CROSS COUNTRY TE TILBURG.
ff
Het groote Avontuur
Met oliebollen en Goudsche pijpen werd Donderdagavond door de Am-
sterdamsche Studentenvereeniging U.S.A. de „oudejaarsavond" voor deo
27sten dies natalis gevierd
„Moeder en kind". Een pastel uit de collectie van wijlen Simon Maris,
die door den heer M. H. W. E. Maris aan H. K. H. Prinses Juliana is aan
geboden
Jhr. mr. J. H. O. van den Bosch, die
benoemd is tot waarnemend adjunct
secretaris van de hoofdbank der Neder-
landsche Bank te Amsterdam
De onderofficiers-ruiterclub „Wilhelmina" organiseerde Don
derdag te Tilburg een cross-country. Een der deelneemsters
neemt een hindernis
Prins Seif el Islam al Hussein, zoon van den vorst
van Yemen, is uit Parijs vertrokken, om naar zijn
land terug te keeren. Het afscheid op het station
Het nieuwe gemeentehuis te
Wehl is Donderdag in tegen
woordigheid van talrijke autori
teiten in gebruik genomen.
Tijdens het vendelzwaaien voor
het nieuwe raadhuis
Maurice Chevalier groet ten afscheid
bij zijn vertrek uit Parijs naar Afrika
voor een tournée in Tunis
De voorjaarspaardenmarkt te Assen genoot deze week veel be- Chineesche studenten te Oxford hebben een bazar geopend, waar zij
langstelling. Een overzicht tijdens het drukke bezoek Chineesche snuisterijen verkoopen, teneinde hun vaderland financieel te
3 3 kunnen steunen
FEUILLETON
Koman uit de Tropen door
FRANS DEMERS.
47)
Na een paar ©ogenblikken stak Reading den
rechterarm zwaaiend de lucht in. De hout
blokken werden voor de wielen weggenomen
en het toestel rende over het veld, keerde
zich om en zweefde spoedig" boven de hoofden
van den aanwezigen.
Kapitein Ringels hield de hand boven de
oogen en staarde zijn leerling na.
Die kerel zal een uitstekend vlieger wor
den, zeide hij tot gouverneur De Bafort. Hij
beschikt over stalen zenuwen.
Ondertusschen was Reading spoorloos ver
dwenen. Hij bevond zich boven de wolken,
wat hem gedurende de eerste 10 minuten
niet hinderde. Het was heerlijk door den schit
terenden hemel te vliegen. Het dalen was ech
ter moeilijker. De hoogtemeter wees 400 Meter
aan en nergens ontdekte hij een opening,
woordoor hij de aarde kon zien. Hij was ver
plicht tot 350 Meter te dalen om door de
wolkenbank te breken. De natte wolkenslier
ten slingerden zich in zijn gelaat en even voel
de hij de machine schommelen door de heftige
windstooten. Het was hem alsof hij de even-
wichtscontrole ging verliezen. Gelukkig was
hij spoedig door de dikke laag heen en be
merkte, dat hij zich aan het andere uiteinde
van de stad bevond. Hij zag de hoofden van
de voorbijgangers, die verschrikt het zoo laag
vliegende toestel nastaarden. Reading wendde
den steven naar het vliegveld en een paar
minutenen later was het al bereikt. Nu moest
hij alleen nog maar dalen. Nog nooit had hij
dat van zoo geringe hoogte gedaan. Maar het
zal wel gaan, meende hij.
Aan de grens van hét veld had hij nog
slechts een hoogte van 6 nieter. Met een ge
weldigen bons raakte hij den grond. Als in
een visioen zag hij kapitein Ringels met de
armen zwaiaen. Te laat wist Reading, dat hij
zijn berekening verkeerd had gemaakt. Er was
maar één redding mogelijk: terug de hoogte
m. Met een ruk trok hij den stuurknuppel
achteruit. De machine gehoorzaamde aan deze
stuurbeweging en sprong als een steigerend
paard wel twintig Meter hoog. Op dat oogen-
blik was het snelheidsverlies zoo groot, dat
hij naar beneden stortte als een dooden vogel.
Met een vervaarlijk gekraak kwam het vlieg
tuig op den grond terecht. Het lag daar als
een hoop verwrongen ijzer.
Een ontzettende angst was de aanwezigen
om het hart geslagen. Zij liepen naar het ver
nielde vliegtuig, vreezend dat het elk oogen-
blik m brand zou vliegen. Dat gebeurde ge
lukkig niet.
Vermoedelijk had Reading nog de tegen
woordigheid van geest gehad den benzinetoe
voer af te snijden.
Gouverneur De Bafort en de drie officieren
zochten naar Reading.
Hier! riep deze. help mij, ik ben nog vast
gebonden.
Voorzichtig werden verwrongen staven en
stukken zeil verwijderd en zoo bereikten zij
den ongelukkigen piloot. Hij leefde nog. Hij
klauterde op eigen kracht uit het puin en
stond hi het midden van het veld zijn bezeer
de gewrichten te wrijven. Hij werd met vra
gen overstelpt, maar antwoordde flegmatiek:
Het heeft niets te beteekenen. Het is de
schuld van die verdomde wolken.
Zijn jas was gescheurd en hij had bij het
avontuur alleen een paar schrammen opge-
loopen.
Even later zaten de he eren een glas whisky
te drinken om heelemaal op verhaal te
komen.
Hoe moet dat nu met het vernielde
vliegtuig?, vroeg een van de officieren.
We zullen rapport uitbrengen aan den
gouverneur-generaal, zei de heer De Bafort.
Wat zoo'n toestel kost? Dat zal wel bij de
500.000 frank zijn, meende kapitein Ringels.
Reading dronk in een teug zijn glas leeg,
haalde zijn portefeuille te voorschijn, vulde
een cheque in ten bedrage van een half mil-
lioen en overhandigde dit kostbare velletje
aan gouverneur De Bafort.
Of Reading nu niet genoeg had van de edele
vliegsport?
Volstrekt niet, nu meer dan ooit verlang
de hij opnieuw te beginnen. Laat nu maar
eerst zijn „De Havilland" aankomen.
Enkele weken later vertrok Reading op in
spectietocht naar zijn nederzettingen. Het was
de laatste reis, d'ie hij zou doen per auto,
want zijn vliegtuig zou met de eerstkomende
postboot te Wahenia aankomen. Hij begaf zich
nu naar Watsa, Nioka en Ndele, waar vlieg
velden werden aangelegd. Tenslotte ging hij
enkele dagen uitrusten op de hoeve van Ava-
koebi.
Avakoebi was het uitverkoren rustoord van
Reading. Iedereen wist dat in de Oostelijke
provincie. Daar zwierf hij uren en uren rond
en men was nooit zeker er hem aan te tref
fen, want het gebeurde vaak, dat hij op jacht
bleef gedurende verscheidene dagen. Het was
van deze zoogenaamde mstpoozen, dat de
Amerikaan gebruik maakte om zich naar de
geheime nederzetting te begeven. Toch was
hij nooit erg gerust tijdens deze afwezig
heden. Het zou vroeg of laat kunnen gebeuren
dat men hem noodig had voor een officieele
aangelegenheid en het feit, dat hij onvindbaar
bleef, zou dan wel eens aanleiding kunnen
geven tot achterdocht. Precies om die moge
lijkheid uit te schakelen, had hij hoofdzakelijk
besloten zich een vliegtuig aan te schaffen.
Daarmee zou hij zich zoo dikwijls hij het ver
langde, naar de geheime nederzetting kunnen
begeven. Niemand zou ooit argwaan koesteren
naar aanleiding van deze korte afwezigheid
Lebon had opdracht gekregen een landings
terrein aan te leggen. En nu ging Reading
een laatste maal per boot naar hett ge
heime kamp om het voltooide veld te bezich
tigen.
Toen hij te Wahenia terugkwam was zijn
De Havillandtoestel aangekomen. Een week
later stond het. gered voor het vertrek op
het vliegveld en vergezeld door kapitein Rin
gels ondernam Reading zijn eerste tochten.
Bij de eerste landing voelde de Amerikaan
zich ietwat zenuwachtig,maar toen die met
welslagen was bekroond, kwam zijn zelfver
trouwen heelemaal terug en spoedig werd hij
zoo vertrouwd met zijn eigen toestel, dat hij
het aandurfde alleen naar Avakoebi te vlie
gen en van daar naar de overige nederzet
tingen. Zoo kwam de dag, dat hij 's morgens
vroeg in het kamp van Lebon landde. Zijn
aankomst verwekte daar een vreugde van be
lang.
's Avonds zat de Amerikaan in het huisje,
waar eens zijn vrouw had geleefd. Nu was
hij tevreden, nu kon hij hierheen komen zoo
vaak hij het maar verlangde en dat te kun
nen doen was hem een zeer groote voldoe
ning. Hij hield van dit huisje, zooals hij van
alles hield, dat hem herinnerde aan Ada
Iljen Hij had zielsveel van zijn vrouw ge
houden. Hij kon zijn wil plooien, want hij
had een ijzersterk karakter. Alleen de herin
nering aan Ada Iljen kon hij niet afschudden.
Het was een ziekelijk verlangen, zich omringd
te weten met voorwerpen, die haar hadden
toebehoord. En in dit kleine huisje sprak alles
zoozeer van haar. Hier dichtbij ook was zij
verdwenen. Hij voelde zich aangetrokken naai
de watervallen, waai- zij verdronk. Hij was
overtuigd, dat zij om het leven was gekomen,
maar toch hinderde het hem, dat uien nooit
een doorslaaand bewijs had gevonden van
haar dood, zooals het hem ook hinderde, dat
de journalist spoorloos was verdwenen. Vroe
ger verlengden de uitstappen naar het ge
bied van de watervallen telkens met verschei
dene dagen zijn afwezigheid van de bewoonde
wereld. Thans stapte hij in zijn De Havilland
en een paar minuten later zweefde hij al
boven het geheimzinnige stroomgebied, waar
Ada Iljen en Riefenberg waren verdwenen.
Een verrassende ontmoeting.
Toen Ada Iljen, Riefenberg en hun gevolg
na den toch naar de rivier thuis kwamen, be
merkten zij, dat de deur van Pikamalinga's
kleine gevangenis open stond; de wachter lag
met een speer in het hart op den grond. De
mlandsche priester was gevlucht. Een oogen-
blik stonden de twee blanken daar zonder te
spreken, zoozeer waren ze verrast door het on
verwachte en doortastende optreden van hun
onderdanen.
Wat nu gedaan?, fluisterde Ada Iljen.
Zij liep naar den doorboorden bewaker. De
man was dood als een pier. Zijn mond was
vertrokken tot een vreesaanjagenden grijns.
Dat is erg, mompelde eindelijk Riefen
berg. Wat hier gebeurd is, bewijst, dat ons
gezag aan het wankelen is.
Hij dacht na over de houding, welke hij zou
aannemen. Het verloop van de zaken binnen
de veilige omheining van zijn woning afwach
ten, leek hem onvoorzichtig. De negers im
mers zijn als kinderen; ieder misgrijp moet
dadelijk worden gestraft of zij worden over
moedig. Wat hij zou doen, wist hij zelf niet,
maar hij wilde onmiddellijk handelend optre
den.
Hij trommelde zijn mannen bij elkaar en
verdeelde ze in twee groepen.
Ik wil weten wat die heeren in het schild
voeren, zeide hij tot Ada. Ik neem uw revol
ver. Gij behoudt het geweer en blijft in de
omheining met twintig man.
Ik denk er niet aan. antwoordde Ada.
Ik volg u. Het is onzin onze krachten te ver
snipperen.
(Wordt vervolgd).
