Ada Hjen gevangen had gezeten.
Laat werd hij den volgenden morgen wakker
en lang lag hij na te denken over zijn toe
stand. Daaraan viel voorloopig niets te ver
helpen en hij besloot dan ook zich in zijn lot
te schikken.
Achter zijn hoofd hing een koord. Hij trok
er aan en hoorde ergens een bel rinkelen. Even
later verscheen de boy, die hem den vorigen
avond had bediend.
Goed zoo, overwoog Riefenberg, wij zul
len trachten het ons hier zoo gemakkelijk
mogelijk te maken en hij vroeg den neger
of er gelegenheid was een bad te nemen.
Zeker, antwoordde de inlander, en begaf
zich naar de badkamer.
Eenzaam gebruikte de journalist het ontbijt
en daarna ging hij in de deuropening staan.
Niemand scheen zich hier om hem te bekom
meren en hij besloot een kleinen tocht door de
nederzetting te ondernemen. Hij verliet het
huis aan de achterzijde, liep langs een weg
door liet woud en bereikte spoedig de plaats
waar hij den vorigen dag aan wal gestapt was
In de kreek lag de stoomboot nog op dezelfde
plaats. Negers waren bezig brandhout te laden
en een hem onbekende blanke rangschikte
met omzichtigheid kleine kistjes in de kajuit
Die blanke had even opgekeken, toen hij Rie
fenberg op den oever bemerkte, maar verder
nam hij geen notitie van hem, alsof hij het
gewoon vond dien vreemden gast vrij te zien
rondzwerven. Riefenberg poogde een gesprek
aan te knoopen met den onbekende, maar die
poging leed schipbreuk. Een oogenblik flitste
het door zijn brein, dat hij aan boord van het
vaartuig zou kunnen springen en den vreem
deling neerslaan. Maar gesteld dat zulks mocht
slagen, wat zou het hem vooruithelpen? Wie
zou de stoomboot in gang brengen? Wie zou
het stuur in handen nemen? Neen, het voor
uitzicht ooit deze plaats te kunnen verlaten
met de boot, waarmee hij was gekomen, kon
hij vrijwel voor goed uit zijn hoofd zetten. Hij
wendde zich af van de verborgen aanleg
plaats en slenterde verder langs kleine weg
getjes. Voor hem liepen inlandsche vrouwen
en hij volgde haar tot bij den open oever,
vanwaar hij een vrij uitzicht had op den
stroom. Het water kon op die plaats een
paar honderd meter breed zijn. In het oever
riet lagen verscheidene prauwen met lianen
aan boomstammen vastgemaakt. Een beetje
verderop was een inlander bezig fuiken
te lichten. Groote zilverkleurige visschen
schitterden in het felle zonlicht. Ook hier
trachtte de journalist vruchteloos een gesprek
te beginnen. De negerinnen bij den oever klap
ten in de handen en lachten ingehouden. Zij
schenen onder elkaar Riefenberg's aanwezig
heid te bespreken in een zangerige, maar on
verstaanbare taal.
De zon stond hoog aan den hemel, toen
Riefenberg thuis kwam. Hij vond Lebon bij
een glas whisky natuurlijk.
Ge ziet, glimlachte het babbelzieke plan-
tertje, dat ik u de waarheid heb verteld; uw
vrijheid is onbeperkt.
De journalist ging naast hem zitten.
U hebt wel veel vertrouwen in mij, Le
bon.
Het is geen kwastie van vertrouwen,
antwoordde Lebon. Ik wil u alleen het bewijs
leveren, dat ik u gisteren de eenvoudige
waarheid heb verteld. Op de vlucht gaan door
het woud of langs den stroom staat gelijk met
zelfmoord plegen. Iets uithalen tegen mij of
iemand anders uit de nederzetting kunt ge
niet en de mïniste poging in dien zin zou uw
dood beteekenen. Waarom zou ik dan geen
vertrouwen hebben in iemand, die het bewijs
heeft geleverd over gezond verstand te be
schikken? Voor de rest ligt het niet in mijn
bedoeling u het leven hier moeilijk te maken,
rntegéndeel, en in verband hiermede kom ik
u thans opzoeken De eenzaamheid en de le
digheid zijn twee terneerdrukkende elemen
ten, die u moet trachten te ontwijken. Daar
om wil ik u een voorstel doen.
Wat een bezorgdheid voor mijn persoon
tje, Lebon.
Wees gerust, die bezorgdheid is niet be
langloos. Gij moet, kost wat kost ,de handen
uit de mouwen steken. Het zou natuurlijk niet
strooken met uw bekrompen begrippen over
eerlijkheid en fatsoen, om me te helpen aan
het verpakken van het schoone, edele goud
van de Loepoeta-mijnen, maar misschien
zoudt gij er wel voor te vinden zijn mij te
ontlasten van de algemeene boekhouding. De
groote baas is namelijk een beetje maniak op
dit punt en staat er op, dat in- en uitgaven
zorgvudig worden aangeteekend. Levensmid
delen en andere nuttige zaken worden ons
geleverd door Avakoebi. Het maken van in
ventarissen en aanvragen zou ik gaarne aan u
willen overlaten. Wat denkt gij daarvan?
Is de bezetting hier dan zoo uitge
breid?
Dat gaat nogal, glimlachte Lebon.
Welnu, besloot Riefenberg, ik ga op uw
voorstel in.
Hij vergezelde den planter naar het maga
zijn waar op houten rekken ontelbare blikjes
met ingelegde levensmiddelen stonden en
verder nog allerlei andere voedingswaren, be
nevens rookvoorraad en drank.
Men heeft hier waarlijk aan alles ge
dacht, zei de journalist, terwijl hij naar een
kist met jachtpatronen wees.
Onze grootste ontspanning is de jacht,
verklaarde Lebon.
Toen Riefenberg dien avond alleen was, ge
zeten in den gezelligen salon van Ada Iljen.
voelde hij zich veel rustiger en minder som
ber gestemd. Hij had het besluit genomen zich
naar de omstandigheden te schikken en te
beginnen met het vertrouwen te winnen van
Lebon. Ondertusschen zou hij de gelegenheid
hebben zijn toestand ernstig te bestudeeren,
want het stond bij hem vast, dat hij de rest
van zijn leven niet zou doorbrengen in dit
tropenwoud. Maar hoe er uit te raken? Ada
Hjen achterna?Hij keek naar de groote
foto aan den wand.
Arm kind, zuchtte hij. Boven de kap van
de petroleumlamp was het licht wazig, en de
trekken van Ada Hjen leken hem, van waar
hij was gezeten, onduidelijk. Hij naderde den
wand. Het was hem, alsof hij voor de eerste
maar dit beeld aanschouwde. Hij greep zijn
portefeuille en haalde de foto. welke hem in
de hoofdstad werd overhandigd, te voorschijn.
Vreemd, dat hij haar nu anders zag, anders
ook dan te Wahenia, in de villa van den
Amerikaan. Maar ja, toen immers ging het
niet om de vrouw, maar om het tragische ge
val, waarin zij was betrokken. Toen bevond
hij zich in een toestand van geweldige opge
wondenheid. Nu was alle spanning verdwe
nen. Nu lag een toekomst voor hem, die leeg
was en troosteloos als de woestijnEn Ada
Hjen had den dood gevonden, hier in deze
wildernis, ergens bij een waterval.
En nu was hij ontroerd bij het aanschouwen
van deze foto. De tooneelspeelster stond er op
afgebeeld met een strak sluitend zwart kleed
met witte garneering aan den hals. Zij droeg
een eenvoudig, zwart vilten hoedje, waarvan
het sluiertje als een waas over haar gelaat
stond. 1-Iet donkere haar liet twee kleine wel
gevormde ooren zien. Het regelmatige gezicht
was op kunstige wijze geschminkt. Hem trof
vooral de uitdrukking van de groote oogen en
een trek rond den 'ietwat te grooten mond.
Rond de lippen viel het begin van een glimlach
te ontwaren, maar in de oogen lag een afwe
zige, pijnlijke blik. Deze tegenstelling wekte
°en vreemde bekoring.
Voor de eerste maal voelde hij zich geboeid
:oor de figuur van deze tooneelspeelster.
(Wordt vervolgd).
